Me jepni nje mendim rreth shkrimit

[lalalalala]

Shkruan: Mona Agrigoroaiei

Deri kur Shqipëria gjysmake do t’u nënshtrohet “vlerave” të teorisë idealiste në marrëdhëniet e saj me fqinjët kolonialë antishqiptarë sllavë e grekë?!

“Burri i shtetit duhet të mendojë në terma të interesit kombëtar, i konceptuar si fuqi midis fuqive të tjera”

Hans Morgenthau

(Politika ndër kombet: Lufta për fuqi dhe paqe)

Në emër të vlerave morale të “multietnicitetit”, “mirëbesimit”, “bashkëjetesës”, dhe “qëndrueshmërisë” së “Ballkanit Perëndimor”, udhëheqja karrieriste e shtetit të përgjysmuar shqiptar po gjunjëzohet para kërkesave të fqinjëve kolonizatorë.

Nuk konceptojmë “Ballkanin Perëndimor” si strukturë paraprake tip bllok e nevojshme për integrimin e shteteve ballkanike në BE, ashtu siç ka qenë në mesin e shekullit 20-të, në Evropën Perëndimore, organizata e quajtur Shoqata Evropiane për Tregti të Lirë (SHETL). Ajo, ishte krijuar nga Britania e Madhe në kontekstin e domosdoshmërisë së negociatave të saj me Komunitetin e Qymyrgurit dhe Çelikut (KQÇ) dhe njëkohësisht si pasojë e tensioneve dhe skepticizmit të saj lidhur me idenë evropiane. Si hapësirë alternative të KQÇ-së deri në aderimin e shumicës së shteteve (me përjashtim të Zvicrës, Islandës, Lichtensteinit dhe Norvegjisë), SHETL-ja ishte bazuar në barazinë e shteteve anëtare e nuk kishte tendenca sunduese hegjemoniste brenda tij të një shteti të caktuar. Ndërkohë që “Ballkani Perëndimor” si koncept teorik e praktik, ka qëllime kryesore, krejt të ndryshëm nga SHETL.

1. Strategjikisht, “Ballkani Perëndimor” u realizua si koncept në momentin kur shqiptarët janë duke u vetëdijesuar për domosdoshmërinë e ecjes përpara në rrugën për ribashkim kombëtar, gjë që nuk është në pëlqimin e shteteve kolonialiste ballkanike. Në këtë kontekst, politikanët shqipfolës së Shqipërisë gjysmake, në “koncertin multietnik” të Ballkanit Perëndimor, tallen me kombin e vet, duke vazhduar retorikën antishqiptare e heqjes dorë nga trojet nën sundimin e kolonizimin sllav, për “të mirën” e krijimit të hapësirës së përbashkët për bashkëpunim të ndërsjelltë në këtë zonë

2. Taktikisht, “vlerat e përbashkëta” të propaganduara, po e lidhin Shqipërinë gjysmake me prangat paralizuese, për t´u pranuar dinakrisht në grupin e shtetetve kolonialiste ballkanike të pangopura me nga trojet shqiptare; në cilësinë e “faktorit” e jo “të aktorit” (ashtu siç vetë presidenti shqiptar Alfred Moisiu deklaroi kohë më parë) një Kosovë të ngushtë “të pavarur” me kokën të shtypur nën Serbi.

3. “Ballkani Perëndimor” nuk është një hapësirë e përbashkët tregu as nuk është i bazuar mbi barazinë midis shteteve. Shqipëria nuk është e barabartë me shtetet tjera. Thënë shkurt e shqip, kjo udhëheqje lejon Serbinë të bëhet hegjemoniste e rajonit.

Sjellja krejtësisht kaotike, e politikanëve të Shqipërisë londineze përballë aksionit të përqëndruar e të peshuar të qarqeve antishqiptare për rrëzimin, e varrosjen të kërkesave të drejta për çlirim dhe ribashkim të trojeve të veta shqiptare i jepë theks një politike sipas teorisë idealiste që nëpërkëmb interesin kombëtar shqiptar. Mungon te faktori i politikës ditore, një strategji kombëtare për trajtimin koherent dhe zgjidhjen e problemeve specifike mbarëshqiptare, sepse nuk respektohet tradita politike e mirëfilltë kombëtare, që nga Rilindja Shqiptare e deri në kohëra më të vonëshme historike, kur kërkohej hapur çlirimi dhe ribashkimi i trojeve etnike shqiptare, sipas parimit një komb një shtet!

