Une dhe myslimani.

[deshmuesi]

" Do te me gjeni vetem nese me kerkoni me gjithe zemer."


Keto jane fjale qe Zoti Perendi ja drejton cdo njeriu qe vjen ne bote, pavaresisht pozites, races religjionit apo ateizmit ne te cilen njeriu ndodhet.


Njehere mu dha mundesia te flisja rreth Krishtit tek disa miq, te cilet filluan te me digjojne rreth fakteve dhe deshmise qe une jepja per Jezus Krishtin. Me pas njeri prej tyre me tha se, besimi me i mire eshte besimi ne islam. Ka rendesi te digjosh te tjeret, kur ata vertet duan te te tregojne ate qe per ta eshte shume e rendesishme.

Kjo keshille me ka udhehequr ne mjaft raste, dhe vertet kam pare frytet e saj. Qellmi i bisedes sone, nuk ishte thjesht te tregonim se cila fe eshte e para apo me e mira. Une e ftova myslimanin qe te vazhdonim biseden. Myslimani fillo te flase rreth doktrines dhe besimit te tij ne Allah, duke me sjelle vargje nga kurani e plot gjera te tjera si keto. Ai foli mbi rregullat ne islam ku ndalohet kjo dhe lejohet ajo. Po keshtu foli per familjen ne islam e plot e plot gjera te tjera, te cilat nuk po i rendis. Pasi ai foli, dhe une e lashe te fliste pa i nderhyre, pa pritur me tha: Cmendon rreth ketyre qe une te thashe? Atehere une i thashe se, kam digjuar plot doktrina ku ne qender te tyre kane nje sere rregullash, si nje menyre per te ndertuar familjen dhe mbare shoqerine.

P.sh. doktrina komuniste, ku ne shqiptaret e kemi perejtuar me dhimbje dhe hidherim te madh. Faktet vertetuan se, ato qe shkrueshin ishin vetem nje deshire utopike, jashte mundesive dhe fuqive njerezore. Per tu shkrojtur regullat qe njeriu dhe mbare shoqeria njezore duhet te ndjeke, eshte mjaft e lehte, por dobia e tyre vertetohet nga veprimi i tyre ne shoqeri. Ja si tha JEzusi: Prej frytave do te njihni llojin e pemes. Keshtu une e ftova myslimanin qe te flisnim ne menyre konkretet duke deshmuar FRUTAT qe sjellin BESIMIET tona ne njeriu. Nese ti deshiron te digjosh rreth besimit ne Krisht, une aspak nuk do te nis e te te tregoj ty rregullat fetare te religjionit tim apo te religjionit te krishtere. Atehere ai me tha se eshte i gatshem te me digjoje rreth besimit ne Krisht. Vertet kjo gje me ngrohu dhe u ndjeva edhe me i gatshem per te shpallur JEzusin, Shpetimtiarin e Botes. Ja se si e fillova biseden me besimtarin mysliman.


Qellimi im nuk eshte aspak te te bej te kthesh religjionin dhe te pranosh religjionin e krishtere. Pashe se fytyra e tij pati nje regim pak te cuditshm, mbase ai ne vetvete ishte pregatitur qe te mbronte religjionin e tij permes nje kundershtese te forte, por nuk po gjente terren. Me pas i thashe se, qellimi im ne kete bisede nuk eshte qe te ballfaqojme besimet tona, si ne nje parade ku fiton vajza me e bukur. Po te them nje thenie te Jezusit i cili tha: Fjalet e mia jane Jete e perjetshme. Pra une deshiroj tju tregoj konkretisht Jezusin e Nazaretit, Shpetimtarin e njeriut nga mekati dhe vdekja. Ne shume raste krishterizmin perpiqemi ta perdorim si nje mburoje, per te fshehur qellime jo te ndershme te politikave apo konflikteve dhe luftrave fetare.

Teksa vazhdoja biseden time, vinja re se, myslimani po behej dhe me teper i interesuar te digjonte rreth Jezusit. Jezusi, vazhdova me tej, erdhi me nje mision, pasi Perendia permes gojes profetike kishte parathen ardhjen e tij, si dhe misionin qe ai do te kryente. Nese do ti referohem kuranit rreth asaj cka ai deshmon per Jezusin, mendoj se eshte shume pak te pranosh se Jezusi ishte nje profet dhe beri disa miresi, dhe ketu mbaron gjithshka. Nese do ti referohem mbare historise njerezore, do te shohim se nuk jane te paket njerezit te cilet kane dhene nje kontribut mjaft te cmuar ne zhvillimin e jetes dhe mirqenies se njeriut ne bote. Pra ME Jezusin nuk qendron keshtu. Bibla na deshmon rreth Peresonit Jezusi Krisht, duke na deshmuar se Ai ishte (dhe eshte) i VETMI Shpetimtar dhe Zot i perjetshem. Pra ketu fillon prononcimi personal i cdo njeriu ne lidhje me Shpetimtarin , Zotin Krisht.

Pashe se ne kete moment myslimani reagoi duke me thene: Perendia nuk eshte njeri. Dhe une i thashe: Vertet Perendia nuk eshte njeri, sepse njeriu eshte krijese dhe jo krijues. Bibla per kete fakt eshte mjaft e qarte dhe teper korrekte, prandaj dhe per JEzusin na deshmon dhe thote se, Ai eshte BIRI i NJERIUT. Pra kjo deshmon dhe tregon se, JEzusi nuk eshte i krijuar, per i lindur. Ky eshte fakt shume fondamental dhe te jep mundesine qe te njohesh konkretisht Personin Jezus Krisht. Me pas myslimani me tha: Po Jezusi a nuk ishte njeri? Pra nese ishte njeri, atehere si mund te ishte edhe Perendi? Athere i thashe: Mendoj se interesi juaj kerkon nje pergjigje te qarte. Pra me lejoni qe te vazhdoj deshmine time rreth Jezus Krishtit. Dhe i thashe:


Perendia ku ne besimtaret e Krishtere besojme, eshte i vetmi Perendi, Krijuesi i gjithesise. Fjala profetike ne bibel na deshmon se, per Perendine Jehova, nuk ka azgje te pamundur, pasi Ai eshte i vetmi dhe i gjithepushtetshmi. Atehere i bera kete pyetje myslimanit: Ti mendon se per Perendine mund te ekzistoje dicka qe ai nuk mund ta kryeje? Ai tha: Aspak nuk e ve ne dyshim nje gje te tille, pasi per te gjithshka eshte e mundur. Ateher i kerkova nje premtim mikut tim mysliman duke i thene: Kam deshire qe kete fakt qe pohove, te mbash parasysh ne cdo moment, kur ne flasim per gjera te pamundshme.

Atehere me lejo te vazhdoj me poshte:

[deshmuesi]

Me pas une i thashe myslimanit: Pak me siper thashe se, Jezusi erdhi me per te permbushur nje mision te Perendise, ne lidhje me shpetimin e njeriut nga vdekja.

