Identiteti evropian i shqiptarëve

[DardanG]

Po ti hudhni sytë nga e kaluara, nga ajo që thotë historia(objektive), do të dalë se armiku i shqiptarëve, më i keq, më i përbetuar i të gjitha kohërave ishte turku, pra Turqia.
Shqiptarët, apo ilirët si parardhës të shqiptarëve ishin nën sundimin romak një mijë vite, por ata e mbijetuan këtë periudhë, duke dhënë dhe marrë me romakët. Ishin nën sundimin sllav, një armik i përbetuar i shqiptarëve, që synon asimilimin e shqiptarëve por edhe zhdukjen në forma të ndryshme të tyre, porse mos harroni se me gjithë tëra tragjeditë që u solli sllavi shqiptarëve, ai prapë se prapë, në periudha të caktuara, la shteg sa për ta mësuar gjuhën shqipe, sa për të hapur shkolla shqipe!
E cbëri Turqia për pesëqind vite?! Ajo ua preu "rrënjët" shqiptarëve, ua fshiu trurin atyre dhe pos fushatave të përgjakshme ndëshkuese dhe shkatërruese kundër qyteteve dhe fshatrave shqiptare, kundër parisë dhe popullatës ( historia është e stërmbushur me to) ajo arriti që ta vë në pyetje identitetin evropian të shqiptarëve. Pra, diskutimet dhe "dyshimet" e shumkujt, madje edhe të vetë evropianëve për identitetin shqiptarë sot, është pasojë e politikës hakmarrëse pesëqindvjecare të Turqisë kundër shqiptarëve. Shqiptarët i kanë trojet në Evropë, ata ishin dhe janë evropian, janë rracë e bardhë jo e përzier me atë mongole, sic janë Turqit, por përkundër kësaj identiteti i tyre nga shumëkush vëhet në dyshim, madje më shumë se askush tjetër nga ata me " mendje" dhe bindje" turke dhe gjoja në emër të fesë islame!
Eshtë për të ardhë keq, është dicka e tmerrshme kur sheh dhe dëgjon se sot ( pasi që Turqia i thau rrënjët, pastroi trurin e shqiptarëve zhduku gjithë arkivat që ekzistonin në kishat shqiptare, zhduku veshën shqiptare tradicionale duke i futur ( dhe në kohë më të re) gratë në "kule" turke, se kishat e dikurshme shqiptare shfrytëzohen aq mjeshtërisht dhe dashamirësisht nga serbët si argumente të forta për praninë e tyre të lashtë në Kosovë. Ato kisha ishin edhe të shqiptarëve dhe madje vetëm të shqiptarëve, por kush guxon ta thotë këtë, jo nga serbi, por nga mendja dhe bindja turke që është aq agresive edhe sot mes nesh...Jo jo, ato kisha, sipas kësaj bindje nuk janë tona, jo jo, as stërgjyshërit tonë me një emër tjetër nuk guxojnë të jenë tonët. Rrënjët tona nuk janë tonat, historia e jonë nuk guxon të jetë e jona!
Po sa shkolla në gjuhën shqipe hapi Turqia në katër vilajetet shqiptare për pesëqind vjet?
Po nga katër vilajete Shqiptare përse vetëm një e fitoi pavarsinë dhe përse nuk na ndihmoj turku, "aleati " i "ynë"( për shumëke) që të paktën dy vilajete të dalin të pavarura, por...
Përse shqiptarët dolën më të varfërit dhe më të prapambeturit nga sundimi pesëqindvjecar i Turqisë
Përse edhe sot e gjithë ditën asnjë shkollë shqipe, asnjë radio e televizion në gjuhën shqipe nuk ekzistoon në territorin e Turqisë, edhe pse atje, edhe zyrtarisht, pranohet se jetojnë pesë milion shqiptar, ndërsa, në të njejtën kohë në Kosovë shpejtohet nga Turqia të hap gazeta dhe televizione në gjuhën turke për ata pak shiptar që i thonë vetit " kofsha turk"!....
Vështirësitë dhe pësimet e mëdha të shqiptarëve në të kaluarën dhe sot, të paktën në shekullin e fundit, apo më shumë, janë pasojë e natës së gjatë aziatike dhe lëkundjes së identitetit të tyre për vetë shqiptarët dhe në sy të evropianëve. Dhe këto vështirësi dhe pësime do të zgjasin gjithnjë me pasoja për derisa vetë shqiptarët nuk e kuptojnë realitetin se janë me trup dhe doke ( pamje) evropian, porse duhet të jenë edhe me bindje ( shpirt) evropian. Një realitet të tmerrshëm dëshmojnë vargjet:" Trupin në Europë, kokën në Azi, të vranë..."

[ZANOR]

Po edhe nje gje mos harroni: na gjenerata shqiptare e sotme, qe nga flaka e diturise te Universitetit te Prishtines, me shkollare prej te gjitha trevave shqiptare nen sllavet - ia lekundem themelin ish-jugosllavise me 1968, me nxierrjen ne drite te Flamurit Kombetar, nen terr pushtimi edhe me 1981, dhame vizion boteror demostrativ te pergjakshem e deri me Luften Çlirimtare te Kosoves, e pruam Kosoven ne kete dite lirie e pavaresie - na dijme tu thome mjafte edhe mendjeshprishurve tone te te tri feve, e nuk ka fuqi qe ta ndali progresin shqiptar ballkanik dhe europian!

[Sabriu]

S'jemi të çarë e të ndarë ... Jemi te gjithë shqiptarë



Fishta në një poezi të veten e satirizon rëndë "caktimin e kufijve shqiptarë" në krijim te njerzesë.Ai thotë se u ndanë të gjithë kombet dhe kur i ardhi radha kombit tonë,mbaroi litari matës........Atëherë me "lekurën e një djalli" u mat toka jonë dhe kështu na hyri Djalli.
Të gjithë shqiptarët e ditur, me zemër te plasur janë e munduare tu bëjnë thirrje vëllezërve të tyre të përmbahen dhe ta flakin "djallin" tutje për të qenë të bashkuare dhe të fortë që kufijtë e shtetit të tyre të mos mateshin më me "lëkurën e Djallit" por me metrin e tyre....dhe sa e veshtirë që ka qenë!
Djalli u ka fryrë në vesh për ditë:

Vrani! Preni! Varni!
Përhapni ligësinë marrëzinë e pabesinë!
Nadjini,përcani! Mos i lini dy gurë bashkë!
Mbillni nakar e zili,ua mbytëni dashurinë,ua mësoni paudhesinë!
Ua zhdukeni miqësinë,ua mbillni pabesinë,nakarin e zilinë!
Të mos kenë më një gjak,një gjuhë,një fe,ëje komb!
Njeri tjetrin të mos e njohin,të mos e njohin Zotin!
Le të punojnë për dhe të huaj,veten të mos ta njohin kurre!
Vrajini!Rrahini!Varini! Vritini!

Duke ditur fuqinë e shqiptarit të bashkuare Naimi do të vdiste duke kënduarë:

Selanik e tatëpjetë
Si ka qenë do të jetë,
vend i tërë Shqipërisë
me ndihmë të Perendisë.
O ju fqinjët e pabesë !
Mos binië me atë shpresë,
Shqiperia s'coptohet,
shqiptari nuk ndërrohet.

Dhe vërtetë shqiptari nuk ndërrohet.Kur e shikon se e ka shkelur rëndë vellaun e vet,ndalet dhe merr fuqi të dhjetefishte në dashuri...dhe përpara armikut këndon me zë te lartë:

Gjithë c'jemi shqiptarë,
jemi një fis e një farë,
kemi të tërë një shpresë,
një gjak,një gjuhë,një besë,
besë kemi Perëndinë,
dhe ligje vllazërine.
Jemi gjithë shqiptarë
S'jemi të car' e të ndarë....

Le të jemi përherë të bashkuare ashtu sic na porosit Drita e Diturise sone, dhe me Perëndine në zemër të bëjmë Shqipërine e tëre,ashtu sic ka qenë Selanik e tatëpjete....të bukur,të mirë dhe një vend të lirë pa djall-njerinë.

Zoti bekoftë Shqiperine!

"Mr Dituria"alias Sabri Selmani

[Albo]

Po ti hudhni sytë nga e kaluara, nga ajo që thotë historia(objektive), do të dalë se armiku i shqiptarëve, më i keq, më i përbetuar i të gjitha kohërave ishte turku, pra Turqia.

Edhe Kadare ne fillimet e viteve 90 e barazoi muslimanizmin me fondamentalizmin. Por nje konstatim i tille, edhe pse ne pamje te jashtme duket historikisht i drejte, nuk eshte i plote. Shqiptaret nuk mund ta ngrejne identitetin e tyre duke "mo qene turk", "mos qene grek", "mos qene serb", "mos qene evropian". Kjo eshte e keqja me e madhe shqiptare, ky apofatizem i gjithanshem qe nuk prodhon nje identitet shqiptar, prodhon "kunder-rryma" perplasja e te cilave shkakton vorbulla te njepasnjeshme.

Kadare na thote ate qe nuk jemi, dhe keto kohet e fundit ate vakumin e tij shpirteror, te asaj qe DUHET te jemi, eshte munduar ta mbushi me "identitetin evropian", qe ne vetvete nuk eshte nje esence shqiptare, eshte nje makiazh i perkatesise politike. Arsyeja perse Kadare nuk eshte ne gjendje te artikuloje esencen shpirterore shqiptare, eshte e lidhur me boshllekun e vete personal shpirteror. Kur nuk ke nje bote te brendshme shpirterore si njeri, nuk do te jesh ne gjendje te shikosh boten e brendshme shpirterore te popullit tend.

identiteti europian, tmerri sllavian ......

Perseri, ti ne pamundesi per te njohur identitetin shqiptar, ti e lidh ate ne raport me identitetin e fqinjeve. Gjithcka jo-sllave, duhet te jete patjete shqiptare apo jo? Shqiptaret asnjehere nuk do te jene te integruar ne evrope, nese ata nuk jane te integruar sic duhet ne familjen e tyre Ballkanike. Vete pavaresia e Kosoves eshte shansi me i madh ne histori qe u jepet shqiptareve per tu rikthyer me nder ne vendin qe u takon ne familjen ballkanike.

Urrejtja e shqiptareve ndaj fqinjeve eshte nje trashegimi turke pasi vetem Turqise i intereson alienizimi i shqiptareve me fqinjet e tyre ballkanike.

S'jemi të çarë e të ndarë ... Jemi te gjithë shqiptarë

E verteta eshte qe nuk jemi te gjithe "shqiptare" pasi nuk jemi te gjithe si ty qe nderon sulltan Hamidin dhe nuk nderon Gjergj Kastriotin e Ismail Bej Vloren. Kjo eshte bukuria e lirise, i nxjerr mbi uje lemishtet dhe le ne fund te kazanit kokrrat e pastra te orizit.

Albo

[Sabriu]

Për Albo "shqiptarin"

Pak shkurt !!

Shqiptar nuk janë ata që nderoinë Skënderbeun etj në vend të Hamëz Kastriotit , Moisi Golemit , Lekës etj,ata që nderoin Abdyl Frashërin , Ismail Qemalin etj ,në vend të Sami Frashërit etj , ata që nderoinë Isa Boletinin etj në vend të Hasan Prishtinës etj ,ata që nderoin Enver Hoxhen , Fadil Hogjen etj në vend të Shaban Polluzhës,Xhafer Devës,Aziz Zhilivodës etj ,ata që nderoin Nolin etj në vend të Konicës,Fishtes etj,ata që lavdëroinë Kadarenë në vend të Lasgush Poradecit,Ernest Koliqit,Arshi Pipës etj.

Ata, që ti i nderon, kan qenë pro sllav,pro grek etj,ata, që unë nderoi ,kan qenë shqiptar. Kështu e thot historia dhe histografia reale shqiptare,ndërsa ate që e thua dhe e mbron ti e ka thënë dhe e thot edhe tani historia dhe histografia sllave e helene e edhe akademia e shkencave dhe e arteve e vendeve armike të shqiptarëve në përgjithësi.Këte që mbron ti e mbroinë edhe disa akademik që financohen nga parat serbe e greke në ASHA të Shqipërisë.

Pra:sllavizmi dhe helenizmi i kan shti rrënjët thell prej kohësh"mik i nderuar"

"Mr Sulltani"

[Sabriu]

Shqiptarët nuk duhen të behën kurban i “kthimit të Ballkanit në Europë”



Ismail Kadare ndonëse herë pas here tenton të heqë veladonin e frymëzuesit të urrejtjes ndaj osmanëve e myslimanëve tek shqiptarët, përsëri nuk largohet nga pozicioni i tij ideor se armiqtë më të mëdhenj të shqiptarëve kanë qenë e mbeten Perandoria Osmane dhe feja myslimane.

Për hir të eurocentrizmit të tij Kadare më 10 mars 2001 i sulmoi luftëtarët shqiptarë të lirisë në FYROM, si ekstremistë e terroristë dhe i quajti “këlysh të Enver Hoxhës”. Ngjarjet u zhvilluan në atë mënyrë që vetë shefat e politikës europiane tani po e përgëzojnë UÇK-në për mënyrën si u soll në përpjekjet për zgjidhjen politike të problemit dhe po qortojnë autoritetet sllavomaqedonase.

Pas botimit të librit të Paskal Milos kundër “Shqipërisë së Madhe” edhe Kadare e shtoi zellin e tij publicistik që të mbështeste tezën se atdheu i shqiptarëve janë vetëm ato 28000 km² që la Konferenca e Londrës e vitit 1913 për shtetin e cunguar shqiptar dhe se duhet kundërshtuar ideja për “Shqipëri të Madhe” (lexo Etnike). Përveç shkrimit “Në kërkim të fatit të ri” botuar në “Shekulli” më 4 qershor 2001 e ribotuar disa herë siç u përmend, nga pena e Kadaresë ka rrjedhur edhe elaborati “Ballkani: të vërteta e të pavërteta” botuar në “Korrieri” 15 korrik 2001 që gjithashtu është një tiradë ideore kundër bashkimit kombëtar të shqipëtarëve, si dhe shkrime të tera predikuese deri tek një intervsitë në gazetën franceze “Figaro”, ribotuar në Tiranë dhe intervista e botuar në “Korrieri” në datën 5 tetor 2001 nën titullin “Jo një luftë midis qytetërimeve”, ku Kadare mundohet t’i maskojë pak pikëpamjet e tij anti-myslimane .

Kadareja në këto prodhime të krijimtarisë së tij publicistike, por me metodologjinë e trillimit letrar, u kërkon shqiptarëve që të mos i prishin terezinë Europës, të pranojnë që kjo të ngrijë përkohësisht zbatimin e parimit të vetëvendosjes së popujve kur të merret me rregullimet rreth çështjes shqiptare. Kadareja e koncepton dhe e paraqet Ballkanin vetëm nga këndvështrimi i interesave panballkaniste e eurocentriste, si një entitet gjeopolitik uniform e kompakt, jo ashtu siç është, një mozaik problematik kombesh, shtetesh, politikash, kulturash, feshë e gjuhësh. “Kjo gjymtyrë e Europës, - shkruan Kadareja për Ballkanin – iu shkëput asaj për një periudhë 500 vjeçare. Përpjekja e gadishullit për kthim në kontinentin mëmë nuk mund të ishte pa dramacitet”.

Kadareja duket se nuk lexon libra të autorëve perëndimorë që në përgjithësi i trajtojnë me objektivitet problemet e historisë, të marrëdhënieve Lindje-Perëndim, të Perandorisë Osmane, të pozitës së shqiptarëve në këtë Perandori, të karakterit të luftrave që ka bërë Skënderbeu, të kryqzatave, të ndarjeve fetare, ideologjike, politike etj. Kadareja për të gjitha këto përdor vetëm të drejtën e pakufizuar që i njihet shkrimtarit për të bërë letërsi dhe që ai e kupton si liri për të trilluar bukur, edhe kur vuan e vërteta historike dhe shtrembërohet realiteti politik, shoqëror etj.

Historiani britanik Kliv Ponting në veprën e tij “Historia botërore” e kundërshton shumë rrymën eurocentriste në historiografi dhe përdor termin Euroazia, duke theksuar se Europa për shumë shekuj ka qënë vetëm një periferi më pak e zhvilluar e Euroazisë, pra jo “kontinenti mëmë” i Ballkanit që bashkë me Lindjen e Mesme deri vonë ka qënë epiqendra e zhvillimeve dhe e tronditjeve historike. Librat thonë se jo i gjithë Ballkani ishte 500 vite në përbërje të Perandorisë Osmane, se ndarja e Ballkanit në Lindje e Perëndim, së pari është bërë andej nga shekulli i 4 sipas “Vijës së Theodhosit”. Pastaj u plotësua në ndarjen shpirtërore të madhe në vitin 1054 midis Kishës së Romës dhe asaj Kostandinopojës, më pas me ndarjen e madhe armiqësore të shkaktuar nga rrënimi i tmerrshëm prej kryqëzatës katolike në Kostandinopojën Ortodokse në vitin 1204 e më vonë edhe në raste e për shkaqe të tjera (luftrat napoleoniane, sulmet e Hitlerit).

Pushtimi osman një pjesë të madhe të Ballkanit e ka gjetur të shkëputur nga Perëndimi. Kurse trojet shqiptare ishin vetëm pika ku ndeshej Lindja me Perëndimin. Skënderbeu ishte po aq aleat me lindorët ortodoksë, sllavët, rumunët sa me perëndimorët katolikë, mbretin e Napolit, ishte madje shpesh armik me Venedikun dhe i pakënaqur me Vatikanin.



Çfarë e pengon Ballkanin “të bëhet Europë”



Në librin “Rrëzimi i engjëjve” Viktoria Klark thotë se përçarja e Krishtërimit pati ndikime katastrofike për Krishtërimin Lindor e Perëndimor. “I pari humbi mendjen, i dyti humbi shpirtin”. Sundimi osman nuk ka ndikuar as për humbjen e mendjes e as të shpirtit. Ky sundim përkundrazi krishtërimit lindor i krijoi kushte për të gjalluar e gjallëruar, deri kur i erdhi çasti të sulej egërsisht edhe kundër bamirësve. Kurse myslimanizimi shqiptarëve jo vetëm u solli dobi, por edhe fatmirësi (pavarësisht se këtë gjë po e kundërshton tani edhe Fahri Balliu).

Po të nisesh nga pozitat e goditjeve që mori shovinizmi e ekspansionizmi serb nga pushtimi osman i duhet dhënë plotësisht të drejtë Predrag Simiçit kur shprehet se të këqijat në Ballkan filluan me myslimanizimin e shqiptarëve, sepse qysh atëhere u bë e fortë “diga shqiptare” për të ndaluar vërshimet sllave më tej. Për serbët e keqe për Ballkanin quhet ajo që është e keqe për qëllimet shoviniste serbe. Prandaj serbët gjithnjë janë përpjekur t’u rrasin me zor në kohë shqiptarëve se e keqja edhe për këta ka qenë sundimi osman e myslimanizmi. Ata shqiptarë që vazhdojnë të përhapin këtë përralltari serbe mendojnë si serbë e jo si shqiptarë, bëjnë punën e serbëve e jo të shqiptarëve.

Edhe tek Kadare me sa duket ka ngjitur hija e “mitit të viktimizimit” që kanë përhapur serbët në Ballkan përderisa shkruan “popujt ballkanas qendrojnë përpara portave të Europës pa mundur të fshehin dot shenjën që u ka lenë në trup e në ndërgjegje Perandoria Osmane” (“Korrieri” 25.8.2001). Mirë shqiptarët e boshnjakët që u myslimanizuan në masë, po grekëve, serbëve, bullgarëve, kroatëve, sllovenëve, rumunëve, çfarë shenje u la në trup Perandoria Osmane që s’i pranon Europa? Rusët, ukrainasit, biellorusët, sllovakët nuk ishin nën Perandorinë Osmane. Grekët tashmë Europa i ka pranuar, megjithëse ata mbeten “lindorë” e nuk bëhen dot “perëndimorë”.

Anglezja Viktoria Klark që për dy vjet i ka rënë poshtë e përpjetë gjithë Europës ortodokse shkruan se popujt ortodoksë sllavë e grekë të Ballkanit e të EuropësLindore shënjat në trup i kanë nga grindja e madhe në gjirin e Krishtërimit. Ajo përmend fjalët që i ka thënë Patriarku Bortolomeo në Stamboll: “Jeta e krishterë në Perëndim u bë antropocentrike, ndërsa në krishtërimin ortodoks lindor ajo mbeti teantropike”.

Në gazetën franceze “Le Monde” të datës 24 nëntor 1998 është botuar një intervistë që Dominikë Dombres i ka marrë shkrimtarit Zhak Lakarrier, “ specialist i botës helenike”. Thelbi i mendimeve të shkrimtarit është dhënë qysh në titullin e intervistës “ Për një grek ortodoksia është shtëpia”. Intevistuesja thekson se sipas këtij specialisti “greku i sotëm më shumë përcaktohet nga feja e tij se sa nga pozita gjeogrfaike. Ai na siguron se Greqia nuk do të jetë kurrë krejtësisht europiane, sepse banorët e saj mendojnë se e ardhmja e tyre vendoset më shumë në Sofie e Beograd se sa në Bruksel”.

Në Lindje nacionalizmi fetar pranon më lehtë rregjimet që i ngjajnë ose i afrohen teokracisë, dhe sundimtarëve etnarkë. Klark e paralajmëron Perëndimin se: “….shpërthimi në rritje i protestës së ortodoksëve europianë kundër Perëndimit nuk është një shpërthim inati i përkohshëm ….. rrënjët e protestët shkojnë deri në vitin 1054”. Nëse Europa Perëndimore e koncepton Europën e Bashkuar si një ripërtëritje të Perandorisë Romake, apo të Perandorisë së Shenjtë Romake përçarja e madhe do të sjellë mëri të reja. Nacionalizmi fetar i vendeve të Ballkanit e të Europës Lindore nuk do të merakoset për demagogjinë që bëjnë eurocentristët lidhur me Europën e Bashkuar dhe vija ndarëse e dy degëve të Krishtërimit mund të thellohet sërish në hendek siç ishte në kohën e luftës së ftohët e të ballafaqimit midis NATO-s e Traktatit të Varshavës. Është iluzion të mendohet se mund të bëhet lehtë e për afat të gjatë aleanca që po kërkojnë disa tani midis Perëndimit Katolik e Protestan me Rusinë Ortodokse kundër botës islamike gjoja për të luftuar terrorizmin. Është një dinakëri e njohur ajo që bën tani Rusia e Putinit për t’u hequr e gatshme të bëjë aleancë më Perëndimin në emër të luftës kundër terrorizmit. Rusia kërkon të përfitojë nga situata që të nxjerrë me duart e të tjerëve gështenjat e veta nga zjarri. Aleanca e Rusië me Perëndimin për shkatërrimin e fashizmit përfundoi menjëherë në Luftë të Ftohtë pas kapitullimit të Gjermanisë e të Japonisë.

Prandaj Kadareja dhe të tjerë që ndjekin idetë e tij i bëjnë vetëm shërbim të keq kombit shqiptar që përsërisin pa pushim fjalët urrejtje për osmanët në histori dhe myslimanët sot, dhe ua përshkruajnë Ballkanin si një gjymtyrë të Europës të amputuar nga xherahët e dikurshëm osmanë që tani e paskan marrë përsipër ta ngjisin e ta bëjnë funksionale kirurgët e sotëm nga Europa Perëndimore. Autorja angleze Viktoria Klark në faqen e fundit të librit të saj (414) ka bërë një konstatim që i shkon si përgjigje më e përshtatshme propagandës së Kadaresë për integrimin e Ballkanit në Europë: “Është vështirë të merret me mend se si Ballkani e Rusia në Lindje mund të integrohen me pjesën tjetër të Europës nëse të dy anët e kontinentit nuk i shtrohen punës për të ndryshuar, për t’u marrë vesh. Pa një njohje të ndërsjellë më të madhe të asaj që Perëndimi e Lindja humbën nga njëri-tjetri me “Shizmën e madhe”, pa përpjekje për të rivendosur barazpeshën, duhet të kemi shumë frikë”.

Kjo që thotë Klark nuk është e lehtë të bëhet për një kohë relativisht të shkurtër. Megjithë histerinë që përhapet tani pas aktit terrorist në Neë York kundër Islamit dhe myslimanëve nuk duhet besuar se teoria e Samuel Hantingtonit për “përplasjen e qytetërimeve” mund të bëhet vepruese vetëm kur është fjala për përplasjen e krishterimit me myslimanizmit dhe nuk mund të veprojë edhe midis dy degëve të krishtërimit.

Në intervistën e botuar në “Korrieri” të datëss 5 teor 2001, Ismail Kadare kur është pyetur rreth kësaj doktrine të Hantingtonit është shprehu saktë se “nuk beson në profecinë e tij...pasi nuk është luftë midis qytetërimve por luftë midis një qytetërimi dhe një qendre terroristësh... që nuk mund ta quajmë qytetërim, por thjesht terrorizëm apo mortje”. Britmat e para të ngazëllimit pas shembjes së kullave në Nju Jork se erdhi ora e vërtetimit të teorisë së Hantigntonit për përplasjen e qyterimit perëndimor në koalicion me Rusinë ortodokse kundër qytetërimit islamik i kemi dëgjuar nga bisedat në studiot televizive franceze që më pas u pasuan me histeri anti-islamike deri me fyerjet e Berluskonit kundër qytetërimit islam. Por më vonë filluan komandat “prapa ktheu!” edhe në këtë propgandë perëndimore, gjë që e gjejmë fatmirëisht të pasqyruar edhe në intevistën më të fundit të Kadaresë.

Ndërhyrja e NATO-s në Kosovë ishte prova e parë se bombat e të krishterëve mund të hidhen edhe mbi të krishterët, se Ballkani nuk është njesi uniforme më vete, se integrimi ballkanik nuk është lehtësisht i arritshëm në kuadrin e perspektivës së Europës së Bashkuar.


"Mr.Dituri"alias Sabri Selmani

[helios]

REALITETI I SHPERFILLUR


-Sprova e Ismail Kadaresë, Identiteti evropian i shqiptareve, është mbështetur ne premisa te gabuara
-Ismail Kadare pandeh se i ka ardhur çasti i dëshiruar qe te dëgjohet për disa oktava me larte zëri i tij, me pare i peshperitur, kundër identitetit mysliman
-Është shume e nevojshme qe këto ide dhe këto përfytyrime te Ismail Kadaresë te hidhen poshtë me kohe dhe hamendjesime
-Kritiken e pikëpamjeve te mia mbi ndikimin e mundshëm çintegrues te vetëdijes se tejshquar fetare ne shoqërinë e sotme shqiptare prandaj edhe ne identitetin kombëtar,Ismail Kadare e fillon ashtu siç filloheshin shkrimet politike dhe ideologjike ne kohen e komunizmit.

Shkruan: Rexhep Qosja


Premisa te gabuara

Siç e kam parapare ne parafjalën e saj, trajtesa mbi idetë çintegruese ne shoqërinë e sotme shqiptare e botuar ne vazhdime ne gazetën e Prishtinës "Epoka e re" dhe ne gazetën e Tiranës "Korrieri" e pastaj e botuar edhe si libër me titullin ideologjia e shpërbërjes nga Shtëpia botuese TOENA , ka shkaktuar një sere reagimesh si ne Shqipërinë shtetërore ashtu edhe ne Kosove. Nuk e di a është me i madh numri i reagimeve pajtuese a numri i reagimeve mospajtuese. Si te paret ashtu edhe te dytat dëshmojnë, ndërkaq se ceshtjet e ngritura ne atë trajtese ishte e nevojshme te ngriheshin. Shkrimtari i madh argjentinas., Horhe Luis Borhes, thotë se "Libri qe nuk e përmban kunderlibrin mund te konsiderohet i panevojshëm". Çdo libër, pavarësisht a është letrar a shkencor, e përmbarojnë lexuesit,miq kundërshtar te autorit, qofte duke e pohuar, qofte duke e mohuar.

Për t'iu përgjigjur te gjitha reagimeve do te duhej te shkruaja një libër me te madh se Ideologjia e shpërbërjes, i cili sigurisht do te shkaktonte reagime te reja te përshkuara edhe prej me shume ndjenjash se reagimet e deritashme.

Ne vend se te gjithave, do t'i përgjigjem vetëm reagimit te Ismail Kadaresë, Identiteti evropian i shqiptareve. Kjo domethënë se mbesin pa përgjigje te gjithë reaguesit e tjerë ndaj trajtesës Ideologjia e shpërbërjes:

1.predikuesit e identitetit kombëtar kosovar, si identitet kombëtar i ri ne Ballkan:

2. predikuesit e gjuhës se dyte standarde për folësit me identitet kombëtar kosovar:

3. thirrësit për kthimin e shqiptareve mysliman ne "fenë e te pareve", si gjoja kusht për pranimin me te shpejtuar te Shqipërisë shtetërore dhe te Kosovës ne Bashkimin Evropian!

Ne reagimin e Ismail Kadaresë Identiteti evropian i shqiptareve do përgjigjem për këto arsye kryesore: e para , pse e ka shkruar një shkrimtar dhe publicist i njohur me popullorësi te veçante; e dyta pse ne ketë reagim është i përmbajtur një shpërdorim i disa pikëpamjeve te mia, sidomos te pikëpamjeve mbi ndikimin e mundshëm çintegrues te vetëdijeve te tejshquara fetare ne shoqërinë e sotme shqiptare; e treta, pse ky reagim ka shkaktuar jehone nder lexuesit shqiptare si ne Shqipërinë shtetërore ashtu edhe ne Kosove dhe , e katërta, dhe , me vendimtarja, pse ne ketë reagim janë shprehur ide dhe janë krijuar përfytyrime , qe nuk e nderojnë kulturën shqiptare.

Sprova e Ismail Kadaresë, Identiteti evropian i shqiptareve, është e mbështetur ne premisa te gabuara: ne përpjekje për te dëshmuar, ne njërën ane kundërshtitë kulturore mes Evropës dhe Lindjes myslimane, kurse ne anën tjetër sipërinë e identitetit evropian ndaj identiteteve tjera, para se gjithash ndaj identitetit mysliman! Dhe, kjo sipëri është –te përdorë një togfjalësh te Zhan-Pol Sartrit- sipëri raciste.

Gjykimet e këtilla te Ismail Kadaresë, gjithsesi shume befasuese, nuk mund te mos shikohen si rrjedhoje e disa dukurive dhe disa disponimeve te përshtatshme politike dhe fetare ne bote. Nuk mund te mos mendohet se tani kur , si pasoje e fundamentalizmit islamik, te tejshkallezuar mbas pushtimit amerikan te Irakut, është rritur disponimi kundermysliman ne disa vende perëndimore; kur kryetari Xhorxh Bush bën mobilizimin politik te krishterimit; kur emri i profetit Muhamed dhe fjalët islam,mysliman, xhami, shkaktojnë sëndisje ne mjedise te ndryshme perëndimore; kur si thonë studiues, po kthehet epoka e konflikteve mes krishterimit e islamit dhe e kryqëzatave; kur disa politikane shqiptare ne Kosove e quajnë politike te leverdishme për karrierën e vet te ndërrojnë fenë; kur, si pasoje e sjelljeve shpërfillëse te disa politikaneve shqiptare mysliman ne Kosove e ne Shqipëri ndihen te diskriminuar, ja , tani, Ismail Kadare pandeh se i ka ardhur çasti i dëshiruar qe te dëgjohet për disa oktava me larte zëri i tij, me pare i pëshpëritur, kundër identitetit mysliman,ne te vërtet kundër perbereseve mysliman ne identitetin e përbashkët, te përgjithshëm, historik, te shqiptareve!
Për këtë arsye është shume e nevojshme qe këto ide dhe këto përfytyrime te Ismail Kadaresë te hidhen poshtë me koheshe pa hamendjesime.

Do ta bej këtë vendosmërisht, edhe pse me shume keqardhje për shume arsye ne këtë përgjigje detyrimisht te gjate.
Nuk e bej këtë pse e kam emrin mysliman Rexhep. Jo.
Nuk e bej këtë pse shkoj ne Xhami a pse i fali pese vaktet e ditës! Jo. As nuk shkoj ne xhami për t'u lutur as nuk falem ne asnjë vakt te ditës. Jo

E bej këtë për hir te perëndive te mi : te Vërtetës dhe te Drejtës.
E bej këtë për te njëjtën arsye për te cilën kam shkruar mijëra faqe gjate shume viteve te kaluara : për te mbrojtur bashkëkombësit, bashkëqytetaret, prej padrejtësive te pushtetit, prej dhunës se shtetit serb dje, dhe prej diskriminimit pavarësisht kush e bën këtë diskriminim sot.
E bej këtë për te njëjtën arsye për te cilën ne vitin 1994 kam mbrojtur krishterimin shqiptar prej disa shpjegimesh te disa bashkëqytetareve tepër te përkushtuar si mysliman, për c'gje kam shkruar ne librin Tronditja e shekullit.
E bej këtë për te qene shpirtërisht i lire pavarësisht prej çmimit qe paguaj për këtë liri. E unë jam i lire sepse kam zgjedhur te Vërteten dhe te Drejtën.

Sprova e Ismail Kadaresë, Identiteti evropian i shqiptareve, nuk është reagimi i tij i pare mospajtues ndaj pikëpamjeve te mia letrare dhe kulturore. Ne shkrimin Rreth ndikimeve te huaja dhe karakterit kombëtar te letërsisë, te botuar ne gazetën Zëri i popullit me 8.4.1973, me te cilën i përgjigjke shkrimit tim Letërsia kombëtare dhe letërsia botërore ose afrimi përmes ndryshimeve, te botuar ne përmbledhjen Panteoni i rralluar ne vitin 1972, ai me akuzonte si "tellall i kozmopolitizmit", qe , me gjuhen e atëhershme politike do te thoshte se po predikoja evropianizimin dhe amerikanizmin e letërsisë shqipe. Tani, 34 vjet me vone, ai me akuzon se kinse po e mohoj atë qe atëherë e predikoja!
Unë, natyrisht, nuk po e akuzoj Ismail Kadarenë tani se, para 34 vitesh, duke predikuar veçimin e Shqipërisë dhe identitetin Stalinist, ne te vërtet predikonte kunderevropianizimin! Unë vetëm po ve ne dukje se perëndia i shndërrimeve Protej, i cili e ka dhuruar Ismail Kadarenë edhe me dhuntinë e nxitimshndrrimeve për te qene politikisht sa me i koniunkturshem, ia ka parathënë edhe këtë nxitimshndrrim, fryt i te cilit është sprova Identiteti evropian i shqiptareve.

Po, t'i leme njëherë për njëherë këto dy shkrime te një kohe te kaluar dhe te merremi me reagimin e tanishëm te Ismail Kadaresë Identiteti evropian i shqiptareve ndaj trajtesës sime Ideologjia e shpërbërjes, ne te vërtet ndaj kreut te kësaj trajtese Identiteti kombëtar dhe vetëdija fetare, qe sigurisht nuk do te jete nxitimshnderrimi i tij i fundit. Dhe te shohim sa te vërteten dhe te drejtën do t'ia filloj qëllimit te tij: shpërfilljes se identitetit mysliman si njeri nga perversit fetare te IDENTITET KOMBETAR SHQIPTAR.

Shprehitë e vjetra

Kritiken e pikëpamjeve te mia mbi ndikimin e mundshëm çintegrues te vetëdijes se tejshquar fetare ne shoqërinë e sotme shqiptare, prandaj edhe ne identitetin kombëtar, Ismail Kadare e fillon ashtu siç filloheshin shkrimet politike dhe ideologjike ne kohen e komunizmit: duke zbatuar metodologji ideologjike- duke ia vene gishtin tregues komplotit te armiqve te brendshëm dhe te jashtëm politike e klasore dhe duke kërkuar likuidimin e tyre moral! Dy ngjarje politike i shërbejnë Ismail Kadaresë për te bere politikisht dhe ideologjikisht te dyshimta, ne te vërtetë kombetarisht te dënueshme, pikëpamjet e mia mbi ceshtjen e trajtuar: e para, ardhja e kryekomisionarit te Bashkimit Evropian, Baroso, ne Tirane ne lidhje me nënshkrimin e afërm te marrëveshjes se Shqipërisë me Evropën dhe, e dyta fillimi i bisedimeve për statusin e ardhshëm te Kosovës, qe sapo kishin filluar ne Vjene. Unë isha ai qe , ja me veprimtari mendore dhe politike po sabotoja fitoret qe sapo dukeshin ne horizontin shqiptar!
Po,t'ia japim fjalën vete Ismail Kadaresë:
" Sa me shume qe nënshkrimi i marrëveshjes se Shqipërisë shtetërore me Evropën afrohej, aq me fort ndiheshin murmurimat. Sa me shume qe afrohej caktimi i staturist te Kosovës,me fjalët tjera, besimi i Evropës e i Amerikës se Kosova mund te hynte si shtet i pavarur ne familjen kontinentale, aq me shume kembengulese behej krrokama se shqiptaret ishin si mish i huaj, pra i padashur, për Evropën".
"S ishte mbushur as java e fillimit te bisedimeve te Vjenës për statusin e Kosovës, e s'kishin kaluar veç disa ore qe avioni i kryekomisionarit evropian Baroso, ishte ulur ne aeroportin e Tiranës, kur murmurimat disi kaotike u shtuan. Ato u shfaqen madje edhe atje ku priteshin me pak, si për shembull, ne ndonjë deklarim te akademikut nga Kosova, Rexhep Qosja".

Meqenëse presjet i ve edhe ku s'duhet, nuk është e çuditshme pse Ismail Kadare nuk e ve pikëçuditjen ku duhet: ne fund te kësaj fjalie.

Po te leme rregullat e pikësimit e te gramatikës e te shohim logjiken.

Për te pare sa larghedhëse është kjo logjike politike po i kthejmë dy pasuset e cituara ne trajtën e bashkëbisedimit sepse, kështu, do te mësojmë me mire çka ne thelb mendon autori dhe si mund t'i përgjigjet ndonjë lexues.

Çka po ngjante nder shqiptaret ne çastet kur po afrohej nënshkrimi i marrëveshjes se Shqipërisë shtetërore me Bashkimin Evropian?

Po ndiheshin murmurimat.
( Mungon pikëçuditja).

Çka po ngjante ne çastet kur po afrohej caktimi i statusit te Kosovës, me fjale te tjera besimi i Evropës e i Amerikës se Kosova mund te hynte si shtet i pavarur ne familjen kontinentale?

Aq me kembengulese behej krrokama se shqiptaret ishin si mishi i huaj, pra i padashur, për Evropën!

Cilit ishin këta krrokates?
S'ka përgjigje!
Çka ngjau pak para se te mbushej java e fillimit te bisedimeve te Vjenës për statusin e Kosovës, e s'kishin kaluar veç disa ore qe avioni i kryekomisionarit evropian, Baroso, ishte ulur ne aeroportin e Tiranës?

Murmurimat kaotike u shtuan edhe me shume.
Prej nga erdhën ato murmurima kaotike?
Prej nga priteshin me pak.
Prej nga priteshin me pak?
Nga ndonjë deklarim i akademikut nga Kosova, Rexhep Qosja.
Akademiku nga Kosova? Pse e quan akademiku nga Kosova? A vetëm nga Kosova? Ai ne zemër s'e ndan Shqipërinë nga Kosova. Për ta larguar prej Shqipërisë shtetërore apo për te treguar se nuk njihet ne Shqipërinë shtetërore?
S'ka përgjigje!
Mos kur thua se priteshin me pak do te thuash se , megjithatë, nuk është qe nuk priteshin fare murmurima kaotike prej gojës se tij?
Si mund te priteshin murmurima te tilla qe t'i pandeh kaotike prej tij kur ai ka shkruar mbi 3500 faqe për ceshtjen e Kosovës dhe ceshtjen shqiptare ne përgjithësi dhe te gjitha këto faqe janë dëshmi e përpjekjeve te tij për t'u çelur dyert e shtëpisë se madhe evropiane edhe për shqiptaret? Si mund te priteshin murmurima te tilla kaotike prej tij, qe ti i pandeh kunderevropiane kur aq përpjekje mendore dhe politike ka bere dhe bën ai për te sjelle vlerat dhe standardet evropiane ne jetën e popullit te vet?
S'ka përgjigje.


Përdorimi politik i Nënë Terezës
Po cila është e vërteta për qëndrimin tim ndaj mbajtjes së portretit të Nënës Tereze në institucionet e Kosovës, në të vërtetë në një institucion partiak dhe në një institucion administrativ të Kosovës? Nuk është e vërtetë se jam ngritur me "nervozizëm" kundër mbajtjes së portretit të Shenjtores Nëna Tereze, në institucionet e Kosovës; e vërtetë është, vetëm se jam ngritur dhe ngrihem pa nervozizëm kundër përdorimit politik të emrit, të portretit dhe të veprimtarisë së misionares dhe humanistes, Nëna Tereze, prej disa fundamentalistëve fetarë dhe disa koniunkturistëve politikë gjithnjë për interesat e tyre fetare - në rastin e parë dhe kushtetore - në rastin e dytë. Të them se menjëherë pas vdekjes së saj, për Nënën Tereze kam botuar një sprovë dhe kam dhënë dy deklarata: njërën të kërkuar prej BBC-së e tjetrën prej mediave të Prishtinës. Qëndrimi im ndaj emrit dhe portretit të Nënës Tereze sot nuk mund të mos jetë i kushtëzuar nga përdorimi fundamentalist fetar dhe politik i atij emri dhe atij portreti. Mbas gjithë asaj që është bërë dhe po bëhet rreth Nënës Tereze, domethënë mbas gjithë këtij përdorimi e shpërdorimi politik të emrit, të portretit dhe të veprimtarisë së saj si misionare dhe humaniste, nuk e quaj kombëtarisht të mençur mbajtjen e portreteve të saj qoftë në institucionet politike e shtetërore të Kosovës, qoftë në institucione politike e shtetërore të Shqipërisë shtetërore. Jo. Është tejtheksuar se veprimtaria prej humanisteje e Nënës Tereze është e pandarë, madje, e kushtëzuar, nga veprimtaria e saj prej misionareje katolike. Papa Gjon Pali i Dytë ka shpallur disa qindra të shenjtë, gjithsesi, thonë njohës të tij, më shumë se të gjithë papët para tij. Ndër shenjtorët dhe shenjtoret që ka shpallur Ai dhe që kanë shpallur papët para tij, natyrisht se nuk ka ortodoks, hebre, hindus, mysliman. Të gjithë janë shpallur shenjtorë dhe shenjtore sepse ishin të jashtëzakonshëm si katolikë. Është e kuptueshme se prej të gjithë atyre që e shikojnë portretin e Nënës Tereze, kudo qoftë i vënë ai, që e shikojnë shtatoren e saj kudo qoftë e ngritur ajo, që e lexojnë emrin e saj kudo qoftë i shkruar ai, Nëna Tereze perceptohet si shenjtore katolike. Kot përpiqen të na e mbushin mendjen përdoruesit fetarë dhe politikë të emrit, të portretit dhe të veprimtarisë së saj humaniste, se Nëna Tereze meriton të jetë portreti, shtatorja, mbishkrimi mbizotërues në institucionet politike e shtetërore, në institucionet kulturore të qyteteve shqiptare, sepse është fituesja e vetme shqiptare e Çmimit Nobel. Çmimi Nobel i është dhënë edhe shkencëtarit dhe humanistit shqiptar, Ferid Murati, zbulimi shkencor i të cilit është i rëndësishëm për të gjithë njerëzit në të gjitha kontinentet dhe jo vetëm për të sëmurët, të varfrit e të braktisurit e botës, para së gjithash, të Indisë. Por, Ferid Muratit nuk i ngrihet kund një shtatore, nuk stoliset me emrin e tij ndonjë institucion kulturor, nuk vihet portreti i tij në ndonjë institucion politik e shtetëror. Pse? Sepse Ferid Murati nuk është i krishterë, prandaj emri dhe portreti i tij nuk mund të shpërdoren për nevojat e mobilizimit politik të krishterimit dhe për nevojat karrieriste të koniunkturistëve tanë politikë dhe kulturorë.
Në fund të shtjellimit të sipërthënë është e kuptueshme të shtrohet pyetja: ku i çon shqiptarët përdorimi i tillë i tejshtrirë e i tejmadhëruar fetarisht i emrit, i portretit dhe i veprimtarisë së Nënës Tereze? Çka u sjell shqiptarëve, të cilët u takojnë jo vetëm dy a tri, po pesë feve (katolike, ortodokse, myslimane, protestante dhe ateiste) përdorimi aq irracional i emrit, i figurës dhe i veprimtarisë së një shenjtoreje sa edhe emri i aeroportit të Tiranës pagëzohet me emrin e saj: NËNA TEREZE, edhe pse çdokush mund ta dijë se prej atij aeroporti, ashtu si edhe prej çdo aeroporti në këtë botë, mund të ngrihen nesër edhe aeroplanë luftarakë, që do të bombardojnë fshatra e qytete e të vrasin burra, gra, fëmijë, të varfër e të sëmurë, të cilëve ajo ua kishte kushtuar jetën? Çka do të thotë ky mitologjizim në thelb fetar, për arsye fundamentaliste fetare dhe të koniunkturshme politike, i një shenjtoreje në një vend shumëfetar? Logjika e jep këtë përgjigje: do të thotë nxitje e pjesëtarëve të feve të tjera, para së gjithash, të fesë myslimane, që e njëjta gjë të bëhet me emrat dhe me portretet e figurave të shquara fetare të fesë së tyre. Për këtë arsye emri, portreti dhe shtatorja e Nënës Tereze duhet vënë në mjedise fetare, humanitare dhe shëndetësore e jo edhe në aeroportin e Tiranës, e jo edhe në institucione politike e shtetërore, e jo edhe në sheshe të qyteteve. Bashkëjetesa e harmonishme mes feve, të cilave u takojnë shqiptarët, baraspesha historike midis këtyre feve, interesat historike të popullit shqiptar e kërkojnë sot si dje, nesër si sot, që emrat, portretet dhe shtatoret e figurave të njohura, të shquara e të mëdha kombëtare, historike dhe kulturore, siç janë Gjergj Kastrioti-Skënderbeu, Gjon Buzuku, Marin Barleti, Pjetër Budi, Frang Bardhi, Konstandin Kristoforidhi, Vaso Pasha, Abdyl, Sami dhe Naim Frashëri, Çajupi, Fan Noli, Faik Konica, Ismail Qemali, Hasan Prishtina, Gjergj Fishta, Ndre Mjedja, Eqrem Çabej, Aleksandër Moisiu dhe të sa e sa piktorëve, skulptorëve, kompozitorëve, shkencëtarëve, krijuesve e artistëve të tjerë të mos zëvendësohen nga emra, portrete, shtatore klerikësh, shenjtoresh, që perceptohen para së gjithash si vetje fetare - katolike, myslimane, ortodokse. Të sipërpërmendurit janë emra vetjesh që mbahen mend për veprat kulturore që kanë lënë a për bëmat historike që kanë bërë, që kanë pasur, kanë dhe do të kenë funksion integrues në jetën e popullit shqiptar, sepse vepra e tyre, krijimtaria e tyre, veprimtaria e tyre kulturore, shoqërore, politike i shërbente Shqipërisë, u shërbente të gjithë shqiptarëve. Pavarësisht së cilës fe i takojnë, ata perceptohen ndryshe se ç'perceptohet Nëna Tereze: perceptohen kryekëput si krijues e veprimtarë atdhetarë e jo si fetarë.

Identiteti dhe identitetet
Përveç, si e pamë, për nervozizmin që "nuk lë pa prekur mbajtjen e portretit të Nënës Tereze në institucionet e Kosovës", Ismail Kadare më fajëson edhe se po e ndaj "identitetin evropian" të shqiptarëve në "identitet mysliman" dhe në "identitet të krishterë". Dhe, kjo ndarje, që bëkam unë, i ngjan atij si një muzikë e njohur, që e ka dëgjuar shumë herë. I shqetësuar prej tingujve të kësaj muzike të dëgjuar shumë herë, është e kuptueshme pse ai ua përkujton lexuesve shumë i sëndisur pasojat e një ndarjeje të tillë, domethënë të një muzike të tillë! Në vend të gjithë fjalive, në të cilat numërohen ato pasoja, po e citoj vetëm fjalinë përmbyllëse: "Përçartje të tilla, në prag të afrimit të portave të Evropës, përpara se të ishin komike, janë thellësisht tragjike. Si të tilla, ato kërkojnë një përgjigje të qartë, serioze dhe pse jo, të prerë. Në raste të tilla parimi kryesor është se një popull është ai që është dhe s'ka nevojë as për pudër zbukurimi e as për blozë përçmuese".
Bukur apo jo!
Një popull është ai që është.
S'ka dyshim.
Dhe, s'ka nevojë për pudër zbukurimi.
Pa dyshim.
As për blozë përçmuese.
Pa dyshim.
Kur e zbukurojmë një popull me pudër zbukurimi?
Kur e quajmë evropian dhe të krishterë, pa dyshim.
E kur e shëmtojmë me blozë përçmuese?
Kur e quajmë joevropian dhe mysliman, pa dyshim!
Domethënë: pudra zbukuruese mund të qitet vetëm në fytyrën evropiane dhe të krishterë, kurse bloza përçmuese vetëm në fytyrën joevropiane dhe myslimane! Kjo është përgjigjja e qartë, serioze dhe, pse jo e prerë e Ismail Kadaresë! Bukur apo jo! Muzika ngjan shumë e njohur apo jo!

Po, t'i kalojmë njëherë për njëherë gjykimet e këtilla "serioze", serioze në mënyrë raciste,të Ismail Kadaresë dhe të merremi pak me katekizmin e tij të identitetit.
Prej sprovës së tij Identiteti evropian i shqiptarëve shihet se Ismail Kadare e trajton identitetin si diçka të dhënë njëherë e përgjithmonë, që e përcaktojnë gjeografia, lidhja gjinore, ngjyra e lëkurës dhe... hajde gjeje çka më! "S'duhej ndonjë filozofi për të kuptuar se fetë mund të ishin të ndryshme, por identiteti, ashtu si lidhja gjinore, mbetej gjithmonë një"! Kultura materiale dhe shpirtërore, feja, tradita, zakonet, historia- si të mos ishin fare: ato nuk lënë kurrfarë shenjash në identitetin e vetjeve, grupeve etnike dhe popujve! Ku është dëgjuar kjo? Maturanti që do të gjykonte ashtu për identitetin në Bashkimin Evropian dhe në SHBA-të do të përsëriste klasën. Ndikimin e fesë në përbërjen e identitetit Ismail Kadare jo vetëm se e mohon, por edhe e përbuz! Thuajse nuk ka parë dhe thuajse nuk ka dëgjuar se fetë janë përbërës shumë i rëndësishëm i identitetit, aq të rëndësishëm sa shumë herë dhe shumëkund janë bërë përcaktues të tij. Po të mos ishte kështu, nuk do të flitej, për shembull, për qytetërimin e krishterë dhe për qytetërimin islamik. Dhe, po të mos ishte kështu, nuk do të shkruante Semjuel Hantingtoni veprën e tij Konflikti i qytetërimeve, në të cilën bazë të qytetërimeve që ai, fatkeqësisht, i pandeh në konflikt, quan fenë myslimane, në njërën anë dhe fenë e krishterë, në anën tjetër!
Në sprovën e tij Ismail Kadare gjykon dhe bën përgjithësime për identitetin, duke mos pasur parasysh se kemi identitet të veçantë dhe identitet të përgjithshëm; identitet vetjak dhe identitet kolektiv; identitet konvencional dhe identitet të ri; identitet historik dhe identitet kulturor; identitet politik dhe identitet mendor; identitet fetar dhe identitet shtetëror. E të tjera. Të gjitha këto identitete, që janë identitete më pak a më shumë të veçanta, të një rrafshi më të ngushtë, bashkohen në një përgjithësi, në një të tërë, që do t'i themi identiteti kombëtar.
Dhe, më konkretisht: kemi shqiptarë me identitet kosovar, shqiptarë me identitet lab, shqiptarë me identitet gegë, shqiptarë me identitet toskë, shqiptarë me identitet mirditas, shqiptarë me identitet malësor, por të gjitha këto identitete të veçanta bashkohen në atë përgjithësinë, të përgjithshmen, të tërën, që i themi identiteti kombëtar shqiptar.
Dhe, më tej: kemi shqiptarë me identitet katolik, shqiptarë me identitet ortodoks, shqiptarë me identitet mysliman, shqiptarë me identitet protestant dhe shqiptarë me identitet ateist, por të gjitha këto identitete të veçanta, më të ngushta, më të vogla, në sajë të përbashkëtave të përmbajtura në secilin prej tyre bashkohen në atë përgjithësinë, në atë të përgjithshmen, në atë të tërën që i themi IDENTITETI KOMBËTAR SHQIPTAR.
Ai që i ka të qarta këto, ai që ka kuptim për marrëdhënien e të veçantave me të përgjithshmen, nuk do të akuzojë kë se po ndan shqiptarët në të krishterë dhe në myslimanë vetëm pse konstaton se kemi shqiptarë me identitet të krishterë dhe shqiptarë me identitet mysliman - se ata si të krishterë (katolikë, ortodoksë, protestantë) dhe myslimanë janë të gjithë shqiptarë: janë shqiptarë në sajë të përbashkëtave shqiptare të përmbajtura në secilën prej feve të tyre.
Pse, atëherë, Ismail Kadare çel derën e çelur prej meje para tij?!

