faqe nga fillesat e kanibalizmit envero stalinist..

[Brari]

shekulli


Arrestimi i Zoi Fundos në Tropojë

Gjenerali, “Si evituam përplasjen me forcat e bajraktarit Gani Kryeziu!”


Hito Çako

Ekskluzive/ Në shënimet në vazhdim, të shkëputura nga ditari i “Heroit të Popullit”, gjeneralit Hito Çako, jepet situata luftarake në vjeshtën e vitit 1944 në zonën e Tropojës, ku pas një përplasje, me bilanc humbjesh të konsiderueshme nga të dyja palët, përkatësisht forcave partizane e atyre nacionaliste, të drejtuara nga Muharrem Bajraktari, arrihet të evitohet një përplasje tjetër e përgjakshme mes shqiptarëve, ajo me forcat e bajraktarit Gani Kryeziu.

Kujtimet e Hito Çakos
Dobësimi i ndikimit nacionalist në Tropojë

Pas një përpjekjeje të armatosur e të përgjakshme, mes partizanëve të drejtuar nga Shefqet Peçi, Hito Çako, Hetem Gjinushi etj., me forcat nacionaliste të Muharrem Bajraktarit në zonën e Lumë-Kukësit (shoqëruar në fund dhe me një reprezalje të drejtuesve partizanë me të tjera viktima), në vjeshtën e vitit 1944 arrihet të evitohet një përpjekje tjetër e përgjakshme mes shqiptarëve, ajo mes forcave të brigadës dhe nacionalistëve të Gani Kryeziut që vepronin në zonën e Tropojës. Siç shkruan në shënimet e tij Çako, evitimi i kësaj përplasjeje të padëshiruar erdhi për shkak të pozitave më të dobëta të nacionalistëve në Tropojë, punës paraprake të strukturave partiake dhe këshillave çlirimtare për ndërgjegjësimin e banorëve rreth domosdoshmërisë së luftës si dhe prezencës, herë pas here, në këtë zonë të forcave partizane. të organizuara më pas në batalionin “Perlat Rexhepi”. Njëkohësisht, arrestimi nga partizanët e Zoi Fundos (vepronte pranë bajraktarit Kryeziu), si dhe nisja e oficerëve anglezë e amerikanë drejt Përmetit (ku ishte Shtabi i Përgjithshëm), sipas kujtimeve të Çakos, dobëson më tej pozitat e bajraktarëve në veri dhe afron ditën e çlirimit të plotë të vendit.
Nga Kujtim Boriçi