Sot mbare bota perfshihet nga nje numur i madh fesh, te cilat ( pervec krishterizmit) e vendosin shpetimin duke u bazuar ne VEPRAT e mira njerzore. Ne te njejten menyre meson dhe islami. Edhe ai e mbeshtet shpetimin e myslimanit, duke u bazuar ne VEPRAT qe myslimani ben. Pra me kete dua te them se, ju vendosni VEPRAT , si kusht per te FITUAR shpetimin nga Allahu. Nese do te krahasonim Besimin e krishtere me te gjitha fete, ku permblidhet dhe islamizmi, shohim se Besimi krishtere nuk vendos veprat si MJET per shpetim, por vendos HIRIN dhe DASHURINE e Perendise per njeriun.

Atehere pashe se myslimani dicka desh te thoshte, dhe pernjeher e ftova te shprehej nese kishte dicka per te thene. Ai tha: Besimi mysliman nuk eshte si besimet e tjera, pasi ne besojme se ka vetem nje Zot, ashtu sic besojne dhe te krishteret. Por problemi jone me ju eshte se, ju e quani Jezusin Zot e Perendi, kur ai ishte nje njeri. Atehere une i thashe: Me lejo te vazhdoj me poshte, dhe do te te tregoj se cfare eshte Jezusi.

Dhe i thashe: Une dua tju them se ju duke mos njohur ne thelb NJERIUN, dilni ne konkluzion te gabuar, dhe mesoni se njeriu mysliman duhet te beje vepra te mira, ne menyre qe kur Allahu tja vere ne peshore dhe ato te anojne nga e mira, Allahu ti jape atij si shperblim, (dmth merite), jeten e perjetshme. Une mendoj qe te ndalem dhe tju tregoj dobesine fondamentale te njeriut, pasi ketu eshte dhe fillimi ku ne mund te shohim gjithshka me radhe. Myslimani tundi koken ne shenje aprovimi, dhe une vazhdova me tej, duke e nisur biseden time qysh nga krijimi.

Si fillim me duhet tju them dicka. Ne besimin e krishtere ka nje thenie, e cila mendoj se eshte shume fondamentale per diskutimin tone. Bibla na deshmon se, nese kemi dyshim ne fjalen profetike ne bibel, atehere duhet te dijme se azgje nuk do te mudn te marim, te njohim dhe te pranojme. PRa dyshimi ne besimin e krishtere, nuk eshte thjesht nje dicka qe ndahet 50% po, dhe 50% jo. Nese je i dyshuar, kjo do te thote se je mosbesues. Pra me kete dua te them se, nese ti nuk beson deshmine qe bibla jep, atehere natyrisht qe humbet qellimi i bisedes. Ti mund te mos e pranosh kete deshmi , dhe kjo eshte e drejta jote, por nuk mund te thuash seshte e vertete, pasi ajo fillon me besim, dhe mbaron me besim, sepse kemi te bejme me gjerat e Perendise, dhe jo me gjera njerzore te cilat i zgjidh llogjika e njeriut . Jo me kot me siper te thashe se, gjerat qe per ne duken te pamundura, per Perendine jane te mundura.


Me tej vazhdova ne lidhje me krijimin, duke i treguar thelbesisht mbi urdherin e Perendise, te cilin Adami dhe Eva e thyen ne kopshtin e Edenit. Edeni eshte pikerisht vendi prej ku gjerat marin fillesen dhe shpjegimin e tyre. Shume njerez tek libri i Zanafilles nuk perqendrohen tek qellimi thelbesor i ketij libri. Perendia tek libri i zanafilles, nuk ka thjesht vetem qellimin te na tregoje se si Ai krijoi gjithesine dhe mbare qeniet e gjalla, ku njeriu eshte qendra e krijimit. Pra shpeshher myslimanet perpiqen ta kundershtojne kete liber, mbasi ata jan larg zbuleses, duke mos njohur qellimin e Perendise treguar permes librit te zanafilles.

Libri i zanafilles, pervec menyres se si Perendia krijoi gjithesine, na tregon plotesisht renien e njeriut nen denim te mekatit, si dhe ndarjen e tij te perjetshme, (e cila quhet VDEKJE) prej Krijuesit Perendi. Pa njohur dhe pranuar kete fakt kaq madhor dhe fondamental, mendoj se asnje mesazh i bibles, nuk do te mund te te qartesonte ne lidhje me shpetimin nga mekati dhe vdekja, si dhe nuk do te arije kurre te kuptoje dhe te njihje se perse Biri i Perendise veshi njeriun ne trup njerzor.

Pra ka rendesi madhore qe ti te njohesh gjerat qysh prej fillimit, pasi vetem keshtu do te mund te ndjekesh radhen e tyre, duke pare se si ato konkretizohen dhe marin zgjidhjen perfundimtare.

[deshmuesi]

Adami dhe Eva, jane prinderit prej nga rjedh e gjithe raca njerzore. Teksa po flisja per Adamin dhe Even, myslimani kerkoji te me tregonte se edhe ne kuran flitet per ta. Atehere une i thashe: Po e kam lexuar, por kurani nuk SHPJEGON thelbesisht mekatin, pasojen dhe vdekjen e perjetshme. Qe te kutpohemi, qellimi im ne kete bisede nuk eshte te gjykoj Kuranin dhe besimin ne islam. Qellimi im eshte te te tregoj Shpetimitarin e vetem Zotin Krisht, i cili na CLIROI nga MEAKTI dhe VDEKJA e perjetshme, te cilen e gjithe krijesa e trashegoi prej prinderve te tyre Adam dhe Eva. Pra do te deshiroja qe te me digjoje me vemendje, pasi per mua libiri i Zanafilles, eshte momenti prej ku nis rrugen e gjithe tragjedia njerzore. Vura re se myslimani e aprovoi ate qe une thashe, dhe ishte duke pritur rreth asaj cka une do te flisja prej libirit te Zanafilles.


Tri jane gjerat themelore ne librin e Zanafilles, te cilave une do tju kushtoj nje shpjegim te qarte: Krijimi, Mosbindja e njeriut ndaj urdherit te Perendise, si dhe dhe PASOJA e mekatit, e cila finalizohet me NDARJEN e perjetshme te njeriut prej Perendise. Persa i perket krijimit, mendoj se nuk dua te ndalem gjate, pasi mjafton qe ne menyre te plote dhe te qarte te pranojme dhe besojme se, Krijuesi i vetem i gjithe gjithesise eshte Zoti Perendi, emri i te cilit eshte JAHVE. Ketu fillon dhe prova e pare per cdo njeri qe kerkon te njohe dhe te pranoje Perendine e vertete. Ajo qe une do te vecoj dhe diskutoj ne menyre me te gjere, ne lidhje me librin e Zanafilles, eshte pikerisht fokusimi tek Njeriu i pare ne Eden. Pra tek Adami dhe Eva.

Cfare ndodhi ne Eden, dhe cfare pasoje do te kishte kjo per mbare racen njerezore? Perendia ne menyre te qarte dhe te plote na tregon faktin me madhor, te cilit mendoj se cdo njeri duhet ti kushtoje vemendje. Perendia na tregon se, Njeriu i pare ne Eden theu ne menyre krejt te lire, urdherin e Perendise. Cfare do te thote te thysh ose te mos zbatosh urdherin apo fjalen e Perendise? Gjoni ne letren e tij thote se, MEKATI eshte thyerja e Ligjit te Zotit. Pra kur njeriu THYEN LIGJIN e ZOTIT, ai ka MEKATUAR ndaj Perendise. Por cfare Pasoje sjell MEAKTI ne jeten e njeriut? Pali tek romaket thote se, PAGA e MEAKTIT eshte VDEKJA. Pra njeriu vdes per shkak te mekatit. Shiko pra, i thashe myslimanit, se sa rendesi fondamentale ka deshmija, te cilin e gjejme ne librin e Zanafilles. Perendia na tregon qysh ne fillim te jetes ne toke, para se toka te shumohet dhe te popullohet, duke an treguar se njeriu eshte nje qenie e DOBET, MEKATARE dhe e VDEKSHME.

Pra te them qe asnjehere mos e haro kete deshmi per njeriun, e cila vjen nga Krijuesi dhe jo nga zbulimet shkencore apo llogjika njerzore. Tani duhet te vijme para nje fakti tjeter madhor, duke u fokusuar pikerisht tek njeriu, ne menyre qe te VERTETOJME, nese vertet njeriu eshte nje qenie e tille, ashtu si Perendia na e deshmon ne fjalen e tij profetike. Atehere myslimani me tha: Jam vertet kurioz te di me teper rreth ketij fakti, pasi te them te drejten, kam lexuar disa shkrime rreth zanafilles , por qe nuk kane patur kete deshmi per te cilen ti po flet. Atehere une vazhdova me poshte dhe i tashe: Pak me siper te kam thene se, fjala e Perendise meret me besim, dhe jashte tij, nuk ka zbulese. Por le te vazhdoj me poshte.

[deshmuesi]

E pranoj se jeni te paduruar, dhe kjo eshte nje karateristike ballkanase dhe kryesisht shqiptare. Cdo gje ka nje radhe te caktuar, dmth fillim dhe mbarim. Qe ju te mund te kuptoni plotesisht te Verteten duhet ta ndiqni ate hap pas hapi, duke mos kerkuar fundin ne fillim, si dhe duke mos pasur aspak deshire per fillesen e ngjarjeve. Ndiqeni me kujdes kete teme dhe do te kuptoni se rruga e Perendise nuk ecen pas mencurise njerzore. Nese Zoti do e te konceptohej, dhe te arsyetohej prej llogjikes se njeriut, atehere mendoj se vetem njerzit me te meta mendore, nuk do te besonin ne Zot. Po keshtu per ju qe i perkisni besimit mysliman, jeni te ftuar te beni pyetje si dhe te jepni mendimet tuaja, por asnehere te gjykoni besimin tone si dhe ta fyeni ate. Tani le te vazhdoj biseden time me mikun tim mysliman.


Nese do te shohim njeriun ne thelb te qenies se tij, arijme ne perfundimin se ai nuk eshte nje qenie e persour. Pra ne cdo cast tek ai ndjehet dhe duket dobesia dhe paaftesia qofte FIZIKE, qofte INTELEKTUALE, qofte dhe shpriterore. Ti mysliman mund ta vertetosh fare lehte kete fakt ne vete jeten tende. Dhe ai me tha se, kjo qe thua eshte plotesisht e vertete. Vetem ne nje cast nervozimi, njeriu eshte i gatshem te vrase dike, te fyeje apo te rrihet me dike.


Vertet pergjigja qe me dha mysliamni, ishte e menduar dhe e mbeshtetur plotesisht ne te verteten. ME pas si per ta plotesuar si dhe per ta perforcuar pergjigjen e tij i thashe:Te gjitha keto e plot e plot te tjera si keto, jane pjese e pandare e kakraterit dhe aftesise njerzore. Pra duhet te me kuptosh drejt, se, kur une flas per persosmerine, kam gjithmone parasysh nje persosmeri te perendishme, qe nuk buron prej njeriut. Dhe epr ekte kam nje peytje: Mendon se ka patur apo ka qofte dhe nje njeri te vetem ne toke, i cili te kete nje persosmeri te Perendishme? Ai me tha: Nuk besoj qe te kete patur njeri te tille, i cili te kete qene i persosur. ME tej e pyeta perseri: Por perse dhe ku e mbeshtet ti deshmine tende? Ai me tha: Sepse te gjithe njerzit jane njelloj ne dobesite dhe paaftesite e tyre, dmth te papersosur.

Te them te drejten pergjigjet e tij sa vinin dhe beheshin me te qarta, cka me bente te isha edhe me i gatshem per te vazhduar bidseden time. Shihja plotesisht se zemra e tij po prekej prej fjales se Zotit, si dhe ai gjithmone e me teper po e rritete kureshtjen e tij rreth diskutimit tim.
Tani le te vijme tek nje ceshtje , qe mendoj se eshte shume e rendesishme. Pra le te shohim me konkretisht aftesite e njeriut, si dhe poziten ne te cilen ai ndodhet ne mardhenie me Perendine Jehovah.

Kopshti i Edenit, ashtu sic te thashe e dhe ne fillim, eshte vendi ku fillon e gjithe tragjedia njerzore. Njeriu u krijua si nje krijese e dashur per Prendine, por per shkak te mosbindjes u largua perjetesisht prej dashurise se Perendise. Ketu myslimani me beri nje pyetje: Cfare do te thote : njeriu u largua "PERJETESISHT" prej Perendise? Kurani nuk na jep nje dicka te tille. Atehere une i thashe: Kurani eshte nje liber mijera vjet me vone se shkrimi i zanafilles, te cilin Perendia JAHVE ja zbuloi Mojsiut gjate qendrimit te tij ne mal. Keshtu qe tek burimi gjithmone gjerat shihen me qarte dha jane me te pastra. Me lejo tju shpejgoj se cdo te thote"I ndare perjetesisht prej Perendise". Ne kuptimin e doktrines se krishtere, kjo do te thote qe, njeriu eshte i plotesisht PA AFTE per te rihyre perseri ne dashurine e Perendise. Pra kjo do te thote se, brenda njeriut nuk ekzsiton asnje lloj aftesie dhe fuqie , ne menyre qe ta beje ate te FITOJE ate qe humbi ne Eden. Teksa i tregoja keto gjera myslimanit, shihja se ai vertet po cuditej.

Dhe me pas ai me tha: asnjehere nuk kam mundur te arrij ne nje konkluzion te tille. Une jam mysliman, dhe cdo gje e vendos ne arsyetim te llogjikes time. Atehere i thashe: Pak me siper ti e pranove vete se je nje qenie e dobet. Pra te pranosh dobesine, do te thote se, edhe arsyeja dhe llogjika e jote, jo ne te gjitha rastet jane ne gjendje ti shpjegojne dhe ti kutpojne te gjitha gjerat dhe misteret qe na rrethojne. Por lete vazhdojme me poshte:

[deshmuesi]

Tani le te shohim poziten ne te cilen ndodhej njeriu ne kopshtin e Edenit. Ashtu sic te thashe edhe me siper, njeriu humbi perfundimisht Perendine, dhe kjo soli si pasoje, qe ai te mos ecte me me Perendine. Po keshtu midis njeriut dhe Perendise, ndodhej nje PENGESE e pakalueshme prej njeriut. Para njeriut ndodhej nje rruge e veshtire dhe me fund tragjik VDKEJEN. Te gjitha besimet fetare, pervec atij te krishtere, pikerisht ne kete pike humbin vertetesine e tyre. Kur thashe keto fjale, pashe se myslimanit nuk i erdhi aspak mire. Ai menjehere me tha: Besimi mysliman eshte besim vetem ne nje zot, pra ju nuk mund ta pergjithesoni ate me besimet e tjera. Atehere une i thashe: Shpetimi nga mekati dhe VDEKJA ka nje rruge te vetme, dhe un do tju deshmoj plotesisht kete rruge shpetimi.


