Korrespondencë

[Teli]

S’dëshiroj të të dërgoj letër në adresë
S’dëshiroj të më thua se e lexove me detyrim
S’dëshiroj të të dal në udhë si pengesë
Nuk dua as mejdan për dyluftim

Copëza ëndrrash dua të shkëmbejmë
Që të shembura na dalin përpara në kujtime
Qoftë edhe kur të akullta me zjarr na rrëmbejnë
Nëpër soditje, nëpër meditime

[Teli]

Kur në shpirt ndjenja rebelohet
Ik nga realiteti në ëndrra gjen prehje
Ti mundohesh po ajo s’robërohet
Shpërthen gjithsesi shpërthen si dehje

[Teli]

E kane lodhur endrrat muzën, në kërkim
nëpër qiell bredh që ta gjej yllin që duhet të bie…
bashkë do të përplasen në tokw me zhgënjim
ose do të sjellin shkëndija dashurie

[Teli]

Qëndrova një kohë të gjatë, me shikim në bardhësinë e ekranit. U mundova të flas me kujtimet, u mundova t’ i thërras në ndihmë copëzat e ëndrrave të ëndërruara tashmë, por s’ndodhi as biseda me kujtimet dhe as ardhja qoftë edhe e trishtë e fragmenteve të pejsazheve që s’i gjeja dot në jetë, e më ishin shfaqur aq reale. Në ekran hapja faqe të Wordit të mbushura me shkronja që në këtë natë s’më thonin asgjë, ndërsa nga vetja, në vete, se hapja dot asnjë faqe, asnjë...E dëshiroj... dëshiroj të gërmoj në vete, dëshiroj të jem i gatshëm që të depërtoj në thellësinë më të madhe të mundshme, për ta nxjerrë në faqen e bardhë të kompjuterit atë që do të doje ta lexosh... por ja që se bëra dhe se bëjë dot, këtë herë jo, sepse një kohë relativisht të gjatë ndërroj veç shikime të bardha me ekranin e kompjuterit, bardhësi e cila ka shkaktuar një ftohtësi që shëmbëllen para meje si një virtyt që njeriu ia krijoi kompjuterit dhe nga ai filloi ta bart në vetvete në fundshekullin e shkuar dhe vijon ta bëjë të njëjtën edhe në shekullin e ri.
I këtillë i dukem vetes edhe unë, sepse e fillova këtë faqe korrespondence duke kërkuar ndihmë nga kompjuteri, ndihmë që s’e gjej dot, prandaj do ta mbyll këtë faqe...

[Teli]

Bashkë me dimrin ftohtësia vdes
Rrjedha e gjakut rrjedh furishëm në shtegtim
Bredh nëpër ndjenja të lëna në harresë
Duke e lënë pas një rrobot, një makinë

[Teli]

Nuk më ftove
Të vij
Se e dije se jetoj në një vend
Me kufirin e hekurt shtatëfish...
Më akuzove
Pse rri
Indiferent
E nuk të ftova të vish

Në kasollen tonë
Të ndërtuar me copëza ëndrrash

[Teli]

S'ka fjalë ka heshtje
Heshtje që flet
S'ka fjalë ka heshtje
Heshtje që vret

[Teli]

Së fundi nuk e di çka po ngjet me ty
Nuk e di as ku je, as çka bën këto ditë
Ka kohë s'më sheh, as me fjalë as me sy
Prandaj nuk do të vij mos më prit

[Teli]

Vdiqa në zjarr
Për t’u ringjallur zjarr
Mes plagësh rikthehem
Në vargun tim të vrar

[Teli]

Para se te ikje në heshtjen tende
Është dashtë të më thuash shko ne djall
Nese e ke ndermend te me cmend
Ia arrin, po çmendem, po mbytem në mall

Po çmendem duke e pritur veç një fjalë nga ti
Se duroj ikjen nga legjenda në përrallë
Dua të ma thotë troq, s’të duhet në ndihmë asnjë histori
Qyteti i humbur s’bëhet dot i gjallë