Terrorizem pa kile :

[Kryeplaku]

Para disa kohesh kisha hapur nje teme ku shtroja problemin e terrorzimit. Por meqenese sic e thame cdo monedhe ka dy ane dhe meqenese une ne temen e meparshme kisha sjellur pilin e monedhes (ate numrin qe shikojme me kujdes kur shkojme ne dyqan) tani po i nxjerrim edhe koken. Sepse njerezit me te vertet nuk i japin rendesine e duhur kokes qe fshihet prapa pilit, por nje gje eshte e sigurte se ajo koka aty nen monedhe nuk eshte vendosur kot... eshte vendosur per te shrebyer nje plan (psh. propaganden kombetare).

Edhe koka ne rastin tone eshte pa numer, eshte pra ai terrorizmi pa kile. Nuk ka masa percaktuese e nuk perkufizon numrin e njerezve qe i drejtohet... i drejtohet te gjitheve pa kufi (nje bariut ne Pakistan, nje kasapi ne Londer, nje studenti shqiptar ne Damske, nje shqiptareje ne Shkup.... dhe kush po e merr vesh kush e ka radhen neser -cdo gje te kujton ato punet e Stalinit apo Enverit ku te gjithe frikesoheshinn se nga do e drejtonin gishtin).

Ftoj anetaret te na sjellin lajme mbi keta njerezit e perditshem qe pa pritur e pa kuptuar na hyne ne listen e zeze te terrorizmit dhe nga shtepia e tyre perfundojne ne ndonje qeli te ndonje shteti te botes se trete (perfshi Shqiperine)!

Besoj se lajme te tilla do ndihmojne disa te kuptojne me ne fund sesi ne emer te terrorizmit te drejtat e njeriut po shkelen dita dites dhe askush -per shkak te emrit te terrorizmit- nuk po e ven ujin ne zjarr!

flm

[Kryeplaku]

Ilir Halili, i dyshuar për lidhje me terroristët e “Al Qaeda”-s rrëfen në një intervistë për “Shekullin” arrestimin e tij

Shqiptari i dyshuar si terrorist: Dy muajt e burgut në Damask

Halili: Shërbimet sekrete nuk më pyetën për lidhje me terroristët, por për biznesin tim në Siri