Kete po e nis me pyetjen: Cfare do te thote te jesh i shpetuar?


Nese do te shohesh doktrinat e te gjitha besimeve te ndryshme fetare, pervec krishterizmit, mesojne se tek Perendia njeriu arrin vetem permes VERPAVE qe kryen, si dhe mbajtejve dhe zbatimit te nje sere rregullave fetare. Pra dhe islami kete gje e ka ne thelb te tij te besimit. Pashe se myslimani kete e pohoj me nje aprovim me koke. Ateher vazhdova me poshte dhe i thashe: Pyetja qe une ngre eshte: Cila jane VEPRAT dhe RREGULLAT qe njeriu duhet te kryeje, per ta FITUAR perjetesine? Myslimani me tregoi te gjitha rretullat fetare, si dhe veprat qe nje mysliman duhet te beje per te FITUAR parajsen. Atehere une i thashe: Ketu dua te bej nje shpjegim me te qarte, ne lidhje me ate se cfare njeriu duhet te beje ne menyre qe te fitoje parajsen. Pranjdaj per kete kam nje pyetje: Si mendon ti: a eshte njeriu nje qene e tille qe te permbushe dhe te zbatoje rregullat e Zotit? Pashe se myslimai pati nje hezitim te vogel, dhe me pak ngurim tha: PO. Ateher me lejo , i thashe , qe te te shpjegoj pikerisht faktin me fondamental, i cili ka te beje mes njeriut dhe Perendise.

Perendia permes fjales se tij profetike ne bibel ne deshmon se, Njeriu pasi humbi paqen me Perendine dhe ra nen mekat, PERFUNDIMISHT u kthye ne nje qenie e dobet dhe mekatare, duke qene i PAFTE qe te mbaje dhe permbushe fjalen dhe ligjin e Perendise. Ky eshte perfundimi fondamental, mbi poziten e rene te njeriut ne kopshtin e Edenit. Ju pak me siper pranuat se, nuk ka asnje njeri te perkryer ne bote. Pra kjo deshmi me pak fjale do te thote se, e gjithe raca njerzore eshte e dobet per te mbajtur, zbatuar dhe qendruar ne drejtesine e Perendise. Cfare do te thote te mbash dhe zbatosh drejtesine e Perendise? Kjo do te thote: te mos kesh mekatuar asnjeher ne jeten tende, qe do te thote, te mos kesh shkelur asnjehere ligjin e shenjte te Perendise. Tani ku qendron mosnjohja e ketij fakti tek te gjitha fete sot ne bote, ku permblidhet dhe islamizmi? Pikiersht kjo vjen nga mosnjohja i Perendise se Vertete, e cila si rjedhim sjell dhe mosnjohjen e Ligjit te Tij. Le ti marim gjerat prej fillimit. Per ekte kam kater ceshtje.

E para: Si veproi Perendia me njeriun, pas renies se njeriut nen mekat?

E dyta: Ne cfare gjendje u kthye njeriu pas renies se tij nen mekat?

E treta: Cila ishte pozita dhe mardhenia e njeriut me Perendine, pas ai ra nen mekat?

Dhe e katerta: Cfare beri Perendia per ta shpetuar njeriun nga mekati dhe vdekja?

Mendoj se keto jane kater pikat ku une do te ndalem. Tani le te fillojme me piken e pare:

Si veproi Perendia me njeriun, pas renies se tij nen mekat?

[deshmuesi]

"Njeriu permes mozbindjes se urdherit te Perendise, humbi perjetesisht jeten dhe paqen e perejtshme me Perendine. "

Mendoj se ky eshte thelbi i gjithe asaj cka ndodhi ne Eden.

Dalja e njeriut nga Edeni, eshte pikerisht fillimi i tragjedise njerzore. Njeriut do ti duhej te ecte i vetem ne rruget e jetes, duke mos qene me ne shoqeri te Perendise. JEzusi kete pershkrim na e konkretizon permes shembelltyres se Djalit plangprishes, te cilen do ta trajtoj me poshte. Nuk e di i nderuar mysliman nese do qe te vazhdoj diskutimin tim me poshte. Myslimani jo vetem qe ishte i gatshem te digjonte, por kishte filluar te kuptonte gjera, te cilat me pare nuk i kishte digjuar ndonjehere. Je se si me tha ai: Kam kaq kohe qe e quaj veten besimtar ne islam, por pergjate jetes sime kam vene re se rregullat qe une perpiqem ti mbaj, nuk bejne gje tjeter, vecse ma veshtiresojne edhe me teper ate deshire qe une kam per Perendine. Athere un e i thashe: Ketu ti ke te drejte, dhe kjo ndodh sepse, ti periqesh ti pelqesh Perendise, duke u mbeshtetur ne aftesite dhe fuqite e tua. Por nuk eshte vetem kjo.


Ti perpiqesh te konceptosh Perendine, gjithmone duke u mbeshtetur ne llogjiken dhe arsyetimin tend. Nese do te diskutosh me besimtare myslimane, pikerisht ata mburen dhe thone se, ne i vendosmin gjerat mbi arsyen tone. Eshte krejt ndryshe me nje besimtar te krishtere. I krishteri nuk e bazon fjalen dhe mesimin e Perendise ne llogjiken dhe arsyetimin e tij. Shiko si thote nje prej apsotujve te Krishtit, pikerisht apsotulli Pal. "Dituria e njeriut eshte marezi para Perendise, dhe anasjelltas". Pra Pali deshmon se, njeriu nuk eshte aspak i afte te llogjikoje dhe arsyetoje mendimet dhe fjalen e Perendise. A e di se perse? Sepse ai jeton nen dobesi te mekatit. Pra nese do te marim nje shembull krahasimi, ku mekatin ta quajme erresire, dhe fjalen e Perendise Drite, atehere do ta kemi me te lehte te kuptojme se cdo te thote: te jetosh nen mekat. Nje i verber, i cili nuk e ka pare driten e djellit per asnje cast, mendon se mund te tregoje ngjyrat e kemishes se tij?

Pra mundesia e vetme, qe ky i verber te SHOHE dhe te SHPALLE drejt se cilat jane ngjyrat e kemishes qe ai ka veshur, arrihet vetem permes te ardhurit te drites se syve. Kete shembull ta dhashe per te pasur nje koncept mbi ate qe ne po diskutojme. Kur njeriu doli nge Edeni, ai ishte ne ERRESIRE te plote. Pra kjo ERRESIRE ( MEKATI) e ndau njeriun perjetesisht nga Krijuesi i tij. NJERIU nuk kishte asnje fuqi dhe aftesi te rikthehej perseri ne gji te Perendise. E vemtja rruge per kthim ishte dhe eshte: te munde ERRESIREN. Por a ka njeriu nje potencial te tille ne aftesite dhe fuqite e tij njerezore? Qe te kuptosh kete gje, duhet me patjeter qe te njohesh njeriun ne thelb te qenies se tij. Pikerisht Perendia na e deshmon kete dobesi te njeriut, ku JEzusi dha kete perkufizim per njeriun: "Njeriu eshte vecse i keq. Brenda tij nuk banon AZGJE te mire".


