Jeta dhe vdekja!

[kolombi]

Vdekja,jeten merr me vete............
Jeta,djep dhe varr ka vdekjen..............

[Cobra1]

Te jetosh i lumtur sa te mundehs dhe gjitha ashtu le te vdesesh i qet

KUSH LIND eshte denuar me Vdekje.

[Nessus]

Një njeri - po vdiste një njeri; ishte mjaft plak, e kishte jetuar të vetën dhe as që kishte nevojë të brengosej për vdekjen. Ishte koha e perëndimit të diellit. Nata lëshohej ngadalë anëkënd. Njeriu hapi sytë dhe e pyeti gruan, e cila i qëndronte pranë, nga ana e djathtë e krevatit: "Ku është djali i madh?"
"Ai është ulur pranë teje. Mos u brengos për të, mos u brengos për asgjë. Ti vetëm qetësohu dhe lutu!"
Mirëpo njeriu sërish pyet: "E ku është djali i dytë?"
Ai është afër të madhit" - ia kthen ajo. Plaku, i cili ishte buzë vdekjes, provon që të ngritet nga shtrati. Gruaja e pyet: "Çbën ashtu?". Ai i përgjigjet: "Shikoje ku e kam djalin e tretë". Gruaja dhe djemtë për një çast menduan se sa dashuri ndien ai për ta. "Edhe unë jam këtu, baba. Ti, vetëm qetësohu, të gjithë ne jemi këtu". Plaku vazhdon pa e zgjatur: "Të gjithë rrini këtu dhe kërkoni nga unë të qetësohem! E kush punon në dyçanin tonë?"

Në momentin e vdekjes ai brengoset për dyçanin e tij. Vdekja sjell në sipërfaqe të gjitha vetit tua themelore.
Një njeri po ashtu vdiste, ishte mjaft i pasur. E gjithë familja i qëndronte pranë. Befasisht djali i madh e pyet: "Ç'do të bëjmë kur të vdes? Duhet ta gjejmë një veturë që ta dërgojmë në varr". Djali i ri tha: "Ai gjithmonë ëndërronte "Rols Rojsin" ose "Fordin". I madhi ia ktheu me të shpejtë: "ti ende je i ri dhe nuk i kupton mirë këto gjëra. Trupi i vdekur nuk mund të bartet dosido. Unë e njoh një njeri që ka traktor dhe me të do të ishte më lehtë e më lirë." I riu nuk mund të përmbahet: "Unë nuk mund t'i toleroj gjitha këto marrëzira. Nuk është e nevojshme që të brengosemi për "Rols Rojs", "Ford" apo traktor. Mos e dërgojmë në kurorëzim? Ai duhet të varroset. Ne do ta gjuajm nga shtëpia në vendin ku hidhen mbeturinat. Shërbimi komunal mbi transportin e mbeturinave do ta merr menjëherë, dhe ne nuk do të kemi kurrëfar shpenzimesh." Në atë çast plaku i hapë sytë dhe shpërthen: "Ku i kam këpucët?" Ata e pyesin me habi: "Ç'të duhen këpucët, ti vetëm qetësohu!" Mirëpo plaku ngul këmbë. Djalit të madh nuk i durohet: "Ai është kokëfortë. Ndoshta dëshiron të vdesë me këpucë? Silljani këpucët!" Pasi ia mbathën ato, plaku thotë: "S'duhet të brengoseni për shpenzimet përderisa më ka mbetur edhe pak jetë. Do të shkoj vet deri te varri. Shihemi atje! Do të vdes pikërisht në varr. Më lëndon ekstravaganca e juaj. Unë vetëm kam ëndërruar "ROJS ROJSIN". Të ëndërrosh nuk kushton shtrenjtë". E thënë e bërë, dhe plaku shkoi te varezat. Pas tij shkuan edhe djemtë, të afërmit dhe shokët. Dhe saktësisht me të mbërrirë në vareza, plaku vdiq: Kështu i kurseu paratë.
Ideja e fundit e njeriut, që manifestohet në momentin e vdekjes, është karakteristikë për tërë jetën e tij, religjionin e tij. Djaloshi shkoi me të atin në kopshtin zoologji, ku e panë një luan të tërbuar në kafaz. Djali u frkua së tepërmi. Ai s'kishte më shumë se nëntë vjet. Sakaq e pyeti të atin: "Baba, nëse rastësisht ky luan del nga kafazi dhe të vërsulet ty, a mund të më tregosh se me cilin autobus mund të kthehem në shtëpi?" Në gjendje të tillë ai parashtroi një pyetje relevante. Ai asq ë mund të marr me m3end se nëse diçka e tmerrshme i ngjet t'etmund t'i ngjaj edhe atij poashtu; mirëpo nëse i ngkjet vetëm t'et dhe ai mbetet gjallë, atëherë ai duhet të dij numrin e autobusit që të kthehet në shtëpi. Njohuria mbi vdekjen befasisht heq të gjitha maskat, hipokrizitë, dhe ti për një çast bëhesh i vetëdijshëm se je vetëm dhe se raportet tua me të tjerët janë vetëm një mashtrim, një mënyrë që të harrosh vetminë tënde -nganjëherë madje edhe krijon familje vetëm që të mos ndihesh i vetmuar. Por, ja që vdekja zbulon çdo gjë. Ti do të vdesësh vetëm, si i huaj, pa emër, pa autoritet, pa respekt, pa fuqi, i zhveshur i tëri.
Koha është diçka që nuk mund të ngdalet, diçka që nuk mund të mbrohet, që nuk mund të kthehet. Ajo është njëdimenzionale. Nujë ditë e gjithë rëra do të bie në orën e rërës dhe ti bëhesh i zbrazur. Për këtë dhe vdes. Interesohu më tepër për vdekjen (kohën). Ajo ndodh pikërisht tash dhe këtu. Kur njëherë fillon të mirresh me të, atëherë edhe vetëdijësohesh për vdekjen.
Ta duash jetën është epsh i thellë, ndërsa të jesh i gatshëm për vdekje, me domosdo është jo e natyrshme. Dhe vërtet vdekja është gjëja më e natyrshme në botë. Ajo është shumë më e rëndësishme se jeta. Jeta, thjeshtë është sipërfaqësore. Vdekja është shumë e thellë. Përmes vdekjes ti arin në jetën e vërtetë... përderisa përmes jetës ti arrin vetëm deri në vdekje dhe asgjë më shumë.

