Epidemia negative e Telenovelave

[NoName]

Epidemia negative e Telenovelave

nga Edlira GJONI - Panorama

Hola! Comò estas señora?”, është fraza më ledhatuese dhe më e shpeshtë në telenovelat dembele që mbushin oraret e ekraneve tanë. Përshëndetja është e ëmbël, personale, e vëmendshme dhe tërheqëse. Eshtë gjithçka që femra shqiptare nuk ka dëgjuar pothuajse kurrë nga bashkëshorti i orientuar jashtë dyerve të shtëpisë për xhentilesë.
Dhe ndërkohë që meshkujt vazhdojnë të pretendojnë të jenë “burra” në shtëpi, duke përjashtuar gjuhën e butë, afrimitetin, përkëdheljen, mirëkuptimin dhe varietetin, femrat shqiptare po humbasin gjithmonë e më tepër në botën e telenovelave. Aty shtëpiaket e “dëshpëruara” gjejnë atë që ëndërrojnë me vete dhe ndajnë me fqinjën tinzare.
Bisedat mes tyre nisin plot zjarr në formë komenti më serioz, sesa gjendja financiare e shtëpisë; se si Maria la burrin dhe të dashurin, si Marsela po ndahet nga Armando, si Zhadia gjithë “zgjuarsi” i krijoi vetes shansin e paparë të zgjidhte mes tre meshkujsh....dhe se si jeta e tyre është pa kuptim brenda pluhurave dhe hekurosjes, teksa bota jashtë “zien” nga meshkuj që janë më joshës, sesa bashkëshortët e tyre.
Nuk ekziston një përqindje zyrtare e tradhtive bashkëshortore në Shqipëri, por shumëkujt mund t’i ketë rënë rasti të njohë apo dëgjojë për dikë që ka ndjekur shembujt martesorë të personazheve të trilluar.
Përse?
Pyesni gratë dhe telenovelat që ato ndjekin. Përputhje fatale mes të dyjave.
Telenovelat e ekraneve shqiptarë, blerë në tregje të lirë amerikano-jugorë, janë po kaq të lira e të pavlera edhe në moralin e munguar që përcjellin.
Duke qenë se buxheti për realizimin e tyre është minimal, është e pritshme të mendohet se për vlerat dhe idealizmat përcjellëse mendon pakkush brenda tyre.
Ideja e përgjithshme e tyre është kapja e një audience sa më të gjerë, duke i servirur histori intrigante lehtësisht të imagjinueshme, që kanë një zhvillim dhe fund tërësisht të papërgjegjshëm... dhe të parëndësishëm për prodhuesit, teksa synimi i vetëm është shitja e telenovelës, jo e vlerave edukuese të saj.
Pikërisht këto vlera të pavërteta dhe të panevojshme në shoqërinë tonë në krizë, i hedhin benzinë zjarrit që përvëlon në mendjet e paqarta. Mungesa e stabilitetit financiar dhe rutina e përditshme ku e ardhmja nuk ka vend, ndikojnë shumë në vendimin e nxituar që merret për t’i kushtuar një pjesë të mirë të kohës ditore telenovelave.
Raporti mes tyre dhe audiencës në Shqipëri është bërë i vështirë të shpjegohet. A është femra shqiptare një kërkuese këmbëngulëse e këtij lloji të veçantë ekranizimi, apo thjesht telenovelat janë malli më i lirë që mund të serviret në televizionet transmetues vetëm të imazheve të blera?
Kur Çurçill thoshte: “Çdo popull meriton qeverinë që ka”, godiste me sarkazëm të ithët angleze të dy palët. Por, a është rasti të themi “Audienca shqiptare meriton të shohë vetëm përralla të dala boje, që vijnë nga shoqëri akoma më të paqëndrueshme se kjo e jona?” Nuk duket të jetë një përkim i rastit tërheqja e të dy kaheve. Shtëpiaket shohin telenovelat sepse “këto ka televizori” (sipas tyre), kurse televizionet kanë blerë (sikur t’iu ketë rënë epidemia) të gjitha mall të lirë në vlera, sepse “këto preferon audienca”.
