23 Qershor: Zemra e Krishtit

[NoName]

Sot Kisha kremtoi solemnitetin e Zemrës së Krishtit




Është përshpirtëri e përhapur në gjysmën e 1700-tës përmes Shenjtores Margerita Maria Alakok.

Me solemnitetin e Zemrës së Shuguruar të Jezu Krishtit, prej disa vitesh përkon edhe Dita e Shenjtërimit për Klerin. Nisma e ka zanafillën në vitin 1995, kur Gjon Pali II, duke pranuar propozimin e Kongregatës për Klerin, caktoi datën vjetore të Ditës së Shenjtërimit për Klerin. Që atëherë kjo Ditë kremtohet në solemnitetin e Zemrës së Krishtit ose në ndonjë datë tjetër të rëndësishme, sipas mundësive ose traditave vendase. Sivjet u zgjodh tema e homelisë që mbajti Benedikti XVI të Enjten e parë të Madhe të papnisë “Nuk ju quaj më shërbëtorë, por miq”, fjalë që Jezusi ua tha nxënësve të Tij.

“Është festa në të cilën, në mënyrë të veçantë, lavdërojmë dashurinë e Hyjit” – theksoi në audiencën e përgjithshme të së mërkurës, Benedikti XVI. Festa lindi në shekullin XVII pas zbulimeve që i bëri Jezusi Shenjtes Margerita Alakok, rregulltare e Vizitacionit. Në vitin 1675 Krishti iu duk murgeshës, duke e ftuar ta përhapte flakën e dashurisë së Zotit e, duke ua treguar Kishave zemrën e tij, të kërkonte themelimin e një kulti publik dhe liturgjik. Rregulltarja e Kuvendit të Vizitacionit në Romë, motër Klaudia Anjeza Paladino, shpjegon kuptimin e kultit të Zemrës së Krishtit:

Përgjigje: - Në Zemrën e Krishtit adhurojmë dashurinë e Hyjit për njerëzimin, dëshirën e Tij për shëlbimin universal dhe mëshirën e tij të pambaruar.

Pyetje: - Ç’ do të thotë të jesh i devoçëm i Zemrës së Krishtit?


Përgjigje: - Do të thotë ta adhurosh Zemrën e Krishtit si seli të dashurisë së Zotit e të mëshirës së tij të pambaruar. Jezu Krishti e bëri të dukshme dashurinë e Atit përmes Zemrës së Tij njerëzore, të ndjeshme, plot me dashuri e mëshirë. Kulti publik liturgjik i Zemrës së Krishtit bazohet mbi zbulimet që vetë Zemra e Krishtit i bëri motrës sonë të shenjtë, Margerita Marisë e, para saj, edhe mistikëve të tjerë. Jezusi iu duk nën formën e një dielli të shkëlqyer e i tha këto fjalë: ‘Kjo zemër e shporuar mbi Kryq nga dashuria, në vend që të gjejë ndër njerëz dashuri e mirënjohje, gjen përbuzje, fyerje e deri blasfemi’. E Jezusi i tha rishtas: ‘E shpëtova botën me Kryqin e mundimeve të mia. E tani dua ta shpëtoj përsëri, duke i treguar Zemrën time, oqean i mëshirës sime të pambaruar’. E më pas Krishti kërkoi kultin, jo vetëm individual, por edhe publik e shoqëror, kultin liturgjik, me themelimin e festës së Zemrës së tij të Shuguruar ditën e parë pas tetëditshes të Solemnitetit të Korpit të Krishtit.

Pyetje: - Cilat janë veçantitë e përshpirtërisë të rregulltareve vizitantine?


Përgjigje: - Përvuajtëri e ëmbëlsi. Jezusi ka thënë: mësoni nga unë që jam zemërbutë e i përvujtë. Dhe e ka quajtur Vizitacionin urdhërin më të dashur, sepse themeluesi e ka shprehur qartë që ky urdhër klaustral ka lindur nga Zemra e shporuar e Jezu Krishtit.