D.Biçaku

TIRANË- Ilir Halili, 26-vjeçari shqiptar me banim në Damask të Sirisë ka qëndruar për dy muaj në burg e me ç’është thënë, ai dyshohej për lidhje të ngushta me “Al-Kaidën”. Në një intervistë për “Shekullin”, Halili pohon se asnjëherë nuk është pyetur nga shërbimet sekrete siriane për lidhje të tij me organizata terroriste, por dyshimet kanë lindur pas një vizite të tij në Arabinë Saudite, ku miku i tij dyshohej për pastrim parash. Halili rrëfen shoqërimin nga agjentët e shërbimit sekret të këtij vendi, qëndrimin në burg dhe lirimin, pas verifikimeve se gjithçka që kishte bërë në Siri ishte e ligjshme.
Ilir, në Shqipëri ka bërë mjaft bujë ndalimi juaj në 9 nëntor në Damask, pas dyshimeve për lidhje me terroristët. A mund të na tregoni motivet e shoqërimit ?
Me datën 9 nëntor të vitit 2005, shërbimet inteligjente siriane më kërkuan që të më merrnin në pyetje dhe të kryenin ndaj meje disa verifikime, lidhur me veprimtarinë time në Siri. Madje, ata kërkuan edhe një takim personal me mua dhe për këtë, kishin kontaktuar edhe me rektorin e universitetit të Damaskut ku edhe unë studioja para 9 nëntorit. Kjo pasi në atë kohë unë isha për një udhëtim në Arabinë Saudite. Në momentin që unë kthehem, një person, agjent i shërbimeve sekrete siriane më kërkon nëpërmjet një personi që ka një dyqan parfumerie, si edhe unë në qendër të Damaskut. Mëngjesin e 9 nëntorit, agjentë të shërbimeve sekrete siriane më kontaktojnë pranë dyqanit të parfumerisë në qendër të Damaskut dhe më pohojnë se drejtuesit e tyre donin të bisedonin me mua dhe donin të më bënin disa pyetje. Bashkë me automjetin tim që e kisha marrë me qera për një muaj, shkova me ta në zyrat e Drejtorisë së Shërbimeve Sekrete siriane në kryeqytet. Kur unë u futa në zyrë, hynë dy gjeneralë të shërbimit sekret sirian dhe menjëherë nisën të më marrin në pyetje për rreth tre orë. Më pyetën për aktivitetin tim, pasi qëndroja në Damask dhe njihesha si student i huaj. Gjithë dyshimet e tyre mbi mua ishin mbi ekonominë time, mbi aktivitetin tim atje dhe mbi stilin tim të jetesës me mjaft të ardhura. Gjithashtu, ata kishin dyshime edhe për një vizitë timen që unë kisha bërë në muajin shtator në Bahrein. Atje kishte ndodhur një keqkuptim me një biznesmen vendas, i cili më kishte ftuar mua në këtë vend, duke ndikuar tek unë për keq. Por e gjitha kjo nuk kishte asnjë lidhje me grupet terroriste, apo me dyshime të tilla.
Cilat ishin konkretisht dyshimet e shërbimeve inteligjente siriane ?
Ditën e shoqërimit më kanë marrë dy herë në pyetje dhe nuk më kanë përmendur apo pyetur asnjëherë rreth bindjeve të mia apo nëse isha i aktivizuar me ndonjë grup terrorist. Më shumë ishin të interesuar rreth mënyrës sesi unë kam siguruar të ardhurat e mia. Më pyetën sa herë kam hyrë e dalë nga Siria, kur kam hyrë për herë të parë në këtë vend dhe arsyen se përse kisha shkuar në Siri.
Është folur se ju ishit pjesë e një grupi islamik të njohur me emrin “Tawheed Val Jihad”, një grup shumë afër Al- Zarkauit, i njohur si drejtuesi i “Al Kaidës” në Irak. A keni njohje me këtë person dhe a keni transferuar vlera monetare në vendet ku keni lëvizur?
Gjithçka sa thuhet është krejtësisht e pavërtetë. Unë siç ju thashë, kam udhëtuar vetëm në Arabinë Saudite, në Bahrein dhe në Turqi, për problemet e mia në biznes. Në asnjë rast unë nuk kam transferuar apo tërhequr vlera monetare, përveç atyre që unë duhej të kisha dhe të shpenzoja për biznesin tim në këto vende. Gjithçka që është aluduar dhe që është thënë, nuk ka asgjë të vërtetë. Aq më e paktë mund të jetë mundësia që unë të kem lidhje me personazhin që ju përmendni më sipër.
Zoti Halili, atëhere shkaku i ndalimit tuaj mund të thuhet se ka qenë udhëtimi juaj në Bahrein ?
Jo, nuk ka pasur fare lidhje me udhëtimin tim në Bahrein, mendoj unë. Por kjo mendoj se mund të ketë ardhur për shkak të ardhurave që unë kisha dhe mënyrës time të jetesës në Damask. Përsa i përket lidhjeve të mia të biznesit me këtë person, mendoj se dyshimet e hetuesve sirianë kanë qenë se personi nga Bahreini kishte një biznes të palicensuar dhe të padeklaruar. Kjo ka shtuar dyshimet se nëpërmjet këtij biznesi ky tregtar nga Bahreini mund të pastronte para. Autoritet e Bahreinit morën nën hetim partnerin tim, pas lidhjeve që ai kishte me një tregtar tjetër. Me sa di unë është verifikuar që ky person nuk kishte lidhje me pastrimin e parave. Por ndaj meje ndikoi fakti që unë isha i ftuar tek ky person në Bahrein dhe kjo ka shtuar dyshimet e tyre ndaj meje. Kështu që qëllimi i shoqërimit tim ishte për të verifikuar nëse të ardhurat e mia ishin nga biznesi apo kisha të ardhura nga rrugë të tjera.
Përveç studimit, ju me çfarë aktiviteti jeni marrë në Siri ?
Jam munduar që me anë njerëzve të mi dhe miqve të punoj dhe të hap një biznes. Ka qenë kryesisht një biznes parfumesh, por në shumë raste unë kam qenë ndërmjetës mes miqve të mi për aktivitetet e tyre tregtare.

NDALIMI

Halili: Shërbimet sekrete më kërkuan ndjesë

TIRANË- Ilir Halili pohon se është liruar më 9 janar të këtij viti, pasi ka qëndruar dy muaj në ambientet e paraburgimit në Siri. Ai shton për “Shekullin” se shefi i shërbimeve sekrete i kishte kërkuar ndjesë për ndalimin dhe më pas e kishte lënë të lirë. “Është e vërtetë që unë jam liruar më 9 janar nga shërbimet inteligjente siriane. Më thirrën hetuesit dhe mbaj mend se ka qenë ora 21:00 e mbrëmjes, ditë e hënë dhe më komunikuan që kanë bërë verifikimet e duhuara. Më dërguan në zyrën e shefit të shërbimeve sekrete, ku ai më kërkoi ndjesë që më kishin mbajtur dy muaj në burg dhe më tha se kaq ishte afati për të më verifikuar mua si person, apo të ardhurat e biznesit tim”,-thotë Ilir Halili. Studenti i drejtësisë shton se ka ardhur për pak ditë në Shqipëri dhe do të kthehet në Damask, ku ka bashkëshorten dhe biznesin e tij të parfumeve, ndërsa shton se nuk ka asnjë pengesë për të qëndruar në këtë vend, apo për të lëvizur në shtete të tjera.

