13 Qershor: Shen Ndou i Padoves

[NoName]

Sot është festa e Shëna Ndout të Padovës



Ju ftojmë ta kremtojmë simbolikisht së bashku me qindra mijëra besimtarë, të krishterë dhe myslimanë, pa dallim, që sot ishin të pranishëm në Meshën shenjte në Shenjtëroren e mrekullive të Shna Ndout në Laç.

Kanë shtegtuar nga ana e anës. Madje shtegtimi ka nisur që në mars, në “të martën e parë” që i prin 13 të marteve të Shëna Ndout, kur qyteti nisë të 4 a 5 fishohet. Trenat, në këto ditë të kujtojnë funksionimin me kapacitet të plotë para viteve ’90-të, kur linja hekurudhore ishte e vetmja alternativë udhëtimi masiv. Furgonë, autobusë, gjithfarë targash e markash, sjellin në Laç një lumë njerëzish nga viset Verilindore, Shkodra, Lezha, Mati, Dibra por dhe nga Tirana e krahinat jugore, madje dhe nga Kosova e Maqedonia. E gjithë kjo mori njerëzish i ngjitet kodrës shkëmbore, në majë të së cilës ndodhet kisha e Shna Ndout, e cilësuar prej besimtarëve Shenjtërorja e mrekullive. Është një varg i pashkëputur që shkon e vjen gjithë ditën e ditës në këmbë, megjithëse tashmë ka edhe rrugë makine. Një pjesë e mirë e shtegtarëve, për ndjet, arrijnë në Kishë nga shigjet e ngushta e të vështira të malit. Disa vijnë në muzg, për të kaluar pastaj aty gjithë natën. Qirinjtë e ndezur në errësirë xixëllojnë si yje e të duket sikur zbret qielli mbi tokë.

Që në rrëzë të malit, përgjatë një rrugëze të ngushtë, ngarkuar si asnjëherë me njerëz, dëgjon, shqiptuar me zë të ulët, vetëm urimin: “Të ndihmoftë!”.

E dinë se Shëna Ndou është mrekullibërës, prandaj kur largohen nga Shenjtorja, marrin me vete një grusht dhe, për ta pasur pranë në shtëpi e në punë, për vete dhe të afërmit. Turma i ngjan një familjeje të madhe, në të cilën ka vënë rregull vetë Zoti. Brenda në Shenjtërore qindra vetë thonë uratë në heshtje. Prekin Shenjtin, luten. Dëshmitarë të shumtë pamorë tregojnë se këtu janë bërë mrekulli të pabesueshme. E kështu çdo vit e edhe sivjet.


me shume info dhe foto:
http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=65292

[NoName]

Në ekranet europiane po shfaqet filmi
“Antoni, luftëtari i Zotit” kushtuar Shëna Ndout





Shëna Ndou, sipas jetëshkrimit, ishte njeri i Uratës. E pikërisht urata dhe pendesa e kanë ndihmuar që në moshën 36 vjeçare të arrinte shkallën e lartë të shenjtërisë e të bëhej pajtor i qindra mijëra njerëzve në të katër anët e Botës, ndërmjet të cilëve, shumë artiste. Njëri prej tyre, Antonelo Beluko i ka kushtuar Shëna Ndout filmin “Antoni, luftëtari i Zotit”, që nisi të shfaqet në kinematë europiane në prag të festës së Shenjtit mrekullibërës të Padovës, me origjinë portugeze.

Regjisori ka realizuar një vepër besnike e madhështore, që vë në dukje se Shëna Ndou është Shenjti më popullor e më i famshëm në botë, me përshpirtëri të fuqishme, të pafundme, plot me gëzim e dashuri për Zotin e për njeriun.

Në Evropën e njëmijë e dyqindës gjaku derdhej lehtësisht: jeta, para syve të njeriut të asaj kohe, kishte vlerë të ndryshme nga ajo që i japim ne sot. Por jeta, para syve të Zotit, ishte e shenjtë edhe atëherë, ashtu siç është sot. E në se një luftë duhet luftuar, shenjtorët e kuptonin se lufta më e nevojshme ishte ajo që u mësonte njerëzve dashurinë për Zotin, dëshirën për t’i ndihmuar të fundmit, për t’i ngritur përsëri në këmbë të shtypurit, për t’i falur mëkatarët. Antoni, shenjti, lufton për Zotin: me fjalë, me gjuhë, me gjeste - me gjithë vetveten, me vullnetin e çeliktë të fesë. Në një botë plot me heroizëm e brutalitet, me dhëmbshuri të padukshme e mizori të dukshme, Antoni përpiqet me të gjitha forcat ta bëjë të njohur Zotin, t’u japë njerëzve lajmin më të mirë në botë. Filmi, që Antonelo Beluko, shkrimtar e regjisor, ia kushton shenjtit, Padovës, besimtarëve, është përplot me këtë fe, me këtë gëzim, me këtë dhimbje e edhe përplot me dritë-hijet tipike për epokën e hekurit. Gra e burra, fëmijë e meshtarë, njerëz të thjeshtë e të shquar mahniten para fjalës së Shenjtit, që në film mishërohet nga aktori spanjoll Jordi Molà, i cili me dashje flet me theks të ndjeshëm portugez, ashtu siç pati folur Shenjti që kishte ardhur në Itali nga vendlindja e tij, Portugalia. Takimi i Shëna Ndout me Shën Françeskun e Asizit është tepër prekës. Vjen pastaj takimi me Papën Gregori IX, rol që interpretohet nga aktori karizmatik, Arnoldo Foà, solemn e problematik.

Flet regjisori Antonelo Beluko ç’e shtyu të realizonte një film kaq të vështirë:

Përgjigje: - Antoni për mua ka qenë mik i madh që kur isha fëmijë. E prandaj, studimi për të arritur tek realizimi i filmit, më bëri edhe ta njoh më mirë. Gjëja më e madhe që mund të theksoj, është se ndjeva që shenjti ishte gjithnjë pranë meje, në mendimet e në veprimet e mia. E kjo më bëri ta lidh edhe më fort miqësinë me të, sepse u kujtova që Antoni nuk ishte vetëm një prijës i madh – në se duam ta thërrasim kështu, për të mbetur të lidhur me temën e filmit, por ishte e është gjithnjë, shembull për kohët kur jetoi e për kohët kur jetojmë. Ishte i rëndësishëm për 1200-tën, por është po aq i rëndësishëm edhe tani. Nuk është prandaj, vetëm shenjt mrekullibërës, por është edhe shembull për shumë njerëz që udhëheqin sot jetën tonë të përditshme.

Pyetje: - Cili është aktualiteti i mesazhit të Shëna Ndout?

Përgjigje: - Një gjë është e sigurtë: se Antoni nuk ka qenë vetëm njeri i madh për Hyjin, por edhe njeri i madh për njerëzit e varfër, madje edhe politikan i kohës së vet. Gjëja më e madhe tek Antoni ishte gatishmëria për t’i shërbyer të gjithëve pa kurrfarë interesi, për të dhuruar vetveten, për të dhënë gjithçka me dashuri të madhe, në emër të Zotit, pa pritur kurrfarë shpërblimi.

[NoName]

Festa e Shëna Ndout në Prishtinë





‘Të ndihmoftë Shëna Ndou!’ - ishte ky urimi kryesor që besimtarët i bënin njëri tjetrit, duke marrë pjesë në dy Meshët solemne, kremtuar dje në Prishtinë nga Don Agim Çerkini, që i kushtohet pikërisht Shenjtit të mrekullive, dhe në mbrëmje nga Arqipeshkvi Imzot Zef Gashi.

[NoName]

SHËN ANTONI TË PADOVËS -B-
13.06.2006

L1: 1Mbr 17, 7-16; Ungjilli Mt 5, 13-16

Ne si besimtar dhe si adhurues të flaktë të shenjtërve, qe sot kremtojmë dhe përkujtojmë shën Antonin e Padovës. Ky është i lindur me 1195 në Lissabon të Portugalisë. Emri i tij i pagëzimit është Fernandez Martin de Bulhorn, kurse tek ne është i njohur si «Anton, Ndue», sepse ky emër i'u dhurua kur hyri në jetën rregulltare në kuvendin «Santa Cruz» në Coimbra.

