Pasojat e besimit dhe mosbesimit

[Lule Portokalli]

Iliria,
Ti me duket i ke ngaterruar pak gjerat. Eshte fjala per BSEIM, jo per FE. Dhe keto te dyja nuk jane e njejta gje. Pra tek kjo tema trajtohet (me sa kam kuptuar une) besimi qe njeriu ka.
Nuk ma merr mendja qe kombi per te cilin ti flet te mos besoje.

Unreal!

Edhe ti beson. Beson ne fatin dhe ky eshte nje lloj besimi. I drejte apo i padrejte te mbetet ty ta gjykosh, ne varesi se sa mire ndjehesh ti aty ku je.
Mos u perpiq te gjykosh, sepse asnjeher nuk do arrish te dalesh ne fund. Perpiqu te ndjehesh mire dhe te vendosesh aty ku ndjehesh mire. Po ta shikosh ne kete prizem do e gjesh vendin te cilit i perket.

[iliria e para]

Nuk e di se a besojne a jo?
Keta nuk flasin per keso gjerash, nuk shprehen haptas.
Ne shkolle mesojne per te gjitha religjionet bile ka edhe 23 shkolla te ashtuquajtura muslimane dhe keto finansohen nga taksa paguesit, cka do te thot se edhe une i finansoj.

Une nuk thash qe nuk besojne por thash se nuk jane religjioz.
Une jam nje nga ata qe bejne dallim nga religjioni dhe besimi.
Te besosh se ka dicka mbinatyrore eshte sado pak e llogjikshme por nuk eshte e domosdoshme te besosh ne fe-religjion.
Nuk asnje gje te keqe as ne religjion derisa mos te kalojne ne fundament.Atehere eshte rrezik per vet ata qe "besojne" edhe per shoqerine.

[rapsod]

Iliria e para!!
Shyqyr Zotit qe te kam pa te shkruash nje here paqe e para pyetje eshte se pse ato 23 shkolla sipas teje jane te "ashtequajtuara" muslimane? se a jane ata jo religjoz apo jane ky eshte problemi i tyre por une jam dakort me thenien tende ne te dalluarit mes religjonit dhe besimit por jam pak kondra me fjalen tende te besosh ne fe nuk eshte e domosdoshme pse kjo?
E para sepse primare eshte te besosh ne Zotin nje te vetem, por feja eshte rregullator i jetes me dispozitat qe Zoti i ka urdheruar ne Fjalen e Tij dhe besimi ne Fjalen e Zotit eshte kusht i domosdoshem per besimtarin pra rrjedhimisht edhe ne fe, por edhe nga ana llogjike te shohesh se X apo Y fe eshte e drejte apo e shtrember ky eshte nje lloj besimi ne ate qe ti ke perbrenda teje qofte ajo edhe fiksim sic ka shume te tjere.
Tjeter eshte edhe shprehja jote "derisa mos kaloje ne fundament" qe une jam kundra kesaj sepse njeriu qe eshte fetar apo religjoz (sic e quan ti dhe une nuk dua ta quaj keshtu per muslimanet) vetvetiu eshte fondamentalist sepse te quajturit fetar do te thote te praktikuarit e fese, e jo thjesh sepse une psh. jam musliman besoj thjesht ne Islam por nuk praktikoj fene time, pra nese u bera i qarte se praktika fetare eshte fondamentale. Nese ke nje shprehje tjeter ma sugjero por kjo eshte dmthnia e fondament-it te cilen ti nuk e pelqen.
Per muslimanet: Te besuarit ne Allah dhe ne Muhamedin si i derguari i Allahut, Falja e namazit, dhenia e Zekatit, agjerimi i Ramazanit, dhe Peligrinazhi ne Qabe (mekke) per ata qe kane mundesi, eshte fondamentale dhe cdo musliman ne kete prizem eshte fondamentalist, ka dicka qe ty nuk te pelqen ketu????

[Lule Portokalli]

rapsod,

Ca ke shkruar ti me siper (dhe cfare do shkruaj une tani) eshte krejt jashte kesaj teme.

Sigurisht qe te besosh dhe te praktikosh nje fe, nuk ka te beje me besimin dhe nuk ka te beje aspak me fondamentalizmin.