9 nëntor 2005

Agjentë të Shërbimeve Sekrete në Siri kanë shoqëruar Ilir Halilin në ambientet e tyre. Ata e kanë marrë në pyetje në lidhje me mënyrën e tij të jetesës apo biznesin e tij fitimprurës në këtë vend, pas dyshimeve për pastrim parash

9 janar 2006

Ilir Halili është lënë i lirë, pasi verifikimet e kryera prej shërbimeve inteligjente nuk kanë nxjerrë në dritë asnjë lidhje të mundshme me aktivitetet kriminale apo organizatat terroriste. Halili ndodhet në Shqipëri por pohon se do kthehet në Damask





11/05/2006 Shekulli

[Kryeplaku]

Gazetarja Maleska shpreson në Strasburg

Intervista “terroriste” që kushtoi 10 vjet burg


Kujtim Boriçi

Rajmonda Maleçka, luftëtare e disa njësiteve në çlirimin e Kosovës, Preshevës e Maqedonisë, e dënuar me 5 vjet burg nga drejtësia maqedonase, nën akuzën e “terrorizmit”, vetëm se ka përmbushur detyrën e saj si gazetare, nëpërmjet dokumenteve e dëshmive të saj, në këtë numër të gazetës tregon për lexuesin kalvarin e mundimshëm që nga vënia në pranga, dhuna fizike, muajt në burgun e Shutkës në Maqedoni, si dhe përpjekjet për pafajësi deri në Gjykatën e Strasburgut.

Historia.
Më 2 prill 2005, në afërsi të fshatit Kondrovë, gazetarja shqiptare, Rajmonda Maleçka, së bashku me të atin e saj, Bujarin, 61 vjeç, vihen në prangat e policisë maqedonase nën akuzën “Përgatitje për vepër penale kundër rregullimit kushtetues të Maqedonisë!” Ajo, në përmbushje të detyrës si gazetare, së bashku me të atin po ktheheshin nga një intervistim që kishin bërë me grupimin e armatosur të Agim Krasniqit në Kondrovë, duke fiksuar në kamera e aparat fotografik detaje nga ky takim pune. Të nesërmen, po me këtë akuzë, pa avokatë e pa përkthyes, babë e bijë dënohen me nga 5 vjet burg secili dhe izolohen në burgun e Shutkas në Maqedoni. Edhe rigjykimi në shkalline dytë nuk sjell ndryshim të akuzës (Terrorizëm) dhe ulje të dënimit. Vetëm pas protestave të vazhdueshme të shoqatave të gazetarëve vendës e atyre ndërkombëtare, faktorë të tjerë ndërkombëtarë, si dhe strukturave të shtetit shqiptar, drejtësia maqedonase detyrohet që pas plot 11 muaj e 10 ditë, të nxjerrë nga qelitë e tmerrit gazetaren shqiptare dhe të atin e saj. Por, sipas vendimit, akuza për terrorizëm nuk ndryshon, e Rajmonda Maleçka dhe i ati janë “Non ngrata” në Maqedoni. Kanë bërë animimin në Gjykatën e Lartë të Shkupit për pafajësi, e në vartësi të vendimit, vazhdojnë përgatitjet për në Gjykatën Ndërkombëtare të Strasburgut.

