Tendencat Për Ndarjen Etnike Të Kosovës

[Sabriu]

Marr nga një faqe tjetër të postuar më parë

Shkruar më:

13.12.2005 - 10:02 nga Sabri Selmani


Na është e njohur se ilirët në të kaluarën e vet , shtriheshin në pjesën më të gjer gjeografike të gadishullit ballkanik, qe me të drejt të plot e me argumente
shkenecore shum etnograf e kanë quajtur; gadishull ilirik.U bë si u bë për fatin tonë të zi dhe tragjik , u bënë dyndjet e sllevëve në gadishullin ilirik- dhe u zbarekuan u ndalen dhe u shtrin në këtë tokë të bukur e pjellore.Sllavëve iu pëlqeu kjo tokë pjellore ashtu si i pelqen dhëndrit nusja , andaj duke e
kuptuar se kan ra në tokën e ënderruar kahere , vendosen që kurorën me " nusen " ta vazhdojnë edhe më tej.Sllavët në tokat iliro- dardane gjeten një popull fisnik dhe bujar.Edhe pse sllavët barbar nuk dinin si gatuhej buka e si ndizej zjarri, prap se prap u trajtuan mirë nga vendasit fatëzinje iliro- arbanët.
Vendasit u mësuan të huajve ( sllavëve ) si gatuhej buka e si ndizej zjarri. I pritën barbarët si është më së miri, bile sipas disa shënime antropologjio -historike,
shqiptarët (iliret- arbanet-dardanet..etj ) ua lëshuan edhe kasollat e veta , atyreve për strehim e ngrohje.Qka ndodhi ? gjuejtja me bukë u zëvendësua me gjuajtjen me gurë,pra filloi një etapë e shtrirjes gjeografike të sllavëve në këtë gadishull shqiptarë.Periudhat historike karakterizohen edhe sipas luftrave të mëdha
që përjetuan shqiptarët në periudha të ndryshme historike, si luftrat Iliro-romake , iliro-bizantine , shqiptaro- turke , dhe ne kohen me te re : shqiptaro
- serbe (sllave ).Shqiptarët kaluan keto periudha shum tragjike mirepo qdohere me sakrifica shum të mëdha arrijten ta ruajne , kultivojnë dhe mbrojnë
identitetin e vet kombëtar.Mirëpo ajo që më brengos mua e besoi shumicën e popullit shqiptar ( me përjashtim të vasalëve shqipfolës).
është ajo se : problemet e shqiptarëve etnik në trojet e veta mbeti i pazgjidhur.Dihet mirë se pas disfatës së pësuar të ushtrisë turke dhe fillimit të largimit të saj nga tokat shqiptare, serbomalazezët vërshuan rrefyeshem në tokat shqiptare makar edhe pa shkrepur asnjë plumb në ushtrinë turke .I zaptuan prap tokat shqiptare me një dinakeri , duke trumpetuar se u erdhën në ndihmë shqiptarëve për largimin e osmanlinjeve nga tokat dembabadem shqiptare.
Për fate të keq dhe shkaqe të ndryshme historike që nuk janë objekt i këij shkrimi, më 1912(vit), u bë shpallja e pavarësisë së Shqipërise vetëm në një pjesë të cunguar të trollit ilirik-shqipetar.Shtetet ballkanike sllavo-ortodokëse u gëzuan shum për kët ngjarje , për arësye se , nga trungu iliro -shqipetar u ndanë pjesë të mëdha të truallit të saje.Pavarësia e Shqiperisë së cunguar u bë edhe në përkujdesjen e madhe të shteteve ballkanike e veqenërisht greko-
sllave .Shtetet ballkanike sllavo-ortodokese menjëhere pas vitit të shëmtuar të 1912 tës, u betuan se: Tani meqenëse nga nje trup i nji njeriu ( trualli-
iliriko-shqipetar )kemi marr zemrën , mushkërit, sytë,dhe pjesë tjera më vitale të tijë dhe kemi lënë vetëm një skelet betohemi se , do ti marrim të gjitha masat shtetërore, administrativo-ushtarake dhe masa të tjera në mënyrë që skeleti i mbetur ( Shqipëria në kufijt e tashëm administrativ ),të mos i ngjitet asnjë herë trupit te sajë..Dhe tani pas shpalljes së pavarsisë së cunguar kur në njërën anë festohej nga shqiptarët e Shqipërisë së sotme , në dardanine-
( Kosove ) dhe pjesë të tjera të mbetura nën pushtime të huaja filluan : masakrimet , dhunimet., djegejet, plaqkitjet bile duke mos kursyer asgjë, as
pleq, plaka, gra e fëmije.Shume shqiptar u therren në mënyrën më brutale nga ushtria serbo-malazeze, ku ka mjaftë edhe fotigrafi të asaj kohe të botuera në gazetet serbo-malazeze.Në fotografi shihen kufomat e masakruara nga ushtria e lartëpermendur të asaj kohe që tani gjenden me bollëk nëpër arhivat historike tonat.GJer në fillim të luftës së dytë botërore, shqiptarët përjetuan një tmerr të vërtet si asnjëher më parë.Lufta e dytë botërore dhe ardhja e trupave gjermane në trojet shqiptare sikur ndërprenë për një kohë të shkurtër masakrimet e shqiptarëve nga forcat ushtarake serbo-malazeze.
Punët nuk perfunduan me kaq.Pas largimit të trupave gjerman nga trojet shqipetare , edhepse shqiptarët kishin luftuar dhe kishin kontribuar në një largim të trupave të lartpërmendur , ata(shqiptarët) prap mbetën nën okupimin klasik të shteteve sllave. Të gjith shqiptarët e pësuan keq por më së keqi kosova (da
- rdanija) dhe Qamëria gjegjësisht shqiptarët etnik të saj.Ky okupim klasik i trojeve shqiptare për fatin e zi dhe tragjik tonin e ndihmuan edhe liderët e atëhershëm politik e ushtarak të tipit Envero-komunist dhe komunistëve të tjer që për opinionin shqiptarë janë mirë të njohur.Tani prap shqiptarët udhëhiqeshin nga një elitë sllavo-shqipetaro-komuniste, nën patronatin ruso -kinez, dhe qendra e tyre ishte ne Beograd.
Prap vuajtje, prap tmerre prap masakrime të ngjajshme me ato të viteve dhe decenjeve të mëparshme.Përpjekja e popullit shqiptare për të jetuar të lirë në
tokat e veta stergjyshore nuk u ndal.Në vitet 1998-99 pas tri luftrave më par që Serbija kishte shkaktuar në republikat e ish.Jugosllavisë, ajo u shtri edhe më
gjer: kësaj radhe ne Kosovë (dardaninë ) ilire, me të vetmin qëllim , largimin e shqiptarëve nga trojet e veta ( pastrim etnik )përmes një gjenocidi të tmerrshëm policoro-ushtarak )dhe themelimin e te ashtuquajtures -BALLKANI SLLAVO - ORTODOKËSE - duke mos përjashtuar plane serbo-greke për një luftë në Shqipërinë e cunguar të sotme , në mënyrë që ballkanija e lartëpërmendur të krijohet edhe më lehtë dhe pastaj edhe juridikisht të jet më e pranuar për komunitetin
europian dhe ndërkombëtar.Kjo qe dhe njëra nga arësyet thelbësore pse SHBA-të, edhe pa miratimin unanim të këshillit të sigurimit , vendosi qe edhe vet