Nga "Vdekja -trillimi më i madhë", Osho

[ocean]

Me bien nderment keto te thena:

Te mos mendosh per vdekjen eshte te mos mendosh per jeten.

Vdekja eshte me universale se jeta, te gjithe vdesin por jo te gjithe jetojne.

[DI_ANA]

Qe ne kohet me te hershme,ajo qe e ka shqetesuar njerezimin ka qene deshira per te jetuar sa me gjate,madje per ta mundur vdekjen.
Ide te tilla i gjejme qe tek Epi i Gilgameshit e libra te tjere te lashte.Mesa duket nje deshire e tille eshte transmetuar gjenetikisht deri ne ditet tona.
Njeriu ka maksimumi 120 vite ne dispozicion,te pakten matematikisht,qe te gezoje shendetin dhe jeten e tij.Nje gje e tille mund te vazhdoje deri ne 120 vjec.
Me pas ,edhe nese nuk peson aksidente apo te mos semuresh,ti perseri je i detyruar,apo per ta thene me bukur.....I destinuar qe te shuhesh!
Keshtu afati i fiksuar nga ADN_ja e njeriut mbetet gjithmone ai...120vjet.
Keshtu ka qene edhe para 2 mijevjecareve,atehere kur mosha mesatare
e njerezve mberrinte ne 30 vjec,ashtu eshte edhe sot,kur njeriu e ndjen veten te privilegjuar kur i mberrin te 80_at.

Asnje organizem nuk eshte i pavdekshem.Per natyren,perjetesia eshte nje gje e pakuptimte.Gjallesat eshte e thene qe te lindin dhe te riprodhohen.

Debati mbetet ende i hapur,pasi nuk ka asgje te prere me thike,sipas se ciles mund te vleresohet nese perjetesia eshte apo jo nje gje e mire..
Ajo qe ja vlen te studiohet ende eshte natyra e gjeneve qe rregullojne zgjatjen e jetes,qe ndikojne edhe tek semundjet,per shembull,kontrollojne zhvillimin e semundjeve,kancereve,apo ne riprodhimin e crregullt te qelizave.
Eshte e hatashme se si ne po bejme studime per te ndihmuar qe njerezit te semuren me pak,te jetojne me gjate,e,natyrisht te mbeten te rinj!!

[SaS]

jeta pjesa me e shkurter e jetes !!! vdekja pjesa me e gjate e jetes !!!

[augusta b]

cdo minute me pas nga casti i lindjes,eshte nje minute me afer castit te vdekjes

[fjollat]

Cfare ju vjen menjehere ne mendje kur degjoni fjalet, Jete dhe Vdekje ?

... më vijnë në mend vargjet e khajamit

"se nesër vdekja fryn, të çthur si lule
dhe fletët ti përmbjell në dhe të zi"

[Artson]

Syth, gjethe, gjethe e thate, hi ...riciklim.

[viktoria123]

jeta eshte e bukur...vdekja eshte e dhimbshme...keto dy gjera me vin ne mendje menjehere por qe i vogel njeriu duhet te jet i pregatitur se dhe vdekja eshte nje pjese e jetes dhe jo sic benin prindrit tan qe na i kishin bere gogol vdekjen dhe kur vdiste gjyshi , gjyshja apo dikush tjeter femijet duhet te rrinin larg saj...cdo njeri duhet ta shofi vdekjen drejt ne sy pa ja bere syri cer..., duhet ta beje ate nje grimc te shpirtit te tij ta ket mike te flasi me te ta pranoj ate sikurse dhe jeten dhe keshtu jeta do behet me e lumtur dhe e gezuar dhe kur vdekja eshte duke marrshuar drejt saj..fola per vdekjen se ne shqiptaret jemi te papregatitur per te...jemi shume te dobet para saj ...kupohet qe jeta eshte e bukur dhe cdo njeri duhet ta gezoj ate ne menyren qe secili e mendon...