Millosh Gjergj Nikolla (Migjeni)

[zarathustra]

Trajtat e Mbinjeriut

Dityramb Nietzsche-an

Nje vegim shpirtnuer n`errsin te paskajshme
ne boten e mjerimit
nje rreze e diellit
me ngrof zemren e ngrime te kesaj bote se varfshme

Shpejt zhduken pranverat ,posi shkumbe e detit
dhe shembet hareja
e stinat e vjetra
pa ngjyra,pa trajta,mjellin fara helmit.

Nana-dhe`vejushe dhe me gjite shitue
na pjell fryte t`egra
na pjell hithra ,ferra
-su gjet burr`i dej andjet me ia zgjue.

Kot e kane sot njerezit ,dhe kot dikojne djersen
Sa qesharak` mbesin
Sa qesharak ` vdesin
nder ethe mundimi per me shijue jeten!

Afrojne buzet te gota ,dojne nje hurm te vetem ...
por pah!bie ne toke gota,
thehet ne mije copa
shuhet drit` e synit ,vdesin njerzit t`etshem.

Shpirt i kryqzuem ,marrzi i vulosun
asht kjo jete njeriu...
(Zgerdhiu,zgerdhiu
deri ne kupe te qielles ,ironi e poshtun!)

Por...po!po!por dic due me thanun
ndoshta ka me ardhun
ndoshta ka me zbardhun
nje agim i pritun ,dit` e parathanun

N`ardhmeni te trashegueme Mbinjeriu vrehet,
ndergjegje pa dyshime
ndergjegje pa trillime
me nje grusht graniti qe kurr nuk do thehet

Nje sfinks i madhenueshem Mbinjeriu i ardheshem
pa zemer,pa ndjenja
syt e tij rrufena-
qarkullojne rreth rruzllit tue synue vranshem

Kohnat e kalueme ne balle te Mbinjeriut
jane gjurma luftimi
jane shenja hidhnimi
-se jete e re lindet me vdekje te njeriut.

Qarkullojne rreth rruzllit tue synue vranshem.

[zarathustra]

Nje grupit.

Keshtu ne te rinjve na kalon nata:
Prane tryezes mermer -falso ,nje gote te plote a boshe,
me kujdes te madh ndenjun(si e lyp dans-edukata)
Te ngrehun ,te ngrime ,te stolisun
e ftyrash qindisun
me puder,karmin...jo?-por me pershtypje te mire
qe na sjell zonjusha e bukur dhe me hir
tu`na buzeqeshe ambel ,buzesh te kuqe si gjaku,
nsa gjit`i majen ,dridhen -ftyra kuqet,zbehet...
e ne secilin prej nesh ne fund ka nje shprese kendedhet
dhe na shtrengon laku...
-Qashu ndeje ,t`u e vrejtun,cojme biseda te
ndryshme
serioze ,t`urta ,por ma shpesh te dyshueshme,
me gjuhe te bukur ,te zgjedhun ,mbi ngjarje te ra
flasim
e prej deshires pa mshire te gjithe pelcasim.
Ngushllim!-se zonjusha na i din mire hallet,
prandej aq me andje ,bukur ,kercen vallet.
Jonet muzikore derdhen,rrkaj derdhen,
lemojne ate qe ne valle sjellen,ne hare sjellen,
lemojne tryezen ,gotat ,veshjet tona,ndjenjat
e fantazis sone ,i hapen ylber-velat...
Por befas ,te nje hones se panjoftun tingllimi
se ciles asht te hyu i bukuris trillimi,
krahnoret n`i perdheli dhe n`i piskoi zemrat,
gjate korrizit te thermet zbresin fill te themrat.
-Qashtu vuejme,defrejme...
Jeten adhurojme,
nsa drita shkelqejne
zonjushen shikojme
dhe n`andrrim vallzojme...
Rishtas,me plot dashje ,vallet ndiqen ,ndiqen...
Vash e djale perputhen
mbrend dy zemra digjen
por me u puthe-nuk puthen!

[zarathustra]

Ne ndergjegjen teme ka dy Milloshe:
Milloshi i gjalle ,i jetes se perditshme,
qe vepron,gabon
dhe Milloshi tjeter
qe i vihet perballe atij,
e veren dhe i denon gabimet e Milloshit real.
Te njeriu behet vazhdimisht nje lufte e brendshme
per persosjen shpirterore.

[zarathustra]

Perdite shoh qarte e me qarte
dhe vuej thelle e me thelle.

[AsgjëSikurDielli]

Ja tash nje nga poezite e tij me mahnitese...

Pesha e fatit

Na shtypi fati e na bani krymba
ne kensit dykambesh qe zbuluem hy'n
edhe aq me teper e ngaterruem ny'n...
shpirtent tone skyfera deshen te bahen pellumba.

(Rrini, mos skyfera! Pse te baheni pellumba?
Mizat e parajsit ne jeten mbrapa vorrit
kane me iu merzitun -- dhe mandej prej zorit
do te pelcisni... Prandej: pse te baheni pellumba.)

Fat i yne mizor -- shpate e Damokleut
Si vall! Te gjitha perpjekjet na deshtuen ne terr?
E jeta na bahet ma zi se sketerre.
Te vertetat, as rrenat, s'i ndihmuen Dheut.

