Kalaja e pa mposhtur Sllupçani

[Omari]

Sllupcani i Ilirides, qendra e rrezistences kunder armikut. Pas shum vitesh durimi, dhe deshtimit te politikes shqiptare ne Iliride, shqiptaret e Ilirides e pane te nevojshme krijimin e nje strukture ushtarake per ti fituar te drejtat e tyre qe ju takonin ne kete shtet. Paraqitja e Ushtrise Clirimtare Kombetare u be fillimisht ne fshatin Tanushe, me pastaj ne rrethinen e Tetoves dhe me ne fund ne rrethin e Karadakut. Luftetaret zbriten ne fshatrat e komunes se Likoves, ata u pranuan ne fshatin Sllupçan mjaft ngroht, sllupçanasit pa hamendje pranuan ti dalin zot çehtjes kombetare, hoxha i nderuar tash me i ndjere Mulla Jakup Hasipi i cili ishte si nje udheheqes shpirteror i popullates se kesaj ane u tha bashke fshatareve te tije se detyra e tyre ishte te mbronin fshatrat e tyre dhe kurr te mos zmbrapsen. Me 2 maj 2001 u shpall zone e lir ne kete fshat, shteti menjeher lansoi ultimatume qe popullata civile te braktise fshatrat dhe me pastaj te merret nje aksion per likuidimin e luftetareve te UCK-se qe ndodheshin neper fshatrat e rrethit te Kumanoves. Kete deshire armikut nuk ia plotesuan Sllupçanasit, gra, pleq, dhe femij qendruan neper shtepite e tyre. Luftimet filluan menjeher te nesermen ora 15:00 shteti granatonte me aq artileri dhe helikopter qe kishte, madje dhe me aeroplan te tipit "Suhoi" (Ukrainas), fshatrat shqiptare e posaqerisht Sllupçani ishin te rrethuara me tere ushtrin e nje shteti, me qindra tankse e topa, nderkaq luftetaret e UCK-se me armatim ishin te dobet pore morali dhe ideali i tyre i bente me te forte dhe fitimtare, si ne shume luftra tjera te shqiptareve ne anen e armikut mbreteronte heshtje e vdekjes, nderkaq nga ana e luftetareve tane kendohej dhe festohej fitorja e sigurte. Luftetaret tane i perballuan sulmeve me muaj te tere, edhe pse me mjaft probleme dhe ne munges te armeve ata ia dolen ti tregojne botes se jemi komb qe dim te mbrojm votrat tona, treguam se nje fshat shqiptare vlen sa nje shtet i dikujt, me muaj te tere qendruan edhe vet banoret e fshatit, gra dhe femij neper shtepite e tyre, mbijetuan me mungesen e bukes dhe te ujit, qendruan nen rrezikun e granatave qe binin rreshturazi pa nderprere dit e nat, qendruan sepse kishin besim ne luftetaret e UCK-se. Sakrificat ishin te medha duke filluar nga Komandanti Afrim Kalanica i cili ra deshmor i pare ne kete fshat, e deri tek luftetari me i ri Abdyl Mexhid Shahini (14 vjeçar), per komb u sakrifikua dhe familja Zymberi ne shtepine e te cileve ka depertuar nje granate e cila ka shkaktuar 11 te vdekur tegjith gra dhe femij. Me gjithe humbjen e jeterave, plagosjet e shumta dhe shkatrrimin total te shtepive te tyre, vija e frontit nuk levizi kurre, aq me pak morali i luftetareve. Armiku nuk pati sukses ne asnje aksion, saher qe tentuan te hyjn ne fshat, tanksat e tyre mbeteshin rruges, luftetaret qendruan ashtu si askush me pare, arriten te mposhtin nje shtet te tere. Te tronditura bota dhe europa u detyruan te nderhynin per te ardhur deri tek nje zgjidhje e cila do te shkonte pa dyshim ne favor te popullit shqipetare. Rezistenca shqipetare pikerisht ne fshatin Sllupçan deshmoi edhe njehere lashtesin e trojeve tona si dhe themelet qe i kemi ne keto troje, u deshmua se rrenjet i kemi thelle me mijera vjet andaj dhe nuk mund te na levizin madje as te na afrohen. Ashtu si dhe shum fshatra te tjere te shqipetareve, qe kan themelet e fortesave me te medha dhe me te qendrueshme edhe Sllupçani mbeti mit i qendreses, kala e pa mposhtur, dhe sakrific e fitores per lirine e kombit shqipetar.