në fund të fundit të bëj nderhyrje ushtarake kundër forcave serbe.Pra me diktimin nga SHBA-të plani për themelimin dhe krijimin e nje ballkanije të tillë
patjetër u desh të ndërmernin diqka. Andaj edhe u bë nderhyrja e Nato-së , në Kosovë, duke mos e anashkaluar se ka patur edhe arsyena tjera , si ato
humanitare që për mua nuk janë edhe aq të besueshme për aresye se , gjat tri viteve të luftës në Bosnje e Hercegovinë, një ndërhyreje e ngjajshme nga trupat e Nato-se ., as që ishte parashikuar.Sido që të jet , një nderhyrje e tillë për shqiptarët e Kosovës ishte më tepër se e mirëseardhur.
Prap problemi serbo-shqiptar mbeti i hapur.Pas luftes qlirimtare që populli i kosovës e bëri për ti gëzuar pastaj të drejtat e veta dhe të jet zot i tokës së vet, kjo nuk ndodhi.Prijsat politik dhe ushtarak shkuan në një konferencë në një qytet franqez për të vendosur në prezencën edhe të faktirit nderkomëetar
për fatet e ketij populli të shumëvuajtur.Ishte caketuar një kështjellë famëkeqe në qytetin Rambulle ( rambuje ).Dihet se aso kohe Franca si qdohere
edhe tani e prirë për animin serbo-sllav, me një entuziazëm të madh kishte përshendetur një tubim të karakterit të tillë ku do të vendosej një skllavëri e re një neo-konializem serbo-europian mbi token e Kosovës .Për fat të keq e tragjik të shqiptarëve , meqë liderët politik dhe ushtarak të kosovës aty trajtoheshin si humbës , deshten e s`deshen nönshkruan njö dokument qö quhet : proces irambujesë ( Rambullet )ku shqiptarët u vunë në një skllavëri moderne serbo-sllave.Ne këtë dokument fatkeq ashtu si është e njohur për shumicën prej nesh e më së miri e njohur për nënshkruesit e saj ,populli i kosovës u privua nga e drejta për vetëvendosje.Këtë të drejtë e gëzoinë sipas këtij dokumenti vetëm pakicat e sidomos ajo serbe.Shqiptarët sipas këtij dokumenti gëzoin vetëm shprehjen e vullnetit të lirë e që nuk është referendum.Pastaj Kombet e bashkuara, gjegjësisht këshilli i sigurimit miratoi rezoluten 1244, ku kosova parashihet ( trajtohet ) si teritor serb.Gjasht vite një rezolutë e përmendur nuk u zu në gojë nga lidershipi i qmedur i kosovës.Pastaj nga kuvendi i kosovës pasoi korniza (mutiza )kushtetuese , ku pos shkretimeve juridike të shumta në një paragraf të saj (me duket 7 )thuhet se : trupat mbrojtese te kosovës
janë trupa civil emergjent , dhe kan për detyrë të iu ndihmojnë qytetarëve të saj në raste emergjente etj ( tragjiko -komike ).Tani për ti fshehur ëe palarat e veta trumpetoin para qytetarëve të vet se në një të ardhme Kosova do ta ket edhe ushtrinë e saj.Shtroi pyetje : si mund një organizatë civile emergjente e përcaktuar me ligje të kuvendit si e tillë të shëndrrohet në një ushtri bile moderne e inkuadruar ne Nato? përgjigjëja -asesi..Një përgjigjëje të tillë e jap me plot përgjegjesi si njohes i sistemit juridik, por që tani nuk po hyjmë në detaje se ky nuk është motivi i punimit të sotëm t`imin.
Në pika të shkurta kronologjike pa një vështrim të thukshëm socio-politik dhe juridik i paraqita disa ngjarje veëem e vetëm që të bëhet më e kapshme për lezuesit tema që kam për qëllim që në pika shum të shkurta ta elaboroi pra qellimet e ndarjes së Kosovës.Ndarja e kosovës ( dardanisë ), asnjë here nuk
është lënë në harresë të elitës serbe e posaqërisht të akademisë së shkencave dhe të arteve serbe.Asnjëhere objekt i ndarejes së kosovës nga elita e permendur nuk është parashikuar në aspektin gjeografik.Parashikime të tilla sa i përket ndarjes se tillë është parashikuar gjithnjë në ndarje etnikr të saj , që për fat të keq tonin po bëhet mu përmes planit të decentralizimit, plan i propozuar nga kuvendi i Serbisë e përcaktuar dhe e miratuar unanimisht nga organi i lartepërmendur ligjevenës.Për fate të keq një plan i till i decentralizimit është përkrahur dhe po përkrahet edhe nga liderët tanë te kosovës
(delet politike )për ta bërë me të lehtë ndarjen etnike të Kosovës martire që sakrifikoi me shekuj vetëm e vetëm që populli i saj ta gezoi lirine dhe të jetoi si të tjerët.A është Kosova në rrezik të ndarjes etnike mbrenda teritorit të saj ? përgjigjëja është .. Po..Një rrezik i ngjajshëm i ndarjes është e mundur nëse gjërat parashihen pa anime por ne aspektin shkenecor juridik e socio-politik.Për të ardhur më lehtë gjer te një ndarje e tillë e planifikuar nga akademia e shkencave e Dobrica Qosiqit,-serbët me plan të shkëlqyedhëm e dinak u mblodhën nëpër enklavat e tyre.Ndërsa te opinioni europian dhe ndërkombëtar trumpetonin se : nuk kan liri të levizjes që me sukses po e bëjne edhe tani.Se serbët i kemi në një hall të madh , kete e theksoin perveq Serbo-euripianeve , e bashkesisë ndërkombëtare edhe udheheqesit politik ( delet politike ) shqiptare që veten tani e quajnë me nje mendjemadhësi
"kosovar".Pra duke u nisur nga se u pershkrua edhe më herët , parashihet dhe investohet si nga faktori i mbrendshëm ashtu edhe aj ndërkombëtar që statusi i ardhshëm i Kosovës të jetë një autonomi substanciala ( permbajtesore ) nën sovranitetin- intergritetin dhe teritorialitetit të Serbisë Ndërsa mbrenda kosovës parashihet që të krijohen edhe mini-autonomi.Pra mbrenda kosovës rregullimi juridik, politik , social dhe që është edhe më keq teritorial të ndahet në dy etnitete me të mëdha në Kosovë . ate shqiptare dhe ate serbe,Edhe nëse nuk bëhet një ndarje e tillë klasike , me krijimin dhe njohjen e komunave mono-etnike dhe të drejtës për tu lidhur mes vete , automatikisht ne aspektin juridik dhe sociopolitik të shiqohet ndarja e tillë de facto ( faktikisht ) dhe de juro-
( juridikisht )për fat të keq e tragjik tonin do të jet i mundur.Pra tipik të nivelit të ndarjes etnike.
Andaj nuk kemi kohë për të humbur, është momenti i fundit që të gjith të mos flejmë kur të tjerët nuk flejnë as natën.

