GOTA E KALTER

-Me ndihmon t’i veme nje emer
gotes sime te kalter?
E nxjerr dhe e vendos me kujdes
mbi banak,
Kerkoj nje pije. Edhe nje tjeter.
Afrohen kliente te huaj e porosit
te pijne edhe ata nga gota ime.
Derisa vijne ne qejf,
me rrahin shpatullat,
vrasin trurin.
Behen gati te thone nje emer.
Te pagezojne goten time te kalter.
Te qelqte.
Sa entuziaste jane.
E une qe nis e ndiej sa shpejt
mund te ndodhe cudia,
i nxit.
Iu buzeqesh.
Mundohem t’iu terheq vemendjen,
qe papritmas emri te linde
si shkrepetime qielli ne mendjen e tyre.
I shoh te lodhen, te dehen,
E vetem afer mbremjes kujtohem te ik,
te kthehem tek njerezit e mi,
prej andej nga erdha,
Me goten time te kalter
ne xhep.
Por duar burrash me shtrengojne me force
te mbetem ne vend me ta,
te pres.

II.
Ka kohe qe askush s’po pi me.
U dehen.
Ferkojne shpirtin pas banakut
E qajne.
Klithin me ze te larte,
njerez te harruar.
E ne kete pyll tingujsh,
i gjori une!!!
Pa shprese,
Vras mendjen akoma t’i gjej,
nje emer deti... ksaj gote te kalter!


PORTA E MADHE


Mbeta jashtė portės sė madhe,
me njė ditė tė zymtė mbi kokė,
e me zėrat e njerėzve qė dalėngadalė
zbehen. Tė largėt. Pėshpėritje.
-Ėshtė ora e fundit? Erdhi momenti?
Sepse duhet te flas. T’i them tė gjitha
c’mbaj brenda, por me duhet te pres me pare.
Durim! Kur te me vije vdekja do bej akuzen
Me te rende e te turpshme te njerezimit.
E kur dita te pushoje se marri fryme,
kam per te nxjerre nga xhepi fletet e erreta
te jetes. Me keq se nata. Te pista.
E do lexoj me ze te larte nga kulla e rojes,
I rrethuar nga njerez qe ndalen e degjojne,
qe klithin e rrokullisen te marre,
pergjaken, dridhen, fatkeqe, nen akuzat e mia.

I ulur kembekryq, prane portes se madhe,
Rojet e keshtjelles me therrasin me emer.
Qeshin me mua, tallen !
(S’do me lene kurre tė futem brenda...)