Nga Veton Bajrami

Foto galeri dhe me shume info rreth Sllupçanit vizitoni www.sllupcani.com

[Omari]

Atyre që nuk e njohin mirë historinë, është mirë për t’ju treguar se 5 Maji – Dita e dëshmorëve të kombit nuk festohet ne një fshat por festohet në Kryeqytet!

Mr. Vaxhid Sejdiu

Dy Maji- festë e krenarisë kombëtare, Dy Maji- emblemë e lavdisë dhe heroizmit të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare. Ditë e shënuar për luftëtarët e lirisë, për familjet e dëshmorëve, për vepromtarët e çështjes kombëtare dhe mbarë popullin shqiptarë. Por, ditë e injoruar nga strukturat udhëheqëse të subjektit që thirret në emër të luftës dhe UÇK-së.

Një paradoks i llojit të vet;të thiresh në emër të UÇK-së dhe të mos marish pjesë asnjëherë në një nga datat më të lavdishme të historisë së popullit shqiptarë në IRJM, nuk do mend se të shtynë të mendosh, se mos vallë kjo inorancë dhe ky anashkalim është pjesë e marrëveshjeve të koalicionit qeveritar, pjesë e marrëveshjeve dhe kushtëzimeve politike, pjesë e vendimeve anti shqiptare. Të mos nderosh me nderimet më të larta datën kur Fadil Nimani- Komandant Tigri bashkë me bashkëluftëtarët e Brigadës 113 “Ismet Jashari- Komandant Kumanova” shpalli këtë anë- zonë të lirë, përballë makinerisë ushtarake dhe policore, që kishtë marrë për obligim të shfarosë me dhjetëra e dhjetëra fshatra shqiptare është më tepër se faj. Të mos respektosh vullnetin dhe dëshirën e luftëtarëve të lirisë, të cilët u rradhitën vullnetarisht nën hijen e flamurit kombëtar dhe me emblemën e UÇK-së në ballë, na duket e çuditshme dhe jo njerëzore. Të mos festosh 2 Majin- në Sllupçanin heroik dhe të organizosh një festë tjetër po në këtë fshat “ PROVOKIM I LLOJIT TË VET” që mund të quhet “ Provokim i paqës”.

Atyre që nuk e njohin mirë historinë, është mirë për t’iu treguar se 5 Majin- Dita e dëshmorëve të kombit nuk festohet në një fshat por festohet në kryeqytet. Pra, është obligim kombëtar që me 2 Maj të përkujtohet me nderimet më të larta Kalaja e Pamposhtur- Sllupçani, Vaksinca, Matejçi, Hotla dhe tërë Karadaku i Kumanovës, kurse 5 Maji të festohet në Shkup- në kryeqytetin e vilajetit. 2 Maji dhe Sllupçani për shqiptarët në IRJM janë si 5 Marsi dhe Prekazi. A ka mendje të shëndoshë që mendon se nuk duhet të përkujtohet 5 Marsi dhe Prekazi. Natyrisht se jo.

Por, që pesë vjet shohim të njejtin skenar, ndarje, përçarje dhe injorancë. Përpjekje që kjo festë e rilindjes së shqiptarëve të kësaj ane të zbehet dhe të anashkalohet. Përpjekje që kjo festë t’i takojë të së kaluarës dhe jo ditës së re, për të cilën ditë ishin sakrifikuar me dhjetëra e dhjetëra luftëtarë lirie dhe me mijëra e mijëra banorë të kësaj ane të barrikaduar për “vdejke a liri”, duke u shndërruar në murr të gjallë të rezistencës kombëtare. Të kujtojmë Majin e 2001, Majin e Preshevës së përgjakur, Majin e fitores! Shtatëdhjetë e dy ditë në një shtet rrethim, shtatëdhjet e dy ditë përballë vdekjes, shtatëdhjetë e dy ditë mbi ta u zbraz tërë arsenali shtetëror mbi popullin e pafajshëm. Dhe deri sot askush nuk kërkoi falje, askush nuk doli përpara përgjegjësisë.

Dosia e familjes Zymberi, masakra e Lubotenit, Bit Pazarit, Poroit thërret ndërgjegjën kombëtare, në veçanti forcën politike që thiret në emër të sakrificës. Tanusha, Sllupçani, Malina, Breza, Vaksinca, Hotla, Matejçi, Haraçina shpesh u befasuam nga deklaratat, fjalimet dhe refrenet e politikës ditore. Paramilitarët u sistemuan dhe u shpërblyen duke vrarë shqiptarë, po ku mbetën familjet shqiptare?

Ende janë të freskëta kujtimet për vullnetarët e lirisë dhe dëshira e tyre për të veshur uniformëne e UÇK-së, për të mbrojtur nderin dhe dinjitetin kombëtar. I freskët është kujtimi për ata që ranë në altarin e lirisë me amanet në gojë, nënat që me qëndrimin e tyre burrërorë “tronditën” mediat dhe politikën ndërkombëtare, gratë që lindën nën breshërinë e plumbave dhe nuk pranuan të ngjitën në autobusët e “Jug – Turistit” për të lëshuar pragun e shtëpisë dhe fëmijët që më parë pranuan vdekjen se sa të ndahen nga prindërit. Nuk mund të harohen fjalët burrërore të thëna nga goja e shokëve të Ismat Jasharit që kishin ardhur për ti dalë zot vatanit. Nuk mund të harohet gjaku i atyre që u bënë themel për të ndarë hovin e hileve të politikës anti shqiptare. Dyfytyrësia politie e ka lënë jo një herë pa tekst apo pa koment luftëtarët e lirisë, veprimtarët e UÇK-së, si dhe gjithë banorët e kësaj ane. Banorët e kësaj ane i kanë të shkruara me shkronja të mëdha ata të cilët i nderuan dhe me shkronja edhe më të mëdha ata të cilët i injoruan dhe ua kthyen shpinën. E gjatë është lista e tyre…

Musa Xhaferi i cili falë gjakut të dëshmorëve kapi majën më të lartë të hierarkisë së dërzhavës, asnjëherë nuk e pa të udhës ti vizitojë familjet e dëshmorëve, asnjëherë nuk e obligoi vetentë përkulet para varrezave të dëshmorë në Sllupçanin heroik. Ky akt është akti më pa precedent në historinë e njerëzimit, ku një funksionarë i ngritur nga djersa dhe gjaku i luftëtarëve të lirisë, injoron popullin e kësaj ane. Zv. Kryeministri i dërzhavës, të cilin e obligon posti shtetëror asnjëherë nuk morri iniciativë që të bëjë diçka në shërbim të kësaj populate të djegur dhe të përvëluar gjatë 2001-shit. Me mijëra fëmijë të traumatizuar por nuk e pa të udhës që ta bëjë një projekt për ta, ti ndimojë kësaj populate, së cilës asnjëherë nuk i doli në ndihmë. Po në vend që ti ndimojë banorët e kësaj ane, ai lëshoi derklarata “rrëqethëse” mbi ta, siç është rasti i helmimit të nxënësve të shkollave të mesme të Kumanovës, të sulmit militarë mbi Brezë duke vrarë dy të rijë, të problemeve të pazgjidhura në Tanushë dhe në vende të tjera. Agron Buxhaku i cili “krenar” merr pjesë në manifestimin e Krushevës, ku ofendohet rëndë, por nuk e obligon veten të marrë pjesë në Sllupçan etj.

Pesë vjet kemi priturse individë të caktuar do ta korrigjojnë vetveten dhe do ti kthehen trungut, por fatkeqësisht “ata” po e përfundojnë mandatin duke mos e kthyer as edhe një cast kokën në drejtim të atyre që quhen me emrin simbolik “liri kombëtare”. Pesë vjet kemi pritur që dikush do të ngopet dhe do të mendojë për familjet e dëshmorëve dhe invalidët e luftës. Pesë vjet kemi pritur që dikush do të ngopet më në fund dhe do të mendojë edhe për integrimin e luftëtarëve të lirisë, obligim që del edhe nga Marrëveshja e Ohërit, në emër të së cilës thiren aq shumë. Pesë vjet kemi pritur që në natyrën shqipëtare do ti shohim copëzat e lirisë, ideal i vetëm i dëshmorëve të kombit. Por, parashtrohet pyetja a ishte vetëm kjo padrejtësi që iu bë kumanovarëve dhe luftëtarëve të lirisëq? Natyrisht se jo edhe ligjet që u nxorën në parlament ishin anti shqiptare, ku me votën a atyre që thiren në emër të luftës, shqiptarëve të Kumanovës ju mohohet e drejta e gjuhës dhe përdorimi i simboleve kombëtare. Por, falë angazhimit të të gjithë atyre që e kanë në shpirtë 2 Majin- 2 Maji do të festohet, nderohet dhe përkujitohet deri sat ë jetë gjallë populli shqiptarë.



*Autori është ish- kryetarë i Fondit “Liria kombëtare” të UÇ Kombëtare në Zvicër*

[gladiator]

Te lumte me kete shkrim, por shumices se Shqiptareve u ka vdekur ajo ndjenja e patriotizmit, dhe u eshte bere mendja vetem leke dhe pasuri; ku e ku te largohen nga Shqiperia per te punuar si skllever ne vende te tjera. Kurse shteti Shqiptar drejtohet nga politikane qe skane ide nga historia dhe politika bashkekohore, por veprojne si marsh te Evropianeve. EU thot: ju Shqiptaret duhet te qendroni te percare, kurse ne Evropianet po bashkohemi.
Shqiptaret nuk arrijne ta kuptojne se cfare ata humbasin te bashkohen me Evropen e bashkuar te bashkuar.
Une po te isha ne krye te shtetit Shqiptar i jepja nje ultimatum qeveris Sllave ne Maqedoni qe per 24 ore te vendosi per komplet autonomi te Shqiptareve, perfshire parlamentin e vet. Nqs ata nuk pranonin, ne sulm- mobilizo ushtrin dhe futju me tanke, duke e caktuar kufirin e Shqiperis ne Kumanove dhe Shkup. Kurse Evropianet duhet ta qepin gojen, sepse ata po i japin autonomi shteteve pa kuptim si Baskuet dhe Kataloneve, kurse Shqiptaret qe formojne shumicen e popullsis ne Maqedoni jane akoma te varur nga nje qeveri e huaj.

COHUNI SHQIPTAR PREJ GJUMIT COHUNI...

[Pellazg Kanina]

I Nderuar Zoteri

Keni te drejte qe shkruani per kete problem
po duhet te dini qe te huajt bejne nje
propogande te shfrenuar kundra Shqiptareve
dhe shtypi Shqiptar ralle ndonje gazete,
flet per ceshtjen kombetare,
shtypi dhe televizioni Shqiptar si shteterori
dhe privatet duhet te flasin dite e nate
per ceshtjen kombetare,te behet nje
propogande te tille jo nacionaliste
ne sensin agresiv por te flasin te verteten
se kush jane trojet tona,historia,arkeologjia,
figurat e shquara Shqiptare me fame
boterore,te thone se kush jane miqte dhe armiqte e
Shqiperise,se kush edhe sot e kesaj dite
vazhdojne te minojne ceshtjen Shqiptare,
si greqia dhe serbija,keta dy shtete
ta dine mire se po u cuan ne kembe
Shqiptaret do ti vene ne vend te gjitha
padrejtesite kombetare qe na kane bere
greqia,serbia dhe europa.
Pra shtypi Shqiptar-shtypi Kosovar,
shtypi Maqedonas-shtypi Malazes
dhe ai shqiptar ne greqi nepermjet
gazetave-radios-televizionit dhe
vecanerisht nepermjet shtypit
europian.

Rofte Shqiperia Etnike
Shqiperia e Vertete.

Me Nderime Dhe Respekt

Pellazg Kanina