Pas një periudhe gati 8-vjeçare, radhitjes që në maj të vitit 1998 si luftëtare e gazetare në radhët e UÇK-së, aktivizimit si gazetare në luftën e Preshevës dhe së fundi në Maqedoni, gazetarja 36-vjeçare, Rajmonda Maleçka, është rikthyer përkohësisht në Tiranë. Por ky kthim pas një mungese të gjatë për Rajmondën, që ndryshe thirret edhe “gazetarja e luftës”, pason një kalvar të mundimshëm torturash fizike e shpirtërore në burgjet e Maqedonisë fqinje, ku u dënua nën akuzën e “terrorizmit” me 5 vjet burg, aq sa dhe babai i saj. Vitet e saj të luftës dhe ata të burgimit (rreth një vit), gjatë kësaj kohe, kanë gjetur vend në raportet e shumta në median shqiptare, median e huaj, si dhe në tetë librat që ka botuar deri tani. Por krahas kësaj, Rajmonda, e mbështetur nga avokatë e dashamirës, është e impenjuar në sfidën ndaj drejtësisë së vendit fqinj për të marrë pafajësinë, duke qenë e përgatitur ta arrijë këtë dhe në Gjykatën Ndërkombëtare të Strasburgut. E bindur plotësisht se ka bërë vetëm detyrën si gazetare.
Ushtare dhe reportere në UÇ K
Deri në përfundim të luftës në Kosovë, tregon për gazetën Rajmonda, pak kush e mori vesh se një nga luftëtarët më aktivë të Brigadës 131 ose “Brigadës së Rekës së Keqe”, nuk ishte djalë, por vajzë, pikërisht Rajmonda Maleçka. Kjo për faktin se e dhëna e tëra pas luftës dhe detyrës së reporterit, ajo edhe në pamje ishte përshtatur si djalë, me flokë të qethura, në veshje, e deri në përballimin e situatave të ndryshme ashtu si djemtë, pa rënë në sy. “Edhe nga katër shokët e njësisë ku unë luftoja që më pas ranë edhe dëshmorë, përkatësisht Bedri Shala, Bekim Berisha. Elton Zherka dhe Pervet Vula, vetëm dy të parët e mësuan se unë isha vajzë”, -thotë mes të tjerave ajo. Me prejardhje nga një familje e njohur e Dibrës së Madhe, Rajmonda, e diplomuar në dy fakultete, që në maj të vitit 1998 shkon si luftëtare për çlirimin e Kosovës si reportere. Tregon se kontaktet e para në maj të këtij viti i ka marrë me shokë të luftës në Tropojë, e më pas është hedhur në Junik në radhët e Brigadës 131. “Kudo që shkoja, në përgatitje apo operacione luftimi, unë krahas detyrës si luftëtare, fiksoja në aparat, shkruaja në bllokun shënimeve fragmente nga kjo luftë heroike, një pjesë të mirë të të cilave i përcillja në median e kohës”, -tregon Rajmonda. Kështu, deri në çlirimin Kosovës.
Përsëri në luftë në Preshevë e Maqedoni
“Unë kam marrë pjesë në tri luftëra që janë bërë, në Kosovë, më pas në Preshevë e së fundi në Maqedoni, ku përgjithësisht në këto dy të fundit, roli im kryesor ishte ndjekja nga afër e situatave, përcjellja e tyre në media, por edhe angazhim konkret në sensibilizimin për nevojën e një lirie sa më të shpejtë e të plotë për shqiptarët në trojet e tyre”, - tregon për gazetën Maleçka.
Ndërsa kalimin sa nga një front lufte në tjetrin (Kosovë-Preshëve-Maqedoni), Maleça e shpjegon thjeshtë me të qenit kryesisht të kuadrove drejtues e një pjesë të mirë dhe në bazë e të njëjtëve persona që luftuan në të tre këto treva etnike shqiptare në luftë. Sipas saj, por dhe sipas analistëve, paradoksi i dënimit me 5 vjet burg të një gazetareje që bënte detyrën nga drejtësia maqedonase, lidhet edhe me emrin e punën e gjatë të luftëtares-reportere gjatë viteve të fundit ku shqiptarët ishin në luftë.
Prangat maqedonase, dhuna dhe dënimi i rëndë
Ishte pasditja e 2 prillit 2005, kohë në të cilën gazetarja Rajmonda Maleçka, së bashku me të atin, e “armatosur” me dy diktofonë, blloqet e shënimeve, kamera me videokaseta të regjistruara, aparat fotografik e një numër të konsiderueshëm fotosh, sapo janë ndarë me Agim Krasniqin e luftëtarët e tij, e kanë lënë pas Kondrovën, në afërsi të Gostivarit janë vënë në prangat e policisë maqedonase. “Momenti i arrestimit ka qenë brutal e i dhunshëm. Një sjellje barbare për një vajzë, një gazetare që thjesht ka bërë punën e saj, për më tepër në prezencë të babait, ku të dy ishin objekt të dhunës e fyerjes pa shkak”, - tregon për gazetën ato momente të vështira Maleçka. Përfundojnë në qelitë e Shkupit, ku terrori nuk ndërpritet. Nuk zgjat shumë, vetëm pak orë e të nesërmen, më 3 prill 2005, dalin para gjykatës. Vetëm pak minuta përballje, me një akuzë të paraformuluar e pa asnjë bazë (“Përgatitje për vepër penale kundër rregullimit kushtetues të Maqedonisë!”), gazetarja dënohet me 5 vjet heqje lirie. Po aq dënohet edhe i ati, Bujari. Ndërsa vëllai i Rajmondës që ka këmbëngulur për përkthyes e avokat, është nxjerrë dhunshëm dhe nuk është lënë të ndjekë gjyqin.
Sensibilizimi dhe gjykimi i radhës
Pas disa ditësh, strehë e gazetares së dënuar bëhet burgu famëkeq i Shutkës në Maqedoni, ku koha e qëndrimit atje, për Rajmondën dhe të atin, ka qenë një ferr i vërtetë. Vazhdojnë procedurat gjyqësore, nga shkalla e parë në Apel e rikthim për gjykim, e me gjithë sensibilizimin e shoqatave të gazetarëve (vendëse e ndërkombëtare), përsëri akuza për “terrorizëm” dhe dënimi nga 5 vjet burgim nuk ndryshojnë. “Pas 45 ditësh të arrestimit, informohet edhe ambasada shqiptare në Maqedoni, ku ndërhyrja e saj, ndërhyrja e Ministrisë së Jashtme të Shqipërisë, interesimi i tyre, bashkë me opinionin ndërkombëtar, e vënë në pozitë të vështirë drejtësinë maqedonase për këtë akuzë të pabazë dhe dënimin e rëndë për një gazetare që kishte bërë thjesht detyrën e saj për informimin e opinionit.
Plot pas 11 muajsh e 10 ditëve, vazhdon të tregojë Rajmonda, ajo del nga qelitë maqedonase së bashku me babanë, duke u shpallur “Non grata” në këtë vend.
Në kërkim të drejtësisë
Dënimi pa faj, vetëm se bëri detyrën si gazetare, e ka detyruar Rajmondën që të impenjohet seriozisht në zbardhjen e të vërtetës e vënien në vend të dinjitetit si intelektuale, si njeri e si gazetare. “Unë kërkoj pafajësi, pasi zyrtarisht drejtësia maqedonase na quan terroristë, pasi është një e drejtë që na është dhunuar”, -këmbëngul Maleçka. Tregon se me punën e avokatëve të saj, pret vendimin nga Gjykata e Lartë në Shkup ku janë drejtuar. E në vartësi të dënimit(nëse nuk marrin pafajësinë), Rajmonda ka përgatitur gjithë dokumentacionin që pafajësinë ta marrë në Gjykatën Ndërkombëtare të Strasburgut.




11/05/2006 Shekulli

[Kryeplaku]

Lajmet e fundit nga marredhenjet kinezoshqiptare qe shkojne e vijne neper gazetat tona na sollen ne drite disa te reja te tjera mbi fenomenin terrorizem...

Dikush doli tek Gazeta Shqiptare dhe akuzoi Berishen pse morri 5 Ujguret kur nuk paska bere gje per 11 shtetasit shqiptare te burgosur ne Guantanamo (nuk po e vazhdoj me teper lajmin se sic e dini keto lajme jane te rezervuara per publikun shqiptar dhe ne thjesht shikojme nje germe ketu e nje germe atje dhe hajde te nxjerrim kuptim).

Me poshte me nje gazete tjeter na dilte nje minister kinez dhe tregonte sesi Kina kerkonte lufte ndaj terrorizmit nderkombetar .... dhe midis te tjerash rrefente Kinezi se "separatistet kineze.... jane terroriste te lidhur me Al Qaeden" (uroj mos perdorin te njejten logjike per separatistet kosovare ne Keshillin e Sigurimit se do na fikin deren)!

flm

[antares]

Berish-gamori duhet ta kishte menduar mire kete para se te nxirrte "pataten e nxehte" amerikane nga zjarri me duart shqiptare (gje qe askush ne europe nuk kish pranuar ta bente)!
Ky ishte nje problem Amerikano-Pakistano-Kinez dhe nuk kishte pse ngatrohej gomari (shqiperia) ne dasem........
Patetiko-komik eshte qendrimi shqiptar kur hiqet si mbrojtes i separatisteve kineze, nderkohe nuk can koken per fatet e vete shqiptareve (per me teper i arreston mbi baza te dyshimya e u'a jep terroristeve amerikane).
Ne vertet nuk kishim nonje shprese ne voten pro te Kines ne KS (per arsye te politikes se brendeshme - Tajvan, Tibet), por te pakten do te mund te shpresonim ne ndonje abstenim. Tashme ta gezojme veton e mundeshme..........