Moisiu: Nuk nënshkruaj shkarkimin e kryeprokurorit Sollaku

[Dito]

Apapapapapaapaqa c'bejne politikanet e ardhshem, njeri ne nje krah e te tjeret nga krahu tjeter. Dje fola me Salen e Sollakun dhe me thane: Per atdheun i kemi te gjitha, jemi te dy burra te mire thane por vetem se duhet te kacafytemi per demokracine.

Me rob shpie late nam. Po kur do ta merrni vesh njehere e mire qe si rruhet as njerit as tjetrit per miletin dhe ju me kacafyteni ketu si kalamajte per lodren e tyre.


Dito.

[Ingenuous]

Gazeta Shqip
27 Prill 2007


Rrëfimi i Sollakut në Top Story: Për Azemin, Berisha do thirret me forcë në Prokurori

Një vit më parë, Bamir Topi, kryetari i Grupit parlamentar të Partisë Demokratike, do të dorëzonte në Parlament kërkesën për ngritjen e një grupi hetimor për hetimin e Prokurorit të Përgjithshëm të Republikës, Thedhori Sollaku. Ishte kjo ndofta përplasja e parë e vërtetë zyrtare mes institucioneve në Shqipëri, që u pasua më pas me një vit të trazuar dhe me plot konflikte të tilla. Megjithatë, kërkesa e komisionit hetimor u refuzua nga Presidenti i Republikës, i cili nuk dekretoi shkarkimin e zotit Sollaku. Sot Presidenti Moisiu dhe Kryeprokurori Sollaku gjenden në konflikt të hapur me Kryeministrin Sali Berisha. Në 1-vjetorin e këtij komisioni, në emisionin “Top Story” të Sokol Ballës, në Top Channel, ishte i ftuar Kryeprokurori Sollaku.

Pra, ka kaluar një vit qëkur më 27 prill të vitit 2006 u dorëzua kërkesa për shkarkimin tuaj, ndërkohë që ju, edhe pas një viti, jeni ende në detyrë…

Vërtet u bë një vit, më tepër se një vit, sepse dorëzimi i kërkesës ishte një akt formal. Ju tashmë e dini, dhe opinioni publik e di, që u parapri nga një fushatë agresive nga Kryeministri, i cili ditën e Pashkëve, para Kishës hodhi akuzat që shqiptarët s‘i kishin dëgjuar ndonjëherë dhe llahtarisi gjithë njerëzit. Natyrisht, për momentin u shqetësova, por i bindur në gjithë aktivitetin tim si Prokuror i Përgjithshëm dhe si qytetar, u përpoqa ta kaloja me qetësi. Është e vërtetë që afro një vit më parë, në studion tuaj m‘u dorëzua kërkesa e një grupi deputetësh për fillimin e procedurës së shkarkimit. Lexova me kujdes përmbajtjen. Nuk më shqetësoi asgjë, sepse ishte bërë një rezyme e tipit “shto ujë dhe shto miell” dhe, me sinqeritet, zoti Topi e shprehu në një intervistë që “unë nuk di gjë janë të vërteta apo jo…”. Më bëri përshtypje fakti që shqiptarët dhe unë, dhe prokuroria e opinioni donin një proces hetimor, ku të provohej ajo që pretendonte Kryeministri i vendit, në lidhje me krimin, kryebandit, kryemafioz e të tjera. Për fat të keq, edhe në objektin e komisionit hetimor, që do të verifikonte pretendime të tilla, nuk ishin për t‘u verifikuar. Ju e dini tashmë që komisioni vazhdoi në atë situatë tensioni, iu bë thirrje Kryeministrit të vinte dhe të deklaronte ato që kishte bërë tashmë prezent në opinion, por në mënyrë të çuditshme ai tha se, unë nuk di gjë, lexoni gazetat, për aq kohë sa prokurori nuk i ka përgënjeshtruar, unë i konsideroj të vërteta. Një analizë, një arsyetim absurd. Gjithsesi, jetojmë në Shqipëri dhe duhet të pranojmë absurditete.

Megjithatë… ‘kryebandit‘, ‘i lidhur me krimin‘… Si ndiheni kur Kryeministri ju thërret ‘don Sollaku‘?

Fillimisht nuk jam ndjerë mirë. Megjithatë më thanë ‘mos u mërzit, se Kryeministri i ka qejf folklorizmat‘, dhe për më tepër ‘don‘, diku është edhe titull fisnikërie. Megjithatë, unë i kuptoj epitetet e adresuara nga Kryeministri. Shpreh vetëm keqardhje, se më tepër nuk kam çfarë të bëj. Më vjen keq për etikën e komunikimit zyrtar të Kryeministrit, jo vetëm me institucionin e prokurorit, por në përgjithësi me institucionet e këtij shteti, një gjuhë që do t‘ia kishin zili të gjithë banditët e këtij vendi.

Ka edhe një dilemë për sa u përket deklarimeve në media dhe televizione. A nuk do të përbënin prova të mjaftueshme këto deklarime të politikanëve, ndofta jashtë dyerve të Parlamentit, për të nisur një çështje penale nga ana e prokurorisë për akuza të rënda. Dhe këto nuk kanë munguar në këto dy vjet…

Në fakt, akuzat që kemi hasur, që bëhen nga politikanët, janë kryesisht ato që ka botuar edhe media. Media, kryesisht i merr nga Kontrolli i Shtetit, apo nga burime të tjera. Do të thosha, gjithçka që është thënë në media, gjithçka që është thënë nga politikanët, kur ajo ka shërbyer si bazë për fillimin e procedimit, prokurorët nuk kanë ngurruar. Ka shumë procedime. Vetëm për vitin 2006 kemi mbi 500 çështje për dyshime mbi abuzimet e zyrtarëve. Natyrisht, përveç veprave penale që lidhen me shpërdorimin e detyrës, ka edhe çështje të korrupsionit. Nuk janë aq sa thotë Kryeministri.

Në fakt, këto doja t‘u pyesja. Se kryeministri thotë që janë më shumë se 400 kërkesa për ndjekje penale zyrtarësh dhe dosjesh korrupsioni, që u janë përcjellë juve dhe, sipas tij, ju nuk keni lëvizur as gishtin…

Sipas tij, gjithmonë. Unë do të thosha që nuk është kjo shifër. Çështje penale korrupsioni gjithë vitin 2006, prokuroria ka regjistruar vetëm 57 raste. Nëse Kryeministri e ka fjalën për çështje që lidhen për abuzime me detyrën, nuk janë 400, por afro 600. Për të gjitha këto ka regjistrime procedimesh, ka hetime, ka vendime të prokurorëve, ku një pjesë i kanë vajtur gjyqit, një pjesë janë pushuar. Pra, janë marrë gjithë veprimet e ligjshme në bazë të Kodit të Procedurës Penale.

A ka korrupsion në administratën publike?

Problemi është se, unë nuk dua të bie në nivelin e Kryeministrit, i cili pa fakte, pa prova, thotë ‘kriminel‘, ‘hajdut‘, ‘mafioz‘. Nuk ma lejon posti im shtetëror. Ndoshta një ditë, nëse do të isha edhe unë politikan, mund ta ekzagjeroja me këtë fjalor. Do të thosha që prokuroria shqiptare ka çështje që ndjek për dyshime për abuzime me fonde publike.

Bëhet fjalë për abuzime të mëdha? Po përflitet, por nuk ka ende një konfirmim zyrtar. A ka një dosje të bujshme, të madhe në lidhje me korrupsionin në administratën publike?

