Une

[POthuajPOet]

Këngë dashurie e J. Alfred Prufrok (i Riu)


Ishte
..........................
Nuk të shërojnë dot nga mërzia e Parisit
Sallonet e zhurmshëm dhe bordellot e tij,
Vetë bukuria e bën universin më të shpifur,
_____________________Më të rëndë çdo minut.
Dehja – rruga e vetme: Xhelati i vetvetes,
Bëhet gati të qeshet përjetë!
..........................


Behet
...........................
Nuk të shërojnë dot nga mërzia e Parisit
Sallonet e zhurmshëm dhe bordellot e tij,
Vetë bukuria e bën universin më të shpifur,
_____________________Më të rëndë çdo minut.
Dehja – rruga e vetme:
Me verë, poezi ose virtyt, si t’jua dojë zemra!
Xhelati i vetvetes bëhet gati të qeshet përjetë!
...........................

.......UPDATE.......

[POthuajPOet]

Pjalmimi i luleve të së keqes

Hapi yt theu ritmet qiellore
Dhe kaosin uli këmbëkryq.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Unë isha vogëlushi si drita me sytë si nata.
Tani rri humnerave të tua dhe hesht
Me puthjen e thartuar.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Do gjendet një kohë kushtuar
Puthjeve me gjarpërinj dhe përqafimeve me ujqër,
Por pasiqë të kesh vdekur.
Prej duarve do të të bjerë kosa dhe sahati me rërë.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Pjalmimi i luleve të së keqes,
Me fara nga një zemër mes mijra vesesh.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Gjithe kurvat e Bodlerit i desha,
Lypësen flokëkuqe dhe hënën për vdekje,
Ndërsa ti ishe virtyti.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Jam djallush që ta bën
Dhimbjen romantike dhe vdekjen erotike.
Shijoje sadizmin tim
Deri në pikën e fundit të gjakut.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Domosdoshmërisht të vdesësh sot,
Këtyre lulishteve vegimtare
T’ja japësh shpirtin tënd erës,
Dhe aromën pranverës.
Nxito zonjë, lëshohu... tutje...
Të pret pavdekësia.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Merri muret e shpërndarë
Larto ledhin e paparë.

[POthuajPOet]

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Dhe në gremisjen tënde do të shohësh si në ëndërr
Pjalmimin e luleve të së keqes.
Dhe do të jesh për mua Virgjëresha e Parajsës,
Sikurse ishe dhe Kurva e Ferrit.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx