Simboli i shqiponjës me dy koka në flamurin tonë kombëtar

[Dasius]

Janë bërë këtu aq shumë diskutime dhe janë thënë aq shumë gjëra me mënd e pa mënd, të vërtetuara e të trilluara, brenda teme e jashtë teme. Aq shumë janë thënë sa më iku filli.

Sidoqoftë, thelbi i gjithë këtij muhabeti si dhe qëllimi i të gjithë diskutantëve është i njëjti: të gjehet kontributi dhe domethënia e popullit Shqiptar në civilizimin Evropian. Mendoj që edhe tema e shqiponjës me dy krerë mbart në vetvete peshën e madhe të mesazherit historik. Është Shqiponja një simbol autentik i Shqiptarëve?

Nëse po, atëherë ajo automatikisht merr një vlerë shumë të madhe për faktin se këtë simbol e kanë përdorur mbretëritë dhe perandoritë më të famshme të të gjitha kohërave, e nëse pranojmë të gjithë që Shqiponja me dy krerë është autentike Shqiptare, atëherë kjo do të thotë se populli Shqiptar i ka dhënë historisë botërore diçka të rëndësishme.

Këtu bëhet edhe ndarja mes diskutantëve. Disa preferojnë që ta shikojnë kontributin e popullit Shqiptar nën dritën e madhështisë, bazuar në heroizma e sakrifica shnjerëzore, me vlera e atribute të padëgjuara, bile bile, vetë djepin e të gjitha civilizimeve (tek këta të parët hyja edhe para ca kohësh).

Ky këndvështrim ekstrem rrezikon që ta shpjerë mendimtarin në territore ku ligjet e logjikës nuk funksionojnë, e për pasojë ta bëjë atë që fillojë ta trillojë vetë historinë.

Disa të tjerë preferojnë që kontributin e popullit Shqiptar në qytetërimin Evropian ta shohin nga një këndvështrim pragmatist, bazuar në logjikën e ftohtë 2 dhe 2 bëjnë katër, aq sa ke në shportë, aq është dhe vlera jote, duke e zhveshur atë nga të gjithë ata elementë mitikë që nuk përputhen në mënyrë strikte me atë çka dihet nga historia e këtij populli.

Edhe ky këndvështrim ekstrem rrezikon që ta shperjë mendimtarin në një gjendje deziluzionimi dhe nihilizmi absolut nga e cila është vështirë të nxjerrësh qoftë edhe një fije drite në historinë zymtë të këtij populli.

Ne sot haemi e grihemi për Shqiponjën me dy krerë jo aq për faktin pse ajo është simboli i flamurit tonë, se sa për faktin ajo është një simbol ndërkombëtar i përdorur në flamurët e perandorive dhe mbretërive të mëdha, e rrjedhimisht ka më shumë vlerë. Por unë besoj që debati nuk do të ishte kaq i zjarrtë nëse do të diskutonim për një simbol tjetër Shqiptar, konkretisht Gjarpri.

Gjarpri edhe pse ka vendin e tij të rëndësishëm në simbolikën botërore, nuk paraqet sot ndonjë interes të veçantë sepse nuk ndodhet nëpër flamurët dhe emblemat e historisë. Por e vërteta është se ka më shumë fakte që vërtetojnë lidhjen e kombit tonë me Gjarprin sesa me Shqiponjën. Jam i sigurt se po të kishim gjaprin në flamurin tonë, askush nuk do të debatonte për prejardhjen e tij.


Unë mendoj që historia e popullit Shqiptar nuk duhet parë as duke deliruar e as me nihilizëm absolut. Asnjë popull në historinë e kësaj bote nuk i ka shpikur të gjitha vetë dhe nuk mund të pretendojë për të drejtën e autoktonisë. Edhe civilizimet më të mëdha që njeh historia Evropiane si perandoria Romake, qytet-shtetet Greke, Egjipti i lashtë, etj, nuk janë krijime ekskluzive të popullit Italian, Grek apo Egjiptian. Ato kanë qenë thjeshtë dhe vetëm qendra të cilat në kohëra të ndryshme kanë shërbyer si hambarë të diturisë mbarë njerëzore. Pa dyshim që diku në këta hambarë ruhet me kujdes edhe kontributi ynë si popull.

Është e kotë tashmë që të vijmë vërdallë me tapi nëpër duar në kërkim të pronave. Ato nuk na përkasin më neve, ato i përkasin njerëzimit.