Evropa shumëkulturore
Ashtu siç nuk do ta kuptojë drejt marrëdhënien e identiteteve fetare shqiptare me identitetin kombëtar shqiptar, po ashtu Ismail Kadare nuk do ta kuptojë drejt as marrëdhënien e identitetit kombëtar shqiptar me identitetin evropian! Nuk është e vështirë për të parë se togfjalëshin identitet evropian ai e njëjtëson me projektin politik evropian, domethënë me Bashkimin Evropian, si bashkësi e shteteve dhe popujve evropianë, në njërën anë dhe me krishterimin, në anën tjetër. Nuk ka dyshim se shtetet dhe popujt, që do të përbëjnë Evropën e Bashkuar, do të kenë një identitet politik-shtetëror, si një përgjithësi, si një e tërë, si një e përbashkët e të veçantave politike dhe shtetërore të shteteve që do ta përbëjnë. Evropës së Bashkuar të gjitha shtetet që do ta përbëjnë do t'ia dhurojnë, të mos thuhet do t'ia flijojnë, të veçantat e tyre politiko-shtetërore, por nuk do të mund të thuhet se Evropës së Bashkuar do t'ia flijojnë, së paku tani për tani, identitetet e tyre kombëtare, në të cilat janë të përmbajtura veçantitë që nënkuptojnë historia, gjuha, feja, tradita, kultura, zakonet e të tjera. Nuk e di si do të jetë sot pesëdhjetë a sot njëqind vjet, por sot për sot shihet se të gjithë popujt evropianë, që përbëjnë Bashkimin Evropian, kujdesen të ruajnë përbërësit e identitetit të tyre kombëtar: historinë, gjuhën, fenë, kulturën, traditën e përbërësit e tjerë. Bashkimi Evropian bëhet Evropë e kombeve.
Përpos me projektin politik evropian, domethënë me Bashkimin Evropian, togfjalëshin identitet evropian Ismail Kadare e njëjtëson edhe me krishterimin. Ky njëjtësim, historikisht i shikuar, nuk është i saktë. Kontinenti evropian nuk ka prejardhje vetëm të krishterë. Është i madh numri i intelektualëve dhe i politikanëve evropianë të cilët vitin e kaluar e kanë kundërshtuar nismën për të futur në Kushtetutën e Bashkimit Evropian konceptin mbi prejardhjen e krishterë të kontinentit. Shkrimtari dhe teoriku i njohur italian, Umberto Eko, e kundërshton atë nismë për dy arsye:
e para, për arsye politike, dhe,
e dyta, për arsye historike.
Arsyeja politike: nuk duhet të futet në Kushtetutën e Bashkimit Evropian koncepti mbi prejardhjen e krishterë të kontinentit, sepse Evropa e ardhshme duhet të jetë, thotë ai, projekt politik dhe vizion antropologjik e kjo, projekt politik dhe vizion antropologjik, për të e nënkupton Evropën shumëkulturore, shumëfetare dhe, gjithnjë e më dukshëm, shumëracore, shumëngjyrëshe - jo vetëm të bardhë.
Arsyeja historike: nuk duhet të futet në Kushtetutën e Bashkimit Evropian koncepti mbi prejardhjen e krishterë të kontinentit sepse e kaluara e kontinentit, thotë ai, nuk është plotësisht e krishterë. Kulturën evropiane e kanë pasuruar: matematika e Indisë, mjekësia arabe, filozofia dhe shkenca greke, kur e kur e zbuluar në Evropë përmes arabëve, filozofia dhe shkenca romake, gjuha latine si gjuhë e ritualeve të shenjta, mitet dhe adetet pagane me trajtat e politeizmit, monoteizmi i hebrenjve. E të tjera.

Ide raciste
Nuk mund të them a është a s'është Ismail Kadare i një mendjeje me intelektualët dhe politikanët evropianë, që janë ngritur kundër futjes në Kushtetutën e Bashkimit Evropian të konceptit mbi prejardhjen e krishterë të kontinentit, por mund të them se disa ide dhe disa mendime të tij të përmbajtura në Identitetin evropian të shqiptarëve do të priteshin mirë prej publicistes së njohur italiane, Oriana Falaçi dhe prej kult-shkrimtarit francez, Mishel Uelbek, që në vendet e tyre janë akuzuar për ide raciste!
Pse do të mund të priteshin mirë prej asaj publicisteje dhe prej atij shkrimtari disa ide dhe mendime të shkrimtarit tonë?
Sepse janë ide raciste.
"Letrat e Shqipërisë - shkruan Ismail Kadare në Identitetin evropian të shqiptarëve - janë të qarta. Populli shqiptar nuk ka identitet gjysmak, të shtirë apo të fshehur pas lajlelulesh mashtruese. Identiteti i tij është gjithashtu i qartë, pavarësisht se dikush nuk dëshiron ta shohë, e dikujt nuk i intereson ta shohë".
Kush janë ata që nuk dëshirojnë ta shohin këtë identitet të qartë të shqiptarëve?
S'ka përgjigje!
Kush janë ata të cilëve nuk u intereson ta shohin identitetin shqiptar, që nuk është i "fshehur pas lajlelulesh mashtruese"?
S'ka përgjigje!
A ka identitete të fshehura pas "lajlelulesh mashtruese"?
S'ka përgjigje!
Pse s'thuhet se edhe letrat e Kosovës janë të qarta?
S'ka përgjigje!
Çka thuhet më tutje?
Thuhet: "Gjeografia, gjëja më kokëfortë në botë, dëshmon e para evropianitetin shqiptar. Zelli i atyre, që me çdo kusht duan ta zbehin disi edhe këtë fakt kokëfortë, arrin disa herë të krijojë përshtypjen se Shqipëria është në skaj të Evropës dhe fill pas saj nis Turqia, ose Azia. Ndërkaq, kur hedh sytë në hartë, vëren se gjer në atë kufi shtrihen së paku tri shtete të tjera: Maqedonia, Greqia dhe Bullgaria. Për të mos përmendur atë që quhet "Turqia evropiane". Popullsia shqiptare, ashtu si e gjithë kontinentit evropian, është e bardhë. Ashtu si gjuha, ajo quhet, në rastin më të favorshëm, pasardhëse e ilirëve, në më të pafavorshmet, e trako-ilirëve".
A është e mundshme?
Shkrimtari është bërë mësues i gjeografisë: po na tregon se Shqipëria është në Evropë. Nxënësit që do të përgjigjeshin saktë do të merrnin notë dhjetë!
A është e mundshme! Muzika, vërtet, ngjan si e njohur! Tragjikisht e njohur.
Shqipëria dhe Kosova, kur është fjala për identitetin, i paskan letrat e ndara! E mësuam prej gojës së Ismail Kadaresë se letrat e Shqipërisë janë të qarta, por çfarë janë letrat e Kosovës. Çfarë janë letrat e shqiptarëve në Maqedoni? Çfarë janë letrat e shqiptarëve në Mal të Zi? Çfarë janë letrat e shqiptarëve në Luginën e Preshevës?
Të paqarta!
Pse nuk qenkan të qarta letrat e Kosovës? Pse nuk qenkan të qarta letrat e gjithë shqiptarëve të tjerë kudo qofshin ata? Përgjigjen na e jep, natyrisht, vetë Ismail Kadare: duke i ndarë letrat e Kosovës prej letrave të Shqipërisë shtetërore!
Dhe, kjo përgjigje nuk është e bindshme për arsye se gjeografia, "gjëja më kokëfortë në botë", atë që e dëshmon për Shqipërinë shtetërore do të duhej ta dëshmonte edhe për Kosovën dhe shqiptarët e tjerë, së paku në Ballkan.
Gjeografia është një "gjë" shumë e dashur nga shkrimtari ynë. Pse? Sigurisht për dy arsye: e para, për arsye se e dëshmon evropianitetin e shqiptarëve të Shqipërisë shtetërore dhe, e dyta, pse Evropën e ndan, në sajë të Gjirit të Bosforit, të Mesdheut dhe të Gjirit të Gjibraltarit, prej Azisë dhe prej Afrikës! Ismail Kadare është i gëzuar pse Shqipëria shtetërore është më larg prej Azisë se disa shtete të tjera evropiane me identitet evropian. Ai është i gëzuar pse midis Shqipërisë shtetërore dhe Azisë shtrihen tri shtete: Maqedonia, Greqia dhe Bullgaria. "Për të mos përmendur atë që quhet "Turqia evropiane"! Dhe, këtë çerekshtetin tjetër, Turqinë evropiane, ai e fut në thonjëza!
Pas këtyre margaritarëve gjeografikë, me të cilët e stolis qafën e Shqipërisë, shkrimtari ynë na e dhuron kryemargaritarin gjeografik, me çmimin e të cilit shpreson të na bëjë të lumtur të gjithëve: "Popullsia shqiptare, ashtu si e gjithë kontinentit evropian, është e bardhë". Në qoftë se gjeografia u ka caktuar shqiptarëve dhe evropianëve të tjerë fatin që të jenë të bardhë, mos gjeografia ua ka caktuar fatkeqësinë aziatikëve dhe afrikanëve që të jenë të verdhë, të vrugët, të zinj? Mos ngjyra është arsyeja pse Ismail Kadare dëshiron të na mbajë sa më larg prej tyre?
Nuk është gjeografia e vetmja frymëzuese e idesë raciste të Ismail Kadaresë: frymëzim të njëjtë mund t'i sjellin atij edhe historia e arkeologjia. Dëgjojeni: "Ashtu si gjuha, ajo quhet (popullsia shqiptare- R.Q) në rastin më të favorshëm, pasardhëse e ilirëve, në më të pafavorshmet, e trako-ilirëve"! Meqenëse, si e thonë studiuesit e tij, racizmi është "botëkuptim që s'pranon t'i çmojë dinjitetet të barabarta", atëherë na del se rumunët e shkretë, si pasardhës të dakëve, fis trakas, nuk mund të kenë dinjitet të barabartë me pasardhësit e ilirëve, madje, as të iliro-trakasve.
Po, t'i lëmë për pakëz idetë raciste dhe të merremi me frymëzuesen e tyre kryesore: me gjeografinë.


Gjeografia lëvizëse

Është e çuditshme pse Ismail Kadare, megjithëse do të ketë qenë në kontinente të ndryshme, sigurisht, në Amerikë, në Azi dhe në Afrikë, nuk do të shohë se deri ku arrin roli i gjeografisë në përcaktimin e identitetit të popujve dhe të grupeve të ndryshme etnike. Nuk është shumë e vështirë, edhe në qoftë se nuk kemi pasur fatin që, përpos Evropës, të shohim edhe kontinente të tjera, të pranojmë se gjeografia, vërtet, flet shumë për identitetin e popujve e të grupeve etnike por, megjithatë, nuk i thotë të gjitha për të. Përpos gjeografisë, edhe një sërë faktorësh të tjerë marrin pjesë, cili më pak e cili më shumë, në përcaktimin e identitetit të tyre. Mund të thuhet se dikur, para, fjala vjen, katër-pesë shekujsh, gjeografia, vërtet, e përcaktonte plotësisht ose përafërsisht plotësisht, identitetin e popujve dhe të grupeve të ndryshme, por më vonë ky ndikim i saj do të vijë duke u pakësuar gjithnjë e më dukshëm. Zbuluesit e kontinenteve e të vendeve të reja, Kristofor Kolombo, Ferdinand Magelani, Amerigo Vespuçi dhe hulumtuesit e kontinenteve të zbuluara, mandej, posaçërisht të Afrikës, Azisë dhe Amerikës Jugore do të jenë të merituar – do të thoshin kozmopolitët apo do të jenë fajtorë - do të thoshin kundërshtarët e tyre - pse lartmadhëria e saj gjeografia pothuaj ka rënë prej fronit të lartë të identitetit.

Pse mund të thuhet kështu?

Mund të thuhet kështu sepse janë të shumtë shembujt që e dëshmojnë shfronësimin e gjeografisë në mbretërinë e identitetit.

Nuk ka dyshim se dikur, para zbulimit të kontinenteve të reja, gjeografia e kontinentit të Australisë e përcaktonte identitetin (fizik, shoqëror dhe kulturor) e aborixhanëve; gjeografia e Amerikës e përcaktonte identitetin e majëve, inkëve, shoshonëve, çejenëve, apaçëve, komançëve e të fiseve të tjera indiane; gjeografia e kontinentit të Afrikës e përcaktonte identitetin e zezakëve, të arabëve dhe të popujve a grupeve të tjera që në atë kontinent jetonin; gjeografia e kontinentit të Azisë e përcaktonte identitetin e persianëve, tani të quajtur iranas, të afganëve, të kinezëve, të japonezëve, të vietnamezëve, të hindusve, të tajlandezëve e të tjerëve. Ajo kohë, ndërkaq, ka kaluar përgjithmonë dhe nuk do të kthehet më. Kontinentet e reja, Amerika dhe Australia, janë banuar me popullsi të kontinenteve të vjetra, para së gjithash, me popullsi të Evropës, të Afrikës dhe të Azisë. Prej gjysmës së dytë të shekullit njëzet, lëvizjet e njerëzve prej shteti në shtet, prej kontinenti në kontinent janë bërë më të shpeshta. Tani njerëzit sikur e marrin gjeografinë me vete: në shpinë dhe në shpirt.

Çka po shohim tani?

Tani po shohim, natyrisht ata që duan të shohin, se anglezët, skocezët dhe irlandezët, fjala vjen, të cilëve dikur ua përcaktonin identitetin ishujt britanikë, e kanë ruajtur identitetin e tyre historikë edhe në Amerikë, në Kanada, në Australi dhe në Republikën Jugafrikane, natyrisht, të pasuruar me përbërës apo me ngjyresa përbërësish, që ka sjellë koha dhe që ka sjellë bashkëjetesa me popuj të tjerë në ato kontinente. Apo jo? Arabët jetojnë në dy kontinente, në kontinentin e Azisë dhe në kontinentin e Afrikës, prej të cilëve Ismail Kadare, pikërisht pse arabët jetojnë atje, përpiqet aq shumë ta largojë Evropën, sidomos, Shqipërinë, por arabët e kontinentit aziatik pothuajse nuk ndryshojnë prej arabëve të kontinentit afrikan: kanë të njëjtin identitet - arab, me prejardhje, me gjuhë, me fe, me kulturë, me qytetërim pothuaj të njëjtë.

T'i afrohemi edhe më tepër Evropës.

Turqit jetojnë në kontinentin e Azisë dhe në kontinentin e Evropës, që janë të ndarë nga Bosfori, por turqit e Turqisë evropiane nuk ndryshojnë me asnjë përbërës të identitetit prej turqve të Azisë.

Rusët jetojnë edhe në Evropë edhe në Azi, por rusët e kontinentit evropian kanë të njëjtin identitet që kanë rusët aziatikë.

Shqiptarët jetojnë në Ballkan, në këtë pjesë të skajshme të Evropës, e jetojnë edhe në SHBA-të, në Kanada dhe në Australi, por shqiptarët ballkanikë, që kanë pasur rastin të vizitojnë bashkëkombësit e tyre në ato kontinente, nuk thonë se e kanë ndryshuar identitetin, së paku jo ata që kanë lindur në Ballkan. Përkundrazi. Thonë se shqiptarët që jetojnë në kontinente të tjera nuk janë më pak shqiptarë se ne në Ballkan: e kanë tejçuar atje identitetin kombëtar dhe e ruajnë traditën kulturore me shumë dashuri.

Se sa është bërë i paqëndrueshëm roli i gjeografisë në përcaktimin e identitetit të popujve e të grupeve të ndryshme etnike në këtë planet më së miri, ndoshta, e tregojnë hebrenjtë. Fati tragjik historik i ka shpërndarë në disa kontinente, në vende të ndryshme të kontinentit evropian, të kontinentit aziatik dhe të kontinentit amerikan, por, prapë, edhe nëse përpiqen shumë që t'u përshtaten kushteve politike, shoqërore, kulturore në vendet ku jetojnë, prapë e ruajnë identitetin historik të hebrenjve.

