Sa Paqedashes eshte Perendia Jehovah????

[Shpresmiri]

Po, Ndriçimi, më vjen mirë që je i sinqertë dhe e pranon se disa gjëra nuk i ke të qarta. A nuk është kjo normale?! Sikur që ti nuk i ke të qarta gjërat e shkruara në Bibël ashtu ndodh që edhe të krishterët ndoshta të mos kuptojnë shkrimin e Kuranit. Unë të kuptoj dhe për këtë arsye po diskutojmë në forum që t'i sqarojmë disa gjëra me qëllim që të njihemi unë dhe ti, si i krishterë dhe si musliman. Nuk duhet të na pengojë realiteti se shumë gjëra nuk i kemi të qarta, sepse na bashkon Njëri që na ka krijuar edhe mua edhe ty, dhe nga kjo rrjedh se jemi krijesat e Tija, këtë s'mund ta mohojmë.
Kur kam thënë se duhet pasur kujdes që mos të mirren shkrimet e para 3000 vjetëve si të ishin të kohës sonë moderne kam pas qëllim të them se ngjarjet e Biblës janë shkruar nga autorë të kohës së tyre që përjetonin praninë e Zotit në popullin e tyre (Izraelin). (Po të kishin pasur Izraelitët televizor në atë kohë sigurisht se edhe për të do të shkruanin). (Ndërsa Kurani me sa di unë ka ardhur nga qielli). Në Bibël para shkrimit ishte ngjarja! Këtë ngjarje e shkruanin në Bibël me atë bindje apo në atë shkallë besimi në Zot në të cilin ishin atëherë në atë kohë, pasi Zoti dalngadal e përgatitte këtë popull që ta pranojë se Zoti do ta shpëtojë atë (popullin, individin) nga mëkati, nga vdekja e shpirtit dhe se shpëtimi nuk vjen as nga lufta as nga njeriu apo nga diçka tokësore. Kështu pra, ky popull i Izraelit, ishte sikur nxënësi në shkollën e të Madhit, dhe ky mësim hyjnor përparonte. Zoti si edukator i shkëlqyeshëm nuk do që t'i kapërcejë shkallët e natyrshme të përparimit, prandaj e respekton njeriun i cili dalngadal përparon dhe pjeket në bindje, në fe, në jetë, sepse është i kufizuar (Zoti këtë kufizim të njeriut e respekton prandaj edhe të krishterët e respektojnë). Pra, ngjarjet në Bibël janë të shkruara si përparim i njeriut në besim ndaj Zotit, një rrugë e pastrimit të besimit në Zot, dhe shumë shkrimtar mendojnë se njeriu duhet të kalojë të njëjtën rrugë për ta kuptuar më në fund se shpëtimi vjen prej Zotit dhe se vetëm me dashuri mund të shpëtohemi, prandaj edhe lexohen lexime të tilla në Kishë që ta shohim se si njerëzit kanë përparuar në besimin e tyre në Një Zot duke e pastruar vetveten nga idhujt. Kështu të krishterët e dijnë se ka kufizime të shkrimeve në Bibël, apo gabime që janë të natyrës së gjuhës njerëzore e cila është gjithmonë e kufizuar me lloje të ndryshme letrare, por e dijnë edhe se ngjarjet janë të shkruara për një POROSI që dëshiron autori t'ia japë lexuesit. Për këtë arsye të krishterët shumë e marrin para sysh çka ka dashur të thotë autori me atë që ka shkruar. Nga ky aspekt themi se Bibla është e pagabueshme, sepse jep porosinë e shpëtimit, jep historinë e njeriut kah Zoti, historinë e ngjarjeve në të cilat Zoti ka ndërhyrë për ta nxjerrë njeriun nga robëria e mëkatit.
Kjo është e ngjashme si me rastin kur ne dëshirojmë t'i afrohemi një milingone atëherë duhet të përkulemi për ta parë më mirë, kështu edhe Zoti "u përkul" për t'i folur njeriut. Dhe të krishterët besojnë se po të mos kishte "folur" Zoti, po të mos kishte ndërhyrë Zoti në histori njeriu nuk do të kishte shpëtuar. Prandaj ngjarjet e lashta të shkruara në Bibël janë shumë të rëndësishme sepse tregojnë ngjarjet që Zoti bëri në popullin e Izraelit, kur u zbulua se çfarë është, çfarë veti ka dhe Kush është.
Nuk po e zgjas më shumë. (Për shpëtimin do të shkruaj herën tjetër).
Shpresoj të kesh kuptuar diçka më shumë. Më trego sa ke kuptuar të lutem.

[Ndriçimi]

Pershendetje Shpresemire!

Sqarimet per shkrimin tim te parafundit nuk jane sqaruar, por me jane shtuar disa paqartesi, qe une do te pyes per to tani.
Besoj se me lindin paqartesi sepse kur ju shkruani nuk permendni ndonje varg biblik per ti agumentuar se ato fjale jane ne perputhje me cilesite e Zotit.

Separi fillojme kur thoni se shkrimtaret e meparshem e shkruajten biblen kane qe ne pranine e Zotit .