Kiel - Gjermani

[faiksmajli]

Thotë një fjalë e urtë popullore: Sivjet merr në thua ,e n'mot rrëzohesh.!
E ne kemi marrë n'thua qysh në Rambuje,prandaj vështirë se do të mbesim pa u rrëzuar.Mungon strategjia politike kosovare dhe pothuajse nuk ekziston fare strategjia politike gjithëkombëtare shqiptare pë zgjidhjen e çeshtjes shqiptare.Unë deri më sot,pra që nga Rambujea nuk kam dëgjuar asnjë refuzim,as edhe një polemikë nga politikanët tanë që është bërë kundër politikës së Bashkësisë Ndërkombëtare për zgjidhjen drejtë të problemeve shqiptare.E siq dihet artsye kemi plot ta bëjmë një gjë të tillë.Njëherë provoj ministri i jashtëm shqiptar Mustafaj që të bëjë një deklaratë morale e kombëtare,dhe ishin shqiptarët të parët që ju hodhën në shpinë dhe e akuzuan si mos më keq.Kjo për mua dëshmon se ne jemi larg të bërit politikë për interesat tona shqiptare.Pra ashtu siq do të jemi edhe do të kemi.
Ne i dorzuam armët ende pa mbaruar lufta dhe për ata që dinë dicka, lufta ende nuk ka mbaruar,bile veq sa është intensifikuar.Nuk quhet LUFTË vetëm kur lufton me armë ,por në kohë tonë moderne diplomacia e fiton luftën.
E ne fatkeqësisht na mungon diplomacia luftarake për ta fituar këtë luftë ashtu siq duhet.Kur fatin tënd e len në duar të huaja,ata ta zgjidhin shkel e shko.

[Sabriu]

A po kontribuohet rajonalizimi i Kosovës mbi baza etnike

20 mars 2006 /TN

Në një shkrim të 23 shkurtit, pra pas kthimit të delegacionit të Kosovës nga Vjena ku ishte zhvilluar takimi i parë për decentralizimin, ndër tjerash pata shkruar: “A kanë premtuar krijimin e komunave serbe, dhe a kanë premtuar kompetenca shtesë për to? Në këtë kontekst, a është premtuar, apo së paku a ka rrezik që këto komuna të krijojnë një lidhje horizontale-territoriale, nëpërmjet të të cilës do të injorohej lidhja vertikale-institucionale?” Tash kur është kryer edhe takimi i dytë, delegacioni i Kosovës u dha përgjigje pozitive këtyre pyetjeve.

Shkruan: Rexhep KASTRATI

Delegacionet u takuan në Vjenë dhe biseduan vetëm një ditë, për dallim nga hera e parë kur biseduan dy ditë. Të dyja palët deklaruan fitoren, dhe edhe ndërmjetësit u ndanë të kënaqur. Të gjithë shkuan, të gjithë biseduan, të gjithë fituan dhe të gjithë u kthyen. S’ka më mirë.

As në përralla më mirë nuk bëhet. Dhe lum ne që po jetojmë në një botë përrallore! Po çka u bisedua? Çka fituan palët? Përse u kënaqën të gjithë? Me t’i shtruar këto pyetje bota përrallore fillon të shpërbëhet dhe kthehemi në botën reale, në atë botë në të cilën kemi qenë edhe para se delegacionet të rrezatojnë kënaqësi nga goja e tyre e lyer me sheqerka e llokume. Dhe fatkeqësisht del se jo të gjithë kanë fituar.

Dhe fatkeqësisht jo të gjithë kanë arsye për t’u kënaqur. Është kështu se delegacioni i Kosovës po na i ha fjalët dhe ndryshe po flet para se të niset, e ndryshe pasi po kthehet. Pra, më duket se dikush këtu po rren: Veton Surroi që tha se delegacionit të Kosovës i është sugjeruar që të mos pranojë lidhje horizontale të komunave të reja, ose delegacioni i Kosovës që ende pa mbërritur në Prishtinë tha se është pranuar lidhja horizontale e komunave. Dhe këtu zë fill bota reale, e cila na bën që të kuptojmë se nuk paskemi qenë në një botë përrallore, por në një botë përrallash e mashtrimesh.

Dhe e keqja është se delegacioni i Kosovës po komunikon me opinionin e gjerë vendës sikur të komunikonte me ndonjë grumbull kalamajsh që mund t’i mashtrosh me fjalë të ëmbla sikur t’u jepte sheqerka, çokollada apo llokume. Me fjalë të tjera, delegacioni i Kosovës si herën e parë i drejtuar nga Lutfi Haziri, si herën e dytë i kryesuar nga Hashim Thaçi, po vazhdon që lëshimet strategjike ndaj Beogradit t’i paraqesë si konstruktivitet dhe seriozitet të palës nga Kosova dhe si epërsi në raport me paraqitjen e palës nga Serbia.

Mirëpo, me këto lëshime që duket sheshit se janë lëshime substanciale, politike e juridike po realizohet lidhja horizontale-territoriale e komunave serbe dhe shkallë-shkallë po shkohet drejt krijimit të një entiteti politiko-territorial etnik. Nuk është me rëndësi se si do të quhet ky entitet, por duket sheshit që jo vetëm do të mundësojë kompetenca shtesë, por edhe një lidhje institucionale ndërmjet komunave, ashtu edhe siç ka parashikuar shumë kohë më parë edhe Beogradi.

Ky realitet i zymtë dhe kjo botë reale që nuk është aspak si në përralla, duket se do të qartësohet më 3 prill, dy ditë pas ditës së rrenave, sikur për të dëshmuar se dita e rrenave tanimë do të ketë kaluar.

Atëherë do të ketë rënë maska komike e delegacionit të Kosovës dhe do të mund të vërehet tragjika e Kosovës, e cila ndodhet para dy rreziqeve të tmerrshme: rrezikut që në fund të procesit bisedimor të mbetet përfundimisht pa veriun e Kosovës dhe me një entitet politiko-territorial të veçantë brenda Kosovës, ashtu siç edhe kam shkruar para 5 vjetësh në fejtonin “Pse po ndodh Mitrovica?” dhe të botuar në “Bota sot”, e të cilin do ta ribotoja në kontekst të zhvillimeve aktuale po të ketë mirësinë botuesi i “Botës sot” që t’m’i japë bashkë me shkrimet e tjera që më kanë mbetur në atë gazetë.

Deklarata e ministrit të punëve të jashtme të shtetit aktual shqiptar, z. Besnik Mustafaj lidhur me ndarjen eventuale të Kosovës, sikur është edhe një paralajmërim dhe një alarm që duhet të kuptohet drejt dhe seriozisht, e jo siç e komentuan dy linjat politike: linja e Tiranës/Kretës dhe linja udbasho-jugosllavokomuniste që gati se ishin në të njëjtën vijë me komentet e Beogradit.

Edhe pse komentet e linjës institucionaliste ishin më të pjekura dhe më realiste, pra joinferiore, duhet thënë se kjo linjë duhet të lirohet nga ngërçet e brendshme për kreun e LDK-së dhe të mos bjerë viktimë e pazarllëqeve, shantazheve dhe e kurtheve brenda llojit edhe në raport me çështjen e decentralizimit që është në rend dite në takimet e Vjenës, dhe të mos mbetet vetëm në nivelin deklarativ.

Kur them këtë, kam parasysh se përfaqësuesit e LDK-së në Ekipin Negociator, por edhe në delegacionin për decentralizimin, jo që nuk po veprojnë në përputhje me interesat reale të Kosovës, por edhe po e paraqesin veten si pjesë të delegacionit partiak të PDK-së dhe udhëheqësit të saj Hashim Thaçi.

Të përfshirë në pazarllëqe të ndyra me mr. Eqrem Kryeziun për eliminimin e akademik Dacit, Fatmir Sejdiu,Lutfi Haziri, Kolë Berisha, Skënder Hyseni e Naim Jerliu, kanë shkelur me të dy këmbët konceptin e dr. Ibrahim Rugovës për decentralizimin, që është koncept funksional dhe qytetar e jo territorial e etnik, dhe ashtu si shefi i tyre mr. Eqrem Kryeziu, duket se duan të rrënojnë gjithçka rugoviste brenda LDK-së. Në këtë drejtim duhet të aktivizohet edhe Kuvendi i Kosovës, i cili debatin eventual për këtë çështje nuk duhet ta kalojë ashtu sa për të thënë, por të ketë një qasje serioze dhe në përputhje me interesat reale të Kosovës.

Është çështje tjetër që pjesa më e madhe e deputetëve të këtij Kuvendi e kanë degraduar veten në një numër sustash elektorinke, apo në një tufë kartonësh të cilët mund t’i aktivizojë sipas qejfit dhe sipas interesave të tij personale mr. Eqrem Kryeziu, prandaj edhe është shumë e diskutueshme që a do të mund të ringrihen në nivel të dinjitetit të tyre si deputetë dhe të diskutojnë me seriozitetin që e kërkon çështja, dhe në kundërshtim me interesat personale të një tufe servilësh që postin e kryetarit të Kosovës, të zëvendëskryeministrit dhe ndonjë post tjetër e kanë paguar me bindje ndaj shefit të tyre të ri.

Sidoqoftë mbetet të shihet kur të zhvillohet debati për decentralizimin në Kuvendin e Kosovës se a është shndërruar institucioni më i lartë përfaqësues i qytetarëve të Kosovës në një servis të një grupi individësh që për interesa personale mund të provojnë të luajnë me fatin e Kosovës, apo vërtet do të mbrojë interesat e Kosovës. Ajo që mund të thuhet qysh tash është se njëkohësia e zhvillimit të bisedimeve për decentralizimin dhe e shkarkimit/zëvendësimit të akademik Dacit është një parathënie e keqe edhe për vetë Kuvendin.

Ndonjë Sabri Hamit që mund të çojë pluhur, do të mund të qetësohet nga miku i tij dhe bashkëluftëtari mr. Eqrem Kryeziu dhe të mos prishet plani për decentralizimin e Kosovës sipas interesave serbe, pra sipas interesave të Beogradit. Dhe kur them “plani për decentralizimin e Kosovës”, nuk mendoj absolutisht më për sintagmën tjetër terminologjike: “reformimi i pushtetit lokal”, sepse takimi i dytë i Vjenës përfundimisht e ka nxjerrë nga fjalori politik në përgjithësi, por edhe nga fjalori politik i delegacionit të Kosovës, pasi që në asnjë rast nuk më ka rënë ta dëgjoj nga asnjëri anëtar i këtij delegacioni as në Vjenë, e as në Prishtinë.

Duket se më në fund edhe delegacioni i Kosovës e ka të qartë se bashkësia ndërkombëtare, e me këtë edhe ndërmjetësit ndërkombëtarë për statusin e Kosovës, ka falur vazhdimisht për decentralizim e jo për reformim të pushtetit lokal, prandaj edhe është më afër konceptit serb për ristrukturimin e relievit territorial të Kosovës. Përveç pranimit të komunave me bazë etnike, përveç kompetencave shtesë për këto komuna, përveç lidhjeve horizontale-territoriale të këtyre komunave, delegacioni i Kosovës ka pranuar se në Kosovë realisht po ndodh decentralizimi e jo reformimi i pushtetit lokal.

Mbetet të shihet se a do të pranojnë më 3 prill edhe lidhjet e komunave serbe me pushtetin e Beogradit, financimet e Beogradit për këto komuna, që ne dhe vetë delegacioni i Kosovës të flasim për entitet të ri politiko-territorial brenda Kosovës. Edhe me kaq sa ka pranuar, delegacioni i Kosovës tashmë e ka shkelur edhe modelin sllavomaqedonas të decentralizimit, duke pranuar për 5-6 % të qytetarëve të Kosovës që quhen serbë, shumëfish më shumë autonomi se për 25% të qytetarëve të Maqedonisë që quhen shqiptarë.

Sidoqoftë 3 prilli do të jetë datë që do t’na nxjerrë përfundimisht nga bota përrallore dhe nga bota e përrallave që i kemi dëgjuar pas dy takimeve të gjertanishme të Vjenës, duke ua hequr shijen e ëmbël nga goja secilit anëtar të delegacionit të Kosovës. Kur e ha sapunin për samun vetëm shkumë mund të nxjerrësh nga goja, në mos edhe diçka më të rëndë

[faiksmajli]

Është për të të ardhur keq për ata që ende nuk po kuptojnë e nuk po duan të besojnë,se ku po katandisemi me këto negociata të kompromisit.
Janë filluar nga bishti e do të përfundojnë poashtu me bisht,dhe ky bisht do të jetë i gjatë e nuk do të kemi ku ta fusim pastaj.

[Sabriu]

Edhe Beogradi kundër ndarjes së Kosovës

Beograd, 21 mars 2006 - Ndonëse nuk ka pasur rezultate konkrete në Vjenë, pala serbe është e kënaqur që janë diskutuar çështjet për të cilat deri vonë pala shqiptare nuk ka pranuar të diskutohen, thotë Slobodan Samarxhiq, këshilltar i kryeministrit të Serbisë.

Samarxhiq tha për mediat serbe se për palën serbe as që mund të bëhet fjalë për ndarjen e Kosovës dhe për ndryshimin e kufijve. "Beogradi nuk dëshiron ndarjen e Kosovës dhe në asnjë dokument të të vetin nuk bëhet fjalë për atë. Beogradi ka një strategji krejtsisht tjetër - dy pika të qëndrueshme.

Njëra do të mundësojë decentralizimin e thelluar për komunat serbe në Kosovë, që do të përshinte edhe selitë kryesore të manastireve dhe monumenteve të kulturës, ndërkaq pika tjetër Kosovës do t'i sigurojë autonomi substanciale në kuadër të Serbisë. Për ndryshimin e kufijve, ndarjen apo ndonjë zgjidhje të tretë, as që bëhet fjalë", thotë Samarxhiq

[Sabriu]

Ja këtu dalin sheshazi planet e kamotshme të Serbisë për ndarjen etnike të Kosovës e asesi gjeografike si është menduar e komentuar nga "njohësit e politikës"shpeshëherë nga elitae politi(kuajve)kanëve "kosovar",analist të "shquar"dhe "njohës"të ligjeve vendore e ndërkombëtare.

[Sabriu]

Decentralizim do të thotë coptim, masakrim.

Optimizmi, vetëbesimi dhe ndjenjat triumfuese të
delegacionit shqiptarë të Kosovës, para shkuarjes në
Vjenë, gjatë bisedimeve aty, me 20 dhe 21 shkurt 2006 dhe
pas kthyerjes nga Vjena, janë euforike, axhamillyke, aspak
të natyrshme, nuk janë të sinqerta, nuk janë madje as
triumfuese, sepse bisedimet janë të detyrueshme, imponuese.
Çka është e detyrueshme, imponuese, si mund të jetë
triumfuese?!
Si mund të kenë ndjenja aq triumfuese, për derisa
për Kosovën ato janë aq poshtëruese?! Nejse, ky është
vetëm fillimi, do ta shohim si vjen përfundimi?!
Shumë pak gjëra do të filloheshin në botë sikur të
shihej vetëm përfundimi, thoshte Lessing-u.
Megjithatë, delegacioni kosovar është krenar, se
paraqiti në Vjenë një platformë që vlenë! Platforma e
delegacionit kosovar ka një emër të bukur, sa për t’u
dukur, e cila quhet: Reforma e Pushtetit Lokal. Shpesh
ndosh që me emërtime të bukura mbulohen gjërat më të
shëmtuara!
Kosova, lum miku, sundohet nga UNMIK-u, ende s’ka
formë, atëherë si mund të bëjë reformë? Kosova ende
s’është shtet, atëherë si mund të ketë pushtet? Me pushtet
lokal, kujt po i qesin fall?
Pala shqiptare thotë se ka ofruar një projekt të
moderuar. Një projekt të moderuar, evropian dhe pragmatik.
Po, por problemi në fushën e decentralizimit është politik
dhe jo pragmatik.
Decentralizimi nuk i shërben qytetarëve të Kosovës,
por i shërben Sërbisë. I shërben Sërbisë sepse krijohen
kufij të ri territorial-hapësinor dhe administrativ
përmbrenda Kosovës. Përmbrenda Kosovës, kur të caktohen dhe
legalizohen këta kufij të ri, atëherë, gati gjysma e
Kosovës, do të bëhet Sërbi!
Administratori i UNMIK-ut në Kosovë, Soren Jesen-
Petersen, në pyetjen e së përditshmes austriake “Der
Standart”: A nuk do të duhej bashkësia ndërkombëtare të
thotë më haptazi: Kosova do të bëhet e pavarur? Soren
Jesen-Petersen tha:”Nuk thashë se Kosova do të bëhet e
pavarur. Thashë se Sërbia do ta humbë Kosovën…”
Pra, sipas Kryeadministratorit të UNMIK-ut, S. J.
-Petersen, Kosova nuk do të bëhet e pavarur, por Sërbia do
ta humbë Kosovën…
Çka do të thotë kjo? Kosova nuk do të bëhet e
pavarur…! Kjo është e pakuptueshme, por po kuptohet…!
Sërbia do ta humbë Kosovën, kjo është e kuptueshme,
gjithashtu, po kuptohet…
Por, si nuk po kuptohet se, meqë Kosova, sipas
Petersenit, s’do ta fitojë pavarësinë, meqë Sërbia do ta
humbë Kosovën, atëherë, pra në Kosovë do ta kemi Sërbinë?!

Deri në qershor të vitit 1999, pakica serbe me
ndihmen e Sërbisë sundonte Kosovën. Kurse pas qershorit të
vitit 1999, Sërbia me ndihmën e UNMIK-ut, tani nëpërmjet
decentralizimit, në emër të pakicës serbe, përpiqet ta
sundojë, ose ta coptojë Kosovën…!
Si do të ndhodh kjo? Do të ndodh kjo sikurse ndodhi që
afër shtatë vite me veriun e Kosovës, jo vetëm me Mitrovicë
e Graçanicë, por me mbi njëzetepesë përqind të territorit
të Kosovës…!
Sot Veriu i Kosovës, jo vetëm Mitrovica përtej Ibrit,
është Kosovë, por edhe Graçanica, Çagllavica, Prilluzha,
Stërpca, Brezovica është Kosovë, mbrenda kufijve të
Kosovës, por aty është Serbia…!
Nesër kur Kosova do të decentralizohet, Serbia në
Kosovë jo vetëm që do të legalizohet, por me komuna të reja
do të shtohet, kurse Kosova, kuptohet, do të zvogëlohet…!
Kosova do të zvogëlohet, pa përmendur këtu, kur t’u
shtohet hapësira-territori për rreth kishave e
manastireve, ku nuk ka serbë as me as me pakicë as me
shumicë…!
Për rreth kishave e manastireve, me
eksterritorialitete, me hapësira të zgjeruara, do të
krijohen ”mini-shtete”. “Mini shtetet” me hapësira të
zgjeruara, do të bëhen me zona mbrojtëse të fortifikara…!
Kështu, “Pavarësia po vjen…” që tha Lutfi Haziri,
kryesuesi i delegacionit të Kosovës në Vjenë, që po e thonë
shumë liderë vendorë e ndërkombëtarë, është një çështje e
madhe, por nuk mund të jetë e madhe një gjë që nuk është e
vërtetë. Këto janë lajka…!
Lajka, thoshte, F.La Roshfuko, është një monedhë
false, që ka dalë në qarkullim për hirë të dëshirës sonë.
Për hirë të dëshirës sonë, për hirë të së drejtës
sonë, liderët duhet të zgjohen sot, edhe populli, se nesër
është vonë…! Pra, prej Vjenës, përveç këtyre, asgjë nuk
vjen…! Çka vjen, vjen prej Këshillit të Sigurimit…! Dihet
se qysh vendos Këshilli i Sigurimit për Kosovën …! Ai që e
di e di, ai që s’e di do ta merr vesh, kur Kosova të bëhet
përshesh…! Atëherë dikush do të qajë, dikush do të qeshë…!
Sidoqoft, dyshimi i ndershëm është më i mirë se besimi
i verbër …


MEXHID YVEJSI, GJAKOVË

[Sabriu]

"Jo" Shtetit Kishtar Kolonial Serb Ne Kosove

Nga prof. dr. Mehdi Hyseni

* Kosova sipas "standardit ekstraterritorial" te Janez Dernovshkeut "kryetar i Republikes se Sllovenise), do te thote dyfish e copetuar dhe, dyfish e rikolonizuar nga Serbia dhe nga bashkesia

nderkombetare.

* Ja, kjo eshte permbajtja dhe kuptimi i nocionit "pavaresi e kushtezuar" e Kosoves, te cilen "ende pa filluar dialogu historik serbo-shqiptar nen patronazhin e bashkesise nderkombetare) vetem diplomacia zyrtare "e nxituar" e Tiranes dhe e Lubjanes e kane pranuar pa rezerve si "koncept racional" dhe, "te kapshem" per "zgjidhjen" e problemit kolonial shekullor te Kosoves?!

Koheve te fundit, pas dhenies se "drites se gjelber" te KS te OKB-se "24.tetor 2005), si rezultat i iniciatives dhe i mbeshtetjes direkte te Shteteve te Bashkuara te Amerikes, se patjeter duhet te fillojne negociatat ne shkalle nderkombetare lidhur me statusin e Kosoves, nder te tjera, ne skenen politike nderkombetare jane shfaqur edhe opinionet dhe qendrimet zyrtare te qeveritareve te Sllovenise, te Kroacise, te "Maqedonise" te Malit te Zi, te Bosnje e Hercegovines "republika keto, edhe ne ish-RSFJ-ne e Titos). Ne kete kontekst, ne vecanti ia vlen ta analizojme "pamfletin juridiko-kushtetues" te dr. Janez Dernovshek, kryetar i Republikes se Sllovenise, i cili eshte kontradiktor ne pikepamjet dhe ne qendrimet e tij te propozuara lidhur me zgjidhjen e statusit politik te Kosoves. Se pari, ka deklaruar, se "qe tani Kosova eshte e pavarur, tanime, kete e dijne te gjithe" "Tanjug, 25.10.2005), Nderkaq, se dyti, duke riformuluar dhe konkretizuar ne hollesi "Piken 2" te pamfletit te theksuar "drejtuar: Sekretarit te Pergjithshem te OKB-se, Kofi Annan, shefit per Politike te Jashtme te Bashkimit Evropian, Havier Solana, vendeve te Grupit te Kontaktit, si dhe patriarkut Pavle te Kishes Ostodokse Serbe), del kontradiktor, hipokrit dhe krejtesisht i njeanshem, kur pohon se: "Faktor kryesor per arritjen e cdo marreveshjeje te suksesshme te ardhme per statusin e Kosoves, duhet te jete NJOHJA E STATUSIT EKSTRATERRITORIAL te monumenteve me te medha historike, fetare dhe kulturore serbe ne Kosove. Keto manastire dhe kisha se bashku me

territorin e tyre, duhet te mbesin nen jurisdiksionin e Serbise dhe te administruara nga ligjet e Serbise, kurse siguria dhe mbrojtja e tyre do te jete nen perkujdesin e forcave nderkombetare". "Tanjug,1.10.2005). Shume thjesht dhe shume qarte sipas permbajtjes se ketij "standardi" slloven te kryetarit te Republikes se Sllovenise, Janez Dernovshek, kompromisi politik, para se gjithash, duhet te kerkohet ne dekompozimin territorial te Kosoves?! - Kete version te copetimit te territorit te Kosoves, "para se te deklarohet Janez Dernovshkeut) e ka hartuar ne detaje Kisha Ortodokse Serbe, si nje nga opsionet e kapshme politike te Serbise, e cila "po q nuk "ndezin" opsionet e tjera me ekstreme, qe Kosoven edhe me tej ta mbaje si koloni te saj "autonome") tanime e ka te gatshem per ta nenshkruar palet negociuese. Mirepo, meqe ky "standard" serbo-slloven eshte ne kolizion me te drejten historike dhe me parimin e vetevendosjes si parim fundamental i se drejtes

nderkombetare dhe i Kartes se Kombeve te Bashkuara, pala negociatore shqiptare, as ne enderr nuk duhet ta nenshkruaje, as te pranoje kete, pavaresisht nga "sonda" e trysnise se ushtrimit te

propagandes se aliazhuar te boshtit Beograd-Lublane; Beograd-Bruksel; Beograd-Moske; Beograd-Pekin,

Beograd-Paris, Beograd-Athine dhe Beograd-Tirane, mbase ne kete menyre, me nenshkrimin e saj te gabuar do te vuloste pergjithmone ricopetimin e territorit etnik te Kosoves ne favor te sovranitetit kolonial te Serbise se Madhe.

* * *

Kontradikta e presidentit te Republikes se Sllovenise, Janez Dernovshek perbehet nga keto dy komponente te saj: "a) "pavaresia e kushtezuar" dhe "b) copetimi-rikolonizimi i Kosoves, si koncepte te domosdoshme per zgjidhjen e statusit te ardhshem te saj. Mirepo, per cudi, Janez Dernovshek, i ndikuar nga historia dhe politika falsifikatore nacionalshoviniste serbomadhe "per hir te tradicionalizimit te marredhenive te shkelqyera me Serbine gjenocidale kolonialiste qe nga mbeturina e Mbreterise Serbo-Kroato-Sllovene, me 1918 e deri me 1989, kur permbyset Jugosllavia titiste, si rrjedhoje e politikes cetniko-fashiste te Serbise se Slobodan Miloshevicit, te Vojislav Sheshelit dhe te Vuk Drashkovicit etj.) i ka dhene "perparesi juridike" konceptit te

copetimit-rikolonizimit, te cilin e ka parashikuar te behet ne fazen e pare te ndryshimit te statusit ekzistues te Kosoves "pasi te jete arritur ndonje marreveshje kompromisi per Kosoven, sipas

axhendes se parashikuar te OKB-se, te Bashkimit Evropian dhe te vendeve te Grupit te Kontaktit per Kosoven), nderkaq, pavaresine e ka parashikuar te realizohet pas pese viteve, pasi qe Kosova t'i kete permbushur keto nente "9) "standarde" te "sherbimit te vullnetit te mire politik" te tij per zgjidhjen e statusit te Kosoves:

1. Bashkesia nderkombetare duhet t'i garantoje siguri pakices serbe qe jeton ne Kosove.

2. Objektet kulturore, historike dhe fetare serbe ne Kosove duhet te fitojne statusin e eksterritorialitetit dhe duhet te ruhen nga forcat nderkombetare.

3. Komunat serbe ne Kosove fitojne veteadministrim, e cila u mundeson vendimmarrje per ceshtjet lokale.

4. Pakica serbe ne Kosove perfiton pjesemarrje te vazhdueshme dhe te garantuar ne Kuvendin e Kosoves.

5. Serbet e Kosoves e kane perfaqesuesin e vet te perhershem ne Qeverine e Kosoves, i cili merret me interesat e tyre.

6. Bashkesia nderkombetare brenda 18 muajve bart te gjitha pergjegjesite tek institucionet e Kosoves. Ne kete kohe, duhet te zhvillohen zgjedhjet per parlament, qeveri dhe president te Kosoves.

7. Parashihet qe Kosova ta fitoje statusin e saj si subjekt nderkombetar brenda pese vjeteve, nese bashkesia nderkombetare vlereson se jane permbushur kriteret demokratike, eshte arritur jeta e perbashket e grupeve te ndryshme etnike.

8. Deri atehere, ne Kosove do te vazhdojne te qendrojne forcat nderkombetare, ipas nevojes dhe me numer me te vogel.

9. Bashkimi Evropian, bashke me institucionet nderkombetare financiare do te mbeshtesin programin per zhvillim ekonomik te Kosoves dhe te perdorin instrumentet pergjegjese financiare per ta cuar perpara kete proces. Ne baze te kesaj, Kosova brenda pese vjeteve do te jete e afte te kete pavaresi

ekonomike." "Tanjug, 21.10.2005).

