Ditari i ndjenjave

[fatos93extra]

Këtë temë e kam bërë kur e kryva shkollen fillore:

"Nuk e di për ku është nisur kjo jeta ime.
Ndoshta kjo është arsyeja që ndihem i humbur në shtëpinë time.
Më kujtohen ditët e lumtura të shkollës fillore dhe Zotin e kam dëshmitar që sa shumë më mungojnë. Ato ishin kohët kur mendoja që cdo gjë ishte në vend të vetin. Por kush do të mendonte që pas një viti, une do isha i ulur në divan në mes të natës duke i zbrazur hallet në një letër?
I kisha të gjitha...shokë te mire, ëndrra të pakufizuara, derisa edhe dashuri, larg prej meje vetëm një bankë...dhe i humba.Mu në këtë moment e mallkoj kohën që më kapërceu aq shpejtë saqë më është turbulluar gjithcka. Ëndrrat u shuan, mërzia e bëri të veten, dashuria u vyshk dhe mbeti një-anëse.
Ndoshta ky është shkaku që sot jam i verbuar ndaj virtyteve të njerëzve të mirë të paktë.
E urrej kohën, i urrej zgjedhjet që kam bërë në jetë, e urrej faktin që nuk frikohem ti shpreh ndjenjat më të thella në një fletore duke e ditur që askujt nuk i shkon mendja ta lexojë sepse askush nuk mërzitet për mua dhe më në fund e urrej veten që i largova të gjithë ata që i doja nga vetja"

[hajla]

"Nga prevoja mesova ce "Jeta dhe Vdekja" cenkan shum afer njera me tjetren!!
rruget vetem sa vin e ngushtohen,(para syve te mije)ditet dhe netet jen bere nje,jam lodhur nga pritje e gjate,per nje te ardhme me te mire,por sikur nuk paska pasur per mua ndonjihere,thon se jetimi gjithemon ka per t'perjetuar raste te tilla!!!

Hajla!

[BlerinaL]

Isha 12 vjece kur e pash per here te pare qe kur isha larguar. Dhe kur u ndava me te, ai filloi te qante. U habita me vehten kur fillova te qaja dhe une. Nuk e kisha menduar kurre qe 13 vjete me vone do e qaja vete ate. Bote e poshter.

[hajla]

"Gjitha gjuhet i mesova,por ket te "Jetes" se kuptova?!
Valle,a din dikush t'me tregoi sa eshte data sot?"(per cudi)!

Hajla!

[hajla]

kafen ce po pij pa Ty,sikur ta pija helmin,buken kur po e ha pa Ty,si ta haja drurin,ujin kur po pij pa Ty,sikur ta pija gurin...pa Ty,gjithecka cenka ndryshe shoku im i jetes!!!
Por ne cdo kohe lutem Zotit per Ty,ce te jep durim,dhe sherim te plot...Amin

E Jote-Hajla!

[PINK]

Njerez te cuditshem, te ndyre qe mban kjo toke. Rendesi ka qe ma ktheu my cell. I guess e mori vesht qe ja mori personit te gabuar. Instinktet e mia sme lene kurre ne balte. Duhet ti kisha hyre FBI, sme besojne qe sme besojne qe jam ne gjendje te zbuloj cdo gje qe kalon nen hunden time. Lol

[hajla]

Ne kete fun te muajit Qeshor, kishim ne plan te behemi rrugetar per ne Vendlindje-Kosoven.Te cilen e mungoje ace shummmm...Si dhe gjithe njerzit ce ke atje,e ne vecanti me te dashuren nipcen Fortes, te cilen e don pa mas....Si dhe nipin e vogel Yllijonin,(akoma pa e marr ne perqafim),Po c'ti bejm keshtu e deshti fati shoku im,dhe une lutem Zotit ne cdo kohe,ce te keni permiresim ne shendet,ashtu si e deshiron Ti vet,dhe ne per Ty,sepse jetes nuk i dihet,e as fatit jo?
Por si parashikim i gjithave,u nderlidhka me fatin ne fakt!!!

Hajla!

[hajla]

Ne jeten time gjithnje kam besuar ne Zot,dhe asnihere nuk jam zhgenjyer nga Ai.
Ndaj besoj se dhe kesaj here z'do zhgenjehem...sepse kurr nuk kam harruar te falinderoja per qfare do ce me ka dhan ne jete....cilat do qofshin,i kam pranuar si dhurat prej Tij.
Dua qe dhe kesaj here te pranoi sa do e hidhur ce te jete,me "Kurajo" O Zot!!!

Hajla!

[Poeti]

Ne dhembjen neper te cilen po kaloni, desheroj te marr pjese dhe une qe kete dhembje te ua lehtesoj sa me shume qe te jete e mundur. Dhembjen per semundjen e shokut tuaj. Dhe uroj qe kjo dhembje sa me pare te kaloj dhe planet tuaja te realizohen ashtu si i keni menduar dhe si desheroni te realizohen.....Ju uroj shendet te gjitheve dhe ne vencanti atij qe po dergjet ne shtrat..

[trysil]

PLEPAT E PRERË


Një ditë, ndërsa po rigonte shi, ndjeva mallë për PLEPAT... Ndjeva mallë për Ty.
Shkolla ishte po aty dhe buzëqeshja jote sekrete ishte gjithkah: në klasë në oborr, në pamjen e ëndërrt plot mugë, në portretin tonë shkarravitur prej moteve...
Po Plepat?!... O Zot, Plepat i kishin prerë.
Ajo flakë e moçme dhe çapkënllëqet tona dergjeshin nëpër gjethet e kalbura.
Çudi! as gjithë ato mote nuk e kishin varrosur mallin, dashurinë...Gjithçka ishte aty, pos Plepave.
Pse i prenë Plepat?!
S' ka gjë. Mund të mos jen plepat, nesër mund të mos jenë as klasët, as porta ku hynim, mund të jetë një shkollë tjetër krejt, dhe ne, madje edhe ne mund mos jemi... Mund të jemi Matanë, veçse dashuria do të jetë aty, malli po ashtu aty.
Ti e di, gjithçka jeton duke e hënger veten... Një ditë të gjitha vdesin...sall Dashuria mbetet aty. Sall dashuria nuk e ha veten. Nga zjarri që s' fiket, Ajo pastrohet dhe bëhet ajër. frymë... Ajo, jeton edhe pa formë: si Ëndrra, kujtesa. Ajo është jeta paralele...
Unë e kam parë, edhe pas tridhjetë e sa viteve, Dashuria ishte aty...