Por, sa i paqëndrueshëm është bërë ndikimi i gjeografisë në identitetin e popujve e të grupeve të ndryshme na e thotë edhe deklarata e shkrimtares së njohur amerikane, Emili Dikinson. I takonte brezit të ashtuquajtur brezi i humbur i shkrimtarëve amerikanë; kishte vendosur të jetonte një kohë larg Atdheut të vet - në Evropë, në Paris. Kur, më një rast, miqtë evropianë e pyesin: a frikësohet se duke jetuar aq gjatë larg Atdheut, larg SHBA-ve, do të mbetet pa rrënjë, ajo do të përgjigjet: "Çka më duhen rrënjët në qoftë se nuk janë rrënjë që mund t'i marr me vete". Kjo shkrimtare, me popullorësi, kryesisht, të paktë, por, megjithatë, shkrimtare gjeniale, para Luftës së Dytë Botërore e kishte vërejtur atë që ne as shtatëdhjetë vjet pas saj nuk po e vërejmë: se gjeografia nuk është më çka ishte. Kush ju beson të dhënave sendore mund të bindet se të njëjtën fjali të shkrimtares amerikane do të mund ta shqiptonin edhe Fani Noli, Faik Konica, Arshi Pipa, që kanë jetuar dhe kanë vdekur në SHBA-të, Naim Frashëri e Sami Frashëri, që kanë jetuar dhe kanë vdekur në Azi, në Stamboll; Vaso Pasha që ka vdekur në Azi, në Liban; Andon Zako Çajupi që ka vdekur në Afrikë, në Egjipt; Filip Shiroka që ka jetuar dhe ka vdekur në Azi, në Liban, dhe, sot, Naum Prifti dhe Naim Balidemaj, që jetojnë e krijojnë në Nju-Jork.

Ç'duan të thonë të gjitha këto të dhëna?

Duan të thonë, ndoshta, se gjeografinë mund ta shpallin edhe më tej faktor vendimtar në përcaktimin e identitetit të popujve e të grupeve të ndryshme etnike vetëm ata politikanë e intelektualë, të cilët, kur flasin për gjeografinë dhe identitetin, në thelb mendojnë për gjeografinë e kohës së Kristofor Kolombos. Harrojnë se, përpos lëvizjeve të njerëzve prej kontinenti në kontinent, edhe teknika e teknologjia, mediat elektronike, interneti dhe globalizimi i egër, ndikojnë në identitetin e popujve më shumë se gjeografia e shfronësuar.

Ç'duan të thonë të gjitha këto?

Duan të thonë, ndoshta, se që nga zbulimet e Kristofor Kolombos e këndej e, sidomos, që nga Revolucioni i Madh Francez, më 1789 e këndej, shumëfish më tepër se gjeografia është gjeopolitika, pra, politika e të fuqishmëve dhe e të pasurve, ajo që luan rol të "perëndishëm" në identitetin e vartësve të të gjitha llojeve.

Identiteti dhe kultura

Përpos gjeografisë, Ismail Kadare do ta vërë edhe kulturën në shërbimin e përpjekjeve të tij për përgjithmonë me përbërësit myslimanë të identitetit të shqiptarëve. Është bindur, më në fund, se vetëm me gjeografinë nuk e ka kryer punën. Përpos nocioneve, më së shpeshti të pasqaruara a të keqkuptuara, do të përdorë ai edhe krahasime, metafora e simbole për t'imohuar e, kur nuk arrin t'i mohojë, për t'I zhvlerësuar ata përbërës. Si shkrimtar do ta quajë të arsyeshme apo, ndoshta, edhe të obligueshme që më së pari të qërojë hesape me letërsinë e bejtexhinjve, e cila, sipas tij, është fryt i luftës që bënte Perandoria otomane, "për zbehjen e identitetit shqiptar dhe zëvendësimin me atë otoman", edhe pse kjo letërsi nuk ka luajtur ndonjë rol të veçantë në krijimin a mbajtjen e identitetit të shqiptarëve myslimanë. Në këtë betejë fitoren e pandeh të paracaktuar, për ç'arsye edhe mund të shkruajë: "Letërsia e bejtexhinjve, për shembull, njëfarë brumi i përzier shqiptaro-turk, u thye përfundimisht, si një sajesë prej qerpiçi prej murit hijerëndë e monumental, ndonëse të ftohtë, të traditës së letërsisë dygjuhëshe shqiptaro-latine".

Sa më kujtohet, as Osman Myderrizi, as studiuesit e tjerë të paktë para tij apo pas tij të letërsisë së bejtexhinjve, nuk kanë shkruar se autorët e saj ishin të detyruar prej pushtetit turk që të shkruanin ashtu siç shkruanin, domethënë se ajo letërsi ishte e tillë çfarë ishte sepse në Perandorinë Otomane kishte një doktrinë teorike-letrare dogmatike, së cilës, deshën s'deshën, ishin të detyruar t'i përmbaheshin shkrimtarët, në radhë të parë shkrimtarët shqiptarë. Sa dihet, në Perandorinë Otomane nuk kishte një formacion letrar, që do të quhej "realizmi otoman" apo, "realizmi despotik". Perandoria Otomane, si e thonë historianë të saj evropianë, që kanë jetuar në Stamboll si përfaqësues diplomatikë të vendeve të tyre evropiane, ishte një shtet kur më pak e kur më shumë despotik, si mbretëritë e asaj kohe në Evropë. Ka madje historianë evropianë që thonë se Perandoria Otomane, së paku deri në shekullin XIX, ishte shtet që e karakterizonte toleranca etnike. Mos të ishte kështu, thonë ata, nuk do të mbahej aq gjatë. Në këtë mbretëri ngjante, sigurisht, shpesh, që fatkëqijtë e shpallur fajtorë të nguleshin në hunj, por edhe në mbretëritë evropiane ngjante që fatkëqijtë e shpallur fajtorë të digjeshin në turrë të drurëve!

Mund të besohet se ndonjëri nga të dënuarit më parë do të zgjidhte djegien në zjarr se nguljen në hu, por mund të kishte edhe të tillë që më parë do të zgjidhte nguljen në hu se djegien në zjarr! Barbaria politike ishte ligji i kohës edhe në Azi edhe në Evropë. Bejtexhinjtë shqiptarë shkruanin ashtu siç shkruanin jo pse ishin të detyruar t'i nënshtroheshin luftës së Perandorisë Otomane "për zbehjen e identitetit shqiptar" dhe për "gjymtimin e trurit të tyre", por pse vetë, vullnetarisht, kishin vendosur të shkruanin ashtu: përzieshëm!

Letërsia e bejtexhinjve shkruhej prej vetjeve, që kishin kryer farë shkolle fetare në gjuhën turke, arabe a persiane, ashtu siç shkruhej letërsia e krishterë prej vetjeve që kishin kryer farë shkolle a fakulteti në gjuhën latine. Ajo shkruhej prej vetjeve, të cilët, si shumëherë dhe shumëkund gjatë historisë, e kishin pranuar pushtetin, gjuhën, kulturën, p o l i t i k ë n , ideologjinë, zakonësinë, rendin shoqëror të pushtuesit: të pushtuesit despotik, i cili, megjithatë, vëllezërit e tyre të besimit katolik dhe ortodoks i lejonte të shkruanin qoftë shqip, qoftë latinisht, qoftë greqisht apo italisht. E tillë çfarë ishte ajo përfaqësonte për ta dhe lexuesit e tyre shijen e kohës, besimin dhe iluzionin e kohës. Letërsia e bejtexhinjve ishte, pra, shprehje e vullnetshme e autorëve të saj, ashtu siç ishte letërsia katolike apo ortodokse shprehje e vullnetshme e autorëve të tyre, ashtu siç ishte letërsia e realizmit socialist shprehje e vullnetshme, edhe teorikisht e mbështetur, e Ismail Kadaresë në kohën e komunizmit. Letërsia e bejtexhinjve shkruhej mbi temat fetare, si edhe letërsia e krishterë. Letërsia e bejtexhinjve, ndërkaq, më shpesh se letërsia e krishterë, shkruhej edhe mbi tema laike dhe kjo do të thotë se tematikisht ishte më e pasur se ajo. Po t'i vlerësojmë artistikisht, pa paragjykime fetare, letërsinë e bejtexhinjve dhe letërsinë e krishterë do të mund të themi se nuk dallojnë shumë njëra prej tjetrës, me përjashtim të sibilave të Pjetër Bogdanit që shquhen me vlerë estetike: janë letërsi me vlera kryesisht modeste artistike. Por, aq sa e ul vlerën e letërsisë së bejtexhinjve leksiku i huaj - turk, arab dhe persian, po aq e shton vlerën historike gjuhësore të letërsisë së krishterë, në mënyrë të veçantë të letërsisë katolike, pikërisht gjuha shqipe e përdorur në të sado me shumë shtresa të huaja.

Ismail Kadare na bën me dije, i gëzueshëm, se letërsia e bejtexhinjve na qenka thyer përfundimisht "si një sajesë prej qerpiçi" prej "murit hijerëndë e monumental, ndonëse të ftohtë, të traditës së letërsisë dygjuhëshe shqiptaro- latine". As historia e letërsisë shqipe, as historia politike e popullit shqiptar nuk e dëshmojnë këtë pohim poetik. Letërsia dygjuhëshe shqiptaro-latine asnjëherë, gjatë asnjë shekulli, nuk ia ka vënë përpara letërsisë së bejtexhinjve murin e saj "hijerëndë e monumental", prandaj edhe nuk e ka thyer, siç thuhet, "si një sajesë prej qerpiçi". Letërsitë nuk qërojnë hesape mes vetes as me mure, as me qerpiçë! Letërsitë dygjuhëshe shqiptarolatine, shqiptaro-greke dhe shqiptaro- turke, shqiptaro-arabe kanë bashkëjetuar, duke mos u takuar apo duke u takuar rrallë e tek, deri në gjysmën e dytë të shekullit nëntëmbëdhjetë. Jo ato njëra- tjetrën, po vetëm letërsia e Rilindjes Kombëtare, që në jetën e popullit shqiptar sjell idenë laike as katolike, as ortodokse, as myslimane, që kryetemë të saj bën Kombin në vend të Fesë, do t'i tregojë historikisht jo përkatëse, historikisht të tejkaluara ato letërsi. Shkrimtarët e Rilindjes do t'i pranojnë ato si traditë të vetën, pavarësisht prej ideologjive fetare në të cilat mbështeteshin jo për arsye artistike sa për arsye se, duke i pranuar që të tria, mund të ndërtohej ideologjia kombëtare shqiptare mbi sloganin: fe e shqiptarëve është shqiptaria. Ata I trajtonin ato letërsi të barasvlershme qoftë edhe pse ishin të vetëdijshëm se nuk kishte arsye as etnike, as shoqërore, as ideologjike që autorët e njërës prej tyre të shpalleshin më të aftë, më të talentuar se autorët e të tjerave.

Mendja e shëndoshë nuk do t'i quante më të pa dhunti krijuese bejtexhinjtë se krijuesit e letërsisë së krishterë vetëm pse ishin myslimanë.

Sado letërsia e Rilindjes kombëtare e bënte historikisht të tejkaluar, letërsia e bejtexhinjve, si edhe letërsia e krishterë, do të vazhdojë të shkruhet edhe më vonë, në Kosovë, madje, deri te Lufta e Dytë Botërore.

Qëndrimi tepër subjektiv, nga pikëpamje historiko-letrare I paarsyeshëm, i Ismail Kadaresë ndaj letërsisë së bejtexhinjve nuk merr fund me kaq. Ai shkruan se "gjatë kohës së komunizmit u bënë shumë përpjekje për ta rehabilituar këtë letërsi, me qëllimin meskin për t'ia kundërvënë letërsisë tradicionale mesjetare, sidomos asaj katolike, që regjimit nuk i pëlqente kurrsesi". Dhe, këto përpjekje për "rehabilitimin" e saj bëheshin pavarësisht pse studiuesit, që "e morën nëpër duar, e panë se, përveç që ishte qesharake për nga niveli, ajo ishte thellësisht e pamoralshme".

E pse ishte qesharake për nga niveli kjo letërsi?

Ishte qesharake për nga niveli pse nuk përshkohej prej besimit të krishterë si letërsia e krishterë, sidomos ajo katolike, po prej besimit mysliman!

E pse ishte thellësisht e pamoralshme kjo letërsi?

Ishte thellësisht e pamoralshme jo aq për shkak se pjesa e saj erotike ishte e "mbushur me motive ashikësh e dylberësh", që Shqipëria mund t'ia paraqiste Evropës sot" si dëshmi të habitshme të vizionit të saj të emancipuar për homoseksualizmin, dy shekuj përpara Evropës së sotme", por pse "e ashtuquajtura letërsi erotike, në një pjesë të madhe të saj s'ishte gjë tjetër veçse bejte dhe lavde për pedofilinë. Ne - vazhdon Ismail Kadare - i dëgjojmë këto këngë edhe sot, por shtiremi sikur nuk i marrim vesh ç'thonë. Ato gjëmojnë disa herë nëpër lokalet e natës, madje, në programet televizive, e ne prapë shtiremi se nuk i kuptojmë".

Kjo që thotë shkrimtari ynë është e vërtetë: në pjesën erotike të kësaj letërsie kishte, si të themi, pornografi, kishte homoseksualizëm, kishte ashikë e dylberë, kishte, ndoshta, edhe "bejte dhe lavde për pedofilinë"! Kishte shumë çka nga ato që mund të shihen e mund të dëgjohen edhe në një pjesë të nënkulturës së sotme masive. Por, lexuesit e sprovës së Ismail Kadaresë Identiteti evropian i shqiptarëve, që mund të kenë dëgjuar dhe lexuar se kush ishte kush në kohën e komunizmit, mund ta pyesin Ismail Kadarenë: ti që ishe gjatë deputet i Kuvendit të Republikës Popullore të Shqipërisë, që ishe, njëkohësisht, nënkryetar i Frontit Popullor të Shqipërisë, që edhe deputet, edhe nënkryetar i Frontit Popullor ishe përzgjedhur si përfaqësuesi më i shquar i letërsisë, një, si mund të thuhet, ideolog i krijimtarisë artistike komuniste, pse nuk e ngrije zërin kundër rehabilitimit të letërsisë së bejtexhinjve dhe kundër diskriminimit të letërsisë së krishterë, sidomos asaj katolike? Do të kishe argumente të fuqishme: ruajtjen e masave popullore prej atyre që këndoheshin në atë letërsi: prej homoseksualizmit, që aq fort e dënonte komunizmi dhe prej pedofilisë, që aq fort e dënonte edhe komunizmi dhe e gjithë bota? Pse i lejoje vetes të shkruaje në sprovën Mbi ndikimet e huaja dhe karakterin kombëtar të letërsisë, me të cilën i jepje përgjigje sprovës së Rexhep Qosjes Letërsia kombëtare dhe letërsia botërore ose afrimi përmes ndryshimeve: "Nuk ishte pak për letërsinë tonë (të realizmit socialist - R.Q) që në këta tridhjetë vjet të jetës së saj të ngrihet si një protestë kundër botës së vjetër, të ndante llogaritë një herë e përgjithmonë prej letërsisë reaksionare zyrtare, dekadente dhe klerikale të së kaluarës..."?

Po mirë, të mos kërkojmë mikut kosovar me uar Ismail Kadare të gjeografisë në ntitetit të popujve ndryshme që ata in e kulturës në titetit të shqiptarëve shumë prej Ismail Kadaresë në atë kohë kur nuk ishte e lehtë të thoshe lirisht çka mendoje, sidomos çka mendoje në kundërshtim me mendimet zyrtare, sado në Shqipëri edhe në atë kohë kishte intelektualë dhe qytetarë të zakonshëm që e thoshin mendimin mospajtues pavarësisht prej pasojave. Por, hajde, ta kërkojmë të drejtën dhe të vërtetën prej Ismail Kadaresë sot! Në qoftë se me të drejtë ngre zërin kundër pornografisë tradicionale në letërsinë e bejtexhinjve e në këngët popullore, pse nuk ngre zërin edhe kundër pornografisë në nënkulturën tonë të sotme? Mos pse ajo e para shprehet në gjirin e ideologjisë fetare myslimane, kurse kjo e dyta nuk është në lidhje me këtë ideologji fetare? Në qoftë se Ismail Kadarenë e shqetësojnë lokalet dhe televizionet, në të cilat, ja, këndohen këngë për ashikët, dylberët, pedofilët, pse nuk e shqetësojnë po aq edhe filmat pornografikë, në të cilët vajza të reja përjetojnë përuljen më të shtazërishme që mund të imagjinohet e që jepen rregullisht në shumë televizione në botë, që i shohin të rinjtë dhe qytetarët tanë, që duan t'I shohin? Në qoftë se sinqerisht e shqetësojnë këngët për dylberët, ashikët dhe pedofilët, pse nuk e shqetësojnë edhe këngët e shfrenimet pornografike në klubet e natës, në të cilat për joshje ashikërie përdoren edhe lloje të ndryshme të drogës? Pse nuk e ngre zërin edhe kundër këtij zhgruanimi, "zhburrërimi e zvetënimi moral të pashembullt"?


Mos pse ajo e para na qenka Lindje, kurse kjo e dyta Perëndim?

Mos pse kjo e dyta është dëshmi e identitetit modern evropian, kurse ajo e para ishte dëshmi e identitetit "lëngaraq", si e quan Ismail Kadare identitetin mysliman, të cilin identiteti shqiptar, "si një luan i zgjidhur nga zinxhiri", bënte përpjekje ta hidhte "si leckë"! Bukur! Identiteti, si luan me zinxhirë në qafë! Ku është parë luan i tillë? Me zinxhirë në qafë!

Betejës së pabarabartë mes identitetit mysliman dhe identitetit shqiptar pas çlirimit nga Perandoria Otomane i jep fund vetë Ismail Kadare kur thotë: "Kombet nuk ndryshohen as nga pushtimet e as nga konvertimet". Për të dëshmuar sa serioz, sa shkencor, sa i qëndrueshëm është ky pohim i Kadaresë po e japim një të dhënë. Në Enciklopedinë linguistike të Kembrixhit, të autorit Dejvid Kristal, shkruan se deri sot, në botë, janë shuar rreth njëzetmijë gjuhë, që ishin gjuhë të grupeve të vogla etnike, të fiseve dhe të popujve. Me to mund të besohet se janë shuar a janë përvetuar nga popuj të tjerë edhe folësit e tyre. Dhe, mund të besohet se numri më i madh i këtyre grupeve, fiseve dhe popujve janë shuar a janë përvetuar nga popuj të tjerë si pasojë e pushtimeve dhe e kolonializmit.

Edhe historia shqiptare e përgënjeshtron përgjithësimin "teorik" të Ismail Kadaresë: pushtimi turk ka sjellë konvertimin e mbi dy të tretave të popullit shqiptar, kurse ky konvertim ka sjellë një identitet fetar, identitetin fetar mysliman, si përbërës I identitetit të përgjithshëm, historik shqiptar: i identitetit kombëtar shqiptar. Domethënë: kombet mund të ndryshohen shumë edhe nga pushtimet, edhe, sidomos, nga konvertimet.

Thirrje për kthim në fenë e të parëve

Përpos në Shqipërinë shtetërore, ku, thotë Ismail Kadare, përkraheshin prej komunizmit, bejteve, muzikës, këngëve, veshjeve, në përgjithësi, traditës myslimane, shqiptarët do t'ia shohin sherrin edhe në ish-Jugosllavinë. Dhe, do t'ia shohin sherrin jo vetëm në Jugosllavinë mbretërore, por edhe në Jugosllavinë komuniste.

Duke filluar prej viteve të 50-ta të shekullit njëzet, shkruan ai, shqiptarët po treteshin: " I gjithë ngjyrimi kombëtar po zbehej me shpejtësi. Muzika po orientalizohej më fort se më parë, veshjet e famshme tradicionale, ato që edhe gjatë periudhës së gjatë otomane ishin ruajtur, po zëvendësoheshin, jo prej veshjeje të kohës si kudo, por me petka arabe, që nuk ishin njohur kurrë në këtë vend. Jugosllavia, kjo primadonë e "botës së tretë", po i ofronte kësaj bote popullsinë më të padëshiruar të saj, shqiptarët. Ajo përpiqej që këta të ngjanin sa më pak evropianë e aq më shumë afrikano-veriorë e aziatikë". Megjithëse në fund të kësaj fjalie do të duhej të vihej, së paku një pikëçuditje, Ismail Kadare e vë një pikë të zakonshme! Jugosllavia, "primadona" e botës së tretë, po i afronte asaj bote popullsinë më të padëshiruar: shqiptarët në ndryshorin (variantin) afrikano-verior dhe aziatik! Domethënë: popullsia më e padëshiruar e kësaj bote nuk ishin shqiptarët, po vetëm shqiptarët që ngjanin "më pak evropianë e aq më shumë afrikanoveriorë e aziatikë"! Përfundimi i gjykimit të këtillë të Ismail Kadaresë është ky: afrikano-veriori dhe aziatiku, për shkak se dallojnë prej evropianit, nuk kanë dinjitet të barasvlershëm me të. Ja edhe një shpërthim racist i shkrimtarit tonë - edhe një qërim hesapesh me turqit dhe me arabët!

Nuk ka dyshim se si në Jugosllavinë mbretërore ashtu edhe në Jugosllavinë komuniste janë bërë përpjekje të ndryshme për shkombëzimin e shqiptarëve. Përpjekje për shkombëzimin e tyre, gjithsesi shumë djallëzore, ishte regjistrimi pa I pyetur, i një numri shqiptarësh si myslimanë apo si turq! Por, as në Jugosllavinë mbretërore, as në Jugosllavinë komuniste shqiptarët as nuk janë kandisur, as nuk janë detyruar që të orientalizojnë muzikën e tyre, veshjen e tyre, pamjen e tyre vetëm e vetëm që të ngjajnë sa më pak evropianë e sa më shumë aziatikë, domethënë turq dhe afrikano- veriorë, domethënë arabë. Jo. Përkundrazi: ka ngjarë që detyrueshëm të "çaziatizohen" dhe të "çafrikanizohen"! Kështu, për shembull; grave, në shumë raste, me dhunë u është hequr ferexheja. Aziatizim dhe afrikanizim folklorik i shqiptarëve në Kosovë, "duke filluar prej viteve të 50-ta të shekullit njëzet", nuk ka ngjarë. As në Jugosllavinë mbretërore, as në Jugosllavinë komuniste, turqit nuk janë përbuzur, përkundrazi: janë çmuar. Kudo ishin në Jugosllavi - në Kosovë, në Maqedoni, ata ishin një si shtresë e lartë; në Kosovë ata ishin qytetarët e qytetëruar të Kosovës, fisnikët e Kosovës. Ata trajtoheshin kështu qoftë edhe për shkak se si Jugosllavia mbretërore ashtu edhe Jugosllavia komuniste kishte marrëdhënie politike dhe shtetërore me Turqinë të mira, në situata të veçanta, jashtëzakonisht të mira, kurse babai i Turqisë moderne, Ataturku, kishte qenë mik i mbretit Aleksandër, ashtu siç kishte qenë kryetari i mëvonshëm, gjeneral Evreni, mik i Josip Broz Titos.

Në Serbi dhe, në përgjithësi, në Jugosllavi nuk përbuzeshin siç i përbuz Ismail Kadare as veshja, as muzika turke apo arabe. Si muzika e veshja ashtu edhe veçori të tjera orientale të kulturës serbe shiheshin si një mbetje historike, që do të duhej të ruhej në muze, në teatër apo në festivale të këngës popullore. Të rinjtë shqiptarë, që kanë studiuar në universitetin e Beogradit, mbajnë mend se në dekanatin dhe sallat e Fakultetit të Gjuhës dhe të Letërsisë Serbe mbahej portreti I madh me fes në kokë i themeluesit të gjuhës letrare serbe, Vuk Stefanoviq Karaxhiqit, i cili njihet edhe si autor i sloganit ku jeton qoftë edhe një serb është tokë serbe, që do të bëhet slogani i nacionalizmit pushtues serb, duke filluar prej gjysmës së parë të shekullit nëntëmbëdhjetë. Në teatrot serbe, qoftë edhe në Beograd, më shpesh se asnjë shfaqje tjetër do të shihej shfaqja e punuar sipas dramës së shkrimtarit serb, Borisllav Stankoviq, Koshtana, në të cilën të gjithë personazhet janë të veshur siç ishin veshur në kohën e Perandorisë Otomane - allaturka dhe argëtoheshin siç ishin argëtuar atëherë - allaturka!

Ata që urreheshin në Jugosllavi, ata që përbuzeshin në Jugosllavi, në Jugosllavinë mbretërore dhe në Jugosllavinë komuniste, mund të ishin vetëm shqiptarët. Ata ishin të paracaktuar për të bërë punët më të rënda dhe më të pista në Beograd e në qytete të tjera si më të mëdha në të dy Jugosllavitë: për të bartur qymyrin dhe për të fshirë rrugët.

Dhe ata që ishin të paracaktuar për dajakun e policisë dhe për plumbat e ushtrisë serbe kudo e, sidomos, në kufirin me nënën Shqipëri, ishin kësulëbardhët - shqiptarët, që mbanin në kokë qylafin, që i binin fyellit dhe çiftelisë! Vetëm ata, thuhej në Klubin kulturor serb, ku përpunohej strategjia e zgjidhjes përfundimtare të çështjes shqiptare e ku ishte paraqitur edhe projekti i Vasa Çubrilloviqit Shpërngulja e arnautëve - para Luftës së Dytë Botërore dhe në UDB-në e Rankoviqit – pas Luftës së Dytë Botërore, e mbajnë kombin sepse vetëm ata nuk e ndërrojnë qykën lehtë! Në kohën kur Sllobodan Millosheviqi e kishte filluar të ashtuquajturin jogurt - revolucionin, me qëllim që të përmbyste autonominë e Kosovës të njohur në vitin 1974 dhe, ashtu, mandej, t'I ndryshonte marrëdhëniet kushtetutore mes republikave të ish-Jugosllavisë, serbëve që prej Kosovës shkonin nëpër Serbi për ta shprehur zëshëm mosdurimin e tyre ndaj shqiptarëve, në Novi Sad të Vojvodinës, u thuhej: kthehuni atje prej nga keni ardhur dhe qërojini hesapet me ato kokat e gjipsuara! Vetëm ata ju vijnë haqesh ju! Jo shqiptarët që Ismail Kadare i pandeh të veshur në rroba turke (aziatike -thotë ai) dhe arabe (afrikanoveriore - thotë ai) po shqiptarët, me kokë "të gjipsuar", ishin ata që duhej të dëboheshin prej Kosovës, sepse prej tyre, prej vitalitetit të tyre, prej qykës së tyre, frikësoheshin serbomëdhenjtë. Do ta provojmë këtë në vitin 1998 dhe në gjysmën e parë të vitit 1999: fshati shqiptar ishte ai mbi të cilin u derdh gjithë tërbimi i shtazërishëm i paramilitarëve, I policive në uniforma të ndryshme dhe i ushtrisë serbe dhe I cili u "pastrua etnikisht", për fat, vetëm përkohësisht. E, këta, "primadona e botës së tretë", Jugosllavia, nuk do të denjonte t'i vishte në veshjet e miqve të atëhershëm politikë: të turqve dhe arabëve.

Qëllimin e këtyre bredhjeve të tij fetare, politiko-historike, nëpër Jugosllavinë mbretërore dhe Jugosllavinë komuniste, Ismail Kadare do ta shpjegojë vetë kur shkruan: "Një shekull më pas - thotë ai - duke e zgjatur harkun kohor në një shekull edhe pse rrëfimin për orientalizimin e shqiptarëve në Jugosllavi e kishte filluar nga vitet e 50-ta të shekullit njëzet - kundër propagandës serbe që këmbëngulte t'i jepte shqiptarët si turq apo aziatikë të ardhur vonë në Ballkan, dhjetëra mijëra të rinj myslimanë shqiptarë më 1981-shin e 1991- shin, kërkuan rrënjët e krishterimit të hershëm shqiptar, aspak për arsye fetare, por thjesht për të treguar se populli I tyre kishte qenë ngulitur në Kosovë shumë shekuj përpara sllavëve".

Sa shumë do të befasohen "të rinjtë myslimanë shqiptarë" kur ta lexojnë këtë pohim propagandistik të koniunkturshëm të Ismail Kadaresë. Rinia studentore dhe shkollore e Kosovës, as në vitin 1981, as në vitin 1989-1990, nuk është ngritur në demonstrata "për të kërkuar rrënjët e krishterimit të hershëm shqiptar". Demonstratat e vitit 1981 dhe të vitit 1989-1990 nuk janë bërë as për të kërkuar rrënjët e paganizmit ilir, as të krishterimit të hershëm, as të krishterimit të vonshëm, as të myslimanizmit të hershëm a të vonshëm. Jo dhe jo. Kërkimi i rrënjëve të krishterimit të hershëm do të bëhet zbulim I komunistëve të kthyer shpejt e shpejt në gjoja demokratë pas viteve të '90-ta, të cilët do ta kuptojnë se duke i kërkuar ato rrënjë do të mundë të përfitojnë politikisht për karrierat e tyre! Dhe, disa prej tyre edhe do të përfitojnë: do të dëgjohet për ta dhe do të jenë të ndihmuar në përparimin e tyre. Të rinjtë e ngritur në demonstratat e vitit 1981 dhe 1989-1990 nuk do të kërkojnë rrënjë, sepse ata rrënjët i kishin me vete si në shtëpi, në shkolla e në fakultete ashtu edhe në demonstrata. Në qoftë se, megjithatë, do të pranojmë se do farë rrënjësh i kërkonin, atëherë duhet të thuhet e vërteta: të vetmet rrënjë që disa prej tyre kërkonin më 1981, fatkeqësisht, ishin rrënjët marksiste-leniniste!

Ata nuk ishin ngritur në demonstrata as "për të treguar se populli i tyre kishte qenë ngulitur në Kosovë shumë shekuj përpara sllavëve". Ata brohorisnin: jemi shqiptarë jo sllavë, jo për të thënë se shqiptarët janë rrënjës, banorë më të hershëm të Kosovës se serbët, po për të thënë se Kosova as etnikisht, as historikisht s'i takon Jugosllavisë. Ata nuk ishin ngritur në demonstrata as për arsye fetare, as për arsye arkeologjike, historike a linguistike. Për këtë as nuk kishin nevojë, as nuk kishin kohë. Ngulitjen e popullit të tyre në Kosovë përpara sllavëve e kishin dëshmuar arkeologët, historianët dhe gjuhëtarët e shquar shqiptarë: Hasan Ceka, Skënder Anamali, Muzafer Korkuti, Vangjel Toçi, Neritan Ceka, Aleks Buda, Arben Puto, Kristo Frashëri, Stefanaq Pollo, Kristaq Prifti, Ali Hadri, Gazmend Shpuza, Eqrem Çabej, një varg shkencëtarësh të huaj - gjermanë, francezë, italianë, bullgarë, kroatë, boshnjakë, madje, edhe ndonjë serb. Ata nuk e lodhnin mendjen atëherë të shqiptojnë në demonstrata parullat fetare që Ismail Kadaresë do t'i duhen dhjetë a njëzetepesë vjet më vonë për koniunkturën e tij politike dhe letrare. Ata ishin ngritur në demonstrata për ta bërë botore një kërkesë shumë më të rëndësishme: kërkesën për Kosovën republikë e cila, mbasi të bëhej republikë, do të mundë të bashkohej me, si thuhej atëherë, shtetin amë - Shqipërinë.

Cili s'është misioni i Shqipërisë

Nxitimi për të qenë politikisht i koniunkturshëm atje ku ai shumë dëshiron të jetë i koniunkturshëm, do të bëjë që Ismail Kadare të predikojë një ide politike oh sa të palejueshme për Shqipërinë dhe një ide politike, oh sa të palejueshme për të si krijues!

Ta dëgjojmë me ç'vetëbesim e predikon këtë ide ai.

"Klisheja krejtësisht e gabuar e përftimit të Shqipërisë si vend ndërmjetës, një sanduiç midis Lindjes dhe Perëndimit, një qytetërim as ashtu, as kështu, thënë ndryshe një "vend i as-asit", s'na bën kurrfarë nderi. Së pari, sepse nuk është e vërtetë, së dyti, sepse të lakmosh një cilësim të tillë, është njëlloj si të vetëshpallesh "gjysmak", që në shqip midis të tjerash do të thotë "tarrallak". Ideja e përhapur andejkëndej, dhe fatkeqësisht e përkrahur nga Qosja, se "fati ynë historik është i paracaktuar për të sendërtuar zbutjen e kundërshtimeve midis Lindjes dhe Perëndimit", të kujton një nga njollat (e) historisë shqiptare, kapardisjen e Shqipërisë komuniste për kinse misionin e saj planetar për mbrojtjen e marksizëm-leninizmit.

Ide të tilla delirante, ato me të cilat, Shqipëria, për një kohë të gjatë, u bë gazi i botës, u kanë ardhur në majë të hundës shqiptarëve".

Çfarë margaritari politik!
Çfarë margaritari diplomatik!
Çfarë margaritari historik!
Çfarë margaritari gjuhësorstilistik!

Për ta kuptuar plotësisht, me të gjitha ngjyresat politiko-diplomatike, dhe tragjiko-komike këtë katekizëm politik të Ismail Kadaresë është e nevojshme ta kthejmë në trajtë të bashkëbisedimit.

Çka është pohimi i Rexhep Qosjes se fati historik i popullit shqiptar është i paracaktuar për të sendërtuar zbutjen e kundërshtimeve midis Lindjes e Perëndimit?

Është një klishe krejtësisht e gabuar e përftimit të Shqipërisë si vend ndërmjetës, një sanduiç midis Lindjes e Perëndimit.

Thënë ndryshe?

Thënë ndryshe do të thotë një vend i as-as- it.

Çka s'na bën ky pohim i Rexhep Qosjes?

S'na bën kurrfarë nderi.

Pse s'na bën kurrfarë nderi pohimi për Shqipërinë si vend ndërmjetës, që mund të zbusë kundërshtitë midis Lindjes dhe Perëndimit?

Sepse, kjo së pari nuk është e vërtetë.

E së dyti?

Së dyti, sepse të lakmosh një cilësim të tillë, të lakmosh të bëhesh ndërmjetës është njëlloj si të vetëshpallesh gjysmak.

Çka do të thotë gjysmak në shqip?

Gjysmak në shqip, midis të tjerash, do të thotë "tarrallak".

A është kjo ide që i pari e paraqet publikisht Rexhep Qosja?

Kjo është ide e përhapur andej-këndej?

Nuk më kujtohet që për këtë ide të kem lexuar në gazetat tona a të kem dëgjuar në mediat tona elektronike.

S'ka përgjigje!

Idetë e përhapura andej këndej kanë një shqiptues të parë.

S'ka përgjigje!

Duket, megjithatë, se shqiptues i parë publik I kësaj ideje djallëzore, kësaj klisheje, të jetë Rexhep Qosja.

S'ka përgjigje!

Çka të kujton kjo ide e Rexhep Qosjes e përftimit të Shqipërisë si vend ndërmjetës, një sanduiç midis Lindjes dhe Perëndimit, një qytetërim as ashtu, as kështu?

Më kujton një nga njollat e historisë shqiptare, kapardisjen e Shqipërisë komuniste për kinse misionin e saj planetar për mbrojtjen e marksizëm-leninizmit?

Ëhë! Po cili është kontributi yt në kapardisjen e Shqipërisë komuniste për kinse misionin e saj planetar për mbrojtjen e marksizëm-leninizmit?

S'ka përgjigje!

Sa kap numri i vjershave, tregimeve, romaneve, sprovave, artikujve, referateve, intervistave me të cilat ti i ke shërbyer posaçërisht shumë asaj kapardisjeje të Shqipërisë në kohën e komunizmit për kinse misionin e saj planetar për mbrojtjen e marksizëm- leninizmit?

