*
*
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga lulja_e_dimrit : 06-11-2002 mė 05:51
ashtu eshte lulja sepse nuk ka gje me te rende te shofesh njeriun qe do, duke u futur ne dhe. Dhe pas asaj dite te mos i shofesh me fytyren kurre, apo ti digjosh zerin.
Life is B E A U tiful :)
Ps. Megjithate "JETA VAZHDO" dhe kete nuk duhet ta harrojme kurre sepse me kalimin e kohes cdo gje fillon pak e nga pak zbete...nuk po them qe shuhet sepse qe ta shuash dicka te tille duhet ose te humbesh memorje ose te rilindesh.
Life is B E A U tiful :)
Une kam frike te vdes psh....
Tingujt e heshtjes sė mendimeve te pathėna
perplasen nė detin e renkimit pamor,
Lotet e kuq gjurmėt keqaz mbulojnė
U mpiksėn tingujt, ngrirja filloi
Heshtja ime u trishtua...
Enika ke te drejte, por keto jane raste ekstreme. Fakti eshte se tek keta njerez nuk u ben shume pershtypje vdekja, pasi dhe jeta e tyre eshte pa asnje lloj "interesi", apo shijimi.
Por une perseri nuk mund te them se keta njerez thelle brenda shpirtit te tyre, nuk kane friken e misterit qe quhet vdekje.
Ndoshta ēastet e fundit jane ato me te tmerrshmet...
Lulja e dimrit ne te vertete eshte mire t'i shohim gjerat me realisht, dhe jo ne kuadrin e perkufizimeve dhe t'i shohim ato si pjese e jetes se perditshme. Keshtu do kemi mundesine te fitojme me shume prej njeri tjetrit....
Pershendetje The Hobbit
Give light and the darkness will disappear of itself.
Erasmus (d. 1536)
O puhiza...ai qe ka pfike nga vdekja...ai ka me vdek me shpejt...Kete nuk e am thene un.
O hobbit ashtu eshte lal sepse sic e tham me pare frika te shtyn me shume per te bere nje hap perpara ne nje rruge te pa ditur.
Megjithate duhet te jemi te forte dhe ta permbledhim veten ne cdo moment te jetes tone dhe te mendojme se si do ja dalim mbane dhe jo te hutohemi dhe te mos bejme asgje.
Rrespektet e mija.
Life is B E A U tiful :)
Une jam gjalle moj Enika, por kjo s'do te thote qe frika per vdekjen nuk ekziston tek une. Ndoshta kjo me ndihmon ta jetoj jeten sikur te ishte dita e fundit qe do kisha per te jetuar. Te kesh frike do te thote dhe te pergatitesh....per ate qe une e quaj mister.
Nejse,
Me e veshtire behet kur je e papergatitur...psh. ne rastin qe thote lulja. Te shohesh dike qe do teksa vdes dhe qe te largohet dhe qe nuk do ta shohesh kurre me do te thote te kesh frike dhe te ndihesh e pasigurte dhe e pambrojtur. Do te thote te dyshosh ne ekzistencen e nje Zoti, do te thote te ndihesh e vetme...
kaq
Tingujt e heshtjes sė mendimeve te pathėna
perplasen nė detin e renkimit pamor,
Lotet e kuq gjurmėt keqaz mbulojnė
U mpiksėn tingujt, ngrirja filloi
Heshtja ime u trishtua...
Opuhiza une nuk thash qe frika e dekjes nuk egziston tek ty apo tek dikush tjeter...por un po them qe njeriu duhet te mos thote ...jopo kam frike ketu jopo kam frike aty sepse ai qe ka me shume frike ai vdes me para....sepse nga frika te pushon zemra dhe vdes.
E di ti qe ne Vitin e Ri te 2000 kan vdek njerez sepse i ka pushu zemra sepse kishin frike se mos permysej bota dhe do vuanin shume...gjithshka eshte e shkrujtme....(te pakten kshu mendoj une)
Pastaj un nuk kuptova ate shprejen qe kishe shkrujt ti ne lidhje me temen...te dyshosh ne existencen ne Zot...
ps. Ajo figura poshte emrit tend me pelqen shume.
Me rrespekt Enika.
Para dy ditesh vdiq nje kolegu im i punes, nje burre rreth te 60-ve, shume njeri i mire. Kete nuk e them se nuk eshte me, por se vertet ishte i tille. Nuk kishte Pashke qe kalonte pa me sjelle nje veze te kuqe, te vetmen qe e ruaja deri ne vitin tjeter, vit ne te cilin do perseritej i njejti ritual. Ne pune ishte shume korrekt dhe profesionist. Te shkretin e kam bezdisur edhe kur ishte i semure ne shtepi, pasi e dija se ishte i vetmi qe mund te me fliste e te me shpjegonte gjera qe nuk i kuptoja( ne lidhje me punen), pa shprehur kurrfare nuance bezdie. Semundjet e tij ishin disi te largeta per mua, por here pas here e pyesja ne telefon si je. Derisa para dy ditesh me thane qe vdiq. Ne cast shtanga dhe dy pika lote me shkane nga syte. Sic shkohet zakonisht per ngushellim, shkuam dhe ne koleget e tij te punes, por gjate rruges shpresoja te mos shikoja trupin e tij te shtrire e te vdekur. Por ja qe , sic ishte zakoni, 'grate' rrinin ne dhomen e te vdekurit te cilit i jepej lamtumira e fundit. Hyra ne dhome dhe ne mes pashe trupin e tij te shtrire dhe me pas te shoqen e tij e cila nuk i ndante lotet per asnje cast. Ai ishte sikur e kisha pare me pare, me nje buzeqeshje te qarte ne fytyre, i qete si heshtja. Kur takova te shoqen qe i rrinte te koka, e preka dhe te vdekurin...ne balle, por besomeni, ishte prekja me e frikshme qe kisha ndjere ndonjehere. M'u duk sikur preka nje bote tejet te larget. Aq i ftohte m'u duk balli i tij saqe per nje cast me ngrine te gjitha mendimet. Madje dhe ne frymemarrje kisha veshtiresi. E ndieja zemren qe me rrihte fort dhe ndihesha vertet keq. Nuk isha perballur kurre me nje rast te tille dhe desha te provoj me veten time se sa e forte isha perballe vdekjes...Dhe ju them se isha e dobet fare, si nje pende qe nuk e terheq kurre toka. Aty provova se cdo te thote te ikesh per se gjalli. Te jesh dhe te mos jesh. Te ngresh distanca dhe te kapercesh kufij....
Aty pata frike, vertet frike...por me duhej t'i jepja lamtumiren, atij qe me thoshte miremengjes....dhe qe me uronte nje vit te mbare...
Tingujt e heshtjes sė mendimeve te pathėna
perplasen nė detin e renkimit pamor,
Lotet e kuq gjurmėt keqaz mbulojnė
U mpiksėn tingujt, ngrirja filloi
Heshtja ime u trishtua...
Ne radhe te pare ngushellimet e mia Puhiza. Eshte teper e tmerrshme kur perballohesh me realitetin e vdekjes.
Aty kupton se sa e brishte eshte jeta... Mjafton nje ēast i vetem dhe gjithēka ndryshon.
Dikur punojme, flasim ecim, qeshim dhe kaq papritur....Ndjenja e frikes eshte e pashmangshme.
Puna eshte qe ne te gjejme mjetin e duhur per ta thyer kete frike, qw eshte dhe gjeja me e veshtire, por jo e pamundur....
Give light and the darkness will disappear of itself.
Erasmus (d. 1536)
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt