Klarise ne token Shqiptare

[NoName]

Motrat Klarise
Manastiri “Shën Klara”
SHKODËR - Albania
Mob. (00355) 69.2537970

Klarise në tokën Shqiptare

Duke iu bashkuar me gëzim dëshirës së Fretërve Minorë të Provincës Françeskane Shqiptare, Manastiri i Shën Nikollës të Soleto-s (Lecce - Italia), ka pranuar që të bëhet nismëtar i themelimit të Manastirit të Klariseve në tokën shqiptare.

Projekti ka filluar të behet realitet kur, në korrik të 2003 një grup prej shtatë murgeshash ka filluar të jetojë Rregullën e Shën Kjarës në Shkodër.

Nga pikëpamja historike, në realitet, ai i Murgeshave Klarise nuk është aq një mbërritje e re, sa një kthim fatbardhë.

Faktikisht, përkujtimet historike të Provincës Françeskane Shqiptare ngulmojnë në të kujtuar se Kuvendi i Fretërve të Kep i Redonit, i kushtuar Zojës së Ngjitur në qiell, përpara 1488 kishte qenë një Manastir i Urdhrit të Shën Kjarës, i themeluar dhe i ruajtur nga njëra prej motrave të Skënderbeut. Kastriotët, në fakt, qenë zotërinjtë e atyre vendeve.

Përveç tri motrash me prejardhje italiane, bëjnë pjesë në këtë themelim të ri, katër motra shqiptare që, nga viti 1993 janë formuar në Itali. Për të theksuar vullnetin që të futen plotësisht në jetën e kishës vendore, këto motra kanë bërë kushtimin e tyre solemn të jetës monastike në Katedralen e Shkodrës më 14 dhjetor 2003.

Ngjarje të ndryshme nuk kanë bërë akoma të mundur ndërtimin e një manastiri të ri. Aktualisht jemi të pranuara në tre struktura prefabrikate, në Fshatin e Paqes (Shkodër), dhe një përvojë e tillë na ofron mundësinë për të jetuar një periudhë të përkohshëme dhe hiri, që na mëson t’i japim përparësi jetës më tepër sesa veprave.

Për karizëm nuk i kushtohemi veprave të apostullatit. Prania jonë vëllazërore dhe lutjeje në kishë dëshiron tu shpallë të gjithëve që Hyji është dashuri dhe që është e mundur të jetosh veçanërisht për Të, duke ndërhyrë me lutje dhe me dëshminë e jetës, me qëllim që çdo njeri të jetë plotësisht i lumtur.

Jemi të disponueshme ndaj të gjithë atyre që dëshirojnë të bashkëndajnë me ne momente lutjeje, qetësie, ballafaqimi, dëgjimi, bashkëbisedimi. I pranojmë ata që dëshirojnë të vijnë, çdo ditë, në momente të përputhura.

[Dielli_ime]

Oh... sa te mira qe jane Klariset e Shkodres! Kam kohe pa i takuar dhe me ka marre shume malli! Shpresoj shume qe te shkoj t'i vizitoj tani ne tetor.

[Dielli_ime]

Kush deshiron qe te beje nje terheqje shpirterore te mire, mund t'i kontaktoje lirisht Klariset dhe do ta kete deren gjithmone te hapur. Jane tejet mikpritese dhe te kujdesshme ndaj nevojave te gjithkujt qe buan tek ato.

Mesha eshte cdo dite ne oren 8 dhe e hapur per kedo. Eshte e mrekullueshme mesha e se dieles kur ajo kapele e vogel mbushet plot e perplot. Ndjenja e te luturit ne bashkesi eshte e papershkrueshme! Aty e ndjen veten me te vertete si ne ato shtepite me vater ku baba mblidhet e kuvendon me bijte e vet. Kenget e pershpirtshme pastaj jane nje specialitet i tyre. Zera qiellore qe bashkohen me engjejt per te lavderuar Zotin.

Ftoj kedo qe ka mundesi qe ta beje kete pervoje te bukur te Klariset. Jam e bindur qe nuk do ta harroni lehte .

[simonpjetri]

Zojat e vorfna - Motrat e Shën Klarës - Klariset

Dashtnia e shën Françeskut ndaj Zotit dhe njeriut ishte shum e madhe, prandaj Zoti e shpërblei atë edhe në ketë tokë, tue i dhurue atij shum “bijë e bija”, pra pasues që deshtën me e ndjekë këtë shembull në dashtni. Kësaj rruge nuk shkuen vetëm djelmnia e Assisit e ma gjanë, por të aftë (me ndihmën e Zotit) për ketë rrugë përkrymënie e ndien veten edhe vajzat. E para ndër to ishte nji vajzë me titull të naltë fisnikie të asaj kohe në Assisi e quejtun Klara.

Gjithë krahina e Lombardisë, e në mënyrë të veçantë qyteti i Assisit, patën mundsi ta shohin e ta ndëgjojnë për së afërmi predikimin me fjalë e vepra të shêjtit të madh, Françeskun e Assisit. Shembulli i jetës së tij fascinoi çdo zemër që pati rast ta ndëgjojë, e kjo bâni që shum të shkojnë mbas tij. Për gjininë mashkullore nuk ishte e vështirë shkuemja mbas këtij shembulli. Por, gjinia femnore dukej si “e dënume” me mbetë “pasive” në këtë çashtje, sepse mbasi që themeluesi ishte mashkull, dukej si e logjikshme se kjo thirrje u takonte vetëm burrave. Përveç kësaj, nuk duhet harrue se kemi të bâjmë me kohën e Mesjetës, ku përveç mosrespektimit të gjinisë femnore nga e gjithë shoqnija, kemi të bâjmë edhe me kohë trazinash e sulmesh nga ana e qyteteve fqinje dhe okupimet arabe, ku prapë gjinia femnore mbetej si mâ e pambrojtuna dhe e rrezikuemja. Megjithatë, Klara kishte besim në Zotin, kjo i ndihmoi që ta largojë nga mendja çdo dyshim, frikë dhe paragjykim e kështu u nis drejt nji rruge të panjohun, për të cilen kishte uzdajë se do ta përcjellte ati i saj shpirtnuer, shën Françesku. Në nji jetëshkrim për te shkruhet:

»Më 28 mars 1211 (ose 18/19 mars 1212) kremtohej e Diela e Mundimeve të Zotit. Klara Favarone, natën, iku nga shtëpia tue kalue nëpër 'Derën e të vdekunve' dhe nxitoi kah kisha e Shën Mërisë së Engjëjve ku e pritte Françesku, i cili ia pret flokët dhe ia vesh zhgunin rregulltar. Klara âsht vetëm 17/18 vj. por âsht e aftë për nji zgjedhje jete të rreptë!«

Klara i drejtohet Françeskut që ta ndihmojë, kurse Françesku nuk mundi t'i propozonte tjetër, përveç rrugës të përshkueme nga ai vetë: dashtnisë ndaj Zotit, tue përfshi këtu edhe dashtninë ndaj krijesave të tija të të gjitha llojeve. Mbasi që ishte e vetme, Françesku në fillim Klaren e strehoi në nji bashksi benediktine, e mâ vonë kur gjurmëve të Klarës shkuen edhe vajza e gra të tjera (në mes të tyne edhe motra dhe nâna e saj), Françesku atyne ua besoi shën Damjanin.

Megjithëse êmni i urdhnit »Klarisa« vjen nga anëtarja e parë e urdhnit, ky rregull merret si frymzim që vet Zoti i kishte dhurue shën Françeskut. Klara ishte mjet i Zotit i dhuruem urdhnit dhe besimit të shën Françeskut. Ajo, edhe pse për kah natyra ishte shum delikate, siç e quente edhe vet shêjti »bimëz«, ajo me ndihmën e Zotit arriti të bâhej plotsuese e urdhnit famoz. Në këtë mënyrë, me motrat klarisa bâhet nji plotsim i asaj që i»mungonte« Urdhnit françeskan - kontemplacioni.

Pra, ky Rregull u themelue nga shën Françesku me bashkëpunim me shën Klarën, në shekullin 13, si rregull i mbyllun femnor, porse dallohej nga rregujt e tjerë për mosposedim të kurrfarë prone dhe mospërkujdesja për asgjâ të kësaj bote tue u lëshue në dorë të Provanisë Hyjnore. Rregulloret e ashtuquejtuna "formula vitæ" të përpilueme prej këtyne shêjtënve, ishin përafërsisht ato çka Françesku kishte shkrue edhe për fretnit minorë: mbajtja në mënyrë radikale e Ungjillit "Vivere secundum perfectionem sancti Evangelii". Në bashkëpunim edhe me motrat tjera, Klara nga papa Innocent III kërkoi leje të veçantë të mbajtjes »absolute« të vorfnisë. Për miratimin e kësaj, leje Klarës i âsht dashtë të presë me padurim gjatë gjithë jetës, sepse nji gjâ e tillë edhe për Papën dukej se ishte »e tepërt« dhe »e pamundun«. Ato edhe pse këtë jetë e jetonin si të tillë, dëshiruen të jenë të "privilegjueme" tue e marrë edhe miratimin e Selisë së Shêjtë. Për to vorfnia ishte ndër gjânat mâ të shêjta, sepse në këtë virtyt ishin »të privilegjuem« edhe Jezusi e Maria. Prandaj, me kënaqsi e quejtën veten »Zoja të vorfna«. Mund të lind pyetja: pse të quhen »zoja«? Quhen kështu sepse ato ishin zoja në plotkuptimin e fjalës, por se me vetdëshirë kishin hjekë dorë nga luksi i jetës. Ato të gjitha vinin nga shtresat e nalta të shoqnisë. Porse ato ishin vërtet edhe shum të vorfna, atyne shpeshherë u mungonte edhe kafshata e gojës. Por, këtë e bânin me nji motiv të pastër: me jetue me dëshirë njisoj si Maria e Jezusi...

