Identiteti evropian i shqiptarëve

[Sabriu]

Si duket nxënësit kanë filluar t`i mësoinë mësimet nëse nuk e kanë me hipokrizi si ky "i madhi"z.Kadare.

[Qerim]

Tani qe edhe Kosova do te dali e pavarur dhe Shqiperia po arrin stade te rendesishme zhvillimi eshte me lehte qe te gjendet identiteti i vertete kombetar.Ujerat po kthjellohen dhe eshte me e lehte te shihet baza e lumit dhe te diktohen gropat apo grackat e tjera ,ku rrezikojme te biem dhe te mbytemi gjate udhetimit tone.Gogoli serb nuk duket me edhe aq gogol, ndersa simbioza shqiptaro-greke ka rritur ne ate nivel ,qe Greqia me shume eshte nje bashkeudhetare e Shqiperise se sa nje armik shekullor. Greqia duke qene nje vend ne BE ,ka kryesisht nje politike te bute ndaj Shqiperise, e cila ngjan me shume me nje konkurrence normale midis dy shteteve se sa nje konflikt historik.Politika kombetare e Shqiperise gjithmone e me shume po ngjan me ate politike te para 600 vjetesh ku princat shqiptare u tubuan ne kuvendin e Lezhes per te luftuar turqit aziatike.Rreziku kryesor i Kosoves ,shtet te pavarur nuk do te jete me Serbia, por islamizimi i tejskajshem i krahines.Duke perfituar edhe nga gjendja e mjere ekonomike ne Kosove,si dhe nga urrejtja shekullore ndaj pushtuesit serb , lukunia islamiste do ti versulet krahines pa meshire duke mohuar cdo element autokton dhe duke mbivleresuar cdo element islamik.Armiku numer 1 shkombetarizues dhe kulturor i shqipetare do te behet Truqia,jo se turqit jane me te ligje se serbet apo greket ,por per vete forcen ekonomike,kulturore,ushtarake te Turqise si dhe per nevojen e ngutshme te Turqise per tu afirmuar ne Ballkan dhe ne detin Adriatik.Nen petkun e bashkepunimit ekonomik, ku une shikoj vetem gjera pozitive,do tu imponohen shqipetareve mjaft sende negative te kultures dhe qyteterimit turko-lindor.Kosova do te jete me shume e ekspozuar ndaj ketij rreziku, por ne Shqiperi nepermjet Kosoves mund te hyjne sende negative.

[Iliriani]

Kadare shpreh me lart te dukshmen, dhe shpreh nje optimizem te lavderueshem, qe nuk deshmon vetem deshiren e tij per te pare vendin e tij ne Bashkimin Evropian, por shpreh edhe distancen qe ai ruan me realitetin shqiptar. Nese Kadare do te ishte me prane realitetit shqiptar (mjafton te lexonte forumin shqiptar per 1 dite), ai do te ishte me pak i rezervuar per parashikimet e tija.

Kadare eshte po aq driteshkurter sa Qosja, te cilet e shohin identitetin shqiptar vetem ne nje dimension politik: lindje - perendim. Dhe arsyeja per kete eshte e thjeshte, si Kadare dhe Qosja nuk kane nje bote shpirterore personale. Ne kushte te tilla, feja tek shqiptaret per ta eshte nje "karakteristike" por jo nje esence dalluese midis shqiptareve. Kurse "harmonia fetare", per te cilen flet vetem Kadare, eshte dicka qe ne e marrim per te falur, dicka qe nuk ka rendesi te njohim se si ka ardhur, ku e ka burimin, por dicka qe duhet ta propogandojme lart e poshte si nje "arritje" e shqiptareve.

Anetaresimi ne BE eshte nje objektiv politik i shtetit shqiptar, qe i ndihmon pak ose aspak shoqerine shqiptare. Ideja se anetaresimi ne BE eshte nje hap "identitet-afirmues" per ne shqiptaret eshte qesharak dhe nuk deshmon gje tjeter vecse ndjenjen e inferioritetit dhe pasigurise tek shqiptaret. Une nuk kam nevoje qe shteti shqiptar te anetaresohet ne BE qe te ndihem evropian, ashtu si nuk kam nevoje "per popullin vella turk" qe te deshmoj perkatesine lindore.

Kosova dhe Shqiperia nuk kane potencialin per te qene vetem dy shtete shqiptare ne Ballkan, por kane potencialin qe te jene dy shtete qe prodhojne dy identitete te ndryshme me kohen, qe ne fund do te kene epitetin "shqiptar". Dhe shenjat nuk kane qene te pakta ne keto 7 vjet. "Harmonia fetare" e shqiptareve ne Shqiperi eshte nje togfjalesh i pakuptimte per shqiptaret e Kosoves. Bashkejetesa midis shtetasve te etnive te ndryshme ne Kosove eshte shqetesimi me i madh i komunitetit nderkombetar ne Kosove.

Kadare dhe cdo shqiptar duhet te kuptoje, se pas shpalljes se pavaresise se Kosoves, nuk eshte bota ajo qe duhet te fali perkatesine evropiane shqiptareve, jane shqiptaret ata qe me lirine dhe pergjegjesite e fituara ti tregojne botes qe ata ndajne te njejtat vlera me ta. Dhe kjo eshte dicka qe nuk e parashikon dot as Kadare e askush, kjo eshte dicka qe do te na e mesoje koha.

Albo

Kadareja nuk e njeh realitetin shqiptar------------e njeh Alboja nga amerika!?

Realiteti shqiptar-----sipas Albos eshte ne Forumin Shqiptar [anti]--------qe Albo shuan ke shkrim do e le ke do----duke manipuluar ate e gjithe biseden ne te.

Shkrimi im u fshi ---pa sqaruar ku e kisha shkelur regullin e forumit.

Nuk eshte prishur toleranca shqiptare--- se eshte prishur nje Forum Shqiptar nga keqperdorimi i tij.


PS: Keto reshtat e mesiperm u shuan dje nga albo, shikoni ca shkelje te regullave te forumit kane. kurse gjitha ata qe nuk lene gje te zeze pa thene kundra vendit jo ata nuk shuhen.

[Iliriani]

Nje nga arsyet sipas mendimit tim pse ne shqiperi kemi kohet e fundit keto biseda mbi ndarjet krahinore e fetare plus asaj qe thote Kadare , qe kur iken represioni i shtetit shtypes komunist dalin probleme te tjera qe duhet te zgjidhen.
Plus po te themi dhe investimet e klaneve te huaja e shoqatave te huaja ne komunitetet fetare qe u abandonuan nga shteti qe i shkateroi dikure e te pakten ti ringrinte aty ku ishin.

Eshte POLITIKA KONFLIKTUALE 15 VJECARE NE SHQIPERI

Po fute KONFLIKTUALITET ai do dali kudo e njerezit do zihen per cdo gje, qe qellimi eshte konflikti. Ashtu sic zihet prindi me femin a vellai me vellan kur kane klime zenie ne shtepi e zihen per cdo gje.

Ky konflikualitet rudiment i politikaneve tane nga koha e komunizmit, pasi ajo shoqeri qe mbeshtetur te kjo , konfliktualiteti lufta e klasave, e ne kemi pushtetin e shtypim, etj [konfliktualiteti eshte baza ku mbeshtetej komunizmi e diktaturat]
Arsye tjeter eshte paaftesia e ketyre politikaneve te benin politik ne kohen e re qe eshte qe qe te krijosh aleanca e bashkime e te armonizosh interesat e personave e grupeve e te krijosh nje fuqi qe te shtyj vendin para e gjithe keto interesa ti futen ne rjedhen e ligjshme qe te jene brenda ligjeve e regullave qe kjo shoqer ka votuar vete.
Konfliktualiteti hiqet nga keto ligje e regulla e zbatimi e respektimi i tyre nga politika.
Ne komunizem qe e kuderta qe nje parti e qe vullneti i saj e ajo bente cdo gje e krijonte konflitke e leshohej kundra armiqeve pa regulla e ligje.
Psh TV e Media shqiptare injekton nje konflikualitet perdite te mendiet e njerezve e nje bombardim lajmesh sikur ne me qene 500 milion banor e kemi hallet e botes e te konkuroj me CNN sikur jane nje --nje ngarkese qe vendi jone i vogel nuk e mban dote.


Shoqeria shqiptare sic na ka thene gjysherit me pare qe e urte e cdo komunitet fshat a qytet kishte pleqesite edhe kur nuk kishte shtet fare, e ato diskutonin e pleqeronin cdo gje, me urtesi pa zenie e konflikte e sheshonin cdo gje.
Zogu kete tradite te vjeter te shqiptareve e futi ne anen ligjore gje qe ne ne keto 15 vjet nuk e beme.

Kjo menyre shmangte cdo konfliktualitet e prandaj edhe pse ne kishim disa besime nuk kishim konfliktualitet edhe sic e mbajme mend te paret tane edhe ne respektonim njeri tjetrin edhe kur benim biseda nderfetare me pare, baza qe respekti i tjetrit e kure nuk ziheshim , ne shqiptaret qe jetonim ne nje vend e ne nje komunitet me harmoni.

Pra menyra e komunikimit e gjithe ajo qe thashe me siper ne traditen tone krijonte nje klime harmonie e bashkejetese ne cdo qytet a fshat, jo vetem nuk nxiste po frenonte konfliktet e zgjidhte cdo zenie e keqkuptim.
Pra qe nje klime nje tradite qe nen kete zhvillohej cdo gje mire, e merte rrugen e mire.

Kjo do qe deshira imi qofte ky Forum Shqiptar nga emri qe ka te kishte mbante e percillte kete tradite po dhe ta forconte.
Sic e shpjegoi shkurt dhe Kadareja po kush e di ose e kujton ose i kande thene te paret per traditat tona te mira i kupton shume mire fjalet e tij.

Qellimi eshte si ta bejme shqiperine me te forte e me te mire e nje ambient me i mire per te jetuar , e per kete njeriu mendon te regulloj gjerat.
Rilindasit tani e filluan ne nje kohe shume te keqe e pa as edhe nje gje e me pengesa qe dukeshin te pakalushme po jo vetem i cane po cuan vendin para.
Sot ne kemi avantazhe shume te medha, e te pallogaritshme me ate kohe, e duhet te shikojme keto , e jo te kunderten,se rruga qe duam te ndjekim duhet te jete drejt te mires, jo meteposhte, ku te ndreqim vendin duke shfrytezuar cdo gje e ndrequr cdo gje.

Me te mira.

[Sabriu]

LAJTHITJA E RADHËS E KADARESË

Shkruan:Eshref Ymeri


Shkrimtari satirik gjerman i periudhës së iluminizmit, Lihtenberg (Lichtenberg - 1742-1799), thotë: “Para se ta qortosh rëndë dikë, gjithmonë duhet menduar, nëse është e mundur që të dish t’i kërkosh edhe falje kur e do puna”.

Shkrimtarit tonë të shquar, Kadaresë, gjatë këtyre viteve të tranzicionit të tejzgjatur që po përjetojmë me kaq pritje të ankthshme, jo rrallë i kanë shpëtuar disa lajthitje të herëpashershme gjatë vlerësimeve që ka bërë për disa nga problemet e mprehta që kanë qenë shqetësim për mbarë kombin shqiptar.

Ca vite më parë, në gazetën “Figaro” ai ka deklaruar se feja myslimane paska qenë një fatkeqësi për kombin shqiptar! Ndoshta, pikërisht nën ndikimin e deklaratës së Kadaresë, një kundërshtar tepër i rreptë i myslimanizmit, me mbiemër mysliman, Kastriot Myftaraj, në librin e tij me titull “Nacional-islamizmi shqiptar, Baleta & Feraj” (Albin, Tiranë 2001), të shkruar në një dialekt të përçudnuar geg, shprehet: “Shtet të bashkum shqiptar me shumësi myslimane nuk ka me pasun. Alternativat e shqiptarëve janë ose Islami, ose shteti i bashkum nacional. Në nji sens të sigurt kjo asht nji zgjedhje midis shtetit të bashkum nacional dhe katastrofës” (f.91).

Në analizën që Baleta shpalos për këtë libër – model të shpifografisë – në “Kundërshpifografinë” e tij në faqet e gazetës “Rimëkëmbja”, u ka bërë një zbërthim asgjësues pikëpamjeve raciste të Myftarajt kundër fesë islame dhe propagandës së tij katolikocentriste. Tani të bën përshtypje fakti se si është e mundur që edhe Kadarea, edhe Myftaraj e anashkalojnë një të vërtetë historike nga e kaluara e krishterë e popullit shqiptar: në periudhën e luftërave të Skënderbeut kundër Perandorisë Otomane shqiptarët të gjithë ishin të krishterë, në varësi të sferës së ndikimit të Perandorisë Romake të Perëndimit (katolikët) dhe të Perandorisë Romake të Lindjes (ortodoksët). Edhe pse të krishterë, shqiptarët asokohe s’e gëzuan që s’e gëzuan dot përkrahjen e Evropës së krishterë në përballjen e tyre me perandorinë më të fuqishme të mesjetës. Veç shpërfilljes së Evropës së krishterë, shqiptarët, edhe si të krishterë që ishin, që para, gjatë dhe pas periudhës skënderbejane, përsëri provuan mbi kurrizin e tyre edhe mërinë, edhe xhelozinë, edhe armiqësinë e te krishterëve fqinj. Prandaj përqafimi i fesë islame prej tyre qe një hap i matur, një hap i peshuar mirë, i cili bëri të mundur mbijetesën e tyre, si komb, mes dallgëve të egra të historisë. Kush nuk dëshiron ta kuptojë që feja myslimane ishte feja e mbijetesës së shqiptarëve në fatin e tyre tragjik, të imponuar përdhunshëm nga Evropa dhe fqinjët e saj të krishterë, ai nuk ka për ta kuptuar kurrë faktin që pikërisht Evropa e krishterë na i copëtoi trojet tona etnike jo se ishim në pjesën dërrmuese myslimanë, por se ishim populli më i vjetër i kontinentit dhe, për motive xhelozie, ajo vendosi të kënaqte epshet shoviniste të fqinjëve tanë lakmitarë.

Është faji i shqiptarëve, që nga pararendësit e tyre, ilirët, të cilët, si etnia më e madhe në Gadishullin Ilirik, nuk qenë në gjendje të krijonin një të tillë kohezion të fuqishëm në mbarë trojet e tyre etnike, që nga lumi Danub e deri në Prevezë, në mënyrë që të mos i lejonin tributë e egra sllave ta kalonin lumin në fjalë dhe të fillonin t’u rrëmbenin tokat ca nga nga ca, duke i katandisur pas disa shekujsh në rrëgjimin katastrofik të vitit 1913. Në rrjedhën e shekujve shqiptarët dhanë shembullin më tragjik të përçarjes së një kombi, e cila u shfrytëzua me shumë djallëzi qoftë nga shovinistët fqinj, qoftë nga Evropa e krishterë. Edhe sot e gjithë ditën shqiptarët vazhdojnë të mbeten shembulli më i dhimbshëm i një përçarjeje fatkeqe. Dhe është pikërisht Evropa e krishterë ajo, e cila e ka shfrytëzuar poshtërsisht këtë gjëmë që shqiptarët i kanë bërë vetvetes dhe vazhdon ende të mbajë më këmbë shtete të stisur ballkanikë për llogari të trojeve etnike shqiptare.

Pikërisht këto janë arsyet e qëndrimit armiqësor që ka mbajtur Evropa e krishterë ndaj kombit shqiptar, sidomos që nga Kongresi i Berlinit e deri në Konferencën e Versajës, dhe jo besimi mysliman në pjesën dërrmuese të tij. Prandaj Kadarea bëri gabim që u shpreh në atë mënyrë në gazetën “Figaro”. Me siguri që deklarata e Kadaresë i ka ardhur shumë në osh Parisit, aq më tepër kur dihet që Franca vazhdon t’i mbajë të ndezura pasionet kundër simboleve të fesë myslimane në tokën franceze, të cilat arritën kulmin me vendimin e parlamentit francez të 10 shkurtit të këtij viti. Sot, në mbarë trojet shqiptare në Evropën Juglindore, gati 80 përqind e popullsisë është e besimit mysliman dhe është e dhimbshme kur ndjenjat e saj fetare ia lëndon një shkrimtar i madh shqiptar!

Kadarea përsëri lajthiti kur i qortoi rëndë djelmoshat shqiptarë në Maqedoni, të cilët, duke e ndier mbi shpatullat e mbarë popullit të tyre peshën e rëndë të sundimit të egër sllavomaqedon, rrëmbyen armët dhe u rreshtuan në radhët e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare. Kadarea i quajti “këlyshë të Enverit”, paçka se Enveri, sa qe gjallë, nuk dha as kontributin më të vogel në mbrojtje të popullit shqiptar të Kosovës dhe të Maqedonisë. Në mesin e viteve ’50-të, një pjesë e popullsisë shqiptare të Kosovës dhe të Maqedonisë shpërngulej me forcë për në Turqi, kurse Enveri veç bente sehir, pa le më që të mendoje se mund të protestonte kundër Jugosllavisë titiste, të organizonte demonstrata të fuqishme në Shqipëri në përkrahje të vëllezërve tanë të gjakut, apo të ngrinte zërin nga tribuna e OKB-së! Prandaj epiteti “këlyshë të Enverit” ishte tepër fyes për ata djelmosha trima, të cilët, me zgjuarësinë dhe trimërinë e tyre, e ulën në gjunjë shtetin e stisur maqedon dhe, po të mos kishte qenë ndërhyrja amerikane në çastet e fundit për qetësimin e situatës dhe çeljen e rrugës për nënshkrimin e marrëveshjes së Ohrit, ishin gati të pushtonin Shkupin. Më pas Kadarea nuk u pendua kurrë për etiketimin fyes që nxori nga goja dhe nuk guxoi kurrë t’u kërkonte ndjesë trimave të UÇK-së.

Me rastin e ngjarjeve të 17-18 marsit në Kosovë, Kadarea u turret kosovarëve me tërë zemëratën e tij të rreptë për atë që bënë. Madje ai arrin deri aty sa të deklarojë: “...Kosova bashkë me Shqipërinë ka rrezik të kthehen mbrapsht në izolim si më parë” (“Shekulli”, 20 mars, f.4).

Po si qenka e mundur që Kadarea, si njëri nga intelektualët më të mirënjohur në Perëndim nga radhët e kombit shqiptar, nuk e ka ngritur zërin me shumë më tepër forcë për faktin që Serbia, edhe pas rrëzimit të Millosheviçit, nuk ka reflektuar fare për krimet barbare që bëri në Kosovë? Që nuk ka kërkuar falje botërisht për masakrat e kryera edhe në radhët e fëmijëve, grave dhe pleqve të pafajshëm? Se krimet në Kosovë nuk ishin vetëm të Millosheviçit, ato ishin krime kolektive, të mbarë kombit serb kundër kombit shqiptar. Se ne asokohe s’pamë, qoftë edhe një individ të vetëm serb, që të ngrihej dhe të protestonte kundër shtazërisë së trupave serbe në Kosovë! A nuk duhej ta ngrinte zërin edhe më fuqishëm Kadarea në Evropë për faktin që edhe Koshtunica, të cilin Perëndimi filloi të na e trajtonte me përkëdheli, si një udhëheqës, demek, të moderuar, është po aq shovinist, sa edhe Millosheviçi në qëndrimin ndaj popullit shqiptar të Kosovës? Pikërisht Koshtunica është ai, i cili deklaroi se Kosovës nuk mund t’i kërkohet falje për krimet që Serbia kreu atje! Pas kësaj deklarate sa cinike aq edhe të poshtër, a mund të besojë më kush se Beogradi mund të na shërbeka ndonjëherë si gjenerator paqeje mes minoriteti serb dhe popullit shqiptar të Kosovës?

Në urrejtjen patologjike që ushqehet ndaj popullit shqiptar të Kosovës, Serbia ka arritur të krijojë një unitet kriminal, duke filluar që nga fëmija i djepit e deri te plaku më i rrëgjuar në fshatin më të humbur serb! Dhe në krye të kësaj urrejtjeje kolektive qëndron politika kriminale serbe, shkenca kriminale serbe dhe kisha kriminale serbe, kjo strehimore e vetë djallit të mallkuar!

Kadarea deklaron: “Pra, me këtë që u bë këto ditë, në mënyrë të verbër u godit liria e Kosovës, u godit e ardhmja e saj, u goditën aleatët tanë në mënyrë të pabesë dhe nuk ka pse t’i kontrollojmë fjalët” (po aty). Veçse Kadarea duhet ta dijë që aleatë të vërtetë të popullit shqiptar të Kosovës gjatë fushatës së NATO-s kundër Serbisë ishin SHBA-ja (që përballoi 80 përqind të shpenzimeve) dhe Anglia. Anëtarët e tjerë të NATO-s qenë më tepër sehirxhinj. Por pas përfundimit të bombardimeve, pikërisht Franca, e cila me gjysmë zemre u rreshtua përkrah SHBA-së dhe Anglisë, filloi të tregohej shumë e zellshme për t’u angazhuar për vendosjen e “paqes” në Kosovë, duke i stacionuar trupat e veta në një zonë tepër problematike, siç është Mitrovica. Gjatë këtyre pesë vjetëve, trupat franceze të KFOR-it kanë kontribuar jo për pajtimin e serbëve me shqiptarët, por për acarimin e mëtejshëm të qëndrimeve ndaj njëri-tjetrit, për thellimin e armiqësisë mes tyre dhe për shndërrimin në fakt të kryer të ndarjes së Mitrovicës. Trupat franceze në Mitrovicë kanë dhënë shembullin më fatal se si duhet të vijë duke u thelluar hendeku që ndan serbët nga shqiptarët. Ata, me të gjitha mënyrat e mundshme, kanë ushqyer arrogancën e serbëve të Mitrovicës, të cilët, duke e ndier nga afër përkrahjen e gjithfarllojshme të Beogradit dhe të Parisit, kanë ngritur strukturat e pushtetit paralel, i janë kundërvënë haptas qeverisë së Kosovës dhe as që duan ta njohin fare autoritetin e saj. Serbët e Mitrovicës kanë kryer sa e sa krime kundër shqiptarëve dhe kanë mbetur pa u ndëshkuar nga trupat franceze të KFOR-it. Në zyrën operative të trupave franceze në Mitrovicë, në hartën e Kosovës, Mitrovica figuron e ndarë, siç e vunë re edhe një grup gazetarësh ukrainas, të cilët, me sponsorizimin e zyrës së shtypit të NATO-s në Bruksel, kishin shkuar atje për të përgatitur ca reportazhe pas hyrjes së trupave të saj më 12 qershor 1999, dhe që pata rastin t’i shoqëroja këta gazetarë si përkthyes për herë të dytë, në shtatorin e vitit 1999. Pra, duhet të jetë e qartë për këdo se trupat franceze në Mitrovicë kanë mishëruar në praktikë politikën armiqësore të diplomacisë franceze kundër kombit shqiptar në Evropën Juglindore, diplomaci kjo, e cila, tradicionalisht, në bashkëpunim të ngushtë me diplomacinë cariste ruse, s’la gjë pa bërë për copëtimin e trojeve etnike shqiptare.

Në intervistën e tij Kadarea bën një tjetër deklaratë të çuditshme. Për popullin shqiptar të Kosovës ai thotë se “...ata kanë të drejtë të kërkojnë shumë gjëra, në radhë të parë, për trajtim të barabartë me të tjerët” (po aty). Domethënë, populli shqiptar i Kosovës, i cili, për nga numri, përbën mbi 90 përqind të popullsisë, u dashka të luftojë për një trajtim të barabartë me serbët dhe me pakicat e tjera, a thua se ai ndodhet ende nën pushtimin serb! Kësisoj, Kadarea e pranoka që serbët jane pakica më e përkëdhelur dhe më e mirëtrajtuar në Kosovë, në krahasim me shumicën dërrmuese shqiptare, që provoi mbi kurriz edhe agresivitetin e çmendur të vetë minoritetit serb, i cili u rreshtua pothuajse tërësisht në krah të policisë, paramilitarëve dhe ushtrisë kriminale serbe për masakrimet, djegiet, plaçkitjet dhe vrasjet masive të kosovarëve. Njëra nga nuset e djemve të plakut të nderuar Azem Canaj, nga fshati Grejkoc i Komunës së Prizrenit, u deklaroi gazetarëve rusë në nëntorin e vitit 1999 se ushtria serbe kishte armatosur me automatikë “kallashnjikovë” edhe fëmijë 14-vjeçarë serbë, të cilët terrorizonin krejt fshatin. Vetëm ky fakt tragjik i diferencimit të shqiptarëve nga serbët që ka bërë UNMIK-u, në favor të këtyre të fundit, do të kishte qenë më se i mjaftueshëm që Kadarea t’u binte borive të alarmit në Evropën Perëndimore për situatën e rrezikshme që sa vinte e po bëhej më shpërthyese në Kosovë: një popull i tërë u dashka të kërkojë trajtim të barabartë me ca pakica serbo-rome e ku di unë se çfarë! Por Kadarea jo vetëm që s’është shqetësuar nga një fakt i tillë, por ngul këmbë edhe për pranimin e këtij realiteti tragjik, duke e këshilluar popullin shqiptar të Kosovës të kërkoka “trajtim të barabartë me të tjerët”! Pra, shumica shqiptare në Kosovë u dashka sakrifikuar për një pakicë serbe! Kjo është për të vënë duart në kokë! Kurse kosovari Naim Zeqiri, dëshmitar i ngjarjeve të 17-18 marsit, shkruan nga Kosova: “Unë isha pjesëmarrës i protestës dhe e them vërtet me plot përgjegjësi se revolta ishte kundër UNMIK-ut. Sjellja e tij, privilegjimet që i janë bërë pakicës serbe, shkaktuan zemërimin. Askund në botë nuk sakrifikohet shumica për pakicën, kjo ka ndodhur për pesë vite në Kosovë. Shqiptarët kanë qenë një lloj “kurbani” i paqes, ndërsa serbët janë mbrojtur me çdo kusht, madje edhe kur kanë bërë krime, siç qe ky i fundit i vrasjes së tre fëmijëve” (“Shekulli”, 23 mars, f.14).

Do të ishte mirë sikur Kadarea, pas ngjarjeve të 17-18 marsit, të shkonte në Kosovë dhe të mbante një fjalim në sheshin para Teatrit Kombëtar të Prishtinës, në të cilin t’i bënte thirrje popullit shqiptar të Kosovës që të ulte kokën, të kërkonte “trajtim të barabartë” me minoritetin serb dhe të hiqte dorë nga protestat, për të mos rënë në kurthin e Beogradit, për të mos luajtur “praktikisht lojën e serbëve”, siç jep këshilla në intervistën e tij për televizionin “Klan” (“Shekulli”, 20 mars, f.4), në mënyrë që të shikonte më drejpërdrejt se si do të reagonte konkretisht gjindja kosovare.



KADAREJA: Heshtni shqiptarë se zemërohen serbët!



Në emisionin “Shqip” të gazetares Rudina Xhunga, të transmetuar më 25 mars nga Prishtina, nga studioja e TV “Koha Vizion” dhe e TV “Top Channel”, analisti Albin Kurti theksoi me shumë të drejtë se në Kosovë kupa ishte mbushur nga serbët dhe nga përkëdheljet e UNMIK-ut për këta të fundit, prandaj mjaftoi edhe një pikë e vetme – vrasja e tre fëmijëve të pafajshëm shqiptarë në Mitrovicë – që ajo të derdhej. Kurse sipas Kadaresë, populli shqiptar i Kosovës u dashka të durojë ende, të shtrojë kurrizin, për ndryshe çdo protestë e tij në mbrojtje te dinjitetit të vet kombëtar na u vlerësoka prej tij si kurth i ngritur nga Beogradi, si “lojë e serbëve” dhe si pabesi ndaj UNMIK-ut.

Sipas Kadaresë, na del se kur Beogradi dhe Shkupi marrin vendim për copëtim trojesh nga territori i Kosovës, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur parlamenti i Kosovës hedh poshtë vendimin e Beogradit dhe të Shkupit me një vendim të posaçëm të tij, dhe kryeadministratori i OKB-së për Kosovën e zhvlerëson atë menjëherë, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur klasa politike në Kosovë hesht në mënyrën më të padenjë për zhvlerësimin e këtij vendimi, populli shqiptar i Kosovës u dashka të rrijë urtë,` se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur parlamenti i Kosovës merr vendime të ndryshme dhe kryeadministratori i OKB-së i zhvlerëson sa pa u tharë mirë boja në to, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur klasa politike në Kosovë, ashtu si edhe në Tiranë, është zhveshur tërësisht nga dinjiteti kombëtar, tërhiqet zvarrë para UNMIK-ut dhe poshtërohet para serbëve, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve dhe mund të na dalka i pabesë para UNMIK-ut! Po UNMIK-u vetë a ka besë në qëndrimin ndaj popullit shqiptar të Kosovës, që edhe ky të dijë t’ia respektojë?

Kur parlamenti i Unionit Serbi dhe Mali i Zi merr vendim që në kushtetutën e tij Kosova t’u konsideroka pjesë e Serbisë, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur diplomacia ndërkombëtare shtiret shurdhmemece para vendimit të sipërpërmendur, çka do të thotë se edhe ajo, me heshtjen e saj djallëzore, Kosovën, në perspektivë, e konsideron pjesë të Serbisë, edhe në këtë rast populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur, me urdhër të interpolit serb, ndalohet nëpër aerodrome të huaja gjeneral Agim Çeku, simboli i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur klasa politike në Kosovë, siç theksoi me shumë të drejtë analisti Albin Kurti në emisionin e sipërpërmendur të Rudina Xhungës, i ka braktisur interesat kombëtare të popullit shqiptar të Kosovës dhe, ashtu si edhe klasa politike e Tiranës, shikon vetëm interesat e veta meskine, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur klasa politike në Kosovë, pas braktisjes së interesave kombëtare të popullit shqiptar të Kosovës, sot është pajtuar me rolin e një figuranteje të neveritshme të UNMIK-ut dhe të një dekori të shëmtuar të tij, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur kishat dhe manastiret serbe shndërrohen në strehimore, në vatra kriminale të banditëve serbë, siç u kallëzonte në shtator të vitit 1999 ca gazetarëve ukrainas katërmbëdhjetëvjeçari Kreshnik Hoti, ish-nxënës i shkollës 8-vjeçare “Azem Galica” të Pejës, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur nëpër kishat serbe zbulohen eshtra të shqiptarëve të masakruar nga barbaria serbe, siç u bë e ditur nga korrespondenti i kanalit TV “Top Channel” nga Prizreni, dy ditë pas ngjarjeve te 17-18 marsit, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur klasa politike e Kosovës, si servile e pështirë e diplomacisë ndërkombëtare, pranon si pulë e lagur të ulet në tryezën e bisedimeve me përfaqësuesit e shtetit-kriminel serb, pa vënë si parakusht të dorës së parë që Serbia, zyrtarisht, të kërkojë falje publike për krimet e kryera në Kosovë dhe mandej të nënshkruajë një marrëveshje me UNMIK-un për dëmshpërblimet e luftës dhe mbulimin nga ana e saj të të gjitha shpenzimeve për riparimin dhe ndërtimin e të gjitha shtëpive të djegura dhe të shkatërruara në Kosovë, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur trupat franceze të KFOR-it marrin haptazi anën e serbëve në Mitrovicë, keqtrajtojnë shqiptarët dhe e bëjnë fakt të kryer ndarjen e saj, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Është faji i vetë popullit shqiptar të Kosovës dhe i figurave të tij nacionaliste, që nuk u ngritën peshë më këmbë, që nga Kaçaniku e Dardani e deri në Pejë, që nga Gjakova e Prizreni e deri ne Prishtinë e Podujevë dhe, si një ortek i papërmbajtur, të turreshin drejt Mitrovicës dhe t’u vinin drunë trupave franceze, të cilat, me misionin që kanë marrë përsipër në kuadrin e KFOR-it, po luajnë jo rolin e paqruajtësve, por rolin e pastër të pushtuesve të urryer, ashtu si dikur trupat pushtuese të shovinistëve serbomëdhenj, dhe paskëtaj të kërkonin vendosjen atje të trupave të një tjetër shteti, në mënyrë që të rivendosnin qetësinë dhe të bënin ripajtimin mes shqiptarëve dhe serbëve, ashtu siç kanë vepruar me mjaft objektivitet trupat e KFOR-it amerikan, anglez, gjerman, italian etj.

