Mardheniet Prindër-femijë

[FierAkja143]

Mardheniet brenda nje familje?

Thuhet se ne familje raportet nene-bij dhe babe-bir lidhur me komunikimin mes tyre per probleme te ndryshme jane me te zakonshme.Por a eshte e vertete kjo?

Nuk besoj se eshte e vertet kjo. Une i dua te 2 prinderit por jam pak me e lidhur me babin edhe vellai im me mamin...nuk e di pse por i kame ven re qe kur isha e vogel, kaloj shum koh duke biseduar me babain dhe me pelqejne shum keshillat e tij. Kemi nje lidhje me serioze kurse me mamin eshte ndryshe ate ok e kame si shoqe edhe tani qe jame ne moshe pak me te madhe kaloj shum koh dhe me ate sepse jane ca muhabete qe nuk behen me babin.
Si u tha dhe me lart edhe te mit e ekzagjirojne pak me fanatizmin, eshte gje e keqe kur prindi nuk harin te kuptoj qe ritemi edhe qe nuk ndodhemi ne kohen qe ishin ata kur ishin te rinj, por prap ok i kuptoj dhe i respektoj.


Alda.

[mykonian_1]

Èá ìðïñïõóá êáé åãù íá ìðù óôç óåëéäá óïõ?

[Korcarja_Capkene]

Postuar m?par?nga Reina
Nuk flas dot hapur me prinderit e mi, po ama kam nje lidhje shume te mire me te dy, mund ta ekzagjirojn ndonjehere me fanatizmin e tyre po ama i preferoj sic jan.

Tamam si mua ti edhe une nuk u hapem dot atyre por sidoqofte nese jam ne ndonje situate te veshtire ata do ndodhen aty per te me ndihmuar.

[Julius]

Une gjithmone kam qene i sinqerte me prinderit e mi . Keshtu deri ne moshen 15-16 vjec dinin gjithcka per mua, kjo gje me ndihmoi te sillesha me te njejten menyre me njerezit rreth e rrotull pra gjithmone te isha i sinqerte me te gjithe. Fale sjelljes se prinderve ndaj meje (asnjehre nuk me kane qortuar rende c'fare do gabimi te beja) nuk ndihesha i ndrydhur nga ata por bisedonim sikur te ishim shoke.Tani ketu e tre vjet ndjeva nevojen te perballoja vete tallazet e atij deti qe quhet jete dhe te caj vete perpara per hir te nje te ardhme me te mire por keshillat e tyre i kam gjithmone ne vesh dhe me ndihmojne te perballoj situatat e veshtira.

[marsela]

Hmm me duket teme gjithnje aktuale kjo e mardhenieve prinder-femije.
Une ne pergjithsi jam e sinqerte me prindrit dhe flas e diskutoj per shume gjera, ma degjojn mendimin..por kur vjen puna tek lidhjet me djemte(s'flas per shoket e,per ato qe i njohin dhe ato prej vitesh,per te tjeret, kuptohet) me habisin fare..dhe nuk e kuptoj sesi mendojn se mund te jene te dobishem per femijen kur mbajne ate qendrim.Si presin qe femija tu flase hapur e kerkoj mendimin ne te tilla ceshtje. Tani e di qe nuk jane te gjithe prindrit kshu, po qe edhe si te mite, madje ca me konservatore, ka shume eshte fakt.
Me habit fakti se per shume gjera jane tolerante,s2para perzihen ne veshje, as mua as motrat s'na kane penguar asnjeher per party e ekskursione..Pranojne psh. qe une te jetoj jasht, fare e pavarur, ama nese degjojne fjalen "i dashur" i shkon tensioni 15..Le me pastaj te te gjejne ndonje "gjurme".Une e kalova ate moshen delikate,( sic quhet) e akoma u pelqen te me ken ne kontroll e vendosin per mua..po kur mendoj motrat qe jane me te vogla them si mund ti ndihmosh e presesh tu gjendesh kur ato do kene gjithmone "frike" te thone kam nje te dashur.
Kjo teme eshte ca me e gjere, mund te trajtohet nen shume tituj te tjere po ajo qe me interson te dija nese do te shkruani eshte a mund te krijosh mardhenie te mira prinder-femije duke vene "pengesa" qe ne fillim..Po dhe nese s'do ishte kjo lloj,kerkese llogarie po i themi a do ta kishte ndonje dem per femijen?(duke pasur parasysh qe femija esht i degjuar)