[NoName]

ZEMRA E KRISHTIT
23/06/2006

L1: Oz 11, 1.3-4. 8a. C-9; L2: Ef 3, 8-12.14-19; Ungjilli: Gjn 19,31-37


Kur gjindemi në këtë muaj kushtuar „Zemrës së Krishtit“, zemrat tona dhe ne si adhurues të kësaj „Zemre“ të shenjtë, kemi arritur deri në këtë festë, që në këtë mënyrë disi të mundohemi me jetën tonë t'i përngjajmë Jezu Krishtit, i cili është zemër butë dhe i përvuajtë.

Nëse i'a bëjmë një shiqim „zemrës së njeriut“ në aspektin e shkencave mjekësore dhe biologjike, atëherë vijmë në përfundim, se pa funkcionin të zemrës njeriu është i vdekur, i pa jetë!

Kështu, zemra është burimi, dhënëse dhe përçuese e jetës tonë. Është si një orë e rrymës e cila numëron killovatët dhe tregon se rryma është një funkcion dhe në përqim.

Kështu edhe ne si besimtar, pa adhurimin, pa respektin dhe pa e treguar dashurinë ndaj kësaj zemre të Krishtit nuk mund të jetojmë. Kjo është ajo Zemër, që neve na forcon, na udhëheqë dhe na mbush me energji të reja shpirtërore në jetën tonë krishtere.

Etimologjia e fjalës mbi „zemrën“: në gjuhën e Biblës shenjëzon qendrën përsonale të njeriut, vendi ku preket e vërteta dhe ku lind besimi, vendi ku bien vendosjet për jetën e njeriut, qendra ku prej saj fillon gjithçka: mirësia, dashuria, mirëkuptimi, respekti, paqa, dashamirësia, buzëqeshjet tona. Zemra, është pra e adhuruar si shenjë e dashurisë dhe e flijimit të Jezu Krishtit.

Po ashtu edhe në kulturat tjera njërëzore të popujve të ndryshëm zemra parashifet si simbol i dashurisë, që tregohet ndaj Zotit e njeriut.

Në ditën e shën Valentinit ose në ditën e nënave janë të dekoruara vitrinat me zemra si një shenjë e miqësisë, e falenderjes dhe e dashurisë. Zemra është vendi dhe qendra e ndjenjave tona njerëzore. Nëse ne gëzohemi, atëherë zemra jonë poashtu do të galdon.

Kur kremtojmë festën e „Zemrës së Krishtit“, atëherë ne mund të pyesim: Çfarë roli luan sot kjo dëvotshmëri në jetën tonë krishtere?

Nëse shikojmë në aspektin historik, dëvotshmëria ndaj Zemrës së Krishtit ka filluar të përhapet qysh se në shekullin 16/17, posaçërisht në rregullin e Jezuitëve. Diçka më vonë kjo dëvotshmëri fillon të përhapet edhe në Francë, Itali, Gjermani.

Kështu dalëngadalë fillon të përhapet edhe në mbarë kishën, nëpër shekuj dhe nëpër të gjithë popujt.

Papa Leoni i XIII në vitin 1899 i kushton botën krishtere Zemrës së Krishtit. Në kalendarin e sotëm liturgjik kjo festë pranohet si festë e madhe në vitin 1970.

Jezusi i inkuruajon nxënësit e vet me këto fjalë, që “mos t´ju shqetësohet zemra” (Gjn 14,1), por „zemra e juaj të galdon dhe askush s'do t´ju merr gëzimin”. Thellbi kryesor koncentrues i Zemrës së Krishtit është zemra e tij, kur një ushtar në kryq i'a shporon zemrën ku prej saj rrodhi gjak dhe ujë. Kjo zemër e shporuar u bë një gurrë e sakramenteve të kishës dhe i'u dhurohen apo ndahen besimtarëve për çdo ditë.

Kjo zemër e shporuar u bë „burim i mëshirës dhe i hirit hyjnor“, pa të cilin nuk do të kemi jetën shpirtërore në vetvete. „Lartësimi i tij në kryq u tregua me një dashuri të pakufi dhe u flijua për të gjithë njerëzit“, veçohet në profacionin e festës së sotme. Kjo zemër edhe pse u shporua me hakmarrje, u bë burim i faljeve të mëkateve, burimi i pajtimit me Zotin dhe me njeriun, prandaj: „fali, o Zot se nuk dijnë çka bëjnë“!

