Moisiu: Nuk nënshkruaj shkarkimin e kryeprokurorit Sollaku

[Brari]

berisha ka deshtuar ne betejen kunder krokodilave te korrupsionit..

nuk e kishte te lehte ne fakt..

eshte aq e sofistikuar mafia enveriste miliardere ramizoiste..nano meto gjinushoiste sa jo sala po 1000 salinj nuk e kapin dot..
shahistet e PS-se jan kasparove te vertete.. kurse Pd ska asnje shahist..

konkluzioni..

shtet me arrna nuk behet..

jo po presidentin me konsensus jo po prokurorin me marveshje..

dhe vjen nje dite dhe populli megjithse ta jep voten.. ti ske cben me ate vote..
sepse nje i zgedhur me Konsensus.. pra me pelqimin e PS-se.. vendos per prokurorin.. dhe te rrofte bubullima antikorrupsion..

pra nje verr ne uje..

me njifjale 3 korriku eshte thjesht nje feste.. por jo nje VULE..

Berisha duhet te thote hapur.. me sinqeritet e pa bojatisje..
Deshtova miq 3 korrikas.. si tja bejme..

Tja u leme dhe pushtetin formal ktyre se realin nuk e leshuan asnje minute ps-ja .. e te degdisemi se sjemi te zote.. si thoni..
dhe populli i prekur ne seder aty ku nuk mban me do tundet..dhe do ta mirkuptoje Doktorrin e do ti jape zemer..qe te vazhdoje .. e te luftoje..

Mirpo Ai nuk flet.. e maskon deshtimin.. dhe PD fle.. dhe PS cdo dit fiton terren..
Do bejme 97 -te tha Ilir Meta sot..hapur fare..
dhe ata e bejne.. se jan mesuar ta bejne..

Fli PD fli se nje mengjez do gthihet Tirana me trekendsha ku edvin Gjinush-pandush taulant ded bizhget.. do varin si ne 45-sen.. "agjentet" "sabotatoret".."spiunet"..

Natyrisht do e falin Topin per mirkuptimin urtesine e "civilizimin" qe tregoj me shoket Socialiste.. ne detyren.. e dhene nga kupola.. per pergjumjen e PD-se.. per asfiksimin e harrimin e 3 korrikasve..

[Xhuxh Xhumaku]

albo, sikur nuku eshte aq aktuale kjo prurje.

Megjithate, te shprehurit per don Sallakun:

nje ekstension te klanit te Zemunit, nje kone te shperfytyruar te tij, por ka lidhje me miliarda euro qe iu vodhen qytetareve shqiptare gjate viteve dhe dosjet e te cilave i mbylli ...

eshte si ajo shprehja, une te tregoj ujkun, ti thua ja gjurmet.

Por kjo nuk eshte aspak e re, as edhe koincidence e rastit.

Kjo eshte metode e praktike e njohur para-elektorale e Berishes, per te bere zhurme e krijuar tym ne atmosferen Shqiptare, per ta ndotur njekohesisht ate, dhe nga ana tjeter, te realizohen aspiratat e Berishes e te Nanos per te mbajtur te kapur pusht-etin, i cili nje dite do te kete nje fund.

[Brari]

Data: 12/11/2006, ora

Sollaku kërkon daljen nga burgu të falsifikatorit që pajisi me pasaportë Altin Arapin



Me ndërhyrjen e drejtpërdrejtë të Don Sollakut, prokuroria e Durrësit ka kërkuar lirim me kusht të falsifikatorit që natën e vrasjes së Genci Sinës, pajisi me pasaportë dhe vizë false Altin Arapin, i cili me përkrahjen e strukturave shtetërore arriti të lerë vendin e të kërkojë strehim në Belgjikë



Rikthehet në qendër të ditës së punës të kryeprokurorit, ende në detyrë, Theodhori Sollaku, pastrimi i gjurmëve të aktivitetit gri, që kryeministri Berisha e cilëson, si lidhje e drejtpërdrejtë e tij me strukturat e krimit të organizuar. Çeshtja më spikatëse, të cilës Sollaku duket se e ka shumë të vështirë të mbulohet është implikimi i drejtpërdrejtë i Prokurorisë së Përgjithshme në lehtësimin e rrugës për anëtarët e Hakmarrjes për Drejtësi që t’i shpëtojë ndëshkimit të organeve të drejtësisë. Një detyrim i ri, edhe pse në qendër të vëmendjes së opinionit, ka dalë nga nevoja e fortë për të nxjerrë nga burgu falsifikatorin Shahin Muço, i cili u arrestua para disa kohësh nga puna shumë e kujdesshme e efektivave të Policisë së Shtetit. Për ata që s’e kujtojnë s’i duhet “kontributin” e Muços, ai ishte personi që pajisi brenda natës Altin Arapin me pasaportë dhe vizë Shengen të falsifikuar, me të cilin ai la vendin, për të kërkuar më pas azil në Belgjikë, të cilin siç dihet e siguroi në sajë të “kopsitjes” së dokumenteve nga Prokuroria e Sollakut dhe ministria e Xhafës. Pas “shërbimesh” të tjera që falsifikatori Muço kreu për Hakmarrjen për Drejtësi dhe njerëzit e Theodhori Sollakut, ai përfundoi në dhomat e paraburgimit të drejtorisë së policisë Durrës, e më tej edhe në dyert e gjykatave. Por Sollaku ka një detyrim të madh ndaj “akorduesit” të vizave Shengen. Prandaj në procesin gjyqësor që mbahet aktualisht në Gjykatën e Apelit në Durrës, vartësi i Theodhori Sollakut, siç thuhet me ndërhyrjen e drejtpërdrejtë të “Don Sollakut” ka kërkuar “dënim me kusht” për Shahin Muçon. Në mënyrë skandaloze, prokuroria, e cila përfaqëson në çdo proces shtetin, kërkon dënimin me kusht për njeriun e Altin Arapit, duke nulifikuar krejt punën e policisë. Pas kësaj kërkese, duket se për gjykatën e Apelit bëhet rrugë e detyruar dhënia e lirisë për Shahin Muçon. Pastrimi i gjurmëve që e lidhin shkurt Theodhori Sollakun me Hakmarrjen për Drejtësi është kthyer në një nevojë imediate dhe shefi i akuzës s’e ka për gjë të shkelë të gjitha procedurat, për të përshpejtuar “katarsisin” nga bota e krimit. Kryeministri Berisha thotë se e ka kot në përpjekjet e tij e se ai nuk do t’i shpëtojë hetimit, megjithatë mbetet për t’u parë, nëse do t’I shkohet deri në fund përpjekjes për të shpëtuar nga drejtësia shqiptare edhe një tjetër dëshmitar që ka asistuar në bashkëpunimin e ngushtë të organeve të shtetit shqiptar me organizatën terroriste Hakmarrja për Drejtësi.

Ilir Nikolla


55

[Brari]

Data: 25/11/2006, ora

Skandali, me amnistinë, Moisiu i fal nipit të Malajt 9 vite burg



Megjithëse ishte pritur me shume interes, bie ne sy se amnistia e fundit nuk i ka shpetuar edhe “qokave” qe stafi këshillues i presidentit te republikes ka konsumuar me partneret e tyre politike te se majtës. Keshtu nga lista e gjatë e 70 te falurve bie në sy i dënuari nga Gjykata e Krimeve të Rënda Sajmir Muhametaj, nipi i deputetit socialist Arben Malaj. Ai ishte dënuar nga Gjykata e Krimeve të Rënda me 11 vjet burg, i akuzuar për grabitje me armë në bashkëpunim, dhe nga nje përllogaritje e thjeshte shihet se ka përfituar prej presidentit faljen e me shume se 9 viteve burg. Sipas vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Sajmir Muhametaj dënohet me 11 vjet burg, i akuzuar për grabitje me armë në bashkëpunim. Gjykata e ka shpallur fajtor 20-vjeçarin për një ngjarje të ndodhur në vitin 2002, ku viktimë e veprimit të tyre ka qenë një emigrant që kthehej nga Greqia. Të pandehur në proces ishin djali i motrës së ish-kreut të Financave, Saimir Muhametaj, 20 vjeç, banues në Llakatund të Vlorës si dhe shoku i tij, Vilson Jahaj, edhe ky në të njëjtën moshë me të pandehurin tjetër, të cilin gjykata e dënoi me 10 vjet burg. Nipi i deputetit Malaj është dënuar më parë edhe nga Gjykata e rrethit gjyqësor Durrës me 5 vjet heqje lirie, për veprën penale të prodhimit dhe mbajtjes së lëndëve narkotike.

