E Diela e II e Pashkeve!

[NoName]

Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës së II-të të Pashkëve „B“
( Vap 4,32-35 ; 1Gjn 5,1-6; Gjn 20,19-31 )

Komenti i leximeve biblike nga don Marjan Paloka

Ja përsëri në takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit. Kësaj radhe do të dëgjojmë dhe meditojmë së bashku mbi leximet biblike të liturgjisë hyjnore të dielës së 2-të të Pashkëve „B“.

Në këtë të dielë na shoqëron e udhëheq Gjoni ungjilltar, ndoshta sepse duke jetuar më shumë se apostujt e tjerë, ka qenë dëshmitar se si, dalëngadalë po në mënyrë të qëndrueshme e të vazhdueshme është përhapur në botë feja në Krishtin e Ngjallur Zot.

Kështu pra, në të dielën e dytë të Pashkëve, liturgjia dëshiron të na ndihmojë ta thellojmë misterin e Ngjalljes, ngjarjen qendrore, vendimtare, të fesë sonë të krishterë. Të dielën e kaluar, liturgjia na paraqiti këtë ngjarje në vete, ndërsa këtë herë synon të na ndihmojë ta kuptojmë se çfarë është NGJALLJA e KRISHTIT e si mund të nxjerrim fryte prej saj në jetën e përditshme.

Tekstet biblike që liturgjia na propozon këtë të diele, janë të përshkuara e të mbushura me mahnitje, mrekullim dhe na thërrasin të gëzohemi. Po tani t’i dëgjojmë leximet biblike të dielës së dytë të Pashkëve. Vënë në dukje temën e fesë dhe rrjedhojat e saj.

Leximi i parë i kësaj së diele, marrë nga Veprat e Apostujve na përshkruan jetën e bashkësisë së parë kristiane, të themeluar pas Ngjalljes së Zotit tonë Jezu Krisht, e cila bashkësi kremtonte së bashku eukaristinë, lutej së bashku e kështu ndër besimtarë rritej atmosfera e vëllazërimit dhe e bashkëndarjes të të mirave materiale e shpirtërore. Kështu, në bashkësinë e parë kristiane kemi tri elemente apo shenja dalluese që karakterizojnë nxënësit e Jezusit: „gjestet apostolike të shoqëruara me simbole; forca e dëshmisë dhe shembulli i jetës“.

Motivi i fesë e frymëzon edhe leximin e dytë, marrë nga letra e Shën Gjonit apostull: „kushdo beson se Jezusi është Biri i Zotit, ka forcë për ta mbizotëruar botën, për ta mundur botën e për t’i mposhtur forcat e errëta të së keqës“.

Pjesa e Ungjillit, së fundi, është një shpallje thelbësore e fesë pashknore dhe na paraqet Jezusin, i cili në mbrëmje të ditës së Pashkëve iu dëftua apostujve e atyre u bëri dhuratën e madhe të paqes së vet.

Kështu, Pashkët, Ngjallja e Krishtit bën thirrje për ta ndryshuar, ripërtërirë jetën tonë duke marrë e pasur si pikë referimi dashurinë e Zotit.

Pashkët me siguri janë pikarritjeje, por gjithmonë mbetën edhe pikënisje e kthimit tonë që duhet të ripërtërihet vazhidimisht e që na ndihmon të rizbulojmë në jetën e përditshme veprat e mrekullueshme të dashurisë së Zotit.

Me pak fjalë, në këto të diele, liturgjia e Fjalës së Zotit na propozon e në të njëjtën kohë, na bën t’i rijetojmë në mënyrë më intensive dhe emocionuese takimet e para të Jezu Krishtit të Ngjallur me nxënësit e vet, përmes fesë e dashurisë. Pashkët lindin fenë e feja lind dashurinë: këtu qëndron e tërë porosia ungjillore. Në duart e Tomës apostull janë të gjitha duart tona, ne që kemi besuar pa i prekur plagët e Krishtit, por kemi besuar sepse të tjerët i kanë prekur, para nesh.

Kështu thotë poezia e një autori anonim të shek. XIII:

„Kam ecur gjatë, o Zot, për të kërkuar: po ti nuk më lejove të të gjej! Cka është njeriu, nëse nuk ecën me Dikë? Atëherë u nisa në kërkim të vetes sime: po ende jam me duar të zbrazta. Së fundi vendosa të kërkoja të afërmin tim. Dhe ja, duke u takuar me të, kam gjetur që të tre“!

