Balanca madhështore e allahut

[Arrnubi]

Balanca madhështore

Në gjithësi zhvillohen çdo çast një numër i pafundmë veprimtarish. Kështu që ajo i përngjet një laboratori gjigand apo një sfere të stërmadhe, ku marrin jetë miliarda krijesa. E pra, kjo është bota jonë. Pjese e saj është edhe toka. Prej mijëra e mijëra vitesh, ajo mbart mbi vete bimë, kafshë, njerëz dhe sende. Asgjë nuk ekziston kot.
--------------------------------------------------------------------------------

Çdo veprimtari zhvillohet brenda një rregullsie të lartë. Në çdo veprimtari vihet re dobi dhe urtësi
“E Tokën e kemi shtruar … dhe Ne ju mundësuam juve jetesën në te, e edhe atyre për të cilët ju nuk jeni furnizues. E nuk ka asnjë send që të mos ta ketë burimin te Ne, por Ne nuk e japim atë ndryshe, vetëm sipas një mase të caktuar.” (Kurani,15: 19 –21)
Toka, planeti i jetës, ndodhet rreth 150 milion km larg Diellit. Në qoftë se do të gjendej më afër apo më larg, jeta në të do te ishte e pamundur, për shkak të temperaturave të larta apo shumë të ulëta. Pjerrësia 23,5 grade e boshtit të saj është një çështje llogaritje shumë interesante. Kështu, për shembull, në qoftë se kjo pjerrësi do të ishte 25 gradë, uji do të mbulonte Tokën për shkak të shkrirjes së akujve. Nga ana tjetër, në qoftë se pjerrësia do të ishte 22 grade, akulli arktik do të pushtonte të gjithë Evropën dhe jeta do të ishte e mundur vetëm në zonat ekuatoriale të Tokës. Rregullsia e përgjithshme është e lidhur ngushtë dhe me rrotullimin e Tokës rreth boshtit të saj çdo 24 orë. Në qoftë se ky rrotullim do të kryhej në 30 orë, do të frynin erëra aq të fuqishme sa Toka do të ishte bërë një shkretëtirë e pabanueshme. Në të kundërtën, në qoftë se Toka do ta kryente rrotullimin e saj çdo 20 orë, shumë bimë nuk do të ishin në gjendje të kryenin veprimtarinë e tyre biologjike. Sikur rruzulli tokësor të ishte me madhësi më të vogël se ç’është, gravitacioni i tij do të ishte më i dobët, brezi ajror do të ndahej, zhdukej në gjithësi, uji do të avullohej dhe akujt do të shkriheshin dhe Toka do të mbetej e shkretë sikurse Hëna mbi të cilën nuk ka as ujë, as ajër, as atmosfere. E sikurse toka të kishte qenë me madhësi më të madhe se ç’është, fuqia e saj e gravitacionit do të ishte më e madhe, lëvizja do të ishte më e rëndë, peshat tona trupore do të ishin disa herë më të mëdha, dhe trupat aq të rëndë sa nuk do të mund t’i bartnim. Sikur korja e Tokës të ishte më e trashë, ajo do të thithte oksigjenin, dhe njerëzit nuk do të mund t’i plotësonin nevojat e veta me këtë gaz të çmueshëm për frymëmarrje. Sikur detet të ishin më të thellë seç janë, teprica e ujit do ta thithte dioksidin e karbonit dhe bimët nuk do ta kishin atë të mjaftueshëm. Sikur mbështjellësi i ajrit rreth Tokës të ishte më i rrallë, meteorët të cilët bien, në vend që të digjen e të zhduken gjate rënies