Para disa ditesh lexova ne gazete qe nje vajze islame u veteshperthye me nje bombe ne trup ne nje ambienet me njerez te tjere te pafajshem dhe pervec asaj u vrane 14 veta dhe u plagosen shume te tjere. Kete ajo e beri ne emer te praktikimit te fese Islame. Ky nuk eshte besim. Ky nuk eshte praktikim i fese. Ky eshte fondamentalizem!

Po ne te njejten gazete kohe me pare lexova per nje cift njerezish qe vetequheshin te ardhurit e zotit ne toke dhe qe vetequheshin pasardhes te Jezusit , qe kishin rrembyer nje vajze rreth 15 vjec duke fjetur ne dhomen e saj te gjumit dhe nen efektin e nje lloj hipnoze e kishin mbajtur larg familjes per me se 1 vit, duke jetuar ne male. Kam degjuar per te ashtuquajtur krishtere qe veteflijohen per ca aresye qe ato i dine. Edhe ky nuk eshte as besim, as praktikim feje, por eshte fondamentalizem.
Dallimi eshte thelbesor.

[Albo]

Dallimi midis atyre qe besojne dhe nuk besojne une do ta permblidhja me dy fjale. Ata qe besojne jane si puna e atij jetimit qe gjene me te shtrenjte ne jete ka njohjen e Atit te tij dhe dashurise qe Ati ka per te. Ata njerez qe nuk besojne, nuk do te kene fatin te njohin Atin.

Te jesh besimtar do te thote te kesh deshire te njohesh bashkohesh me Atin Shpirteror.

P.S Populli shqiptar ka dhe nje fjale te urte: "Sikur ta dinte i biri sa e do i ati, do te cmendej!"

[Astrit77]

Mendoj se besimi eshte shume i rendesishem, por edhe me i rendesishem eshte objekti ku vendoset ky besim. P.sh. kam degjuar se ne Indi ka njerez qe besojne tek lopa dhe qe e adhurojne ate si te ishte perendi. E solla kete shembull per te theksuar rendesine qe ka objekti ku besojme. Ka njerez qe besojne Zotin, ka te tjere qe besojne dicka tjeter, por nuk besoj se ekziston ndonje kategori njerezish qe nuk beson ne dicka. Per mendimin problemi reduktohet ne ate se cfare besojme. Perkufizimi me i mire qe kam lexuar ndonjehere per besimin eshte tek Hebrenjte 11:1 :

Dhe besimi është siguria e gjërave që shpresohen, tregim i gjërave që nuk shihen;

Te besosh ne dicka do te thote te mbeshtetesh plotesisht pa dyshuar ne te, dhe te besosh ne Perendine e gjalle do te thote te mbeshtetesh plotesisht ne shkemb dhe Jezusi e quan te mencur ate njeri qe i beson fjalet e tij dhe i ve ne praktike, Luka 6:47-48:

47 Çdo njëri që vjen tek unë dhe dëgjon fjalët e mia dhe t’i vë në praktikë, unë do t’ju tregoj kujt i ngjan.
48 Ai i ngjan njeriut që, kur ndërtoi shtëpinë e vet, gërmoi shumë thellë dhe e vendosi themelin mbi shkëmb. Erdhi një vërshim, përroi u sul mbi atë shtëpi, por s’e tundi dot, sepse e kishte themelin mbi shkëmb.

Pershendetje!

[ABIGAIL]

Pasojat e besimit dhe te mos besimit jane:

PARAJSA dhe FERRI!

Miqesisht Abigail!