Çka është dhe më tragjike fakti se: as aktet e përcaktimet juridike të shtetit shqiptar nuk respektohen!

Në vrapimin e tyre për pushtet, politikanët shqipfolës “harrojnë” krejtësisht se në aktin më themelor të Shqipërisë, shkruan në Preambulë me shkronja të arta të vullnetit të popullit, se Kushtetuta është e krijuar “... me aspiratën e popullit për identitet dhe bashkim kombëtar”. Dhe, pastaj “harrojnë” se legjitimitetin para popullit e kanë vetëm nëse i përmbushin këto aspirata të popullit, vetëm nëse nuk i nënçmojnë dhe punojnë vetëm e vetëm për t´i realizuar ato.

Jemi i mendimit, njëkohësisht me përfaqësuesin e shkollës neorealiste të mendimit në teorinë e marrëdhënieve ndërkombëtare, Hans Morgenthau, se “burri i shtetit duhet të mendojë në terma të interesit kombëtar, i konceptuar si fuqi midis fuqive të tjera”. Interesi kombëtar shqiptar ka dy dimensione: politika e brendshme dhe e jashtme, ashtu si e shteteve të tjera të botës.

Për shkak të ndarjes dhe copëtimit të trojeve shqiptare, politika e brendshme të Shqipërisë duhet të ketë dy linja të përgjithshme:

1. Qeverisja e mirëfilltë e gjysmë-shtetit shqiptar në fushën politike, ekonomike, shoqërore, kulturore etj.;

2. Veprimtaria aktive për çlirimin e trojeve shqiptare nga pushtuesit fqinjë, duke i dhënë fund sundimit të tyre.

Pika e dytë lidhet logjikisht edhe me vijat e përgjithshme të politikës së jashtme të Republikës së Shqipërisë.

1. Ndjenja e inferioritetit karshi Beogradit, Shkupit, Podgoricës e Athinës duhet të përqëndrohet (anashkalohet)- (hiqe këtë fjali në kllapa pra fjalën anashkalohet ), nëpërmjet ngritjes së zërit në instancat ndërkombëtare lidhur me karakterin kolonial të çështjes shqiptare;

2. Nuk duhet pranuar më retorikën gjoja “paqedashëse” të qarqeve antishqiptare serbo-sllavo-maqedonase deri kur këto shtete koloniale nuk do të pranojnë e respektojnë të drejtat kombëtare e popullit shqiptar për të jetuar në liri dhe në shtetin e vetëm kombëtar.

3. T´i jepet përparësi ribashkimit (integrimit) mbarëshqiptar, (realizimi i shtyllës së dytë të politikës së brendshme) dhe më pak “integrimeve” brenda koncepteve të dyshimta politike si “Ballkani Perëndimor”.

Është një marrëzi që në emrin e “integrimit euro-atlantik”, Shqipëria e përgjysmuar të humbë boshtin e saj kurrizor deri në fund, madje edhe pavarësinë e saj.

Integrimi evropian është një domosdoshmëri, por vetëm pas arritjes së ribashkimit kombëtar shqiptar.

4. Në mjedisin anarkist ndërkombëtar, ku peshorja e forcave midis fuqive të mëdha aktuale po bllokojnë çdo zgjidhje të drejtë të çështjes kombëtare, Shqipëria duhet të kërkojë përforcimin e rolit të OKB-së dhe parimeve të saj për vetëvendosje dhe dekolonizim.

Teoria realiste, është e vërtetë, nuk vë theks mbi një organizimi mbikombëtar siç është Organizata e Kombeve të Bashkuara.

Jemi të mendimi se përforcimi i rregullave dhe kujdesi që ato të jenë respektuara, së bashku me një mekanizëm kontrollues mund të ndërrojë anarkinë specifike hapësirës ndërkombëtare. Aq më shumë se përparime të dukshme u bënë në gjysmën e shekullit të fundit në procesin e dekolonizimit.

Vetëm mbi këto baza mund të ketë një diplomaci e mirëfilltë kombëtare që merr parasysh interesat dhe synimet strategjike të çlirimit të trojeve shqiptare në një shtet të vetëm, Shqipëria e Ribashkuar. Çdo qasje tjetër është e mjerueshme, është formulë e kuazidiplomacisë të kolaboracionizmit shqipfolës që synon të zhdukë entitetin e veçantë shqiptar nga harta e Ballkanit, përmes inkuadrimin në një sistem shfarosës të “bashkëpunimit” (lexo: bashkim-vëllazërimit) me qarqet sllave.