Lidhur me "piken e pare" te "standardeve nderkombetare" serbo-sllovene te Janez Dernovshekut, pergjigja reale dhe objketive eshte kjo: - Perkundrazi, Bashkesia nderkombetare, se pari e ka per detyre qe, "sipas se drejtes nderkombetare dhe Kartes se Kombeve te Bashkuara) shqiptareve si shumice derrmuese "mbi 90%) t'ua njohe te drejten e vetevendosjes si argument historiko-faktik dhe juridiko-politik kunder regjimit te deritashem kolonial serbomadh mbi shqiptaret dhe Kosoven "1912-1999). Pakica serbe ne Kosove nuk parqet kurrfare problemi te pazgjidhur as per bashkesine nderkombetare, as per shtetin e ardhshem shqiptar te Kosoves, sepse te gjitha te drejtat dhe lirite e saj do t'i kete te garantuara me ligjet dhe me Kushtetuten perkatese te Kosoves "pasi qe Kosova shqiptare ta te kete fituar cilesine e plote te subjektivitetit juridik nderkombetar) si dhe me konventat dhe marreveshjet nderkombetare, ashtu sikurse te gjitha pakicat nacionale ne Serbi, ne Slloveni, ne Kroaci, ne Mal te Zi, ne "Maqedoni", ne Shqiperi, ne Bullgari, ne Hungari, ne Rumani, ne Greqi, ne Turqi..., etj. Per me teper, statusi i pakices serbe ne Kosove nuk mund te kete karakter ekskluziv dhe simetrik me shumicen shqiptare 90% mbi asnje baze qofte historike, juridike, kushtetuese, politike dhe pushtetore, mbase eshte pakice nacionale ne toke te huaj, madje e dyshimte ne te gjitha keto aspekte te theksuara, sepse eshte recidiv i kolonializmit 100-vjecar te Serbise se Madhe. Nderkaq, shqiptaret, ndryshe nga cilesia e pakices serbe, jane komb ne token e tyre mijevjecare, si nje nga popujt me te lashte ne Ballkan. Realisht dhe ligjerisht "metodologjia pedagogjike" e "kritereve logjike" te diplomacise proserbe te kryetarit te Sllovenise, Janez Dernovshek, nuk premton asgje spektakulare dhe dobiprurese ne favor te pavaresise se plote te Kosoves, sepse eshte e shtruar mbrapsht "si moralisht, ligjerisht dhe historikisht etj.), duke kerkuar nga bashkesia nderkombetare dhe politika e diplomacia shqiptare, qe se pari ta zgjidhin "problemin minoritar" serb, "i cili as de facto, as de jure nuk figuron si i tille, por eshte i konstruktuar dhe i improvizuar nga politika religjioze e Kishes Ortodokse Serbe

dhe nga qeveria aktuale e Serbise, perkatesisht e Unionit te Serbise dhe te Malit te Zi. Pikerisht keta jane faktoret kryesore centrifugale antishqiptare dhe antipavaresi Kosoves, qe kane ndikuar te UNMIK-u, si dhe te faktoret e tjere te bashkesise nderkombetare "OKB, OSBE, BE, NATO), qe Kosoves, se pari, t'ia "shkruajne" dhe imponojne zbatimin e "standardeve nderkombetare" serbe kinese ne emer te zgjidhjes se "problemit" te pakices serbe, problem ky, i cili as de facto, as de jure nuk ekziston si i tille, por fatkeqesisht eshte shpikur ne menyre aq perfide, aq amorale, aq arrogante per te jusitifikuar vazhdimesine e qellimeve ekspansioniste dhe hegjemoniste te Serbise mbi Kosoven dhe shqiptaret. Per te realizuar kete synim te vjeter grabitqar te Serbise, si duket tani, faktoret relevante nderkombetare, jae ne gjurme te gjetjes se "formules se padhimbshme" per arritjen e kompromisit politik serbo-shqiptar, e kjo eshte "pavaresia e kushtezuar", qe nder obligimet e tjera si "mandat nderkombetar" ndaj bashkesise nderkombetare, nenkupton edhe zbatimin dhe njohjen nderkombetare te ekstraterritorialitetit serb te kishave dhe te manastireve serbe ne territorin etnik te Kosoves. Nese arrihet nje kompromis i tille politik, kjo do te ishte nje zgjidhje e diktuar dhe e imponuar e statusit te ardhshem te Kosoves, qe do te ishte ne kundershtim me te drejten nderkombetare, si dhe me te drejten legjitime historike te shqiptareve mbi Kosoven si territor i pashkeputshem i Shqiperise Etnike. Si Janez Dernovshekun, ashtu edhe bashkemendimtaret dhe mbeshtetesit e ketyre "9 standardeve", duhet ta mbajne parasysh faktin se, deri me sot ne historine e marredhenieve nderkombetare te pas Luftes se Dyte Boterore asnje problem kolonial sic eshte rasti i Kosoves, nuk eshte zgjidhur sipas "skemes procedurale-ligjore-demokratike", se pari, zgjidhja e statusit te minoritetit a minoritetve, e pastaj, se dyti, zgjidhja e statusit te shumices derrmuese. Per me teper, nje shembull i ketille i mbrapsht si ne kuptimin juridik, ashtu edhe ne ate politik e diplomatik, nuk figuron ne asnje dokument "qofte ne forme resolute, deklarate a rekomandimi etj.) te historikut te derisotem te OKB-se "1945-2005). Andaj, me te drejte shtrohet pyetja racionale, pse vetem ne rastin e Kosoves, te pesoje metamorfoze praktika diplomatike dhe praktika procedurale dhe ligjore e Kombeve te Bashksuara si organziate universale nderkombetare per zgjidhjen e konflikteve dhe te problemeve

nderkombetare, e cila pa asnje te drejte ligjore "ne kolizion edhe me Karten e OKB-se, edhe me te drejten nderkombetare) "standardet nderkombetare" serbe t'ua imponoje shqiptareve shumice derrmuese

mbi 90%, qe se pari t'i permbushin ato ne favor te zgjidhjes se "problemit" te pakices serbe?

* * *

Te gjitha keto "9 standarde nderkombetare", te cilat e kundershtojne pavaresine e plote te Kosoves, presidenti i Sllovenise i ka formuluar gabimisht dhe mbrapsht si nga aspekti historiko-shkencor, ashtu edhe nga ai diplomatiko-nderkombetar, tamam ne frymen e kerkesave iracionale te qeverise "demokratike" te Beogradit, duke kerkuar nga "bashkesia nderkombetare, qe se pari pakices serbe ne Kosove t'i garantoje siguri", e me pas, pasi pakica serbe ta kete fituar autonomine territoriale dhe politike ne kurriz te territorit etnik dhe gjeopolitik te Kosoves shqiptare, do te fillonte me zgjidhjen e problemit kolonial shekullor te shumices shqiptare. Perkundrazi, se pari bashkesia nderkombetare eshte e obliguar qe shqiptareve si shumice derrmuese "mbi 90%) t'iu siguroje zgjidhjen perkatese te statusit te tyre juridiko-politik dhe kushtetues sipas se drejtes nderkombetare "duke marre per baze te drejten historike qindravjecare te shqiptareve mbi Kosoven si

pjese integrale te territorit autokton te Shqiperise Etnike), qe nenkupton njohjen e pavaresise se plote dhe pa asnje kusht te Kosoves, e cila fatkeqesisht de jure sipas Rezolutes 1244 te KS te

Kombeve te Kombeve te Bashkuara, ende figuron ne leter si pjese e territorit te Serbise.

