Statusi i Kosovës dhe sfidat me të cilat ai po përballet

[Sabriu]

1 prill 2005

- NUK GUXOJME QE PREJ “PAVARESISE” TE MOS SHOHIM “DROMCAT” PREJ TE CILAVE MUND TE CUNGOHET AJO -

- Disa veprime që po ndodhin në procesin negociator dhe përreth dhe jashtë tij mund të ndihmojnë në përfytyrimin sa më të përafërt për të ardhmen e Kosovës. Droja më e madhe është nga mundësia e bërjes së drejtësisë me tharm të politikës -


Shkruan: Esat STAVILECI, profesor i Universitetit të Prishtinës

Klasa politike e Kosovës përballet sot me sfidën e madhe që në të ushtron koha dhe problemet që i imponohen.Ajo është para detyrës që “asgjë të mos ruajë për vete”,por që,në mënyrën më të sinqertë “t’i flasin së sotmes”,sepse me të drejtë thuhet se “Kush nuk mund t’i flasë së sotmes dhe nuk kuptohet prej së sotmes, nuk do të kuptohet as prej të së nesërmes dhe të pasnesërmes”.

Edhe pse nga “shumë anë” dhe qarqe politike thuhet se çështja e Kosovës sikur “ka marrë fizionominë e një çështjeje të zgjidhur”,duke pritur “sanksionimin juridik-ndërkombëtar”,ajo vazhdon “të mbështillet me një mjegullnajë”në të cilën po e fusin “fushat e minuara të statusit”,veçanërisht ato që i referohen decentralizimit,trashëgimisë historike,kulturore e shpirtërore të pakicës serbe dhe pozitës politike të tyre.


RRIPI SA VJEN E DUKE “U NGUSHTUAR”

Pa pritur gjykimin e kohës,mund të thuhet se për shqiptarët “çdo raund i ardhshëm i negociatave do të jetë më i rëndë dhe jo më i lehtë”.Arsyeja qëndron se ndërkombëtarët kanë përgatitur “një listë të gjerë kushtëzimesh”të cilat duhet të pëmbushen.

E para,në emër të “kompromisit”që po kërkohet prej shqiptarëve, mund të bëhen “pazarllëqe të mëdha”.Më të dëmshmet mund të jenë ato që mund t’i referohen territorit,megjithë deklarimet, zotimet, madje dhe qëndrimet se “nuk do të ketë ndarje të Kosovës”,ndërkohë kur Kosova “ faktikisht mbahet e ndarë”.

E dyta,në emër të “decentralizimit”(dobësim i ndikimit të qendrës në pjesët e tjera të territorit)që po kërkohet të vendoset para statusit(e kemi thënë me një rast se “nuk mund të vendoset karroca para kalit”),serbët synojnë “autonominë në veri të Kosovës”,megjithë deklarimet,zotimet,madje dhe qëndrimet se nuk do të ketë “autonomi serbe në veri të Kosovës”,ndërkohë kur ajo pjesë e Kosovës “faktikisht kontrollohet prej Beogradit”.Në lidhje me këtë vlen të theksohet se procesi i decentralizimit ka filluar me parimin etnik dhe territorial;nuk është nisur me parimin joetnik dhe joterritorial.

E treta,në emër të “zgjerimit të kompetencave të komunave me shumicë serbe dhe të “krijimit të komunave serbe”,po sikurse dhe në emër të “lidhjes zinxhirore të tyre”që në këtë fazë të negociatave “po kundërshtohet”nga pala shqiptare,synohet “përgatitje e terrenit”për “nëndarje të brendshme” që mund të shtrohen dhe të ndodhin më vonë.


KERKOHET VIGJILENCE E MADHE

Përgjithësisht,shqiptarët janë para “një ekuacioni të cilin do ta kenë vështirë ta zgjidhin”,poqese nuk tregohen vigjilentë ,sepse krahas arritjes se pavarësisë,duhet ta “rikthejnë” dhe ta mbrojnë tërësinë territoriale.Ata duhet të jenë shumë të kujdesshëm që të mos e lejojnë cungimin e territorit të tyre në emër të procesit të “decentralizimit”në veri të Kosovës që,ndryshe,po “pëvidhet” si reformë e qeverisjes lokale “në tërë vendin”dhe në emër të exterritorialitetit që,ndryshe,po “përflitet” si “status i veçantë”për monumentet shpirtërore serbe,

Nga dy raundet e para të negociatave “është shpalosur një dokument” i cili edhe po qe se vetëm “do të lexohej”,pa ndonjë “zbërthim më të detajuar”,lejon mundësinë që të nxirren përfundime për të medituar për to.

Drafti i decentralizimit,dokument ky që e ka sjellë zotëri Rohan dhe për të cilin do të diskutohet në Vjenë më 3 prill,nuk shpreh kërkesat që ka shtruar pala shqiptare,pra si në parim,ashtu dhe konkretisht,
nuk përkon me to.

Dokumenti ka paraparë një rol shumë të theksuar të Beogradit në financimin e komunave “që do të lindin nga procesi i decentralizimit”.


Nëse këtyre vërejtjeve të përgjithshme i shtojmë edhe “gjuhën shumë përgjithësuese të dokumentit”që lenë të hapura për interpretim shumë çështje të ndërhyrjes së Beogradit në shumë segmente të qeverisjes në “komunat me shumicë serbe”,mundësia që shqiptarët të “hasin në fushë të minuara” është e konsiderueshme dhe nuk bën të nënçmohet,sepse pasojat mund të jenë të pariparueshme më vonë,sado që thuhet se bëhet fjalë për “dokument pune”.


