Fundi i Enigmes pellazge-etruske

[Kreksi]

Fundi i Enigmes pelalzgo- etruske!

Pellazgët kanë luajtur dikur një rol të madh te Grekët, Herodoti shpeshëhere i permend ne librat e tij.

Të shperndarë në pjesën më të madhe të greqisë, i shohim që kalojnë në Argolidë, në Arkadië, nga ketu shkojnë në Thesalië, dhe në Azië. ndertojnë disa fortifikata në Hellespont ose Propontidë, pushtojnë vendet e bregdetit Egjeenë në mes të Kaikë dhe vendit te banuar pastaj me Ionienet. Pellazgët i gjejmi në Lezbos, në Dodon, në Etolië, në Akarnanië, në Itali në Ombrië qe pastaj e quajnë Tirrenië, në Trakië, në Atinë, në Lemnos etj...

Ky popull aqë shumë i perhapur në pergjithësi në mesdhe , ky popull që ishte bërë i famshëm për plaçkitje dhe që kishte lënë gjithkahë gjurmë kahë kishte kaluar, kishte zhdukur aqë shumë vende që i kishte pushtuar, që në kohën e Herodotit e Thukididit nuk mbetej më asnjë, as në Azië e as në Europë, vetëm se disa kantone të mjera, disa vende te izoluara që vertetojnë krejtë pakë vend shkelqësinë Pellazge se sa vjetersinë e tyre.

Roli i tyre që lujten mbi skenen botërore më duket i rëndësishëm, qe kam besuar se do t'iu japi vend në këtë Esej mbi kronologjin e Herodotit dhe ky kapitull do të jetë më pakë i vrejtur si një jashtë- vepre ku babai i historisë, pra Herodoti, i permend shpeshë Pellazgët por në dy a tre vende ai thotë se Atenienët ishin më origjinë Pellazge.

Ju paraqes pra që ketu këtë analiz për orogjinën e këtij populli aqë të njohur; ti zbulojmi migracionet e tyre të ndryshme, peraferishtë mundohemi të japim kohën se kur ka ndodhur, dhe në fund të hetojmi se a ishin Atenienët me origjinë Pellazge apo jo ?

Nga erdhen Pellazgët ?

Është shumë për tu habitur se autori Bosharti i famshëm, që i shihte Fenikasit gjithkund, si nuk i sjelli Pellazgët nga Fenicia ? Miëpo në munges të tij, Thoams Renésius, dijetar i dalluar, publikoi në Altemburg në vitin 1650, një permbledhje mbi gjuhën punike "linguae punikae" ku paraqet në kapitullin II XIV e XV; se si Fenikasët e popullojnë dikur ishullin e Tasos, afër Thrakës në Detin Egje, dhe qe nga aty kalojnë pastaj në Atikë dhe nga aty e marrin emrin Pelazgë.

Pika e parë, kjo hipotez bi në kundershtim më atë qe ka cekur Herodoti, babai i historisë dhe të gjithë historianët qe e kanë percjellur këtë deshmin e Herodotit, pra është jashtë dyshimit ?

Kurse të dytin, Thomas Réinesus, mund të themi se nuk ka asnjë autor që e permend këtë se Pellazgët vijnë më origjinê nga Fenicia ku Rénesiusi nuk jep asnjë gjurmë nga citimi i tij, sa për te ju siguruar as Denisi i Halikarnasit e as Lucien nuk thojnê asgjê për këtë origjinë të Pellazgëve.
Më së miri do ishte ti kerkojmi pellazgët në Argolidë, ku autorët e vjetër pajtohen gati se të gjithë se aty ishte origjna e Pellazgëve dhe se Inakiusi është prijsi i parë qe ka sundua në Argolidë. Nuk e di se me çfarë emri ishte i njohur ky vndë më parë, mirëpo është e sigurt se nuk mbante kêtê emër qe e permendem si Argolidë. Mirëpo ka shenja të shumta se quhej Inakië, ne kohën e Inakusit, sipas të dhenave të Etienit te Bizancës, spjegon se, në kohën e birit te tij, Ferone ende nuk e kishte marrur emrin Argolidë kur ky princi Forone mblodhi banorët apo kolonet e parë dhe e themeloi një qytet që i jep emrin Foronike. Femijët e tij u quajten Apis, Eurotas dhe e bija Niobe. Kjo princesha Niobe, nga Jupiteri ose nga një i panjohur lindi dy djema që e quajt Argos dhe Pelasgus. I pari i prej këtyre, Argosi trashegon Apisin, i ndërron emrin vendit dhe e quan sipas emrit të tij ; Argo-lidë, kurse qyteti i themeluar së pari nga gjyshi i tij Ferone, e quajti qyteti Feronikë ku merr emrin Argos. Kjo rrethinë, që ishte krejtë pakë e ujitur, ishte e thatë më një tokê sterile që nuk mjaftonte për t'i ushqyer të gjithë banorët e vendit, një pjesë e këtij populli duhej të kerkoje toka të reja.
Princi Pellazgus shkon në Arkadië në krye të këtyre avanturierëve të tij rreth vitit -1896 para krishti. Fegje, i biri i Inakusit kishte ngritur aty 18 vite më parë qytetin e Fegjës (Phègée) ky vend nuk quhej ende Arkadië, si e tham, nuk i dihet emri se si e mbante më parë, por dihet se banohej prej një populli barbar (vendas) qe do a themi në paragrafin e ardhshëm.
Pra këta avanturier arrijtën masivishtë, nuk paten veshtirësi që te sundojnë mbi këto popullësi të shperndara që nuk e prisnin një pushtim nga një sundues i huaj, u nenshtruan menjehere, dhe ketu Pellazgusi mbretnoi në qetësi për shumë vite ku i dha emrin ketij vendi Pelazgjië.

Pausaniasi që e jep këtë mendim nuk na bind aqë shumë e tera kjo histori është krijuar sipas deshmis së poetve.
Pelazgusi sundoi rreth 20 vite, e kishte një djal qe quhej Likaon. Mirëp o ky princi Likaoni ishte i tronditur shumë nga nga traditat e zakonet e pa pelqyera të kËtij popullit të posa pushtuar, ose klima nuk i përshtatej; ose thjeshtësija apo paparshtatshmeria ne karakterin e tij, vendosi që të shperngulet nga ky vend i pushtuar dhe te vendose diku tjetër. keshtu qe në këtë kerkim, derisa behej gati të ikte nga kjo tokë, lajmi kishte ardhur se, Thesalia qe deri atëhere ishte liqe, as një termeti te fuqishëm, aqë tronditës sa qe mali Ossa ishte ndarë nga mali Olimpi !Ujërat që e kshin vershuar këtë luginë të bukur ishin zbrazur permes kësaj hapjes dhe ky vend shumë shpejt u zbraz dhe i teri u tha, menjëherë popuj të tërê per rreth zbulojnë këtëo fusha të medha qe i priste kjo fushê e zbrazet popuj fqinjë te vinin dhe ta kultivonin atë.
Kjo ndodhi para se te vdiste Pelazgusi, i cili perfiton këtë rast qe iu premtonte ardhmeri kjo tokë vjergje e bekuar per te gjithë popujt per rreth mirëpo askush nuk kishte guximin t'ia merrte Pelazgusit i cili tani më e kishte pervetsuar...

I biri i tij Likaoni, ishte ende i ri për te percjellur keshillat e babait të tij, i lë babain e tij Pelazgusin në Arkadië, i merrë pas vehtes pelazgët aventurier dhe shkon në Haemonië, e popullon një pjes te këtij vendit që është në mes të Olimpit dh Pene, ne pernedim qe kufizohet me malin Poeus dhe ne lindje deri te deti Egje, ketu formohet Pelagiotidë, njohur më vonë me emrin Magnezi, kjo ngjarje ka ndodhur perafersishtë rreth vitit -1883 para Krishti.

Edhe me të vjetër se Hëna...?

Arkadianët, a ishin Pellazgë ?


Pelazgusi e mori me vete në Haemonië edhe Pellazgë tjerë qe e kishin percjellur qe nga Argolida, dhe atje në Argolid më nuk kishte mbetur asnjê prej tyre vetem barbaret e hershem vndas qe kishin jetuar aty edhe më parë, të pakët ishin pellazgë qe kishin mbetur aty ne mesin e vendasëve, kishin ndertua shtepi dhe me ne fund shkrihen me banoet e tjerë me shumicë barbare.

Nuk dyshohet pra qe nuk kishin mbetur në Arkadië edhe një pjesë e vogël e Pellazgëve, sepse edhe herodoti e citon ne një vend se Arkadiano-Pellazgët themelojnë kolonit e tyre në Ioniene, ne brigjet lindore te detit Egje* ne Ionine e famshme te Homerit. Pra një kolonie autoktone Arkadiane me një pakicë aleatesh pellazgësh. Me këtë citim nga Herodoti deshmohët se të gjithë Arkadianët nuk ishin me origjnë pelalzge por vetm një pakicë prej tyre.

Ndersa Likaoni, i biri i Pelazgosit mbeti dhe sundoi mbi barbaret ne Arkadië, poashtu edhe i biri i tij Niktimusi.

Sundimi i Niktimusit nuk zgjati shumë ai mbijetoi një revolucion që ndrroi pamjen e vendit. Avanturier të tjerë, të ardhur nga Argolida e pushtuan Arkadinë krejtë lehte njashtu si e kishte marrur ne dor edhe pelazgusi 70 vite më parë. Keta pushtues nga Argolida kishin për udheheqës Arkasin, qe ishte i biri i Orkomenusit, si e thotë Duris në librin e tij historia e Maqedonisë, se ky Arkasi nuk ishte as i biri i Zeusit e as nipi i Likaonit nga e bija e tij Kalfisto, pra ky Arkasi ishte ai që i dha emrin banorëve te Arkadisë dhe të gjithë Arkadienëve, i cili ishet nisur si avanturier nga Argolida deh pas një lufte barbaret apo vendasit e Arkadisë e humbin luftën dhe u vunë nën sundimin e pushtuesve te ardhur nga Argolida ne krye me Arkasin deh per deshmi, Aristoti permend në republikene Tegeatëve këtë ngjarje. Pa ky pushtim ndodhi rreth vitit 1834 para Krishti.

Pa dyshim së bëhet fjalë për antikitetin e hershëm, behet fjalë pra per kohen 222 vite para se te vinte Danaii në Argos, 264 vite para sundimit te Sekropit në Atikë, dhe 285 vite para se te vinte kadmosi në Beotië.
Mirëpo a mund ta quajmi këtë periudh aqë të lashtë sipas ideve aqë kok-trasha e feminore sipas epitetit nga Prosélenes, se gjoja keto ngjarje qe i permendem më siper kanë ndodhur "pasi qe është dukur hëna" ?

Ky term i shtrembruar për pellazgët qe thuhej se "ishin aty para hënes" iu ka ka dhënë rast një numri tê madh të përrallave nga të autoret e vjeter e mbi të gjitha preku edhe autoret modern, qe ketu duhet ti themi dy fjalë;

Në mesin e ketyre autorve te fundit, te kohes së tanishme, janë gjetur disa të cilët harrojnë se Azia ishte djepi i botes së qytetrimit, aty ku me doren e tij Perendia e kishte formuar njeriun e parë, ku pastaj nga aty njerzit ishin shtuar, pastaj ishin lidhur pas lloj lloj krimi deri sa vjen tek pasioni i fundit i Perendisë dhe një ditë ua kthenë shpinen njerzve, e mbulon tërë tokën më të gjithë banorët e tij, shpeton vetëm familja e Noês i cili e popullson perseri tokën, mirëpo këta filozof harrojnë se keto te verteta se, duke u munduar t'iu japin ngjajshmërin me mburrjet të marra të Arkadianve duke pretenduar se jo vetem se ishin populli më i vjetër i tokes por edeh me tej, duke pretenduar se keta ishin më të vjetêr, para se te egzistonte Hëna !

Pra në këtë shekullin që krenohemi më shkelqësinë e tij "lumiérë" apo drita ku në gjirin e kësaj "kompanies së dritës së dijetarve" është riprodhuar ky fenomen i çuditshëm i këtij hymni "....
Ishte një opinion në pergjithsi i marrur nga një Arkadien siç ishte zoti Dionis nëper mes të "Kalimit të Esejt të tij mbi Kometat, ku në faqen 184, pretendon se të parët e tij kishin banuar Tokën, para se Toka e kishte satelitin e saj Hënën...

"Ky opinion për Arkadienet pellazgë është perhapur pêrmes Lucien"

Këto ndjenja janë të pa imagjinueshme nga nga ky filozofi i famshëm q¨ka guxuar ti pershkruaj !
Më mirê do t'ishte për te t'ua leje këtë rrefim autorve të mjerë që fabrikojnë shigjeta më ç'fardo druri për ti dobësuar provat e besueshme, e mbi të gjtha, nuk ështê dashur ta injoroje rregullin e Astrologjisë, që ështê nder Veprat e Lucianit, por që nuk është e ketij autori, mirêpo enjë shkruesi të dobët, se nese këta Arkadieno -Pellazgët e quajnë vehten më të vjeter se sa Hëna uhet te jetê nga injoranca e tyre dhe krye naltësija e kanë thënë këtê marri..."

Dodona Pellazgjike, para -pellazge ?

Aristoti, filozof qe bashkangjiste me vehte te gjithë dijetaret e kohës dhe para tij, ka sygjeruar që të kemi kujdes nga përrallat, ose nga krijimi i ndonjë princi imagjiner, te jemi pra te arsyeshem nga keto epitetet. Aristoti na mëson ne Republiken e Tegeatëve se ky vendi qe e quajmi sot Arkadia, dikur ishte i banuar nga Barbarët, ku Arkadienët duke perfituar nga ërrsira e natës i sulmojnë barbarët para se të ngitet Hëna, deh keshu e ksihin fituar luften kunder barbarëve, duke i larguar nga vendi.
ketu pra shohim origjinen e vertete te ketij epitetit se gjoja "pellazgët ishin me te vjeter se s a Hëna"...
Keto fjalë të pakta deshmojnë se; 1). Pellazgët dhe Arkadianët nuk ishin Autokton ne keto troje por te ardhur.

2).Qe keta popuj kishin marrur keta emra te vjeter pasi qe vendosen ne kete vend.

3). Dhe se banorët e ketij vendi nuk ishin pelalzgë por Barbarë por qe Aristoti nuk e thotë emrin e tyre.
Mirepo te ndalemi pakë dhe te mirremi me sypozime; E sikurse keta Arkadianët të ishin Pellazgë, njashtu si propozohet ne disa Memure qe lexohen gjatë një koloku te shoqerisë së shkenctarëve, ku sipas tyre Arkadia ishte djepi i i hyjnive të Greqisë, dhe se ky vend sherbente si tetaer i nderhyrjeve te tyre te shkelqyera ne ketë regjion ?

Te sypozojmi edhe me tej se me autorin e ktyre Memuareve që kolonia Thesaliane është me e vonshme si e pam me siper, dikur ishte ketu nje liqe i madh, dhe e pame se si u instaluan Pelazgët ne krye me Pelazgusin ne keto fusha pjellore posa u thanë, dhe pasi vendosen ketu sollen kultin e Perendive, të mbshtjellur me lloj lloj imagjinate, dhe nga Thesalia, toka e fushës si tokë pjellore qe u bënë zotnues, nga ketu ata këtê kult e perhapin njehere ne Dodon, ku pastaj edhe shkojnë e vendosen ?
Pra kush mundet te njohi besimin e pellazgëve qe u vendosen në Dodon ?

Është e vertetë se ata iu drejtonin lutje permes ketij oraklit te njohur, perendive te tyre, iu falnin sakrifica, flijime, mirepo ende nuk i kishin dhënë emrin ketij vendi as ketij orakli....asnjerit pernedi sepse asnjehere nuk i kishin degjuar se si quheshin keto perendi..

Pellazgët e degjuan këtë emrin e Dodones krejtë vonë, vetem pasi qe keta emra u sollen nga Egjipti.

Ishin aqë te pa bindur në pranimin e emrit Dodona qe vinte nga egjipti sa që se pari e pyeten oraklin e shenjtë para se te pranonin.
Nese Pellazgët nuk kishin ne këtë kohë asnjë njohuri rreth përrallave te Arkadianëve vendas, kjo do thotë se pellazgët nuk ishin Arkadianë por banor autokton, para pellazgë.

E sa iu perketë përrallave, qe ua mveshim origjinën Arkadiane, per te provuar vjetersinë e ketij populli, te flasim me plote dhimbje, se ne Arkadië Reja e lindi Jupiterin dhe Neptunin, etj...deri tek Homeri, Sa i perketë Homerit, ky poet qe i ka çendisur me mjeshtri vargjet e tij nga e gjithë mitologjia e kohës së tij, nuk e permend askund keto Perendi.

Kemi prova pra se vendi i quajtur Arkadië nuk ishte i banuar më Pellazgë por me para pellazgë, ndryshe te quajtur nga autoret grekë, barbarë.

2). Invadimi i popullit pellazgë në këtê vend ishte krejtë i shkurtër,

3). Që pellazgët nuk e sherbyen mitologjinë dhe largë saj nuk ishin as krijues te saj, por e pershtaten kultin Egjiptian vetëm sipas autorizimit te oraklit të Dodones.
Si e pam më siper, Pellazgët hyjnë në Haemonië ne krye me shefin e tyre Pelazgus,se si i pushton keto toka, se si zbaton ligje, si e ka krijuar një qeverisje, të ndarë nga tjerë popuj sipas natyres së vendit, deh te koncentruar ne vehten e tyre, pellazgët nuk kishin asnjë perzierje më popujt tjerë fqinjë ! Ky zhvillim pellazgjikë nuk prezentonte asgjë intereesante dhe nuk ua shtonte vemendjen fare fqinjeve te tyre, barbarve, keshtu qe historia nuk na ka transmetuar asgjë interesante per ta sikur mos te ishte versulur kjo hordhi e re Pellazge qe e ndryshoi krejtësishtë vendin.

Pra këta pellazget e ardhur, ne krye me shefin e tyre Pellazgusin, Akajusin e Ptiusin, qe te tre djem të Neptunit e te Larisës, e pushtojnë Thesalinë dhe i dëbojnë nga vendi kolonët e vjetër qe edhe keta pellazgët kolon, ishin te ardhur nga Argolida, q ishte një vend malor, i thate dhe toke sterile...
dhe nuk mund ti ushqenet banorët e saj.

Keta tre vllëzër, me siguri rridhnin nga një familje mbretnore, nuk mund t bheshin mbreter asnjëri prj tyre, sespe lindja e tyre ishte iligjitime, keshtu qe u sulen te gjenin toka te reja. per ti realizuar ambicjet e tyre dhe te krijonin një shtet te tyre.

Pushtimi i Pellazgusit nuk u fshi nga memoria e popullit te Argolidës, qe nuk sherbyen fare në këtëo njohuri per dijen tonë.Heamonia atyre iu beri te mundur te pasuroheshin me keto fusha te reja dhe te korrurat, iu ofroi siguri edhpse nuk mund t'iu rezistonin pellazgëve në fillim, Mirëpo duke parë interesin e madh tek kjo tokë pjellore, Argolidet e pushtuan kete tokë, pra Haemoninë, Thesaline e ardhshme, dhe pelalzgët u shperndanë në të gjitha anët...pas 156 vite qendrimi ne keto toka.

Të dëbuar e të shperndar kjo koloni Pellazge, pa ditur se ku te shkonin, perpos disave qe kishin shkuar ne Thespoti, në Dodon. Kjo është e vertetë se asnjë autor nuk fletë për këtë terheqjen e pellazgëve nga Thesalia në Dodon, mirëpo mund te marrim një citm nga Herodoti de një tjetër nga Denisi i Halikarnasit; Herodoti fletë për një femër Egjiptiane, qe ishte shitur si skllëve dhe ishte quar në Thespotië, mësojmi se ky vend quhej Pelazgia,

Si e e ka ditur kjo fëmër egjiptiane se ai vend quhej Pelazgi, kur pellazgët nuk ishin vendosur ende aty ne Thespoti ?

Nuk e gjejmi ne asnjë vend qe nag kur u vendosen aty perveq se ne kohen kur iken nga Thesalia, pra nga ky sulmi apo revolta e Argolidëve dhe i dëbuan kolonit e vjetra pellazge !

Kurse Dionisi i Halikarnasit qe se si e spjegon këtë; "Kur Deukalioni e dëboi kolonin e dytë të Pellzgëve, shumica e tyre u terhoqen në Dodon, pranë prindërve të tyre" Si shihet ketu në Dodonë paska patru edhe një koloni tjetër Pellazge qe kishin zënë vend më heret në Dodon, pra ata qe ishin shperngulur nga Thesalia.

Nëse e vrejmi mê kujdes ketu errësirën e perhapur mbi këto kohëra të vjetra gjendemi shumë të knaqur kur gjejmi një pikë ndriçimi nga ku mund ti qesim hapat e pasigurtë.
Kjo kolonia e re Pellazge u rritë dhe u zhvillua gjatë njê periudhe prej pes gjeneratave; mirêpo, duke filluar nga e gjashta gjenerat, do thotë rreth vitit -1541 para Krishti, pellazgët u dëbua nga nga Dodona nga populli i quajtur Kurretë dhe Lelegë, te quajtur prej kesaj kohes Etolienë, qe vinin nga rrethina e Parnasit ne krye me shefin e tyre Deukalionin, i biri i Prometeut !

Nga kjo kohë pelalzgët shperndahen në vende te ndryshme.
Ky invadim i papritur nga Deukalioni nuk iu lejoj më pellazgëve që të kthehen perseri nga kishin ikur.

Një pjes e tyre kaloi nga Thespotia nê Kretë, të tjerë në një pjes të Cikladave, disa prej tyre shkoi ne Histieotide, disa në Beosië dhe Fokidë, disa kaluan edhe në Azië, i pushtuan brigjet e Hellespontit, poashtu edhe në Lesbos, mirëpo shumica u kthyen perseri ne Dodon pranë njerzve te tyre, qe ishin ardhur aty më parë si e spjeguam, kolonia e vjeter pellazgjike.
Po e percjellim edhe njëhere Denis Hallikarnasin; ky historian duke ptur frikë se largohej më këtê rrefim nga qellimi i tij, nuk e thotê asnjê fjalë më shumë per keto migrcione te ndryshme.
Ti kthehemi tani se ç'thon autor tjerë, rreth kesaj qeshtjes se migracioneve pellzge, tek Straboni si dhe te tjerë...

Diaspora pellazge në Egje

Straboni na thotë se Pelazgët themeluan një koloni në ishullin e Kretës duke u mbeshtetur tek Homeri në Odisea. Uliksi kur ai i fletë Penelopes për udhtimin e tij të gjatë, i tregon se banorët e Kretës nuk flisnin të gjithë një gjuhë të njejtë, kishte Atenien, Kretua indigjen, që ishin burra krenar, kishte Sidonien dhe Dorien që keta ishin të ndarë në tre fise dhe "madheshtorët Pellazgë."

Pellazgët kur arrijnë në Kretë pas invadimit te Deukalionit si e cekem më siper, rreth vitit 1541 para krishti, nuk kishin ardhur në numer të madh ketu në Kretë siç e vrejmi nga deshmia e Homerit, numrohen te fundit. Ne ketë ishullin e kretës ata e ruajten lirinë e tyre gati per një shekull, asnjë popullsi nuk sundonte mbi tjetren, derisa pas 125 vite qe nga debimi i tyre nga Thesalia dhe i tërë Ballkani i sotêm, aty rreth vitit 1415 para Krishti, kur Tektamusi, i biri i Dorusit ose nipi i Hellenit, zbret ne Kretë më Eolienët, i nënshtron të gjithë këta popuj e mbretron mbi ta.

Pellazgët asnjëherë nuk perziheshin më tjerët. Në Kretë më nuk iu gjendet asnjë shenjë pas ketij citimi për Pellazgët, tek asnjë historian tjetër.

Populli fqinjë i Silicienëve të fushës së Trojadês ishin Pellazgë, siç e këndon Homeri, "Hipotis printe trupat e famshëm Pellazge" qe "jetonin në fushën pjellore të Larisës, e njihnin per prijs te tyre Hipopotuan dhe Pikeusin, i dalur nga Marsi dhe i biri i Pelazgut Letus, qe rridhte nga Teutamisi. Më këtê Straboni deshmon peermes vargjeve tê Homerit se Pellazgët jetonin në kufi më Silicienêt dhe quheshin Lirnesienë qe shtrihej ng Kaikê deri nê kufi më Ioninë në Azië, do thotë ne vendiin ku prej kohesh jetojnê tani Eolienët qe vendosen këtu në këtë regjion qe kur Deukalioni i kishte debuar nga Thesalia si e vrejtem e siper...
Pasi që këta pellazgët ishin armiq të Akejve, ose grekêve, kêta iu shkojnê në ndihmë Trojanëve. Mirëpo 567 vite pasi që ishin dêbuar nga Thesalia e Dodona si e pamê lartë, e 96 vite pas ramjes së Trojës, janë tê detyruar t'ua leshojnê vendin Eolienëve te cilêt ishin shumê më te fuqishëm, keshtu qe së bashku me Dorianët pushtojnë një pjesë të Azisë së Vogël duke i dêbuar Lelegêt dhe Pellazgët nga vendi qe ishin aty prej më së 567 vite q nga ikja e tyre nga Thesalia.

Pellazgët i gjejmi edhe më herêt se lufta e Trojês në Sizikë, në kohën e Argonautëve, do thotë rreth vitit 1350 qe quheshin më emrin Dolionë. Kur marrrin veshë se keta Argonautët ishin pasardhes të Thesalianêve ku më anijen e tyre kalonin aty pari, pêr t'iu hakmarrur i sulmuan...mirêpo mbreti i Sizikês nderhynë dhe vritet ne këtë nderhyrje. Më vonë në Sizikë arrijnë edhe pellazgë tê tjerë, qe quhen në histori pellazgët Tirrenien, të cilët dëbohën nga Tirrenia nga Lidianët, strehohên në Atikë; nga Atikë kalojnë në Lemnos, do thotê se ishin dëbuar pas shumë kohesh dhe disa prej tyre terhiqen në Sizikë. Këta Tirrenienet e ardhur nga Lidia iu bashkangjiten ketyre banorêve që më heret ishin ardhur aty dhe kshtu formohet si popull i perbashkët e quhen Pellazgë. Edhe ketu perseri kolonit greke iu afrohên Cizikut dhe dal ngadale disa shkrihen ne ta e disa prej tyre zhvendosen dhe iu humbin gjurmët nga ky vendë.

Si shihet më siper, e kemi permendur se sipas Denis Halikarnasit, Pellazgët shperngulen në Beotië, këtë e deshmon edhe Straboni kur thotë se "Pellazgët iu bashkangjiten Trakëve, themelojnë një kanton të tyre rreth vitit 1536, pra, pasi që ishin dëbuar nga Thesalia nga Deukalioni, kthehen perseri në Betië, 60 vite pas ramjes së Trojês, do thotë në vitin 1210 para krishti. Kur kthehën Beotianët nga Thesalia i dëbojnë këta Pellazgët qe ishin vendosur në një kanton të tyre.

Pellazgët atëhere duke mos patur ku të shkojnë gjëjnë strehim pranë Pellazgëve tjerë, Tirrenienëve që kishin ardhur para një viti në Atikë ku Atenienët këtyre iu kishin dhuruar tokë për rreth malit Himet.
Denisi i Halikarnasit shton ketu se disa prej Pellazgëve që ishin dêbuar nga Deukalioni qysh në vitin 1541 para Krishti, ishin vendosur në Histieotidë, por në pjesen e Magnezisë, ne rrethinen e Olimpit mirëpo as aty nuk qëndrojnë të qetë se vijnë Lapitët dhe i dëbojnë nga Magnezia si e thotë dhe Hieronim.

Ishulli i Lesbosit iu sherbeu si Azil Pellazgëve që kishin ikur nga Thesalia. Ishte një ishull i shkretë qe quhej Issa, duke u mbeshtetur në provat se perballë saj ishte AntiIsa, ishulli tjetër me i vogël, pra, pasi erdhen ketu në Lesbos Pellazgët, ketij ishulli i mbeti emri Pellazgis. Sipas të gjitha gjasave, këta ishin ata Pellazgët qe kishin ikur nga Silicia, pra ishin Lirnosët e Homerit të shtyer nga Eolienët gjejnë strehim në këtë ishull.

Sidoqoftë, këta Pellazgët e Lesbosit asnjëhere nuk ia arrijten të bëhen të fuqishëm, se si e shohim edhe 400 vite pas qendrimit te tyre në këtë ishull, perseri të ndjekur nga Eolianët që vijnë dhe vendosen ketu dhe e themelojnë qytetin e tyre Lesbos. Pellazgët terhiqen në periferi të qytetit të shperndarë dhe e izoluar....

Diaspora Pellazge nga Dodona kalon në Italië

E kemi thënë që në fillim të paragrafit të fundit se shumica më e madhe e Pellazgëve që ishin dëbuar nga Thesalia gjëjnë strehim në Dodon dhe se nuk qendruan aty kohë të gjatë, kishin vrejtur së shpejti që ishin nën mirëmbajtjen e banorve të vjetër të Dodonës dhe se vendi nuk mund ti vinte në ndihmë për ti mbajtur të gjithë këta refugjatë mbi supet e tyre, prandaj zhvendosen nga aty, pas një konsultimi të një orakli, shkojnë në Italië, që quhej toka e Saturnit !

Pasi që ishin pajisur më një numër të konsiderushëm të anijeve, kalojnë detin Jonianë, me qellim që të zbarkojnë sa më afër bregudetit të Italisë, mirëpo pasiqë nuk e njihnin mirë vendin, një stuhi e ardhur nga Mesdheu i drejton drejtë veriut të Adriatikut dhe perfundojnë në dalje të lumit Po në Italië.
Aty posa zbarkojnë, pranë anijeve të tyre mbesin të gjithë ata që nuk kishin mundësi të perballonin lodhjen e metejshme, por edhe për të siguruar terheqjen nëse ndermarrja e tyre në toka të reja nuk do kishte sukses.
Keta që mbetën në dalje të lumit Po, ngelen aty pêr një kohë, ndertuan një fortifikim prej gurve dhe duke parë që askush nuk i trazonte, themeluan një qytet dhe e quajten Spina, sipas emrit te gjirit ku u ndalen.

Ky qytet luajti pêr një kohë të shkurtër rëndêsi të madhe në zhvillim dhe prosperitet ndër të gjitha qytetët tjera të detit Jonienë dhe mbeti një kohë të gjatë zotnuese e këtij deti...
Mirëpo më në fund populli fqinjë autokton një ditë i sulmon ashpër, keta e lshojnë qytetin, terhiqen në drejtim të pa njohur !
Keshtu perfundoi kjo koloni e këtij grupi të Pellazgëve që kishte hyr në Itlië.
Ndërsa Pellazgët e tjerë që kishin marrur rrugën e shkurtër tokësore nga delta e lumit Po, si e pam më lartë, këta, kaluan malet dhe arrijtën në tokat e Ombrisve. Këta Ombrisët dikur ishin një popull i vjetër e i fuqishëm, që perfshinte në Italië një siperfaqe të konsiderushme !

Ishin fqinjë të Aborigjenëve ku Denisi i Halikarnasit mendonte se ishin të njëjtë si Enotrienët.
Pellazgët, posa arrijnë ne kêto toka, marrin një pjes të tokes së tyre, por edhe disa qyteteve për rreth.
Posa moren këtë lajm, Ombrisët mbledhin forcat tyre dhe sulen në drejtim të Pellazgëve. Të rrezikuar për rreth nga armiqët, Pellazgët terhiqen tek Aborigjenët. Por as këta të fundit nuk ishin më të butë se Ombrisët fare, tubohën dhe dojnë ti sulmojnë, derisa Pellazgët ishin të pa armatosur, shkojnë drejtë tyre, duke mbajtur në dor degë të ullirit në shenjë lutjes.

Kjo sjellje e urtë e tyre qarmatosi Aborigjenët dhe iu ndanê toka Pellazgëve dhe bëjnëaliancë me ta kundër Sikulëve që këta i ngacmonin më luftëra të shpeshta.

Tokat që ua kishin ndarë Pellazgëve nuk mjaftonin për të gjithë këtë popull, i sulmuan Ombrisët, së bashku më Aborigjenët dhe ua marrin një pjes të vendit. Gjithnjë më ndihmën e Aborigjenve u bënë të fuqishëm i sulmojnë edhe Sikulët më një sulm të ashpër sa qê Sikulët i humbin shpresat, mbledhin gratë e fëmijêt e tyre, arin dhe tërë pasurin që posedonin dhe ua lshojnë vendin Pellazgëve. Kjo ka ndodhur sipas të dhenave të Tukididit, tre shekuj më vonë se sa Grekët kishin filluar të vendosin kolonin e tyre të parë në Sicili.

Kjo koloni greke ështê ajo e udhëhequr nga Teuklesi, ku mê kêtê rast themelon qytetin e parë Naksos në Sicili, do thotë rreth vitit 769 para krishti, dhe duke llogaritur kthimin per tre shekuj mbrapa, percaktohemi se Sikulët arrijten në Sicili, duke u mbeshtetur nê të dhenat e historianit Teukles, ata erdhen në Sicili në vitin 1059, para krishti.

Mjerishtë, na vjen keq për këtë hipotez por në këtë kohë nuk kishtë më fare Pellazgë në Italië sespe kishin ikur të gjithë në Atikë, para 30 vitësh.Kjo do thotë se Sikulët terhiqen në Sicili edhe më herët se koha që na e paraqet Tucididi.Dhe pêr këtë arsyje kemi vendosur te marrim deshmin e Denisi Halikarnasit, i cili duke u mbeshtetur në deshmi tê Helanikusit të Lesbosit, i cili e vendos shpernguljen e Sikulëve tri gjenerata para luftës së Trojës, do thotë, 26 vite të sundimit të Alkionisit në Argos, ndersa tjerê autor si Filistusi i cili e vendos shpernguljen e Sikulve 80 vite para luftês së Trojës, pra rreth vitit 1550 para Krishti, me nje ndryshim prej 20 vitesh.

Si e tham, asnjêherë deri ketu Pellazgët nuk kishin ndriquar se sa në kêtê vendin qê pushtojnê prej Sikulëve. Gjithçka iu shkonte mbarë sipas deshirës sê tyre, mirëpo kjo arritje e tyre krijon edhe aspirata tjera...

Diaspora Pellazgjike kthehet në Greqi

Asnjëhere deri ketu pellazgêt nuk shkelqyen sa në këtë vend qe ua moren Sikulêve, ku keta te fundit e tham, iken nê Sicili dhe atje krijuan vendin e trye te ri qe edhe sot quhet Sicilia...
Gjithçka pellazgêve u shkonte per dore në Itali, nê rrethin e Toskanës, por prapë, as ketu nu qendrojnë si duhet se kajta=etja për të patur ehe mê shumë pasuri i shtyri deri tek humbja e kontrolit !
Një komb i cili është bujar ai pajtohet më vetvehten e tij se ishte i mirë, derisa kundershtari e trajton më nenqmim, ai mbushet me ndjenja hakmarrese dhe pret momentin e duhur qe ky pezem te shpertheje njê ditë herdo kur...

Ky rast nuk vonoj dhe erdhi !

Pellazgët mbetën të tronditur nga këto fatkeqësi tê jashtëzakonshme qe ju erdhi si një dënim nga perenditë !
Fushat e tyre pjellore mê nuk dhuruan s një kokërr drithë, sikur se perendia donte ti ndeshkoje nga egersija tyre ndaj fqinjeve te tyre ose ndoshta vetë toka më nuk prodhonte fryte tê duhura per nevojat e të gjithë ketij populli qe ndoshta mungonin kultivues ?
Një uri e tmerrshme kaploi vendin e tyre, erdhen pastaj smundjet ngjitëse që moren një pjes të mirë të rinisë që ishte shpres e ketij populli.
Tani qinjët e tyre që ndjenin se momenti i hakmarrjes kishte ardhur, i sulmuan papritmas dhe i shkatrruan krejtësishtë !
Pellazgët mê nuk ia arriten të bashkohën, u shperndanë nê të gjitha anët, perveqse një numri të vogël që mbeti ende pêr një kohë nê Italië, nën kujdesin e ktyre Aborigjenêve.
Ata që shpetuan iu drejtuan orakulit për të nxjerrur kêshillat e duhura se ç'duhej të benin pêr të mbijetuar.
Pergjigjëja e Oraklit ishte e prerê; nuk i kishin zbatuar ligjet e detyruara nga perendia, qe ua kishte kerkuar njê dimë, borgj, me dhurim bagêtie dhe drithera, por as kjo nuk iu ndihmoj pellazgêve, perseri uria dhe smunja i dermoi.

Mê nê fund u mblodhen tê gjithê populli në njê kuvend të pergjithêshêm, pêr tê diskutuar rreth pergjigjêjes sê orakulit.

Posa u tubuan në kuvend, njëri prej pleçve te tyre nga ky kuvend u ngrit në këmbë e ju tha te tjerve se nuk e keni kuptuar si duhet pergjigjêjen qe na ka shprehur Orakuli !

Ai kerkon edhe një shperblim tê fëmijve tonë, iu thotë plaku i urtë.

Mendimet rreth flijimit të fëmijve nisen deri tek shperberja e ketij kuvendi, por edhe njêhere dergojnê prifterit e tyre paar orakulit por perseri pergjigjëja e Perendisê ishte; te ju falen femjet !

Pelalzgët tani ishin të detyruar, ose te japin këtë sakrificë ose të lêshonin vendin, nuk iu kishte mbetur tjetër...

Kryepleçnarêt kishin vendosur që të braktisin vëndin, ehepse shumica rrefyzonin, por ne nderkohê vjen edhe një e papritur në mesin e kêsaj fatkeqsije që nuk mundë ti perballonin...

Lidianët dhe shefi i tyre Tirrenus, njëri prej djemve të mbretit, ishte detyruar të merrte detin dhe tê lshonte Lidinë qe e kishin kapluar edhe këtë vend të Azisë së Vogël thatësirat dhe uria, pas shumê peripecish zbarkojnë në Italië në tokat e Ombrisëve.

Dihet se Denisi i Halikarnasit e qfaqë këtë deshirë, duke iu kundervuar ides së Herodotit që thoshte se Tirrenienêt nuk ishin Lidian por autokton tê Italisë, edhepse është i vetmi autor që e thotê këtë, por Taciti, autori tjtër na e raporton njê dekret nga Etruskët që i jep vulen ndjenjave te Herodotit. Sidoqoftë, kêta Tirrenienët apo Lidianët, zbarkojnë në token e Ombrisë në Italië rreth vitit 1341 para Krishti, ose njê shekull para luftês së Trojës.

Pellazgët që ishin të lodhur nga fatkeqsit e mëparshme si dhe migrimet e shumta, nuk kishin mundêsi ti pengonin këta Lidianët të vendosen në tokat e Ombrisë. Pas 135 viteve, Lidianët u forcuan dhe ishin të gatshëm ti sulmonin Pellazgët, vendi i tyre quhaj tani Tirreni, sipas prijsit te tyre Lidian, ndersa këta Pellazgët ishin tepër të dobësuar për t'iu bërë rezistenc, te lodhur nga migracioni, nga uria më nê fund kishin mbetur vëtëm se një grushtë njerzish.

E ndegjuan më urtësi oraklin, moren gratë e femijët e tyre dhe gjitha qê kishin më të shtrenjtë dhe hypen në anije e mbrrijten nê Atikê afër Atinës.
Kjo mergatê u quajten diaspora Tirreniane, dhe do ti quajmi kështu për ti dalluar ne kete shenim nga Pellazgët e tjerë.


Kthimi i Diaspores Pellazgjik.e në Gadishullin Ilirikë

Pasi që vinin nga Tirrenia, ky grup i pellazgëve qe u kthye perseri ne Gadishullin Ilirikë pas 150 vite qe kur ishin dëbuar hëren e parë nga Deukalioni prej Thesalis e pastaj edhe prej Dodonës, tani kthhen në Atikê afer Atinës dhe vendosen me pajtimi e vendasëve.

Atinianët nuk ksihin hyrë ende në luftërat e literaturës e shkencës, kjo famë qe iu vjenë me vonë, dallohën nga të gjitha kombet tjera. Mirëpo kishin dhe një gjë edhe më shumë se tjerët, se ketu tek ky popull besimi fetar kishte filluar ti zêje rrënjët. Në vendin e tyre kultivimi i tokës kishte filluar deh ishte perhapur më tej në të gjitha anët. Kishin vendosur ligjet dhe çmohej si populli më i ndershëm i Greqisë dhe veten e quanin Athenas.
Të prekur nga fatkeqësija që i'u kishte ndodhur këtyre Pelazgëve Tirrenianë, Atinasët i pranojnë më mirësi dhe iu shperndajnë toka në periferi të Atinës, rrënxë malit Himetë më kushte, qe të ndertonin murin e një pjese të keshtjellës ku dhe u quajt pastaj muret Pellazgjike. Keto kondita ishin të moderuara dhe të lehëta, qe këta Pellazgët në krye më prijsin e tyre Agrolas dhe Hiperbius, ndertun murin dhe ne anen tjeter si shperblim mirreshin me kultivimin e tokave më mjeshtri.

Dersa këta Pellazgët e posardhur nga Italia u merrëshin më ndertimin e murit dhe tokën rrënxë malit Himetë, keta u shtuan më ardhjen e pellazgëve të tjerë, edhe këta që dikur para 150 vitësh të dëbuar nga Thesalia prj Deukalionit,kishin gjetur në këtë kohë strehim në Beosië, iu kishin bashkangjitur një pushtimi Trakëve ku i dëbojnë banorët e vjetër të këtij vendit. Pra këta Boetianët, të detyruar të lëshojnë vendin e tyre, shkojnë e gjëjnë strehim në Thesalië, ku banoret helenë i pranojnë dhe iu japin tokë, si e kemi thê mê lartë; në tokat pjellore ku së pari kishin zënë vend pellazgët në krye me Pellazgusin, shefin e tyre qe pastaj debohen në dodon e me tej ne Italië... Boeisinët tani jetonin në Thesalië dhe kishin ngritur vendëbanimet e tyre të para.Jetojnë ne keto toka rreth tre shekuj, dhe më në fund edhe keta refugjatët Boesianë dëbohen prej Thesaliotve vendas..! Janë të detyruar të kthehën nga kishin ardhur, në Boesinê e tyre, mirëpo,e shohin qe ishte pushtuar nga Pellazgët dhe disa Trakë, i detyrojnë të largohën nga Boesia !

Edhe këta tani duke mos ditur se ku të shojnë, drejtohen në Atikë tek kêta Pellazgët e Italisë se Atenianet i kishin pranuar dhe ndar toka.

Pasi iu bashkangjiten kesaj kolonie edhe këta pellazgët e dëbuar nga Boesisia, filluan për një kohë të shkurtër të zhvillohen aqë shpejtë sa që edhe kishin aspirata tjera, duke zënë pozita te larta në mesin e Atenasëve dhe gati se ishin bërë zotnues mbi Atenianet
e duke mos u penguar fare nga ta, Pellazgët kthehen në gjendjen e tyre të mëparshme, ia arrijnë kulmin. Ky popull i cili nuk e njihte ligjin vetem nga i forti,filluan ti ngacmonin Atenianët,

Luksi në këtê kohë ende nuk kishte arritur në qytetin e Atinës, njerëzit nuk dalloheshin nga thjeshtësija e tyre e nga tradita, skllavërija ishte e panjohur ende, se banorët vetê sherbehêshin, vetëm fëmijët i kishin mësuar të merrshin ujë ne krojet e Kalirroës. Ky krua, qe emri itij ishte i njohur për ujin e tij të mirë që buronte nga gurrat e mlit Heimet jo shumë largë qytetit.Pisitrati kishte ndermarrë punime të medha ku permes gypave e ksihte shperndarë këtë burim në nëntë lagje të ndryshme të Athenës qe quheshin Eneakrunos. Pelazgët ishin mësua më pasionët e tyre më brutale, i keqperdornin fëmijtë e tyre, dhe të pa knaqur nga këto të kqija, kishin bërë plane kundër qeverisë, donin ta shtinin në dor dhe te qeveisnin ata.
Kur e kuptuan Atenianët këtë dredhi, morën armët dhe shkojnë në drejtim të Pellazgëve dhe dëbuan nga vendi në vitin 1162 para krishti.Pra kishi ardhur nga Italia në Atikê në vitin 1209 para krishti dhe dêbohën nga vendi pas 47 vite !

Hekateu i Miletit e tregon këtë ngjarje më ndryshe që është pakë më e pandershme për Atenjanët sepse deshmon per të gjitha padrejtësit ndaj tyre. Atenianët thotë Hekateu, e kishin vrejtur se territorin që ua kishin narë Pelazgëve para 47 vite, ishte shendrrua në një kopht të begatshëm që dikur iu dukej i pa vlefshëm, kishin vendosur t'ua marrin këtë tokë pjellore i dëbojnë Pellazgët nga vendi për të vetmin motiv nga gjelozija.
Pellazgët dëbohen edhe nga Atika, strehohën më nê fund në Lemnos.
Ndahen në dy grupe, njëri grup i udhëhequr nga shefi i tyre Agrolas, dhe grupi tjetër shkon pas Hiperbiusit, qe kur kishin arritur në Athinë keta ishin te parët që kishin illuar ndertimin e moreve pellazgjike, kalojnë pra nga Atiku në Sicilië, e nga Sicilia në Akarnanië. Nuk dihët fare për fatin e ketij grupi te pellazgeve qe ishin kthyer nga Sicilia në Akarnanië, ka gjasa qe u shkrijten në banorët e Akrnanisê që nuk vijoj më tutje të zhvillohet kjo kloni.

Pellazgët tjarë, që ishin mê shumë ne këtë grup, u vendosen nê ishullin e Lemnosit. Ky ishull më parë banohej nga banorët venda te quajtur Minianët, qe zbrisnin nga Argonautët, të cilët pasi që ishin mirëpritur nga femrat e vendit, e kishin ripertri këtë ishull më popullsi te re.

Jetonin keshtu te qetë në ishullin e tyre prej më se dy shkujve kur papritmas, u pushtuan prej ketij grupi të bandave pellazge. Nuk ia arriten të iu bëjnë rezistencë, morën fëmijët e gratë dhe iken nga aty e shuan u vëndosën në Lakonië, ne vitin 1160 para krishti.

Pellazgët dëbohën nga Lemnos

Edhe pse gjeten një tokë të re në ishullin Lemnos, Pellazgët nuk u terhiqeshin nga ideja për hakmarrje ndaj Atenasëve që i dëbuan dhunshëm, tani bënin plane se si ti sulmonin Atenasit. Pellazgët i dinin fortë mirë festat e armiqve të tyre, pikërishtë festen e Dianes në Brauron.

Kjo qytez nuk ishte largë malit Himet ku aty afer kishin banuar më se 57 vite, e njihshin pra këtë vendë shumë mirë, ngarkohën në anije dhe fshehurazi montojnë kurthën në afërsi të Brauron, i rrëmbejnë një numer të madh të ketyre vashave atenase dhe i mbajnë në Lemnos ku edhe i bejnë bashkëshorte...

Nga këto femra ateniane kishin lindur shumë fëmijë, mirëpo pellazgët kishin pergatitur një hakmarrje tronditëse makaber, duhej ti masakrronin të gjthë këta fëmijë të lindur nga këto gra te armiqve tê tyre atinase si dhe nënat e tyre, të gjithë së bashku i dogjën !

Të mbyllur në këtë ishull, perpos kultivimit të tokës, pellazgët mirreshin edhe më rrembime tjera të anijeve Trake, fqinjëve të tyre. E vetmja gjë që historia na deshmoi për ketë popull ishte denimi që duhej të merrte ky popull përë këto krime që kishte bërë në Lemnos. Nuk voni dhe tokat e Lemnosit keto fusha pjellore më nuk japnin fryte, kishin mbetur sterile. E kishin derguar një misionar panë orakullit të Delfit por perendia i kishte kshilluar se duhët ti japin llogari Atenës për atë veprim që kishin kryer ndaj femrave te tyre duke i djegur më gjithë fëmijë...e derguan një kêshilltar në Atinë, qe tiu kerkoje falje dhe lutje se si ti laheshin krimet që kishin bërë.
Atenasit e kishin ngritur një shtrat në pritane, më të gjitha të mirat qê egzistonin, poashtu dhe kishin pergatitur një tavolinë afër shtrati më të lloj llojë mishi dhe perime, iu thojnë ktyre këshilltarve Pellazgë;

"Te na dorzoni Lemnosin në këtë gjendje si është kjo tavolina ketu me keto ushqime"

"Mirë, do t'jua dorzojmi"- iu pergjigjën këshilltarët Pellazgë."Më një kushtê; "Nëse njëra prej anijeve tuaja do ia arrijë te lundroje vetem mbrenda ditës në kohën kur të fryjnë ererat e veriut, nese ia arrini ne ua dorzojmi Lemnosin"..kështu iu pergjigjet këshilltari Pellazgë.

Pellazgët në pamundësi ti rezstojnë flotes detare Atinase udhëhequr nga Miltiadi, shperndahen në vende të ndryshme në vitin 515 parakrishti.
Disa prej tyre shkuan ne Azië, themeluan qytetin Plakia deh Skilake, të tjerët u strehuan nê sujdhesen e malit Atos, de ndertuan disa qyteza te vogla. Disa prej tyre kishin mbetur ne keto vende edhe ne kohen e Tukididit e te Herofotit, ku siaps tyre kishin ruajtur ende gjuhën e tyre pelalzge ne kete vend afer Atos mirëpo edeh nje koloni tjetër kishte shkuar në Trakë, ne qytetin Krestonë, deh per ate e quajti Herodoti Krestonên si qyteti i Pellazgeve.

Mirêpo që gabimishtë Denisi i Halikarnasit e ngatrron me qytetin Kretone ne Ombrië, Italië, që i qon edhe historianë tjerë në te njejtin gabim..


Fundi i Misterit të gjuhës Pellazgo- Etruske !


Duke u mbështetur në analizat e fundit dhe percjellur të tëra rrugëtimet që i kaperceu diaspora pellazgjike, më në fund mund të nxjerrim këtë teori më perfundimin se; Origjina e gjuhës Pellazge si dhe Etruske rrjedhin nga Shqipja, e Jo si mendohej deri më tani se, shqipja rrjedhte nga Pellazgjishtja e gjuha Etruske !

Pra, të dhënat dhe analizat e këtyre hulumtimeve japin rezultate krejtë të kundërta më ato që sypozohej deri më sot, mund të themi se ishim të gjithë në rrugë të gabuar...
Sipas këtyre kerkimeve pas shumë vitesh, mendoj se të gjithë autorët deri më sot kanë qenë të mashtruar në këtë drejtim duke menduar se gjuha shqipe rrjedh nga pellazgët, popull i lashtë dhe mitik për të cilin nuk është deterrminuar dri më sot vendi i tyre i sakët i ardhjes së tyr nga një vend i largët i Azisë që sipas Robert D'Angely, në "Enigma" ai e cekë se vendi i tyre i hershëm ishte Tukmenistani i sotshëm .

Mirëpo pas analizave të fundit, mund të themi lirishtë se është e kunderta e ketyre teorive të deritanishëme;

Duke ditur se, Pellazgët, më vonë kur dëbohën nga Ballkani më qfaqjen e Helenëve, diaspora pellazge gjëjnë strehim në Itali, ku kjo popullësi mbahën atje më emrin e një konfederate Rasna që grekët i quajtën më vonë Etruskë.

Mirëpo, para se te ikin Pellazgët nga gadishulli Ilirikë andej në Italië, kjo diaspor tani më që kishin kaluar më se 355 vite në mesin e popujve vendas në Gadishullin tonë, që nga emigrimët e tyre në shekullin XIX-të para krishti, ku ne këtë kohë, grekët apo Helenët ende nuk ishin qfaqur në këtë regjion, vertetohët prezenca e tyre vetëm nga viti 1541 para krishti, në krye më shefin e njohur Deukalionin !

Kjo dëshmon edhe arsyjen tjetër, pse gjuha Etruske nuk kishte asgjë të përbashkët më helenishtën.
Derisa qendroi në mësin tonë prej shekujsh kjo diaspora Pellazgjike, mësoi gjuhën e banorëve vëndas, pra gjuhën shqipe, qe ishte i të njëjtes familje më Trakishtën, ku pastaj kjo diaspora pellazgjike e ardhur nga Fenicia elargët, ishte asimiluar, pershtatur më gjuhën e barbarëve duke harruar gjuhën e tyre të origjinës fenikase, mëgjithêse sipas Robert D'Angely, pellzgët kishin këtë veçori se komunikonin më dygjuhësi, në familje gjuhën e tyre fenikase tê origjinës së tyre ndërsa më tê tjerët gjuhên e vêndasëve, pra gjuhën trake, që ishte e afërme mê shqipen e sotme, kurse pellazgët që jetonin në rrafshirat e Panonisë, në kontakt më Getët e vjetër, ky grup i pellazgëve fliste pra gjuhën gete dhe fenikase.

Keshtuqë kur kjo diaspor është dëbuar nga dyndjet helene me shefin e tyre Deukalionin në vitin 1541, ku pushtuan edhe Thesalinë, kjo Diaspor gjeti strehim në Dodon, dhe aty mësoi gjuhën e vendasve, pra gjuhën shqipe !
Si e shohim; nuk ka asnjë mister tjetër rreth kësaj lidhjes Pellazgo Etrusko shqiptare ... !

Pra, as etruskët e as Pellazgët nuk kanë asgjë të perbashkët më origjinen shqiptare, përveç se kesaj lidhjes së gjuhës që këta e moren nga ne dhe pastaj Pellazgët e perhapen nëpërmjet diasporës së tyre që u shperngul në Itali, Toscana dhe më vonë, gjithandej nëpër Azië tê Vogël e nëpër ishuj të Egjeut ku gjithnjë ishin në levizje, në kerkim të një atdheut të ri...

Një shembull konkret; të marrim ishullin Lemnos !

Kur u debuan Pellazgët nga Tyrhenie (Itali) ata gjeten të vetmin strehim në Atikë, periferi të Athinës që pas nje kohe u dëbuan edhe nga Atiku, e strehim të vetëm gjeten në ishullin e Lemnosit. Aty u vendosen ne vitin 1050 para krishti dhe qendruan deri ne vitin 510 para krishti !
Mirëpo iu kishte ardhur fundi, pas gati 500 vitesh qendrimi në Lemnos Pellazgët e fundit u dëbuan edhe nga Lemnosi, u shperndanë definitivishtë, humbën gjurmët në histori si popull shtegëtar ku bartën më vete sekretet e tyre përgjithëmon !


Perfundimi;

Gjuha shqipe si dhe populli shqiptar janë njê popull autokton në Ballkanë, poullësi të racës Dinarike që shtrihej nga veriu i Adriatikut e deri në Atikë, dhe më migracionet e një pasnishme të popullêsive e të kolonëve të ndryshëm nga Lindja, kjo popullësi autoktone filloi të tkurret gjithënjê e më shumë, duke gjetur strehim nê naltêsit e larta të maleve shiptare bregut të detit Jonë dhe Adriatikut deri tek Alpet Dinarike.

Më fillimin e vëndosjes së kolonëve të parë apo kulturës pellazgjike që nga mijvjeçari i V-të, duke u bazuar vetëm në të dhënat e bartjes së një kultures sê re të zhvillimi siç êshtê perhapja dhe zhvillimi i agrikulturës, që njihihet përmes kêsaj popullatës qê nga historianët dhe shkenctarët sypozojnë se bëhet fjalë për migracinêt pellazgjike drejtë Ballkanit qê nga viti 4500 para Krishti.

Nga antropologjia është vertetuar se shqiptarët rrjedhin nga kjo dega e lashtë e banorve të hershëm ku prej tyre rrjedhin ilirët e ndoshta edhe trakët, mund të themi se ne jemi popull autokton me origjinë Ilire e jo pellazge ku më sipër kemi dhënë analizen se si kjo koloni e ardhur nga Lindja pas njê çendrimi tê disa shekujve në mesin e popullësisë autoktone shqiptare nisi të pershtatët nê viset tona derisa mêsoi dhe filloi tê flasi shqipë, me një fjalê kjo diaspor pellazgjike u asimilua por ruajti traditat dhe kulturen e tyre origjinale nga vendët e tyre të Lindjës së largët që asnjëri sot nuk ka mundësi të deterrminoje se nga cili vend erdhen keto kolonit pellazge mirëpo perkundrazi mun të

vertetohet dhe dêshmohët se vinin nga Azia e largët dhe se asnjë lidhje familjare nuk vrehet në këtë analiz mes origjinës shqiptare që vertetohët së është vendase që nga para historia dhe kolonive pellazge që migruan në Ballkanë duke u mbeshtetur nê të dhenat e autorve nga antikiteti si dhe nga burimet e fundit shkencore, më në fund mund tê themi lirishtê se vetem huazimi gjuhësor që kolonët pellazgë moren nga vendasit ndikoi tek pehapja e gjuhês shqipe edhe me tej pasi pellazgêt u dëbuan nga Ballkani në shekullin XVI-të para Krishti.


Burimi; Historia e Herodotit 1802

Sqarim;

Molopët*=Molosët i vetmi banor autoktone te races dinarike Epirote shqiptare.

Burimi është nga studies e dijetar të popujve antik, e jo nga autor apo shkrimtar librash, analizuar e pershkruar ne detaje hap pas hapi levizjet e diaspores pellazgjike që nga djepi i tyre i Turkmenistanit e Kazakstanit, Kaukazit, duke kaluar kah Anatolia, Qipro Kanani Palestina e Egjipti derisa vijnë edhe ne gadishullin tonê dhe qendruan vetem 350 vite dhe iken ne Italië.
Asnjë lidhej ne populli shqiptar nuk kemi më skito-pellazgët.

P.S: ju lutemi nuk ka nevoj te sjellni referanca as nga Hoemri, as nga Hesiodi, as nga Herodoti...têgjitha i keni këtu...

I gjithë pluhuri që u ngrit nga pellazget dhe mbi pellazgët është i barabart më përralla tjera e banalitete.

[Kreksi]

Mirëpo, a duhet tê hjekim dor nga revandikumet e hulumtimet e më tejshme për të dêshmuar se 100 vite para luftês së Trojës ose rreth 600 vite para Iliades së Homerit në ishujt e Medheut si dhe nê Gadishullin tonë është folur gjuha shqipe ?

Mendoj se duhet tê mos heqim dor, edhepse kur i hyjmi një hulumtimi të tillë aqë të lashtë nuk duhêt perjashtuar edhe të papriturat që do tii hasim në këto shkrimet e Linearit B të cilat dëshmojnë se 1300 viet para krishti është folur gjuhä shqipe, aqë e paster dhe e ngjajshme që êshtë më gjuhêne sotme shqipe edhe pse i ndajnë 3300 vite mud të themi është shkruar dje.

A duhêt tê na interesoje neve se nga kush dhe cili popull janë shkruar këto tableta argjile me shkronja te një alfabeti grekë të lashtë, por që ndoshta nuk është alfabet i grekëve por i pellazgëve ?

A duhët tê na interesoje se cili është populli që e fliste këtë gjuhë apo duhet të na interesoje se a ishin ky popull pellazgë që fliste këtë gjuhën tonë shqipe apo ishin ndonjê popull autokton para pellazgë ?

Kush ishin pelalzgët dhe nga Vinin ?

Po grekët që erdhen në këto vise pas pellazgëve kush ishin ky popull, çfarê gjuhe fliste apo mos ishin vall grekët populli i lashtë skit i cili erdhi mênjêherê pas pelalzgëve por qê i dêboi pelalzgêt nga Thesalia si dhe Epiri e mê vonë këtë populle gjêjmi nê Kretë si dhe Arkadi në Pilos, More tê sotme ku atje u gjeten kêto tableta ?

A ka mundësi që grekët e lashtë të ishin Skifët ?
Mendoj se duhet dyshuar patjetër se sipas tê dhenave antropologjike nga Eugen Pittar në raportin e tij ai e thote se Shqipatrët janê popull autokton, vëndas i gadishullit dhe se janë të races Dinarike ku 90% të kafkave kane nxjerrur rezultae ne vitin 1921 se ap dyshim që populli shqiptar êshtê poull europian dhe i races Dinarike ne këto troje prej sê paku kêto 10 000 vite.

E grekët, kush ishin ?
Sipas këtij studiuesi, grekët në këto kërkime kanë shkaktuar probleme tê mêdha dhe rezultate tê papritura, ku sipas këtre tê dhênave antropologjike, grekêt kanê treguar afêri tepêr të mêdhaja mê popujt sllavê, mirëpo tani shtrohet pyetja, kur, nga cila periudh erdhen kêta sllavê nê Greqi ku te arrihên rezultate aqê tê konsiderushme ku popullsia dêrmuese greke ka origjinë sllave dhe aziatike ?

Prej shumê vitesh kam hulumtuar rreth deshifrimeve te Lineari B, për të ju sqaruar edhe ndryshe, shkrimet e tabletave te Linearit B që u deshifruan para 60 viteve, dhe pasiqë shkrimi êshtê deshifruar mbetej te sqarohet se ciles gjuhê i perkasin kêto rrokje ku pêr njê lexues shqipêtar edhe me 4 vite shkoll pa u lodhur fare mund t'ia arijë ti lexoje dhe kutptoje pa vêshtirsi !

Mirëpo si e thash, na shtrohet një problem i pa imagjinueshëm në këto tableta të shkruara 1300 vite para krishti, na dalin nê siperfaqe edhe pse shumê të pakta, fjalê sife apo tê gjuhês së vjetêr sllave !
E pa besueshme kjo do thoshim, por realiteti pranohet dhe nuk vjene tani ne pytje se ne nuk duhet te mirremi fare me keto shkrime qê lexohen permes gjuhês shqipe nga frika se ne keto tableta gjejmi edhe fjalê slalve se do bêhet nami, por si e cekem siper, nêse endjekim rrugêtimin pellazgë qê bêri nga deti kaspik e deri ne Palestine Egjipt dhe me ne fund erdhen e u vendosen ne gadishullin tonê, atehere pa dyshim duhet besuar se ky popull ishte me origjine Sito slalve i kohes sê lashtë, dhe se kur erdhen ne vendet toan grdualsihet humben gjuhen sllave dhe u shendrruan ne grekê, ndersa pellazget iken nê Italie e neper Mesdhe por si u bë që vetem gjuha shqipe mbijetoi keto 3300 vite ?
Ketu Është pra çelsi i gjuhes shqipe per studies ne te ardhmen, dhe se pa u merzitur fare epr dy a tri fjale nese i gjejmi ne gjuhen skite apo grekeve te vjeter ne nuk duhet te heqim dor nga keto kerkime.

LINEAR B MICHAEL VENTRIS

-a -e -i -o -u a e i o u d- da de di do du j- ja je jo ju k- ka ke ki ko ku m- ma me mi mo mu n- na ne ni no nu p- pa pe pi po pu q- qa qe qi qo r- ra re ri ro ru s- sa se si so su t- ta te ti to tu w- wa we wi wo z- za ze zo

ko-wo et ko-wa=skite ?
koros ose kore ?


da ro pa te to na

=========================================
di a se u po so me do mo qa za zo qi mu ne a2 ru mu
=========================================
je nwa pu du no ri wa nu ja su ta ra o pte ta2 ki
=========================================
ro2 tu ko dwe pe mi ze we ra2 ka qe
=========================================
ma ku au twe dwo two
========================================


Sa i perketë =qetero= q^ mund te jetë =4 nga gjuha skite apo greke e lashtë.5siaps te gjitha gjasave greket e lashte ishin kêta skitet që flisnin gjuhen sllave, si e tham, rezultatet antropologjije deshmojne se popullesia e madhe greke êshte e perzir em populesin sllave dhe pa kaurrfare dyshimi mud te nxjerrim kete konkludim sot se greket e lashte flisin gjuhen sllave deshmojne sot edhe keto fjale ne keto tablot e Linearit B deh kuptojmi se ishin greket e lshte fshiheshin deri me sot nên emrin e Skiteve.
Nganjehere ne keto tableta hasi edhe shkrime dy gjuhesore shqip dhe gjuhes skite (greke sipas mendimit tim) si pash ;
Vace= mendoj se behet fjala per Vazë, qyp me vegê amfor per ujë...
Kowa= duhet te jete e ngjajshme pra eshe Vazê pro ne gjuhen skite(greke te lashte)

Me nej fjale pas kerkimeve shuem vjeçare mundem te themi se nese shqiptaret jane pellazget e vjeter dhe ne jepi pasardhesit etyre sipas deshmive te autorve, e tera ndryshon spse ketu autoret te gjithe na dalin te pasaket se duhet marrur versionintjeter pa deshmi te autorve te vjeter pasi qe vertetsia e tyre nuk po del e saket ose mungon sqarii i duhur kush ishin te vjeter ketu a pellazget apo greket, dhe ne keet rast shohim krejte deshmi te kunderta; pellazget nese jane autoktone atehere skitet jane greket e lashte mirepo kemi edhe autoktonet shqiptar Molopet apo Moloset, paar pelalzge dhe et races Dinarike, a ka mundesi qe keta dinariket et ishin pellazget autoktone dhe se ato avantura qe autoret ua ngjesin pellazge ndoshta keteo rrugetime i ishinvetem se humbje gjurmesh te autorve abtike per te fshehur origjine grke qe vinin nga Skitet me nje fjale qe flisnin dialekte te gjuheve slave skite ?

[Kreksi]

Ne mud të themi se, derisa kemi gjetur shkirime ne gjuhen shqipe ne keto tableta te argjiles, te shkruar 3300 vite me parê, mudnte themi se janê shqip dhe nuk na intereson fare se si quhej apo kush ishte ai popull qe fliste kete gjuhë, pasiqe keto vertetohet se flasin prmes gjuhes se sotme shqipe, lirishte te themi jemi populli me i ashtë i ballkanit dhe europes që deshmon se ka folur po kete gjuhê qê edhe ne sot e flasim.

Mirêpo tani si t'ia bêjmi me disa fjalë tjera te kêtyre tabletave qe dyshohet se jane tê gjuhês skite apo grekeve te lashtë ?

Mund te themi se ne këtê hapsire jetonte edhe nje popull tjeter qê fliste kete gjuhen skite që dyshohet te ishet greqishtja e vjeter bashkê me shqipen.
Si perfunndim, mund te nxjerrim ket konkluzion(mendimi im) se edhe ne kete periudh greket e lashte paskan jetuar ne harmoni me shqiptaret, pa amrrur parasysh se cili ishte i pari ne keto troje, qe dihet se sipas shumices se teksteve qe ajne te shkruara ne gjuhen shqipe apo me mire te themi kuptohen permes shqipes, banorete hershem pra ishin shiptaret, sido ti quajmi keta popuj.

Poqese pelazget vertet ishin nej popull endacak nej diaspore detare qe endej neper mesdhe dhe kjo diaspor pasi qendroi per 350 vite ne Epir tek Molopet apo Moloset dhe mesoi gjuhen shqipe ku pastaj dhe e mori si gjuhe amtare te tyren, atehere teza e origjines se shqiptareve nga pellazget rrexohet dhe se keto shkime ne tableta i kane shkruar pellazget apo diaspora pellazge e jo nag shqipatert te cilet banonin ne mberendesi te tokave te Gadishullit ?





Rishikime rreth Linearit B
=ko-wa / [ ](u)-(jo)-e 14 ko-(wo)UJO
= ujitur, kova, vaze per ujë=kova ëshë fjalë etruske= knata për ujë
Kuptimi ketu është për knataapo amfora për bartjen e ujit=
=ko-wo=kova, knata, vaza...
1) di-pa me-zo-e e ti-ri-o-we-e.
=çipa me tri vegë=
2) di-pa me-zoe qe-to-ro-we.
=çipa me kater vegë=qetoro= (fjalë skite) =katër..
3) di-pa me-wi-jo qe-to-ro-we.
=çypa me vija kater vegësh=
4) di-pa me-wi-jo ti-ri-jo-we.
=çypa me vija trivegësh=
5) di-pa me-wi-jo a-no-we
=çypa me vija anave=
L' image du monde dans l'antiquité: Par Pierre Gordon
Pierre Gordon - 1949
« Pour entendre qu'on ait pu, en l'occurrence, parler d'une île, il suffît de noter que le vocable âpiâ, qui, en sanskrit, veut dire aquatique, désigne, en langue scythe, à la fois =la terre et une île; en langue pélasge, apia était le nom...» =shtepia, vendi toka vendi ku rronin..?
« Për të kuptuar se bëhët fjalê ndoshta për një ishull mjafton të citohet se fjala apia që në sanskrishte do thotë ujorë, në gjuhën skite tregon tokën, vëndin token dhe ishullin, në gjuhën pellazge apia ishte shtepia...»

Ketu veshtrime te reja rreth Linearit B të Kretes
MY Ge 602 from Kim Raymoure @ the National Archaeological Museum, Athens (full size)
vacat [ ] vacat [ ] PE-(SE)-(RO) [ ] KA-NA-KO M (2) [ ]-(RA)-TO (*155VAS) [KA-NA-KO](E)-RU-TA-RA (M) 3 KA-NA-KO RE-U-KA V 1 MA[-RA-TU-WO MI-]TA PE 1 (SA)[-PI-DE] PU2-KE / (KO)-(RI)-(JA)-(DA)-(NA) (T) (2) KU-MI-NA V 1 SA-SA[-MA] [ ] (DA) 14 [ ] KA-NA-KO E-(RU)-(TA)-[RA]-(KA)-NA-KO RE[-U-KA] (Z) 2 [ ] PE-KE-U / KO-RI-JA-DA-NA R 2 [ ] (KU)-(MI_-NO (Z) [ ] KA-NA-KO , E-RU-TA-RA M 2 P 1 KA-NA-KO RE-(U)[-KA] KA-E-SE-U / KO-RI-A2-DA-NA T 2 KU-MI-NO Z [ ] vacat KE-PO / KO-RI-A2-DA-NA (T) 2 [ ] *155VAS 1 [ ] vacat KU-MI-NO Z 2 KA-RA-[ ] SA-PI-DE 12 I-NA-O / (KA)-NA-KO RE-(U)-(KA) [ ] (SA)-SA-MA Z 2 [ ] vacat MI-TA PE 1 vacat

Tani këtu mundohemi ti lidhim tekstin permes rrokjve;
« Korijadana kumina sama da kanako erutaraka nako reuka pekeu korijadana kumino kanako erutara kanako reuka kaeseu koria dana kumino vacat kepo kori da nat kumino vacat kumino kara sapide inao kanako reuka sasama vacat mita pe vacat ».

we-we-si-jo-jo , ko-wa , me-zo-e ko-wo « wewesijo kowa mezoe »

Scribe 108 (Killen 1972)
ri-jo-ni-ja ne di ko-wa me-zo-e ko-wo di 3 ko-wo me-zo-e « rijonija ne di kova mezoe » « rijonija ta ne di kowa mezoe» pa di 2 ko-no-so pa di 2 me-wi-jo-e 7 me-wi-jo-e 6
« pa di konoso pa di »

Chadwick & Ventris:
]-to a-no-zo-jo 9 pe di 2 ko-wa me-zo-e 7 ko-wa me-wi-jo-e 10 ko-wo me-zo-e 2 ko-wo me-wi-jo-e 10

Killen & Olivier:
a-no-zo-jo TA 1 DA 1 (MUL)[ ]9 pe di 2 ko-wa / me-zo-e 7 ko-wa / (me)-wi-jo-e 10 ko-wo / me-zo-e 2 ko-wo / (me)-wi-jo-e 10 « anozojo ta da kowa mezoe kowa me wijoe kowo mezoe kpwome wijoe »

Scribe 108 (Killen 1972)
tu-ni-ja[
ne di 3 = we-ko-we-ka-te =[
]-(wo) di 1[=voda=ujë « tunija ne di wekate » ko-wo , me-u-jo-e 4 vacat « pe di kowo meujoe »
.
B (se)-(to)-i-ja / ko-wa , me-u[ ] 10 ko-wo me 5[ « setoija kowa meu kowo me »

Ishin këtu disa deshifrime nga Linearet B të Kretës

[Kreksi]

avant: A.1. hulaieš: naφuθ: Siasi A.2. Maras: mav A.3. sialχveiš: Avis A.4. evisθu: šerunaiθ A.5. šivai A.6. Aker: tavaršiu A.7. vanalasial: šerunai: murinail

côté: B.1. hulaieši: φukiasiale: šerunaiθ: evisθu: tuveruna B.2. rhum: haraliu: šivai: eptešiu: Arai: TIS: φuke B.3. šivai: Avis: sialχviš: marašm: Avis: aumai

Në disa raste perseriten fjalet skite apo ti quajmi tani skito-greke qe edhe me gjhet sllave kuptojmi se "zivaj"= do thote jeto; "marash" poashtu eshet fjale skito greke= marish= Trim trimeri, ndersa fjala pas MARAZ, MAV =MADH ? dhe kuptojmi shkrimin= TRIM I MADH = ?
MAV=..mendoj se duhet te jete ne gjuhen shqie siç e deshmojne edhe tabelat e Linear B qe jane ne dy gjuhê poashtu edhe ketu tek stela e Lemnos behet fjalê per njê hero, nje TRIM I MADH... (spjegimin teresishet ne shqip dhe skitishet do e postoj hera tjera)

Nu eshtê evtem se ne lemnos qe hasim tek kjo stel keto shkriem dy gjuhêshe, shqipe dhe skite apo greke te vjeter, kemi si deshmi edhe toponimet e ishullit te Lemnos që jane nê gjuhen skite/greke perpos Mirina, qyteti perendimor qe eshet ne gjuhen shqipe q do thote Mir+jena= te mirêt te urte, sepse ne lindje kemi popullsine tjeter te ishullit qe ishin ndryshe nga keta te eprendimit si me toponime vrejmi se ishin mê shumê skito/ grekë, si psh qyteti i njohur MUDROS=MUDRI nga skite do thote= te veshtiret te egrit, pastaj kei edh nje qytet tjeter POLIOCHNI= POLO OKI= gjysem syri, nej qytet i ndertuar ne gjirin lindor te ishullit ne mes te dy harqeve si vetulalve te dy syve ose gjysem syve. kemiedhe toponime tjera si Repani, nga =rep= bishti nga skitet etj..
Perpos kesaj tek Etrusket ne Itale hasim mbi pasqyrene gravuar emrin ZEMLA qe eshet perendesha e tokes tek skitet, pra dshmohet se greket ishin me origjie skite dhe qe e deshfrohet eprmes gjuhes se sotme sllave, nga e ksuhin origjinen e tyre mes detit Kaspik deh Azov te cilet u vendosen ne gadishul rreth shekullit XVI para krishti.




Stela e Lemnos versioni Anglez;


Voyelles brèves

ɪ : fifteen (quinze), fish (poisson), chips (frites, croustilles)

ɛ : men (hommes), to let (laisser)

æ : man (homme), cat (chat)

ɒ : hot (chaud)

ʊ : goods (des biens), to put (mettre)

ʌ : sun (soleil), drunk (ivre)

ə : sister (sœur), the dog (le chien)
Voyelles longues

iː : sea (mer), to read (lire)

ɑː : car (voiture), dark (sombre)

ɔː : wall (mur), law (loi)

uː : moon (lune)

ɜː : first (premier), bird (oiseau)
Diphtongues

aɪ : five (cinq), high (haut)

eɪ : snake (serpent), name (nom), Shakespeare

ɔɪ : oil (huile), boy (garçon)

aʊ : cow (vache), to count (compter)

əʊ ou oʊ : road (route), old (vieux)

ɛə : hair (cheveux), bear (ours)

ɪə : beer (bière)

ʊə : poor (pauvre)
Triphtongues

aɪə : fire (feu), liar (menteur)

aʊə : flour (farine), flower (fleur)

eɪə : layer (couche), player (joueur)


Njashtu si tek stela e Lemnos edhe ne tabletat e Pilos ne More si dhe atyre ne Kretê gjejmi poashtu shkrimet ne dy gjuhê; shqip dhe skito/ grekê, me njê perfundim te tille mund te japim per momentin nje perfundim se autoret e lashte nuk ishin aspake te saket dhe nuk iu besohet fare atyre se cili ppull ishte i vjeter apo i ardhur, keto tableta si dhe shkrimi i steles se Lemnos deshmojne se gjuha shqipe zë nje vend kryesor ne kete regjin te mesdheut dhe ne duhet ti amrrim me rezerva çpikjet e autorve apo rishkrimet te gjitha atyre librave nga dora ne do prej shekujve, se nuk ia arriten te na bindin deri me sot qe e kane folur te verteten gjithe ato libra sa na bindinsot keto shkrime mbi tabela te argjiles te cilat kurrsesi nuk mund te fallcifikoheshin.

[Kreksi]

Linear B 130 para krishti

ni =
no=
domi-ni=
domi-no=
domi-ni famu-li=
na =
domi-na famu-la=
na=
ti=
ko-no-so=KNOSOS(qytet)
a-mi-ni-si-jo= Amnisos(qytet)
a-mi-ni-si-ja=Amnisija(qytet)
a-mi-ni-so=
ko-wo =djemt ?
ko-wa wa=vajzat ?
ko-ro=
ko-ra=
ko-wo =
ko-wa =kazani ?..kofa(kova) vaz nga metali ?
koros = kore ?
korwa=?
ti-ri-po-de =

[Kreksi]

MY Ge 602 from Kim Raymoure @ the National Archaeological Museum, Athens
================================================== ============
vacat vacat pesero kanakom rato vas kanako erutaram 3 kanako reukav1 1maratuwo mita pe1 sa pide pu2ke koriajadanat2 kumina v1 sasama da 14 kanako erutarakanako reuka z2 pekeu korijadan R 2 kuminoz kanako erutara M 2 P 1 kanako reuka=dora ? kaeseu kori koria2dana t2 kuminoz vacat kepo koria2dana t2 vas vacat =vazat ? kumino Z 2 karasapide 12 inato kanako rereuka sasama Z 2 vacat mita PE 1 vacat

[Kreksi]

Vëndosja e Skitëve në Greqi

Populli i parë i Greqisë së lashtë njihët nga historia më emrin Pellazgë dhe Skitët e lashtë që e nderonin agrikulturen më emrin e Pellazgëve, ku kjo hyjneshë perfaqsonte poashtu edhe ndertimtarinë, arkitekturen, si e dijmi se gjeniu Pelazgjikë ishte ndertimtaria.
Shumica e fjalëve gjermane më origjinë Gotike gjënden edhe në gjuhën shqipe ku kjo ngjajshmëri spjegohët lehtë sepse Gotët rrjedhin nga Skitët.
Homeri në emërtimin e qyteteve të Greqisë citon një numër të madh të emrave të ngjajshëm më ato te Skitisë së vjetër që në kohën e Herodotit më nuk iu gjendet asnjë gjurmë. Shperndarjen e Pellazgëve cituar nga Herodoti e gjejmi edhe në gjeografinë primitive te Kaukazit.

Shumë kohë para luftës së Trojës kishte Shqipëtar në Eube, pasi që Homeri i permendë në Iliad më emrin; Abantët, ku poashtu edhe këta Akejt(grekët) rridhnin me siguri nga Askeji i Kaukazit. Helenët, sipas Lucienit dhe autorve tjerë, ishin Skitë.
Titanét ku sipas mitologjisê antike ishin mê origjinê nga Kaukazi ku Orfeu iu jep Titanëve kualifikimin si stergjyshrit e Grekëve. Heleni që njihet si babai i helenizmit dhe ishte i biri i Deukalionit i cili ishte Skitë sipas traditave te lashta greke qe e vendosin këtë origjinë nga Kaukazi siç njihet përmes Prometeut te lidhur në shkrepat e ktyre maleve te larta nga i cili rridhte Deukalioni, i pari i helenëve.
Platoni thotë se Pellazgët ishin më të vjtër se sa perenditë e Grekëve dhe se ritet greke të gjitha ishin te huazuara nga Skitët.

Pinda është emri më i vjetër ku banonin Pellazgët dhe se ky emër e ka rrjedhen në etimologjinë e sanskrishtës Pindhia ose Vindia. Poashtu edhe emri Parnas vjenë nga Paranisha dhe se mali Kintos në Delos vjenë gjithashtu nga Kunta, kodra e shënjtë.
Pra, pasi qe u kthjellua origjina e përbashkët e Skitëve dhe e Grekëve sipas traditave te lashta, sipas dëshmive historike, ngjajshmërisë gjuhësore sipas perafersive të zakoneve dhe ngjajshmêrisë fizike, mund të spjegohët pse shumica e emrave të Greqisë së lashtë kanë kuptim vetëm përmes gjuhës së sotme shqipe dhe arsyeja që gjejmi sot fjalë të vjetra greke te kompozuara më elemente shqipe.

Vëndosja e Skitëve në Azinë e Vogël

Derisa Skitët e perendimit i bartën kolonit e tyre deri në Greqi, ata të pjesës qendrore vijuan të zbresin drejtë Azisë së Vogël ku e pushtuan Kapadokinë, Bithininë, Frigjinë dhe Trojadën, ku më parë banohej më koloni siriane dhe i priten si anëtarë te familjes së tyre.
Historia e vjetër dhe traditat na mësojnë se Kapadokia ishte e banuar fillimishtë më fëmijët e Togormës.
Denisi, pra gjeografi i njohur na mëson se Kapadokia ishte një vendëbanim i Skitëve kurse Porfirogjeneti i jep emrin Kaldia territoreve te Trebizonës që i perkisnin ketij populli.
Kurse Herodoti i vëndos në këto vende Sirët, që gjeografë tê tjerë i quajnë Asirët ose Saspirët, ku i njëjti popull emrohet më vonë por me emrin Kazari një popull në mesin e turqëve.

Gjeografet e vjetër të antikitetit e permendin qytetin Komana në Kapadokië, poashtu kishte, sipas Plinit, edhe në Kaukaz një qytet me emerin Komani.
Korali i Kapadosëve i permendur nga Arrieni, kishte poashtu origjinë Skite.
Bithinianët, sipas Ksenofonit ishin Trakë, do thotë më origjinë Skite, ku Straboni i permend nder ta Trokmi dhe Brigjët ku poashtu edhe Etieni i Bizantit iu jepë emrin Brukaj këtij populli ku e gjejmi po te njejtin emër ne gjeografinë e Kaukazit, Burki, ku periardhja e tyre vjen nga Birkaj ose Birshi i Mesopotamisë.
Frigjët, ku sipas Herodotit rrjedhin nga Brigjët që pasi kaluan nga Azia në Europë kthehën perseri dhe vëndosën në Azi, shumë kohë para ekspedicionit te Argonautëve.

Straboni thotê se Frigjët ishin Skitë si Bithinianët, te ardhur nga malet e Rifes. Tek ky popull gjëjmi Tabeni dhe Aksiasi, si në Kaukaz një regjion te quajtur Sharks si ne Persidë dhe Mikdanët si në Babilonië.
Trojada sipas historianëve grek ishte një koloni Trake te ardhur aty në krye me Dardanosin qe më vonë ky vend e mori emrin Troja sipas mbretit Tros, që sundoi në një kohë qe nuk mbahet mendë, mirëpo kjo origjinë spjegohet lehtë në Traki ku ishte një provinc më emrin Dardante. Kurse emri Troas vjenë ndoshta nga Rhoa Daj i Kaukazit, që gjëndet buz lumit Rhoas e disa autorë e qujnë më emrin Rhoda. Kishte poashtu edhe në lindje të Tigrit një Rhoa Daj, afër Dara Daj ku emri Dardante mund të këtë marrur këtu rrenjën.
Disa dijetarë ishin habitur kur zbulojnë se emrat e Trojanëve si dhe emrat e vëndeve iu ngjanin emrave grekë, ku nuk ekzistonte asnjë baz se Troja ishte e themeluar prej grekëve. Mirëpo kjo ngjajshmëri fare nuk na habit kur mendojmi se grekët dhe trojanët ishin me periardhje të njëjtit popull Skitë dhe sherbehëshin më te njëjtën idiom.

Pomponius Mela na fletë për Gargaris, një qytet i trojanëve, rrënxë Ides, poashtu edhe Straboni e vëndos në Kaukaz diku në veri një fis me emrin Gargarens. Afër këtij fisi gjindej Naura, poashtu edhe në Troadë gjendej një qytet në veri te Ides më emrin Anaura.
Straboni i permendë edhe dy qyteza tjera të Troadës, do thotë në Frigji më emrin Sudena dhe Sige, që në kohën e Strabonit ishin kthyer në rrënoja por sipas Plinit, emrohen dy qytete tjera edhe në Kaukaz te një fis me emrin Sudeni dhe Sigej.

Në jug të Azisë së Vogël, Likia dhe Silikia ishin vendbanime Skite dhe gjeografia e këtyre provincave nga autorë te ndryshëm si Straboni, Ptolemeu si dhe shenimet tjera greke na mësojnë se perputhen me traditat siç e thotë Spencer se të gjithë këta popuj ishin të një origjine si Kaldeanët.

================================================== ====================================
Si e shohim nga kjo dëshmi, se këta skitët ishin i njëjti popull që historianët mê vonë i njohin mê ermin "grekê" dhe kjo ështê arsyeja sot qê nê tabletat e Linearit B si dhe në shkrimet Etruske hasim në fjalë të vjetra skite apo sllave ku në fakt janë fjalë të folura nga këta grekët e lashtë që i njohin autorët por më emrin "grekë" dhe si e shohim pas kësaj analize, nuk mbetet asgjë enigmatike për të zbuluar se vetë fjalët skito/greke vertetojnë këtë lidhje mës tyre.

Si pêrfundim,mund tê themi,se gjuha shqipe ajo që hasim nê tabletat e Linear B nuk është pellazge por gjuhë autoktone e banorve të hershëm të Molopêve os e Molosëve të cilët i pêrkasin civilizimit më të vjetër nê Europë të dalur pa dyshim nga qytetrimi i Vinçës që shtrihëj nga Danubi deri në Egje, të cilët shqiptarët rrjedhin nga ky qytetrim e kurrêsesi jo nga Pellazgët njê popull mitik dhe i krijuar pa asnjê baz shkêncore qê rrjedhte vetem nga imagjinata e autorve tê vjetêr, se ne realitet kjo ishte vetêm se njê diaspor qê lundronte me anije nga njê vend ne tjetrin dhe iu dha emri "pellazgë" qê shkonin e vinin si lejlekÊt duke bredhur neper mesdhe dhe që mesuan shqipen derisa qendruan pranê Molosëve.




Nxjerrur nga një studim i Pukevillit.

Perktheu per forumin shqipëtar:kreksi

[Kreksi]

Grekët më origjinê skite ?

A nuk do t' ishte në interesin e madh për historianët, për filozofët, për artistët dhe për të gjithë, *më në fund për ta ditur se ciles rac

ishin skulptorët e vjetër, të "urtit" (të letersisë antike), folësat, shefat ushtarak, politikanët e mdhenj të Greqisë antike?

Ndërsa nuk dim asgjë, mundem vetem te shprehim "supozime" (teori), por qfar vlere kan keto?
Mund ta shtrojm pyetjen, si nje qështje kaq e rëndësishme ka lën paraardhsit tonë kaq indiferent. Kur te shohim konkludim qe disa anthropo-sociologë mundohen me nxjerr nga karakteret etnike, besoj qe nuk ësht punë e vogel te mirrem me etninë e "Grekëve" te epokës t'madhe. Nuk duhet te kemi frikë ta përseritemi: pamundesia qe ta dim (etnin e tyre), esht faju i arkeologve klasik. "Nje pjes e edukatës se tyre duhet te ribëhet." (kritik e ashpër ndaj pseudoshkenctarve)
Kemi thenë, por kjo është vetëm teori, që Pellazgët ishin shumica brakicefal, ndërsa "greket" primitiv ishin dolikocefal. Ne s'kemi boll dokumente për nje konkudim të till. Bile, qka jan Pellazgët? Ato disa kafka te "grekve" te vjeter, qe vin sidomos nga Atika, tregojn qe shumica ishin kafka te zgjatura; mirepo ka gjithashtu, nër ta, dhe jo në menyr te jasht zakont (dmth ka shum jo vetem aty ktu), tipe brakicefale.

*Plus asaj, seria "kafkore" e përdorur për këtë afirmim ka shumë pak interes: elementet qe e komponjn nuk kan qen te klasifikum ne mënyrë statografike (shtresat një mbi një qe lejojn datimin). Ajo qe do vlente, është te dihet, epok pas epokës, cilat kan qënë fizionomitë antropologjike të Greqisë.

Nëse vërtet Greqia e lashtë ishte dolikocefale, ajo ka ndrrua shumë sot.
Kur studiojm popullata ballkanase, e shofim qe Grekët jan pjes e atyre më te pak njoftun. Ja ç'ka shkruante Denikeri për ta, në 1913, në një komunikatë Institutit franqeze t'antropologjisë: "Sa i përket Grekve, kemi shumë pak dokumente për antropologjinë e tyre.
Mundemi vetem të thëmi se, Gadishulli ballkanik, Ballkanik- perendimor, ballkanik- verior duhet te jet edhe një i tret, i vogel, dolikocefal dhe shum i zi, afruar me racën gadishullo-iberike (Spanjë, Portugal te sotem), e qkepune ne gadishullin iberik ne jugun e Italisë dhe në ishujt e detit Mesdhe". Qe nga kjo datë kam sjell nje sasi t'madhe dokumentesh te reja por do ta shohim më vonë se qka duhet me mendu per afirmacionin më nalt (egzistenca 3 racave ballkanike).
Kur egzaminojm: në nje anë, vogëlsia teritoriale e Greqisë dhe, në tjetrën anë, gjërsia e konsiderueshme e domenev ku kan qen, me sasi te madhe, "Grekët", mund te shtrojm pyetjen: në cilat vendet jan marr te gjith ata "Grek" extra-muros (jasht Greqisë).
Asnjë grup, perpos "Sllavët", nuk prezenton nje qkepje te tillë. Faktikisht, dhe ne menyre te thjesht duhet te kuptohet qe jan "Grekët" dhe "Grekët", sikur jan "Sllavët" dhe "Sllavët"! Shum popullsi rreth detit të zi dhe detit aegean, shum popullsi ne Azi të vogel ouse ne Mesdhe te mesme jan "greqizua", pa pas kurrë shum "grek" në mesin e tyre, pa pas ne venat e tyre gjak grek.
Ka pas "Grek", kolonizues t'mdhenj, sikur Fenician ose Romakë."
*Grekët duken se kan nje gjatesi mesatare, ndoshta pak më e madhe sesa mesatarja europeane. Indeksi cefalik është nën-brakicefalik.

Mirëpo popullata greke tregon te gjitha format e kafkave. Megjithatë, kafkat brakicefalike jan shumicë. I kam gjetur afër 49 %100 kafka (brakicefale), kundrej vetem 34 %100 kafka dolikocefale. Duke studiuar grafikun e qendrimev individuale dhe ate te indeksit cefalik, kuptohet menjëher qe ka shum shumllojshmeri *etnike reprezentuar në Greqi. S'nevojitën më shum se keto dy karaktere per ta demostruar qe ky grup esht heterogjen. Ka gjithashtu edhe persona shum te vogel edhe shum të mdhenj; tipa hyperdolikocefal dhe tipa hyperbrakicefal.

Gadishulli helenik është e prer ne 2, gati saksisht, nga e 20-a grad longjitudinale lindore e Parist. Për Denikerin, popullatat qe jan në përandim te ksaj vije i pekasin, n'përgjithsi, tipit adriatico-shqipëtar, karakterizuar nga nje gjatesi te nalt dhe nje indeks cefalik brakicefal; ndërsa ne lindje te 20-es grad, Grekët e Thesalisë "dhe ndoshta nje pjes e atyre të Atikës" duket se jan nje tip totalisht i ndryshëm sa i perket gjatsive dhe indeksev cefalike më të vogla.

Mirëpo e 20°-a grad longjitudinale lindore e Parisit kalon ne lindje te zinqirit të Pindës; dhe mendoj qe me mire esht te vendosim nje ndarje fal te ktij zinqiri kodror. Ju kujtoj qe Denikeri mendonte qe Grekët e lindjës ishin dolikocefal."
Nëse tentojmë ti klasifikojmë karakterostikat morfologjike sipas regjioneve do të arrijm në rezultate kaotike ndaj edhe nuk lejohet kjo hipotez (dmth karakteristikat morfologjike nuk mvaren sipas lokalizimt gjeografik). Në përendim të Greqisë, ishujt Jonian duken, sipas Stefanosit, qe jan te banuar nga nje popullate brakicefalike dhe nën-brakicefalike.

Më sa duket, ashtu është edhe për ishullin e madh Eubée ne lindje. Kafkat rrumbullake, në këto dy regjione, spjegojnë thjeshtë prezencen e tyre (prezencen e brakicefalve qe përshkruante Stefanosi). Shqipëria dhe Epiri jan shumë afër ishujve Joniane dhe e dim qe ne dy bregjet e Aspropotamosit, popullatat jan brakicefale.
E kan mbajtur gjuhën dhe racen e tyre. Kjo është fakt i thjeshtë i Historisë.

Grekët kan zakonisht hunden e drejt; mirëpo tipi ballo-hundor (fronto-asal) qe skulptorët kan reprenzentua nuk esht karakter morfologjik qe egziston normalisht; esht nje krijim estetik. Gjejm kogja shumë Grek qe kan hund shqiponjesh (tipik shqiptare ne fakt); ose hund te ngritur te nalt ne majen e tyre, sikur qe e gjejm shpesh tek Sllavët. A esht kjo nje kujtim i influences etnike te vjeter ardhur nga Veriu, në kohen e sulmeve te Perandorisë Bizantine? Përzirja e racave duket ende ne keto tipe fizionomike kaq te veqanta.
Syt e Grekve jan në përgjithsi te zi-kaft; mirëpo syt e qelt gjithashtu nuk jan të rrallë. Ndërsa, flokët e e bardha jan te jash zakonshme. Personalisht, kam notua vetem 1,5%. Jan flokët e kafta dhe te zeza qe dominojnë. Me duhet të them, qe keto zbulime t'mija nuk akordohën totalisht me rezultatet e autorve te ndryshem. Kshtu, Ornstein tregon qe shpeh ka gjet në Greqi persona me sy te kaltërt ose ngjyrë hinit, më flokë bjonde."

*Momentalisht, Greqinë antropologjike ësht sikur një rrugë qorre ne cilen jan ndal grupet etnike qe kan sulmua (pushtua) gadishullin. Popullata greke esht sikur nje fotografi kompozite e popujve ballkanase. Mirëpo nje imazh i till nuk esht i bollshem. Ndoshta, një ditë do arrijm t'i klasifikjomë grupet qe komponojn popullatat e Greqisë, dhe do t'e qesim secilën në vendin e vet..?