Jame shume ndakort me kete, dhe me kete ju thoni se Zoti i urdheroi ato njerez qe te luftonin ne ate menyre .
Para se te pyes se a eshte e drejte qe Zoti tu jape keto urdhera, me duhet te pyes per dicka tjeter me te rendesishme sepse ju thoni se Zoti me keto urdhera dhe ligje deshiroi qe dal nga dale ti edukoje njerzit e Tij sepse besimi ishte i dobet.

Pyetjet e mija jane:

Zoti i edukon njerzit qe jane te dobet, duke u bere padrejtesi njerzve te tjere ???
Ju thoni se Zoti dalngadale do ta edukoje njeriun, dhe se shpetimi ka ardhur atehere kur erdhi Jezusi.
Ndersa Jezusi kur ka ardhur ka thene se dita e gjykimit eshte afruar, me kete dua te them se :

Zoti te gjithe popujt e meparshem i kishte krijuar vetem si argument, per te marre mesim njerzit qe jane afruar dites se gjykimi???

Gje tjeter qe ju thone :
Keshtu te krishteret e dijne se ka kufizime te shkrimeve te bibles,apo gabime qe jane te natyres se gjuhes njerzore e cila eshte gjithmone e kufizuar me lloje te ndryshme letrare, por dijen ngjarjet jane shkruar per nje POROSI qe dishiron autori me ate qe ka shkruar

Ne baze te ketij shkrimi ne vlersojme urtesine se pse Zoti dergoi Kuranin si te qarte, pa gamime,pa kontradita,dhe me nje literature qe nuk e ka asnje liber.

Gjithe te mirat .

Shpresoj te me japesh nje sqarim

[drita]

Pershendetje "Shpresmir"
Megjithese nuk kam pasur kohe, keto kohet e fundit, qe te rri e te lexoj ne forum, nga sa kam lexuar paksa shkrimet e tua, te falenderoj per etiken e diskutimit.
Une do te mundohem t'i lexoj shkrimet e tua, dhe nese aty do te kete nevoje per ndonje pergjigje, ate do ta kesh.
Me sa e shoh, ti je i gatshem te sqarosh "paqartesirat", prandaj do te lutesha qe nese ke mundesi te kalosh tek seksioni "Pyetje per besimtaret".
Aty nga faqja 2 ose 3 do te gjesh temen "Çfare ndodhi ne keshillin e Nikese?" te hapur nga une.
Edhe une kam disa pyetje qe ua kam bere te krishtereve, konkretisht "Beratit" dhe "Klodit".
"Berati" sic dihet u largua per arsye personale dhe nuk pati mundesi te kthente pergjigje, ndersa "Klodi" me ato karagjozlliqet e veta, nuk ktheu asnje pergjigje, por filloi te hapte lloj lloj temash provokuese dhe acaruese nervash.
Atehere, mua s'me ngelet gje tjeter vec te te kerkoj ty pergjigje (si i vetmi kristian serioz qe je ne kete forum) per ato pyetjet, apo paqartesirat qe une kam...
Shpresoj te mos na zhgenjesh edhe ti...
Te pershendes.

[Shpresmiri]

Drita, përshëndetje dhe mirësevjen në diskutim. Të kuptoj për kohën që nuk e ke, dhe nuk dyshoj se dëshiron që punë të ndershme të çitësh në dritë diçka, qoftë për veten, qoftë për familjen apo dikë tjetër.

Lidhur me temën që përmende tek Pyetje për besimtarët, sipas gjitha gjasash nëse është atje ajo duhet të transferohet këtu, pasi jemi besimtarë e nëse dëshirojnë "jobesimtarët" të lexojnë atë çka shkruajmë ne, le të urdhërojnë këtu. Kështu që unë do t'ia bëj me dije moderatorit që ta transferojë këtu, pasi kështu kemi bërë kohë më parë sepse disi diskutimet morën kahje të ndryshme, në vend që të diskutohet këtu tek Feja e shqiptarit.
Duhet t'i respektojmë "rregullat e lojës", pasi kështu kërkon Forumi dhe ato vlejnë për të gjithë ne.

Sa për etikën e të diskutuarit mund të them, "Drita", se na mungon të gjithëve vullneti i mirë. Të jemi realë: të gjithë ne jemi pakëz nervozë, të gjithë ne kemi halle, probleme personale, familjare, shoqërore... të gjitha ngapak e bëhet boll. Po t'i shtonim edhe këto këtu atëherë shpesh herë "derdhet gota". Këtë duhet ta pranojmë të gjithë. Dëshira ime dhe e të gjithë ne është që të mirremi vesh dhe ta përjetojë secili se ka vend në këtë botë, se mund të afiromohet edhe ai. Shpesh herë harrojmë për këtë kur shkruajmë. Jemi të lodhur nga vështirësitë e jetës e nuk dëshirojmë që edhe këtu të gjejmë vështirësi, ku do të duhej të jetë vend qetësimi, afrimi dhe mirëkuptimi...