Pasi thashe kete deshmi te JEzusit, pashe se myslimani nuk ishte plotesisht dakort, dhe i thashe: nuk pajtohesh me kete qe te thashe? Ai me tha: te them te drejten, pjeserisht e pranoj, pasi ka plot njerez qe jane te mire, te cilet te ndihmojne ne nje hall, e keshtu me radhe. Atehere i thashe: vertet ka njerez qe jane te mire ashtu sic ka dhe njerez te liq. Por ti e mbeshtet deshmine tende, duke e pare ne syrin njerzor. Une pak me siper te thashe se, i verberi nuk eshte ne gjendje ti shohe dhe percaktoje gjerat, per faktin se i mungon DRITA e syve. Pra ajo qe ne e quajme te mire apo te keqe, eshte e mbeshtetur ne mundesite njerzore. Tani me lejo tju pyes: A mund te shohe syri i njeriut ashtu sic sheh syri i Perendise? Pra ketu kemi te bejme me dy kendveshtrime krejt te kunderta. Kur Jezusi na deshmon dhe thote se NJERIU eshte i keq, kjo deshmi vjen prej Perendise, para te cilit nuk ka ASGJE te mbuluar dhe te panjohur. Jezusi deshmon per njeriun, pikerisht sepse Ai e vendos ate perpara DREJTESISE se Perendise. Ketu qendron dhe paftesia e te gjitha feve, pervec krishterizmit, sepse ato e shohin njeriun prej kenveshtrimit njerzore, dhe aspak prej kenveshtrimit te Perendise. Pra qe njeriu te arrije te shohe drejt poziten e tij te rene nen mekat, i duhet nje kendveshtrim prej se lartmi, ne menyre qe te shohe te KEQEN qe banon brenda tij. Pra perfundimisht them se, "SYTE" dhe "MENDJA" e njeriut, nuk kane nje aftesi te tille. Atehere cfare mbetet per njeriun? Atij i nevoitet Perendia dhe ndihma e Tij . Sepse ne te duhet te BANOJE DRITA e Perendise , ne menyre qe ERRESIRA te largohet plotesiht, dhe ai te SHOHE QARTE.


Ateher e ftova myslimanin, ne menyre qe ai te fliste dicka rreth kesaj qe une i thashe. Ja se si me tha ai: Eshte e para here qe une arrij te kuptoj ne menyre te qarte, se besimi i krishtere nuk eshte ai qe une kam njohur, prandaj deshiroj te digjoj me tej, dhe keshtu te jem ne gjendje qe te jap nje pergjigje te qarte.

[deshmuesi]

E nderuar Besime, me mire perqendrohu tek thelbi i temes, dhe vendos vetveten ku ti mendon se je. Mbase ne fund do te dish me shume, ku mund te shuash dhe kureshtjen tende.

Ateher le te vazhdojme me poshte , dhe te shohim se si eci diskutimi im me myslimanin. Te them te drejten, nuk e kisha menduar se diskutimi do te zhvillohej ne nje mirkuptim te tille. Ajo qe vija re tek myslimani, ishte fakti se, ai kishte nje interes teper te madh, per te mesuar rreth Krishtit dhe besimit ne Krisht.

Pra i nderuar mysliman kemi arritur ne perfundimin se, njeriu pasi theu urdherin e Perendise ne Eden, nuk eshte gje tjeter, vecse nje krijese e dobet nen denim te mekatit. Po keshtu pame se, njeriu eshte i pafte te nohe dhe te zbatoje fjalen e Zotit Perendi, per faktin se eshte nen mekat. Por tani dua te ndalem edhe tek nje fakt tjeter, ne menyre qe te te jap nje tabllo te qarte dhe te plote, rreth njeriut nen mekat.

Largimi i njeriut nga kopshti i Edenit, nuk ishte thjeshte nje largim nga nje vend ne nje vend tjeter. Largimi nga Edeni ishte njekohesisht, largimi nga PRANIA e Perendise. Dmth, largimi perjetesisht nga jeta e perjetshme. Pra qysh nga ky cast njeriu nuk do te mund te shihte me KRIJUESIN e tij. Por a ishte vetem kaq? Duhet thene se mbi supet e njeriut tashme qendron nje barre shume e rende. Dhe kjo BARRE eshte: BORXHI qe ai duhej ti PAGUAJE Perendise. Pashe se myslimani dic kerkoi te flase, dhe per kete i thashe: Nese ke ndonje paqartesi, mund ta thuash. Dhe ai me tha: Jam pak konfuz ne lidhje me BORXHIN qe njeriu i ka Perendise. Pra cfare do te thote fjala BORXH?

Ateher une i thashe. E kuptoj fare qarte konfiuzitetin tend, dhe kjo vjen per shkak te mosnjohjes se ketij fakti kaq madhor dhe thelbesor ne jeten e njeriut. Te gjitha fete paperjashtim e perdorin fjalen mekat, dhe kete e kane mare prej bibles, por fakti eshte se, asnjera prej tyre ( pervec krishterizmit) nuk zbulon konkretisht se cfare cdo te thote MEKAT, PASOJE dhe PAGESE. Ja me thuaj ti: cdo te thote mekat simbas besimit ne islam? Atehere myslimani filloi te me tregoje ne menyre te pergjithshme dhe te me thote se, mekati ose gjynahet sic i quan islami, jane gjerat e liga dhe te keqija qe ben cdo njeri ne jete. Po keshtu Allahu ato ja fal, vetem nese ai ben mire dhe beson ne Allah. Pra ato mund te LAHEN me ane te veprave te mira qe ben myslimani, si dhe zbatimin e nje sere rregullave te islamit. Pasi ai mbaroi, une i bera kete pyetje: Si do ti quaje ti veprat e mira te nje njeriu, i cili nuk beson ne islam? Pra ne kete rast ai do te ishte gjynaqar para Allahut apo jo? Myslimani me tha: nuk di cte te them per kete. Atehere i thashe: Te lutem me digjo me vemendje, sepse dua te te shpjegoj konkretisht se cfare do te thote MEKAT, PASOJE dhe PAGESE.

Simbas fjales profetike ne bibel, mekat do te thote te SHKELESH Ligjin e Perendise. Kete fakt ne e deshmon apsotulli Gjon ne letren e tij te pare. Pra kur njeriu shkel ligjin e Perendise, ai eshte FAJTOR para Perendis. Por cfare PASOJE sjell ky FAJ tek njeriu? Netyrisht qe FAJTORI duhet te PAGUJE FAJIN e tij. Por cfare do te thote te PAGUASH FAJIN tend para Perendise? Apsotulli Pal tek letra drejtuar romakeve thote: PAGA e mekatit eshte VDEKJA e perjetshme. Pra ky fakt na tregon se, nese njeriu kerkon te PAGUAJE meaktin, atij i duhet te vdese perjetesisht. Keto jane fjalet qe Perendia i tha Adamit ne Eden, perpara se ai te hante frutin e ndaluar. Perendia i tha atij se, nese ai do te hante nga fruti i ndaluar, atehere me siguri kishte per te vdekur. Disa mendojne se Adami duhet te vdiste menjehere sapo te hante frutin. Por ne te vertete ai, edhe pse hengri frutin e ndaluar, ai nuk vdiq menjehere, por jetoji dhe qindra vjet dhe pasandaj vdiq. Ketu ka rendesi te dish se, cdo te thote per Perendine fjala: "vdekje". Kur Perendia i tha Adamit ne lidhje me vdekjen, kishte parasysh VDEKJEN e perjetshme.

Fjala: vdekje, qe Perendia i tha Adamit ne Eden, ka kuptimin e ndarjes perjetesisht te njeriut nga Perendia. Dhe vendi ku njeriu do ta kaloje perejtesisht kete vdekje, eshte , Liqeni i zjarrit ose FERRI. Pashe se myslimani asqe i kishte digjuar ndonjehere keto gjera, dhe vertet i befasuar me tha: Te them te drejten, eshte e para here qe digjoj dhe qe arrij te kuptoj se cdo te thote mekat, pasoje dhe pagesa e tij. Ateher une i thashe. Ki durim edhe pak se ende nuk e kam shpjeguar plotesisht fjalen MEAKT.
NEse mekati do te perkufizohej thjesht vetem si vepra te keqija qe ben njeriu, ateher ky do te ishte nje shpjegim gjysmak, dhe i paqarte. Sic e thashe edhe me siper, mekat do te thote: Sheklja qe i ben njeriu Ligjit te Perendise. Por cfare sjell tek njeriu kjo shkelje? Te shkelesh ligjin e Perendise, drejtperdrejt do te thote: te mekatosh duke thyer DREJTESINE e Tij. Pikerisht JEzusi nisur nga ky fakt na deshmon dhe na thote se, NJERIU ESHTE i KEQ, dhe BRENDA tij nuk BANON AZGJE e MIRE. Tai ju myslimanet thoni se njeriu duhet te beje vepra te mira, ne menrye qe Allahu tja numuroje si larje te mekatit. Nes e krahasojme perfundimin ne te cilin na nxjer bibla, me perfundimin qe na nxjer islami, kemi te bejem me dy gjera krejt te kunderta.

A mundet nje qenie e dobet dhe mekatare si njeriu, te beje VEPRAt e mira, gjithmone duke i pare ato simbas standartit te Perendise? Qe njeriu te beje veprat e mira, gjithmone simbas standartit te Perendsie, se pari i duhet qe ai te DALE nga gjendja e tij mekatare. Pra nese i referohemi shebullit qe mora pak me siper me te verberin, duhet te them se, nese i verberi kerkon te gjeje ngjyrat e kemishes se tij, atij se pari i duhet te dale nga verberia e tij. Por si? Pikerisht ketu fillon dhe zgjidhja e ketij problemi. Po keshtu ne thame se mekati eshte shkelje e ligjit te Perendise. Por pyetja eshte , cili eshte ligji i Perendise? Perderisa thame se, bibla na shpejgon se cdo te thote MEKAT, natyrisht qe kete zbulim na e ben me ane te Ligjit te Perendise.


Perendia i vertet Krijuesi i gjithesise, permes Ligjit te tij na deshmon Karakterin dhe Drejtesine e tij apsolute. Le te ndalem shkurtimisht dhe te tregoj ne lidhje me Ligjin e Perendise dhe njeriun e dobet nen mekat. Pyetja e pare eshte: Perse Perendia e perzgjodhi dhe formoi popullin e Izraelit?

[deshmuesi]

"Izraeli eshte populli qe Perendia e perzgjodhi, ne menyre qe te realizoje planin e tij per shpetimin e njeriut nga vdekja dhe mekati".


Nuk dua te ndalem dhe te flas gjate rreth popullit te Izraelit, por dua te ndalem tek gjerat me thelbesore, te planit te Perendise ne lidhje me popullin e Izraelit. Bibla ne menyre te qarte na trgon rreth planit te Perendise. Sapo njeriu ra nen denim te mekatit ne Eden, Perendia kishte gati dhe planin per shpetim. Per kete i nderuar mysliman dua tju pyes: Perse Perendia kishte nje plan shpetimi per njeriun, kur ne fakt njeriu vete ishte shkaktari i kesaj tragjedie? Mysliami tha: Do te deshiroja tju pergjigjesha, mbeshtetur ne ato cka ti me ke treguar. Une arij ne konkluzionin dhe them se, njeriu tashme ishte nje qenie e DOBET. Pra ky fakt me perforcohet gjithmone e me teper, teksa digjoj diskutimin tend. Po keshtu shembulli qe me ke dhene me te verberin, ma ben edhe me te qarte paftesine qe njeriu ka drejt njohjes dhe mardhenies me Perendine.


Vertet mbeta i befasuar nga kjo pergjigje qe myslimani me dha. Ai per here te pare pranoi, se njeru ishte krejt i pafuqishem per te permbushur vullnetin e Perendise. Ky, mendoj une, eshte i vetmi perfundim , ne te cilin dalin vetem ata qe kerkojne Zotin me gjithe zemer. Por le te vazhdoj me poshte diskutimin, me mikun tim mysliman.


Te them te drejten, i thashe myslimanit, ti ke dhene nje pergjigje mjaft te qarte dhe te vertete. Por une pereseri dua te te pyes: Ku e provon ti konkretisht paaftesine dhe dobesine tende, ne lidhje me berjen e vullnetit te Perendise? Atehere ai me tha: Deshmues me digjo me vemendje. Gjithmone kam pasur nje pyetje, e cila me ka munduar per nje kohe te gjate, dhe sot arita te mar nje pergjigje te qarte. Pyetja eshte kjo: Ne ne islam vendosim VEPRAt tona dhe nje sere rregullash, me ane te te cilave fitojme parajsen. Ne i mbeshtetim gjerat ne baze te llogjikes dhe arsyetimit tone. Pra pyetja qe me ka munduar eshte: A kam bere, ose, dhe sa vepra duhet te bej qe te fitoj parajsen? Kjo pasiguri me ka mbajtur ne nje situate konfuze dhe te paqarte. Por kjo nuk mbaron ketu. Sot qe une po digjoj rredh besimit ne Krisht, situata ne te cilen ndodhem eshte akoma dhe me e pasigurte. Une shoh se ju te krishteret, nuk vini VEPRAt tuaja si mjetin per te fituar parajsen. Perkundrazi ju pranoni se jeni te DOBET dhe MEAKTARE, gje qe tregon se jeni te pafte dhe te pafuqishem per ta FITUAR parajsen. Pikerisht ky kontradiksion, me ben edhe me teper konfuz.


Atehera nderhyra dhe i thashe: Ke pjese perzgjedh, ose me mire te them: tek cila pjese e sheh veten me te qarte dhe me afer parajses?


Ja si mu pergjigj ai: Qe te mos jem i nxituar, mendoj se duhet te digjoj deri ne fund, ne menyre qe te jem i qarte ne gjithe doktrinen dhe besimin e krishtere, pastaj do te jap edhe emdnimin tim. Ajo qe eshte e rendesishme per mua deri me tash, eshte fakti se po mesoj dhe po arrij te njoh gjera, te cilat jo qe nuk i kam ditur me pare, por i kam luftuar. Sot po shoh se njeriu duhet te jete i avashem ne te digjuar, duke mos i gjykuar gjerat nga padituria e tij.