S'ka përgjigje!

A dëshiron t'i përkujtojmë titujt e tyre dhe të shënojmë ndonjë citat si më të gjatë? S'ka përgjigje!

Si mund të cilësohet ideja e Rexhep Qosjes për përftimin e Shqipërisë si vend ndërmjetës, një sanduiç midis Lindjes dhe Perëndimit, një qytetërim as ashtu, as kështu?

Mund të cilësohet si ide delirante?

Deri ku ju kanë ardhur idetë e tilla delirante shqiptarëve?

Idetë e tilla delirante, me të cilat për një kohë Shqipëria u bë gazi i botës, u kanë ardhur në majë të hundës shqiptarëve.

E pse idetë e tilla delirante ju kanë ardhur në majë të hundës shqiptarëve? A vetëm pse i shqipton Rexhep Qosja?

Sepse idetë e tilla po "shkaktojnë çoroditjen kryesore në politikën shqiptare. Një pjesë e madhe e politikanëve flasin gjithë ditën për Evropën dhe Perëndimin, por mendjen, me sa duket, e kanë nga Lindja. Nga Lindja në të gjithë gamën që ajo ngërthen: Lindja e Mesme, ish-lindja sovjetike, e po të mos mjaftojë kjo, edhe ajo kineze maoiste".

E pabesueshme! Vërtet delirante! Lindjefobi! Myslimanofobi! Myslimanofobia e Ismail Kadaresë, vërtet, është delirante! Dhe, është e leverdishme!

Gazeta "Shqip"

[ZANOR]

Murmurima pa shi

Dy ''perendij'' qe duan te siellin shi, fatkeqesisht, murmurima pa shi - po ne te kunderten mund te apostrofohej si parafytyrim - murmurima me bresher, qe mund te lendojne kopshtet e reja, ende te ndara me gardhiqe politike, qe posa kane rifilluar ne buleza te reja, te nje fryti te perbashket, unikat, te nje pranvere te re qe duan te jene bime te te njejtit kopsht - nje kopsht shqiptar! Krejt pas stuhive shkatrruese te derisotme!

"Perendia'' Kadare, nuk i priti murmurimat nga ''kosovari'' R.Q. ende pa zbrite nga aeroplani ne Tirane, profeti i tij Baroso! Se cfare ishin ato murmurima - nuk dihet. "Perendia" Qosja don murmurima me shi, per kopshtin gjithshqiptar, jovetem per ate kosovar, e ''perendia'' Kadare ia tha me dy teha: 'akademiku kosovar', si nje tingull - shtetesia kosovare, por qe vrau ''perendine'' Qosja me te drejte. Kush me te drejt: Kadare a Qosja? - Asnjeri. Dro, nga ''lufta e ketyre dy perendive'' - te prishet gardhi politik, kosovaro-albanez edhe te mbetet, e te rritet e te japi fryte kopshti shqiptar, pas nje shiut te bute e te imte, pa kokrriza bresheri. Po pranojne gardhiqe me zor?! Jo ore, sepse shkrimtari eshte si dielli - nuk njeh dielli kufinj shteteror, letersia eshte diell, nuk njeh kufinj, shtete, pushtete, regjime, rraca e fe!!!

Vertet, keto figura, duhet te siellen si perendite, drejte, pa hile, pa prekje te paqellimta, pa anime as kristiane as islame, po si dy perendij te shqiptarizmes! Mos te pretendojne taborre!

Nese daullja e Kadarese eshte prej letre kristiane, pse ajo e Qosjes eshte prej letre islame? Kadare dihet se eshte atheist, po Qosja qe 'as nuk shkon ne xhami, as nuk falet pese vaktet e islamit', pse i tingllon daullja e tij fetare?

Njeri rrin nxehte, se evropa eshte shumice e krishtere - e tjetri rrin vale se shumica shqiptare eshte islame?! - Dy edhe pikepyetje edhe pikeçuditese?!

Nuk kemi kohe me tehollua shume petet e fjaleve, duam troç: Kadarese nuk do t'ia botonte ate eseje, ndonje gazete stambolli, as Qosjes ate te tijen, ndonje londre! Shkurt shqip. Te dyte jane dy kulla te ngritura shqiptare, e nuk duhet te cikrrohen deri ne ngucje, pse njera kulle ka dritare me te medha se tjetra, apo dyer me te vogla se tjetra. Se cfare ka brenda atyre dy kullave e dijme na lexuesit ndoshta edhe ma mire se vet ata, ku ka edhe çortime, perveç bukurive, stolisjeve, orendive, rregullit estetik - e per bisedat, e tingujt qe nga lashtesia te dokeve e zakoneve e kengeve kreshnike e deri tek gjeneralet e kryetaret pa krye... i dijme! Dy kulla shqiptare, po ende pa kulme, sepse kulmet iu vehen, kur pushojne frymemarrjet...!

Pse te mos te te ngritet ty zeri me larte se mua? Ku me marre te ngriten zera e zera ne kup qielli. Po, jo pretendime ''perendi mbi evrope'' murmurima mbi evrope e shi ne azi e afrike. Dy shqiptar, njeri kryetar e tjetri (...cfare...) nenkryetar? Jooo! S'ka nenkryetar! Vetem dy bashkekryetarë, ashtu sikur u zgjodhen ne nje nisme te nje Kuvendi Mbarekombetare ne Tirane me 1992. Shqiptaret duan vetem bashkekryetare - jo kryetar! Kryetar - askush! E si te drejtohet autobusi pa shofer? A mund te drejtojne dy shofera ne te njejten kohe?

Evropa e krishtere, thot Kadare. Po e krishtere eshte gati krejt. Kush mund te thot se nuk eshte? Shqiperia ne kufi me Azine (njeri thot dy-tre shtete perpara saj) e cfare roli luan kjo ide? - Asgje! Gjeografia kokeforte - po kokeforte pra - bjeshke, fusha kodra, lumenj, liqej detra - Shqiperia toke evropiane, jo azio-afrikane. Filozofi e madhe kjo? Jo, por fjala eshte per 'trurin gjeografik' per ate qe truri i behet bjeshke evrope, e per ate bjeshke azie... Ku po doni te delni? Ne kopsht shqiptar! Murmurima pa shi...

Murmurima pa shi per kopshtin shqiptar!???

[Arrnubi]

Islami, Krishterimi dhe Thirrja Sataniste

Xhemis Stafa

http://www.geocities.com/bibladhekurani

Të ndodhur para fakteve të situatës globale, konstatojmë se manipulimi masiv i njeriut ka arritur majat e tij.Ndryshe nga dje, që manipulimin e merrte përsipër thashethemi, sot atë e mbart media duke e shpërndarë në mynyrë spektakolare në çdo mendje dhe zemër.Jo më kot ajo është quajtur pushteti katërt.Njeriu i sotëm materialist është i predispozuar ti besoj më shumë asaj se sa Krijuesit të tij. Dashje pa dashje ai e ka hyjnizuar median duke rënë pre e magjisë së saj.Njerzit janë kthyer në robotë që telekomandohen nëpërmjet ekranit.Ndonëse në këtë shkrim nuk kam qëllim që të sulmoj teknologjinë apo median, porse doja të trondisja fort llogjikën që çdo gjë ta përvetësoj me kriter.Pa një kriter dhe pa një sistem vlerësimi njeriut të thjeshtë do ti duket çdo gjë mrekulli qoftë ajo e mirë apo e keqe.

Duke parë situatën ku ndodhet populli jonë, i lodhur nga vuajtjet e jetës komuniste, i vuajtur nga pesha e diktaturës dhe pasojave të saj, e më pas i vuajtur nga varfëria dhe dëshira për të qenë i lirë, ai kaloi fazat e ecurisë kulturore sikurse ai kanguri me kërcim.Ku në xhep mban pjellën e tij kurse kërcimi i tij kalon pengesat kohore.Ndoshta gjahtarët e etur për lekurën e tij të thatë dhe për xhepin e tij të thellë mundohen ti venë lakun në fyt.Është pikërisht ky xhep ai që do ti ruajë financat e tyre ose vendin e ngrohtë pavarsisht dhimbjes të rrjepjes së lëkurës.

Duke dashur të mos kaloj në fabulën njerzore unë do doja ti tërhiqja vëretjen çdo shqiptari.

-- Kujdes! Sot më shumë se kurrë po dëshirohet që tradita jote e kaluar të çrënjoset prej teje.Kjo për të vetmin qëllim se kjo traditë përbën vlerë dhe virtyt ndryshe nga ciftja e gjuetarit.Shumë Don Kishotë ose San(&)co Panco po luajnë me shpirtin dhe besimin tënd për të çuar në ujërat e mullive me erë.Janë këto mullinj që e shpesh herë mundohen ta çojnë energjinë e tyre për ç’orientimin tënd shpirtëror dhe mendor.
Mirëpo mulliri ngelet mulli dhe sa të dojë ta shfrytëzojë ujin për energji prapë ai nuk ia ndryshon dot rrjedhën atij.E pra uji nuk është farë që mulliri e bluan dhe ia shëndërron fizionominë .Uji ka vetitë e tij transparente, përcuese dhe është i domosdoshëm për etjen tënde. Është ky ujë që kemi nevojë fizikisht dhe shpirtërisht.Ushqimi i shpirtit është ai që vezullon dhe furnizon papushim indetitetin tënd.Ai është burimi i mirësive dhe gjallërësisë trupore.
E ndoshta shumë prej jush mund ta kenë kuptuar se kush është ky “Ujë”.Shumë të tjerë e shijojnë atë, shumë të tjerë jetojnë të etur, kurse pjesa tjetër i duket se po i afrohen dhe i zgjasin duart drejt tij, mirëpo ajo është vetëm një hipnotizim diell-shkretëtirë.

Pikërisht kjo është feja.Ndoshta shumë prej jush e kanë shijuar ëmbëlsinë e saj në zemër e shumë të tjerë rendin në orbitat e iluzioneve.
Shqipëria vendi i bëmës ateiste, vendi i shkretëtirës shpirtërore për 40 vjet.Ku i shkatarruan xhamiat e besimit dhe u ngritën bustet e idhujtarisë.Drejtësia e Zotit nuk vonoi.Ajo e shkriu akullnajën e saj në temperaturën “90o”. I rrëzoi bustet e idhujtarisë dhe ngriti përsëri simbolet e besimit.Mbas kësaj shkretëtire ateiste, çeli lëndina e besimit bashkë me lulet e tij.U përhapën erërat e saj në horizont dhe krejt papritur shkaktoi alergjinë ndaj atyre që nuk e durojnë dot kundërmimin e aromës.Pavarsisht se kjo aromë ishte natyrale, ishte e brishtë dhe pa badigard horizontal iu sulën misonarët “antiambientalistë” si të tërbuar për ta shëndërruar jo më në një shkretëtirë por në një ndërtesë betoni.Ku “hekuri” është konstrukti i tij dhe “makineritë teknologjike” ato që i japin formë.

Misioni ishte i vetëm. Zhdukja e tiparit aromatik i cili mund të përmbytë Europën e betonuar.Kjo sepse vështrimi gjeografik ku dallgët e detit përhapin aromën, mund tia prishi shëndetin ndonjë kolltuk-betoni.Nuk e kuptoj pse e kanë kaq frikë këtë aromë shqiptare islame në gadishullin ballkanik.Ndoshta shumë prej tyre janë mësuar me erën e çobenjve e temjanëve dhe nuk e durojnë dot që kjo erë t’ua vaksionojë shpirtin .
Janë mësuar që të rrinë në robërinë e katranit laiko ateist apo të ndonjë bime industriale OMGJ, greko-romake.

Shqiptarët, ky popull me kulturën më të lashtë ballkanike e pranuan islamin jo si imponim.Ja se çfarë shkruan kryetari i arbërorëve Aristidh Kola në Greqi në librin e tij "Arvanitët" Athinë 1986, "Ndërrimi i fesë së shqiptarëve me anë të dhunës është pjellë e fantazisë dhe shpikje e murgjëve dhe nuk është aspak e hijshme që ta pretendojnë këtë historianët".

Unë mendoj se shqiptarët ishin aq të zgjuar sa midis alternativës trinitare të zgjidhnin atë monoteiste.Midis hynizimit të profetit Jezus dhe hyjnizimit të Krijuesit, Zotit të tyre, ato zgjodhën urtësisht Monoteizmin Islam.Nuk kishte rrugë tjetër për intelektin e tyre të mrekullueshëm.Nuk kishte rrugë tjetër për logjikën e shëndoshë dhe zgjuarsinë që i po jua afronte historia. Ato e lanë paganizmin kur panë se ai ishte i kotë dhe i pavlerë.Ato e lanë krishtërimin kur e panë se folozofia e tij ishte e përbashkët me politeizmin greko-romak.Ato zgjodhën bukur midis 1/10 e kishës dhe 1/40 e “xhamisë”.Zgjodhën lehtësimin ekonomik dhe atë shpirtëror.Ato zgjodhën, gjeopolitikën e pushtetit.Zgjodhën pushtetin musliman i cili në kohët e asimilizimit sllav ishte një dorë e dhënë miqësisht për të dalë nga gropa s(k)llavo-helene.Ato e ripërtërinë kombin dhe vlerat e tij, por këtë herë me forcën e monoteizmit shpirtëror, pushtetit politiko-rajonal dhe zgjedhjes së përkryer optimale.

Këto pra ishin disa nga shkaqet kryesore të zgjuarsisë së tyre.

1)Ku midis Njëshmërisë Islame dhe Trinitetit Kristian të zgjidhnin kualitetin para kuantitetit.
2)Ku midis 10 % që i jepni taksë kishës dhe 2.5% që i jepnin taksë shtetit për të varfërit të zgjidhnin bamirësinë sociale, fuqizimin dhe kursimin ekonomik të tyre.
3)Ku midis partneritetit me Shtetet e Bashkuara të Mesjetës (I.Kadare) dhe shteteve provinciale fqinje ,ato zgjodhën partnerin e kohës.
4)Ku midis vëlla-vrasjeve midis tyre për hirëëë të interesave Bizantino-Romake ato u unifikuan në Shqiptaro-Muslimanë duke qenë vetë drejtues dhe pushtetarë të vendit të tyre.

Mirëpo të katër këto faktorë që Zoti i caktoi dhe i vendosi për ne shqiptarët sipas faktorit kohë-vend ishin pothuajse determinuese për popullin tonë.

Nuk ka pasur dhuratë më të madhe ky popull sesa dhurata shpirtërore islame prej të cilës lindën filizat e traditës dhe kulturës folklorike shqiptare.Filiza të cilat ruajtën indetitetin tonë shqiptar ndër shekuj nga rreziku i asmilimit sllavo-helen.
Ishte islami ai i cili formoi traditën dhe të gjitha virtytet themelore njerzore tek shqiptarët.

a)Themeloi virtytin kryesor Monoteizmin dhe adhurimin e një Zoti të vetëm
b)Themeloi moralin e veshur aq bukur sa dhe sot e kësaj ditë kostumet e tij i shërbejnë enciklopedisë sonë.
c)Themeloi kodet dhe zakonet sociale e të gjithë gjinisë burrërore dhe femërore.
d)Themeloi njeriun shqiptar me të gjitha karakteristikat e tij dalluese nga popujt e tjerë.
e)Themeloi krenarinë e të qenurit shqiptar besimtar.

Mirëpo dikush “numrat” dhe “gërmat” e rënditura më lart me aq mund për shumë shekuj nga shqiptarët dëshiron ti prishë dhe ti zëvëndësojë me mjegullnajën e tij trinitare dhe imorale.E për këtë, ka vënë në lëvizje çdo gjë, që nga qëniet e asfiksuara mbas parasë dhe pushtetit e deri tek mega mediat politike dhe elektronike.Kjo për fatin e keq të shqiptarëve dhe gjendjes së tyre shpirtërore dhe ekonomike, mbas thatësirës ateiste, e cila ua brejti shpirtat përbrenda si një krimb .Ua zhduki sistemin e vlerësimit dhe kriterin e së vërtetës me dhunë .

Të ndodhur para këtij tranzicioni njerzor, shpirtëror dhe ekonomik, të ndodhur para halleve të jetës shqiptarët dita-ditës bien pre e thirrjeve cifute . “Barabën lironi dhe Jezusin vriteni”(Luka 23/18).Jezusi ky profet i Zotit i lindur mrekullisht nga fuqia e Zotit dhe fjala e Tij “Bëhu”, u bë mallkim për hipokritët çifutë.Mendjet e thjeshta njerzore në këto kohë pas-ateiste nuk janë në gjëndje të arsyetojnë dhe analizojnë se çfarë ju ofrohet sot nga misionarët fëmijë-vetvrasës jahovistë dhe nga ato qindra shoqata kryqëzatash që bredhin derë më derë për të shpërndarë politeizmin.

Nuk dua të bëj në këtë pjesë një analizë teologjike pasi ajo ndoshta do ta thotë fjalën e saj më vonë.Këtu desha të flas për manipulimin e mendjeve dhe shpirtave. Jo më kot përmenda manipulim priftërinjve hebrej ndaj turmës.Sepse n.q.s. hebrejtë e mallkuar zgjodhën hajdutin, midis Barabës dhe Profetit Jezus.Shqiptarët, populli i shquar për zgjuarsi nuk do ta bëjnë këtë gabim.Ato do të zgjedhin nderin, moralin dhe besimin tek profetët e Zotit para se të vlerësojnë, idhujtarinë politeiste dhe degjenerimin.