Si në kohë Perandorisë Romake, si në kohë të Bizanitit, si në kohë të Skënderbeut, si në kohë të Perandorisë Osmane, populli Shqiptar ka bërë gjithmonë atë që i ka dashur qejfi, me një kodoshllik aq të rafinuar saqë ia vlen të studiohet.

Edhe sot atë po bëjmë. Pa kaluar mirë 100 vjet, nga hiçi u bëmë me dy shtete e gjysëm. Pale çdo vijë më vonë.

Populli Shqiptar ka pasur ngritje dhe ulje gjatë ekzistencës së vetë, por ne bëjmë gabim shumë të madh kur përpiqemi ta krahasojmë atë me civilizime të së shkuarës, me diturinë e njerëzimit. Çdo kohë ka protagonistët e saj, tek ata duhet të përqendrohemi.


P.S. Për temën e mësipërme Hyllieni ka të drejtë.

[Hyllien]

Dasius,

Një gjë po të parashtroj dicka, pamvarësisht nëse bie apo jo plotësisht dakort, por ke shkruar gjithsesi gjëra të ballancuara.

Por do zgjatem tek flamuri. Po lexoj aktualisht librin Mosmarrëveshja të Kadaresë. Më bëri përshtypje një analizë interesante në libër. Kadareja sic dihet është mjeshtër për të ndërthurur historinë tonë, atë të lashtë, konfliktet e civilizimeve etj kudo në Romanet dhe sprovat e tija me një analizë shumë të hollë dhe të logjikshme. Thotë tek libri, që "vec ne shqiptarët e kemi Hymnin, Hymni i Flamurit". Në fakt, nuk më kishte vajtur ndërmend më parë kjo gjë dhe kur e lexova më bëri ta rilexoj disa herë, dhe pashë, në ndoshta asnjë shtet në botë nuk ekziston ky koncept. Ke psh, "kënga e Italianëve", apo "Gjermanëve", apo hymne për liri, për zot, për fe, për koncepte territoriale, por HYMN I FLAMURIT ? E pra pak vetë e kanë analizuar në këtë prizëm, që bëhet gjithmonë e më i qartë duke kaluar koha, duke u pasuruar aureali i njohurive Shqiptare.
Vetëm, hymni Amerikan, i shtetit më të fuqishëm të të gjitha kohërave i afrohet si koncept, por prap jo plotësisht, sepse në hymnin Amerikan ka elementa të tjerë komplet.

Po e hedh si një tjetër dëshmi interesante nga vetë shkrimtari ynë këtë gjë. Nuk ka popull që i thurr hymn flamurit madje e ka për titull "Hymni i Flamurit". Flamuri pra është simboli, Shqiponja me dy Krerë që sot valvitet në shtete që e kanë vjedhur dhe uzurpuar këtë simbol tonin, por që nuk guxojnë ti këndojnë. Shqiponja e zezë, shqiponja imperiale i takon dhe i ka takuar shqiptarëve. Himni i Flamurit, nuk ka të bëj me fenë sic na është parashtruar, gjoja të uli gjakrat, por ka të bëj me identitetin e shqiptarit, me identifikimin e tij. Kjo analizë e Kadaresë e con historinë Skanderbegiane në një dimension tjetër, në një narrativ tjetër të stërmocëm sic po shikohet dhe nga dëshmitë e sjellura në temë. Shqiponja është shumë e lashtë. Do sjell kur të kem kohë një tjetër dëshmi se si ka të bëj me Lekën e Madh. Njëkohësisht me efektin e Kadaresë e shumë të tjerëve që i analizojnë gjërat me një narrativ historik shumë solid, ndodh një fenomen tjetër, që vërehet akoma më mirë se cfarë misioni ka patur Schmitti, dhe rrjedhimisht ata para tij. Pra vendos në perspektivë dhe në një narrativ të vet shkencor gjithë historinë anti-shqiptare, e cila duhet të jetë subjekt mësimi historik për ne, njësoj sic është holokausti dhe holokaustet për Hebrejtë. Duhet të mësohet taktikat e sëmura, përshkrimet e Shqiptarit si njëri me bisht, pa origjinë, jevg, hajdut, pirat etj dhe të vendosen në kontekstin e duhur historik. Një nga një këto mite po dementohen, por duhet më tepër punë për të ilustruar sëmundjen e fqinjëve, sado ka dokumentuar kafshëria e tyre në Kosovë, kjo nuk mjafton. Prapavija propagandistike "intelektuale" duhet analizuar qartë. Pra ne ndoshta duhet ta falenderojmë Schmittin, i cili, përdori në shekullin e XXI, taktikat e këtyre qindra viteve të fundit, duke konfirmuar dhe një herë se ku i rref fqinjëve dhe sigurisht ku do i rrafi gjithmonë, mirëpo sic e the dhe vetë, historia po ndryshon. Pavarësimi i Kosovës është vec hapi i parë.