Këtu tregohet një dashuri e madhe edhe ndaj mëkatarëve, sepse Jezu Krishti erdhi për mëkatarët, kështu që nëse ne dëshirojmë t´i përngjajmë kësaj zemre duhet të jemi edhe ne të gatshëm që të falim, t'a duam paqën dhe të bëhemi njërëz të paqës, në vetvete, në familje, në famulli dhe në vendin tonë ku ne jetojmë.

Kjo festë e Zemrës së Krishtit është për të gjithë, një ditë e shëlbimit dhe e bekimit të përjetshëm. Ta duam edhe ne këtë zemër hyjnore dhe të mendojmë pastaj që të jemi të ngjashëm me atë.

Të mendojmë edhe ne me jetën tonë të përditshme se si qëndrojmë ne me zemrën tonë, a jami afër kësaj zemre apo ndoshta jam shumë larg kështu me duhet dashuri dhe kohë për të bërë më shumë, apo ndoshta edhe jam në kundërshtim dhe në dështim të jetës sime shpirtërore.

Le të jetë edhe për ne të gjithë kjo ditë një dhuratë e madhe që Zoti ia dhuronë popullit të vet me anë të zemrës së shuguaruar, që u bë gurrë shenjtërie për të gjithë! Amen.

Mag. Don. Kolë Gjergji,
Kapelan në famullinë
Bruck a. d. Mur në Austri

[NoName]

Zemra e Krishtit



Festa e Zemrës Krishtit na përkujton dashurinë e madhe që ka Zoti At ndaj nesh. Ai bëri që të flijohet Biri për shëlbimin e të gjithëve. Në flijim e Jezu Krishtit në kryq ndodhin shumë gjëra të shprehjes së dashurisë me të thellë që kishte Ai për ne. Jezusi e barti kryqin dhe u gozhdua në të. Nga kryqi ua fali armiqve…i varur në kryq pohoi se kishte etje, jo për ujë por për shpirtrat e njerëzve. Dhe pasi dha shpirt u shporrua kraharori i Tij, u shporrua edhe zemra e Tij, nga e cila zemër rrodhi gjak dhe ujë me të cilat Jezu Krishti e shpërbleu botën.

Këto dy elemente mbeten deri me ditën e sotme gurrë të pashtershme shëlbimi për të gjithë ata që besojnë dhe iu kushtohen Atij. Shenjtërit e kanë hetuar dhe kanë apsur ndjenja të veçanta në nderimin e Zemrës Krishtit. Ndërsa më saktësisht kjo përshpirtëri fillin me 27.12.1673 kur Zemra Hyjnore i paraqitet shën Margaretë- Maria Alacoque nga e cila Jezusi kërkon dy përshpirtëri: një orë adhurim para të Shenjtrushmit Sakrament dhe kungimi në çdo të premte të parë të muajit. Jezusi deshi që të jetë një ditë e kushtuar Zemrës së Tij dhe kjo përshpirtëri për ata që e mbajnë do të marrin hire të shumta. Papa Klementi i XIII e shpalli këtë festë të festohet në mbarë Francën, ndersa Pio i IX dha urdhër që të festohet në mbarë Kishën.

Ne duke festuar dhe duke medituar mbi Zemrën e Krishtit, kujtojmë me dashuri dhe fe atë që bëri Jezusi për ne.

Kjo ditë na përkujton që të mendojmë mbi mekatet që i bëhen Zemrës Hyjnore. Çdo mëkat është heshtë që shporon këtë Zemër. Jezusi kur iu paraqitë shën Margaretës i tha: „Shih këtë zemër e cila ndezët flakë për njerëz që i dua, shko përhape lajmin se kërkoj që të më duan dhe të më nderojnë.”
Dashuria pra duhet të kthehet me dashuri. Nëse Zoti ynë Jezu Krishti na ka dashur me atë dashuri sa që u flijua për ne, atëherë edhe ne duhet ta duam Atë dhe të nderojmë Zemrën e Tij, e cila u shporrua për ne dhe mëkatet tona. Për këtë edhe ne mund të lutemi: Zemra e Krishtit Zotit tonë, bëj që të dua për gjithmonë!