Po të kuptoj kur thua se dëshiron të mos hasësh në zhgënjim. Më thuaj të lutem: Kush dëshiron të jetë i zhgënjyer? Askush prej nesh. Kështu nga ana ime do ta bëj atë që më takon. Mirëpo edhe diçka: kurrë gjërat nuk do të jenë ashtu të kuptueshme si që dëshirojmë vetë. Madje për gjëra të vlefshme dhe të mëdha duhet kohë... (këtë e kuptojnë vetëm të pjekurit).
"Drita" të ftoj të më ndihmosh që mos të të zhgënjej (ti e di se çka domethënë kjo fjalë). Të premtoj se do të mundohem që edhe unë të të ndihmojë që mos të më zhgënjesh mua. Të gjithë jemi të varur nga njëri tjetri. Kur është fjala për ndihmën që duhet ofruar atëherë mund të themi se askush nuk është "ishull" në këtë jetë, por është "ishull" vetëm kur duhet të marrë vendim.

Të përshëndes dhe mirudëgjoshim!

[Shpresmiri]

Ndriçimi, do të mundohem që të jem sa më i kuptueshëm. Më kupto se edhe unë i kam kufizimet e mia, madje është një kohë e shkurtër që diskutojmë e më duhet më shumë kohë që të njoh për të mundur në këtë mënyrë të kuptoj unë ty se si mendon dhe çka të mundon, e që më pas të mund të më kuptosh ti mua. Megjithatë pyetjet që ke bërë janë të pritshme nga një musliman, prandaj mos u zhgënje nëse megjithë sqarimin nuk kupton. Tani do të jem pakëz më i gjatë në shkrim, më fal, por kështu e do çështja.

Myslimanët pyesin shpesh në se është e domosdoshme prania e një autori njerëzor në shkrimin e Biblës. A thua Zoti nuk mundet t’i zbulojë lajmin e Vet drejtpërdrejt një profeti, e mandej ky t’ia japë atë lajm njerëzve? Përveç kësaj, një bashkësi fetare nuk duhet të mbështetet mbi studime e analiza kritike për të mbritur te kuptimi se Zoti e nënkupton, Lajmi duhet t’u paraqitet qartë atyre prej profetit, dhe njeriu duhet të zgjedhë, ta mbajë apo ta hedhë poshtë.
Në këtë qëndrim, nëpër ballafaqime të zbulimit hyjnor, vendoset njëri prej ndryshimeve themelore midis Muhamedanizmit dhe Kristianizmit. Për myslimanin, Kurani nuk të çon në një akt tjetër të zbulimit hyjnor përtej vetëvetes. Kurani është një zbulim i Zotit, lajmi i tij në një të folur të tejdukshme e të përcaktuar, është një formë e përkryer. Kurani s’ka për qëllim të udhëheqë besimtarin drejt një përvoje të zbulimit hyjnor, përtej vetvetes. Nuk është kjo mënyra me të cilën të krishterët e shohin Biblën. Për ata zbulimi më i përkryer i Zotit, ka ardhur me të gjithë shkëlqimin e vet, jo në një libër, por në një njeri. Të krishterët besojnë se është njeriu Jezu Krishti për të zbuluar Zotin, njeriu që shprehu në jetën e vet dhe në personalitetin e vet, atë që Zoti dëshiron t’u thotë njerëzve. Kështu, për të krishterët, Bibla tregon me gisht gjithmonë përtej vetëvetes, dhe kupton gjithmonë të formojë besimin tonë në Jezu Krishtin e kështu Zoti i zbulohet njerëzimit me anë të Tij.