Problemi shtrohet kë quan të madhe. Për prokurorët, të gjitha dosjet kanë të njëjtën vlerë. Pra, ato do të marrin të njëjtën rrugë, zgjidhjen ligjore. Për çdo çështje bëhen veprimet e nevojshme hetimore, për të konkluduar ka apo nuk ka fajësi të personave konkretë. Natyrisht, ne kemi çështje.

Mund të na thoni disa konkrete, nëse keni?

Për arsye të sekretit të hetimeve nuk mund të jap detaje, por di që Prokuroria e Tiranës, në bazë edhe të njoftimeve për shtyp edhe të kallëzimeve të Kontrollit të Lartë të Shtetit, ka dyshime për fondet publike që hidhen në disa rrugë, ku shkojnë miliona euro. Ka pretendime për parregullsi, për shkelje të kuadrit ligjor, që normon menaxhimin e fondeve publike. Jemi në fazën që po hetohet dhe në momentin që do provohet fakti kriminal, atëherë do të themi që ka apo nuk ka përgjegjësi për persona konkretë. Duhet një kohë e mjaftueshme për këtë pyetje që konkludoni ju.

Nëse më lejohet, duke ruajtur edhe sekretin tuaj profesional, kur flisni për dosjen e tenderave të rrugëve, deri në ç‘rang përfshijnë hetimet te zyrtarët?

Duhet të keni diçka parasysh, që hetimet kanë si synim të provojnë, ka fakt kriminal apo jo. Jemi në këtë fazë, pra ka apo jo fakt kriminal në këto prokurime të drejtpërdrejta, që janë bërë me fondet e buxhetit të shtetit dhe që shkojnë në shifra miliona euro.

Z. Sollaku. Folëm për korrupsionin e prezumuar në kohën e socialistëve. Ju po hetoni dhe për korrupsionin në administratën aktuale, që thatë se po e hetoni në tenderat e rrugëve. Të shohim ku shkojnë hetimet. Por edhe institucioni juaj nuk ka shpëtuar nga akuzat për korrupsion. Vetëm pak ditë më parë, ju akuzuan për një shpërdorim gjigand, për blerjen e makinës tuaj. Pas një sqarimi nga zyra e shtypit tuaj, u botuan disa dokumente, mbase është rasti që duhet ta shpjegoni dhe ju vetë për çfarë bëhet fjalë…

Mendoj që është një çështje e karakterit administrativ e që nuk i takon Prokurorit të Përgjithshëm për të sqaruar opinionin publik. Por do të thosha që është një marrëdhënie e Kryeministrit me disa media pranë tij, që kanë një organizim të tillë, që do t‘ia kishin zili edhe organizata kriminale. Do të thosha që tri ditë më parë, ditën që do të diskutohej në Parlament ligji për auditimin edhe të institucioneve të pavarura u paraprinë me disa shkrime në gazetat pro Kryeministrit që Prokurori i Përgjithshëm ka blerë një makinë 300 mijë euro. Me thënë të drejtën, nuk e vlerësova, por kur pashë që një televizion i hapi të gjitha edicionet e lajmeve me këtë lajm, marr informacion dhe më thonë është loja që i ngre topin Berishës që të gjuajë në Parlament, për t‘i dhënë argumente edhe Parlamentit, edhe opinionit publik: Juve nuk doni të kontrollohen institucionet e pavarura, shikoni ç‘bëhet… E vërteta është se ajo makinë është blerë nga administrata e prokurorisë, është blerë vetëm 38 mijë paund dhe jo 300, i bie 56 mijë euro me kursin e kohës.

Thatë që lajmi u dha nga disa media dhe gazeta pro qeverisë. Në fakt, ju z. Sollaku jeni në gjyq më një nga ato, gazeta “Tema”, që i keni kërkuar një dëmshpërblim shumë të madh, 300 milionë lekë. Aq e madhe sa dikujt mund t‘i duket hakmarrëse, gazetë e cila bën një pyetje delikate për opinionin publik, qoftë edhe për ju, pasi bën fjalë për vrasjen e shoferit tuaj…

E para, nuk kam hedhur unë në gjyq asnjë gazetë. Eshtë e vërtetë që bashkëshortja ime ka ngritur një padi në gjykatë ndaj një gazetari. Kam respekt për punën e të gjitha mediave, por liria e të shprehurit, e një gazetari për të informuar opinion publik për të vërtetën dhe jo për trillime, për shpifje për arsye nga më të ndryshme. Eshtë kërkuar ajo shumë që thatë se po të ishte mundësia edhe më shumë do të kërkohej. Nuk mendoj që quhet hakmarrje ndaj gazetarit që një qytetar, qoftë zyrtar apo familjar i tij, të vejë dhe t‘i thotë gjykatës se kjo është një shpifje, që ky gazetar shkruan në adresë time. Sepse duhet të kuptohemi se, pavarësisht rëndësisë që ka informimi, unë do të thosha që është shumë e rëndësishme edhe ruajtja e dinjitetit të personit. Figurat publike janë më të ekspozuara dhe ndaj tyre nuk duhet të falet asgjë, por ama të trillosh me situata shumë të rrezikshme, mendoj që edhe vetë gazetarët nuk duhet ta lejojnë. Në këtë aspekt, do të thosha që përdorimi i mediave si kobure nuk duhet të tolerohet. Kini parasysh që për ditë të tëra është shkruar akuzë monstruoze shpifëse me qëllim për të denigruar dhe bërë presion mbi Prokurorin e Përgjithshëm, për çështje të caktuara. Të thuash se gazetari ka zbuluar pazaret e pista që ka bërë me “Hakmarrjen për Drejtësi” kur është krejt ndryshe, për atë shkak ndodhi ngjarja tepër e rëndë që tronditi gjithë opinionin publik, përveç disa intrigantëve të fshehur me petkun e gazetarit rrugë tjetër s‘ka. Në prokurori nuk bën dot kallëzim penal se është Prokurori i Përgjithshëm e do mbrojë gruan e vet. Së dyti, rruga civile, mos mendoni që do përdorë rrugën e Kanunit. Mendoj që niveli dhe kultura dhe karakteri im dhe i familjes time është i tillë, aq më tepër që jemi njerëz të ligjit, që gjithçka do ta mbrojmë në rrugë ligjore. Ndoshta të tjerët e duan të mbrohet në rrugë tjetër, por ligji do të mbrojë edhe interesat e Prokurorit të Përgjithshëm dhe familjarëve të tij.

Nëse mund të lejohet, a ka një pyetje që bën gazeta “Tema”, që është: A ka thënë të vërtetën zonja Sollaku për vrasjen e shoferit të prokurorit Sollaku?