Atehere le te vazdojme me poshte. Jemi tek populli i Izraelit, si dhe qellimin per te cilin Perendia e perzgjodhi kete popull nga popujt e tjere.

Perendia ku besojme ne te krishteret, eshte Perendia i Vertete Krijuesi dhe Ati i perjetshem. Ai gjykon cdo gje me paanesi dhe me drejtesi. Ai pa se njeriu ra nen denim te mekatit, duke mos ju bindur urdhereses se Zotit. Pra per kete njeriu meritonte ndeshkim, te cilin edhe e mori. Por ketu ngrihet pyetja: Valle Perendia e krijoi njeriun per ta humbur, apo per ta pasur ate perjetesisht? Qellimi final i Perendise nuk eshte ta humbase njeriun, por eshte: ta kete ate perejtesisht ne gji te Tij. Pikerisht nisur nga kjo dashuri e Tij, Ai na tregon dhe planin e tij per shpetim te njeriut.

Nese do te shohim poziten e njeriut ne mardhenie me Perendine, njeriu eshte plotesisht i rene dhe nuk MERITON azgje, pervecse NDESHKIM. Por Perendia duke qene DASHURI, vendosi edhe shpetimin e tij. Por si?

[deshmuesi]

Pasi deshmova kete gje, myslimani me tha: Shoh se Perendia ku ju besoni ka disa gjera krejt te vecanta me Allahun ku ne myslimanet besojme. Psh, "Perendia eshte dashuri", sic thoni ju te krishteret, per ne eshte pak e panjohur. Psh. ne themi se Allahu ka dashuri, por ju ne deshmine tuaj deshmon se, Perendia ESHTE DASHURI. Pra jam shume i interesuar te di konkretish se cdo te thone keto fjale. Ateher une i thashe: Mendoj se kemi arritur ne nje moment shume te vecante, ku une do te sjell nje shembelltyre te Jezusit, e cila quhet shembelltyra e djalit plangprishes. Ai me tha se, po e digjoj me gjthe qejf.


Ateher i thashe myslimanit se, jam i sigurte se biblen asnjeher nuk e ke mare qe ta lexosh. Dhe myslimaoni pohoi me koke. Ateher i thashe: Jezusi shpesheher ju fliste turmave me ane te shembelltyrave, ne menyre qe mesimi i tij te ishte edhe me i kuptueshem. Por e megjithkete, shume prej tyre nuk arrinin te kuptonin thelbin e mesimit, kjo per faktin se, fjala e Perendise meret me besim. Por per kete gje do te flas pak me poshte.

Tani me lejo qe te flas per shemelltyren e djalit plangprishes.
Jezusi thote se, nje Baba kishte dy djem. Nje dite djali me i vogel i tha te jatit se, ai do te largohej nga shtepia dhe per kete kerkonte pjesen e pasurise qe i takonte, meqense ai ishte biri i atit. I jati pasi e digjoi, u ngrit dhe ja u ndau pasurine te dy djemve. I vogli sapo mori pasurine u largua ne nje vend shume te larget. Atje ai filloi te beje nje jete te shthurur, krejt te ndryshme nga jete qe bente ne familjen e atit te tij. Ai filloi ta harxhoje pasurine e tij me prostituat dhe ne kumare, duke bere nje jete ne plangprishje te plote. Por nuk kaloi shume dhe parate u harxhuan, dhe keshtu ai nje dite u gedhi pa nje leke ne xhep. I detyruar per te ngrene ai mezi gjeti nje pune te rendomte. Pra filloi te punoje si rrites i derrave. Nuk kaloi shume kohe dhe ne ate vend ra nje zi e madhe buke, dhe keshtu djali mezi ngopte barkun me buke, bile aq urri kishte saqe hante dhe nga ushqimi i derrave. Por cfare ndodhi nje dite? Ai u ngrit dhe filloi te shqyrtoje gjendjen e tij te mjerushem ne te cilen ndodhej dhe pa se, cdo dite e me teper qe kalonte, ai ishte i rrezikuar nga urrija, e cila po e conte drejt vdekjes. Keshtu ai mori nje vendim dhe tha: Ne shtepine e atit tim ka plot ushqime, te cilat nuk ju mungojne as punetoreve te atit tim. Cfare bej une ketu ne kete vend te mallkuar?

Do te ngrihem dhe do te shkoj tek im ate dhe do ti them: O ati im i dashur, kam mekatuar kunder qiellit dhe para teje, dhe e pranoj se nuk jam aspak i denje qe te quhem me biri yt. Por te lutem me trajto si nje nga keta punetoret e tu. Nuk kaloj me kohe dhe mori rrugen e kthimit drejt familjes se tij, tek ai i tij i dashur. Pasi ai arriti afer shtepise se tij, ati e pa prej se largu dhe rendi vrap drejt tij. Dhe sapo ju afrua me plot dhemshuri, e pushtoi ne krahet e tij te dashur duke e mare ne kraharorin e tij . Biri duke i rene ne gjunje i tha: O ate mekatova kunder qiellit dhe para teje, dhe pranoj se nuk jam me i denje qe te quhem biri yt. Por ati duke e mare per krahu e futi ne shtepi dhe urdheroi sherbetoret e tij duke ju thene: sillni ketu kostumin, unazen dhe kepucet dhe vishajni. Sillni dhe vicin e majme dhe thereni, te hame dhe te gezojme se ky biri im ishte i vdekur dhe erdhi ne jete. Kishte humbur dhe u gjend.


Kjo ishte pak a shume i nderuar mysliman, shembelltyra qe Jezusi ju tregoi turmave te shumta ne Izrael. Nuk e di nese ti ke arritur te kuptosh dicka nga e gjithe kjo shembelltyre e Krishtit, por une te them se ne te gjithe kete shembelltyre, Jezusi na tregon ne menyre te qarte rrugen qe pershkruan cdo njeri qe kthehet tek Ati i dashur Perendi.


Pashe se myslimani ishte teper prekur nga kjo shembelltyre, dhe me tha: Kam kaq kohe qe besoj ne perendine, por kurre nuk e kam ndjere veten si ky djali i shemblletyres. Po keshtu kurre nuk e kam imagjinuar perendine, duke e pare ate si nje prind. Perkundrazi ne ne islam, e kemi sulmuar faktin ku ju thoni se Perendia eshte Ate. Por te them te drejten, kjo shembelltyre e JEzusit, me jep vertet nje ngrohtesi dhe ma mbush zemren me shprese. Ateher une i thashe: Qe te njohesh Atin Perendi, natyrisht qe duhet te jesh bir i tij, ashtu sic ishte edhe ky djale. Atehere ai me tha: Kam deshire te digjoj me teper rreth kesaj shemblltyre, pasi shoh se eshte nje mesim i vertet per njeriun e dobet dhe mekatar.

Atehere une fillova te shpjegoj shemblltyren e Krishtit.

[deshmuesi]

Ne kete shembelltyre Jezusi ka si qellim te na tregoje poziten e njeriut te rene nen mekat, si dhe kthimin e tij ne gji te Atit Perendi. Jezusi e nis refimin e tij, me nje djale, i cili mori prej atit te tij pasurine, dhe iku larg tij. Pyetja eshte: Cfare kerkon Jezusi te na tregoje me "pasurine" qe djali mori prej atit te tij? Nuk e di nese e mban mend, por pak me perpara ne biseden tone, une e kam peremendur fjalen "borxh".

