Ditari i ndjenjave

[Xhuxhumaku]

Si i thone?

Roma per toma?

[EXODUS]

Jane bere njerezia "zile kandari" gjithandej... S'di kujt t'i japesh pergjigje me pare! Ne pune kshtu, ne rruge, dyqan, rrojtore... ashtu! S'merret vesh me cfare sorollopesh ke te besh...

[Lory90]

Si ka mundesi qe asnje s'ka shkruar tek ditari per kete vit? Ku i keni cuar ndjenjat???
Mire pra po e nis une e shpresoj te kem kemben e mbare ( nejse,ne kete rast gishtat )
Ju uroj te gjitheve te shijoni "menu 2014":

antipasta : Buzeqeshje
pjata e pare: Shendet
pjata e dyte: Lumturi
dessert: Dashuri
pije: Pune e Pasuri (ose Llotari

Ju pershendes!!!

[Alisabeh]

Vdekja e saj ishte si pasoje e semundjeve te ndryshme nga pirja e duhanit. Ajo filloi ne kohe kur ishte ne mode me reklama te cigareve gjithkund. Ne veture per pushime te mbushur plot tym, prinderit e mi pinin cigare me dritare te mbyllura edhe kur ajo ishte shtatezane me motren. Motren nuk e njoha.

Dje mezi mirte fryme. Nuk kishte ngrene qe 6 dite dhe nuk kishte pire nje pike uji qe 3 dite. Ate dite e mbaja doren e saj, dikur delikate, tani te ejtur dhe i peshprita ne vesh "a beson ne boten tjeter?" pasi me tha qe nuk i frikesohej vdekjes. Me mund levizi buzet dhe me ze te thare me tha "Me te vertete nuk e di". Me kujtohet kur lexoja per koktejet e morfines qe u jepnin ne spitaleamerikane fshehtasi pacienteve me semundje terminale qe te kishin vdekjen sa ma te lehte. Deshiroja qe nje moter medicinale nga amerika te shaqej dhe ti jepte fund dhimbjeve te saja.

Disa momente me vone deri sa isha duke i thene fjale kurajoje ajo ndali se maruri fryme. Tezja ime vajtoi pa ndale. Ishte kujdesur per nenen time mbi 1 vit per cdo dite ndersa une une nuk derdha as nje pike lot. E mbajta te keqen ne vete.

Lidhja me te me mesoi si te ndegjoja duke kujtuar fjalet e saj. Mesova te mos derozezohem nga determinimini i saj. Mesova te qetesohem nga zeri i kendshem i saj. Mesova si te mos frikohem nga asgje pasi ajo nuk kishte frike nga vdekja. Mesova si te jap dhe mar nga keshillat e saj.

I kam dashur prinderit e mi, jam nevrikos me ta, i kam bere krenar, jam rebeluar, i kam respektuar, fajesuar. Me nene kam pasur lidhje te vertete e te thelle. Nuk kishte asgje per te cilen nuk flisnim hapur. Perpos botes tjeter!

[MI CORAZON]

Soo sad!

[Alisabeh]

Soo sad!

Faliminderit.

Por me vjen keq te nis Vitin e Ri me kujtime te pa kendshme, por kur i shpreh ndihem ma mire.

-Alisa

[Marya]

Vdekja e saj ishte si pasoje e semundjeve te ndryshme nga pirja e duhanit. Ajo filloi ne kohe kur ishte ne mode me reklama te cigareve gjithkund. Ne veture per pushime te mbushur plot tym, prinderit e mi pinin cigare me dritare te mbyllura edhe kur ajo ishte shtatezane me motren. Motren nuk e njoha.