Mua më vjen keq, që edhe ju keni lexuar vetëm këtë pyetje, që është pas disa shkrimeve denigruese sa të arrihet deri aty. Nuk më shqetëson vetëm fakti i pyetjes, sepse ajo ka marrë përgjigje. Autori është dënuar me burgim të përjetshëm, falë një pune të prokurorisë dhe policisë shqiptare, në bashkëpunim me policitë e vendeve të huaja, që brenda një kohe të shkurtër u arrit të kapej. Çështja e mosekstradimit të tij lidhet me procedurat në nivele politike. Nuk është prokuroria, ajo që i sjellë të kapurit jashtë, që kërkojnë të ekstradohen në Shqipëri, por janë strukturat e Ministrisë së Drejtësisë, që u bëjnë kërkesë shteteve ku legalizohen personat që kanë kryer vepra penale. Do thosha që është paradoks. Nga një anë thuhet se, ka meritë qeveria që kapi Aldo Baren edhe iksin e ypsilonin në vende të tjera, nga ana tjetër, kur është problemi në rastin konkret, kur lidhet me Prokurorin e Përgjithshëm e ka fajin ai. Mendoj që është një çështje e dalë boje. Kulmi arriti nga vetë Kryeministri para kamerave, para gjithë shqiptarëve, para grupit parlamentar. Akuzoi bashkëshorten time se nuk ka marrë pjesë në asnjë gjyq, se kishte frikë se do t‘i çirrte maskën diplomatja. Ishte një turp që bashkëshortja ime, nuk dua të bëj avokatin e saj, por është nga të paktat që ka vajtur në gjykatë për të dëshmuar si çdo qytetare tjetër, për një ngjarje aq të rëndë, në dallim nga Kryeministri i vendit, të cilit iu vra bashkëpunëtori më i afërt, doli nga zyra e tij dhe e vranë, dhe nuk pranoi asnjëherë të vinte ne prokurori dhe gjykatë. Eshtë një çështje në Strasburg tashmë.

Për çfarë çështjeje bëhet fjalë në Strasburg, zoti Sollaku?

Ka një çështje tashmë në Strasburg për vrasjen e deputetit Azem Hajdari. Ka pretendime, nuk e di se sa do merret në konsideratë. Por pretendimi është ky: Si ka mundësi që njerëzit që pretendojnë se dinë fakte rreth veprimtarive kriminale të personave të ndryshëm, i deklarojnë dhe nuk paraqiten në organin procedues. Kini parasysh, çështja ishte shumë e vështirë në atë kohë. Erdhën prokurorë të huaj për të rrëzuar atë pretendim që Kryeministri nuk kishte atë besim tek ajo prokurori, megjithatë nuk vajti. Të akuzosh tani duke marrë si model rastin personal të tij, mendoj që nuk është e ndershme, aq më tepër për një burrë shteti, siç e quan veten Saliu. … kur njerëzit nuk paraqiten kur i thërret organi i procedurës, natyrisht do veprojë ligji.

Përfshirë edhe Kryeministrin Berisha nëse rihapet çështja “Hajdari”?

Në të gjitha rastet, nëse do të lindë nevoja që do të pyetet qoftë edhe Kryeministri, ai do të ripyetet. Në të gjitha format.

Eshtë çështje e tij dhe e instancave të tjera që merren me ekzekutimin e letër-thirrjeve. Nëse do të ketë një situatë të tillë, besoj se edhe njerëz të kësaj kategorie do të pyeten.

Në konfliktin tuaj me mazhorancën, padyshim ka një personazh të hershëm, aktiv kundër jush. Ajo është Jozefina Topalli, aktualisht Kryetare e Kuvendit, e cila ka votuar kundër emërimit tuaj në postin e Prokurorit të Përgjithshëm. Dy vjet më vonë, pra dy vjet pas këtij votimi, erdhi në pikëpamjet e saj dhe zoti Berisha, dhe ai u bë aktiv kundër jush. Megjithatë, përpara fërkimit publik tuajin me mazhorancën, a ka pasur përpjekje për një ———–ikje kompromisi nga ana e juaj?

Në fakt janë bërë disa takime, miqësore direkt dhe indirekt, sepse njerëzit që vinin nuk kishin autoritetin që të merrnin vendimin. Sapo erdhi mazhoranca, vjen një miku im i njohur, më tha që e kishin dërguar për të biseduar. Ideja ishte që mazhoranca do t‘i hiqte të gjithë drejtuesit e institucioneve të pavarura dhe të gjendej një zgjidhje. Duke biseduar ku është shkaku që duheshin bërë ndryshe dhe është bërë ndryshe, treguam disa raste që nuk kishin lidhje, veçse intrigave të kafeneve që vetë bën Kryeministri. Ia shpjegova këtij mikut tim dhe më tha që nëse është kështu, unë u binda me këto që thua ti, unë them të takosh Doktorin dhe ta sqarosh për të gjitha këto intriga që të kanë servirur të tjerët. I thashë që nuk kam asnjë merak për asgjë, jam i hapur për të biseduar për të gjitha këto gjëra dhe nëse ka argumente bindëse ai në dorë, por në dijeninë time situata është e qartë dhe bashkëbiseduesi tha që unë kam besim që ti e bind Saliun, prandaj duhet takuar dhe duhen sqaruar këto gjëra. Nuk u takuam, sepse vendimmarrja politike ishte e tillë që duhet të ikin të gjithë, dhe takimi im me të ishte në situatën që unë ta bindja atë dhe nuk mund ta pranonte Sala —-që unë isha ballë për ballë me të dhe mund ta bindja Saliun.

[Zemrushja]

Ministri i Drejtësisë denoncon heshtjen e Presidentit dhe Prokurorit të Përgjithshëm për rastin Gjermeni

"Presidenti i Republikës dhe Prokurori i Përgjithshëm me heshtjen e tyre të deritanishme, nuk bëjnë gjë tjetër veçse konfirmojnë mbështetjen që ata i japin lidhjeve të krimit me pushtetin gjyqësor, gjë që është krejtësisht e papranueshme dhe patolerueshme nga këndvështrimi i interesave të drejtësisë".

Kjo ka qenë akuza që ka bërë dje Ilir Rusmali, ministri i Drejtësisë, i cili ka kërkuar nga Presidenti i Republikës dhe Prokurori i Përgjithshëm të "procedojnë" ndaj Artan Gjermenit, pas daljes së emrit të tij në shtyp për lidhje me bandën e Aldo Bares. Në të kundërt, Rusmali paralajmëron se "nuk do të presë gjatë, por do të veprojë vetë institucionalisht për rastin Gjermeni".

Z.ministër, çfarë do të bëhet me anëtarin e KLD-së, Artan Gjermeni? Fakte të publikuara në shtyp flasin tashmë për lidhjet e tij me bandën e Lushnjës. Njëkohësisht dihet se ai ka bërë edhe deklarim të rremë të pasurisë. Me gjithë këto akuza, si mund të jetë ai njeri i drejtësisë?

Faktet janë bërë të njohura për opinionin publik. Faktet i ka përcjellë me shumë seriozitet dhe me shumë shqetësim media shqiptare. Sigurisht, edhe unë si ministër i Drejtësisë i kam ndjekur me të njëjtin shqetësim këto zhvillime. Unë kam bërë publik denoncimin tim për rastin e Gjermenit dhe për komprometimin e rëndë të figurës së anëtarit të KLD-së dhe gjyqtarit, marrëdhëniet dhe aferat e tij shumë të rënda kriminale me një bandë nga më të njohurat në Shqipëri. Ka qenë e domosdoshme që në këtë kontekst, Presidenti i Republikës, kryetari i Këshillit të Lartë të Drejtësisë dhe Prokurori i Përgjithshëm, të reagonin institucionalisht, të dilnin para opinionit shqiptar dhe të mbanin qëndrimin e tyre. Presidenti i Republikës dhe Prokurori i Përgjithshëm me heshtjen e tyre të deritanishme nuk bëjnë gjë tjetër, veçse konfirmojnë mbështetjen që ata i japin lidhjeve të krimit me pushtetin gjyqësor, gjë që është krejtësisht e papranueshme dhe patolerueshme nga këndvështrimi i interesave të drejtësisë. Si Ministër, unë jam duke përgatitur një kërkesë zyrtare drejtuar dy institucioneve, me qëllim që ata të ndërmarrin nismat ligjore që u përkasin, por edhe t’i bëjnë publike këto nisma ligjore, sepse përfshirja dhe lidhja e një anëtari të Këshillit të Lartë të Drejtësisë me krimin e organizuar është e papranueshme dhe duhen ndërmarrë medoemos dhe me urgjencë veprimet e nevojshme. Sigurisht që mua më takon të pres reagimin institucional të dy funksionarëve të lartë të shtetit dhe pastaj të ndërmarr veprimet e mia si ministër.

Z.Ministër, kjo çështje ka ngelur vetëm te Presidenti dhe Prokurori, apo duhet të shprehet edhe KLD-ja si institucion?

I takon kryetari të KLD-së, Presidentit dhe Prokurorit të Përgjithshëm të ndërmarrin veprimet e tyre institucionale. Ka një grup çështjesh, të cilat ata duhet t’i trajtojnë dhe një grup qëndrimesh që duhet t’i mbajnë në këtë rast. Dhe këto duhet t’i mbajnë publikisht, sepse shqiptarët duan të dinë se kush është reagimi i dy titullarëve të lartë, i dy funksionarëve të lartë të shtetit.

Prandaj edhe thirrja ime i drejtohet atyre të dyve. Sigurisht që pritja në këto raste nuk mund të jetë e gjatë dhe veprimi institucional i ministrit, jo invidual, nuk mund të vonojë.

Me reagim e keni fjalën për hetime apo shkarkim urgjent të z.Gjermeni?

Secili sipas kompetencave të veta. Hetime nga Prokuroria, hetime të menjëhershme dhe me rezultate të njohura për publikun, të bëra publike, sikurse edhe procedim nga ana e KLD-së. Me nismën e Presidentit të Republikës, me qëndrimin publik të Presidentit të Republikës, të dalë të dënojë lidhjet e anëtarit të KLD-së me krimin, ose të dalë dhe të bëhet ortak me të. Ai nuk mund të heshtë, heshtja komprometon institucionin dhe kjo është e patolerueshme.

Gazeta Metropol

[Brari]

Data: 27/04/2007

Sollaku, një komisar politik i Partisë Komuniste



Jo si prokuror, por si një thashethemexhi i rëndomtë, ai ka sulmuar dje mazhorancën, duke u shndërruar në një avokat të mirëfilltë të krimit. Refreni i Theodhoriut: S’hetoj dosje korruptive, e kam shok Gjermenin, e kam inat Berishën. Ai ka folur për mungesë kapacitetesh, edhe pse mban prej vitesh tek hetimet, një ikonë të paaftësisë si Aleksandër Goga. Konfirmohet aleanca me Gjermenin e Aldo Bares dhe armiqësia patologjike me kryeministrin Berisha



Theodhoriu nuk u shfaq dje si prokuror i përgjithshëm, por si një thashethemexhi i rendomte, i cili s’kishte lidhje me institucionin. Përkundrazi, si një censor komunist i palodhur ai u mor vetëm me kryeministrin, me mazhorancën, e cila i kishte prishur rehatinë dhe po i krijonte distancën e dashur që ai është mësuar të ketë gjithë këto vjet me krimin e organizuar. Theodhoriu nuk ishte dje shefi i akuzës, por njeriu i vogël i Partisë Socialiste (Komuniste) që ishte në një ekran televiziv për të dhënë imazhin se ishte ende gjallë e se demaskimi i Artan Gjermenit nuk do ta trembte e se ai do t’i mbronte deri në fund padrinot e tij politikë. Prokurori i Përgjithshëm, Theodhori Sollaku, ka tentuar dje në mënyrë cinike që të reduktojë betejën e mazhorancës aktuale kundër kapjes së shtetit nga krimi i organizuar dhe korrupsioni në një konflikt ngushtësisht personal mes tij dhe kryeministrit Sali Berisha. “As mazhoranca nuk ka probleme me mua dhe as unë nuk kam probleme me mazhorancës. E gjitha kjo është një beteje personale mes Berishës dhe meje. Mbi të gjitha është një luftë e pakuptimtë” - deklaroi dje kreu i organit të akuzës gjatë emisionit televiziv “Top Story” të gazetarit Sokol Balla, duke mos ia dalë që të japë shpjegime nga ana tjetër për skandalet më të fundit të shpërthyer në media në lidhje me disa përgjime telefonatash të anëtarëve të bandës së Lushnjës, të cilat ngërthejnë edhe anëtarin e Këshillit të Lartë të Drejtësisë, duke u mjaftuar si në rastin e delegimin e përgjegjesisë së dështimit të ekstradimit edhe të anëtart të organizatës “Hakmarrja për Drejtësi”, Altin Arapi, ministrit të atëhershëm të Drejtësisë, Fatmir Xhafaj. “Çështja e bandës është filluar vite me pare, pa ardhur unë në krye të këtij organi. Në vitin 2001, prokuroret kanë kerkuar 25 vite burg për Aldo Baren, gjykatat e shkall te larta i kane rrezuar disa akuza dhe e kane denuar vetem disa vite burg. Vetem mbi bazen e ketyre akuzave te fundit ai eshte arrestuar ne Turqi. Ka qene edhe merita jone ne arrestimin e Bares. Kete sinjal e kemi patur. Ne dhjetor ne e kemi regjistruar procedimin, per te mundesuar nje hetim tjeter. Ceshtja e mosektradimit lidhje me procedurat ne nivelet poltike. Nuk eshte prokuroria ajo qe i sjell te kapurit por ministria e drejtesise” - deklaroi ai. Madje në linjën e personalizimit të konfliktit, Sollaku, ka kërkuar dje edhe një debat publik me kryeministrin e vendit, a thua se ky i fundit është një politikan i opozitës dhe do të peshohet rendimenti i reformave të kësaj mazhorance. Ndërsa e vetmja arsye për dhjetëra dosje të pahapura apo të mbyllura në mënyrë abuzive, ka qenë mungesa e kohës, për shkak të materialeve të shumta hetimore. Kreu i organit të akuzës hodhi poshtë akuzën e blerjes së një makine personale e tipit “Land Rover” në shumën maramendëse të 300 mijë eurove, pasi sipas tij bëhet fjalë vetëm për një trasaksion prej 56 mijë eurosh, ndërsa ka sulmuar mediat që i rikujtojnë atij herë pas here shkeljet flagrante të ligjit, duke iu etiketuar si “si kobure të qeverisë’. Në fund ai përmendi në mënyrë të mjegullt në formën e një presioni ekzistencën e disa dosjeve korruptive në shqyrtim, të cilat i përkasin qeverisë aktuale për shkelje në tendera rrugesh, ne menaxhimin e fondeve publike. Po ashtu ai përdori edhe alibinë e mungesës së kapaciteteve, kur dihet se ai ka prej pesë vitesh që drejton instititucionin, pa kurrfarë reforme. Në fakt një reformë është mbajtur, që ka mbërritur në një rezultat fatal për prokurorinë, ajo e mbajtjes jashtë çdo afati në detyrën e drejtorit të hetimeve në Prokurorinë e Përgjithshme të Aleksandër Gogës, një ikone, jo vetëm të paaftësisë, por më shumë të shërbimeve shumëfishe, për të cilat mund të ketë shpërblime nga shumë anë, por jo nga prokuroria, as nga populli që i mandaton këto institucione, e në fund të fundit nuk ka kurrfarë shërbimi në vendosjen e drejtësisë në vend.


Re. Po.
55

[no name]

Sollakuerisha me mediat e tij, zili dhe bandat


Tiranë- Gjuha që përdor kryeministri Berisha kundrejt përfaqësuesve të institucioneve të pavarura, jo vetëm ndaj Prokurorisë së Përgjithshme ka kapërcyer cdo kufi të etikës së një kreu qeverie. Sipas kryeprokurorit, Theodhori Sollaku, gjuhën me të cilën flet kryeministri i vendit, do ta kishte zili edhe vetë mafia. "Unë i kuptoj epitetet e adresuara nga Kryeministri. Shpreh vetëm keqardhje, se më tepër nuk kam çfarë të bëj. Më vjen keq për etikën e komunikimit zyrtar të Kryeministrit, jo vetëm me institucionin e prokurorit, por në përgjithësi me institucionet e këtij shteti, një gjuhë që do t'ia kishin zili të gjithë banditët e këtij vendi" është shprehur Sollaku në emisionin "Top Story" në Top Channel. Kreu i qeverisë, si në kohën kur ishte në opozitë ashtu edhe tani që ka marrë drejtimin e vendit nuk pushon së akuzuari dhe shpifuri pa asnjë lloj prove përfaqësues të institucioneve të pavarura.

Media si kobure

Tiranë- "Përdorimi i mediave si kobure nuk duhet të tolerohet". Prokurori i Përgjithshëm, Theodhori Sollaku është shprehur gjatë emisionit "Top Story" në Top Channel se media po përdoret nga qeveria për të shënjuar përfaqësues të institucioneve të pavarura. Një rast i tillë ishte edhe i përhapur nga një televizion kombëtar lidhur me blerjen e makinës së kryeprokurorit në një vlerë që rezultoi të ishte shpifje. "Me thënë të drejtën, nuk e vlerësova, por kur pashë që një televizion i hapi të gjitha edicionet e lajmeve me këtë lajm, marr informacion dhe më thonë është loja që i ngre topin Berishës që të gjuajë në Parlament, për t'i dhënë argumente edhe Parlamentit, edhe opinionit publik: Juve nuk doni të kontrollohen institucionet e pavarura, shikoni ç'bëhet..."

[Brari]

Përgjimi i telefonatave nga drejtësia italiane zbardh lidhjet e Edvin Ramës me "Hakmarrjen për Drejtësi"


Bandat e krimit, në kupolën e PS


Publikimi i përgjimeve të telefonatave mes anëtarëve të bandës famëkeqe të Lushnjës nga Prokuroria italiane, po zgjeron gjithnjë e më tepër rrethin e politikanëve të Partisë Socialiste të përfshirë në lidhjet dhe favorizimin e krimit të organizuar. Tashmë kësaj liste pas emrit të anëtarit të kryesisë socialiste Erion Braçe, i është shtuar edhe vetë emri i kreut të PS-së, Edi Rama, por që tashmë rezulton i lidhur me një grup tjetër kriminal. Sipas përgjimeve të realizuara nga prokuroria italiane, anëtarët e bandës së Lushnjës janë të shqetësuar për fuqizimin ekonomik të organizatës kriminale "Hakmarrja për Drejtësi", e cila për shkak të lidhjeve të saj me kryetarin e Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, ka nisur ndërtimin e pallateve luksoze në qendër të kryeqytetit. Biseda është bërë mes Aldo Bares dhe Enver Dondollakut, më 22 shkurt të vitit 2003 në periudhën kur Kuvendi i Shqipërisë po diskutonte ngritjen e një Komisioni Hetimor parlamentar që do të hetonte lidhjet e Ramës me këtë organizatë kriminale. Në përgatitjet e tij për rikandidim për herë të dytë për kreun e Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, kishte konsoliduar lidhjet e tij me bandën kriminale të Altin Arapit, duke i akorduar kësaj organizate leje ndërtimi për pastrimin e parave të krimit dhe drogës. Në këtë kohë, anëtarët e bandës kriminale të Aldo Bares ishin të interesuar për zhvillimet politike në Shqipëri, saqë nuk linin pa komentuar edhe detajet më të vogla. Në këtë kontekst, Enver Dondollaku, duke biseduar me Aldo Baren është shprehur se: "Edi Rama rrezikon të humbë mandatin, sepse po ndihmon ata të Hakmarrjes". Banda kriminale "Hakmarrja shqiptare për Drejtësi" kishte hyrë në konflikt me bandën e Lushnjës në këtë periudhë për tenderin e pastrimit të këtij qyteti, një konflikt që shkaktoi pesë viktima nga të dyja palët. Pikërisht, ky konflikt ka bërë që anëtarët e bandës së Aldo Bares të ishin shumë të vëmendshëm ndaj aktivitetit të bandës rivale, pasi i trembeshin fuqizimit të saj ekonomik dhe për pasojë konkurencës në mbështetjen politike. Sidoqoftë të dyja palët kanë gjetur mbështetjen e mjaftueshme tek eksponentët e PS-së, të cilët duket se në atë kohë ishin në konflikt me njëri-tjetrin pikërisht për këtë çështje. Përplasja e bandës së Lushnjës me "Hakmarrjen për Drejtësi" nisi që në pranverën e vitit 2002. Shkak u bë fitimi i tenderit prej 1.2 milionë dollarësh për pastrimin e qytetit të Lushnjës, të cilin e fitoi banda e Aldo Bares. Ata shfrytëzuan lidhjet me kryetarin socialist të Bashkisë së Lushnjës dhe arritën të fitonin tenderin, por kjo solli përplasjen e tyre me "Hakmarrjen për Drejtësi", e cila shënoi 5 të vdekur dhe 6 të plagosur. Konflikti mes këtyre bandave duket se reflektoi edhe përplasjen mes klaneve rivale në Partinë Socialiste. Erion Braçe në atë kohë mbështetës i linjës zyrtare të Partisë Socialiste kishte rënë në ujdi me bandën e Aldo Bares që t'i siguronte asaj pastrimin e parave të drogës dhe krimit përmes ngritjes së pikave të karburantit përgjatë autostradës Lushnje-Fier, ndërsa nga ana tjetër, kryetari i Bashkisë së Tiranës kishte marrë përsipër pastrimin e parave të krimit të organizatës kriminale "Hakmarrja për Drejtësi", duke i dhënë asaj leje ndërtimi për ngritjen e pallateve në qendër të Tiranës. Të dyja palët kishin kërkesa nga "miqtë" e tyre për të ushtruar influencat e tyre politike për kufizimin e aktiviteteve ekonomike të bandës kundërshtare. Kjo çoi në atë kohë në çarjen e madhe mes Ramës dhe drejtuesve të PS-së, çarje e cila vazhdon edhe sot e kësaj dite pavarësisht se një pjesë e përfaqësuesve socialistë kanë ndërruar klientelë.





Moisi-Sollak-PS, trinomi që mbështet krimin


Prokuroria shqiptare, Presidenti i Republikës dhe Partia Socialiste, janë përfshirë nga një heshtje varri lidhur me faktet tronditëse që janë bërë publike nga Prokuroria italiane, që konfirmojnë lidhjet e politikanëve dhe drejtuesve të lartë të drejtësië me bandat e rrezikshme kriminale. Prokurori i Përgjithshëm, Theodhori Sollaku, ka gjetur kohën e nevojshme për të komentuar gjithçka, madje të bëjë edhe rolin politik të opozitës ndaj qeverisë, por nuk ka bërë asnjë koment për lidhjet e Artan Gjermenit dhe Erion Braçes me bandën e Aldo Bares apo për lidhjet e Edi Ramës me organizatën kriminale "Hakmarrja për Drejtësi". Sollaku e ka kthyer institucionin qendror të akuzës në një aneks propagande të Partisë Socialiste, duke lëshuar deklarata politike në drejtim të drejtuesve të mazhorancës dhe madje, duke kërkuar edhe arrestimin e gazetarëve që publikojnë skandalet e tij. Por, lidhjet e politikës me krimin duket se nuk e shqetësojnë aspak Sollakun, për lidhjet e politikanëve të lartë me kriminelët më të rrezikshëm të rajonit, pasi tashmë këto lidhje kishin edhe bekimin e tij. Faktet e qarta që Komisioni Hetimor parlamentar për shkarkimin e Prokurorit të Përgjithshëm nxori për pezullimin e çështjes penale në ngarkim të avokatit të bandës së Lushnjës, Artan Gjermeni, e implikuan në mënyrë të drejtpërdrejtë kryeprokurorin në lidhje të dyshimta me botën e krimit. Edhe pse nuk përmbushi në asnjë rast detyrimin e tij ligjor për hetimin e lidhjeve të politikës me krimin, Sollaku tashmë nuk pranon as faktet e veprimtarisë hetimore, që ka bërë Prokuroria italiane. Sigurisht, që kjo e kompromenton mjaft rëndë kreun e organit të akuzës, i cili në aleancë me eksponentët e politikës të lidhura në mënyrë të pazgjidhshme me krimin ka marrë një pozicion të qartë politik me qëllim shmangien e debatit nga tema më e nxehtë e ditës. Por me këtë situatë duket se është pajtuar edhe vetë Kreu i Shtetit, i cili edhe pse mban rolin e kryetarit të Këshillit të Lartë të Drejtësisë duket se nuk e ka problem të ulet afër Artan Gjermenit, i cili rezulton të ketë lidhje mjaft të afërta me bandën kriminale. Ajo që e bën edhe më të rëndë situatën është heshtja që ka përfshirë opozitën lidhur me këto fakte të rënda që implikojnë drejtues të lartë të saj në favorizimin e bandave kriminale për pastrimin e parave. Nga Partia Socialiste nuk ka ardhur asnjë reagim për implikimin e anëtarit të KLD-së, Artan Gjermenit me bandën e Lushnjës. E njëjta heshtje vazhdoi edhe dje, pas publikimit të fakteve tronditëse që implikonin kryeredaktorin e gazetës së PS-së dhe anëtarin e kryesisë së kësaj partie, Erion Braçe, në pastrimin e parave të kësaj bande. Asnjë reagim edhe pas publikimit të fakteve të rënda të Prokurorisë italiane, që implikojnë vetë kryetarin e PS-së në favorizimin e organizatës kriminale "Hakmarrja për Drejtësi". Kjo heshtje varri në më të paktën e saj, reflekton pranim të këtyre lidhjeve, ndërsa në rastin më ekstrem përfshirje në to. Megjithatë, heshtja për këtë çështje në Partinë Socialiste, në Prokurorinë e Përgjithshme apo edhe në Presidencë, mund të vazhdojë edhe për pak kohë, megjithatë kjo nuk mund t'i deformojë faktet që tashmë vijnë nga një prokurori që nuk ka asnjë lidhje me mazhorancën aktuale në Shqipëri.

Ylber Drazhi





RD

[TOKE GEGA]

Sollaku dhe Bilbil Mete ose sozitë e krimit


Bledar MEÇE


Prokurori i Përgjithshëm e deklaroi parti politike institucionin e Prokurorisë, kur javën e kaluar doli në një televizion dhe sulmoi një nga një kundërshtarët e tij politikë, të cilët, për koincidencë, rastis të jenë edhe kundërshtarët e rinj dhe tradicionalë të së majtës shqiptare.

E sulmoi me një fjalor vulgar kryeministrin dhe e kërcënoi hapur në lidhje me dosjen e "Hajdari", duke thënë se do të thirret për të dëshmuar. Pastaj sulmoi kryetaren e parlamentit, zonjën Jozefina Topalli, kur dihet që parlamenti që ajo drejton, në prillin e vitit të kaluar filloi procedurat për largimin e kryeprokurorit nga detyra, një iniciativë që nuk u realizua dot deri në fund, sepse Sollaku u mbrojt nga një tjetër njeri i lidhur me krimin, Alfred Moisiu, i cili, në detyrën e Presidentit të Republikës, nuk dekretoi shkarkimin e tij.

Dhori Sollaku sulmoi ministrin aktual të Drejtësisë, zotin Rusmali, sepse edhe ai është deklaruar hapur për shkarkimin e zotit Sollaku dhe për luftën pa kompromis ndaj krimit.

Zoti Sollaku nuk tha asgjë për lidhjet e krimit me politikën, sepse ai ishte i interesuar për të luftuar atë pjesë të politikës që nuk është e kapur nga krimi. Ai nuk e zuri në gojë faktin që po atë ditë që ai doli në televizion, mediat botuan lidhjet e deputetit socialist, Erion Braçe, me bandën e Lushnjës, të cilat i kishte bërë publike më herët Prokuroria italiane.

E vetmja çështje e veçantë tek e cila zoti Sollaku u ndal, natyrisht politike, ishte arrestimi i krerëve të Ballit Kombëtar Demokrat, menjëherë pas zgjedhjeve të 18 shkurtit. Ajo që të bën përshtypje te prononcimi për këtë çështje, është fakti se ku e gjen kurajon ky njeri që të deklarojë publikisht se i arrestoi Artur Roshin dhe Çelo Hoxhën, ngaqë partia e tyre kishte vendosur postera në muret përballë Prokurorisë dhe se emri i kandidatit të partisë së tyre për Bashkinë e Tiranës, për shkak të mbiemrit të ngjashëm, do t'i prishte punë Edi Ramës. Sigurisht, këtë kurajo ta jep vetëm injoranca, sepse në atë dalje të dëshpëruar në televizion, që, pa dyshim, ishte e fundit, zoti Sollaku harxhoi edhe fishekun e fundit për të mbrojtur veten: akuzat politike ndaj të tjerëve.

Largimi i zotit Sollaku nga detyra, në një të ardhme jo shumë të largët, ngjall dëshpërim te shumë vartës të tij që i kanë shërbyer si sekserë në lidhjet me krimin. Një nga këta është Bilbil Mete, prokurori që u akuzua publikisht për shkatërrimin e pasurive të mbetura nga firmat rentiere, një ish-hetues i kohës së komunizmit që i dënonte njerëzit për agjitacion dhe propagandë, një njeri që vazhdon të arrestojë politikisht politikanët e djathtë, dhe pastaj mundohet t'i fitojë gjyqet duke u bërë presion gjyqtarëve. Zakonisht, ai mundohet të gjejë gjyqtarë ndaj të cilëve ka ndonjë argument kompromentues ose ndonjë mundësi kërcënuese, si për shembull, në një rast që - në bashkëpunim me gjykatën - caktohet për një çështje gjyqtar një person, motra e të cilit është prokurore në qytet të vogël dhe Bilbil Mete e shtyn gjyqtarin të marrë vendim në favor të tij, sepse përndryshe motrës do t'i priten marrëdhëniet e punës pa mbaruar ende lejen e lindjes.

Me pak fjalë, Dhori Sollaku na dëshmoi javën e kaluar se Prokuroria është një institucion, mendësinë profesionale të të cilit nuk e kanë prekur fare zhvillimet demokratike në vend në këto 17 vjet, kështu që nevoja e ndryshimit të gjërave brenda atij institucioni është nevojë urgjente.

