"Na i fal fajet tona..."

[NoName]

"Na i fal fajet tona..."

Rrëfimi, unë këtë e di, është vend, ku Gjaku i Krishtit neve na pastron...

Don Ndue Ballabani

Rrëfimi, unë këtë e di, është vend, ku Gjaku i Krishtit neve na pastron, ai është si një lloj i Kryqit të Kuq, ku secili mund të pushoj dhe përseri të pajtohet me Zotin,

që është i ndërrmuar dhe i shkatërruar prej mëkatit; diqka e mrekullueshme, që njeriu u deshtë direkt ta gjenë, nëse Zoti atë ende nuk e ka gjetur. Por, kush shkonë tash në rrëfim nesë nuk u keni skijaruar mbi këtë në katehezë, pra në mësim besim, se çka është hiri i Zotit dhe sa e shishme është ajo për ne? ...

Shpresa është buzëqeshje e jetës së krishterë. Çka kishim të bëjmë pa të? Ata të cilët shpresë më nuk kanë, ata të cilët janë pa fuqi, të shtypur dhe të dëshpëruar - ata janë djajë të mjerë dhe njerëz të pafat. Ju kurr nuk guxoni të dëshpëroheni! Të kuptohemi mirë: kurr të dëshpruar, por gjithmonë të shpresojmë në Zotin! Mendoni në Judën: Ai e ka përshkuar një budallëk, ai e ka tradhëtuar Zotërinë. Por gabimi i vërtetë i tij ishte, që ai më kurfarë shprese nuk kishte, që ai tha: Mëkati im është i madh. Asnjë mëkat nuk është shumë i madh, asnjë nuk është më i madh sa mëshira e Zotit, e cila është e pakufishme. Në të njëjtën ditë në të cilën Juda ishte varrur, cubi, i cili një jetë të gjatë ishte i lig për dy minuta, e përvetsoi parajsën, ja në dy minuta! Më së pari ka qenë një cub në rrugët e kësaj bote, dhe atëherë, u bë cubi i parajsës: “Të bie ndër mend për mua, o Jezus, kur të arrish në mbretërinë tënde!” - “Për të vërtetë po të themë: Sot do të jesh me mua në parajsë!”. Të përpiqemi të shpresojmë, ashtu siq gjithmonë dëshiron të jetë gjendja jonë, ashtu të madhe sikurse mëkatet tona ashtu dëshirojnë të janë. ... Kurr mos u dëshproheni, kurr mos e humbni fuqinë, sepse Zoti është vetë mirësia.

Unë kam lexuar që në pushimet verore rreth 30 milion italian gjinden rrugës me motorra. Dhe kështu ata e zmadhojnë rrezikun në trafik. Më lejoni, që të gjithë shoferave t’ju japë një këshillë me fjalët e një autori modern e të patrazuar: Ai thotë: “Vozitni ngadal, jo përshkak të policëve, por për hir (të mirën) e lëkurës sate. Mendo, që freni është zbuluar prej mençurisë, a pedala e gazit prej krenarisë. Një shofer i marrë e gjenë gjithmonë një më të marrë për të parakaluar. Në timon (vollant) nuk guxon të lejohet dëvijimi: Por njeriu duhet të mëndoj mbi vdekjen e vetë e jo mbi atë të Garibaldit.”

A ka, unë po pyes, në mesin e shoferave, të cëlët shkojnë në rrefim? Njëri , i cili kështu rrefehet. “Imzot, më ka munguar përkujdesja, në të afërm dhe në ndigjesë ndaj ligjëve, unë kam vozitur shumë shpejtë, unë kam parakalur kundër rregullave, nuk e kam respektuar përparsikalimin. ... Imzot, burinë e kam shtypur prej nervoze, për t’protestuar kundër kulonës në kumunikacion rrugor. ... kam provuar të vozis një pjesë prej 100 km/h.” A ndodh kjo? Nuk është kotë, diçka kështu të pyetesh, sepse i krishteri i vërtetë nuk është vetëm për një gjysmë ore derisa ai gjindet në Kishë sa te kremtohet Mesha. I krishteri është para të gjitha sendeve dhe ai duhet këtë ta dëshmon edhe jashtë kishe: edhe në pushimë, por edhe në rrugë.

Pater Ravignan thoshte një herë: A po e shef këtë liqen? Provoje një herë ta gjuajsh në të një gurë! Dhe tash merre një tjetër gur diçka më të madh! A kthehen këta gurë pak a shumë përseri në sipërfaqe? Jo, këta gurë nuk kthehen këtu kurr! Andaj, vetëm ruhuni: nëse këta gurë mëgjithatë do të ktheheshin përseri në sipërfaqe, cili prej këtyre dy gurëve do të vishte më përpara? Natyrisht, më i vogli, kurse ai më i madhi do të mbetet poshtë.Liqeni është dhembshuria e Zotit, a gurët janë mëkatet tona. Sa më të mëdhaja ato janë, aq më shumë Zoti përkujdeset për këtë, që ato të mbesin në thellësi e jo më ato të vijnë në sipërfaqe për t’na shqetësuar. Nëse njeriu është vullnet mirë, atëherë nuk ka nevojë ta shqetëson të kaluarën e vetë. Kjo është prap se prap bukur: Pamvarsishtë prej të gjithave, çka është qenë, mund të bëhem një shenjt i madh dhe mund të filloj fill tash më njeherë.

[1] E shqipëroi nga gjermanishtja në stil të lirë: Kolë Gj. Gjergji-Graz/AUSTRI U nxurr nga libri: Albino Luciani (Papa Gjon Pali I.), Vater unser: Gedanken zum Gebet des Herrn, 2 Aufl.- Graz-Wien-Köln 1995, fq. 76-79. Kumtesë e mbajtur me 29 gusht ne Pallatin e shtypit ne Prishtine me rastin e "Ditet perkujtimore Nena Tereze 2001"