Ato tashmë e kanë bërë zgjedhjen e duhur, mirëpo kjo zgjedhje e cila është trullosur pak nga mësimet ateiste të një dekade dhe ka nevojë për ripërtëritje. Ripërtëritje e cila mund të vijë me dituri dhe vepra. Shqiptarët muslimanë e kanë detyrë imediate mësimin qoftë dhe elementar të fesë së tyre Islame.Kjo për shkak se “armiku jonë është padituria” dhe kjo padituri mund t’ju çojë në labirinthet e saj me qëllim që të humbim rrugën e drejtë hyjnore.


E kam quajtur këtë temë thirrja sataniste duke u bazuar në një histori biblike për t’ia përshtatur realitetit shqiptar.Iu referova biblës jo sepse kurani nuk ka shembuj të tillë apo se bibla përbën mosbesim total për ne muslimanët, porse kur njeriut i flet me gjuhën e besimit që ato propagandojnë ndoshta të kupton më mirë dhe ndoshta pendohet.

Jezusi dhe Djalli

Djalli e çoi sërish mbi një mal shumë të lartë dhe i tregoi të gjitha mbretëritë e botës dhe lavdinë e tyre. 9. Dhe i tha: Unë do të ti japë të gjitha këto, nëse ti bie përmbys para meje dhe më adhuron. 10. Atëherë Jezusi i tha: "Shporru Satan", sepse është shkruar: Adhuro Zotin, Përëndinë tënde dhe shërbeji vetëm Atij. 11. Atëherë djalli e la dhe ja, u afruan engjëjt dhe i shërbenin." (Mateu 4/ 8-11)

Nuk e zgjodha më kot këtë citat biblik pa dashur të analizoj misionarizmin derë më derë të krishterëve.Ajo që dua të tërheq vëretjen sot, bashkë-besimtarëve të mi muslimanë shqiptarë është që të kenë kujdes nga striptizmi shpirtëror që bën ndonjë politikan shqiptar në kancelaritë Europiane ose të ndonjë trakti apo thirrje tinzare, që ndërrimi i fesë është determinant për futjen tonë në Bashkimin Europian apo të ndonjë qendre studimesh për sigurinë kombëtare e cila predikon për islamin shqiptar dhe vetë përdor “akide tekfiri” kundër muslimanëve ose merren me mynyrë “inteligjente” me “musteqet e Celos” dhe lavdërojnë
“mjekrrën e Odisesë”.Është Odisea ai që na ka futur “Kalin e Trojës” dhe si jashtqitje dita ditës lëshon ushtarët e tij. Duke bërë një sy qorr, cikllopët shqiptarë i lënë të veprojnë këto ujqër me lëkure delesh për të na sllavëruar si “Troja Helenën”. Pse nuk shikojnë “Kalin e Trojës” por merren me “Kalin e Skenderbeut” ?Apo Santaklausi ju dërgon peshqeshe çdo fund viti.

Pikë së pari, doja të theksoja se çdo shqiptar dëshiron futjen e Shqipërisë në Europë qoftë ky musliman apo krishter, dhe indetiteti musliman i shqiptarëve nuk përbën asnjë rrezik për këtë sepse Europa nuk është ndonjë lobing i krishter megjithë deklaratën e ndonjë politikani oriental(T.O).Filozofia e europës është laike dhe po kështu bazat e saj.Mund të themi me plotë gojë se ajo është një perandori materialiste sekulare.Megjithëse futja e Shqipërisë në Europë përbën privilegj ekonomik, por kurrësesi nuk do ta thoja këtë për aspektin shpirtëror.Meqë Europën apo ndonjë shtet tjetër i kam përkufizuar si perandori materialiste sekulare kjo nuk do të thotë që shqiptarët pavarsisht tranzicionit të tyre ekonomik të bëjnë dhe ato striptizëm shpirtit të tyre për të zbukuruar trupin.Ato do ti ngjanin tubave të stufës ku varaku nga jashtë i shkëlqen ndërsa bloza përbrenda i nxin.Ne dimë ta vlerësojmë të bukurën materiale por më shumë vlerësojmë të bukurën shpirtërore ashtu sikurse Jezusi refuzoi pasuritë botërore në këmbim te besimit të Zotit.

Mbasi shqiptarët ia prishën djallit mashtrues shtëpinë në 1990, për ti marrë hak për prishjen e fesë gjatë 40 viteve, djalli është kthyer këto kohët e fundit jo më si një banor autokton, por si një “refugjat kinez” për të lëshuar ndonjë kushtrim për emigrim klandestin përtej kufijve detar ose tokësor.Pavarsisht se shkrimin e tij mund t’ia shkruaj ndonjë gazetar, shkrimtar, poet, artist, ose politikan ai prapë mbetet djallëzor.Ai hudh një kushtrim tendecioz dhe të padenjë për ta ballafaquar me faktet e besimtarit.

Ishte Djalli ai që i afroi Jezusit botën materialiste, me kushtin e adhurimit të tij.Jezusi midis botës materialiste dhe adhurimit të Zotit zgjodhi atë që gjithsecili prej nesh duhet të zgjedhi, duke i thënë djajve shporruni.Mirëpo adhurimi ndaj djallit nuk është i personifikuar vetëm ndaj qënies së tij, por adhurimi ndaj djallit bëhet sa herë që në vënd të Zotit adhurojmë idhuj të hyjnizuar nga vetë njeriu. Adhurimi ndaj djallit bëhet shpesh herë nga njerzit ku në vend të Zotit adhurojnë paret($-?), profetët, njerzit e mirë, tokën, yjet apo statujat e bamirësisë shurdh-memece.Ky është qëllimi i djallit, largimi i njerzimit nga adhurimi i Zotit dhe futja e tij në errësirën e politeizmit.Ndoshta ju këtë thirrje e keni dëgjuar shpesh me nocione tangente apo të drejtëpërdrejta.Ju e keni dëgjuar thirrjen sataniste për ndërrimin e fesë nga shqiptarët me arsyen e futjes në Europë.

Disa politikanë apo shkrimtarë mendojnë ta injektojnë në mendjen e shqiptarëve këtë me shprehjen “paç fatin e kurvës” duke kërkuar lavazh shpirtëror, gjoja për fatin e këtij populli. Por të mos harrojnë se ky popull nuk ka cilësi kurvash, por ka shpirt të pastër dhe nuk e dëshiron “sidën”.Ndoshta është pak “qefli” dhe i ka përzemër haremet greko-serbe por nuk është kurrë popull pervers.

Jezusi profeti i ndershëm i Zotit ia dha përgjigjen. “Shporrru Satana. Është shkruar adhuro Vetëm Zotin Një.” (jo trininë)

E tillë duhet të jetë përgjigja e shqiptarëve.Shporruni djaj dhe imoralë.Ne nuk e shesim besimin monoteist, nderin, dinjitetin dhe moralin për postet dhe bordellot materialiste.Sepsë është shkruar në çdo zemër njeriu dhe është skalitur në çdo mendje shqiptari se “Nuk meriton të adhurohet asgjë në këtë botë përvec Zotit” dhe se ne ndjekim rrugën e profetëve të Tij. Ndjekim rrugën e Ibrahimit, Musait, Jezusit dhe Muhamedit a.s që i thanë shporru satanait dhe të gjithë me përkushtim e adhuruan Zotin. Kur ato e adhuruan Zotin Një dhe të pashok, lindi në zemrat e tyre lumturia. Dinjiteti i tyre shpërtheu në mbarë botën.U largua Djalli prej tyre dhe Ëngjëjt i shërbyen.Formuan ato mbretërinë hyjnore dhe e robëruan mbretërinë materialiste.A nuk ishte Sulejmani(Solomoni) ai profet që djajt(xhindët) punonin për të dhe ndërtonin simbolet e mbretërisë hyjnore! Ky është suksesi, ta përdorësh materialen për të fituar kënaqësinë e Zotit dhe jo kënaqësinë e njerzve.Prandaj Jezusi tha:-

Por Jezusi u kthye dhe i tha Pjetrit: "Shporru prej meje, o Satan”! Ti je një skandal për mua, sepse s'ke ndër mend punët e Zotit, por punët e njerëzve".(Mateu 16/23)

Pavarsisht se ato që thërrasin me këto thirrje janë bashkëkombësit tonë kjo nuk do të thotë që ne ti lemë ato nën sinfoninë e tellalleve.Ne duhet ti tregojmë atyre që të mos bëhen skandal e mos të kenë qëllim final punët e kësaj botë, interesin e tyre post-para dhe të lënë mbas dorë kënaqësinë e Zotit.Pavarsisht se i kemi ne fis, miq, bashkëkombas ato meritojnë të njëjtën përgjigje.

Duke parë të gjithë këtë re anti islame në telallollinë e mediumeve shqiptare jam padyshim i sigurtë se Judat po shtohen sikurse dhe djajtë mbrapa skenave dhe kuintave “teatrore”.Djalli po shfrytëzon pabesitë e Judave duke futur mikrocipet në trurin e tyre.

Atëherë Satanai hyri në Judën e quajtur Iskariot që ishte një nga dymbëdhjetët(Luka 22/3)

Pra nuk duhet që ti lemë Satanajt dhe Judat që ta na shesin shpirtat tonë për 30 sikla.Nuk duhet ti lemë këto Jud-enj që mbas shitjes të pendohen se atëherë cfarë kuptimi do kishte.Ne duhet ti tregojmë atyre se Europa nuk është “arë pocari”.

Atëherë një nga të dymbëdhjetët, me emër Judë Iskarioti, shkoi te krerët e priftërinjëve,dhe u tha atyre: "Sa do të më jepni që unë t'jua dorëzoj?". Dhe ata i numëruan 30 sikla argjendi.Dhe qysh atëherë ai kërkonte rastin e përshtatshëm për ta tradhtuar.(Mateu 16/14-16)

Do të ishte fatale tradhëtia e tyre ndaj bashkëkombësave muslimanë.Do vijë një ditë dhe ato do pendohen sikurse çdo Judë botëror është penduar.Ato mos mendojnë së thesari i tyre do të shtohet duke shitur fenë ose shpirtat e tyre.Pavarsisht se shokët e tyre ballkanikë e krijuan varrezën e holokaustit bashkëkohor.Ne shqiptarët jemi ndryshe dhe duhet të dimë të sillemi me njëri tjetrin, sepse jemi popull i vogël dhe pavarsisht dallimit fetar ne jemi të një gjaku.Ne kemi dëgjuar dhe thirrjet ekstreme se muslimanët skanë vend në shqipëri.Ndoshta ato mendojnë se kanë të drejtë.Ndoshta kanë dhe plane të tjera.Mirëpo gjithsecili do të dojë ta blejë shtrejtë atë që sot po shet me çmim të lirë.

Atëherë Juda, që e kishte tradhtuar, kur pa se e dënuan Jezusin, u pendua dhe ua ktheu krerëve të priftërinjve dhe pleqve të 30 siklat prej argjendi,duke thënë: "Mëkatova duke tradhtuar gjakun e pafaj". Por ata thanë: "Po ne ç'na duhet? Punë për ty!". Dhe ai, mbasi i hodhi siklat prej argjendi në tempull, u largua dhe shkoi e u var në litar.Por krerët e priftërinjve i mblodhën këta denarë dhe thanë: "Nuk është e ligjshme t'i vëmë në thesarin e tempullit, sepse është çmim gjaku".Dhe, mbasi bënin këshillim, me këtë denar blenë “arën e poçarit” për varreza të të huajve.Prandaj këtë arë e quajtën deri ditën e sotme: "Ara e gjakut". (Mateu27/3-8)

Do të ishte fatale për to nëse këtë nuk do ta kuptonin fjalën e urtë popullore “Kush i bën gropën tjetrit bie vetë brenda”, mjafton kjo për to dhe për luftën e tyre kundër muslimanëve dhe Islamit:

Juda, pra, fitoi një arë, me shpërblimin e paudhësisë, dhe duke rënë kokëposhtë, plasi në mes dhe të gjitha të brendshmet e tij iu derdhën. Kjo iu bë e njohur të gjithë banorëve të Jeruzalemit, sa që ajo arë në dialektin e tyre është quajtur Akeldama, që do të thotë: "Ara e gjakut".Në fakt, në librin e Psalmeve, është shkruar: "Shtëpia e tij u bëftë e shkretë dhe askush mos banoftë në të!", dhe: "Tjetër kush e zëntë detyrën e tij!".(Veprat 1/18-20).

Ne muslimanët duam të mirën e vërtetë për to, duam thellësisht nga zemra që Zoti ti udhëzojë dhe ti bëjë prijës në të vërtetën hyjnore.Ndoshta shumë prej tyre i ka humbur kriteri i vlerësimit hyjnor.Shumë prej tyre kujtojnë se paraja dhe pushteti është Zot dhe bëhen të verbër mbas tyre.Ato harrojnë se kjo botë nuk është vendi i tyre i përhershëm.Europa nuk është Parajsa.Sepse në parajsë nuk ka ateistë, sekularë, politeist, paganë imoralë, homoseksualë,tranvestitë .Parajsa është ndryshe nga imagjinata e tyre materialiste.
Dashuria ndaj materies nuk të çon domosdoshmërisht pranë Zotit.Kush i vlerëson njerzit ose shtetet sipas gjëndjes së tyre materiale nuk është gjë tjetër vetëm se një i vërbër qe bredh nëpër shkretëtirë.

15 Mos e doni botën, as gjërat që janë në botë. Në qoftë se ndokush do botën, dashuria e Zotit nuk është në të (1 e Gjonit – 2/15)

Unë gjithashtu ju kujtoj se të gjithë ne duhet të ndjekim rrugën e profetëve dhe jo rrugën drejt pasurisë materiale.Ne duhet të ndjekim dhe zbatojmë urdhërat e Zotit dhe ju urdhërat e djajve.Është pikërisht rruga e profetëve ajo që do na çojë drejt mbretërisë së Zotit në tokë dhe drejt Jetës së Amshueshme në Parajsën e tij.

Dhe ja, iu afrua dikush dhe i tha: "Mësues i mirë, çfarë të mirë duhet të bëj që të kem jetë të përjetshme?".
Dhe ai tha: "Pse më quan të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç Një të vetmi: Zotit. Tani në qoftë se ti don të hysh në jetë, zbato urdhërimet( E Zotit)".
Ai i tha: "Cilat?". Atëherë Jezusi i tha: "Mos vraj, mos shkel kurorën, mos vidh, mos bëj dëshmi të rreme, ndero atin tënd dhe nënën tënde dhe duaje të afërmin tënd si veten tënde".
I riu i tha: "Të gjitha këto gjëra unë i kam zbatuar që në rini; çfarë më mungon tjetër?".
Jezusi i tha: "Në qoftë se do të jesh i përsosur, shko, shit ç'të kesh, jepua të varfërve dhe ti do të kesh një thesar në qiell; pastaj eja dhe më ndiq mua".
Por i riu, kur i dëgjoi këto fjalë, iku i trishtuar, sepse kishte pasuri të madhe.
Dishepujt u habitën shumë nga këto fjalë të tij. Por Jezusi foli përsëri dhe u tha atyre: "O bij, sa e vështirë është që të hyjnë në mbretërinë e Përëndisë ata që mbështeten te pasuria.Dhe po jua përsëris: Është më lehtë të kalojë deveja nga vrima e gjilpërës, se sa i pasuri të hyjë në mbretërinë e Përëndisë".(Mateu 19/16-24)


Njeriu duhet ti përdori mirësitë e kësaj botë për të fituar kënaqësinë e Zotit, për të mirën e tij shpirtërore dhe trupore.Njeriun nuk duhet ta pengojë pasuria materiale për të ndjekur urdhërat e Zotit dhe mësimet e profetëve.Nuk e kuptoj pse trumpetohen thirrjet e këtyre ateistëve apo laikëve para mësime hyjnore.Nuk e kuptoj pse propaganda e tyre sataniste duhet të pompohet vazhdimisht nëpër media.Kjo nuk i shërben shpirtave të tyre dhe Shqipërisë.Kjo nuk i shërben Europës apo popullit shqiptar.Kjo i shërben Djallit dhe pasuesve të tij. Thirrjet sataniste pavarsisht se mund të hudhin temjan narkotik për të çoroditur mendjet e njerzve ato janë të destinuara të dështojnë sepse ndihma e Zotit do të jetë me Islamin (Paqen) dhe mbi të gjithë besimtarët muslimanë shqiptarë.

Tani unë ju bëj thirrje, o vëllezër, të ruheni nga ata që shkaktojnë përçarje dhe skandale kundër fesë që keni mësuar dhe të largoheni nga ata;sepse ata nuk i shërbejnë Zotit tonë, por barkut të tyre, dhe me fjalë të ëmbla dhe të bukura gënjejnë zemrat e të thjeshtit.
Sepse të bindurit tuaj arriti kudo; prandaj unë gëzohem për ju; dhe dëshiroj që të jeni të mencur për të mirën dhe të thjesht për të keqen.Tani Zoti i Paqes do ta dërmojë së shpejti Satananë nën këmbët tuaja. (Romakëve –16/17-20)

[ZANOR]

shih tash si e perdore ky Jezusin:

''Jezusi i tha: "Në qoftë se do të jesh i përsosur, shko, shit ç'të kesh, jepua të varfërve dhe ti do të kesh një thesar në qiell; pastaj eja dhe më ndiq mua".
Por i riu, kur i dëgjoi këto fjalë, iku i trishtuar, sepse kishte pasuri të madhe.
Dishepujt u habitën shumë nga këto fjalë të tij. Por Jezusi foli përsëri dhe u tha atyre: "O bij, sa e vështirë është që të hyjnë në mbretërinë e Përëndisë ata që mbështeten te pasuria.Dhe po jua përsëris: Është më lehtë të kalojë deveja nga vrima e gjilpërës, se sa i pasuri të hyjë në mbretërinë e Përëndisë".(Mateu 19/16-24)