E Diela Larit (09 Prill '06)

[NoName]

E DIELA E LARIT -B-

09 Prill 2006
Ungjilli në procesion: Mk 11,1-10 ose Gjn 12,12-16
L 1: Is 50,4-7; L 2: Fil 2,6-11; Ungjilli i mundimeve: Mk 14,1-15,47

Të dashur besimtar, vëllezër e motra, qe sot jemi të bashkuar në emër të Zotit, kremtojmë një ditë të madhe me mbarë kishën shenjte, kremtojmë të «Dielën e Larit», një e kremte e cila na mundëson gjithnjë serish ta përjetojmë dhe ta kremtojmë hyrjen kremtore mesianike të Jezu Krishtit si mbret në Jerusalem. Kjo është si një shenjë e mbretërisë së tij hyjnore dhe për këtë arsye populli, i cili brohoriste pati të drejtë, pse të gëzohet, pse të brohorisë e pse të galdoj, sepse e diti dhe besoi në mesianitetin e Jezu Krishtit, se Jezu Krishti është Mesia, Shëlbuesi e mbarë njerëzimit. «Hosana Birit të Davidit! Bekuar qoftë ai që vjenë në Emër të Zotit! Hosana në qiejtë më të lartat!»
Besëlidhja e Re na lajmëron se si Jezusi, Mbreti po vjen tek ne i butë, kalor mbi gomare e mbi gaç, zog të gomares. Populli pau në të, të ardhurin Mesi, mrekullibërësin, Shëlbuesin. Këta i brohoritën atij, ia shtruan petkat e veta gjatë rrugës e të tjerët po thenin degë lisash dhe i qitnin rrugës. Këta menduan se Mesia ka ardhur dhe do t'ua dhuron një mbretëri prej kësaj bote, por ata nuk e dinin, apo nuk e kuptuan se «mbretëria e Zotit nuk është prej kësaj bote». Populli në Jerusalem e priti Jezu Krishtin si një çlirues politik. Por, mos të harrojmë se këta mu të njëjtit njerëz, jo më shumë se disa ditë më vonë bërtitnin me zë të lartë para Pilatit duke kërkuar prej tij, këtë tradhëtar që ta kryqëzon dhe në këtë mënyrë t'ua liron Barabën. «Kryqëzoje, kryqëzoje»! «Jo, këtë, por barabën»!. Mbi mundimet e Jezu Krishtit mund të lexojmë dhe të meditojmë te Mateu, Marku, Lukak dhe te Gjoni ungjilltar.
Të dashur besimtar, kjo Javë e Madhe që po hymë me këtë të kremte do t'na mundëson që të shikojmë dhe të koncentrohemi më me tepër në «Triditshin e shenjt» dhe në këtë mënyrë të hymë në misterin e mundimeve të tija dhe në misterin e ringjalljes së Zotërisë. Me këtë të kremte e fillojmë Javën e Madhe, Javën e shenjt.
Kemi ndëgjuar mundimet e Zotit tonë Jezu Krishtit, të cilat në liturgji quhen «Passion» dhe këtë ngjarje liturgjia na e paraqet para syve tanë si një lloj drame, por me një kuptim të gjërë të prekshëm shpirtëror. Ishte e nevojshme, që Jezusi për ne e pranoi vdekjen, që ai të mundohet dhe kështu të vdesë në drurin e kryqit, dhe pas tri ditëve në varr, ai u ngjall dhe triumfoi. Në jetën tonë të përditshme do ti takojmë edhe ne këto të njëjtat përvoja. Prej njerëzve i pranojmë të gjitha, na pranojnë, jemi të mirëpritur, kjo është një gjë shumë e mirë deri sa kjo të mbahet, në kërkim të vullnesës së Zotit. Por, për përkryerjen e kësaj vullnese të Zotit duhet që të jemi edhe ne të përgatitur që torturat dhe fshamjet t'i pranojmë si Jezusi, duke i falur armiqët: «Fali, o Atë, se nuk dijnë ç'bëjnë».
Kjo javë është një javë më me kremtore në jeton tonë shpirtërore, javë më kryesorja gjatë kohës liturgjike. Në këtë ditë do të bekohen rremat, të cilat besimtarët i sjellin për t'i bekuar.
Ta pranojmë edhe ne Jezusin si Mesi dhe të jetojmë me të. T'i brohorisim atij për çdo ditë duke e pranuar mbretërinë e tij në jetën tonë, në familjet tona, në famullitë tona dhe në ipeshkvitë tona. Prandaj, duke hyrë në këtë Javë të madhe të mundohemi që të kthehemi ka Zoti me fe dhe shpresë të gjallë, që Jezu Krishti me flijimin e vet ia dhuroi mbarë botës shëlbimin. Ne e kemi shpresën në Zotin, e cila është e pashkatërruar, sepse qyshë në pagëzimin tonë jemi varrosur dhe ringjallur me Jezu Krishtin, jemi veshur me Krishtin dhe kemi pranuar dritën e tij e cila nuk do të shuhet kurrë, por do të na shëndrisë gjithmonë në jetën tonë, sepse vet Krishti është Drita e botës. Këtë duhet ta tregojmë me anë të jetës sonë me fuqi të fesë që të qendrojmë në bashkjetesë me Zotin. Rrugët e Zotit nuk janë rrugët tona. Këtë e tregon dhe e dëshmojnë gjithnjë serish mundimi dhe vdekja e Zotit tonë Jezu Krishtit. Por, mbi gjitha janë rrugët e shëlbimit. Ato na udhëheqin prej errësirës ne dritë, prej vdekjes në jetë, prej urretjes në dashuri, prej kryqit në ringjallje. Edhe ktu dhe në këtë mënyrë është menduar edhe jeta jonë e krishterë.
Dashuria e Jezusit ndaj nesh është më e fuqishme se vdekja! Ta kalojmë këtë javë duke besuar në Jezusin, në mundimet e tija dhe në ringjalljen e tij! Amen.