[*~Rexhina~*]

Jam dakort me Marselen
Per vete, nese kam nje problem nuk do hezitoj tia them mamit apo babit. Por sic tha Marsi, s'mund ti them gjithecka, sidomos per djemt ...sic do prinder do fillojn te shqetesohen, te me pyesin ore minute etje...dhe ne fakt vete sduan qe une ti them me ke flas, opo te ze ne goje ndonje djal...pra nuk i hapem fare, gjithashtu per shoqet, thjesht mendoj se s'do ju interesojn, pasi nuk me pyesin kurre nese kam shoqeri me ndonje djal, apo nese i flas ndonje djal...ose kush me ngacmon (vec babi qe me pyet kot duke bere " shaka"). Prandaj qe te dy, i hapem per gjera te tjera...

[football]

Po une si t'ja bej, qe kam dy femije shume te mire, me duan e i dua me respektojne dhe i respektoj. Por nuk me thone asnje fjale per jeten e tyre????????? dhe une kam filluar te flas me muret!!!!!!!!

[Foleja_]

Si te beheni prind i mire

Nuk ekziston doracak magjik i cili do t'i drejtojë prindërit si të bëhen prindër të mirë. Ngritja e fëmijës paraqet përgjegjësi të madhe, të cilën zakonisht e pranojmë si dhuratë dhe për të nuk ka nevojë për trajnim. Shumica e prindërve mësojnë ,,në prej” sikurse që vijnë problemet, nëajon ndikimin e mënyrës në të cilën ata kanë qenë të kultivuara ose duke u udhëhequr nga që e kanë parë ose e kanë lexuar. Prindërit mund të kenë stil të ndryshëm, por caku i tyre është i përbashkët. Të gjithë prindërit duan fëmijët e tyre të rriten të shëndetshëm, të gëzuar, mirë të përshtatur, të suksesshëm, dhe në persona të rritur të përgjegjshëm të cilët do të mund t'i respektojnë ndjenjat e huaja, do të jenë të aftë të bashkëpunojnë me të tjerët dhe me sukses të ballafaqohet me vështirësitë e jetës. Jashtëzakonisht është i rëndësishëm të motivuarit e prindërve.A duan ata me të vërtetë të bëhen prindër ose ndjehen të pa përgatitur dhe të frikësuar. Mund të jenë të dobishme këshillat që vijojnë:

Duhet të jeni të përgatitur për atë se si prind do të përjetoni ndjenja të ndryshme. Do të ketë periudha kur do të ndjeni dashuri, gëzim dhe krenari, por gjithashtu edhe me emocione negative sikurse të hidhëruarit, frika, dhe dëshprimi. Emocionet e këtilla mund të shkaktojnë ndjenjë të fajit ose të mendoni se nuk jeni prindër i mirë.
Është me rëndësi të kuptoni se nuk pritet të jeni i pa gabueshëm dhe se secili (bile edhe prindërit) ndonjëherë bëjnë gabime. Gabimet janë të rëndësishme vetëm nëse i përsërisim. Mos humbni kohë dhe energji me atë që do të ndjeheni fajtor – ndërrojeni atë që nuk është e mirë.
Informohuni për atë që nuk e njihni. Lexoni letërsi për rritjen dhe zhvillimin e fëmijëve, ashtu që do të dini se çfarë të pritni.
Keni vetëbesim. Ndëgjoni mendimet e të tjerëve (kështu në të vërtetë mësohet), por bëni ashtu si ndjeni se është më drejtë për juve dhe fëmijën tuaj. Besoni në fuqinë personale të gjykimit.
Kur flisni me shokët rreth prindërisë, mos u ankoni ose mos u bëni qyqan, sepse ajo nuk do ti ndryshojë punët – mundohuni që ta ndryshoni qasjen.
Mos pritni shumë, nga vetëvetja dhe të tjerët. Vlerësojeni vetëveten për punë të vogla. Ju bëni punë jashtëzakonisht të rëndësishme – rrisni fëmijë. Mos u tërhiqni nëse gaboni (gabimet janë për të mësuar më mirë, e jo që të ndjeheni më keq). Tentoni që të parashihni si do të zhvillohen punët.
Pranoni ndjenjat personale. Kuptoni se ndjenjat e përziera janë paraqitje normale. Në kohën e ndryshimeve ose streseve, ndoshta do të ndjeheni të pa fat ose fajtorë. Ndihmoni vetëvetes ashtu që do të bisedoni me partnerin, me miqtë, me anëtarët e familjes ose me ndonjë tjetër, i cili nuk është i përfshirë në emocion.
Shpërblejeni vetëvetën. Bëni bile një punë gjatë ditës e cila ju ndihmon juve, që të ndjeheni bukur. Kërkoni ndokënd të ju ndihmojë ashtu që të keni kohë të bëni diçka në të cilën mund të jetoni – për shembull të laheni, të lexoni gazeta, të luani futboll, të shëtitni, të bisedoni me shoqen/shokun.Punoni në vlerat e juaja personale. Nëse vlerat tuaja dhe besimet janë të qarta, kjo është bazë e mirë për edukimin e fëmijëve. Tentoni që vlerat familjare të jenë të përbashkëta me partnerin tuaj, bile edhe nëse dalloheni në mendime. Në këtë mënyrë do ta tejkaloni hutinë e padëshiruar te fëmijët. Nëse ju dhe partneri i juaj dalloheni, mundohuni që të mos kritikoheni mes veti.
Siguroni përkrahje. Nëse nuk ka se kush të ju ndihmojë, prindëria mund të jetë me të vërtetë e vështirë. Nëse ndjeheni i vetmuar e nuk keni përkrahje nga familja, gjeni shok/shoqe me të cilën do ti ndani dertet. Mos u frikësoni të kërkoni ndihmë – kjo nuk është shenjë e mos suksesit.
Prindëria është posaçërisht e vështirë në kushte kur ka probleme, për shembull dhuna në familje, probleme me të holla, probleme shëndetësore dhe të tjera. Mundohuni ti zgjidhni problemet, nëse ndjeni se nuk mundeni, kërkoni ndihmë profesionale.
Kujdesuni për raportet e juaja me partnerin ose / shokët. Më e mira që mund të bëni për fëminë tuaj është që të kujdeseni për nevojat personale për përkrahjen dhe dashurinë. Sigurisht se raporti më i afërt do të jetë me partnerin tuaj, por mundet edhe me ndonjë mik special / mike.Gjeni kohë për relacionet tuaja për të rriturit, të jeni së bashku, të jetoni në punët e përbashkëta, të flisni për atë se çfarë ka ndodhur gjatë ditës, ti ndani idetë dhe ndjenjat ose vetëm të relaksoheni. Duke punuar për vete, ju në të vërtetë punoni në interes të fëmijëve tuaj, të cilët në këtë mënyrë mësojnë më mirë për marrëdhëniet ndërnjerëzore.
Ballafaqimi me hidhërim. Shpesh prindërit ballafaqohen me sukses me këtë ndjenjë, por ndonjëherë mund të ndodhë të dalin nga kontrolli.
Hidhërimi çdoherë është i përzier me ndjenja tjera sikurse ndjenja e fajësisë, frustrimit, vuajtja, ndjenja se nuk jeni të dashur ose jeni të shfrytëzuar.
Mundohuni të ballafaqoheni me atë që e ka shkaktuar ndjenjën e tillë. Nëse e ndjeni se po e humbisni kontrollin, ndaloni pak, dilni jashtë, shëtitni. Kini kujdes, nëse ju ka ndodhur në momente kur e keni humbur kontrollin e keni lënduar fëminë tuaj ose keni qenë dhunues ndaj ndonjë tjetri në familje, kërkoni ndihmë profësionale.

Botim ne :Shendeti femijeror

[susglob]

....????????? dhe une kam filluar te flas me muret!!!!!!!!

LOL po mire nuk ke grua??? Flit me gruan. Femijet po u rriten aha harroje ste flasin shume.
Edhe kam vene re qe femijet dhe prinderit shqiptar nuk flasin ne pergjithesi per jeten personale/sexuale me njeri tjetrin. Ashtu ka qene edukata ne shqiperi ashtu jemi rritur. Keteja eshte me ndrryshe dhe ne Greqi kur kam qene une me ndrryshe flisnin me njeri tjetrin.

Te rrojne qe te dy. Sa vjec jane???

[LlaCiPaCi]

Una me plakun zihem kush i ze dashnoren njoni tjetrit :PPP

E kom Si shok