PS. Dhe ne fund të lexojmë personalisht leximet biblike të dielës së dytë të Pashkëve.




NoName

[NoName]

E DIELA E BARDHË -B-

Mag. Don. Kolë Gjergji,
kapelan në famullinë
Bruck a. d. Mur në Austri

L 1: Vap 4,32-35; L 2: 1 Gjn 5,1-6; Ungjilli sipas Gjonit, 20,19-31

Kur gjindemi ende në gëzimin shpirtëror të festave të mëdha të Pashkëve, sot kremtojmë Tetëditëshin e të Ringjallurit, Zotit tonë Jezu Krishtit, apo të Bielën e Bardhë.

Nëse e kemi vërejtur porosinë e kësaj të diele, atëherë ditën e sotme nëpërmes shërbesës së fjalës mund ta tematizonim me fjalët e shën Tomës apostul, i cili dëshmon kështu: „Zotëria im dhe Hyji im, unë besoj në Ty“!

Leximi i parë i Vepra te Apostujve na tregoi se si bashkësia e parë e të besuarve ishte një zemër e një shpirt i vetëm, të bashkuar në emër të Krishtit të Ringjallur. Kjo ngjau, sepse Krishti Jezus u ngjall, kurse kjo bashkësi e gjallë është dhe do të jetë kisha e tij. Besimi i bashkësisë është i vënë në shprehjen e Apostujve: “Ata janë dëshmitarë të Ringjalljes”. Shpirti i të Ringjallurit është Besëlidhje dhe unitet i të të gjithë atyre që besojnë në të dhe fuqia e tyre në dashurinë e vënë në veprim.

Leximi i dytë, letra e shën Gjonit apostull, Hyjin e paraqet të Gjithpushtetshëm dhe dashuria e tij mbi ne dhe për ne është e pa mbaruar. Dashuria që rrjedh prej Zotit është një formë e jetës në kuptim-plotë, kuptim-dhënës, ajo është fuqi hyjnore, e jo ndoshta vetëm një senzibilitet. “Kush e donë Zotin, e donë njeriun, kush e donë njeriun e donë Zotin”.

“Kush don, ai është një njeri i liruar nga ankthet e jetës personale”. Dashuria më e madhe që ne e kemi ndaj Zotit do të ishte mbajtja e urdhërimeve të tija.

Ungjilli i kësaj së diele të dytë të Pashkëve ndahet në dy pjesë: pjesa e parë mbanë titullin “dëftimi i Jezusit dhe takimi i tij me nxënës”, kurse pjesa e dytë përmbanë mosbesimin e Tomës në fillim dhe shëndrrimi i tij në besim dhe dëshmia e tij në dëshmi të shenjt “Zotëria im dhe Hyji im”. Jezusi takohet me nxënës dhe atyre ua dhuron “Paqën”, që ata të jetojnë në paqën e vërtetë të të Ringjallurit. Ai u dhuron atyre Shpirtin Shenjt, që t’mund të jetojnë në këtë porosi dhe me atë. Këtu shifet dhurata e Shpirtit Shenjt në falje të mëkateve. Në këtë takim me Jezusin e kemi themelimin e sakramentit të rrëfimit.

Armiku më i rrëzikshëm i fesë dhe i dashurisë është dyshimi në Zotin. Të të pabesuarit Tomës, Jezusi ia tregon varrët e veta, që t’mund t’ia shëron atij varrët e dyshimit. Por, Toma duke u shëndrruar në shpirtin e vet, e pranon paqën, pranon Shpirtin Shenjt dhe ai tash është i përforcuar në fe, dhe dëshmon se Jezu Krishti është Zotëri dhe Hyj i të gjithëve, që dëshiron që në të Ringjallurin të besojnë të gjithë.

Të dashur, vëllezër e motra, në fuqi të Shpirtit, nxënësit do ta vazhdojnë veprimtarinë e Jezusit. Ata do ta predikojnë ungjillin në të gjithë popujt e mbarë botës dhe do t’ju falin mëkatet. Feja e tyre, e apostujve atëherë dhe sot e jona është një jetë dhe takim me të njëjtin Krisht në ndëgjim të Fjalës dhe është një takim euharistik. Krishti është paqa jonë! Si e jetojmë ne sot këtë paqë të dhuruar prej Krishtit? A është jeta jonë në mënyre të rregulltë në besim në Zotin, apo ndoshta na ka kapluar një jetë skeptike? AMEN.