Rumani, 28 Maj 2006

[faiksmajli]

Sqarohu me mire se cka po kerkon nga ky shkrim.
Ne cfare pikepamje deshiron pergjigjje? Nuk te kuptoj...!

[land]

Analiza eshte e paplote dhe i ngjan nje endre te gjithe patrioteve shqiptare.
Puna eshte, se ky qe ka bere kete analize, dhe qe na permend OKB-ne si pike kyce ne zgjidhjen e problemit madhor shqiptar, harron se cfare eshte vete OKB-ja; harron si merren vendimet ne OKB, duke injoruar keshtu pamundesine e perdorimit te OKB-se si celes te zgjidhjes se nje ceshtjeje kaq te vogel per globin, por qe eshte jetike per nje komb si shqiptaret.
Vendimet ne OKB merren me vote te perbashket te te gjithe anetareve.
Nuk duhet harruar se jetojme ende ne nje bote ku eshte teper e veshtire, per te mos thene e pamundur qe te gjesh nje shtet(rrjedhimisht edhe anetar te OKB) qe te mos kete te njejtat probleme te brendshme.
E pra, ironia e fatit eshte se jo te gjitha shtetet qe kane kete problem jane te cenuar si Shqiperia, perkundrazi, per te perkeqesuar gjendjen edhe me teper, shtetet me te fuqishme, zeri i te cileve ka edhe me teper peshe ne OKB, dhe qe karakterizohen nga popullata ne shume raste edhe qindramiljoneshe, duke konstituuar keshtu edhe fuqi ushtarake, -pra, rrjedhimisht edhe fuqi imponuese ne vote dhe vendime, jane shtete te tipit parazit qe mbijetojne ne saje te problemeve qe kane kombe te vogla si Shqiperia.
Eshte e pakonceptueshme qe, psh, te marresh si shtylle analize rastin e Rusise, psh, te arrish te mendosh se mund t'i heqesh nje vote pluse atij shteti; kuptohet, gjithnje duke supozuar se e ngritem ceshtjen shqiptare ne OKB...
Si mund te votoje pro ceshtjes shqiptare nje Rusi qe gjithe jeten ka jetuar mbi kurriz te te tjereve, nje shtet qe ka njohur vetem zgjerim dhe qe i eshte imponuar botes per cdo gje? Ky shtet ka te pakten 20 entitete etnike brenda territorit dhe sundimit te vet perandorako masjetar, qe jane si puna e Shqiperise, dhe qe asqe u degjohet zeri per ndonje shprese pavaresie...
Por puna eshte se ceshtja shqiptare minohet mbi te gjitha para se te hyje ne OKB... Ajo minohet nga vete keshilli i sigurise se OKB, anetare me te drejta te plota dhe te barabarta te se cilit jane qe te gjitha shtete parazite qe perfitojne nga tragjedite e sa e sa kombeve te shtypura si Shqiperia.
Atehere, sa shpresa ka per Shqiperine, per te cilen historia na meson me se miri se kurre, KURRE nuk ka patur ndonje mik apo komb dashamires, por vetem armiq dhe pushtues???
Llogarite me duket se nuk na dalin fare ashtu si na qan zemra... Prandaj edhe nuk eshte habi qe presidenti i Shqiperise gjysmake te jete nje gomar qe nuk di te lidhe dy fjale. Prandaj edhe nuk eshte fare habi, por mese normale qe kryeministri te jete nje idjot i lindur, i vetmi qe gati e coi kombin ne lufte civile me zgjuarsine dhe miresine e vet. Nen sundimin kafsharak te se cilit, per here te pare ne historine 7000 vjecare te shqiptareve flitet per Pajtim Kombetar!
Fundja, c'i duhen Shqiperise njerez me te mire sesa keta? I miri dhe i zgjuari do te na zhyste te gjitheve ne deshperim te plote, sepse do ndergjegjesonte gjithe shqiptarine per pamundesine e realizimit te endres legjitime te tij, ribashkimit dhe jeteses ne paqe me gjithkend tjeter jashte ketij bashkimi.
Puna eshte, se Zoti na ka mesuar vete qe prej lindjes qe shpresa te na vdese e fundit; per kete ne bijte e shqipes mbajme nje vesh dhe nje sy hapur vetem per Shqiperine, qe kur te degjojme thirrjen e memes, te rendim e t'i dalim zot.
Zoti e bekofte Shqiperine!

[fatlumi18]

e ka notën 2 + , nga unë