[Brari]

Cinizmi i presidentit si pasojë
Nga Fitim Zekthi
Dje, gjatë betimit të dy ministrave të rinj, presidenti i vendit, Alfred Moisiu, në fjalën e tij kishte gjetur mënyrën të përfshinte në të edhe ekstraktin e ligjërimeve të përditshme të kryetarit të Partisë Socialiste. Saktësisht ai tha se politikanët duhet të ndahen nga modelet dhe mentalitetet e kaluara dhe të ndihmojnë në shkurtimin e periudhës së tranzicionit. Që kryetari i Partisë Socialiste, në krye të ligjëratave të tij publike, ka patur paprerë pjesë identifikuese të ligjërimit largimin e politikës së vjetër dhe shkurtimin e kohës së tranzicionit, kjo nuk kërkon mundim të vihet re. Edhe presidenti i vendit e ka bërë këtë gjë një lloj vazhde, por disi më pak të dukshme dhe dje e hoqi pëlhurën që e mbulonte. Disa kohë më parë, presidenti çeli disa emisione lajmesh, që nga Shkupi, me thirrjen për largimin e politikanëve të vjetër nga skena, por atje pëlhura e grisur e fshehu qëllimin nën vete, pasi mund të kuptohej si largim nga skena e politikanëve të Ballkanit që kërkonin një rajon si në kohët e shkuara. Kryetari i Partisë Socialiste e përdor këtë tipologji të shprehuri, se ai nënkupton me politikë të vjetër kundërshtarin. Edi Rama e ka kuptuar me kohë se të përsërisësh një gjë pambarim, arrin qëllimin që ta ngulësh atë në mendjet e njerëzve. Në fakt, kjo mënyrë të shprehuri është në thelb mjet për të shmangur debatin dhe për të shmangur të vërtetën, pasi projekton një tjetër debat dhe ç’është më e keqja, ajo relativizon turpshëm vlerat. Presidenti me veprimet e tij prej kohësh është bërë një institucion që shërben si entiteti më eminent në relativizimin e vlerave të këtij vendi. Në Këshillin e Lartë të Drejtësisë ai ka mbrojtur me votë, por edhe pa votë një njeri që ka deklaruar pasurinë në mënyrë të rrejshme, i është bërë emri objekt mundësish për të pajisur me dokumente pjesëtarë të një grupi kriminal nga vetë njerëzit e grupit. Këtë gjë ata e kanë bërë në fshehtësinë e tyre dhe pa patur ndërmend se mund ta rrezikonin atë, pavarësisht se prokurorë në Itali e gjurmonin bisedën e tyre. Presidenti i Republikës me këtë akt ka thënë se tashmë gjithçka vlen, se nuk ka asnjë dallim midis së mirës dhe së keqes, midis së rrejshmes dhe së vërtetës. Po ta shihnim në këndvështrim estetik, do të thonim se Moisiu i ka mësuar njerëzit në këtë vend që e bukura nga e shëmtuara nuk kanë asnjë dallim. Diskurset e Ramës dhe tashmë huazimi i tyre kthjellët nga presidenti kërkojnë t`i bëjnë njerëzit të besojnë se nuk ka vlera. Mirëpo ato që thotë Rama, nuk kanë asnjë rëndësi, pasi ato do të gjykohen në zgjedhje dhe vetë zgjedhësit vendosin. Problemi është me zhvendosjen e tyre në Presidencë. Kësi fjalësh të presidentit përpos të tjerash fusin edhe cinizmin në politikë dhe më shumë se në politikë. Kryeprokurori i vendit nuk e ka problem të thotë se godina që po ndërtohet në truallin që ai zotëron, nuk mund të deklarohet si pronë e tij, pasi ajo është karabina dhe nuk është më truall dhe nuk është ende apartament. Shihni se relativizimi i Moisiut e jep drejtpërsëdrejti efektin. Kryeprokurori duhet ta dijë se që në Drejtën Romake njihet e drejta e pritshmërisë. Theodhori Sollaku duhet ta dijë se kjo e drejtë e Romës është edhe pjesë e Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, e cila është miratuar nga parlamenti ynë që më 1996-tën dhe kësisoj ka fuqi ligjore në këtë vend. E drejta e pritshmërisë ka humbur për Sollakun, pasi ajo ka humbur më herët, në sensin e përgjegjësisë, për presidentin. Me këtë lloj relativizmi dhe cinizmi të Moisiut kryeprokurori dhe anëtari i KLD-së kanë të drejtë të thonë se ne i arrestuam dy drejtuesit e një partie tradicionale, pasi ata kërkonin të dëmtonin Ramën. E thonë këtë, sepse nuk mund të quhet më gjë e keqe. Ndoshta nuk quhet as e mirë, por rëndësi ka që ata nuk e quajnë të keqe. Tashmë, prokurorët dhe gjyqtarët mund të bëjnë politikë dhe të padisin gazeta dhe drejtorë gazetash që i kritikojnë, sepse s’ka më dallim midis së vërtetës dhe së rrejshmes. Arsyet pse Moisiu përdor terminologjinë e Ramës janë shumë të thjeshta. Ai ka kohë që vepron në përputhje me ç’mendohet në fabrikën e ideve dhe në raste si ky, përdorimi i së njëjtës terminologji është thjesht një rezonancë më shumë. Nuk ka asgjëkundi në një vend demokratik një president që flet saktësisht me termat e një kryetari partie, duke e cilësuar kryeministrin si një njeri me mentalitet të vjetër dhe që mishëron tranzicionin. Në termat e tij dhe të fabrikës, nga ku ato janë huazuar, gjendet thekshëm mentaliteti i vjetër dhe tranzicioni i vonuar.

Tema

[TOKE GEGA]

Analize e re per kancerin e prostatit eshte futja e gishtit ne vrimen anale!





Sipas mjekeve shqiptare, meshkujt vdesin me kancer prostate, por jo nga kanceri i prostates

Kanceri i prostatit eshte mes kancereve me te zakonshem tek burrat ne vendet e zhvilluara. Rreth 400 mije raste te tilla shfaqen cdo vit ne Shtetet e Bashkuara dhe ne Evrope dhe afro 90 mije burra pritet te vdesin nga kjo semundje. Kurse, persa i perket vendit tone, numerohen rrett 150 persona te prekur nga prostata gjate nje viti. Nderkohe, sipas mjekeve shqiptare meshkujt vdesin me kancer prostate, por jo nga kanceri i prostates. Sipas nje studimi te bere nga mjket urologe ne Qendres Spitalore Universitare gjate 10 viteve te fundit, ku u moren ne studim 299 raste, u vu re se vetem 12 per qind e te semureve ishin me shkalle moshore 50-60 vjec. Ndersa 48 per qind e te semureve ishin me shkalle moshore 60-70 vjec dhe pjesa tjeter mbi 70 vjec. Pra, keto te dhena na cojne ne perfundimin se kanceri i prostates gjendet kryesisht prek moshat e kaluara mbi 60 vjec.

Parashikohet qe ndersa burrat ne vendet e zhvilluara jetojne me gjate, edhe numri i prekjes apo vdekjeve nga kanceri i prostates te rritet, nese ketu nuk merren parasysh perparimet shkencore. Ne fakt, shkencetaret vazhdimisht perpiqen per trajtime te reja me te sukseshme. Per shembull, mjeket u bejne thirrje burrave mbi moshen 50 vjec qe cdo vit te kryejne analiza te gjakut per antigjenin e vecante te prostatit. Kjo analize quhet ndryshe PSA. Niveli i larte ose rritja e nivelit te ketij antigjeni eshte shenje paralajmeruese per kancer ne prostat. Por kjo analize nuk eshte gjithmone e sakte, prandaj shume burra kryejne nje analize tjeter, me e dhimbshme, sic eshte biopsia e prostatit. Profesor Robert Gecenberg prane universitetit Xhons Hopkins thote se me kete analize ekziston nje problem. Tani per tani, thote ai, na duhet te kryejme biopsine tek 6 burra per te gjetur nje qe ka kancer ne prostat. Objektivi eshte perqendrimi ose kufizimi i kryerjes se biopsise tek persona qe me te vertete kane kancer ne prostat.