NE EMER TE BARAZISE NUK MUND TE VENDOSEN PRIVILEGJE PER PAKICAT

Eshtë e vërtetë se bashkësia ndërkombëtare “po kërkon modalitetet më të mira për jetën më të mirë të të gjithë qytetarëve”, por ajo nuk bën që “në emër të tyre”të vendosë privilegje”në komunitetet minoritare,kur prej Prishtinës kërkohet që “financimet nga Beogradi të kenë një trajtim të privilegjuar”(statusi i donatorit të privilegjuar”).

Pala shqiptare duhet të jetë e vëmendshme edhe rreth “sugjerimeve të draftit” në fushën e marrëdhënieve ndërkomunale (“Komunat do të kenë të drejtë që të formojnë partneritete pa ndonjë formë aprovuese paraprake të lëshuar nga autoritetet qendrore”),po sikurse edhe në fushën e bashkëpunimit ndërkufitar,ku poashtu drafti parasheh marrëdhëniet ndërkufitare mes komunave të Kosovës apo të bashkësive të komunave të Kosovës me agjencitë e qeverisë qendrore të Beogradit të cilat,siç thuhet,”duhet të definohen në një marrëveshje mes Beogadit e Prishtinës.


Një fushë tjetër e madhe “minuese”nëpër të cilën nuk duhet “të shkelë pala shqiptare” është exterritorialiteti.Eshtë paralajmëruar që zotëri S.J.Petersen të nënshkruajë vazhdimin e vendimit për zonën e veçantë mbrojtëse perreth Manastirit të Deçanit.

Ky shembull flet shumë.

Një, qytetarët e Deçanit frikësohen që pronat e veta padrejtësisht mund të tjetërsohen.

Dy, fatin e qytetarëve të Deçanit mund ta kenë edhe qytetarët gjithandej kah shtrihen monumentet shpirtërore serbe në Kosovë.

Në këtë shkrim ngritëm dy shqetësime nga më shumë që do të mund të paraqitën në procesin e mëtëjshëm të negociatave,duke pasur parasysh,ndër të tjera,pyetësorin me shkrim me të cilin zotëri Ahtisari “i ka marrë në provim shqiptarët”.


PERBALLJA E SKEPTICIZMIT ME EUFORINE

Ngritja e shqetësimeve nuk bëhet me qëllim të nxitjes së ndonjë ndjenjeje të skepticizmit të kulmuar.Ajo më tepër bëhet për “të kontrolluar”euforinë e tepruar që ndonjëherë “po prodhohet” nga zyrtarët tanë.Nuk ka dyshim se qoftë skepticizmi i kulmuar,qoftë euforia e pamatur mund të prodhojnë efekte të ndryshme.I pari mund “të çojë në veprime të papërmbajtura dhe të pakontrolluara”;e dyta “mund të çojë në shkujdesje të tepruar,ndërsa ajo në çmobilizim të energjive”.

Sugjerojmë që dalja nga ajo gjendje të kërkohet në nxitjen e ndjenjës realiste,e cila dhet “të burojë drejtpërdrejtë nga realitetit,nga kahet që kanë dhe që mund të marrin rrjedhat”.

Thelbi i shkrimit tim nuk është “mbjellja e mosbesimit për të ardhmen e Kosoëvs”,sepse ajo do të bëhet ashtu “si e bëjmë vetë”,por mobilizimi për të mos na u përsëritur e kaluara e hidhur.Nuk guxojmë që prej “pavarësisë”të mos shohim “dromcat”nga të cilat mund të cungohet ajo.

Kosova është “në pritje të asaj që dëshiron;në pritje të së ardhmes që prêt të vijë dhe në pritje të së ardhmes që vjen faktikisht”.Por,asgjë nuk vjen vetvetiu.

[Sabriu]

Tendencat Për Ndarjen Etnike Të Kosovës


Marr nga një faqe tjetër të postuar më parë

Shkruar më:

13.12.2005 - 10:02 nga Sabri Selmani


Na është e njohur se ilirët në të kaluarën e vet , shtriheshin në pjesën më të gjer gjeografike të gadishullit ballkanik, qe me të drejt të plot e me argumente
shkenecore shum etnograf e kanë quajtur; gadishull ilirik.U bë si u bë për fatin tonë të zi dhe tragjik , u bënë dyndjet e sllevëve në gadishullin ilirik- dhe u zbarekuan u ndalen dhe u shtrin në këtë tokë të bukur e pjellore.Sllavëve iu pëlqeu kjo tokë pjellore ashtu si i pelqen dhëndrit nusja , andaj duke e
kuptuar se kan ra në tokën e ënderruar kahere , vendosen që kurorën me " nusen " ta vazhdojnë edhe më tej.Sllavët në tokat iliro- dardane gjeten një popull fisnik dhe bujar.Edhe pse sllavët barbar nuk dinin si gatuhej buka e si ndizej zjarri, prap se prap u trajtuan mirë nga vendasit fatëzinje iliro- arbanët.
Vendasit u mësuan të huajve ( sllavëve ) si gatuhej buka e si ndizej zjarri. I pritën barbarët si është më së miri, bile sipas disa shënime antropologjio -historike,
shqiptarët (iliret- arbanet-dardanet..etj ) ua lëshuan edhe kasollat e veta , atyreve për strehim e ngrohje.Qka ndodhi ? gjuejtja me bukë u zëvendësua me gjuajtjen me gurë,pra filloi një etapë e shtrirjes gjeografike të sllavëve në këtë gadishull shqiptarë.Periudhat historike karakterizohen edhe sipas luftrave të mëdha
që përjetuan shqiptarët në periudha të ndryshme historike, si luftrat Iliro-romake , iliro-bizantine , shqiptaro- turke , dhe ne kohen me te re : shqiptaro
- serbe (sllave ).Shqiptarët kaluan keto periudha shum tragjike mirepo qdohere me sakrifica shum të mëdha arrijten ta ruajne , kultivojnë dhe mbrojnë
identitetin e vet kombëtar.Mirëpo ajo që më brengos mua e besoi shumicën e popullit shqiptar ( me përjashtim të vasalëve shqipfolës).
është ajo se : problemet e shqiptarëve etnik në trojet e veta mbeti i pazgjidhur.Dihet mirë se pas disfatës së pësuar të ushtrisë turke dhe fillimit të largimit të saj nga tokat shqiptare, serbomalazezët vërshuan rrefyeshem në tokat shqiptare makar edhe pa shkrepur asnjë plumb në ushtrinë turke .I zaptuan prap tokat shqiptare me një dinakeri , duke trumpetuar se u erdhën në ndihmë shqiptarëve për largimin e osmanlinjeve nga tokat dembabadem shqiptare.
Për fate të keq dhe shkaqe të ndryshme historike që nuk janë objekt i këij shkrimi, më 1912(vit), u bë shpallja e pavarësisë së Shqipërise vetëm në një pjesë të cunguar të trollit ilirik-shqipetar.Shtetet ballkanike sllavo-ortodokëse u gëzuan shum për kët ngjarje , për arësye se , nga trungu iliro -shqipetar u ndanë pjesë të mëdha të truallit të saje.Pavarësia e Shqiperisë së cunguar u bë edhe në përkujdesjen e madhe të shteteve ballkanike e veqenërisht greko-
sllave .Shtetet ballkanike sllavo-ortodokese menjëhere pas vitit të shëmtuar të 1912 tës, u betuan se: Tani meqenëse nga nje trup i nji njeriu ( trualli-
iliriko-shqipetar )kemi marr zemrën , mushkërit, sytë,dhe pjesë tjera më vitale të tijë dhe kemi lënë vetëm një skelet betohemi se , do ti marrim të gjitha masat shtetërore, administrativo-ushtarake dhe masa të tjera në mënyrë që skeleti i mbetur ( Shqipëria në kufijt e tashëm administrativ ),të mos i ngjitet asnjë herë trupit te sajë..Dhe tani pas shpalljes së pavarsisë së cunguar kur në njërën anë festohej nga shqiptarët e Shqipërisë së sotme , në dardanine-
( Kosove ) dhe pjesë të tjera të mbetura nën pushtime të huaja filluan : masakrimet , dhunimet., djegejet, plaqkitjet bile duke mos kursyer asgjë, as
pleq, plaka, gra e fëmije.Shume shqiptar u therren në mënyrën më brutale nga ushtria serbo-malazeze, ku ka mjaftë edhe fotigrafi të asaj kohe të botuera në gazetet serbo-malazeze.Në fotografi shihen kufomat e masakruara nga ushtria e lartëpermendur të asaj kohe që tani gjenden me bollëk nëpër arhivat historike tonat.GJer në fillim të luftës së dytë botërore, shqiptarët përjetuan një tmerr të vërtet si asnjëher më parë.Lufta e dytë botërore dhe ardhja e trupave gjermane në trojet shqiptare sikur ndërprenë për një kohë të shkurtër masakrimet e shqiptarëve nga forcat ushtarake serbo-malazeze.
Punët nuk perfunduan me kaq.Pas largimit të trupave gjerman nga trojet shqipetare , edhepse shqiptarët kishin luftuar dhe kishin kontribuar në një largim të trupave të lartpërmendur , ata(shqiptarët) prap mbetën nën okupimin klasik të shteteve sllave. Të gjith shqiptarët e pësuan keq por më së keqi kosova (da
- rdanija) dhe Qamëria gjegjësisht shqiptarët etnik të saj.Ky okupim klasik i trojeve shqiptare për fatin e zi dhe tragjik tonin e ndihmuan edhe liderët e atëhershëm politik e ushtarak të tipit Envero-komunist dhe komunistëve të tjer që për opinionin shqiptarë janë mirë të njohur.Tani prap shqiptarët udhëhiqeshin nga një elitë sllavo-shqipetaro-komuniste, nën patronatin ruso -kinez, dhe qendra e tyre ishte ne Beograd.
Prap vuajtje, prap tmerre prap masakrime të ngjajshme me ato të viteve dhe decenjeve të mëparshme.Përpjekja e popullit shqiptare për të jetuar të lirë në
tokat e veta stergjyshore nuk u ndal.Në vitet 1998-99 pas tri luftrave më par që Serbija kishte shkaktuar në republikat e ish.Jugosllavisë, ajo u shtri edhe më
gjer: kësaj radhe ne Kosovë (dardaninë ) ilire, me të vetmin qëllim , largimin e shqiptarëve nga trojet e veta ( pastrim etnik )përmes një gjenocidi të tmerrshëm policoro-ushtarak )dhe themelimin e te ashtuquajtures -BALLKANI SLLAVO - ORTODOKËSE - duke mos përjashtuar plane serbo-greke për një luftë në Shqipërinë e cunguar të sotme , në mënyrë që ballkanija e lartëpërmendur të krijohet edhe më lehtë dhe pastaj edhe juridikisht të jet më e pranuar për komunitetin
europian dhe ndërkombëtar.Kjo qe dhe njëra nga arësyet thelbësore pse SHBA-të, edhe pa miratimin unanim të këshillit të sigurimit , vendosi qe edhe vet
në fund të fundit të bëj nderhyrje ushtarake kundër forcave serbe.Pra me diktimin nga SHBA-të plani për themelimin dhe krijimin e nje ballkanije të tillë
patjetër u desh të ndërmernin diqka. Andaj edhe u bë nderhyrja e Nato-së , në Kosovë, duke mos e anashkaluar se ka patur edhe arsyena tjera , si ato
humanitare që për mua nuk janë edhe aq të besueshme për aresye se , gjat tri viteve të luftës në Bosnje e Hercegovinë, një ndërhyreje e ngjajshme nga trupat e Nato-se ., as që ishte parashikuar.Sido që të jet , një nderhyrje e tillë për shqiptarët e Kosovës ishte më tepër se e mirëseardhur.
Prap problemi serbo-shqiptar mbeti i hapur.Pas luftes qlirimtare që populli i kosovës e bëri për ti gëzuar pastaj të drejtat e veta dhe të jet zot i tokës së vet, kjo nuk ndodhi.Prijsat politik dhe ushtarak shkuan në një konferencë në një qytet franqez për të vendosur në prezencën edhe të faktirit nderkomëetar
për fatet e ketij populli të shumëvuajtur.Ishte caketuar një kështjellë famëkeqe në qytetin Rambulle ( rambuje ).Dihet se aso kohe Franca si qdohere
edhe tani e prirë për animin serbo-sllav, me një entuziazëm të madh kishte përshendetur një tubim të karakterit të tillë ku do të vendosej një skllavëri e re një neo-konializem serbo-europian mbi token e Kosovës .Për fat të keq e tragjik të shqiptarëve , meqë liderët politik dhe ushtarak të kosovës aty trajtoheshin si humbës , deshten e s`deshen nönshkruan njö dokument qö quhet : proces irambujesë ( Rambullet )ku shqiptarët u vunë në një skllavëri moderne serbo-sllave.Ne këtë dokument fatkeq ashtu si është e njohur për shumicën prej nesh e më së miri e njohur për nënshkruesit e saj ,populli i kosovës u privua nga e drejta për vetëvendosje.Këtë të drejtë e gëzoinë sipas këtij dokumenti vetëm pakicat e sidomos ajo serbe.Shqiptarët sipas këtij dokumenti gëzoin vetëm shprehjen e vullnetit të lirë e që nuk është referendum.Pastaj Kombet e bashkuara, gjegjësisht këshilli i sigurimit miratoi rezoluten 1244, ku kosova parashihet ( trajtohet ) si teritor serb.Gjasht vite një rezolutë e përmendur nuk u zu në gojë nga lidershipi i qmedur i kosovës.Pastaj nga kuvendi i kosovës pasoi korniza (mutiza )kushtetuese , ku pos shkretimeve juridike të shumta në një paragraf të saj (me duket 7 )thuhet se : trupat mbrojtese te kosovës
janë trupa civil emergjent , dhe kan për detyrë të iu ndihmojnë qytetarëve të saj në raste emergjente etj ( tragjiko -komike ).Tani për ti fshehur ëe palarat e veta trumpetoin para qytetarëve të vet se në një të ardhme Kosova do ta ket edhe ushtrinë e saj.Shtroi pyetje : si mund një organizatë civile emergjente e përcaktuar me ligje të kuvendit si e tillë të shëndrrohet në një ushtri bile moderne e inkuadruar ne Nato? përgjigjëja -asesi..Një përgjigjëje të tillë e jap me plot përgjegjesi si njohes i sistemit juridik, por që tani nuk po hyjmë në detaje se ky nuk është motivi i punimit të sotëm t`imin.
Në pika të shkurta kronologjike pa një vështrim të thukshëm socio-politik dhe juridik i paraqita disa ngjarje veëem e vetëm që të bëhet më e kapshme për lezuesit tema që kam për qëllim që në pika shum të shkurta ta elaboroi pra qellimet e ndarjes së Kosovës.Ndarja e kosovës ( dardanisë ), asnjë here nuk
është lënë në harresë të elitës serbe e posaqërisht të akademisë së shkencave dhe të arteve serbe.Asnjëhere objekt i ndarejes së kosovës nga elita e permendur nuk është parashikuar në aspektin gjeografik.Parashikime të tilla sa i përket ndarjes se tillë është parashikuar gjithnjë në ndarje etnikr të saj , që për fat të keq tonin po bëhet mu përmes planit të decentralizimit, plan i propozuar nga kuvendi i Serbisë e përcaktuar dhe e miratuar unanimisht nga organi i lartepërmendur ligjevenës.Për fate të keq një plan i till i decentralizimit është përkrahur dhe po përkrahet edhe nga liderët tanë te kosovës
(delet politike )për ta bërë me të lehtë ndarjen etnike të Kosovës martire që sakrifikoi me shekuj vetëm e vetëm që populli i saj ta gezoi lirine dhe të jetoi si të tjerët.A është Kosova në rrezik të ndarjes etnike mbrenda teritorit të saj ? përgjigjëja është .. Po..Një rrezik i ngjajshëm i ndarjes është e mundur nëse gjërat parashihen pa anime por ne aspektin shkenecor juridik e socio-politik.Për të ardhur më lehtë gjer te një ndarje e tillë e planifikuar nga akademia e shkencave e Dobrica Qosiqit,-serbët me plan të shkëlqyedhëm e dinak u mblodhën nëpër enklavat e tyre.Ndërsa te opinioni europian dhe ndërkombëtar trumpetonin se : nuk kan liri të levizjes që me sukses po e bëjne edhe tani.Se serbët i kemi në një hall të madh , kete e theksoin perveq Serbo-euripianeve , e bashkesisë ndërkombëtare edhe udheheqesit politik ( delet politike ) shqiptare që veten tani e quajnë me nje mendjemadhësi
"kosovar".Pra duke u nisur nga se u pershkrua edhe më herët , parashihet dhe investohet si nga faktori i mbrendshëm ashtu edhe aj ndërkombëtar që statusi i ardhshëm i Kosovës të jetë një autonomi substanciala ( permbajtesore ) nën sovranitetin- intergritetin dhe teritorialitetit të Serbisë Ndërsa mbrenda kosovës parashihet që të krijohen edhe mini-autonomi.Pra mbrenda kosovës rregullimi juridik, politik , social dhe që është edhe më keq teritorial të ndahet në dy etnitete me të mëdha në Kosovë . ate shqiptare dhe ate serbe,Edhe nëse nuk bëhet një ndarje e tillë klasike , me krijimin dhe njohjen e komunave mono-etnike dhe të drejtës për tu lidhur mes vete , automatikisht ne aspektin juridik dhe sociopolitik të shiqohet ndarja e tillë de facto ( faktikisht ) dhe de juro-
( juridikisht )për fat të keq e tragjik tonin do të jet i mundur.Pra tipik të nivelit të ndarjes etnike.
Andaj nuk kemi kohë për të humbur, është momenti i fundit që të gjith të mos flejmë kur të tjerët nuk flejnë as natën.

Kiel - Gjermani

[Legjioni]

na lodhe mer duke lexuar,

Kosovaret kan pase kohra me te veshira dhe qendruan larte,
sot kemi buken e gatuar, dhe buka e pjekur quhet Shtet.

[Sabriu]

Buka e gatuar dhe e pjekur quhet legjioni fanatik,kurse Legjion quhet shtet bizantin.

[faiksmajli]

Buka duhet pjekur mirë sepse buka e pjekur pak të shkakton dhimbje barku dhe shumë jashtëqitje. Pra pyetja është se si do ta pjekim këtë bukë.
Një gjë tashmë po shihet se kjo bukë nuk do të pjeket me kujdes,ose do të mbetet e pa pjekur ose, do të pjeket tepër.
Më mirë do ta marrim vesh kur buka do të dal nga furra.

[Sabriu]

Legjionit nuk i intereson buka ,ai vetëm mreh thikën me dy teha për të prer shqiptar musliman e sidomos nacionalistat.Thika e tij është e mshefur nënë pallton e tij të gjatë e të zez.Me vete ka dhe ca vëlleh të fëlliqur si Qafir Arnaut,Ilirian, rrezon,Lunesta, Liones,DardanG,Bjanconero,kiniku,Legjion,e ca shqiptar grekofila e serbofila të cilët edhe tani punoinë nat e dit për ta bërë sa më shpejt që është e mundur serbizimin e Kosovës dhe helenizimin e Shqipërisë.Për këtë marin dhe porosit nga bosat e tyre Nanoista ,Surroista e Jenullatosa.

Andaj mendoi se ne nuk duhet më të mirremi me ta pikërisht me këta të farës sllavo-bizantine.

Unë u them këtyreve shkurt e shqip:shkoni q...u e PIRDHUNI,o fatzi e faqezi që punoni nat e dit vetëm për shkini.

FUND

Sabri Selmani

[Legjioni]

o lal Sabri,
kurdon te nencmosh ndokend, dhe kur don te debatosh me ndokend, duhet ta dish se me ke debaton, duhet ta dishe se cdo kushe ka mendimin e vet.

Une jam denbaba den Kosovare, krenohem me te, patriotizmi yte eshte injorant dhe nje anesh, ti dhe te tjeret nuk dine.

Ti mer djale nuk kuptove punen e bukes, dhe as qe do ta kuptosh ndonjehere,
dole ke tradhetia cuno, me bere vlleh, grekofil etj.
Te jap nje urdher se pari lexo pastaj shkruaj,
te them edhe nje here une jam Kosovare mburrem me te . E ti me ngadal pak, patriotzmi yte eshte mllef e jo patriotizem,
edhe nje mere fjalorin e gjuhes shqipe dhe analizo pak fjalen NACINALIST, DHE PASTAJ NQSE DON DEBAT ME MUA.
Ne qse don debat me mua urdhero , kur te duash dhe si te duash,

[Legjioni]

Thika dhe pushket, qe nga, denbaba den kem mbrehur per shkaun, dhe do ti mbrehim gjith .
Lllafet e tua jane, urrejtje te ligeshta mllefi mer.
Shihet qe ia mbane nalt vedit,thu se vetem ti je Shqiptare, te tjeret nuk din apo...... ??

[Sabriu]

Hah po shkon Kosova?


3 prill 2006

Shkruan: Jusuf DEMAJ – Langenthal (Zvicër)

Kosova po e pret pavarësinë brenda këtij viti? Po bëhën negociata për decentralizimin në Vjenë. A e dinë dhe a është i informuar populli në Kosovë se me ç`farë ka të bëjë decentralizimi? Pavarësia do të fitohet nëse shqiptarët ju garantojnë të drejta serbëve në Kosovë? Shqiptarët e duan pavarësinë, serbët e duan Beogradin dhe nuk duan të jenë të qeverisur nga shumica shqiptare dhe institucionet kosovare? Kosova duhet ti përmbush standardet, nëse donë të fitoj “bekimin” e BN në procesin e pavarësimit? Udhëheqësit e grupit negociator ndërrohen prej takimit në takim, është ky stabilitet politik institucional apo shprehje e fillimit të destabilizimit institucional, duke ja shtuar kësaj edhe ndryshimet me “zëvendësime” në kreun e institucioneve të Kosovës?

Aq hapur flitet dhe akuzohen verbalisht për korrupsion, ministra e ministri, në organet më të larta të Kosovës, dhe pason heshtja e të “akuzuarve”? Për integrimin e pakicave, me theks të veçant të serbëve, u mbajt një takim në Durrës-Shqipëri? Pasurimin e shpejtë, marramendës, te disa individëve në Kosovë nëpër struktura të ndryshme politike apo joqeveritare, e vëren populli mirë, por nuk ka zë të flet “për hir të pavarësisë që do të realizohet këtë vit”?Tani Kosova e ka edhe ministrinë e rendit dhe të drejtësisë , pra nuk ka më ankesa se nuk po kemi kompetenca për ti zgjidhur shumë probleme të grumbulluara , në aspektin e zbatimit të ligjit ndaj krimit të organizuar në shumë sfera të jetës në Kosovë?

