Udha e Kryqit - 2

[NoName]

K R Y Q I I P A R Ë
Të pranohet gjykimi
Dëgjo Jezusin si të flet: Mua më gjykuan dhe më dënuan. Më gjykuan sunduesit shtetërorë dhe fetarë bashkë me popullin i cili dëgjonte predikimet e mija, kurse miqtë dhe apostujt e mi ikën. Deri para pak kohe më lavdëronin, i admironin mrekullitë e mija, ëndërronin të më prekin dhe më premtonin miqësi besnike. Tash janë kthyer kundër meje dhe nga Pilati kërkojnë të më gozhdojë në Kryq. Pilati, një i huaj në vendin tim, deshi të më liroj. Por, bashkëvendasit e mi e detyruan të më denojë.
Njerëzit për rreth teje, e edhe miqtë e tu më të afërt, do të të gjykojnë edhe denojnë. Kjo nuk do të thotë se gjithmonë je fajtor. Është e paevitueshme të mos gjykohesh. Kjo është vetëm edhe një njohuri që nuk mund të mbështetësh plotësisht në njerëzit. Mbështetja e sigurtë dhe e pa thyeshme është vetëm Zoti. Për këtë ky kryq të liron nga njerëzit në të cilët mbështetesh dhe të thërret të mbështetesh në mua. Kur njerëzit të gjykojnë, mund të kalosh në anën time. Sepse edhe mua më gjykuan dhe më dënuan. Mos u mbroj kur të gjykojnë. Gjykimi nuk mund të të shkatërroj, nuk të len vetëm por të shpie tek unë dhe të çon në lavdi. Ky është Kryqi i parë i Imi dhe i yti. Mos u frikëso! Ai gjykim – janë dyert e tua kah unë. Në atë gjykim të gabuar do të më takosh mua. Atëherë askush më nuk mund të të gjykoj.

KRYQI I DYTË
Të pranohet e përditshmja
Kam mundur të mbrohem ose të kërkoj të më mbrojnë. Munda të them: jam i pafajshëm, pse të duroj? Por, e pranova kryqin pa murmuritje.
Kryqi është çdo moment i jetës tënde. Mund ta pranosh ose ta refuzosh. Mund të ikësh prej tij ose ti dalësh në takim. Unë e pranova. Tani e din ku do të më gjesh. Forca yte nuk qëndron në ikje. Çdo moment kërko të përcaktohesh, ti lësh të gjitha çka janw tuat e të vijsh pas meje. Ky është kryqi i dytë. Të rrallët e njoftojnë. Njerëzit kërkojnë kryqa të jashtëzakonshëm, e kryqi është këtu – në pranimin e të përditshmës. Nëpër kryqin e pranuar fiton mëshirë të madhe dhe feja yte rritet porsi përroi i vërshuar.

KRYQI I TRETË
Të kesh guxim të rrëzohesh
Është vështirë të rrëzohesh. Të gjithë dëshirojnë të mbesin në këmbë dhe të ngadhënjejnë. Unë jam Zot, e prap rrëzohem nën kryq i pafuqishëm. Të gjithë i shiqonin mrekullitë të cilat i bëja dhe më admironin, e tani më shikojnë të rrëzuar, të përbuzur, të mundur.
Kij guxim të rrëzohesh duke mos e fshehur rrëzimin tënd, por pranoje. Në botë nuk mund të jesh ndryshe! Aty je për të vdekur. Sepse “kush e humb jetën e vet, do ta gjej” Pse frikësohesh nga rrëzimet e tua? Pse frikësohesh ti shikosh njerëzit në sy kur je i mundur, kur të tjerët janë më të mençur se ti? Pse frikësohesh nëse të shtrëngojnë mëkatet? Ti po lufton që të tregohesh i mirë. Shiko – kur je duke u rrëzuar, vjen tek unë mos u frikëso! Rrëzimi nuk është fundi. Pse e merr aq trgjik rrëzimin? Për çka ke turp? Rrëzimi është që të bëhesh më i afërt për mua, që të të ngris. Kur ta kuptosh se edhe unë unë u rrëzova, atëherë në rrëzimin tënd do ta dallosh fytyrën time dhe bashk do të jemi ngadhnjimtarë ndaj rrëzimeve dhe mëkateve. Me rëndësi është vetëm që në rrëzime të mos mbetesh vetëm, por të vijsh tek unë.