[rapsod]

ShpirtFshehur!!!
Edhe ti si shumica e komprementojne shume fjalen Fondamentalizem, une ne fund te shkrimit tim e tregova se cfare eshte fondamentale per Muslimanet, rastet si ato te gazetave nuk jane praktike fetare dhe nuk ka se si te jene kur kryhen akte dhune sepse "s'ka dhune ne fe" (Kur'ani) ato qe kane ndodhur sic ishte edhe 11shtatori denohen ashper edhe nga autoritetet me te larta Islame gjera qe nuk kane te bejne me Islamin por me dekrete (fetva) te cilat i nxjerr Bin Ladeni me shoke te tij duke u fshehur se jane Islame por askush nga bota islame nuk i perkrah qe me detajisht nuk dua te futem se nuk eshte tema.
Per temen: eshte sic e dha parashkruesja Parajse dhe e kunderta Ferr
Por feja te tregon udhen drejt parajses sepse praktika fetare eshte urdheruar nga Perendia (sepse keshtu do Ai) dhe Fjala e Tij eshte udhezim drejt parajses. Kjo eshte dashuria qe ka Perendia per njeriun duke e udhezuar ate drejt asaj qe eshte me e mira ne kete bote dhe ne tjetren.
Pershendetje!!!

[rapsod]

Sa i rëndësishëm është dimensioni shpirtëror për ty?
Duhet të ishte po aq i rëndësishëm sa ai fizik, apo diçka më shumë. Por robi është i dobët, dhe tenton të bëjë aq sa mundet. Gjithsesi, duke qenë se përmasa shpirtërore është e vetmja gjë “e hajrit” që na dallon nga flora, fauna, mineralet etj, përpiqem që ta lokalizoj sa më mirë atë ç’ka është shpirt, që i bie të jetë në një zonë të lëvizshme midis gjoksit dhe ballit. Ose pak më gjërë. Sigurisht që nuk e kam seriozisht këtë, por prapë ka një lloj të vërtete në sizmikën busullore të zemrës apo në pranëvendosjen e gjithë atyre gjërave të bukura e të vyera në fytyrë. Ajo çka bie në sy tek çdo njeri i shtrirë horizontalisht që fle apo që vdes, është mungesa e shpirtit, që ka shkuar diku tjetër. Nuk mundesh të dallosh më nëse njeriu është “kështu apo ashtu”, si në çastin kur ishte zgjuar apo gjallë. Të vdekurit dhe të fjeturit janë të mirë, i janë dorëzuar Zotit, sepse më në fund po bëjnë atë që duhet bërë dhe jo ndonjë paudhësi. Fytyrat e tyre, gjokset e tyre nuk dallojnë më nga, fjala vjen, gjunjët apo gishtërinjtë. S’ka më shpirt aty. (Formën e këtyre informatave më sipër merre pak me rezervë, se i them për qejf, jo për shkencë.)

Si ke mbërritur deri tek filozofia islame?
Duke u hedhur gur pas guri si ai kalamani i fshatit të thellë që kapton nëpër stinë përroin për të shkuar deri tek fshati me shkollë. Më ka çuditur njëherë një vetëpërkufizim i Ernesto Sabatos së madh, i cili bashkë me një tjetër Ernesto nga Argjentina kanë qenë dy nga heronjtë e mij të shumtë. Ai thoshte se ishte një anarkist i krishterë. Pa e ditur kaq shkurt përkufizimin, kam kaluar gjithë fillimin e viteve nëntëdhjetë nën këto dy shenja të mëdha, deri sa i dhashë fund dyzimit. Refuzimi im pseudoanarkist ndaj çdo renditjeje nën njerëz të tjerë, por edhe frika nga kaosi dhe neveria nga padrejtësia, më çoi në nevojën për diçka totalisht jonjerëzore për t’i dhuruar lirinë dhe veten time që nuk mund t’i meritonte ndonjë njeri, zeje apo ideologji. Duke qenë paraprakisht besimtar, e dija se ky duhet të ishte vetëm Zoti, i cili më zbulohej përmes Dhjatës së Re dhe të Vjetrës. Në këtë mënyrë, përjetimet e gjithë kësaj, ndihmuar nga sa e sa ngjarje, më bënë të arrija, arrita tek monoteizmi puritan i Islamit, me etikën altruiste tokë-e-vetëmohuese të krishtërimit, në harmoni me shenjtërinë legaliste-literaliste judaike.