Është edhe një varg i pyetjeve tjera që tangentojnë me realitetin e ri në Kosovë. Kush do tu përgjigjet këtyre pyetjeve që realisht sillen në kokat e njerëzve që duan të meditojnë për fatin e Kosovës, nuk e di! Por është e qartë se anija po udhëton në një det mjaftë të trazuar, me batica dhe zbatica që arsyeshëm, frikësojnë. Është më mirë të frigësohesh pa ndodhë befasia e keqe, se sa ta vajtosh ate pasi të ndodhë- kështu thot fjala e popullit.

Sipas mendimit tim, sot Kosova duhet të ballafaqohet guximshëm me sfidat përballë saj, në tri drejtime:

A) Stabilitetin institucional – Vetëm në vijën institucionale të pajisur me moralitetin e pakontestueshëm të zbatimit të sundimit të së drejtës, të qeveriset Kosova dhe populli i saj Askush mbi ligjin, dhe zero tolerancë ndaj dukurive negative, horizontalisht dhe vertikalisht në tërë Kosovën. Kosova duhet të dëshmoj se është e aftë të qeverisë me territor dhe popull të saj në mënyrë demokratike nëpërmes institucioneve të veta stabile qendrore dhe lokale. Institucionet e Kosovës nuk kanë nevojë t’i „përshtaten“ asnjëlloj interesi tjetër, përveç interesit të Kosovës që të jetë subjekt i pranuar ndërkombëtarisht me të drejtat dhe detyrimet që rrjedhin nga ky pranim. Sistemi politik i ndërtuar në këtë bazë interesi nuk ka se si të mos jet i suksesshëm. Sistemi institucional politik i ndërtuar në “përshtatshmërinë” individuale ndaj faktorëve tjerë qofshin të brendshëm apo të jashtëm, sjellë vetëm “komoditet” të përkohshëm individual me pasoja relavante kolektive.

Vetëdija institucionale individuale dhe kolektive krijon një bazament të fuqishëm shtetëror dhe integrues të vet shoqërisë kosovare brenda vetvetes. Pastaj bindet faktori i jashtëm për subjektivitetin politik efikas të Kosovës sipas normave ndërkombëtare. Ata që nuk duan të integrohen në një sistem të tillë, nuk ja duan të mirën Kosovës por janë duke e lozur rolin e “kolonës së pestë” për destabilizimin institucional, dhe krijimin e mosbesimit të populli i Kosovës ndaj institucioneve qendrore dhe lokale. Ekziston një dallim i madh mes atyre që e duan shtetin dhe atyre që pa pardon ju intereson vetëm pushteti.

Integrimi i pakicave në këtë sistem , e në veçanti i serbëve nuk mund të bëhet pa vullnetin e tyre. Ata kanë mbetur peng i së kaluarës së tyre, instrument politik në duar të Beogradit që e përdorë për interesa të Serbisë e në asnjë formë për interesat e vet serbëve që jetojnë në Kosovë, të frikësuar nga vetvetja për realitetin e ri në Kosovë dhe të “llastuar” nga “përgdheljet” e tepruara të faktorit ndërkombëtarë ndaj tyre, me presionet intenzive ndaj faktorit shqiptar për ti “privilegjuar” serbët, si “standard” për ardhmërinë e Kosovës.

A munden shqiptaret me ju dhënë të drejta dhe privilegje pakicave, nëse ato nuk i kanë për vete? Shqiptarët nuk i urrejnë serbët përkundër të gjithave që i kanë shkaktuar ata mbi shqiptarët, por nuk mund ta durojnë edhe sot urrejtjen dhe mosvullnetin e tyre integrues në realitetin e ri kosovar.

B) Marrëdheniet e Kosovës me faktorin ndërkombëtar- Askund në krizat botërore ku ka ndërhy BN në forma të ndryshme , nuk ka gëzuar një respekt dhe autoritet si në Kosovë. Kjo ndodhë sepse shqiptarët janë shumë të vetëdijshëm për faktin se ku do të ishte Kosova pa ndihmën e BN. Janë grupe të vogla të të “zhgënjyerve” në Kosovë ndaj prezencës së BN, që i kanë arsyetimet e veta ilegale, personale dhe jashtë-institucionale.

Sjellja e institucioneve kosovare si tërësi ndaj BN ka qenë dhe duhet të vazhdoj të mbetet korrekte, e sinqertë dhe e bazuar në vlerat tradicionale të popullit shqiptar se mikun dhe mysafirin në shtëpinë tënde duhet nderuar.

Përveç vlerës tradicionale, institucionet e Kosovës duhet në vazhdimësi të mbajnë dhe kultivojnë një sistem të bashkëpunimit reciprok të qëndrueshëm politiko-institucional me BN. Vullneti i Kosovës për integrimin e saj në BN si subjekt i pavarur dhe sovran, me të gjitha të drejtat dhe detyrimet sipas normave ndërkombëtare, është shumë i qartë. Ky vullnet nuk ishte dashtë të jet i përulur, nënshtrues dhe as i ngjyrosur me një tolerancë absolute, ndaj çdo kërkese të pabazuar që mund të vij si presion diplomatik ndaj Kosovës nga BN.

Fatkeqësisht ka individ edhe nga kosovarët edhe nga faktori ndërkombëtarë që e “luajnë” një lojë të tillë dezintegruese dhe aspak të moralshme, sepse kjo bie ndesh me angazhimet e të dyja palëve në tërë këtë proces. Në këtë fazë, testet e tilla janë përveç të papranueshme, edhe të rrezikshme. Aq sa BN i kërkon “partnerët e besueshëm dhe të dëgjueshëm” te pala shqiptare, po aq pala shqiptare iu beson vetëm miqve dhe mysafirëve të vërtet nga BN prezente në Kosovë.