Nderkohë simboli i një Leke tjetër, por i lidhur me gjithë Lekët paraardhës. Njëriu që kodifikoi ligjet që prunë Lekët paraardhës. Si Mojsiu për Hebrejtë, Leka është për ne. E për këtë zotëri, nuk ka nevojë për referenca, sepse flet populli, flasin ata që më pas i kodifikuan dhe më tej këto ligje, flet historia zakonore. Leka është Mojsiu ynë.




O flamur, flamur, shenj' e shenjtë,
Te ty betohemi këtu,
Për Shqipërin' atdhen' e shtrenjtë,
Për nder' edhe lavdimn' e tu.

[Baptist]

E ashtuquajtura shqiponje dykrenare e Mikenes eshte ne fakt: dy shqiponja paralele tek shikojne anash. Pra nuk eshte shqiponje dykrenaresic mund te na ngjaje ne shikim te pare.
Ani qe ky relef nuk paraqet nje shqiponje dykrenare por dy shqiponja te aranzhuara ne paralelizem simetri e barazi te plote, kuptimi i tyre nuk rri fare larg esences se shqiponjes se vertete dykrenare. Madje kjo lloj paraqitje e pa sublimuar paraemblematike e mitit burimor s'ka si te mos jete prototipi me i vjeter dhe i vetem i paraardheses nismetare te origjines se shqiponjes dykrenare.

Stoli Mikenase




a. Kemi dy shqiponja qe shikojne ne te njejtin krah. Pra akoma larg persosjes se kompozicionit te paraqitjes grafike te thelbit religjioz te mitit qe duhet te paraqese.

b. Nje avancim jo i vogel i persosmerise se paraqitjes kompozicionale grafike te te njejtit subjekt mitologjik.
Nga analize e kujdeshme e artifakteve ekzistuese qe sot njihen ne bote, mund te perfundojme me siguri te plote se kjo eshte jo vetem origjine e shqiponjes dykrenare por dhe me e vjetra ne historine e ekzistences se paraqitjes grafike te saj.

Ne anen e majte eshte "i Zoti" dhe ne anen e djathe "e Zoja" e Gjallnise. Qe deshmojne idealin e barazise gjinore te perendive dhe te njerezise ne kulturen shqiptare.

Stereotipet e tipit "dihet boterisht" se ka shqiponja te lashta dykrenare ne vende tjera te largeta lindore, sic eshte rasti me shqiponjen dykrenare te persepolit qe mund te shikojme ne kete fotografi;

Grifsha dyshe e Persepolit



bazohen ne paragjykime e keqinterpretime te dores se pare qe bazohen ne nenkuptimin me te siperfaqshem te mundur te injorantit te rastisur dhe gjykimit te tij nga shikimi i pare dhe absolvimit expresso se kjo eshte shqiponje dykrenare.
Mirepo ketij mashtrimi nuk i bie pre syri i njeriut te ditur dhe qe njeh detajisht krijesat stershekullore te traditave te civilizimit njerezor rrotull globit.
Keto dy grifsha [grifone] te sinkretuara artistikisht ne kete monument

Ne kete kompozicion dallohet qarte se behet fjale per krijesen qe tashme konsiderohet imagjinare apo fantastike e qe ne bote njihet me emrin grifon, eshte e njohur edhe ne Troje . Kjo krijese e cuditshme qe ne injorance pra gjithe diten quhet shqiponje dykrenare e persepolit, ka mundesi edhe te kete ekzistuar dikur, por sidoqofte ajo sot ngelet nje krijese pothuaj e persosur e kryqezimit te shqiponjes luanit dhe nje krjese tjeter qe me se shpeshti eshte dhi, e qe me raste kjo krijese simpatike ka edhe brire. Mirepo ani qe kjo krijese nuk eshte shqiponje dykrenare e verteta eshte se nuk mund ta perjashtojme aspak nga pjesemarrja e sintezes qe rezultoi ne shqiponje tone autentike dykrenare. Pikerisht nga fakti se kjo kriojese gjindet edhe ne Troje, dhe hiq kesaj eshte pranishme edhe ne Dodone. PAstaj dhe flamuri qe shohim ne filmine e famshem te nentorit, shqiponja ne ate flamur ka kembet e grifonit.

Vlen te theksohet edhe nje fakt i rendesishem historik ne lidhje me vet qytetin: se Perspoli eshte themeluar nga hero pellasg dhe se simbolet shpirterore te implantuara atje me ate rast mund te jene kultivuar nga vendoret e ardhacaket per shume shekuj qe do te pasojne. Pra edhe sikur te ishte shqiponje dykrenare ajo prap do te perfaqsonte kulturen e protohistorise shqiptare-perendimore, apo me saktesisht gjurme te nje kampanje te suksesshme ushtarake ne ato troje te largeta.

[Albo]

Unë mendoj që historia e popullit Shqiptar nuk duhet parë as duke deliruar e as me nihilizëm absolut. Asnjë popull në historinë e kësaj bote nuk i ka shpikur të gjitha vetë dhe nuk mund të pretendojë për të drejtën e autoktonisë. Edhe civilizimet më të mëdha që njeh historia Evropiane si perandoria Romake, qytet-shtetet Greke, Egjipti i lashtë, etj, nuk janë krijime ekskluzive të popullit Italian, Grek apo Egjiptian. Ato kanë qenë thjeshtë dhe vetëm qendra të cilat në kohëra të ndryshme kanë shërbyer si hambarë të diturisë mbarë njerëzore. Pa dyshim që diku në këta hambarë ruhet me kujdes edhe kontributi ynë si popull.

Nuk behet fjale per "kontributi shqiptar ne vlerat e njerezimit", behet fjale per nje pyetje sa te thjeshte, edhe domethenese: Perse kemi shkabonjen me dy krena si simbol te flamurit tone kombetar? Kjo pyetje pasohet nga pyetje te tjera te ngjashme, por ne thelb nuk ka kontrastin midis qyteterimeve apo kontributin e popullit shqiptar ne historine e njerezimit. Thelbi eshte nje dhe i vetem: shqiptari i thjeshte sot, qe po perjeton nje liri si asnje brez tjeter para tij, po mundohet te kuptoje e zbuloje identitetin e tij. Pra thelbi i problemit eshte perkufizimi i identitetit shqiptar si popull, qe fillon me ate me elementarin, flamurin tone kombetar, qe eshte simbol uniteti.

Flamuri yne kombetar nuk eshte thjeshte nje shkabonje, domethenia e tij te pakten per Rilindjen tone Kombetare, ishte shume me shume se sa nje flamur: flamuri qe per 500 vjet u harrua nga shqiptaret e asimiluar nga politikat e pushtuesit, u rizbulua nga rilindasit tane ne viset e arberesheve ne Itali. Dhe per kohen, ishte zbulimi me i madh, pasi ai flamur, ata arbereshe, ishin provat e gjalla qe shqiptaret si popull nuk ishin turq apo greke, sic i numeronte Sulltani, ishin nje popull qe kishin nje identitet e kulture te trasheguar pre-osmane. Sot ne ketij identiteti i referohemi si "identiteti i te pareve" tane.

Duke qene ne thelb nje krize e brendshme identiteti, qe buron nga kontrasti i thelle kur veme perballe "identitetin e te pareve" me "identetin e sotem". Per te paret tane historia flet me plot lavde e buje, kurse ne kohen e sotme historia flet per nje popull te asimiluar ne ate shkalle, sa eshte e veshtire te gjesh gjurmet e te pareve tane ne kulturen tone si njerez.

Aspekti tjeter i kesaj ceshtje, eshte ajo qe preka ne fillim. Aspekti i lirise. Per here te pare ne 600 vjetet e fundit, nuk eshte me nje Sulltan, apo nje diktator, qe e manipulon historine e ketij populli ashtu sic i do qejfi. Jane vete shqiptaret qe germojne historine e tyre dhe kane nje etje te pashueshme per te mesuar per historine e tyre: por jo historine e dale nga goja e Sulltanit apo veprat e diktatorit, por historine e dale nga dokumentat e faktet historike.

Produkti i lirise ne cdo shoqeri te lire eshte ndryshimi, dhe ajo qe po ndryshon ne kete aspekt, eshte mendimi dhe kendveshtrimi shqiptar: nga nje kendveshtrim utopik i diktuar me forcen e hurit, ne nje kendveshtrim realist e shkencor.