Lidhur me rritjen e Zbulimit të Zotit

Veprat dhe fjalët e shkruara në Bibël ndriçojnë njëra tjetrën në vazhdimësinë e zbulimit të Zotit. Më atë rast përmbajtjet e zbulimit formohen në koncepte, pastrohen dhe pjeken. Zoti nuk ka dashur që përnjëherë të shpallë informata të gatshme, por e ka lëvizur një ngjarje të madhe. Njeriu duke menduar/përsiatur mbi atë që Zoti ka thënë dhe bërë gjithnjë e më thellë do ta njohë fshehtësinë e shpëtimit, zbulimi në vetëdijën e tij do të rritet. Kjo rritje mund të përcillet në të gjitha fushat e përmbajtjeve zbuluese.
Njohja e Zotit si Krijues është fryt i përvojës historike. Ai që është treguar Zotërues i fuqive natyrore nëpërmjet kalimit nëpër Detin e kuq dhe në rrugën nëpër shkretëtirë, ai që është dëftuar si Zotërues i të gjithë popujve do të jetë edhe Krijues edhe i Pushtetshmi i gjithë kozmosit. Krijimi nga asgjëja është bazë për një pushtet të tillë siç e ka zhvilluar Jahve gjatë historisë së popullit të vet.
Koncepti i shpëtimit po ashtu e ka ndryshuar kuptimin e vet. Në fillim të historisë së Izraelit e kishte domethënjen e çlirimit nga robëria e Egjiptit. Pastaj mbrojtjen nga armiqtë në fushëbetejë. Nga goditjet që do ta kaplojnë Izraelin, do ta zbulojë ai një robëri tjetër, shumë më të rëndë prej të cilit do t'i duhet shpëtimi: pabesnikëria e zemrës njerëzore, lloje të ndryshme të padrejtësisë sociale në rrethin popullor të vet etj. Pak nga pak do ta kuptojë se vetëm Jahve mund t'i japë shpëtimin nga e keqja.
Besëlidhja në fillim u kuptua si kontratë: në qoftë se i kryen obligimet, Jahve do të garantojë mbrojtjen e tij. Kur filluan të grumbullohen pabesnikëritë e Izraelit, ndërsa në prapavijën e tyre gjithnjë e më shumë ndriçonte besnikëria e patundshme e Zotit, Izraeli zbulon Besëlidhjen e pameritueshme, dashurinë e pastër nga ana e Zotit. Koncepti i besëlidhjes do të thellohet edhe më shumë, do ta shenjojë besëlidhjen e Zotit me zemrën e ripërtërirë njerëzore. Shpirti i Zotit do të japë zemrën e re (krahaso: Ezekieli 36,23-28) dhe jo vetëm një populli por të gjithëve.
Kështu edhe koncepte të tjera: premtimet, Mesia...
Vetitë e Zotit Izraeli i kuptoi në mënyrë të ngjashme. Në kohën e daljes Zoti u zbulua si Zot personal, Shpëtimtar. Në kohën e pushtimeve të tokës së premtuar Kanaan Zoti është hero i fuqishëm, ngadhënjyes mbi të gjithë armiqtë. Në predikimet e profetëve gjithnjë e më shumë qartësohen vetitë shpirtërore të qenies së Zotit: dashuria, drejtësia, shenjtëria. Ato janë përgjigje në nacionalizmin zemërngushtë të klasave në pushtet dhe në naturalizmin e kësaj bote të shtresave të gjera në Izrael. Gjatë kohës së përndjekjeve Izraeli do të vijë në kontakt me popujt tjerë. Deuteroisaia (Isaia, kreu 40-55) shpall se Zoti është zotërues dhe shpëtues i të gjithë popujve.
Njohja e Zotit pastrohet dhe thellohet, mirëpo gjithmonë në vazhdimësinë e ngjarjeve historike: Dalja – Besëlidhja – mbretëria – përndjekja – çlirimi i sërishëm. Ndodhitë janë shkollë në të cilën Izraeli pak nga pak mëson ta takojë Zotin e vet, t'i përgjigjet në fjalën e tij. Gjatë historisë së vet nuk është ndalur të meditojë mbi veprat e Zotit dhe mbi raportin e vet ndaj Zotit. Zbulimi me këtë rast është rritur për nga kvantiteti dhe për nga kvaliteti, janë zbuluar përmbajtje të reja dhe fshehtësi të reja kurse janë pastruar ato që tashmë janë zbuluar.

Kështu pra, të krishterët mësojnë se Zoti është shërbyer me historinë njerëzore për të na zbuluar fshehtësitë e veta. Shpëtimin e marrim në ritmin e historisë. Të gjitha ngjarjet janë të thelluara në kohë dhe janë të nënshtruar ligjeve të saja.

[Astrit77]

(Astrit
Ti po na jep kurajo akoma ne ligjet biblike ???
Dhe thua nese do te praktikojme biblen me kujdes cdo gje do te sisjhte e ndricuar .)
Ndricim, une e kam thene dhe ti po e perserit Bibla dhe vetem ajo te tregon te verten dhe gjithshka.
Tani le te kthehemi edhe njehere mbi pasazhin qe eshte shkeputur nga Bibla. Sic e kam thene edhe me perpara gjerat nuk duhet te merren te shkeputura por ne teresi sepse ndryshe do te arrinim ne perfundime te gabuara. Ja se cfare bene Amalekitet kunder Izraelit. Le ta lexojme ate tek Ligji i Perterire(Deuteroniumi) 25:17-19
"Kujto ate qe te beri Amaleku gjate rruges, kur dolet nga Egjipti; ai te doli perballe rruges, duke sulmuar nga prapa tere te dobtit qe ishin te fundit, kur ti ishe i lodhur dhe i mbaruar, dhe nuk pati fare frike nga Perendia.
Kur, pra, Zoti, Perendia yt, do te siguroje qetesi nga armiqte e tu rreth e perqark vendit qe Zoti, Perendia yt, te jep si trashegimi per ta pushtuar, do te fshish kujtimin e Amalekut nen qiellin; mos e harro!"

Ja pra cfare ben amalekitet ata u vune ne kundershtim te hapur ndaj Zotit dhe Zoti i ndeshkoi per kete gje dhe sot ne e dime ku jane ato, nuk ekzistojne fare si komb. Keto jane pasojat kur njeriu i kundervihet Zotit. Per ta kuptuar me mire kete ngjarje Ndricim, qe ka ndodhur rreth 3000 vjet me pare dhe qe ty te vika keq per keta njerez une po te kujtoj ty nje ngjarje qe ka ndodhur 2 vjet me pare e ngjashme me kete. Te gjithe jemi deshmitare mbi genocidin serb ne Kosove dhe me eksodin dhe vuajtjet e Shqiptareve ne Kosove per kete shkak.Sipas logjikes tende te me siperme ne sot duhet te na vije keq qe Serbia u bombardua (ndeshkua) per kete dhe qe Sllobodanit sot i behet gjygji se ai masakroi njerez te pafajshem dhe te pambrojtur. Gjykoje vete dhe mendo. Une edhe njeher te keshilloj qe me Fjalen e Zotit duhet te bejme shume kujdes per te arritur ne perfundime, ki parasysh Ajo eshte e pagabueshme. Dy gjera kerkon Zoti nga njerezit: Mateu 22: 37-39 :
1-Duaje Zotin, Perendine tende me gjithe zemren tende, me gjithe shpirtin tend dhe me gjithe mendjen tende.
2-Duaje te afermin tend porsi vetveten.
Nga keto dy urdherimi varet i tere ligji dhe profetet.

[Ndriçimi]

Shpresmiri

Jam munduar qe shkrimet tuaja ti kuptoj sa me qarte, pa u perpjekur per te thene se kjo eshte gabim apo kjo eshte e paqarte.
Me pare une te bera disa pyetje ne lidhje me pergjigjen tuaj te meparsheme, dhe ti i quajte ato si "te pritshme nga nje musliman". Kjo eshte e vertete se ato pyetje jane te pritshme nga muslimanet, dhe kjo ndhodh sepse muslimanet jane mesuar me edukaten e Kuranit duke mesuar cilesite e Zotit .

Skrimin tuaj ju e titulloni me fjalen :

Zbulimi i Zotit

"Njohja e krijuaesit eshte fryt i pervojes historike.Ai qe eshte treguar Zoterues i fuqive natyrore nepermjet kalimit neper Detin e kuq dhe ne rrugen neper shkretetire, ai qe eshte deftuar si Zoterues i te gjithe popujve do te jete edhe Krijuesi edhe i Pushtetshmii gjithe kozmosit..."

Ketu pra ju e nisni shkrimin shume interesante kur ju thoni se Zoti eshte TREGUAR Zoterues i fuqive natyrore nepermjet kalimit te Detit te kuq. Edhe ne kete duam te njohim nga Zoti qe eshte pronare i gjithckahit dhe qe meriton te adhurohet. Dhe kete e perseris Zoti e tregoi njohurine qe me profetet emeparshem sic pohoni ju, mirpo edhe me interesante eshte se ti Shpresemiri e nis me kete shkrim qe per mua eshte i qarte por ne fund pohon dicka tjeter kur thoni se Zoti ka treguar njohurine r Tij vetem nepermjet Jezusit,qe kjo bie ne kundershtim me veten, dhe per mua eshte gabim.
Tani te shohim shkurtimisht se si Zoti e ka treguar njerzve te meparshem per ta njohur Zotin :

Zoti popujve te meparshem nepermjet profeteve u ka treguar krijesave te Tij se eshte Zoterues per gjithcka.Tregoi fuqine dhe urtesine e Tij nepermjet profetit "Ibrahim" kur mosbesimtaret u perpoqen qe ta djegnin trupin e tij, dhe Zoti duke e mbrojtur trupin e Ibrahimit nga Zjarri u tregon njerzve se Ibrahimi eshte lajmetare nga Zotit. Dhe me kete mrekulli te madhe Zoti e ben ne menyre qe krijesat Tij TA NJOHIN ATE.

Zoti dergoi Musain(a.s) si lajmetare per popujt e meparshem, per te NJUHUR Krijuesin. Zoti tregon .
Paralajmeron Faraonin per padrejtesite qe ai bente ndaj njerzve, duke treguar mrekullite e Tij kur Musain e shpeton nga armiku duke kaluar detin e kuq .
Keto argumente Zoti I beri per ti paralajmeruar njerzit dhe per ta NJOHUR Ate . Dhe keto mrekulli Zoti nuk I beri argument per te besuar ne qe jemi ne ditet tona por per popujt e meparshem.

Zoti I dergoi profeti cdo populli kur njerzit devijuan nga e verteta, atehere kur njerzit I quajten profete me emra te ndryshem . pershembull : Bire I Zotit, ZOT, apo edhe emra te tjere si : Genjeshtare,magjistare etj.

Pra ky eshte shkaku pse Zoti dergoi profete te njepasnjeshem dhe cdonjerin deshmitare per popullin e vet .

Ne fund Zoti do qe nepermjet profetit “Muhamed” tregom mrekulli per ta NJOHUR Zotin.
Kur Muhamedi I kerkoi nje argument Zotit qe njerzit te besonin dhe ta njohin Krijuesin, Zoti ja ploteson kete deshire si cdo profeti te meparshem .
Duke bere qe Hena te ndahet ne gjysem ne sy te shume njerzve qe ndodheshin ne ate vend, dhe ne vende te tjera .

Shpresemiri, kete argument Zoti nuk ja tregoi popujve te meparshem qe kishin kaluar, por popullit te ketij profeti .Pra me kete dua te kundershtoj mendimin tuaj te shkrimit te meparshem kur thoni se Zoti me ane te histories te meparshme e tregon njhurini e Tij jo me ane te profeteve te meparshem por vetem me ane te Jezus Krishtit . Kjo eshte nje gabim I madh .