Pervec disa pasaktesive, analiza e antigjenit te prostatit shpesh nuk e dallon kancerin. Nje analize e tille zakonisht mat sasine e nje kimikati qe prodhohet ne prostat. Analiza e re mat vetem kimikatet e prodhuara nga qelizat kanceroze ne prostat. Profesor Gecenderg dhe koleget e tij zbuluan se analiza e re eshte e sakte ne 94 perqind te rasteve. Prova te metejshme klinike me kete analize jane planifikuar dhe nje gje e tille do te bente te mundur qe pas afro 1 viti e gjysme, analiza e re per zbulimin e kancerit te prostatit te jete gati per publikun e gjere. Doktor Gecenberg thote se analiza e re eshte ne gjendje te tregoje edhe nese kanceri eshte kufizuar vetem ne prostat apo eshte perhapur ne organe te tjera. Persa i perket vendit tone mjeket pohojne se nje pjese e operacioneve dhe pikerisht ato te parat kryhen ne vend, kurse ne rastet e tjera, kur pacienti ka nje gjendje me te rende operacioni kryhet jashte shtetit, pergjithesisht ne Turqi.

[Brari]

gazeta 55

--


Data: 10/05/2007

Prokurorët e Sollakut, në Itali për të fshehur provat kundër Ramës e Braçes



Njerëzit e Sollakut morën në pyetje në Itali, Enver Dondollakun, njeriun më besnik të Aldo Bares, por u kujdesën që të merrnin prej tij përgjigjet se s’kishin pasur lidhje me Artan Gjermenin e se nuk ishin ndihmuar nga asnjë politikan. Përpjekje të frikshme të prokurorisë për të manipuluar provat, në mënyrë që të mos dalin të plota lidhjet që Edi Rama e Erion Braçe mund të kenë patur me bandat kriminale. Në kryqëzatën manipulative përzihet edhe Moisiu, i cili refuzoi dje publikisht të thërriste KLD-në, për të shkarkuar Gjermenin e Aldo Bares



Në një linjë janë rreshtuar sërish dy ditë më parë, Theodhori Sollaku dhe Alfred Moisiu, përsa i përket mbrojtjes së krahut politik të bandës së Aldo Bares. Një ekip i prokurorisë së përgjithshme, sipas njoftimeve të nxjerra nga disa të përditshme, pyeti në Torino Enver Dondollakun, njeriun e dytë më të fuqishëm të bandës së Aldo Bares, lidhur me rrjetet e tyre të trafikut, perspektivën, por edhe numrin e lartë të vrasjeve për të cilat ata akuzohen në Shqipëri e në Itali. Megjithatë, ajo që ishte surprizë për kolegët e tyre italianë, por jo për mediat shqiptare, të cilat e dinë prej vitesh se sa pak dëshirë ka Sollaku të zbardhen miqtë politikanë të Aldo Bares, prokurorët e Sollakut nuk bënë kurrfarë pyetjeje për Artan Gjermenin, për Erion Braçen e për Edi Ramën, edhe pse emrat e tyre spikasin në përgjimet e kuesturës së Torinos, të cilat u publikuan edhe nga mediat shqiptare. Njerëzit e Sollakut ndjekin linjën e vjetër të letërporosisë, të shkruar që në nëntor të vitit të shkuar, dhe edhe pse ishin në Itali, për shkak të provave të reja të publikuara nga media, mbajtën të njëjtin pyetësor; me fraza që përfshinin pyetjet-tip “A keni pasur ndonjë ndihmë nga ndonjë politikan në aktivitetin tuaj kriminal?”. Përgjigjia e Dondollakut të tmerrshëm ka qenë tmerrësisht e thjeshtë: “Jo”. Njerëzit e Sollakut nuk mundën të bënin dot pyetjet: “Cili ka qenë bashkëpunimi juaj në Lushnje me Artan Gjermenin?”, “A ju ndihmoi Erion Braçe të merrnit monopolin e pikave të karburantit në autostradën e Lushnjes?”, “Si i ka ndihmuar Edi Rama rivalët tuaj të “Hakmarrjes për Drejtësi”?”. Asnjë pyetje e tillë, pasi misioni i njerëzve të Sollakut nuk ishte i tillë.

Ata ishin atje me qëllim mirëfilli politik nga Theodhori Sollaku, dhe ishin bash për të varrosur pistat hetimore që do të mund të çonin hetuesit shqiptaro-italianë, deri tek krahu politik i Aldo Bares. Në Itali do të bëheshin vetëm pyetje bajate, në mënyrë që hetimet në Tiranë të mos e arrijnë kurrë rëndësinë e duhur, sa për të të çuar tek peshqit e mëdhenj. Në rrethana të tilla, kur akuza shqiptare do të luante këtë lojë të fëlliqur të manipulimit të pistës hetimore, më e pakta do të ishte që politikanët e lidhur me bandën të mos kishin asnjë shqetësim, e suksesi më i madh do të ishte kur ballafaqimi i dy linjave të hetimit, afërmendsh do ta linin Dondollakun në Itali, në një burg ordiner si një narkotrafikant i rëndomtë e po ashtu, i njëjti rrezik mund të përsëritej edhe për Aldo Baren në Turqi.

Në mënyrë indirekte, në manipulimin e pistave hetimore, në mënyrë që krahu politik i bandës të mos preket, dje kontribuoi edhe Presidenti i Republikës, Alfred Moisiu. Me pamjen e një babloku të thyer në moshë, por që di ç’thotë, Alfredi njoftoi dje se s’kishte ndërmend ta thërriste KLD-në, pse ia kërkonte ministri i Drejtësisë. Vështirë të gjesh ndonjë arsye më të madhe për të thirrur këtë këshill, sesa investimin personal të ministrit të Drejtësisë. Por gjetkë e kishte hallin Presidenti! Ende s’ishte e qartë se ç’sukses kishin patur njerëzit e Sollakut në Itali për të fashitur çdo dyshim për suport politik të bandës së Aldo Bares, prandaj, derisa të sqarohej kjo punë, do të ishte mirë që KLD të mos thirrej e Artan Gjermeni të mos shfaqet. “Do ta thërras më vonë”, tha kryetari i shtetit. E afërmendsh, më vonë do të jetë kur banda të njoftojë se pistat hetimore ishin zhvendosur, e atëhere po. Atëhere do të mblidhet KLD dhe Presidenti Moisiu do ta pyesë vetë personalisht Artan Gjermenin “A ka lidhje me bandën e Aldo Bares?” e ky i fundit, i mallëngjyer do të përgjigjet në nderin e tij personal se ai i kishte urryer ata njerëz si e gjithë Lushnja e se mezi kishte pritur t’i vinte në dorë një çështje e një anëtari bande që ai ta dënonte atë ashpërsisht, në fakt, plot 40 ditë. Prokuroria e përgjithshme dhe presidenca, dy ditët e fundit janë investuar në një aksion të vështirë të shmangies së hetimeve për krahun politik të Aldo Bares, prandaj edhe dyshimet s’mund t’i kemi më luks. Një vendosmëri të tillë kaq flagrante, s’mund ta ketë kush tjetër, veç “entourage”-i i këtij krahu kriminal.



Re.Po.