Albo

[Dasius]

Personalisht kam shumë më tepër dëshirë ta shikoj popullin Shqiptar në rolin e uzurpatorit sesa në atë të viktimës. Historikisht mua nuk më rezulton që Shqiptari të ketë qenë viktimë.

Ndoshta u kthye në viktimë për një kohë të shkurtër gjatë luftërave ballkanike. Por asnjëherë tjetër nuk më rezulton viktimë.

Unë u përpoqa shumë ta shikoj nën prizmin e viktimës por nuk nxorra dot gjë. Historia jonë ka shumë më tepër kuptim nëse e shikon popullin Shqiptar si pushtues, ekspansionist, zaptues.

Dhe ç'është më e rëndësishmja, zaptuesi bën ligjin, viktima nënshtrohet. Unë nuk kam as mëshirë e as keqardhje për viktimën. Populli Shqiptar duhet të fillojë ta shikojë veten për atë që është, uzurpator i formave nga më të ndryshmet.

Mundësisht ti shtypim të gjithë.

Kështu dhe shqiponja me dy krerë. Ska rëndësi fare se kush e shpiku. Tani atë e kemi ne dhe këtë se luan topi.

[javan]

......
Shqiponja hyn pas vitit 1000, me sakte aty rreth 1071 kur u pushtua nga Selxhuket te cilet kishin nje sorre me dy koka te kopjuar nga medaljet e ushatarakeve te Aleksandrit. E them kete pasi keta Selxhuke qe proklamojne Shqiponje nuk ishin askund para 1037. Kreu i ketyre Selxhukeve origjinon nga Mosuli (Afganistan). Duke marre Bizantin, Selxhuket po ashtu rregulluan edhe te drejten ' Hyjnore' per te qeverisur si komshi dhe pasardhes te Aleksandrit i Madh, bir i Jupiterit.
......

Kam harruar te shtoj se mbi varrin e ketij mamlukur selxhuk ne Kayzer/Cessarea shkruhet dicka si "Ketu shtrihet Aleksandri I madh i Turqve...." Kur vizitova Turqine, pyeta se kur datohet ky mbishkrim, dhe me thane se eshte i lashte mbase sa varri, pa e specifikuar. Ne se dikush di me shume per kete pike, le ta saktesoje.

Sorra seljuke duket te jete stilizuar sipas Shqiponjes Aleksandrine, Sable Imperial Eagle.

[kutje]

Kam harruar te shtoj se mbi varrin e ketij mamlukur selxhuk ne Kayzer/Cessarea shkruhet dicka si "Ketu shtrihet Aleksandri I madh i Turqve...." Kur vizitova Turqine, pyeta se kur datohet ky mbishkrim, dhe me thane se eshte i lashte mbase sa varri, pa e specifikuar. Ne se dikush di me shume per kete pike, le ta saktesoje.

Sorra seljuke duket te jete stilizuar sipas Shqiponjes Aleksandrine, Sable Imperial Eagle.

Duhet marun parasysh se troja ne turqi ashte quejtur qyteti i Alexandrit.kurse sorra qe ju ketu e cekni nuke ashte simbol i selxhukeve.Sorra lajmrohet ne shekullin e 14. Ky flamur ishte i pari flamur i turqeve.Ata e mueren nga tjeter kushi.Mose haroni se Selxhuket hynen ne iliri si dhonuer,te thirun prej bizanteve.pastaj dhandri i muer krejt tokat ne iliri.Keshtu ashte historia.

[policia911]

Nuk behet fjale per "kontributi shqiptar ne vlerat e njerezimit", behet fjale per nje pyetje sa te thjeshte, edhe domethenese: Perse kemi shkabonjen me dy krena si simbol te flamurit tone kombetar? Kjo pyetje pasohet nga pyetje te tjera te ngjashme, por ne thelb nuk ka kontrastin midis qyteterimeve apo kontributin e popullit shqiptar ne historine e njerezimit. Thelbi eshte nje dhe i vetem: shqiptari i thjeshte sot, qe po perjeton nje liri si asnje brez tjeter para tij, po mundohet te kuptoje e zbuloje identitetin e tij. Pra thelbi i problemit eshte perkufizimi i identitetit shqiptar si popull, qe fillon me ate me elementarin, flamurin tone kombetar, qe eshte simbol uniteti.