Edhe BN ndaj Kosovës duhet të shprehet qartë dhe kuptueshëm. Sa më shumë që të prolongohet dhe komplikohet procesi i pranimit të vullnetit integrues të Kosovës si subjekt i pavarur në arenën ndërkombëtare, aq më të ndërlikuara do të bëhën raportet brenda vet Kosovës por edhe për tërë rajonin.

Vullneti i tillë integrues i Kosovës duhet të respektohet domosdo edhe nga BN. BN nuk ishte dashtë të bie në kundërshtim me angazhimet e veta në tërë procesin e Kosovës. Kërkesa dhe vullneti për integrim të Kosovës në strukturat ndërkombëtare të popujve të lirë, nuk nënkupton tolerancën absolute dhe nënshtrimin absolut ndaj “ofertave” të mundshme që e komplikojnë realizimin e kërkesës dhe vullnetit të tillë integrues.

C) Raporti i Kosovës ndaj Serbisë- Pa hyrë fare në të kaluarën historike shekullore, as në plagët shumë të freskëta që edhe sot i kanë në trupë dhe shpirt shqiptarët nga politika serbe, ajo duhet të kuptoi se kanë perënduar kohërat e ndërtimit të fatit të popullit serb mbi tragjeditë e popujve tjerë. Ajo nuk duhet të “vuaj” se po e humbë Kosovën, sepse Kosova kurrë nuk ka qenë e Serbisë. Pse dhe si Kosova mbeti pjesë e Jugosllavisë, dhe Serbia e shfrytëzoi si koloni të vetën duke ushtruar mbi të metoda gjenocidiale, e dinë edhe fëmijët në Kosovë , dhe jashtë saj.

Është shumë normale se Kosova tani ka ndërtuar një realitet tjetër me shumë sakrifica dhe me ndihmën e BN. Drejtësi e vonuar por si duket jo e harruar. A e pranon Serbia pavarësinë e Kosovës apo jo, kjo është shumë pak e rëndësishme dhe jo relavante për Kosovën. Po të ndodhte kjo do të ishte mirë për vetë Serbinë, sepse do të dëshmonte fillin e lirimit të saj nga vetëdija hegjemoniste dhe do të kishte kohë më tepër me u marrë me problemet e veta të brendshme në territorin e vet të mbushur me krime dhe kriminel që paraqesin ende rrezik për vet Serbinë dhe për tërë rajonin.

Me këtë serbët që jetojnë në Kosovë dhe ata që duan të kthehen prapë në Kosovë , por jo sipas planifikimeve të politikës serbe për rikolonizim të Kosovës, do të liroheshin nga ankthi vetanak për të ardhmen e tyre, dhe ata vërtet do të ishin të privilegjuar që të vendosin lirisht për fatin e tyre mes dy alternativave ; të jetojnë në Kosovë dhe të integrohen duke pranuar realitetin e ri kosovar, ose të kthehen apo të mbesin në Serbi.

Kosova e pavarur dhe shtet i pranuar ndërkombëtarisht do të vendos raporte të fqinjësisë së mirë,të bazuara në rregullat e reciprocitetit, edhe me Serbinë. Kosova është e disponuar të ecë përpara me botën e civilizuar, dhe të dalë njëherë e përgjithmonë nga kthetrat e urrejtjeve dhe gjakderdhjeve ballkanike që i kanë nxitur të tjerët, e haraç kanë paguar shqiptarët,me territore dhe me plagë të rënda në trup, shpirt e vlera tjera të çmueshme.

Natyrisht se institucionet e Kosovës por edhe populli duhet të jenë vigjilent dhe të kujdesshme për të gjitha kurthet dhe improvizimet e rrezikshme që mund të vijnë nga Serbia, qoftë direkt, apo indirekt duke i instrumentalizuar serbët e Kosovës, apo në forma tjera përmes kanaleve diplomatike. Destabilizimi institucional i Kosovës, imponimi i formave tjera të reakcioneve destabilizuese të situatës në Kosovë, tendenca e prolongimit të pafund të negociatave për çështjet e filluara, si forma për të penguar njohjen e pavarësisë së Kosovës nga BN, janë sfida të mundshme provokuese.

Sidoqoftë, anija është duke udhëtuar, por ende nuk ka mbërri në portin e duhur. Nëpër batica dhe zbatica. Pa premtime të mëdha dhe pompoze para popullit, sepse edhe dështimet më të vogla sjellin zhgënjime të mëdha. Ta rregullojmë dhe integrojmë Kosovën brenda vetvetes dhe për vetveten, së pari., Ti fitojmë të drejtat tona të mohuara dhe të ndaluara me shekuj, por edhe të marrim përgjegjësitë që duhet ti kenë shoqëritë demokratike. Pastaj mund t’u japim të tjerëve të drejta dhe mundësi integruese reale, sipas ligjeve dhe standardeve të njohura dhe të zbatueshme ndërkombëtarisht. Të besojmë në diplomacinë ndërkombëtare, por edhe mos të harrojmë se nganjëherë “diplomacia të qon në varrë, duke e falënderuar”.

Kah po shkon Kosova.......

[Sabriu]

Të mos lejohet enklavizimi i Kosovës


4 prill 2006

Me rastin e vdekjes së kryekriminelit Milosheviq, minoritarët serbë treguan haptazi se nuk janë shkëputur nga politika hegjemoniste dhe fashiste e vozhdit të tyre. Gadi në çdo enklavë edhe sot e kësaj dite ekziston ikonografia e tyre hegjemoniste karshi interesave të shqiptarëve. Edhe garnitura e Koshtunicës, e cila është në pushtet, nuk ka hequr dorë nga aspiratat për krijimin e Serbisë së Madhe.

Milosheviqi, këto pretendime, i kishte bërë në mënyrë të hapur, ndërsa pasardhësit e tij, apetitet e tyre për Serbi të Madhe po i bën në mënyrën më perfide. Nëse rastësisht ndodh që të bëhet copëtimi a enklavizimi i Kosovës, atëherë edhe apetitet serbe për jetësimin e nocionit fashit për Serbinë e Madhe bëhen realitet...

Skënder MULLIQI

Mitrovica e ndarë dhe disa enklava të tjera, të cilat nuk u shuan asnjëherë deri më sot, kanë rritur apetitet serbe për ndarjen e Kosovës. Serbët do të bëjnë gjithçka që është e mundur që me decentralizimin minoriteti i tyre në Kosovë të lidhet direkt me Beogradin. Opinioni i Kosovës duhet të njoftohet më detajisht me rrjedhën e bisedimeve shqiptaro-serbe për statusin politik të Kosovës në Vjenë. Kryesusi i delegacionit të Kosovës, Hashim Thaçi nuk raportoi për këtë çështje para kuvendarëve të Kosovës. Këtë gjë e bëri Lutfi Haziri.

Mosraportimi i tij krijoi dilemën në opinion se a ishte i suksesshem sa duhet delegacioni jonë në raundin e parë dhe të dytë të bisedimeve. Këto duhet të jenë me transparente, se prej tyre varet edhe fati i shqiptarëve dhe i vendit tonë. Në anën tjetër lideri i minoritetit serb të Kosovës, Oliver Ivanoviq, gënjen opinionin kur thotë se në Kosovë duhet të kthehen 400 mijë serbë. Ivanoviq anashkalon me qëllim të caktuar edhe burimet e deridjeshme serbe, të cilët kanë deklaruar së në Kosovë para luftës së fundit kishte 200 mijë serbë.

Edhe e dhëna e parë,po edhe e dyta janë imagjinative dhe kanë për qëllim rikonolizimin e vendit tonë. Ivanoviq mendon ta vazhdojë atë që pati filluar Milosheviqi-rikonolizimin e Kosovës me kolonë serbë nga Serbia, por edhe nga Shqipëria. Këta të dytët i pati vendosur në komunën e Deçanit. Serbët logarisin kthimin e tyre masiv nëpër enklava dhe krijimin e ndonjë vendbanimi të ri.

Thua se në Kosovë nuk ka ndodhur asgjë më parë! Thua se nuk kanë hapur varre për mijëra viktima në luftën e fundit. Shumë manastire serbe në Kosovë kanë grabitur toka të mëdha të shqiptarëve dhe prona të ndryshme shoqërore, të cilat mund t’i përdorin për kolonët e ri, p.sh. tokat të cilat i posedojnë manastiri i Deçanit dhe ai i Pejës. Dhe shumë prona të tjera, të cilat serbët me vite të tëra po ua shesin shqiptarëve edhe nga dy - tri herë.

Zatën edhe vendosja e bombave ditëve të fundit nëpër disa vendbanime të Kosovës, mund të bëhet nga shërbimet sekrete serbe, të cilat kanë për qëllim krijimin e hapësirës, së pari, të enklavizimit dhe pastaj të ndarjes së Kosovës. Gadi për çdo vjet këto shërbime kriminale po veprojnë lirshëm nëpër enklava, duke tentuar destabilizimin e Kosovës.

Bashkësia ndërkombëtare atë që po kërkon nga shqiptarët rreth përmbushjes së standardeve, nuk po e kërkon të njëjtën gjë edhe nga serbët. Minoriteti serb, në asnjë mënyrë, nuk po integrohet në strukturat e reja të institucioneve të Kosovës.

Me rastin e vdekjes së kryekriminelit Milosheviq, minoritarët serbë treguan haptazi së nuk janë shkëputur nga politika hegjemoniste dhe fashite e vozhdit të tyre. Gadi në çdo enklavë edhe sot e kësaj dite ekziston ikonografia e tyre hegjemoniste antishqiptare. Edhe garnitura e Koshtunicës, e cila është në pushtet, nuk ka hequr dorë nga aspiratat për krijimin e Serbisë së Madhe.

Milosheviqi këto pretendime i kishte bërë në menyrë të hapur, ndërsa pasardhësit e tij, apetitet e tyre për Serbinë e Madhe po i bëjnë në mënyrë më përfide. Nëse rastësisht ndodh që të bëhet copëtimi a enklavizimi i Kosovës, atëherë edhe apetitet serbe për jetësimin e nocionit fashit për Serbi të Madhe bëhen realitet.

Ndarja e territorit të Bosnjës në tri entitete, i shton gjasat që herdokur t’i bashkohet Serbisë. Marrëveshja e Dejtonit ,pas marrjes së hises së madhe të serbëve nga territoret e Bosnjës, nuk mund të jetë e qëndrueshme për një periudhë kohore të gjatë. Bashkësia ndërkombëtare, edhe pse ka deklaruar se nuk do ta lejojë ndryshimin e kufijve në Kosovë, deri me sot nuk ka bërë asgjë për shprtallimin e këtyre strukuturave paralele.

Administrata e UNMIK-ut asnjëherë deri me tani nuk vuri kontroll të plotë mbi këto enklava. As në Mitrovicë, ku shqiptarët asesi nuk po kanë mundësi të kthehen në pronat e tyre. Ata shpeshherë deri më sot u rrahën brutalisht nga kriminelët „Rojës së urës“. Prandaj, edhe apetitet serbe, duke pasur parasysh të gjitha këto që i theksuam më lart, me ndihmën e madhe të miqve të tyre në Evropë, mund të bëhen edhe realitet i hidhur për shqiparët.

Nëse ka dikush të drejtë mbi territoret e veta, është Shqipëria, tokat e së cilës i rrëmbyen me dhunë Serbia, Greçia, Mali i Zi dhe Maqedonia. Trojet e shqiptarëve janë të trungut të lashtë ilirik. Kështu siç është situata me kufijtë e Kosovës, brengosja e shqiptarëve është e arsyshme.