Citate nga SHKRIMI SHENJT

[NoName]

Lumturitë
(Lk 6, 20 23)


Lum skamnorët në shpirt
sepse e tyre është Mbretëria e qiejve!
Lum ata që qajnë
sepse do të ngushëllohen!
Lum ata që janë të butë
sepse do ta trashëgojnë tokën!
Lum ata që kanë uri e etje për drejtësi
sepse do të ngihen!
Lum të mëshirshmit
sepse do të gjejnë mëshirë!
Lum ata që janë të pastër në zemër
sepse do ta shohin Hyjin.
Lum pajtuesit
sepse do të quhen bijtë e Hyjit.
Lum ata që salvohen pse kryejnë çka Hyji kërkon
sepse e tyre është Mbretëria e qiejve.

Të lumët ju kur t’ju shajnë e t’ju salvojnë dhe kur, për shkakun tim, t’i thonë të gjitha të zezat kundër jush, por në rrenë!
Gëzohuni e galdoni, sepse i madh do të jetë shpërblimi juaj në qiell! Jo po, kështu i salvuan edhe profetët para jush!”

[NoName]

HIMNI KRISTOLOGJIK
(Kol 1, 15-20)


Ai [Jezusi] është shëmbëllesa e Hyjit të papashëm,
i Parëlinduri para çdo krijese.
Sepse në Të u krijua çdo gjë
në qiell e në dhe,
çka shihet e çka nuk shihet:
qoftë Fronet, qoftë Zotërimet,
qoftë Principatat, qoftë Pushtetet
gjithçka u krijua nëpër Të dhe për Të.
Ai është para çdo gjëje
dhe çdo gjë qëndron në Të.
Ai është Kryet e Trupit Kishës;
Ai është Fillimi,
i Parëlinduri ndër të vdekurit
që të jetë në gjithçka i Pari.
Sepse Hyjit i pëlqeu
të banojë në Të e tërë Plotësia
dhe, me anë të Tij,
duke vendosur paqen me anë të gjakut të kryqit [të Tij]
të pajtojë me vete gjithçka
qoftë në tokë qoftë në qiell.

[NoName]

Zoti është Dashuri!
(1 Gjn 4, 8-10)


Kush nuk ka dashuri, nuk e ka njohur Hyjin, sepse Hyji është dashuri. Ja si u dëftua dashuria e Hyjit në ne: Hyji dërgoi në botë një të Vetmin Birin e vet që ne të jetojmë në saje të tij. Dashuria përmbahet në këtë: Jo se ne e kemi dashur Hyjin, por – Ai na ka dashur ne dhe e ka dërguar Birin e vet si fli pajtuese për mëkatet tona.

[NoName]

Feja dhe veprat
( Letra e Jakobit 2, 14-26 )


Ç’dobi, o vëllezërit e mi, nëse ndokush thotë se ka fe, në qoftë se nuk i ka veprat? A thua mund ta shpëtojë vetëm feja? Në qoftë se ndonjë vëlla ose ndonjë motër janë të zhveshur ose pa ushqimin e përditshëm, dhe ndokush prej jush u thotë: »Shkoni në paqe! Nxehuni dhe ngijuni!«, por nuk u jepni çka u nevojitet për trup, ç’dobi?! Kështu edhe feja: në qoftë se nuk i ka veprat, është e vdekur në vetvete.
Por ndokush mund të thotë: »Ti ke fenë, kurse unë kam veprat. Ma trego ti fenë tënde pa vepra, kurse unë do ta tregoj prej veprave të mia fenë«. Ti beson se është një Hyj i vetëm? Bën mirë. Por besojnë edhe djajtë dhe dridhen!
A dëshiron ta kuptosh, more qyqar, se feja pa vepra është e pafrytshme? Abrahami, ati ynë, a nuk qe shfajësuar në saje të veprave, kur e kushtoi mbi lter Izakun, djalin e vet? A po sheh se feja ka bashkëpunuar me veprat e tij dhe feja e Shkrimit të shenjtë që thotë: »I besoi Abrahami Hyjit dhe iu numërua për drejtësi«, dhe u bë miku i Hyjit. A po shihni se njeriu shfajësohet me vepra e jo vetëm me fe. Gjithashtu, a nuk u shfajësua edhe Rakaba lavire me anë të veprave, kur u bëri mikpritje të dërguarve dhe i përcolli një udhe tjetër? Sepse, sikurse trupi pa shpirt është i vdekur, kështu edhe feja pa vepra është e vdekur.

[NoName]

Mishërimi i Fjalës
(Gjn 1, 1-9)



Në fillim ishte Fjala
e Fjala ishte në Hyjin
e Fjala ishte Hyj.
Kjo ishte në fillim në Hyjin.
Prej Saj u bë çdo gjë
e pa Të nuk u bë asgjë.
E çdo gjë që u bë,
e pati në Të jetën
e Jeta është drita e njerëzve;
e Drita shndriti në errësirë
e errësira nuk e pushtoi.
Qe një njeri i dërguar prej Hyjit.
Emri i tij ishte Gjon.
Ai erdhi si dëshmitar,
për të dëshmuar Dritën,
që të gjithë të besojnë nëpër të.
Ai nuk ishte Drita,
por për të dëshmuar Dritën.
Drita e vërtetë
që shndrit çdo njeri,
erdhi në botë.