Roli i tyne në Kishë âsht edhe tash po ai i fillimit: përveç asaj se kushtohet çdo rregulltar dhe rregulltare (pastri, vorfni dhe ndëgjesë) këto praktikojnë mbajtjen e vorfnisë, mund të them, »ekstreme« dhe përvujtnisë së veçantë ndaj Zotit tonë Jezu Krishtit. Ato veten e konsiderojnë si »Mari e heshtun në zemër të Kishës« tue e theksue në mënyrë të veçantë jetën e përbashkët (gjithë kohën) motrore në përvujtni, thjeshtsi dhe gëzim.

Në këtë mënyrë, u arrit ajo çka shën Françesku dhe Urdhni françeskan e dëshironin, pra që përderisa vëllaznit ta predikojnë Lajmin e Gëzueshëm, Klara me motrat e tjera në klauzurë ta ndjekin Zotin – Njeri, i cili për 30 vjet qëndroi i fshehun në Nazaret. Në këtë mënyrë, ato në lutjet dhe pendesën e tyne, në heshtje të kësaj bote arrinë të bâhen dhuruese e forcës shpirtnore në Kishë, » ato bâhen nâna mëkatnoësh, motra misionarësh, ndihmëse të meshtarëve« (m. Teresa M.)

Përveç lutjes që âsht primarja e këtij Urdhni, ato në rekreacion merren edhe me punëdore të ndryshme, mbi të gjitha me kënaqsi punojnë rroba të Meshës. Simbas të dhânave, Urdhni i shën Klarës âsht prezent në të gjitha kontinentet. Dekadave të fundit po themelohen kuvende të këtilla në të ashtuquejtuna kisha të reja. Edhe në Afrikë kohëve të fundit po lulëzojnë thirrje të reja në këtë kuvend. Vjetëve të fundit kuvende të shën Klarës po themelohen edhe në vende ish komuniste. Njâni prej tyne âsht edhe kuvendi në shtetin tonë amë, Shqipni, konkretisht në Shkodër. Simbas nji statistike të kohëve të fundit, në botë ekzistojnë rreth 950 kuvende të shën Klarës me rreth 20.000 rregulltare.
Kuvendet themelohen dhe përkujdesen prej gjeneralit të Urdhnit, gjegjsisht privincialit, të Fretënve Minorë.

Kuvendet prej njâna-tjetres jetojnë jetë të pavarun, por se përveç se janë të lidhuna shpirtnisht, ato shkëmbejnë njâna me tjetrën edhe përvojë përshpirtnie, lajme, broshura, letra, në përgjithësi kujdesen për njâna-tjetrën, si në aspektin shpirtnor ashtu edhe në atë material. Megjithëse kuvendet janë të stilit të opatisë, ato kanë mundsi të jenë të lidhuna në formë federate, apo konfederatë.

Urdhni ka pasë rritjet dhe ramjet e veta e në mënyrë të veçantë në aspektin shpirtnor. Kur kemi të bâjmë me këtë Urdhën, bien në sy mund ramjet në mbajtjen e vorfnisë... Megjithatë, çdo herë Zoti din me gjetë e me përdorë si mjet njerz të besueshëm e serioz në planet e veta të shêjta. Prej të gjitha peripetive, asht e njoftun sidomos reforma e madhe të shekullit 15 (1412). Ishte kjo nji reformë e madhe e me shum sakrifica e bâme prej shën Colette-s. Ajo arriti që ta kthejë prapë në Urdhën atë çka kishte lânë amanet themeluesja e tyne, shën Klara, pra vorfninë apsolute.

moter Shpresa