Te vertetat dhe rrenat? -- Xhevahiret e cmuem
Me ta kur te duesh e shet dhe e blen boten.
Por mos mendo se me ta do t'ia ndreqish rroten...
Jo se i pelqen jetecale me shkuem.

Me calue n'ane te djathte, me calue n'ane te majte...
Si paljaco i gjore qe kah t'ia mbaje s'di,
mbasi kamben e theu ne akrobaci --
jet' e tij asht helm me asnje pike mjalte.



Millosh Gjergj Nikolla

[AsgjëSikurDielli]

ZGJIMI


O vullnete të ndrydhuna ndër grushta të çelikta të shekujve
të kaluem!
O vullnete të shtypuna me themra të ngurta të titajve të tërbuem!
Të cilët n'udhë për në theqafje këtejpari i ranë
dhe vatrat tona në mjerim i përlanë...
O vullnete të ndrydhura!
O vullnete të shtypuna!
Shkundni prangat të mbrapshta! E me brimë ngadhnyese,
me hove viganash, dëshirash flatruese,
turniu në të gjitha anët dhe poshtë në dhë zbritni
- ndosht' aty keni për të gjetë fillin e një hymni,
që Illyri e vjetër ndër kremtime këndonte,
ndërsa zemra e kombit në liri kumbonte.
O vullnete të ndrydhuna!
O vullnete të shtypuna!
Tash shëgjetat e flakta të shprehjes suej zharitse
drejtoni kah qiella në ball të hyut a të dreqit,
i cili fatin tonë mbytte në mnijë të vet përpise -
Ta dijë se të Birt' e Shqipes folen ia ngrehën vetvetit.




Millosh Gjergj Nikolla

[tironce85al]

pershendetje te gjitheve ju qe keni sjelle pejese nga Migjeni ketu. eshte me te verteti i madh. nje kerekese e ka njeri pjesen
"ZOTI TE DHASHTE" ??
nese e ka dikush ju lutem na e shkruani. me respekt sweetie
flm edhe nje here te gjitheve ju qe i sollet keto pjese ketu.

[AsgjëSikurDielli]

Sweetie, do e sjell sa te me premtoja koha

[angeldust]

Kangë Përndimi, kangë njeriu të dehun nga besimi në vete
Kanga e tij një fè tjetër, me tempuj të tjerë, me meshë solemne,
ku prej mëngjesit deri në mbramje shkrihen ndjesitë njerzore
n'apoteozën e hekurit; shpirtënt përshkohen në tymore,

të cilat në fishkllim i përqeshen zotit të vjetër edhe qiellit
e me re të ndyt' tymi të dendun ndriçimin ia vrasin diellit.
Fe tjetër, fe e çmendun e Përndimit të mrekullueshëm...
ekzaltuem shklet njeriu në delirium të pakuptueshëm.

Dëgjon zanin q'i thotë feja. Plagos qiellën, e shpon tokën,
i shkyn horizontet e bardhë, zhvesh natyrën, ia heq kotllën.
Kult' i tij kult i zhveshun! Nuk ia bren ma trutë enigmi
e varros, mbi varr ia vë një shej përbuzje o nderimi.

Kangë Pëmdimi, kangë njeriu të dehun nga besimi në vete
Kanga e tij shpres' e bukur, me flatra të një tjetër jete
në të cilën dielli do ndrrojë udhën: ka për t'u lindë nga Përndimi
por deh! nga lumnia tash humb kokën rruzullimi.

Me një "tango" qejfi tash ia ngatrron fijet zotit të vjetër
ka me ia skandalizue të birtë besnikë në planetë të tjetër,
Kanga Përndimi, kangë njeriu të dehun nga besimi në vete...
Le të dëgjojmë kangën që mshtillet në shllung' avulli në pika djerse.

(ME KETE POEZI KAM PERSHENDETUR GJITHE EMIGRANTET SHQIPTARE QE PO E LEXOJNE)

[angeldust]

Mbramë
qiella dhe hyjt e vramë
një ngjarje të trishtueme panë:
Hije... jo! por një grue
me ftyrë të zbetë edhe me sy
të zez si jeta e saj,
me buzën të vyshkuna në vaj,
me plagë në gjoks e stolisun
me veshje dhe me shpirt të grisun,
me hije grueje,
një kens këso bote,
një fantom uje
vallzonte valle në rrugë të madhe.
Dy hapa para, dy hapa mbrapa
me kambë të zbathun,
me zemër të plasun.
Dy hapa djathtas, dy hapa majtas,
me flokë të thime,
me ndjesi të ngrime.
(Dikur,
kur gjit' e saj me kreni
shpërtheheshin n'aromë,
kur ish e njomë
atëherë e dashunojshin shum zotni.
E sot?)
Jeta e saj asht kjo vall' e çmendun
në rrugat e qytetit tonë,
një jetën e fikun, një jetë e shterun,
shpin i molisun, zemër e therun,
një za vorri, një jehonë
që vallzon natën vonë
nëpër rrugat e qyteti tonë.

(KUSH MUND TE GJEJE PAK ATE POEZINE "TE BIRTE E SHEKULLIT TE RI"? AJO ESHTE FANTASTIKE!