A eshte e drejte qe muslimanet te thone se njohurua e Zotit eshte treguar nga profeti qe besojne Muhamedin, dhe jo nga profetet e meparshem???? . JO eshte e padrejte sepse me keto fjale mohojne profetet e meparshem si thirres ne fene e Zotit dhe si njerez per ta NJOJUR Zotin.

Shpresemiri, keto argumente qe ju perdorni per te ilustruar varghet biblike persa I perket luftes apo persai perket temes nuk jane te qarta .

Shpresoj te jemi kuptuar, dhe mendoj qe dalgadale edhe to ta njohim njeritjatrin se cafr mendimesh kemi (sic e thate ju mepare).

Dhe te lutem pyetejt qe ti kam bere me perpara ne lidhje me shkrimin tuaj mos I quaj si “te pritshme nga nje musliman “ sepse ato jane kunderpergjigje per shkrimin tuaj, ti mundohu nese ato kane ndonje gabim me ta kuptoj edhe une . Sepse une te bej pyetje ne lidhje me shkrimin tuaj ndersa ju thoni “me vjen keq pse nuk e keni kuptuar” dhe kaloni ne shkrime te tjera. Por perseri je I vetmi kristjane qe mundohesh qe djalogu te jete sa me I qarte dhe I mirekuptuar .

[Ndriçimi]

Astrit

E lexova me vemendje shkrimin tuaj, dhe me ane te atyre shkrimeve kuptojme:

"Se Zoti sipas bibles eshte hakmarres i ashper"

Jam ndakort se ato njerzit e asaj kohe ishin shume te pabese, por nuk jemi ndakort per ligjet e luftes qe Zoti ka dhene per tu hakmarre.Tani une nuk po flas per "hakmarrjen", por kur Zoti urdheron me kete ligje sipas bibles kjo nuk quhet hakmarrje por "padrejtesi" nda njerzve .

Sepse Zoti qe i ka krijuar njerzit dhe i din edhe padrejtesite qe bejne,nuk eshte e drejte qe edhe Zoti tu pergjigjet per padrejtesite e tyre me te njejten "monedhe".

Ne Kuran lexojme :

Sikur All-llahu t'i dënonte njerëzit (zullumqarë) për shkak të mizorisë së tyre, nuk do të linte mbi të (tokë) asnjë gjallesë...

Pra kjo eshte urtesia e Zotit qe tregon ndaj njerzve, dhe jo sic lexojme ne bible qe zoti urdheron ato qe jane me te forte ti vrasin ato qe jne mekatare, dhe njekohesisht edhe LUFTENXITES NE MES NJERZVE. Zoti ne Kuran thote "thirrni ne rrugen e Allahut".

Dhe urdheroi edhe per ti LUFTUAR (jo per ti shfarosur me kafshe dhe foshnje) por atehere kur mosbesimtaret e Mekes i sulmuan muslimanet per ti zhdukur ata dhe fene e tyre. Ky urdher ka ardhur edhe kur i tradhtonin muslimanet ne kontrata qe lidhin per te mos liuftuar, apo atehere kur mosbesimtare i kerkonin Muhamedit disa njerez qe ti dergonte tek ata ne menyre qe tu mesonte fene ndersa ato i vrisnin.

Une tani nuk do te komentoj fjalet tiaja por vetem do te bej te qarte se >>cfar kam mesuar une nga feja islame per kete ceshtje<<, dhe njekohesisht kjo eshte edhe pergjigje per kete teme .

Do te trogoj shkurtimisht shembullin se si veproi Muhamedi(s.a.v.s) me mosbesimtaret dhe me ato qe i kishin bere padrejtesi te medha.
Kur njerzit e drejte filluan qe ti besojne profetit(s.a.v.s) dhe mosbesimtaret i luftonin te gjithe ato qe i braktisen adhurimet pagane(adhurimi i idhujve) duke e vrare cdonjeri qe e diktonin se ka besuar.Gjithashtu bisimtareve u benin bllokada duke i lene edhe pa ushqim vetem pse ato u larguan nga udhujt pagan qe i quanin te trasheguar nga prinderit.
Keto ishin padrejtesite qe i bene mosbesimtaeret Muhamedit dhe njerzve qe i besonin.
Pas disa kohesh besinmtaret ishin shtuar shume ne numer dhe ishin te gatshem te luftonin nese sulmoheshin nga te tjeret .

Tani Zoti e dinte se cfar padrejtesishe u kishin bere besimtareve, dhe e dinte se ishin me shume ne numer sa ishin me perpara, dhe ishin te gatshem ti luftonin.

Ne kete rast a ishte e drejte qe Zoti ti urdheronte besimtaret per tu vrare armiqve foshnjet,grate,pleqte,dhe gomeret sic thote bibla ????????. JO.

Por ne Kuran Zoti i tha Muhamedit :

"Ti (Muahamed) duro, ashu sikurse duruan të dërguarit e vendosur..."
74:7

"Ti, pra, duro me një durim pa ankesë (të mirë). 70:5"

[Astrit77]

Ndricim!

