Kitarė apo hėnė
Frikės sė territ kridhem,
Mbėshtetem brengave tė bėra palė,
Kitara e zhveshur qosheve pret
Prekjen time, gishtat e mi gjithė kallo.
Mė bėjnė sytė, mė bėjnė veshėt,
Kitara hesht rėndė, ndoshta hėna
Luan melodinė e saj
Nė trurin tim tė magjepsur po prej saj.
A mund tė jetė kitarė
Kjo hėnė qė shtrėngoj nė gjoks,
Feneri kallp, syri i verbėr i natės,
Kjo qė lėshon kėta tinguj lotues?
Hėna ka ndėrruar telat, buzėkuqin,
Sutjenat, ēorapet dhe parfumin,
Kurse mbathjet i kanė mbetur varur
Nė shtizėn e njė katedraleje.
Nė sonatėn e dritės sė saj
Shkasin shpirtrat drejt likantropisė,
Shkasin, lėshojnė veten,
Ngatėrrojnė fetishizmin me fashizmin.
Ata qė s’flenė ecin, ecin
Pėrgjatė truallit me vorbulla dehėse,
Qeshin kur qielli i ngrysur
Gėlltit yjet pėr antidepresantė.
Hėna luan pėr qejfin e saj dhe tonin,
Improvizime nė njė shkallė marrėzie,
Qė mbarojnė ashtu qetėsisht,
Me akorde vetmie.
Uria, etja dhe epshi janė mungesė,
E ndoshta edhe ajo vetė,
E dyzuar mes dritės dhe errėsirės,
Ėshtė pėrherė mungesė.
Hėna banon ēmendinave tė saj
Tė rrethuara me mure pasqyrash;
Kėshtu ajo dashuron vetveten,
Dhe nuk i flet askujt rrotull.
Pėrgjigju Duke Cituar
ne Itaken tende...dhe vjen si Odise i maskuar...por shenja ne dore (stili yt i te shkruarit) te tradheton...
Postuar mė parė nga POthuajPOet
Krijoni Kontakt