së tyre nëpër mbështjellësin e dendur të ajrit, do të na mbytnin neve. Sikur të rritet përqindja e oksigjenit mbi 21 %,, zjarret më të vogla do të shndërroheshin në eksplodime të tmerrshme. Sikur akulli të mos ishte me i lehtë se sa uji, nuk do të notonte mbi ujë dhe thellësitë e detit do të ngrinin e nuk do të ishin të përshtatshme për jetën e gjallesave në të. Sikur të mos ekzistojë çadra e ozonit e fiksuar në atmosferën sipër Tokës, e cila i pengon rrezet ultravjollcë, që me fuqitë e pakufizuara, të arrijnë në Tokë, këto rreze mbytëse do të na zhduknin. Le të shohim ekuilibrin e saktë të metaleve që ndodhen në Tokë. Çdo substancë është e pranishme në koren e Tokës në atë masë që ka nevoje niveli i jetës në Tokë. Përzierjet e silicit, hekurit dhe kalciumit, janë lëndë bazë për ndërtimin e banesave. Emra të tillë si: radium, berilium, uranium, kadmium, janë substanca radioaktive që gjenden në sipërfaqen e Tokës në raporte të përsosura. Nga njëra anë gjendet uranium –238 që siguron energjinë bërthamore, i padëmshëm në gjendje natyrale por, i rrezikshëm kur pastrohet. Nga ana tjetër karboni –14 që bën të mundur aktivitetin biologjik. Në qoftë se uraniumi do të ishte i pranishëm në Tokë vetëm në formën e uraniumit –235, Toka do të ishte shkatërruar pak kohë pas krijimit të saj. (Nga ndarja e një gram uranium-235, përftohet energji e barabartë me djegien e 3000 litrave naftë). Në qoftë se uraniumi 235 nuk do të ishte i pranishëm në masën 1,7 % në uraniumin- 238, nuk do të mund të përftonim energjinë bërthamore. Në qoftë se izotopi natrium –24 do të ishte i pranishëm në ujërat minerale, larja në këto ujëra do te ishte njësoj sikur të ishe i pranishëm në Hiroshima, ditën kur u hodh bomba atomike. Sa të mrekullueshme janë llixhat, ujërat e të cilave përmbajnë sasi të lejueshme substancash radioaktive dhe kurojnë miliona njerëz në të gjithë botën. Prania e bikarbonatit të kalciumit në ujë, është organizatori më i mirë i tretjes së ushqimit. Pjese shumë e rëndësishme e ekuilibrit të përsosur e jetës tokësore, është edhe uji. Uji është një nevojë themelore për çdo qenie të gjallë. Imagjinoni ç’llogaritje marramendëse (të pamundura për mendjen njerëzore) duhen bërë për të mbajtur ekuilibrin delikat për t’i siguruar çdo krijese, sasinë e nevojshme të ujit për jetë. Vëreni pra mrekullinë e kësaj madhështie të “kompjuterit” hyjnor. Por njeriu është i pavëmendshëm për t’i kuptuar këto llogaritje delikate të të Gjithëdijshmit. Hidhi sytë përreth!
Në çdo vend, në çdo çast, del një vepër e mrekullueshme arti. Ju hidhni një farëz në gji të Tokës, e mbuloni dhe e ujisni. Pak ditë më vonë do të shihni një bimëz të bukur. Ndërkaq, filizi rritet, bëhet kërcell, mbushet me gjethe dhe më në fund çel lule e jep fruta të ëmbla. Në një farë të vogël fshihet një bimë, një kopsht, një pemë, një pyll, mijëra fruta.