Une ne shkrimin tim vetem kam theksuar se Zoti ne te gjitha ato qe ben eshte i pagabueshem dhe sovran ne cdo situate. Askush nuk mund ti tregoje Zotit se cfare duhet te beje dhe se si e ben. Njerezit duhet vetem ti binden Atij dhe vullnetit te tij sepse sic thuhet pak me poshte pasazhit qe eshte marre ne shqyrtim 1 Samuelit 15:22 :

"...Ndoshta i pelqejne Zotit olokaustet dhe flijimet si bindje ndaj zerit te Zotit? Ja, bindja eshte me e mire se flijimi; dhe te degjosh me kujdes eshte me mire se dhjami i deshve."

Sic e dime nga Bibla (edhe kurani e permend) qe Zoti njehere e denoi boten mbare per ligesite e saj duke sjelle permbysjen ne toke dhe duke bere te zhduken te gjithe gjallesat qe ishin ne toke me perjashtim te Noeut dhe te atyre qe ishin ne arke me te. Mos valle ka padrejtesi tek Perendia ne nje rast te tille? Aspak sepse Zoti e ka krijuar njeriun dhe e di qe ai eshte i mbruajtur ne mekate dhe i prirur ta kundershtoi Krijuesin me te gjitha menyrat. Por Zoti meshiron ate qe do dhe fal ate qe do sic thuhet ne Fjalen e tij Romakeve 9:15 :

Ai i thote ne fakt Moisiut : "Do te kem meshire per ate qe te kem meshire, dhe do te kem dhembshuri per ate qe do te kem dhembshuri."

Ne fakt Zoti deshiron qe te gjithe njerezit te shpetohen nga skllaveria e mekatit dhe nga genjeshtrat e djallit. Per kete aresye erdhi edhe Zoti Jezu Krisht ne bote qe te denoi mekatin tone ne kryq qe te korre fitore mbi vdekjen ashtu sic thote dhe apostulli Gjon tek Gjoni 3:16 :

Sepse Perendia e deshi aq shume boten, sa dha Birin e tij te vetemlindurin, qe, kushdo qe beson ne te, te mos humbase, por te kete jete te perjetshme.

Ja pra ku tregohet dashuria e Perendise per ne mekataret, te pabindurit Biri i tij i vetemlindur vdes ne kryq ne vendin tim e tendit apo te kujtdo qe ne te besojme tek Ai dhe te kemi jete te perjetshme. Konsideroje kete si dicka personale qe Zoti ka bere per ty, Ai e ka bere punen e tij dhe sot pret qe ti te besh tenden per te miren tende, ashtu sic eshte shkruar tek Veprat e Apostujve 16:31 :

Beso ne Zotin Jezu Krisht dhe do te shpetohesh ti dhe shtepia jote

[Shpresmiri]

Po Ndriçimi, mirë e ke vërejtur se ekziston arsyeja përse kam filluar të të shpjegoj si zbulohet Zoti. Me këtë kam dashur të ta bëj me dije se këtu dallojnë fetë tona (Islami me Krishtërizmin). Edhe ti pajtohesh me mendimin se Zoti zbulohet në histori dhe se ai e ka iniciativën. Nuk kam thënë se Zoti e ka zbuluar vetveten vetëm me Jezu Krishtin, por kam dasht të them se në Jezu Krishtin e ka zbuluar vetveten në mënyrë kulminante (ashtu siç thua ti se kjo ishte në kohën e Muhamedit).

/Argumentin që ka kërkuar Muhamedi nga Zoti për të besuar njerëzit ishte ndarja e hënës, siç the, kjo vlenë për fenë muslimane. Për të krishterët argumenti që tregoi Zoti, se gjithë ajo çka kishte folur Jezusi është e vërtetë, ishte Ringjallja e Jezu Krishtit, pra fitorja e Jetës mbi Vdekjen. (Sa për peshën e argumentit (se cila më shumë peshon) mund të diskutohet, por kjo është çështje tjetër)./

Unë i kuptoj pyetjet tua, dhe ta them të vërtetën shumë shpejt kisha mundur të të përgjigjem, mirëpo jam i vetëdijshëm se ne dallojmë në "mentalitetin religjioz (!)", prandaj po mundohem të gjej mënyrën më të mirë që ta them të vërtetën mbi fenë time. Feja e krishterë është fe ontologjike (këtë ndoshta do ta kuptosh më vonë). Më vjen mirë se e ke kuptuar se gjërat nuk janë edhe aq të lehta, dhe se kërkojnë angazhim, vullnet të mirë, pra, dojnë kohë. Pasi e ke kuptuar këtë mund të shkojmë në hapin tjetër.
(Jam mbështetur në një fjalor biblik të krishterë për të qenë sa më i qartë në shpjegimin e çështjes për të cilën po flasim).

Sipas gjitha gjasave çështja që të mundon është si ta kuptojmë tiraninë e Jahves që përshkruhet në disa ndodhi në Besëlidhjen e Vjetër - në Bibël?