Mag. Don. Kolë Gjergji

[NoName]

Liturgjia e Fjales se Zotit



Forumista të nderuar ia përsëri në takimin tonë javor të shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës. Kësaj herët do të ndalemi tek Liturgjia e Fjalës së Zotit të Dielës së Larit apo të Dielës së Luleve, me të cilën Kisha e fillon Javën e madhe dhe të Shenjtë të Pashkëve.
Kyrie
Sikur thamë më parë, me liturgjinë e kësaj së diele, e cila përkujton hyrjen solmne të Birit të Zotit, Jezu Krishtit në Jeruzalem dhe historikun e mundimeve të Tija, Kisha, dëgjues të nderuar, na thërret të hyjmë në Javën e madhe të shenjtë të Pashkëve, dmth. në kremtimim e mistereve themelore të fesë së krishterë: të mundimeve, vdekjës mbi kryq dhe ngjalljës së Jezu Krishtit, Shpëtimtarit të njerëzimit.
Kështu pra, Liturgjia e Fjalës së Zotit e kësaj së diele na propozon dy ngjarje ngusht të lidhura: hyrjen e Jezusit në Jeruzalem dhe mundimet e Tij. Pra kemi dy pjesë: ritin e bekimit të degëve të ullive apo të degëve të pemëve të lulëzuara, para Meshës, procesionin e besimtarëve me degë ullijsh të bekuar dhe pjesën e dytë Meshën, gjatë së cilës tregohet historia e mundimeve të Jezus Krishtit.
Të ndjekësh Jezu Krishtit domëthënë të jesh më Të në momente të lavidshme e në momente të vuajtshme. Drama e Mundimeve na sjell të shohim Birin e Zotit për ne të përvujtëruar, të shpotitur, të varur mbi një kryq ku vdes për ne. Jezusi Zot besnik ndaj planit e vullnetit të Atit e besnik ndaj dashurisë për njerëzimin mbarë. Jezusi Zot që ka marrë mbi vete braktisjen ekstreme në duarë të Atit për të liruar njeriun nga mëkati e për t’ia kthyer edhe një herë gëzimin e bashkimit me Zotin.
Nga liturgjia hyjnore e dielës së larit, do t’i bartim degët e palamve e të ullijve me vete në shtëpitë tona, shenja kontradikte (kundërshtie). Këto degë na kujton hosanën, por edhe kurorën e martirëve; na sjellin paqen pas përmbytjes, por edhe djerësen prej gjakut në kopsht të ullijve, derisa më besnikët i ze gjumi e tradhëtari përgatitet për ta puthur Mësuesin Hyjnor.
Duhet të kujtojmë se të krishterë nuk na bëjnë ritet fetare, por pjesëmarrja në vuajtjen e Zotit në jetën tokësore.
Hosana
E tani dëgjues të nderuar, ta dëgjojmë pjesën ungjillore që na përkujton hyrjen e Jezusit në Jerusalem dhe një fragment nga historia e mundimeve….