Luftimet e atyre dy ditëve, pasojë e mosvlerësimit të rrezikshmërisë të Muharrem Bajraktarit dhe të forcave të tij bashibozuke dhe mosmarrja e masave në kohë për t’i hequr atij mundësinë për të na goditur, i kushtoi brigadës së 5-të më shumë humbje se në çdo luftim tjetër. Populli i Lumës dhe i të gjithë Kukësit, duke dënuar këtë akt tradhtie të Muharrem Bajraktarit e të bashkëpunëtorëve të tij, pas shpartallimit të tij në radhët e Brigadës së 5-të Sulmuese, dërgoi mbi 100 vetë nga djemtë e tij më të mirë. Më vonë në Kukës u formuan brigada e 24-të, efektivi i së cilës në masën dërrmuese ishte pikërisht nga Luma.
Bajraktarët, pak ndikim në Tropojë
Ndryshe u zhvilluan ngjarjet me Gani Kryeziun dhe forcat e tij. Mundësia për të hedhur njerëzit e tij të armatosur kundër nesh, u mënjanua. Në ato rrethana e situata luajtën rolin e tyre dy faktorë:
Së pari, puna e madhe ideopolitike që kishte bërë me popullin e Tropojës dhe të Hasit, ndihmuar fuqimisht nga Komiteti i Partisë së Qarkut të Shkodrës, duke dërguar herë pas here në këtë krahinë, sidomos nga fundi i vitit 1943, forca partizane të batalionit “Perlat Rexhepi”, si për agjitacion e propagandë, ashtu dhe për veprime të përbashkëta luftarake me partizanët e çetës dhe pastaj të batalionit “Bajram Curri” të Tropojës.
Për këtë arsye, ndoshta edhe për faktin se akoma gjaku i patriotit të madh, heroit të Dragobisë, Bajram Curri, vazhdonte të ishte i patharë, e kujtimi i tij nxiste dhe i frymëzonte për qëndrim burrëror e përparimtar masat e fshatarësisë së Tropojës. Në këtë krahinë, në krahasim me treva të tjera të Veriut, ndikimi i bajraktarëve kishte rënë shumë. Në hall të madh kishte mbetur edhe Gani bej Kryeziu, i vetëquajturi “bajraktar yll”, jo vetëm i Tropojës dhe i Hasit të Thatë, por edhe i Kosovës.
Në këtë krahinë, thikë për thikë e dhëmbë për dhëmbë me reaksionin dhe në luftë të vazhdueshme me okupatorët italianë e gjermanë, celulat e partisë, këshillat nacionalçlirimtare dhe komandat e vendit, ishin ngritur me kohë, para vajtjes sonë. Ato vepronin dhe drejtonin jetën në kushte ilegaliteti ose gjysmë ilegaliteti, në vartësi me situatat në zonat e lira në gjithë këtë nënprefekturë.
Batalioni i 5-të dhe i 4-t, të drejtuar nga zëvendëskomisari i brigadës, shoku Manush Myftiu, që kryenin veprime luftarake kundër kolonave gjermane, që lëviznin nga Prizreni në Shkodër, në pjesën e rrugës Zhur-Shënmëri, i shtrinë veprimet e tyre luftarake edhe në zonën Zogaj-Kamë-Bytyç të Tropojës, ku pikërisht nën hundën e shtabit të Gani Kryeziut, të ngritur në malin e Dobrejit, gjermanët vazhdonin të shfrytëzonin me intensitet minierat e kromit.
Takimi me Gani Kryeziun
Në bashkëveprimet luftarake kundër gjermanëve që ruanin dhe shfrytëzonin minierat e kromit, forcat e të dy batalioneve tona morën kontakt edhe me forcat e Gani Kryeziut.
“Oficerët anglezë e amerikanë do të nisen për në Përmet në qendër të qeverisë së popullit shqiptar dhe në selinë e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Nacionalçlirimtare Shqiptare, ndërsa Zoi Fundo, si armik i popullit, do të arrestohet”, - thamë Gani Kryeziut.
Këtë nuk e lejoj. Oficerët anglezë dhe amerikanë janë pranë meje dhe nën mbrojtjen time!” - u përgjigj bajraktari.
“Ti nuk përfaqëson popullin dhe shtetin shqiptar që po rilind në luftë kundër okupatorit. Popullin dhe shtetin e ri shqiptar e përfaqëson Komiteti Antifashist Nacionalçlirimtar i dalë nga Kongresi i Përmetit“, - ishte përgjigjja ndaj tij.
Duke parë këshilltarin e tij politik, Zoi Fundon, të arrestuar dhe oficerët aleatë që u nisën në drejtim të Përmetit, të shoqëruar nga partizanët dhe, siç duket, duke nxjerrë mësime nga disfatat që kishin pësuar të gjithë shërbëtorët e okupatorit, Gani Kryeziu heshti dhe kërkoi të hynte në Frontin Nacionalçlirimtar.
Krijimi në Tropojë i Brigadës së 25-të Sulmuese
Në këto rrethana të reja, lufta e armatosur nacionalçlirimtare në Tropojë filloi të merrte përmasa më të mëdha. U krijuan kushte për formimin e Brigadës së 25-të Sulmuese me djem e vajza të kalitur në luftime në Tropojë e Has. Për rrjedhojë, Tropoja me Hasin e Thatë, Krumën dhe Lumën, u kthyen në bazë nisje e sigurt, në prapavijë të fuqishme për veprime luftarake të forcave tona që morën pjesë në çlirimin e Kosovës. Në të gjitha këto veprime luftarake u derdh djersa dhe gjaku i partizanëve të brigadës së lavdishme të Tropojës dhe forcave territoriale vullnetare të fshatrave të Tropojës, të Krumës e të Hasit. Kurse Zoi Fundo, me urdhër nga udhëheqja e partisë dhe e shtetit, u dënua me vdekje. U pushkatua në Bicaj.





24/05/2006
KATEGORIA: Dossier

--


e ka zai fundo e jo zoi more kastravec i shekullit..
vrasja e Zai Fundos.. eshte nje nga faqet me te turpshe e me flagrante te historise se zeze shqiptare..

ajo vrasje e disa te tjera sikurse ajo e mustafa gjinishit, ramize gjebres etj.. jan preludi i koleres envero iste staliniste cobano xhahile kanibaliste.. qe vazhdoj per mbi 50 vjet e qe akoma nuk i shihet fundi.. perderisa ekziston bile me e forte dhe me e sofistikuar se kurre qenefi qe polli krimin.. partia e punes sot socialiste..