Pra njeriu ka nje "BORXH" per ti shlyer Perendise, dhe une mendoj se ti duhet te dish kokretisht se, cili eshte ky borxh qe njeriu ka per ti shlyer Perendise. Te siguroj se, asnje lloj feje deri me sot, nuk flet per kete borxh qe njeriu ka ndaj Perendise, ndaj vete Krijuesit te tij. Shpesh here fete flasin per mekat, por nuk e dine se ky mekat ka nje CMIM per tu paguar. Psh ne islam thuhet se duke bere vepra te mira do ti pelqejme Allahut, dhe keshtu do te MERITOJME parajsen. Ketu kam dy pyetje, te cilat jane: perse duhet te bejme vepra te mira? Si dhe:Cfare duhet te SHLYEJME permes tyre? Kjo llogjike na nxjer ne perfudnimin se ne kemi nje BORXH per te lare para Krijuesit Zotit Perendi. Por duhet te dime se, cila eshte VLERA e ketij borxhi?


Ne kete kohe pashe se myslimani deshte te thoshte dicka, dhe menjehere e ftova te fliste. Ai me tha: Kjo qe ti po thua eshte mese e vertete dhe te them te drejten, asnjeher nuk e kam menduar se une kam nje BORXH per ti shlyer Perendise. Asnjehere nuk e kam menduar veten si borxhli para Perendise, vertet po digjoj gjera qe kurre me pare nuk i kam digjuar.

Atehere i thashe: digjo me vemendje zbulesen qe Jezusi na jep permes kesaj shembelltyre. Dhe keshtu vazhdova me poshte.

Jezusi me "pasurine", simbolizmon JETEN dhe GJITHSHKA qe Perendia i dha njeriut, ne menyre qe ai te jetoje jeten per Perendine. Pra JEzusi deshmon gjene me te rendesishme, te cilen shume njerez nuk e dine dhe nuk e pranojne. Jezusi permes djalit palngprishes, tregon se si njeriu e mori kete PASURI dhe e HARXHOI nen MEKAT. Pra pare ne kete kendveshtrim, dalim ne perfundimin se, qe njeriu te dale i drejte para Perendise ose me mire te them, qe njeriu te vije ne PAQE me Perendine, i duhet se pari ti SHLYEJE BORXHIN Perendise. Por a ka mundesi njeriu ti shlyje kete BORXH Perendise? Fakti eshte se, meqense njeriu e konsumoi jeten e tij ( kete pasuri te Perendise) nen MEKAT, ai e ka te pamundur te shlyje borxhin e tij. Ky eshte fakti me fondamental te cilin e pranojne dhe e deshmojne besimtaret e krishtere.

Veprat nuk jane MEJTI, permes te cilave njeriu arrin te shlyje borxhin e Perendise. Psh vere veten tende ne poziten e nje borxhliu, i cili nuk ka asnje dyshke ne xhep. Ajo qe kerkon huadhenesi prej teje, eshte pikerisht VLERA monetare, dhe jo veprimet e tua qofshin ato edhe te mira. Neser kur huadhenesi yt te te padite ne gjyq, dhe ti te dalesh para gjyktes, gjykatesi nuk do te thote a ke bere vepra te mira. Ai do te thote: shlyeji huadhenesit borxhin tend , ose nese nuk ke, hyre ne burg. Pra njeriu nuk e ka kete VLERE, per faktin se ai e HARXHOI PASURINE e Perendise ne mekat. Njeriu sapo vjen ne kete jete, vjen si nje BORXHLI, sepse ai lind nen mekat, te cilin e trashegoi prej Adamit dhe Eves. Shiko djalin plangprishes. Jezusi thote se, ai e PRISHI te GJITHE PASURINE ne PLANGPRISHJE. Me kete fakt JEzusi na tregon POZITEN perfundimtare te njeriut nen mekat. Por a kishte djali plangprishes, nje RRUGE permes se ciles te mund te KTHEHEJ tek Ati i tij i dashur? Per nje moment dua te ndalem pak tek populli i Izraelit, pasi me duhet te te jap nje zbulese dhe vizion te plote rreth ketij fakti.


Perendia perzgjodhi nje pjese te races njerezore, ku qellimi ishte: shpetimi i njeriut nga mekati dhe vdekja. Nuk dua te ndalem plotesissht ne rrugen se si Perendia e formoi popullin e Izraelit. Une deshmoj fuqishem dhe them se, i vetmi popull qe ka njohur dhe ka pare fuqine dhe madheshtine e Zotit Perendi, nga te gjitha kombet e botes, eshte vetem populli i Izraelit. Tani dua tju them se, Perendia me ane te Mojsiut, i dha ketij populli , Ligjin e tij. Por cili ishte qellimi? Natyrisht qe nuk ka vetem nje qellim. Perendia kishte disa qellime, por qellimi perfundimtar ishte: populli i Izraelit te njihte dhe te pranonte Mesine, si Shpetimtiarin e vetem qe Perendia dergoi per popullin e tij. Tani le te qendrojme pak te ligji. Nje nga qellimet e ligjit ishte: NJERIU te njihte mekatin. Cfare do te thote te njohesh mekatin? Te njohesh mekatin se pari do te thote: te qenit FAJTOR para Perendise. Se dyti: Shkeles i DREJTESISE se Perendise. Se treti: I dobet per te mbajtur ligjin e Perendise te pashkelur. Dhe e katerta: Njeriu qenie e dobet dhe mekatare, perfundimisht ne vdekje te perjetshme . Apsotulli Pal pasi erdhi ne kete perfundim te ligjit, ju deshmoi keshtu romakeve ne letren e tij: PAGA e mekatit eshte VDEKJA e perjetshme.

Pra me pak fjale kjo do te thote se, te gjithe ata qe jane nen mekat, si page kane VDEKJEN e perjetshme ne liqen te zjarrit. Tani me lejo qe te kthehemi tek djali palngprishes. Jezusi thote se, djali nuk pati me asnje kacidhe ne xhep. Ai e harxhoi ne pisllek te gjithe pasurine e atit te tij, tani ai rrezikohej nga urrija e cila natyrshem e conte drejt vdekjes. Para djalit tani shtrohet alternativa e SHPETIMIT. Natyrisht qe ai i ktheu syte drejt atit te tij te dashur. Por mbetej nje problem per tu zgjidhur dhe ky problem ishte: BORXHI qe ai kishte para atit te tij. Nese e shohim ne formen ligjore, djali kishte harxhuar te gjithe pasurine e atit. Fakti eshte se, ati i dha nje pasuri te mjaftueshme, ne menyre qe ai ta kishte pergjate gjithe jetes se tij. Por cfare ndodhi? Ai e HARXHOI pasurine shume shpjet ne pisllek, dhe tani ndodhej para katastrofes. Pra ligjersht i bje qe, nese ai deshironte te bashkohej perseri me atin e tij, natyisht qe duhej ti kthente atij edhe pasurine qe kishte mare.

Por Jezusi na tregon se djali plangprishes nuk kishte asnje kacidhe ne xhep. Pra ai e kishte te pamundur shlyerjen e ketij borxhi. Por cila ishte rruga qe ai ndoqi per tu bashkuar me atin e tij?

Natyrisht qe ishte rruga drejt SHPETIMIT.