Nga Liturgjia e Kishës

[NoName]

HIMNI I KRYQIT SHEJTË
(Knohet të Premten e Madhe)


Antifona:

Na po e adhurojmë, o Zot, Krygjën tande,
po e levdojmë e po e madhnojmë të ngjallunt tand të shêjtnueshëm:
qe se përnjimend prej drunit të Krygjës i erdh mbarë botës gëzimi.

Ps 66, 2:

Hyu pastë mëshirë për ne e na bekoftë.
Para nesh i qeshtë fëtyra e pastë mëshirë për ne.

Antifona:

Na po e adhuorjmë, o Zot, Krygjën tande,
po e levdojmë e po e madhnojmë të ngjallunt tand të shêjtnueshëm:
qe se përnjimend prej drunit të Krygjës i erdh mbarë botës gëzimi.

Antifona:

O Krygjë besnike, ndër tana landët ti mâ fisnikja.
S’ka pyllë mbi botë qi përmban një landë
si tý në gjeth, lule e fryte.

* O dru i ambël, ti qi mban gozhda të ambëla e barrën e ambël.


Himni

[size=14]Thueja kangës deh, gjuhë njerzore,
Mbas betésë këndo t’bardhë fitimin;
Këndo trofenë, t’madhen fitore
T’asajë Krygjë, ku mbarë njerzimin
E pështoi Krishti, m’tê tuj hjekë,
Për né njerzit n’Kalvár tuj dekë.

O Krygjë besnike, ndër tana landët ti mâ fisnikja.
S’ka pyllë mbi botë qi përmban një landë
si tý në gjeth, lule e fryte.

Vetë Krijuesi, zbutë idhnimin,
Dau me e shlye t’vjetër gabimin,
Qi mâ spari njeri bâni
Kur t’landës n’Eden frytin grani:
E m’at landë qi pru rrenimin;
Na gatoi rishtas fitimin.

O dru i ambël, ti qi mban gozhda të ambëla e barrën e ambël.

E kërkonte ‘imend mirësija
E Hyut t’madh këso dore ‘i vepër
Qi m’atë landë, ku u krye tradhtija,
Uhán t’merrte ‘i Adam tjetër:
Kështu ku gjarpëni fitoi ‘i herë,
Pështoi njerëzimi deke s’mjerë.

O Krygjë besnike, ndër tana landët ti mâ fisnikja.
S’ka pyllë mbi botë qi përmban një landë
si tý në gjeth, lule e fryte.

Kur erdh koha e premtueme
Prej Profetësh, si thanë kje motit,
Hyu dërgoi mbi tokë t’krijueme
Prej dorës s’tij, t’Birin e Zotit,
Qi prej nanës Virgjin, n’krahnuer,
Mish e gjak si njerzit muer.

O dru i ambël, ti qi mban gozhda të ambëla e barrën e ambël.

Kjau Ai i Lumi si kján fëmija,
Mbi një grazhd ku e mbëloi vorfënija:
Mbi atë grazhd, ku Virgj’na Mri,
E pështuell n’riza Krishtin Fëmi:
Duerë e kambë ku e pau shtërngue
N’shpërngaj t’vrashtë mbi kashta vnue.

O Krygjë besnike, ndër tana landët ti mâ fisnikja.
S’ka pyllë mbi botë qi përmban një landë
si tý në gjeth, lule e fryte.

Tridhetë vjetë qi kaloi n’tokë,
Jetoi i vorfën, n’heshtim t’plotë:
Mandej deket njerzit pështoi;
Dashtas n’Kryq vedin flijoi:
Përmbi Kryq, përmbi Golgota
Shpirtin dha, t’shpërblehej bota.

O dru i ambël, ti qi mban gozhda të ambëla e barrën e ambël.

Eten n’Kryq me tamth ja shuene,
Kryet me therra ja rrethuene,
N’heshtë krahnorin ja shporuene,
Prej kah ujë e gjak si gurra
Rá mbi tokë, me tallaz t’vetin
Pastroi qiell’n e pastroi detin.

O Krygjë besnike, ndër tana landët ti mâ fisnikja.
S’ka pyllë mbi botë qi përmban një landë
si tý në gjeth, lule e fryte.

Përkul rrêmat, landë madhështore,
Për atë trup qi n’tý pushon;
Zbute mëninë tande mizore
Për atë Mbret qi n’tý rekton;
Bânju shtrat, deh, jo drũ n’rrah,
N’dekë ti Krishtit bânju krah!

O dru i ambël, ti qi mban gozhda të ambëla e barrën e ambël.

Përsè ti ndër sa landë toka
Qet nga gjiu, mâ e deja jé,
Jé mâ e çmueshmja qi ka ba bota,
Përsè në krahë Shëlbuesin ké:
Ti jé arkë, limâ n’gjak lá
T’Kingjit t’Hyut qi pështue na ká.

O Krygjë besnike, ndër tana landët ti mâ fisnikja.
S’ka pyllë mbi botë qi përmban një landë
si tý në gjeth, lule e fryte.

Përherë lavd i kjoftë Trinisë Shêjte:
Atit lumni i kjoftë;
Vehtjes s’Dytë, Mbretit t’gjithsisë,
Shpirtit Shênjt nderim i voftë;
Ēmni i madh i Huyt n’tre vetë
Levdue kjoftë n’qiellë n’tokë për jetë.
Ashtu kjoftë.

O dru i ambël, ti qi mban gozhda të ambëla e barrën e ambël.

ps. Himni asht i përkthyem nga At Daniel Gjeçaj.