Ku bazohet ky përfundim? Ç’rëndësi mund të ketë kjo, përderisa vazhdon të blihet edhe koha e lirë e pasdites që financohet nga “përparësitë teknologjike”, njëjtësisht në prodhim zero vlerash me ekrane lokale dhe më gjerë, që të ndryshëm kanë vetëm titujt, por kurrsesi gjuhën, prejardhjen, përmbajtjen apo hiçësinë e telefilmave të tyre.
Lehtësia mendore, kohore dhe penduese me të cilën kapërcejnë njëra pas tjetrës historitë e jetës së tyre personazhet artistikë, që hyjnë fare pa ftuar çdo ditë në shtëpitë shqiptare, kanë arritur madje të bëhen kult me të cilët mburren prurësit e kësaj rryme të turbullt. Në një shtet perëndimor, organe qeveritare ndërhynë në ligjin për transmetimin e telenovelave, sepse u vu re që shumica e tyre filmoheshin në pub dhe aktorët përgjithësisht pinin birrë gjatë shumicës së sekuencave. Sipas rregullatorëve televizivë dhe mbrojtjes së audiencës, kjo përcillte tek shikuesit imazhin e gabuar të një jete të paqenë dembele, që mund të kalohej kollaj përditë brenda klubeve. Kërkesa e zyrtarëve u kërkonte producentëve të filmit që të bënin më shumë xhirime edhe në ambiente pune, ku të flitej në mënyrë produktive për vlerën e vërtetë të saj. Në këtë mënyrë, audienca, kryesisht e të rinjve, nuk do të krijonte idenë e gabuar se paratë vijnë vetë në shtëpi, edhe nëse rrihet gjithë ditën në pub, siç bëjnë personazhet e telefilmave.
Eshtë absurde të pretendosh që dikush nga Shqipëria të bëjë një kërkesë të ngjashme në kontinentin a trazuar latino-amerikan, që me kaq “zemërgjerësi” tejmbush tregun tonë. Por, nuk është e pamundur të reduktohet mbështetja e mbushjes së orarit me të tilla pseudo-prodhime, që janë korrektë si orë zvicerane bash në çdo ekran.
Asnjë! Asnjë televizion i vetëm me programacion të (pa) orientuar nuk i ka shpëtuar epidemisë së tyre. A sjell kjo risi, edukim, vlerë, shembull apo pikë referimi për shikuesin shqiptar, që ende është i paformuar dhe i pandërgjegjshëm në shije? Vështirë ta pranosh si të tillë efektin e pasditeve të mbingopura me telefilma, që çojnë në një darkë përbuzëse edhe për përshëndetjen, në ambicie dhe ëndrra për xhamat e artë, në net pendimi me bindjen e pabazë të zhvlerësimit dhe në paraditet heretike të kafeneve; aty ku më tinzar se vështrimi, është vetë mendimi qyqan që vjen i përkthyer angari nga Amerika e lodhur Jugore dhe ka vend për zbatim vetëm në shëmbëllimet që brumosen aty.
Shqipëria është treg i papërfillshëm për prodhuesit e mëdhenj, por edhe telenovelat që shihen këtu zbohen që në ide në vendet ku tradhtia nuk grimohet në kuzhinë dhe zgjuarsia zvarritet në krahë të zënë.
Në të gjitha mënyrat, shikuesi shqiptar po ushqehet me vlera boshe, për të cilat nuk ka më vend as me prenotim. Ecejaket e lidhjeve të paqëndrueshme familjare, luhatja në përkushtim, ëndrra me sy hapur për pasurim këmbëkryq dhe veçanërisht grimi i shpërdorur si për të kthyer borxhin, mbysin rrugët dhe skutat këtu ku vlera është kriptogrami më i pakuptimtë.
Telefilmat e kanë kultivuar vështirësinë dhe kotësinë e tyre (vlerave), për sa kohë vendi që zënë në to është shumë larg perceptimit dhe qëllimit krijues.
Megjithatë, por fat të keq, “hasta luego, señora!”, përkëdhel më shumë se e vërteta e asgjësë që përcjell.

[xixe xixellonja]

...EPIDEMIA NEGATIVE E TELENOVELLAVVE...

...Vet mund te dhem qe kejo epidemi eshte shuuuuummm ma negative qe mundemi te paramendojemi....

Si pik e par te gjith, apo nij pjes e madhe nuk jan te vedijshem nga e kan preardhjen keto telenovella dhe prej te ciles kultur rrjedhin...shumica mendojn qe jan Espanjolle, nuk e kan asnji pik kultur as te Spanjes e as te Europes.
Televizioni i Spanjes nuk mirret me telenovella dhe nenus per shitje, nuk eshte aq e varfer dhe aq e posht te jetoj prej telenovellave, jo reale, genjeshtare, te dhunshme...siq them vet me nji shprehje nuk merret me diqka aq te gerditshme...

...keto telenovella jan te Amerikes latine, te latinveamerikan qe nuk kan te bejn asgje me Spanjollet perveq qe jan latin dhe e flasin gjuhen pak te perngjajshme. Po ta disheni gjuhen e vertet Spañole, castelano..siq i thojn ketu ne Madrid...do ti shifeshni shuuuuuuuuuuuuummmmmmmmmm ndalime.
Jan te ngjajshme dhe per ket arsye shumica per fat te keq mendojn qe jan Spañole. Deshta se pari ta spjegoj ket per at qe nuk e din ta din qe prej te ciles cultur se mbrapambetur vien keto novella qe na e prishin, Koken, Zemren, Shpirtin dhe jeten e Shendosh moralle...
.........nuk e di se sa i njefeni te amerikes latine, jan te njoftur per nga varferia e madhe matreale kulturore, shoqerore... qe mgretron ne shtetet e tyre...ne familjet e tyre...(se pari nuk dijn qe eshte familja, dhe qe rendesi ka se lere ma te na tregojn qe eshte dashuria, ne novela kan shum shfaqje artificiale, jo reale,bejn te gjitha per pare, biznis...)... dhe e kan gjetur nji rrugedalje te jetojn me telenovelat e tyre qe i shesin ne mbar Bot, jo vetem ne Europ dhe Amerik, POR NE TER BOT DHE SIDOMOS NE EUROP.
Ne Europ me shum, sepse mendojn qe jan me kultur Europiane te Spanjes...keta jan te njoftur per mafiosa, si ne grup te meshkujsh po ashtu te femrat qe jan me te rezikshme, ...dashurin qe e shprehimn ne novela nuk e kan as vet, jan shum maqista dhe te mbrapambertur ne çdo aspekt, shumica e njofin femren si nji mjet te lind femi...dhe e lajn rrugave me femi, keshtu qe shumica e femrave rreth viteve 50vjeqare jan te leshuara...keshtu mbretron varferia dhe analfabeti tek ta...femijet rrugave dhe bandita te rrezikshem,te gjitha keto mi ka treguar nji Prift...dhe sum te tjera te verteta, ... keta qe vijn ne Spanje askush nuk i don, te gjhithve ju kan frik dhe gerdi, jetojn ne nji dhom 10vet apo ne nji banes tri dhomshe si bubrrecat, nuk kujdesen per asgje perveq te ken te ngrenin, posi kafsha e eger e jo shtepiake...ma mir nuk po ju tregoj me se me vjen te qes perqafe...
..........por ju lutem refleksohuni, dhe mos e humbeni kohen ne keto telenovella te djallit qe nuk kan asgje pozitive, por genjeshtra, maltratime,te pa moralta, mafiosa, e shum e shum gjera te tjera vetem negative.

........ Ju dua Shqiptaret e mi dhe ju deshiroj çdo te mir, Zoti ju ruajt nga Çdo e keqe..... ....

[amaro]

Pse kaq rraciste mi goc???

[xixe xixellonja]

Pse kaq rraciste mi goc???

............ME BESO NUK JAM FARE RACISTE , POR E THEM TE DREJTEN........MENDON QE JAM RACISTE... QE NUK I JAP AQ RENDESI PO TE DASHUROHEM ME TE HUAJ, JO SHQIPTAR DO TE MARTOHEESHA MENJEHER
... SIQ PO SHIFET NUK E KE LEXUAR TEMEN TIME ....KUR I HUAJI DO TE MARTOHET ME TY...

KUR ESHTE FJALA PER RACISTA NUK E KAM ASNJI PIK, POR E FLAS TE VERTETEN, ME VJEN KEQ QE POPULLI I IM SHQIPTAR TE HELMOHET NE ATO TELENOVELA QE NUK KAN EDUKIM TE DUHUR...
PERSHENDETJE DHE ÇDO TE MIR

[Devil-girl-uk]

Telenovelat e ekraneve shqiptarë, blerë në tregje të lirë amerikano-jugorë, janë po kaq të lira e të pavlera edhe në moralin e munguar që përcjellin.

Me mire se kaq nuk thuhet me, po kur nuk kane c'bejne grate telenovela do shikojne, se mos jane te zena ne pune si ne vendet e tjera.. Ne sna bie kohe as te hame buke e andej gjithe diten e perendise para televizorit. Pastaj thone keni leke ju andej, se sa hard punojme dhe studiojme s'duan tja dine fare.