Re. Po.

55

[Xhuxh Xhumaku]

Kushedi si i paska "shpetuar" Moisiut, se po ta dinte, ai mbase edhe ... e dekoronte.

Por si gjithmone, stafi, bashkepuntoret, ekspertat e kan fajin; ata e kane çuar dhe po e çojne vendin per ... mbrapa.

Aferim, o Qazim!

[shkodra13]

...Mund të quhet me plot gojën një rast flagrant. Sigurisht, presidenti nuk ka patur nge të lexojë dosjen e historive të tyre, por ka hedhur firmën, duke patur mesa duket një tjetër standard gjykimi për krimin. Në listën e presidentit është dhe i dënuari Mentor Lecini, i dënuar nga gjykata me 16 vjet burg për veprën penale të vjedhjes me pasojë vdekjen, të kryer në bashkëpunim. I dënuari në tentativë për të ndaluar një makinë ku udhëtonin babë e bir, të cilën synonte ta grabiste, ka lënë të plagosur rëndë djalin, i cili kishte pak kohë që ishte kthyer nga Gjermania. Pasi kanë grabitur një shumë krejt qesharake parash që kishin në makinë, rreth 500 marka, ata kanë lidhur drejtuesin e automjetit, i cili gjatë kësaj kohë iu ka kërkuar që ta lejojnë për të dërguar djalin në spital, lutje që nuk janë marrë parasysh. Djali ka vdekur nga plagët e marra dhe gjaku i dërdhur...

Tema

[Brari]

Ti japesh popullit per feste ndonje gjel deti falas si nanua nje here eshte pune per tu pergezuar po tja shtosh kriminelet ne rruge ketij populli te mjere eshte maskarallek i pa pare..
i poshter doli Moisiu..

Stafi i tije mund te jete mafioz..nuk diskutohet..
ai afrimi krasniq me shoke kan qene shkaterruesit e dhjetoristave.. qe e uzurpuan dhjetorin .. po sic duket ky qen aty nen b.olet e moisiut ka me shum hapsire te beje maskaralleqe..

shqiperia ska te burgosur te ndergjegjes qe te mendosh se.. tu japesh liri mendimtareve ben pun te mire..
Po ti japesh liri grabitesve ke bere krim..
Cben Bumciii..

[Brari]

RD

--

Pengjet që të bëjnë të falësh krime të rënda


Bledi KASMI


Alfred Moisiu nuk është menduar gjatë në dhënien e pafajësisë të një sërë kriminelëve të konsideruar si mjaft të rrezikshëm nga forcat e rendit, si dhe nga drejtësia. Kur i kanë mbetur edhe pak ditë në kolltukun presidencial, Moisiu nuk e ka humbur këtë rast të mirë për të bërë… falje masive në kushtet e një mungese të plotë transparence mbi kriteret tek të cilat ai është mbështetur për të firmosur dekretin. Ai e ka keqpërdorur këtë atribut deri në limitet ekstreme, duke i dhënë pafajësinë një trafikanti droge të dënuar nga drejtësia shqiptare për trafikimin e 500 kg drogë, lirimin po ashtu të një vrasësi, i cili nuk kishte vuajtur as ¼ e dënimit, dënimin e një tjetër pengmarrësi, i cili po ashtu kishte bërë vetëm 2 vjet burg, nga 12 që ishte dënuar nga drejtësia. Lista e të falurve nga Moisiu është mjaft e gjatë dhe emrat në të, nëse do të shikohen, njihen si persona me precedent të rëndë penal.

Paralelisht me aktin e fundit të Moisiut, Kuvendi, prej ditësh, po përgatit mbi baza ligjore dhënien e një amnistie për një sërë të dënuarish. Krejt ndryshe nga mënyra e funksionimit të Moisiut, Kuvendi nuk ka aspak ndërmend që të amnistojë ata që kanë kryer krime të rënda. Kjo amnisti, sipas projektit të paraqitur, pritet që të prekë vetëm ata të dënuar që u kanë mbetur pak kohë për të vuajtur dënimin dhe në mënyrë kategorike janë të përjashtuar të gjithë ata individë, të cilët janë dënuar për vepra të rënda penale. Standardet e përdorura nga Kuvendi dhe që janë në të njëjtën kohë edhe standarde universale mbi të cilat një institucion ushtron të drejtën e amnistisë, janë krejt të ndryshme nga ato të përdorura nga Moisiu.

Nuk ka ngjarë më parë në historinë e këtij vendi që kreu i shtetit të amnistojë kriminelë të konsideruar si mjaft të rrezikshëm, nuk ka dhe nuk mund të ketë asnjë rast analog në botën perëndimore që një kryetar shteti të të falë trafikantë droge, vrasës apo pengmarrës. A mund të imagjinohet që në Itali të lihet i lirë një anëtar i bandës së "Cosa Nostra"-s? A mund të imagjinohet po ashtu që në SHBA të amnistohen kriminelë të rrezikshëm të familjes "Gambino"? Askund nuk mund të ketë precedent të ngjashëm veprimi i Alfred Moisiut dhe asnjë festë kombëtare nuk mund të përdoret si ombrellë për t'i ikur të vërtetës së hidhur që fsheh kjo falje e fundit, që vjen nga zyra presidenciale.

Ata kriminelë që presin të lirohen nga Moisiu, janë vënë nën pranga pas veprimeve energjike, ku kanë vënë jetën në rrezik pjesëtarë të forcave të rendit. Po ashtu janë vënë me shpatulla për muri jo lehtësisht nga drejtësia dhe të shohësh pas disa muajsh të kësaj pune se gjithçka shkatërrohet dhe vrasësi lihet i lirë, duke u bërë hapur karshillëk strukturave të shtetit, përbën në vetvete një krim, të cilin nuk ka institucion që ta amnistojë, pasi është shkatërrues dhe dekurajues në maksimum për punën e këtyre strukturave të përkushtuara në luftën ndaj krimit.

Të lirosh një trafikant që kapet me 500 kg drogë, me vlerë që shkon mbi 1 milion dollarë, tregon se ekzistojnë arsye të forta, jashtë parimeve të shtetit të së drejtës, që të çojnë drejt këtij akti. Po ashtu, të çosh drejt lirimit një pengmarrës apo një vrasës, për të cilët gjykata refuzon edhe garanci të lirimit me kusht, kur jepen para në shifra që i kalojnë të 100 mijë dollarët, përsëri të bën të mendosh se interesa të tjera kanë nxitur Moisiun në këtë vendimmarrje të turpshme.

Ajo që është vënë re gjatë tetë viteve të qeverisjes së PS, ka qenë shtimi i dozave të abuzimit me pushtetin, veçanërisht në ditët e fundit të tij, kryesisht para zgjedhjeve. Pikërisht në këtë kohë janë bërë edhe shpërdorimet më të mëdha. Vjedhje gjigande në dogana e tatime, që është e regjistruar me evazionin e lartë fiskal në këto periudha, po kështu abuzime me privatizimet e objekteve të caktuara si dhe një mori veprimesh të tjera, të cilat ngjasojnë me ato të plaçkitësve, që kërkojnë të marrin gjithshka në prag të ikjes, duke abuzuar përtej të imagjinueshmesh me postin, që në ditët e fundit duket se nuk është më një post post publik, por privat, një çiflig i përkohshëm nga i cili kërkohet të vilet pasuri me mjetet më tinzare dhe bizantine për të siguruar pleqërinë. Duket se Moisiu nuk i ka shpëtuar infektimit nga ky fenomen që ka shoqëruar qeverisjen e PS dhe që është evidentuar edhe më parë tek ai me rastin e kompanisë famëkeqe, "Albatros".

Veprimi i Moisiut bëhet akoma më i rëndë, po të kihet parasysh se bashkë me postin e kreut të shtetit, ai mban edhe atë të Kryetarit të Këshillit të Lartë të Drejtësisë. Ky është një institucion, i cili, gjatë këtyre viteve të fundit, është vënë tërësisht nën kontrollin e njerëzve të bandave më të rrezikshme në vend dhe shumë herë janë ngritur pikëpyetje mbi rolin e vërtetë të Moisiut në këtë Këshill. Janë ngritur shumë pikëpyetje se si Moisiu ka heshtur, fjala vjen, për gjyqtarin që amnistonte krimet e bandës më famëkeqe në vend, atë të Aldo Bares, kur ky gjyqtar ulej në poltronin e Këshillit të Lartë të Drejtësisë. Po kështu janë ngritur dhe shumë pikëpyetje të tjera mbi rolin e Moisiut për të mbajtur me çdo kusht Sollakun në detyrën e kryeprokurorit, megjithë skandalet e evidentuara nga Komisioni Hetimor për të, dhe amnistinë që ai vazhdon edhe sot e kësaj dite t'i bëjë dosjeve të korrupsionit.

Ndoshta një pjesë e këtyre pikëpyetjeve prej kohësh e kanë marrë përgjigjen e tyre, por veprimi i tre ditëve më parë i Moisiut është pasqyra më e qartë për të evidentuar ata individë që përgjatë gjithë këtyre viteve kanë shërbyer thjesht si sekserë të krimit në shtet dhe veçanërisht në sistemin e drejtësisë.

[Xhuxh Xhumaku]

Panorama, Faqe 20 - Opinion

DJALLOG

Andrea Stefani
Takimi Nano-Berisha u perceptua nga shumica e publikut shqiptar, pavarësisht simpative politike, si një skandal me përmasa alarmante imoraliteti dhe sharlatanizmi politik. Pështirosja masive që shkaktoi takimi, e shtynë kryeministrin Berisha të ndërmarrë një orvatje të dëshpëruar për t’ia kthyer mendjen publikut. Por vetë rrekja mediatike e Berishës shfaqet si një fyerje për opinionin. Sepse ajo është ripohimi i besimit arrogant që kryeministri ka në forcën magjike të fjalës së tij si lider konfirmim i kredos (në fakt poshtërues për qytetarë të lire) se fjala magjike e liderit, duke sfiduar faktet, mund ta hipnotizojë masën deri në atë masë, sa ta bëjë ta shohë realitetin jo me sytë e vet, por me sytë e liderit. Në rastin konkret me sytë e Berishës.

Dhe gjithçka tha Berisha, nuk ishte gjë tjetër veçse rihedhje në qarkullim e arsenalit të një mendësie të vjetër që i konsideron njerëzit të paaftë për të vlerësuar gjërat me kokën e tyre, që i konsideron popujt dele që duhet të drejtohen përjetësisht nga barinjtë e tyre të përjetshëm, të mendësisë skllavëruese dhe antidemokratike që ngre kultin dhe arrogancën e liderit “historik” mbi opinionet e lira dhe institucionet e një shoqërie të lirë.
* * *
Kryeministri ka një vështirësi të pakapërcyeshme për të përligjur para opinionit takimin e tij të bujshëm me ish-kryeministrin Fatos Nano. Kjo vështirësi është vetë konflikti i tmerrshëm 15-vjeçar që ka gjeneruar binomi armiqësor dhe historik Nano-Berisha. Dhe në politikë nuk ka të keqe më të madhe sesa të kesh për kundërshtar veprën tënde. Se ato që thotë Berisha sot për Nanon, kundërshtohen nga ato që ka thënë Berisha dje, por për Nanon, shtrëngimi i duarve sot kundërshtohet nga shtrëngimi i prangave dje, respekti i sotëm nga sharjet dhe mallkimet e djeshme, lavdërimet dhe superlativat e sotme nga akuzat e egra të djeshme. Në të gjitha përpjekjet e tij për të retushuar hipokrizinë historike të këtij (sikundër shprehet Nano) “djallogu” makiavelik nga më të pacipët në historinë e politikës shqiptare, Berisha i sotëm kundërshtohet në radhë të parë nga Berisha i djeshëm. Akuzat kundër Nanos që Berisha i përdori për të ardhur në pushtet kundërshtojnë lavdërimet për Nanon që Berisha po i përdor po për të zgjatur qëndrimin e tij në pushtet.

* * *
Shumë nga akuzat kundër Nanos janë formuluar publikisht gjatë fushatës së fundit elektorale para se Berisha të vinte në pushtet. Prandaj ai nuk mund të shpresojë në një amnezi, në një harresë publike të këtyre akuzave që e afishonin Nanon si padrino të malavitës shqiptare Koha është shumë e shkurtër. Atëherë, cila është shpresa e kryeministrit për t’ia kthyer mendjen publikut. Nuk ka gjë më cinike se kjo shpresë djallëzore e Berishës me rrënjë në “djallogun” me Nanon. Sepse është shpresa se publiku i rraskapitur aq shumë nga lufta Nano-Berisha do të duartrokasë verbërisht si një turmë pa tru, paqen Nano-Berisha. Shpresa djallëzore e Berishës bazohet gjithashtu te fanatizmi, te kjo dukuri ende e përhapur në Shqipëri, që e bën individin të duartrokasë pa menduar gjithçka që thotë lideri. Lideri kishte të drejtë dje kur akuzonte Nanon si mafioz që duhet të ndëshkohet nga ligji, por po i njëjti lider ka prapë të drejtë kur e paraqet Nanon si shpëtimtar të demokracisë me të cilin mund të “djallogohet”.

* * *
Por fanatikët janë një specie sociale që po pakësohet me shpejtësi. Ndaj, shpresa e Berishës për të kuruar reputacionin e prishur nga “kompromisi historik” me armikun e tij po historik, nuk mund të mos mbështetet edhe te sofizmi, tek arti i paraqitjes së gënjeshtrës si të vërtetë. Sepse për fat të keq të Berishës, në Shqipëri është shtuar numri i atyre njerëzve që mendojnë me kokën e tyre dhe i shohin me skepticizëm akrobacitë politike të liderëve historikë si Nano e Berisha. Dhe nuk ka armik më të rrezikshëm për liderët e përjetshëm, sesa njerëzit e lirë dhe me gjykim të lirë. Sepse sundimi i tyre jetëgjatë bazohet në skllavërimin e mendjes dhe gjuhës së njerëzve. Dhe ashtu sikundër pritej, apologjia e Berishës ishte e mbushur me gënjeshtra. Berisha tha se u takua me Nanon ngaqë donte të shpëtonte votimin e qytetarëve që po merrej peng nga kryetari i opozitës, Edi Rama. Por në rast se Berisha do ta kish pasur kaq merak votën e lirë, do të kish bërë shumë më tepër (ashtu sikundër edhe premtoi kur hipi në pushtet) për t’i pajisur qytetarët me karta identiteti apo karta votimi.

Në funksion të kultit dhe pushtetit të tij personal, Berisha e ftoi Nanon jo që “të zgjidhë” një krizë që po jepte shpirt, por për të defaktorizuar rivalin e tij real, Edi Rama dhe për të faktorizuar rivalin e tij jo real, Nano. Futja në lojë e Nanos nuk e zgjidhi krizën, por e shtyu atë për më tej, sepse ndihmoi që të mbetet në këmbë një pjesë e atij mekanizmi manipulimi me certifikatat që nuk do të vonojë të shfaqë incidentet e veta në ditën e votimit, në 18 shkurt. Hyrja e Nanos në lojë nuk e zgjidhi krizën, por e ndihmoi Berishën të shpëtojë diçka nga projektet e tij manipuluese, sepse tronditi rezistencën e opozitës në çastet e fundit të krizës.

* * *
Berisha e ftoi Nanon të kthehet në politikë me besimin që ka te influenca absolute që “institucioni” i kultit të liderit historik ka mbi partinë. Dominimin e arenës politike nga binomi Nano-Berisha, këtë anomali të tranzicionit shqiptar të shkaktuar nga dobësia e institucioneve të demokracisë, Berisha përpiqet ta paraqesë si domosdoshmëri dhe shpëtim. “Personat që mund të zgjidhin probleme duhet të takohen”, – deklaroi Berisha gjithë krenari. Por kjo është një frazë që nxjerr jashtë loje të gjithë institucionet e demokracisë si të paafta të zgjidhin krizat që mund t’i zgjidhin vetëm dy “burrat e dheut”.

Vështirë të gjendet mentalitet më patriarkal dhe tribal për demokracinë se ky i kryeministrit shqiptar. Ndërkaq, duke ftuar Nanon të rivijë në politikë, Berisha duket se ngatërron të “majtën” me të “djathtën”, PS me PD. Sepse ndryshe nga ç’beson Berisha, armiku i tij i vjetër dhe miku i tij i ri, Nano, nuk ka më mbi të majtën dhe PS atë influencë absolute që ka Berisha në krahun e “djathtë” dhe në PD. Berisha deklaroi që Nano është lideri më me influencë i së majtës, por kohët kanë treguar se PS dhe e majta kanë fituar imunitet nga “influenca” Nano dhe se mund të bëjnë shumë më mirë pa të sesa me të. Duke u ankuar për gjoja trajtimin stalinist që Rama i bën Nanos, Berisha në fakt shpreh shqetësimin e shkatërrimit të modelit të liderit të përjetshëm të partisë, që është modeli i tij. Duke mbrojtur Nanon, Berisha mbron Berishën, ashtu sikundër Nano duke mbrojtur Berishën mbron Nanon. Kulti i liderit absolut që i ndërseu këta dy politikanë për 15 vjet kundër njëri tjetrit i bashkon tani kundër kërcënimit që i vjen këtij kulti nga konkurrenca demokratike.

* * *
Përpjekja e Berishës për të mbrojtur Berishën karakterizohet nga kontradikta të hapura logjike. Berisha deklaron se u takua me Nanon që t’i faktonte qytetarëve se udhëhiqet nga toleranca dhe jo urrejtja, por ndërkaq bën sikur harron se kundërshtari i tij real në PS nuk është Fatos Nano, por Edi Rama. Dhe toleranca duhet të tregohet me kundërshtarët realë dhe jo me kundërshtarët e rremë si Nano, të cilin Berisha pasi e ka vënë përfund në zgjedhje, e paraqet si lider “real” të socialistëve. Takimi i Berishës me Nanon u zhvillua në karshillëk të hapur me tryezën e bisedimeve të ngritur nga presidenti Moisiu për të mundësuar zgjidhjen e krizës. Ky takim ishte edhe përpjekja agresive dhe e pandershme për t’ia grabitur institucionit të presidentit dhe partive politike të angazhuara në negociata të vështira, meritën e zgjidhjes institucionale të krizës dhe për t’ia atribuar dy “burrave të dheut”.

Pikërisht ky makiavelizëm patriarkal, ky injorim arrogant i institucionit të Presidentit nga Zeusët e politikës së vjetër, paraqitet sot nga Berisha si “një vlerësim i qartë i hapur dhe publik i përpjekjeve të presidentit për të zgjidhur krizën”. Por sofizmat e Berishës nuk kanë të sosur. Nano është lideri që e reformoi PS-në, duke bërë që ajo të mos jetë parti e një personi - deklaroi Berisha. Vetëm pak minuta pas këtij glorifikimi “demokratik” dedikuar Nanos, Berisha pohoi se lideri i ri i socialistëve Rama nuk mund të drejtojë dot PS pa liderin historik Nano. Nëse do të drejtosh vetë duhet të themelosh një parti tënden! Ky është sugjerimi demokratik që Berisha i bën Ramës. Dhe në fakt, nuk bën asgjë më shumë veçse i ofron Ramës shembullin e tij dhe të Nanos. Shembullin e shndërrimit të partive në prona private të liderëve historikë, ku demokracia shërben vetëm si fasadë mashtruese e sundimit të tyre sa të turpshëm, aq edhe të rrezikshëm për demokracinë.

Një sundim që përfaqëson modelin e fundit të enverizmit partiak në kohën e demokracisë dhe që s’ka djallog e djallëzi që t’ia zgjasë jetën.

stefani_andrea@yahoo.com

[Xhuxh Xhumaku]

ballkanweb

Lufta e Vetmuar e Berishes

Nga Erjon Tase

Skema e kafshates ka bere hapa te rendesishem, por nuk ka perfunduar’, i tha dje kryeministri Berisha heshtjes se deputeteve te tij ne mbledhjen e grupit parlamentar te PD-se. Ne pritje te perfundimit te skemes, ai afroi te njejten kafshate te hidhur per shqiptaret; afroi dhembin e zakonte me te cilin kafshon Kryeprokurorin. Protektori kryesor i krimit ne Shqiperi mbetet Prokurori i Pergjithshem, i cili "do t'i nenshtrohet hetimit qe meriton, per te gjitha bllokimet e dosjeve qe ben, makinacionet qe ben per te mbrojtur anetaret e organizatave kriminale", perseriti kryeministri me nota te vjetra, avazin me te njejtin moshe te merise se tij me zotin Sollaku.

Por Çfare ka ndodhur qe nga momenti kur Presidenti i Republikes i tha Jo! inisiatives personale te zotit Berisha per shkarkimin e Kryeprokurorit? Çfare e riktheu vemendjen e njeriut formalisht me te fuqishem te vendit, ndaj kreut te nje institucioni qe realisht nuk ka varesi te drejtperdrejte nga strukturat e votuara per t’u drejtuar nga qeverisja?

Ne prokurorine e krimeve te renda ka rreth nje muaj qe ka nisur nje hetim mbi procedurat e licensimit te televizionit te shoqerise Ora shpk. Nje histori ku drita e hedhur mbi te fillimisht nga shtypi ka zbuluar hijet e mekatit te pushtetit te sotem. Jo vetem protagonistet e tij qe nuk e fshehin nepermjet arrogances se veprimeve te tyre se kane mbeshtetjen e drejtperdrejte te kryeministrit, por dhe vete kryeministri eshte shfaqur ne menyre te drejtperdrejte ne mbrojtje te kesaj license fantazme. Heren e pare, kur tha se KKRT nuk ishte nen varesine e tij, pavaresisht se muaj me pare kishte shpallur luften kunder KKRT-se se vjeter si prioritet te qeverisjes se tij. Dhe heren e dyte, ne votimin e fundit ne Kuvend, menjehere mbas marreveshjes politike per tejkalimin e krizes se zgjedhjeve, kur e shfrytezoi kohen e tij jo per te vleresuar arritjen e marreveshjes, por per te mbrojtur KKRT-ne e re te vene seriozisht nen akuze. Qe ne fakt eshte nje akuze e drejtperdrejte per vete kryeministrin qe bekoi lindjen e asaj krijese ne zyrat e ish-Komitetit Qendror te Partise se Punes.

Pergjigja qe morri edhe nga te tijte ne sallen e Kuvendit, ishte nje votim dermues kunder vullnetit te tij, nje vote kunder e ardhur dhe nga deputetet blu te cileve dje ju tundi serish te njejtin flamur tashme te grisur te luftes kunder "gjumit" te kryeprokurorit. E beri per te perfshire ne kete lufte moralisht e politikisht te humbur, ne kete lufte personale te vetmuar, edhe deputetet e tij. E beri per te gjetur nje dalje emergjence nga problemi direkt personal ku e ka futur klani i njerezve qe e rrethojne, njerezve qe e shfrytezojne dhe shfrytezohen prej tij.

Hetimi i prokurorise po tregon se toleranca zero kunder korrupsionit, togfjaleshi i zemres se Doktorit te zemres, eshte e tille edhe atehere kur drejtohet ndaj miqve te tij. Kesaj i ndruhet Doktori. Ndaj Berisha kercenon. Madje me ze te larte. Si per te sfiduar friken qe ndjen nga petet e lakrorit te gatuar prane dhe brenda zyres se tij. Si per te sfiduar friken, ne nje beteje ne te cilen ka mbetur vetem. Madje i "braktisur" edhe nga kryetarja e Kuvendit. "Ne anijen e mbytur, nuk ka me vend as per Kapitenin", thote nje fjale e urte marinaresh. Doktori e di mire se anijes se tij i eshte hapur nje vrime e thelle dhe e zeze ne pjesen poshte timonit. Pikerisht per faj te Kapitenit.