[NoName]

KRYQI I KATËRT
T’i pikëllosh ata të cilët i do
Është e pa mundur të mos i pikëllosh ata të cilët i do. Kam mundur ta evitoj atë takim me nënën. A e din çka do të thot ta shohësh personin që e don e që e ke zhgënjyer? Isha i urejtur dhe i dëbuar nga populli si heretik dhe mashtrues. Nëna ime i dinte të gjitha. E pa dhimbjen fizike dhe ate të brendshmen e më vështroi me kujdes në sy. Ky është kryq – ta shikosh në sy personin më të dashur kur të gjith të përqeshin.
Është e pa mundur të mos i zhgënjesh njerëzit të cilët të duan. Nuk mund t’i kursesh nga kjo. Mos e refuzo atë kryq. Do të më gjesh kur të shohësh se i ke piklluar miqtë dhe ata që të duan. Shikon se si rrëzimi yt u sjell atyre dhimbje. Dhe kjo të shkatërron. Nëna ime në rrëzimin tim e kuptoi se kush jam. Kur në te vdiq edhe dëshira e fundit që unë të kam sukses, shkëlqeu feja e sajë me shkëlqimin e plotë mikun do ta fitosh kur të gjitha të mirat në ty vdesin. Atëherë të shohin vetëm ty. Prano skandalet e pashmangshme. Pranoje faktin që guxon të zhgënjesh. Aty do të më gjesh mua dhe nënën time.

KRYQI I PESTË
Të lejosh të të ndihmohet
Të gjithë më urryen. Më braktisën ata të cilët i shërova. Edhe më të afërmit e mi. I përgjakur dhe me plagë, i tronditur nga takimi me nënën, kur prisja dashuri, një njeri e detyruan të më ndihmoj. Prisja ndihmë nga mëshira dhe dashurija, e Simonin e detyruan të ma barte kryqin.
Ky – është kryq të mos e kesh askend i cili do të donte dhe do t`i dhimbëshe. Kur e pranon këtë, atëherë unë jam aty, atëherë nuk je vetëm.
Edhe diçka. Kij guxim të lejosh që të tjerët të të ndihmojnë. Edhe unë e bëra këtë hap edhe pse jam i gjithpushtetshëm. Lejo që të tjerët të janë më të fuqishëm, të të mbrojnë, të ndijsh që të nevojiiten të tjerët, lejo ta pranosh ndihmën. Ky është kryq dhe nga ky nuk mund të ikësh. Kupto, ato janë dyert kah unë. E edhe ky. Dhe për këtë arsye, mos u habit nëse gjithçka i reziston këtij kryqi. “Shpirti lakmon kundër trupit, e trupi kundër shpirtit.” Mos harro ! merre kryqin tënd dhe nisu pas meje.
Do të takohemi.

KRYQI I GJASHTË
Të dishë të pranosh pa kthyer
Të gjithat mi morrën. Dhe të gjith më braktisën. Mbeta vetëm, pa asgjë, në rrugë për vdekje. Në atë moment më afrohet Veronika dhe ma drejton shaminë. A e din atë ndjenjë? jam i prekur, ndiej falenderim, e nuk kam me çka të ia kthej. Me vete kisha vetëm vuajtjen dhe mundimin tim. Dhe ia dhash atë : fytyrën e përgjakur të vulosur në shami.
Kryq është të lejosh që njerëzit të të bëjnë mirë, e mos të kesh me çka t’u kthesh. Kij guxim dhe bëne ate çka bëra unë. Lejo që njerëzit të të bëjnë mirë edhe pse nuk ke me çka t`i shpërblesh. Lejoi vetes të mbetsh borxh. Nuk duhet të paguhen të gjitha por, si kompenzim dhuro vetveten. Mëso t`i pranosh dhuratat pa i paguar. Pa shpirtë tregtari. Këto janë dyert kah unë. Prano turpin që nuk ke me çka të kthesh. Atëher vjen tek unë. Ati im jep, e nuk kërkon pagë. Ai është si burimi që jep ujë të kthjellët, të freskët, pa pagesë dhe kurrë nuk shterret. Kur je i tillë, atëherë je fëmiu i Atit tim. Ja kryqi yt i gjashtë: që nuk mundesh Zotit t`ia kthesh gjith atë dashuri , por të jesh si fëmiu i cili kënaqet në mirësinë e babait dhe nënës.