Të biografosh mbi këtë shenjt, të cilin sot po e kremtojmë, atëherë ai për kishën, për ne dhe për mbarë njerëzimin është një fenomen, një simbol drite për të gjithë, ku me mrekullitë e vet, që bën, shëndritë mbarë njerëzimin. Ai ishte dhe është një yllë në errësirën e mjerimit të asaj kohë në të cilën po jetonte. Ai jetonte në atë mënyrë duke e predikuar «Lajmin e Gëzueshëm» dhe kështu bëhet edhe mësues i kishës apo shpresa e kishës, njohës i Shkrimit Shenjt, apo siç e quante papa Gregori i IX. «Xhevahir të Shkrimit Shenjt».

Për të një legjend na tregon se kur ai gjindej njëhërë në predikim të ungjillit në bregdetin e Riminit në Itali dhe si popullata e atij vendi nuk dëshironte fare ta ndëgjonte, atëherë ndodhi kjo, që të gjithë peshqit u mblodhën sëbashku dhe ngritën kokat lartë dhe kështu e ndëgjonin atë në predikim të Fjalës.

Kjo bëri, që të gjithë ajo pjesë të kthehet kah Zoti dhe mësimit të këtij përsonaliteti të madh. Predikimi i tij na është i njohur kur ai me pa - të - lodhurit - e - vet në predikim të Ungjillit lufton edhe kundër heretikëve të asaj kohe. Shën Antoni i Padovës vdiq me 13. 06. 1231 në Baziliken e madhe në Arcella të Padovës në Itali. Andaj, ky shenjt është simbol i mirësisë, drejtësisë, dashurisë dhe i solidaritetit.

«Kush është i mbushur me Shpirtin Shenjt, ai flet në shumë gjuhë. Fjala ka jetë, nëse veprat flasin». Këto fjalë të këtij shenjti të ditës së sotme n'a mundësojnë të mendojmë se të gjithë ne kemi nevoj për Shpirtin e së Vërtetës, i cili na mundëson, që edhe jeta jonë të zhvillohet si jeta e tij, e pasuruar shpirtërisht, i përforcuar në jetë dhe në fe nëpërmes Lajmit të Gëzueshëm.

Fjalët e tona kanë jetë nëse veprat tona flasin. Njeriu që beson, shpreson dhe dashuron e gjenë arsyen e plotë, që edhe të vepron, «sepse, sikurse trupi pa shpirt është i vdekur, ashtu edhe feja pa vepra është e vdekur» (Jak 2,26).

«I gjithë shpirti është i mbushur me prezencën e Zotit, që është një dhuratë e Shpirtit Shenjt, dhe në këtë qëndron burimi i vërtetë i dijës» thoshte një herë shën Antoni. Kemi kaluar 13. të marta kushtuar këtij shenjti, ku gjatë kësaj periudhe shpirtërore kemi hyrë më me thellë në veprimtarinë dhe në misterin e tij jetësor, që ta njohim sa më mirë jetën, dhe porosinë e tij, që sot ne atë e adhurojmë dhe atij i lutim.

Çdo e marte, duke menduar liturgjikisht të gjithë neve na mahnit, që t'a kemi parasysh dhe si pjesë të jetës një shenjt mrekullibërës, shenjt ekumenik, predikatar, shenjt i njohur me legjenda të ndryshme dhe i dashur mund të thoja për të gjitha konfesionet, sepse zëri i tij po jehon në të katër anët e botës prej Lissabonit e deri tek ne sot, më mirë të thoja, prej Perëndimit në Lindje e prej Veriut e deri në Jug.

Për ta adhuruar këtë shenjt gjigant të të gjitha kohërave më së miri na tregon shën Bonaventura kur thotë: «Kërkon ti mrekulli, atëherë, shko te Antoni». Ky është një urdhër, që neve na tregon se ky shenjt është i madh dhe na mundëson, që feja jonë edhe të rikultivohet dhe të ngjallet ndoshta duke e adhuruar Antonin e Padovës.

Për ta njohur dhe adhuruar një shenjt duhet, që në rend të parë dhe më tepër t'a njohësh, t'a duash dhe t'a adhurosh Zotin. Një shenjt na tregon më jetën e vet se si duhet të arrihet te Zoti dhe si duhet të jetohet me të e ta njohësh atë. Andaj, se si do të zhvillohet jeta jonë për shenjtërim kjo mvaret prej nesh vet! Shenjtëria është në duart tona dhe mos ta largojmë nga to! Amen