Baze themeltare per arritjen e kompromisit politik midis Beogradit dhe Prishtines eshte vetem zbatimi i parimit te vetevendosjes,jo enklavzimi esktraterritorial i Janez Dernovshekut, i cili de

facto dhe de jure Kosoves do t'i siguronte nderkombetarisht statusin e "pavaresise se kushtezuar". Krijimi i enklavave esktraterritoriale te pavarura te pakices serbe ne Kosove sipas planit proserb te Janez Dernovshekut "Manastiri i Decanit, Patrikana e Pejes, Gracanica...,etj.), eshte ne kundershtim me te drejten pozitive nderkombetare, sepse ne territorin etnik shqiptar te Kosoves, perkatesisht te Shqiperise Etnike, nuk mund te krijohet si subjekt i vecante juridik nderkombetar nje shtet kishtar i pavarur serb me garanci nderkombetare. Politikisht, nje zgjidhje e ketille imponuese do te thoshte "kompromis politik" ne kurriz te pavaresise dhe te sovranitetit te Kosoves. Mirepo, juridikisht, do te thote legalizimin nderkombetar te copetimit dhe te rikolonizimit te teresise territoriale te Kosoves, gje qe kjo eshte ne kundershtim edhe me te drejten historike te shqiptareve mbi territorin e Kosoves, perkatesisht te Shqiperise Etnike, si dhe

me "standardin" e parashikuar te GNK-se, se "Kosova nuk mund te copetohet nga Serbia, duke u kthyer ne gjendjen paraprake te vitit 1999". Pavaresisht nga fakti se, si ne aspektin historik, ashtu edhe ne ate te se drejtes nderkombetare, nuk ekziston asnje element i vlefshem per copetimin e territorit te Kosoves, kjo per prapaskenat diplomatike dhe politike te aktoreve te involvuar ne ceshtjen e Kosoves, nuk do te thote se eshte e pamundshme, sepse qemoti dihet se ne politike cdo gje eshte e mundur. Ky rregull, vlen sidomos per ato vende dhe ata popuj te vegjel "sic jane shqiptaret dhe Shqiperia Etnike, te kolonizuar nga serbo-sllavet e zgjebosur te Ballkanit) qe nuk kane kapacitetin e tyre te nevojshem ushtarak, ekonomik, politik dhe diplomatik per t'u cliruar nga cizmja e huaj imperialiste. Prandaj, politika zyrtare e Prishtines, duhet te mbaje parasysh faktin se, as ministri i Jashtem i Shqiperise, Besnik Musatafaj, e as kryetari i Republikes se Sllovenise, Janez Dernovshek nuk kane dale rastesisht para opinionit publik nderkombetar, se Kosoves, i duhet imponuar "pavaresia e kushtezuar". Edhe pse, ende nuk kane filluar negociatat nderkombetare lidhur me statusin e Kosoves, si Serbia, ashtu edhe disa qarqe evro-nderkombetare "duke marre per baze rekomandimet sugjeruese te GNK-se, si dhe projektet e fshehta te qeverise serbe dhe te Kishes Ortodokse Serbe), tanime kane sinjalizuar se kompromisi politik per zgjidhjen e perkohshme te statusit politik te Kosoves, pikerisht do te kerkohet ne zbatimin e formules "pavaresi e kushtezuar", e cila pakices serbe dhe Serbise do t'i garantaonte krijimin e shtetit te ri kishtar serb ne zemer te Kosoves shqiptare. Pra, te mos mashtrohemi duke ushqyer iluzione te kota, se nuk mund te "pervidhet" nje formule e ketille, e cila de facto dhe de jure, do te thoshte copetimin e territorit te Kosoves, sipas "listes se deshirave" politike te Janez Dernovshekut dhe te Besnik Mustafajt, te cilen, se fundi, pa asnje rezerve, do ta akceptoje Kisha Ortodokse Serbe"KOS-i), edhe pse tani se bashku me Beogradin zyrtar jane deklaruar "sa per t'i hedhur pluhur syve" opinionit publik vendor dhe te jashtem) se me te gjitha mjetet do ta hedhin poshte "pavaresine e kushtezuar", po qe se kjo do t'iu imponohet nga diplomacia hibride e tandemit Besnik Mustafaj-Janez Dernovshek, me "bekimin" e diplomacise

evro-nderkombetare. Per realizimin e ketij qellimi antishqiptar kunder pavaresise se Kosov`s, si Beogradi zyrtar, ashtu

edhe Kisha Ortodokdse Serbe "KOS-i), tanime ne prapaskenat e tyre sekrete politiko-diplomatike dhe propagandistike e kane "sonduar" terrenin evro-nderkombetar, se do ta kene mbeshtetjen e disa

qarqeve akoma te padeklaruara te BE-se, si dhe te anetareve te perhershen ne KS te Kombeve te bashkuara, sic jane Rusia, Kina, "e ndoshta) edhe Franca si partner tradicional "1914-1999). Mirepo, pavaresisht nga pergatitja e grackave te rrezikshme te diplomacise kishtare serbomadhe per te bllokuar njohjen e pavaresise nga ana e bashkesise nderkombetare, politika dhe diplomacia shqiptare e Kosoves, as shqiptaret nuk duhet te pranojne asnje kusht, asnje forme diktati, as ultimatumi as nga serbomedhenjt, as nga mbeshtetesit e tyre "qofshin fuqi te medha evropiane apo aziatike, sic eshte Kina) evro-nderkombetare, qe do te ishte ne funksion te legalizimit nderkombetar te krijimit te nje shteti te ri kishtar serb ne Kosoven shqiptare, ne emer te "mbrojtjes" se kishave dhe te manastireve te minoritetit serb, te cilat "po te ndodhte dic e

ketille tragjike ne kurriz te interesave vitale kombetare dhe shteterore te shqiptareve) automatikisht, do te fitonin statusin e subjektit esktraterritorial nderkombetar, sikurse shteti i Vatikanit. Mirepo, pala negociatore shqiptare asesi nuk guxon qe ta gelltise te "karrem" te gatuar nga kuzhina politiko-kishtare e Serbise dhe e aleateve te saj, sepse ne kete menyre Kosova serish

do te mbetej nen varesine koloniale imperialiste te Serbise dhe te sistemit shteteror te Evropes, te njohur me akronimin ekonomiko-politik integrues-Bashkimi Evropian "BE).

Vetem mbi kete baze, pala shqiptare mund te beje kompromis me palen kolonialiste serbe, e cila, edhe pas renies nga pushteti te ish-kryetarit te saj Slobodan Miloshevic, "me mjete "demokratike" dhe ne emer te paqes se rreme, se duan "bashkejetese" me shqiptaret, por duke i konsideruar si "element minoritar vasal ne shtepi te huaj serbe") ushqen te njejtat ambicie dhe aspirata antishqiptare sikurse regjimi gjenocidal i "mesijes" se tyre: "Kosova eshte djep dhe shpirti i Serbise". Ky "keqkuptim" i serbomedhnjeve nuk mund te kuptohet ndryshe, vecse si i barabarte me teorine raciste "Lebensraum" te Gjermanise naziste te Hitlerit. Si Gjermania nazifashiste nen Hitlerin, edhe Serbia gjenocdiale cetniko-fashiste nen Slobodan Miloshevicin dhe Kishen Ortodokse Serbe, si dhe tani nen drejtimin e pasardhesve te tij "demokrate" "Boris Tadic, Vojsillav Koshtunica, Vuk Drashkovic, Sanda

Iviq-Rashkovic, etj.) kane zhvilluar dhe prape po synojne te zhvillojne luftra e agresione pushtuese gjenocidale per pushtimin e territoreve te huaja fqinje te Kroacise, te Bosnjes dhe te Kosoves, me qellim te fundit, qe t'i bashkojne te gjitha pjese e popullit serb ne nje shtet te vetem te homogjenizuar, qe quhet Serbia e Madhe.

Duke qene se nje strategji e tille e krijimit te Serbise se madhe te Slobodan Miloshevicit ka pesuar jo vetem disfate ushtarake, por edhe ka humbur edhe territoret e okupuara perkohesisht, jane krijuar kushtet objektive, qe politika kishtare e Beogradit dhe e Kishes Ortodokse te heqin dore nga pretendimet e metejme territoriale ne kurriz te Kosoves, perkatesisht te Shqiperise Etnike.