[NoName]

Himni i Marisë
(Lk 46-56)

Atëherë Maria tha:
“Shpirti im e madhëron Zotin,
shpirti im me hare i brohorit Hyjit, Shëlbuesit tim,
sepse shikoi me pëlqim mbi shërbëtoren e vet të përvuajtur:
ja, që tani të gjitha breznitë do të më quajnë të lumtur,
sepse punë të mëdha bëri për mua Hyji i gjithëpushtetshëm
i shenjtë është Emri i tij!
Mëshira e tij brezni më brezni
për ata që e druajnë.
E tregoi fuqinë e krahut të vet:
i hodhi poshtë qëllimet e krenarëve,
i rrëzoi princat prej froneve të tyre
e i lartësoi të përvuajturit.
Me të mira i mbushi ata që s’kishin ç’të hanë
e të pasurit i nisi duarthatë.
I ndihmoi Izraelit, shërbëtorit të vet,
duke e sjellë në mend mëshirën
si ua pati premtuar etërve tanë
në të mirën e Abrahamit e të pasardhësve
të tij në amshim.”
Maria ndenji me Elizabetën rreth tre muaj e atëherë u kthye në shtëpinë e vet.

[NoName]

Jezusi është udha që çon tek Ati
(Gjn 14, 1-7)

“Mos t’ju shqetësohet zemra!
Besoni në Hyjin
edhe në mua besoni!
Në shtëpinë e Atit tim ka shumë banesa.
Po të mos kishte, a do t’ju thoja:
‘Po shkoj t’ju bëj gati vendin’?
Kur të shkoj e t’ju përgatis vendin,
do të vij prapë e do t’ju marr tek unë,
që aty ku jam unë, të jeni edhe ju.
Ku shkoj unë, ju e dini rrugën.”
“Zotëri i tha Toma Ne s’dimë kah po shkon. Si, pra, mund ta dimë udhën?”
Jezusi u përgjigj:
“Unë jam Udha, e Vërteta dhe Jeta.
Askush nuk shkon tek Ati përveçse nëpër mua.
Nëse më njohët mua,
do ta njihni edhe Atin tim.
Që tani e njihni
dhe e keni parë."

[NoName]

Jezusi është udha që çon tek Ati
(Gjoni 14, 8-14)

Filipi i tha:
“Zotëri, na e dëfto Atin e na mjafton!”
“O Filip i tha Jezusi kaq shumë kohë jam me ju e nuk më njohe ende?
Kush më ka parë mua, ka parë edhe Atin.
Si thua, pra: ‘Na e dëfto Atin!’
Po a nuk beson
se unë jam në Atin e Ati është në mua?
Fjalët që jua them, nuk jua them prej vetvetes:
Ati që banon në mua i kryen veprat e veta.
Më besoni mua:
Unë jam në Atin dhe Ati është në mua.
Përndryshe, besoni për shkak të vetë veprave!
Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
kush beson në mua,
veprat që i bëj unë edhe ai do t’i bëjë.
Madje do të bëjë edhe më të mëdha se këto,
sepse unë po shkoj tek Ati.
Dhe çdo gjë që të kërkoni në Emër tim
do ta bëj që të lavdërohet Ati në Birin.
Nëse do të më kërkoni ndonjë gjë në
Emër tim, do ta bëj.”

[NoName]

Jezusi zgjedh dymbëdhjetë Apostujt
(Lk 6, 12-16)


Ndër ato ditë Jezusi shkoi në një mal për t’u lutur. Natën e kaloi duke iu lutur Hyjit. Kur zbardhi drita, i thirri nxënësit e vet e prej tyre zgjodhi dymbëdhjetë, të cilët edhe i quajti apostuj: Simonin, të cilin e quajti edhe Pjetër, Andreun, vëllanë e tij, Jakobin e Gjonin, Filipin e Bartolomeun, Mateun, e Tomën, Jakobin e Alfeut, Simonin që quhej Zelltar, Judën e Jakobit edhe Judën Iskariot, i cili u bë tradhtar.

[NoName]

Dashuria ndaj armiqve
( Mt 5, 43-48 )

“Keni dëgjuar se qe thënë: ‘Duaje të afërmin tënd’ e urreje armikun tënd. E unë po ju them: Duajini armiqtë tuaj, lutuni për ata që ju salvojnë, për t’u bërë bijtë e Atit tuaj që është në qiell, sepse Ai bën të lindë dielli i tij mbi të këqijtë e mbi të mirët e të bjerë shi për të drejtët e për të padrejtët. Sepse, po qe se i doni vetëm ata që ju duan, çfarë shpërblimi meritoni? Pse a nuk bëjnë kaq edhe tagrambledhësit? E nëse i përshëndetni vetëm vëllezërit tuaj, çfarë bëni të veçantë? A nuk bëjnë të njëjtën gjë edhe paganët?
Jini, pra të përkryer siç është i përkryer edhe Ati juaj që është në qiell!”