Ashtu siç ekziston një ekuilibër i përsosur në tërë gjithësinë, një ekuilibër i tillë ekziston edhe në trupin e njeriut, si në pamjen dhe formën e jashtme, ashtu edhe në organet e brendshme të trupit. Shumë nga elementet kimike të shpërndara në tokë në mënyrë proporcionale, gjenden në trupin e njeriut në sasinë që atij i nevojiten. Trupi i njeriut në moshë të re përmban rreth 80% ujë, ndërsa tek të moshuarit kjo përqindje arrin në 60 %. Edhe lëndët e tjera si proteinat, vitaminat etj., zënë vend në trup sipas nevojave të tij. Gjithashtu në trupin tonë gjenden afërsisht 2 kg kalcium, 1 kg fosfor,120 g kalium,120g magnezium, hekur, bakër, krom, selenium, zink, mangan, jod, etj. Nëse do të mungonte kalciumi dhëmbët tanë nuk do të ishin në gjendje të kafshonin një mollë sepse do të thërrmoheshin. Nëse në trup do të mungonte hekuri, gjaku do të kishte mungesë të hemoglobinës dhe në enët e gjakut nuk do të kalonte oksigjeni. Nëse do të mungonte kaliumi dhe natriumi, qelizat do të humbnin fuqinë e tyre elektrolitike dhe si pasojë nuk do të krijohej lidhja midis qelizave nervore. Si rrjedhim do të kishim një mplakje shumë të shpejtë. Prania e mineraleve siguron në trupin e njeriut një ekuilibër aq ideal saqë shtimi apo pakësimi sado i vogël i sasisë së tyre, stimulohet në çast brenda vetë organizmit te njeriut. P.sh., në rast se pakësohet përmbajtja e kalciumit në gjak, menjëherë nga kockat jepet sasia e duhur e kalciumit që ka nevojë gjaku. Po ashtu edhe fëmija që është në barkun e nënës, e merr kalciumin e nevojshëm nga dhembet dhe kockat e trupit të nënës. Në rast se natriumi që gjendet në gjak rrit në mënyrë të panevojshme sasinë e kripërave, atëherë veshkat nëpërmjet urinimit nxjerrin jashtë trupit sasinë e tepërt të tij. Temperatura permanente e trupit të njeriut prej 37 gradë, ruhet me ndihmën e proceseve të ndryshme fiziologjike dhe kimike. Rasti i tillë ndodh me shtypjen e gjakut, me pezmatimin e muskujve dhe rektimën e zemrës. E njëjtë është edhe me aparaturën për thithje dhe tretje (metabolizmi me aparaturën e kombustimit (djegies) në furrën e mëlçisë së zezë). Në sistemin e ekuilibrit nervor me të cilën rregullohen impulset për shqetësim dhe qetësim. Ose procesi me të cilin hormonet dhe enzimat i rregullojnë më shpejt dhe më ngadalë proceset kimiko-biologjike. Trupi i njeriut paraqet mrekulli artistike dhe teknike në sferën e ligjeve të baraspeshës, rregullit dhe harmonisë të cilën e njeh çdo mjek dhe të gjithë ata që kanë studiuar fiziologjinë, anatominë dhe kiminë organike.
“(Zoti) I Cili çdo gjë e ka krijuar dhe çdo gjëje ligjësinë ia ka dhënë.” (Furkan:2)
Sistemi tretës të mahnit me ndërtimin dhe funksionimin e tij. Çdo pjesë e tij që nga goja, dhëmbët, gjendrrat e pështymës, ezofagu, stomaku, zorrët; kryejnë me përpikëri detyrën e vet. Vini re një çudi brenda kësaj mrekullie! Në stomak sekretohen enzima të cilat tresin edhe mishin, ndërkohë që vetë stomaku është mish. Për të ndaluar depërtimin e enzimave që do të çonin në tretjen e stomakut, stomaku është veshur me një membranë mbrojtëse. Pra, ngado që ta drejtosh syrin e mendjes, o njeri, do të shohësh në veten tënde vetëm rregull në kuadrin e rregullit të gjithësishëm. Kur njeriu ndien të ftohtë, për të përshpejtuar qarkullimin e gjakut, në trup krijohen dridhje. Kur njeriu është i shtrirë, po të mos kthehej nga njëra anë në tjetrën, do të paralizohej. Ajo që na imponon veprimin e të kthyerit nga njëra anë në tjetrën është hunda. Brenda hundës ndodhen dy dhomëza të vogla në të cilat gjendet një lëng. Në çdo 45 minuta mbushet njëra dhomëz dhe si një lloj realeje paralajmëron trurin, ndaj dhe njeriu kthehet në krahun tjetër. Hunda gjithashtu arrin të ndieje 4-10.000 aroma. Ajo shërben si një kondicioner për trupin. Ajri që shkon në mushkëri duhet të jetë i pastruar nga pluhuri, tymrat apo papastërtitë e tjera. Qimet që ndodhen brenda vrimave të hundës, shërbejnë si një filtër duke i thithur papastërtitë me anë të mukozës. Po ashtu në të bëhet e mundur edhe ngrohja e ajrit të thithur. Ajri (i ftohtë apo i ngrohtë) që hyn në hundë, duke kaluar në një sërë kanalesh arrin një temperaturë 36-37 gradë kurse lagështia në masën 75%. Të gjitha këto procese realizohen brenda çerek sekonde kur dihet se në një minutë në hundë hyjnë 6 litra ajër. Gjaku kalon nëpër çdo pjesë të organizmit të njeriut duke dorëzuar atë që i nevojitet dhe marrë atë që është e domosdoshme që të dërgohet nga një organ në atë që duhet. Mos vallë vetë gjaku i di detyrat dhe funksionet e tij? Kush e ka bërë që ky gjak si një postier i bindur, të gjejë adresat e sakta për marrjen dhe dhënien e sasisë së duhur?!
“O ti njeri! Ç’të mashtroi ty kundrejt Zotit tënd që është Bujar dhe i Urtë? I cili të krijoi, të përsosi dhe të drejtoi. Të formësoi në formën që Ai dëshiroi. (Kurani, 82 :6-8)
Natyra tregon për Krijuesin që e krijoi, e stolisi me miliona qëndisma dhe e hijeshoi me ngjyra të shumëllojshme. Me gjuhën e kompozicionit të saj, natyra shpall me zë të lartë:
“Krijuesi im është Allahu, Mëshiruesi, i Gjithëdijshmi, i Gjithëfuqishmi, Zotëruesi i dijes, vullnetit dhe fuqisë së pafundme!”
Ndërsa në gjuhën e harmonisë së gjithësisë, shpall të vërtetën e njësisë së Zotit:
“Nuk ka hyjni tjetër përveç Tij. Ai është Allahu, i vetmi Krijues, pa shok dhe pa fëmije, i cili dërgoi lajmëtarët përgëzues. Ai është që mendjet i udhëzon në rrugë të drejtë me shenjat dhe argumentet që shfaqen kudo.”
Vëllime të tëra librash nuk do të mjaftonin për t’i numërua shembujt nga botanika, zoologjia, mjekësia dhe astronomia. Naiv është rrëfimi se kjo harmoni dhe ky rend është rezultat i rastësisë, si për shembull kur të thoshim se një eksplodim në një shtypshkronjë, i renditi shkronjat e ndonjë fjalori vëllimor. I mashtruar është edhe kimisti i cili thotë: -Më jepni ajër, ujë e dhé (balte), kushtet e jetës dhe unë do t’ua trajtoj – krijoj njeriun. Ky kimist me vetë thënien se i nevojiten materiale dhe kushte, e pranon paaftësinë që të imitojë Krijuesin. E sikur edhe t’ia siguronim të gjitha këto kushte dhe materiale dhe nëse ai p.sh. do ta krijonte njeriun, ai nuk do të thotë: “Atë e krijoi rasti”, por do të thotë: “E kam krijuar unë.”
Me “të krijuarit rastësisht”, do të krahasonim rrëfimin mbi majmunin i cili është ulur para makinës së shkrimit dhe në pafundësi shkruan të gjitha kombinimet e mundshme. A mund ta supozojmë se ai një ditë rastësisht do të daktilografojë ndonjë strofë a shprehje të Shekspirit, e cila ka kuptim? Sa herë që ne nuk kemi mundur të kuptojmë diçka, kemi thënë se kjo ka ndodhur rastësisht, por a është kjo e arsyeshme?