Dje mezi mirte fryme. Nuk kishte ngrene qe 6 dite dhe nuk kishte pire nje pike uji qe 3 dite. Ate dite e mbaja doren e saj, dikur delikate, tani te ejtur dhe i peshprita ne vesh "a beson ne boten tjeter?" pasi me tha qe nuk i frikesohej vdekjes. Me mund levizi buzet dhe me ze te thare me tha "Me te vertete nuk e di". Me kujtohet kur lexoja per koktejet e morfines qe u jepnin ne spitaleamerikane fshehtasi pacienteve me semundje terminale qe te kishin vdekjen sa ma te lehte. Deshiroja qe nje moter medicinale nga amerika te shaqej dhe ti jepte fund dhimbjeve te saja.

Disa momente me vone deri sa isha duke i thene fjale kurajoje ajo ndali se maruri fryme. Tezja ime vajtoi pa ndale. Ishte kujdesur per nenen time mbi 1 vit per cdo dite ndersa une une nuk derdha as nje pike lot. E mbajta te keqen ne vete.

Lidhja me te me mesoi si te ndegjoja duke kujtuar fjalet e saj. Mesova te mos derozezohem nga determinimini i saj. Mesova te qetesohem nga zeri i kendshem i saj. Mesova si te mos frikohem nga asgje pasi ajo nuk kishte frike nga vdekja. Mesova si te jap dhe mar nga keshillat e saj.

I kam dashur prinderit e mi, jam nevrikos me ta, i kam bere krenar, jam rebeluar, i kam respektuar, fajesuar. Me nene kam pasur lidhje te vertete e te thelle. Nuk kishte asgje per te cilen nuk flisnim hapur. Perpos botes tjeter!

Ngushellime

Gjithmon kur shikoj te rinjte tek pijne cigare me vjen ti marr prej flokesh dhe ti coj tek pavijonet e pneumollogjise, te shikojne se si vdesin njerezit duke kerkuar ajer, ajer, ajer ndihme ajer
Po nuk ke si ti ndihmosh kur vete me doren e tyre i kane bere bloze mushkerite,
.......

[Hekurani1]

Duke e pritur të vdes vdekja!

[broken_smile]

nuk me hiqet nga mendja ai...edhe vete nuk e kuptoj pse, meqe nuk kishim lidhur shume bashke...ishte vetem nje shok klase per mua, frekuentonim leksionet bashke, nganjehere qellonim ne te njejtin grup ne praktike...ndiheshe mire ne pranine e tij, ishte i qeshur dhe i dashur me te gjithe, shpesh here edhe me ata qe s'e meritonin...merreshe me sport, ishte pjesetar edhe ne grup rock...kur lexova mesazhin qe me kishte derguar shoqja, para nje muaji tashme, ku me njoftonte per lajmin e keq, nuk i besoja fjaleve qe po lexoja ne ate moment...ne te vertete edhe tani nuk me besohet...aq i ri, vetem 26 vjec...kushedi sa ka vuajtur ne momentin kur mori vesh se per te nuk kishte me shpetim, semundja ishte perhapur ne organet me vitale, e kush me mire se ai e kuptonte qe fundi ishte afer...cfare ankthi do kete perjetuar ne ato caste...humbi jeten ne spitalin ku prej me shume se 3 vjetesh i sherbente te tjereve, i ndjekur nga profesoret e tij, i mjekuar nga shoket e tij...dhe gjithcka ndodhi aq shpejt, ndoshta nuk pati as kohen e mjaftueshme per t'u mesuar me realitetin... nuk ka dite qe te mos mendoj per te...me vjen kaq keq...

[anita340]

Tokë qaj
Tokë rënko
Tokë gjëmo si egërsira
Se sot në krahrorin tënd do ta shtërngosh katundarin e ri te fshatit tim
Me duar të çara e fytyrë të vrarë nga lia
E me rininë e humbur në brazdat e jetës....

Fahredin Gunga ( me sa mbaj mend une)


Ah.... se gati harrova; katundari im i kishte duart e qara e te mbushura kallo, fytyren e kishte te vrare jo nga lia po nga era, shiu e dielli e perpjekjet mbinjerzore per te mbajtur dinjitetshem te vegjelit e tij. Dhe rinine po e kish humbur ne brazdat e jetes ...........