Flamuri yne kombetar nuk eshte thjeshte nje shkabonje, domethenia e tij te pakten per Rilindjen tone Kombetare, ishte shume me shume se sa nje flamur: flamuri qe per 500 vjet u harrua nga shqiptaret e asimiluar nga politikat e pushtuesit, u rizbulua nga rilindasit tane ne viset e arberesheve ne Itali. Dhe per kohen, ishte zbulimi me i madh, pasi ai flamur, ata arbereshe, ishin provat e gjalla qe shqiptaret si popull nuk ishin turq apo greke, sic i numeronte Sulltani, ishin nje popull qe kishin nje identitet e kulture te trasheguar pre-osmane. Sot ne ketij identiteti i referohemi si "identiteti i te pareve" tane.

Duke qene ne thelb nje krize e brendshme identiteti, qe buron nga kontrasti i thelle kur veme perballe "identitetin e te pareve" me "identetin e sotem". Per te paret tane historia flet me plot lavde e buje, kurse ne kohen e sotme historia flet per nje popull te asimiluar ne ate shkalle, sa eshte e veshtire te gjesh gjurmet e te pareve tane ne kulturen tone si njerez.

Aspekti tjeter i kesaj ceshtje, eshte ajo qe preka ne fillim. Aspekti i lirise. Per here te pare ne 600 vjetet e fundit, nuk eshte me nje Sulltan, apo nje diktator, qe e manipulon historine e ketij populli ashtu sic i do qejfi. Jane vete shqiptaret qe germojne historine e tyre dhe kane nje etje te pashueshme per te mesuar per historine e tyre: por jo historine e dale nga goja e Sulltanit apo veprat e diktatorit, por historine e dale nga dokumentat e faktet historike.

Produkti i lirise ne cdo shoqeri te lire eshte ndryshimi, dhe ajo qe po ndryshon ne kete aspekt, eshte mendimi dhe kendveshtrimi shqiptar: nga nje kendveshtrim utopik i diktuar me forcen e hurit, ne nje kendveshtrim realist e shkencor.

Albo

skam ca shtoj me teper

[Uriel]

Nuk e kuptoj pse injorohet si fakt që shqiponja me dy koka ekzistonte në Azi qysh përpara krijimit të civilizimit në kontinentin europian. Sipas arkeologut francez Paul Thureau tek ''Zeitschrift fur Assyrliologie - Le Cylindre de Gudea'', ky simbol është gjetur në rrënojat antike të Lagashit në Babiloni. Pra nga semitët ku janë lëvruar dhe civilizimet e para në Mesopotami, ka lëvizuar drejt Europës. Hapësira lidhëse mes dy kontinenteve ku është formësuar një përzierje kulturash dhe etnishë ka qënë përherë Azia Vogël, nga ku nuk bëri përjashtim as Isak Komneni me origjinë nga Anatolia Veriore, kur e huazoi shqiponjën me dy koka për Perandorinë Bizantine. Shembuj të mëparshëm janë edhe hititët: ndaj selxhukët që aspironin lavdinë e dikurshme të Persisë së Lashtë nuk kishin pse të huazonin simbole nga Aleksandri i Madh kur në fakt shqiponja me dy koka ekzistonte në Persi përpara luftrave me greko-maqedonët.

[kimon]

Personalisht kam shumë më tepër dëshirë ta shikoj popullin Shqiptar në rolin e uzurpatorit sesa në atë të viktimës. Historikisht mua nuk më rezulton që Shqiptari të ketë qenë viktimë.

Ndoshta u kthye në viktimë për një kohë të shkurtër gjatë luftërave ballkanike. Por asnjëherë tjetër nuk më rezulton viktimë.

Unë u përpoqa shumë ta shikoj nën prizmin e viktimës por nuk nxorra dot gjë. Historia jonë ka shumë më tepër kuptim nëse e shikon popullin Shqiptar si pushtues, ekspansionist, zaptues.

Dhe ç'është më e rëndësishmja, zaptuesi bën ligjin, viktima nënshtrohet. Unë nuk kam as mëshirë e as keqardhje për viktimën. Populli Shqiptar duhet të fillojë ta shikojë veten për atë që është, uzurpator i formave nga më të ndryshmet.

Mundësisht ti shtypim të gjithë.

Kështu dhe shqiponja me dy krerë. Ska rëndësi fare se kush e shpiku. Tani atë e kemi ne dhe këtë se luan topi.

Cfare shkruajte me siper, i pershtatet me mire jo uzurpatorit, po mercenarit. Edhe mercenaret rrallehere jane viktima.