Mirëpo kjo vepër duhet te bazohet ne ate qka ka qen popullata primitive e Greqisë; e Greqisë parahistorike fillimist, pastaj te Greqisë klasike.
Dhe kjo sht arsya pse ne po këmbngulim afer grekve, per te na thojn cilat kan qet karakteristikat morfologjike e para-ardhsit te tyre më të lashtë."

*Nëse vërtet arrijm ta demostrojmë qe grekët më primitiv, te themi se grekët e neolitikut janë të njejtës racë sikur ata qe në të njejtën kohë ndertojshin kourganët e Rusisë jugore, do të ishte një sjellje shkencore madheshtore. Po e rikujtoj qe Bosnia-Hercegovina ka në nekropolet (varrezat) e saj, tipe njerzore që i përkasin asaj race ende enigmatike. Dal nga dal, do ta gjëjmi shperndarjen gjeografike, dhe do t'e kuptojmi ndoshta origjinën e saj. Kush e di cilat lidhje do t'i gjëjmi më popullsitë parahistorike të Europës qëndrore dhe Përendimore e sidomos më ato të Paleolitikut?

Ndoshta edhe egziston një lidhje më e vonshme mes Dolikocefalët Jugo-lindorë european dhe Dolikocefalët e mdhenjë të Europës përendimore, të kohës te dolmenëve ?

Dhe atëherë, sa probleme do t'i dilnin Historisë ?

Perktheu nga Euge Pittard 1924 Fisnik Hajdini për renesancen ilire 2011

======Fundi i dosjes pellazge etruske e greke=========

Falemenderit, presim edhe reagimet tuja. shêndet.

[Kreksi]

Deshifrimet e fundit të steles së Lemnos

*Marash=Trim (skite apo greqishte e vjetër)
* MaV=Madh(shqipe e vjetër)
*Zivai=Jeto....(skite apo greqishte e vjetër)
*Harali=pushtuesit...=(skite greqishte e vjetër)

Maraz=Courageux=(Héro en scythe ou anciéenne gréc )
MAV=Grand, "i Madh" en albanais
ZIVAI=vie, en (scythe ou grec ancienne)
Harali=ataquée, (scythe ou grec ancienne)

Mont Nebo, en Jordanie, lieux dite;Jezrahel
=Nebo=qielli, scythe ou gréc anc.=ciéle...=
=Jezra hel= burimi uji, liqeni, la souce, lac...
Linear B
=qe te ro ve= 4, en scythe ou anc. gréc....=4
=Sur la miroir Etrusque le mot;
=Zemla=térr ..en scythe ou gréc anc...

Argumenti;


Schytho Pelasges

Les Pélasgts étoient Scythes. Cette assertion peut être démontrée par différentes preuves sans réplique, quoique les écrivains Grecs aient singulièrement obscurci le sujet par leur fier entêtement a vouloir que leur nation fut aborigène, ou issue de la terre sur laquelle elle vivoit. Il est malheureux qu'ils n'aient pas tous partagé, a cet égard, la manière de penser du philosophe Antisthène, qui avoit coutume de représenter aux Athéniens, qu'une semblable réputation appartenait a des limaçons, et non à des hommes. Mais ce qui prouve que les Pélasges étoient Scythes, c'est qu'ils étoient venus dans la Grèce par le nord-est, et que les Scythes occupoient toute cette partie : car nous trouvons des établissemens de Pélasges sur l'Hellespont; et dans la Thessalie, située au nord-est de la Grèce, il existoit une vaste région spécialement appelée Pelasgia du temps d'Homère, et long-temps après lui. Trogue Pompée, dans Justin, liv. VU, ch. x, dit expressément que les peuples de la Macédoine se nommoient anciennement Pélasges, Strabon, liv. Vi l ,pag,222, assure que les Thraces, sous Eumolpe, peuplèrent l'Attique de leurs colonies ; et Hérodote donne à ces Thraces, comme on l'a vu plus haut, la dénomination de Pélasges. Plùtarque, dans la Vie de Romulus « On dit que les Pélasges, après avoir » erré sur la plus grande partie de la terre, et en » avoir soumis les habitans, se fixèrent dans la con33 trée dont ils avoient fait la conquête. » Cela ne peut se rapporter qu'aux Scythes. Pausanias nous apprend, liv. X, ch. 5, que l'oracle de Delphes fut établi par les Scythes hyperboréens; et les anciens poètes Grecs lui donnent encore le nom de Pélasgien. Quelques mythologistes ont dit qu'Inachus, le premier roi fabuleux des Pélasges, étoit arrivé de la Grèce par mer; mais je suis convaincu que cette idée n'a sa source que dans la similitude des mots • mXetyfis [ la mer ], et UtXauryç [ Pélasge ]; quoique ce dernier dérive plus vraisemblablement de wsX*yft/v [inonder], à cause que les Pélasges s'étoient précipités sur une si vaste étendue de pays; ou plus probablement encore, de quelque épithète Assyrienne ( Égyptienne ou Phénicienne ) donnée aux anciens habitans par le petit nombre d'Égyptiens et de Phéniciens qui s'étoient établis parmi eux; si ce n'est pas plutôt une dénomination Scythique ou Gothique. A la vérité, nous ne saurions être trop en garde contre les illusions de l'étymologie, et les erreurs qui résultent de la ressemblance ou de l'identité des noms : car dans les anciennes chroniques et dans les traditions, ce sont presque autant d'écueils contre lesquels le vaisseau de l'antiquaire s'expose faire naufrage; et le danger est si grand, qu'il vaut mieux n'en jamais approcher. Il est tellement convaincu que les Pélasges étaient Scythes, qu'il paroît croire que cette opinion n'a pas besoin de preuves. Cependant il seroit à desirer qu'il eût insisté davantage sur un point aussi curieux et aussi intéressant. Hérodote, Thucydide, Strabon, affirment que les Pélasges sont venus de la Thessalie dans la Grèce; et la Thessalie étoit anciennement regardée comme faisant partie de la Thrace; de sorte que les Pélasges étoient Thraces, c'est-à-dire, Scythes, Gètes ou Goths. Le mot Hellas [ou Grèce] reçoit, des différens écrivains, différens degrés d'extension : il en est qui, comme Démosthène, mi Philippique, en retranchent la Macédoine et l'Epire. Les Hellènes [ou Grecs], dans toute la rigueur du terme, étoient les Pélasges descendus de la Macédoine, anciennement appelée Pclasgia, selon Trogue, dans la Grèce proprement dite. II est certain que l'Epire fut aussi habitée par les Pélasges ; car Denys d'Halicarnasse fait sortir d'Épire les Pélasges d'Italie; et le célèbre oracle de Dodone, appelé P.élasgien, étoit à l'extrémité septentrionale de l'Epire. On sait bien que le langage de l'Epire et de la Macédoine étoit le dialecte Dorique de la langue Grecque. Ainsi, en retranchant de l'Hellas [ou Grèce] la Macédoine et l'Épîre, le raisonnement demeure le même. L'ancienne Pélasgie renfermoit la Macédoine, l'Epire, et s'étendit dans la suite à cette partie appelée dans des temps postérieurs, Hellas [ou Grèce]. Peutêtre lesThraces qui remplissoient cette Chersonèse, furent-ils nommés Pélasges par leurs frères du nord, parce que, de tous côtés, ils étoient environnés par la mer [pelagos], excepté au nord. • Mais, comme il est aujourd'hui généralement convenu parmi les savans, que les Pélasges et les Hellènes ne formoient qu'un seul et même peuple sous deux dénominations différentes , nous allons faire voir que les Hellènes, d'abord appelés Pélasges, étaient Scythes. Ceux qui desireront plus de renseignemens sur les Pélasges, pourront consulter Geinoz, Fréret, et autres auteurs. Les Hellènes étoient Scythes. La mythologie même suffiroit pour persuader de cette vérité; car on sait très-bien qu'Hellen, regardé comme le père du nom Hellénique, étoit le fils de Deucalion ; et Lucien, De deâ Syrâ, p. 882, édit. Benedict. 161o, vol. il, dit expressément que Deucalion étoit Scythe: « Deucalion le Scythe, du temps duquel arriva le » grand déluge.» Deucalion étoit fils de Prométhée" Prométhée étoit Roi des Scythes. Les Titans, ou famille des dieux, suivant les mythologistes Grecs, étoient de Scythie. Les hymnes attribués à Orphée, qui sont anciens, quoiqu'ils ne lui appartiennent pas, donnent expressément aux Titans la qualification Scyhtes ancêtres des Grecs. Mais laissant là la mythologie, qui se place aussi loin de l'histoire que la fable de la vérité, marchons sur une base plus assurée. Thucydide, Ih. I, ch. 28, est un garant incontestable que les Hellènes furent originairement une petite tribu de la Thessalie; et son témoignage est confirmé par Hérodote et Strabon. II est certain que les Thessaliens étoient Thraces ; car Thucydide, liv. II, ch. 2p, nous apprend que les Thraces s'étendoient jusqu'à la Phocide. Strabon appelle Thraces les Athéniens qu'Hérodote nomme Pélasges de la Thessalie, contrée située entre la Thrace et l'Attique. Eusèbe, p. 7, et le Chronicon Paschale, pag. 4o, désignent les Ioniens comme Scythes. Epiphane, liv. I, p. 6 de son ouvrage contre l'hérésie, dit que tous les peuples au sud de l'HelIespont, c'est-à-dire, les Macédoniens et les Grecs, étoient Scythes. La langue et les mœurs de tout l'Hellas, depuis la Thrace jusqu'à la mer d'Ionie, étoient celles des Thraces, des Scythes, des Gètes, des Goths.
*
Hérodote avoue son incertitude concernant la langue que parlaient les Pélasges. D'après certaines indications, il croit cependant qu’ils parlaient une langue barbare. On sait que, par le nom de barbares, les Grecs désignaient particulièrement les peuples de la Scythie, de la Perse, et en général les nations asiatiques. Hérodote ajoute : « Or, si tel était l'idiomc de a toute la nation, il s'ensuit que les Athéniens , Pélasges d'origine, oubliéu rent leur langue en devenant Hellènes , et qu’ils apprirent celle de ce der«nier peuple (6). » Le père de’ l'histoire se trompe a cet égard; car les Indo-Scythes, ancêtres des Pélasges, et les Scythes du Caucase et des bords de la mer Caspienne, souche des Hellènes, avaient la même origine, et conséquemment leurs langues n'étaient pas tellement "sans rapports, que les Athéniens fussent obligés d'oublier absolument’ l'une pour apprendre l'autre. Il y avait sans doute plus d'éléments des langues sémitiques dans la langue des Scythes caucasicns que dans celle des Pélasges ; cependant celle-ci n'en était pas dépourvue; car les colonies égyptiennes et phéniciennes , qui s'étaient fixées dans la Grèce antérieurement aux Hellènes, avaient dû y introduire des modifications.
En ce qui concerne les Hellènes, il est certain qu'ils étaient Scythes caucasiens.
*
D'autre part, que ces mêmes Goths, Gètes ou Scythes, après avoir passé ‘le Danube, aient peuplé la Germanie, et plus tard aient vaincu les Romains, cela est constaté par le témoignage de quelques-uns des historiens byzantins les plus estimés , notamment par ce passage de Georges le Syn-celle : « Lorsqu'un grand nombre de Scythes, qui sont appelés Goths, eu‘« rent passé le fleuve Ister (aujourd'hui le Danube), au temps de Décius, u ils ravagèrent. l'empire romain (4). » Ammien Marcellin appelle aussi ces peuples Scylhiæ gcntes, dans le récit de la mort du même empereur, qui ‘périt dans une bataille contre les Goths, ou Gètes (5).
Enfin, que ce soient ces Gètes, Goths, ou Scythes, venus des contrées voisines de la mer Noire, auxquels on a donné le nom de Germains, cela est de toute évidence par un grand nombre de faits et de témoignages antiques, entre lesquels nous: choisissons ceux-ci. Dans les Dits mémorables de Socrate, écrits par Xénophon environ quatre cents ans avant l'ère chrétienne, on lit : «Les Scythes dominent en Europe (6). n Un passage de Pline est plus décisif encore; le voici : a Le nom de Scylhes est partout ‘« changé en ceux ‘de Sarmales et de Germains; et l'ancienne dénomination « n'est restée qu'aux peuplades les plus éloignées , lesquelles sont presque -(t inconnues au reste des mortels (
*
Sorce;
books.google.frFrançois-Joseph Fétis - 1869
Le père de' l'histoire se trompe a cet égard; car les Indo-Scythes, ancêtres des Pélasges, et les Scythes du Caucase et des bords de la mer Caspienne, souche des Hellènes, avaient la même origine, et conséquemment leurs langues ...
*
books.google.frSimon Pelloutier, Chiniac de La Bastide - 1771
De ces raisonnemens enfin on nous laisse à conclure que ces mots étoient des restes de la Langue des anciens Pélasges , restes qui prouvent qu'elle étoit la même que celle des Scythes ou Celtes ; & par conséquent, &c.
*
Pélasges étaient Scythes d'origine; la seconde, qu'ils sortirent de la Thrace pour envahir la Grèce , et que les Grecs sont Pélasges, et par conséquent Scythes d'origine

Université de Besançon - 1986 -
... perché ai tempi dell'alleanza proprio con gli Sciti, si era abituato all'usa barbaro di bere il vino puro. 17. ... Esemplare il caso del rapimento da parte dei Pelasgi delle donne che festeggiavano a Brauron : cfr. HDT., VI 138. 24.

[kutje]

GJUHA JONE ASHTE GJUHA ILIRE EUROPIANE.Gjuha PELAZGE,GJUHA ILIRE,GJUHA SHQIPE,AMIN u KRY.