[NoName]

KRYQI I SHTATË
Përsëri të rrëzohesh
Një herë tanimë u rrëzova. Të gjithë prisnin të jemë i fortë. E atëherë u rrëzova përsëri. E dija që kjo do ta tmerronte nënën, do të shkaktonte përqeshje nga armiqtë e mi, e miqtë do t’i frikësoja dhe t`i zhgënjeja. Dobësija ime shkandulloi të gjithë njerëzit. Janë pyetur: a është ky me të vërtetë Zot? E pranova atë kryq. Ati në mua deshi të tregoj se është më i fortë se çdo skandal.
Kur për herë të parë rrëzohesh, ende ke pretekst. Por, kur dështon edhe të dytën herë, atëherë secili mund të të thot se ti nuk vlen fare. Ti do t`i shmangesh kryqit. Do të don të arsyetohesh dhe t’i përmirësosh të gjitha. Por kjo të largon prej meje. Se me ate nuk më dëshmon mua, por veten dhe forcën tënde. Ta keshë të ditur se gjithnjë do të rrëzohesh. Por, unë do të ngris. Atëherë do të thonë: shife, dikush e ngriti.
Kryqi yt i shtatë konsiston në ate që rrëzohesh dhe e pranon ate. Mos u frikëso nga rrëzimi, po kthehu kah unë. Nëse atë kryq e pranon mirë, do të më zbulosh aty.
Ajo është disfatë e trupit, por, ngadhnjim i shpirtit.

KRYQI I TETË
Ti ngushëllosh ata të cilët ty të ngushëllojnë
Gratë më ndëgjonin, më deshën dhe më besuan. Ju bekoja fëmijët. Më shikonin me zemër. Nuk mund të kuptonin që tanimë jam i gjykuar. Për atë qanin. Ndjenin se me ate jeta është gjykuar. Vuajtja i përmblodhi. Atëherë i ngushëllova.
Ky është kryq – ta tejkalosh mundimin tënd, ta ngritësh dhe mbi te të shohësh çlirimin. Asnjë dhimbje nuk është tragjike. Tragjedi është verbërimi dhe ngurtësimi i zemrës. Të mos shohësh se secila vdekje ka ringjallje, çdo sëmundje shërim, çdo shkuarje ardhje, t`i dhimbsesh vetvetes, kjo është tragjedi. Fitorja është aty ku fillon t`i ngushëllosh të tjerët, atëherë kur ti ke nevojë për ngushëllim. Atëher çdo ngushëllim i yti vjen nga Zoti. Kij guxim të mos mbështetesh në ngushllimin e njerëzve, por kërko fuqi nga Zoti. Kjo e mund botën. Kjo është rruga e kryqit, por, rruga në jetë. Mos lejo të biesh në vetngushëllim. Kur të tjerët i ngushëllon, e vet je i plagosur dhe me dhimbje, , atëher do të më gjesh. Hape edhe atë derë! Se prapa saj të pres unë, që të mbështetesh në mua.

KRYQI I NËNTË
Të humbësh plotësisht
Edhe të tretën herë u rrëzova! Menduan që kjo është disfata ime përfundimtare. Dhe kur të gjith menduan që nuk mundem më, u ngrita, e mora kryqin tim dhe e ngrita në Golgotë. Mundesh edhe atëherë kur të gjith mendojnë se është e pamundur.
Do të vjen momenti kur do të thonë:”Asgjë më prej teje, përfundoi.” Dhe ti do të mendosh :”Nuk mundem më .” do të vije momenti i pamundësisë tënde të plotë. Ai është momenti i dështimit tënd të gjithmbarshë. Të kuptosh se më nuk mundesh. A do të dëshpërohesh atëherë? Mos u frikëso! Ajo është vetëm dera kah mund të më gjeshë përsëri. Kur më nuk mund të llogarisësh në vetvete, atëher do të më gjesh. Atëher me gjith zemër do të më thirrësh e unë do të të përgjigjem. Ai është kryq: të humbësh përsëri, të jesh i braktisur sa nuk ka më , të vdesësh, më askush nuk llogarit në ty, kur humbet çdo shpresë se diçka nga ti mund të ketë. Ai kryq edhe më fuqishëm të shpie kah unë dhe të aftëson që të dërgoj në fund të botës. A do ta pranosh atë kryq? Mos u frikëso, sepse unë jam me ty. Unë e munda botën.

[NoName]

KRYQI I DHJETË
Të lejosh që të zhveshin lakuriq

Lejova të jam i zhveshur, që njerëzit të ma marrin edhe ate çka është më intime në trupin tim. Lejova që e keqja e ferrit të shfryhet deri në fund. Lejova të ma çnderojnë trupin dhe intimën e trupit tim.
Gjithmonë do të duash që për vete të kesh së paku një pjesë të vogël të jetës dhe të botës, ku mund të mbetesh vetëm, diçka që nuk dëshiron të mund njerëzit ta prekin, diçka vetëm tëndën, nga e cila edhe ti turpërohesh. Të kesh diçka që nuk guxojnë ta shohin se do të të çnderonin. Do ta ruash dhe do ta fshehësh atë. Do të mendosh se ke drejt në këtë. Do ti frikësohesh mëkatit mu aty. Do të duash që me çdo kusht ta mbashë atë intimë për vete. Do të luftosh për këtë. Por vie momenti kur atë më nuk mund ta ruash. Edhe nëpër atë kryq duhet të kalosh. Ka situata kur duhet t’i dorëzosh të gjitha, e që nuk të mbetet asgjë më e jotja. Edhe ate ta marrin. Dhuroja Zotit të gjitha. E vetmja intimë e paprekur do të jemi ti, Ati dhe unë.
Kryqi nuk është vetëm trupi i zhveshur. Edhe më e dhimbshme është kur ta zhveshin shpirtin. Mëkatet ka kohë që të kanë zhveshur. Merre atë kryq dhe askush nuk do të mund të të zhveshë më. Lejoi Atit të ta jep petkun e ri. Jepja intimën tënde. Jepja ta veshë në virgjëri të përkryer. Kot po mundohesh ta ruash virgjërinë tënde. Sot prano që mu aty je i dobët. Ky është kryqi i dhjetë – kryqi i turpit, lakmisë që të mbetësh i pafajshëm, kryqi i frikës që dikush të mos e kuptoj kur të rrëzohesh. Merre atë kryq dhe së shpejti do të më gjen. Aty të pres. Atëher nuk do të frikësohesh. Vetëm prano që je i dobët, që nuk je tjetër por je: njeri me intimë të çnderuar. Aty do të takohemi. E askush më nuk do të mund të të çnderoj.

KRYQI I NJËMBËDHJETË
Të jesh i gozhduar në kryqin tënd
Derisa e bart kryqin, ende ke mundësi ta hudhësh. Por kur njëherë të gozhdojnë në te , më nuk ka ndarje nga kryqi.
Tani e di: kryqi është fati yt gjer në vdekje. Ja kjo është vështirë. Ti do të dëshiroje të lirohesh nga kryqat, por je i gozhduar në ta. Ai është vendi në të cilin vdiset. Njerëzit do të gozhdojnë në ta. A do të tmerrohesh apo të besosh në mua? Ka kryqa të cilët barten deri në fund. Kot mundohesh të lirohesh nga ata. Prej teje varet a do ta braktisësh atë betejë të kotë e të vish tek unë. Atëherë do të vdesësh dhe do të fillosh të jetosh. Mos u frikëso! Vetëm dua që të mos mashtrohesh që të pritësh ardhjen e (diçkafit tjetër) dikujt tjetër. Kryqat mbesin deri në fund dhe sa më parë vdesësh, aq më parë do të ringjallesh. Sa më parë të ndalesh së rezistuari, aq më parë do të më takosh. Mbaje mend këtë kryqin e njëmbëdhjetë. Ai është takimi ynë i njëmbëdhjetë. Unë i gëzohem.

KRYQI I DYMBËDHJETË
Të vdesësh në kryq
Vdekja. Po shkoj nga toka. Por, të jetoj, e jo të zhdukem. Vdekja, ime është plotësimi i vullnetit të Atit. Dhe mu për ate thash: “O Atë në duart e tua po e lëshoj shpirtin tim” e plotësova planin e Zotit.
Ti mendon se vdekja është fundi dhe për ate frikësohesh. Reziston, do të mundohesh derisa nuk e pranon atë kryq. Kur ta pranosh vdekjen atëherë do ta ngadhënjesh. Atëher do të më zbulosh. Jam larg teje derisa i kundërvihesh vdekjes dhe lutesh që të liroj nga ajo. Kupto, në vdekje do të më gjeshë. Sepse vdekja shkatërron çdo gjë që ishte mëkatare dhe e vdekshme në ty. E unë e shkatërroj vdekjen. Vdekja të liron nga kryqat, e unë nga vdekja. Sot shiqoje vdekjen në sy. Merre atë kryq si dhuratë nga Ati. Ti e ke përfundimin tënd. Kjo është ajo çka jep Ati. Deri sa vdekjes i reziston, nuk më gjen. Kryqi i dymbëdhjetë është si festë, kulminacion, përfundim i gjithçkaje. Në të vërtetë, është fillimi i jetës.

[NoName]

KRYQI I TREMBËDHJETË
Të mos i gëzosh frytet e punës sate
Kur vdiqa, mu afruan miqtë. Ti je fara për ardhmërinë. Dhe menjëherë dëshiron të shohësh frytet e punës së duarve tua. Nxënësit e mi shpesh vdesin në dëshpërim dhe turp, e të tjerët vjelin frytet në varret e tyre. Të tjerët vjelin gëzim dhe jetë. Ty të kam emëruar që të mbjellësh për botën e re. Ai është kryqi yt. Unë po ta jap fenë, se gjatë jetës mezi do të shohësh sukses. Vetëm pas vdekjes do të lavdojnë. E atëherë do të heqin nga kryqi. Amëshimin do ta jetosh pa kryq sepse pate guxim të jesh në te gjatë jetës. Të punosh e mos ta gëzosh punën e duarve të tua, ky është kryqi i trembëdhjetë.
Guximi është – të mbjellësh që të tjerët të korrin. Po, unë jam ai i cili të vie në takim. Kjo është ringjallja.




KRYQI I KATËRMBËDHJETË
Të mbetësh pa shpresë njerëzore
Miqtë e mi menduan se më nderuan më së shumti me atë që vendosën trupin tim në varr. Ajo ishte e tëra që mund ta bënin. Harruan që thash: kjo është vetëm për tri ditë. Vdekja nuk më sundon mua.
Kujtohu që varri të frikëson. Kur varri mbyllet, më nuk je. Kur mbas teje nuk mbetet as gjurma më e vogël, ç‘do të bësh atëherë. Kur e din se askush nuk do të vij të të vizitoj te varri yt, kur të mbarosh i panjohur dhe i mjerë, kur asgjë më nuk mbetet pas teje, atëher do të më takosh! Ky është kryq – të humbësh edhe dëshirën e fundit: që këtu të kesh rëndësi, të lësh diçkla mbas vetes. Kjo në të vërtetë është ajo që të pengon të jesh dritë. Këtu do të më gjeshë. Por si, derisa frikësohesh të shtrihesh në varrin e egoizmit, të varrosesh? Deri sa je duke ardhur tek unë , e nuk i rrënon urat pas vetes, si do të takohemi? E ai është momenti kur unë mund ta përtrij jetën tënde. Ky është kryqi i katërmbëdhjetë dhe mbi te qëndron ringjallja. Sa i gëzohem varrit të krenarisë sate! Ti ende nuk e don varrin. Ende i reziston vdekjes së jetës tënde. Për ate je i vdekur. Kur do të doje të shtriheshe në varr të krenarisë dhe t’i vdesësh vetes, atëhere do të ringjalleshe me jetën time. Vetëm njeriu i vdekur mund të ringjallet. Se vdekja ende nuk ta mori rezistimin e fundit! Mos u frikëso! Fjala është për urën në mes teje dhe meje. Vdekja e mëkatit është gëzim dhe përqafim i ne të dyve. Eksplodimi më madhështorë i dashurisë. Unë e kalova atë rrugë dhe të pres. A nuk po e kupton se nuk u largova nga toka? Më parë isha mysafir në tokë. E tash jam zotërues i tokës. Edhe ti do të jesh i tillë. Dorëzoja vdekjes ate çka edhe ashtu i përket. Mos e shiko më vdekjen si pashpresë dhe fund, por si lindje dhe si fillim. Le të vdes krenaria yte. Mëngjesi i Pashkëve është në dukje.(lindje).

[NoName]

Të ndalurit e parë –
Jezusin e dënojnë për vdekje

Të ndalurit e dytë –
Jezusi e pranon kryqin

Të ndalurit e tretë –
Jezusi rrëzohet për të parën herë nën kryq

Të ndalurit e katërt –
Jezusi takon nënën e tij

Të ndalurit e pestë –
Simon Cireneu i ndihmon Jezusit ta bartë kryqin

Të ndalurit e gjashtë –
Veronika ia fshin fytyrën Jezusit

Të ndalurit e shtatë –
Jezusi rrëzohet për të dytën herë nën kryq

Të ndalurit e tetë –
Jezusi ngushëllon gratë

Të ndalurit e nëntë –
Jezusi rrëzohet për të tretën herë nën kryq

Të ndalurit e dhjetë –
Krishtin e zhveshin

Të ndalurit e njëmbëdhjetë –
Jezusin e gozhdojnë në kryq

Të ndalurit e dymbëdhjetë –
Jezusi vdes në kryq

Të ndalurit e trembëdhjetë –
Jezusin e zbresin prej kryqit

Të ndalurit e katërmbëdhjetë –
Jezusin e vendosin në varr

[NoName]

1. Rrinte Zoja tuj lotue
Afër kryqit tuj shikue
Krishtin pezull kryqëzue

2. Heshta zemrën prej trishtimit
Prej ezgjetit, prej idhnimit
Zojës përshkue ia kishte shqimit.

3. Oh sa n’vaj e sa n’ankim
Qe n’atë çast pa pasë nji gzim
Nana e Krishtit me hyjrim

4. Qante, dneste e dhimshmja Nanë
Mundue Krishtin për gjithë anë
Pa muejtë kush nji ndihmë m’ia dhanë

5. Tuj kqyrë Nanën e Tenzot
Afër Krishtit me varrë plot
S’asht njeri që nuk derdhë lot.

6. Kush e sheh Zojën n’atë ezgjet
Gati dekun për djalë t’vet
Pa dnesue, jo nuk jet.

7. Mëkatet tona me i resitë
E pa Krishtin krejt molitë
Prej së rrahnash t’asaj ditë.

8. N’mal t’Kalvarit kur e lëshoi
Veten n’kryq, e kur mbaroi
Krishtin pau e dhimshmja Zojë

9. Deh, o Nanë ti me dashni
Dhimbën tande ban ta ndijë
Sa t’jetoj n’këtë shekull t’zi

10. Tuj tu lutë gjithmonë po shkoj
Ban që Krishtin ta adh’roj
Hirin tand kurrë mos ta lshoj

11. Nana e dashtun, t’lus pa pra
Varret e t’Birit tand pa nda
Gjurma n’zemër me mi ba.

12. Ti pjestar m’ban përgjithmonë
N’atë mundim që për faj tonë
Hoq mbi kryq Shëlbuesi jonë

13. Afër Krygj’s t’Birit Tenzot
Ban, o Zojë me derdhun lot
Der’ sa t’kemi jetë e mot.

14. Afër kryqit tuj gjimue
Afër Teje tuj lotue
Kish t’qaj une pa pushue.

15. O Zojë Virgjinë, Nanë e dlirë
Lutju Zotit t’ketë mëshirë
Ti prej shëlbim prej tij na nxier.

Pergatitur: Qendra Rinore "Ate Lorenc Mazreku" - Peje