A mund të jetë një artist mysliman?
Varet çfarë kupton me artist dhe varet çfarë kupton me mysliman. Ka shumë lloje artistësh dhe shumë lloje myslimanësh. Nëse gjerësisht do të thoshim se artisti është ai që duke iu referuar një tradite modelon gjësende apo qëndrime të pëlqyeshme për shpirtin, dhe me mysliman një njeri që duke iu referuar një tradite, kënaqet duke besuar Zotin, Profetin dhe jetën tjetër, atëherë do të thoshim se dy bashkësitë do puqen patjetër. Në Shqipëri, unë njoh e kam miq të paktën një duzinë poetësh, piktorësh e muzikantësh, jo thjesht myslimanë, por praktikues të zellshëm bile. Për të mos u zgjatur shumë, se është e tepërt, për traditën 1400 -vjeçare të artit islam në botë, si edhe për gjeneratën e re të artistëve besimtarë myslimanë në botë, po të kujtoj se para disa ditësh gati gjithë televizionet dhanë copëza nga një album muzikor i botuar në Britani në kuadrin e bamirësive për fëmijët e Irakut. Krahas Paul McCartney-t, dhe disa yjeve më të reja të skenës, merrte pjesë me një këngë edhe legjenda e gjallë Cat Stevens (Jusuf Islam), një mjekërrosh kështu si puna ime. Nuk ia dalim po të futemi të numërojmë të tjerët. Shih, një nga hitet më të fuqishme tani, “The Seed” këndohet nga The Roots, një grup amerikan me pjesëtarë myslimanë të konvertuar. Kush ndjek skenën e jazz-it, e di sesa të shpeshta janë konvertimet në këtë ambient. Mjafton një kërkim banal në internet të gjesh tufa me jazzman-ë Ibrahimë dhe Abazë me mbiemra anglosaksonë që të çudisin. Flas ende vetëm për të konvertuarit, sepse artistë arabë apo nga vendet myslimane ka sa të duash, normalisht, por nuk mund të vë dorën në zjarr në janë besimtarë a praktikues të fesë…

Vazhdon......

[rapsod]

A je i lumtur në besimin tënd?
Më shumë se i lumtur jam i qetë. I paqëtuar. Plus që unë këtë muhabetin e lumturisë s’para e kam kuptuar ndonjëherë mirë se çdo të thotë tamam. Mbase jam edhe i lumtur, kush e di.

Ekziston mendimi që feja nuk mund të jetë art, filozofi apo stil vetjak jetese, pasi është kolektive, si mendon?
Art mbase jo, në sensin që një besimtar jo detyrimisht duhet të bëjë vjersha, por stil vetjak jete është për sa kohë që individë të panumërt zgjedhin vetë të jetojnë si besimtarë. Sa për kolektivitetin, kjo është më tepër çështje nivelesh sesa ndonjë imperativ fetar. Pa shiko pak të lutem në rrugë; sheh vetëm dy tipa femrash dhe nja dy-tre tipa meshkujsh. Po ai stil, po ajo veshje, po ajo ecejake e përditshme, po ato koordinata, po ato referenca; më tmerri është kur dhe i bën të flasin... Herë-herë më ngjan vetja sikur jam në një zhgjëndërr me Revolucion Kulturor në Kinën e Maos. Imagjino pak më të vjetrit kur rinia është katandisur kështu... Njerëzit që ndryshojnë, që dalin një kokë mbi të tjerët janë pakicë, kudo e kurdo. Megjithatë, më ka çuditur një shprehje të Bruno Etienne, një nga islamologët më të njohur të kohës, kur shkruante se gjatë gjithë udhëtimeve të veta kërkimore nuk kishte takuar dy myslimanë njësoj…

Ç'mendim ke për prirjet aziatike të të jetuarit që merren në Perëndim si stili i vërtetë i të jetuarit si yoga, zen, taoizmin, meditimin etj?
Shto këtu edhe sufizmin, dimensionin mistik të Islamit, i cili është gati po aq në modë në Perëndim. Është mbase një rezistencë vetëmbrojtëse ndaj relativizimit të përditshëm të vlerave, ndaj shpejtësisë së zhvillimeve tekno-urbane, të cilat nuk janë fort në harmoni me kohën e përjetshme e të brendshme të njeriut. Kjo shtyn edhe tërheqjen nëpër oazet e lindjes, ku shpirtërorja, poetikja, tradicionalja, natyralja nuk e kanë humbur ende shijen.

Vazhdon...