Sipas kuptimit të Besëlidhjes së Vjetër domethënia e tiranisë (dhunës) ishte shkelja e një norme. Duhet cekur se tirania nuk është si në kuptimin grek, kur dikush sulmon një «rend natyror» të paprishur. Ajo sipas periudhës së dhënë, definohet në raport me drejtësinë, dmth. në raport me Zotin e Besëlidhjes, i cili është caku (qëllimi) dhe gjykuesi i çdo vepre. Ky është konteksti kohor dhe teologjik në të cilin duhet vlerësuar tiraninë në Besëlidhjen e Vjetër.
Kështu duke e mbytur Abelin Kaini bëri tirani: «Zëri i gjaku të vëllait tënd bërtet tek unë prej dheut» (Zan 4,10) – thotë Zoti.
Sjellja e Jehveut në shikim të parë duket me dy kuptime: gjithësesi, ai nuk e pranon asnjë cenim të drejtësisë, mirëpo si duket nganjëherë pëson, miraton, madje edhe kryen vepra që ne i vlerësojmë si tiranike. Ç'të mendojmë për këtë?
S'ka dyshim se Zoti e ndëshkon çdo dhunë të pajustifikueshme. E pra ai këtë e bën gradualisht, duke pasë para sysh periudhën në të cilën jeton populli i tij. Kështu ai e merr mbi vete përgjegjësinë për ligjin e ahmarrjes (Dalja 21,24), që paraqet një përparim të dukshëm në raport me kohën e Lamekut (Zan 4,15.24); ndëshkon veprat e këqia, që nuk guxohet të bëhen, kështu psh. ato që sipas normave të kohës së vet i përshkruan Amosi, veprat e këqija që të gjitha kanë domethënie të dhunës së pajustifikueshme: t'i largojnë popuj të tërë pa marrë para sysh vëllaznimin sipas gjakut, të digjen trupat, të dëbohet Ligji... (Am 1,1-2,8). Jahve qëndron në anën e Izraelit të përndjekur në Egjipt (Dalja 3,9); një sjellje të ngjashme kërkon prej Izraelit ndaj të dobëtit (Dalja 23,9). Ai, pra, vëhet në mbrojtje të flive të padrejtësisë njerëzore, veçanërisht në mbrojtje të të varfërve, vejave... (Dalja 21-23; Lp 24,20).
Nga ana tjetër, duke e edukuar Izraelin në mes të popujve idhujtarë deri te lindja e Mesisë, Zoti i Besëlidhjes seriozisht e merr gjendjen në të cilën jeton populli i tij dhe në emër të vet Besëlidhjes paraqitet si Zot i tmerrshëm luftëtar. Ai i mbyt të parëlindurit e Egjiptit (Dal 12), kërkon anatemën (Joshua 7) dhe udhëheq betejën (psh. 2 Sam 5,24). Miraton forcën hakmarrëse dhe shkatërruese të Samsonit (Gjyqtarët 15-16) dhe zellin që nuk trembet as para vrasjes së thyesit të Besëlidhjes (Numrat 15,12).
Bibla nuk i konsideron sjelljet e tilla të Zotit si tiranike: Zoti me to nuk e then Besëlidhjen themelues dhe garantues i së cilës është Ai vet. Mirëpo ai tregon që një e mirë më e madhe mund të kërkojë shkatërrimin e jetës tokësore: tregon edhe në luftën eskatologjike dhe në zhbirjen e pamëshirshme të së keqes që është në botë. Megjithatë nuk mund të mbështetemi në këtë gjë në marrjen e qëndrimeve në situatat bashkëkohore politike, sepse kjo do të thoshte në mënyrë naive të lihen anash rrethanat në të cilat Zoti është zbuluar.
Ky aspekt paradoksal i sjelljes së Jahveut ka gjetur reflektim në paraqitjen e Zotit të gjallë, paraqitjen që gjatë zbulimit biblik pak nga pak pastrohet. Më së pari Zoti dëftohet duke shembur atë që quhet rrjedhë normale e krijesave, psh. në Sinaj (Dalja 19). Më vonë Ilia e kupton se Zoti nuk është as në vetëtimë, as në tërmet, as në stuhi por në puhi fryme të hollë (1 Mbretërve 19,11+). Mesia, më parë i kuptuar si mbret luftëtar që shtyp kokat kryngritëse (Ps 110,5+; khs. Jeremia 17,25;22,24), do të vijë si 'mbret i përvujtë dhe i mëshirshëm në shpinë të gomarit' (Zaharia 9,9; khs. Zan 49,11; Gjyqtarët 5,10). Më në fund, Shërbëtori i Zotit, në të cilin të krishterët do të shohin parashembëlltyrën profetike të Jezusit, krejtësisht i dorëzohet Zotit dhe e mund tiraninë duke e duruar vullnetarisht; ai nuk i kundërvihet bakeqit (Isaia 50,5+) dhe nuk bën as mashtrim as dhunë (53,9).

Disa terme mund të duken si antropomorfizme, por kuptimi i tyre nuk është në «vizatimin» e Zotit sipas masës njerëzore, por me të vëhet në dukje intervenimi efikas i Zotit në historinë e popujve. Kjo është e theksuar edhe në emrin e Zotit (krahs. Dal 3,14+) që shpreh edhe praninë e Jahveut («Unë jam dhe do të jem këtu»).