Kur diplomacia ndërkombëtare kërkon plotësim standartesh para diskutimit të statusit, çka do të thotë se kërkon ta lodhë popullin, ta mbajë varur, ta mërzisë, në mënyrë që ky të bjerë pre edhe e propagandës së një pjese të inteligjencies kozmopolite të Tiranës dhe të Prishtinës, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur serbët e Kosovës, nga bashkëpunëtorë të ngushtë të kriminelëve të Beogradit në krimet e kryera prej këtyre të fundit në radhët e popullsisë shqiptare para 12 qershorit 1999, tash pesë vjet vijnë e shndërrohen në ledhatarë të UNMIK-ut dhe në vrasës fëmijësh të pafajshëm kosovarë, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur kryeministri Bajram Rexhepi del para publikut si një qaraman i vërtetë, duke na paralajmëruar për rrezikun e ndarjes së Kosovës nëse vazhdokan përndjekjet e banorëve shqiptarë nga veriu i Mitrovicës (“Shekulli”, 20 mars 2004, f.4), populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve. Kur Nebojsha Çoviç hyn e del kur t’i teket në Kosovë, sikur të ishte me të vërtetë ndonjë guvernator ushtarak i carizmit rus, populli shqiptar i Kosovës u dashka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve! Kur populli shqiptar i Kosovës kërkon të dijë nga UNMIK-u se ç’është bërë me fatin e të zhdukurve para 12 qershorit dhe ngrihet në protesta për të zbuluar të vërtetën deri në fund, atij iu rekomandoka të heshtë, se për ndryshe mund të bëka lojën e serbëve. Ndërkohë, Naim Zeqiri vazhdon informacionin e tij nga Kosova për UNMIK-un, ku thotë se ky i fundit “... për një serb të plagosur nuk ngurron të dënojë gjithë procesin e paqes në Kosovë. Këto paradokse kanë sjellë te këto trazira që për mua janë plotësisht të përligjura. Nuk kishte mbetur rrugë tjetër dhe nëse UNMIK-u vazhdon me avazin e vjetër, protestat edhe më tutje do të vazhdojnë” (po aty, f.12).



Vetverbimi i Kadaresë shqiptarët i fut vetëm në qorrsokak



Në intervistën, dhënë Pietro del Giudice, Kadare i përgjigjet kësisoj pyetjes për arsyen e shpërthimit të revoltave në mbarë Kosovën; “Nuk e di, nuk kam lajme të sigurta mbi historinë e fëmijëve të mbytur e të qenve që iu ndërsyen nga prapa. Më duket një ngjarje jo fort e ndriçuar” (“Shekulli”, 23 mars 2004, f,5). Ndërsa Naim Zeqiri deklaron: “Megjithëse ishte në dijeni të plotë të rrethanave, UNMIK-u, përkundër deklaratës së dëshmitarit që kishte qenë edhe protagonist i ngjarjes, pohoi se “nuk i dinte motivet e mbytjes së fëmijëve”” (po aty, f.12). E vërteta tragjike për vrasjen e tre fëmijëve shqiptarë në Mitrovicë mbetet e pandriçuar për Kadarenë, se është larg vendngjarjes, në Paris. Por kjo e vërtetë tragjike, çuditërisht, mbetet e pandriçuar edhe për UNMIK-un, paçka se diku pranë vendit të ngjarjes ndodheshin trupat franceze të KFOR-it, të cilat mbytjen e fëmijëve shqiptarë e kanë mbuluar me një hije misteri. Kush na siguron se kriminelët serbë, të strehuar matanë Urës së Ibrit, nuk e kanë organizuar atë skenën e ndjekjes së fëmijëve shqiptarë me qen nga pas, në bashkëpunim edhe me ushtarët francezë të KFOR-it, skenë, të cilën këta të fundit edhe mund ta kenë filmuar enkas për kënaqësinë e tyre të mëvonshme, për ta pasur si kujtim në pleqëri nga koha e qëndrimit në Kosovë? A na siguron kush se mund të mos ketë ndodhur kështu me të vërtetë? A nuk patën vepruar kësisoj në Kosovë edhe ca ushtarë norvegjezë të KFOR-t, të cilët vrisnin jo fëmijë, por qen të braktisur, duke i filmuar me një kamerë amatore për t’u kënaqur në kohën e lirë – ca skena këto të poshtra, që u transmetuan edhe nga disa kanale TV të Tiranës?

Po në atë intervistë Kadarea shprehet edhe për ngjarjen e Prekazit: “Edhe ploja e Prekazit në vitin 1999, e cila është në origjinë të zhvillimeve të mëtejshme, nuk është zbardhur kurrë” (po aty). Asokohe në Prekaz e në mbarë Kosovën vetëm serbët ishin ata që sundonin me dorë të hekurt. Masakra e Prekazit kujt tjetër mund t’i faturohet, përveç se kriminelëve serbë? Dyshimi për këtë masakër me siguri që duhet të jetë gatuar fillimisht nëpër skutat e diplomacisë serbe dhe ruse dhe prej andej mundet që të jetë përcjellë edhe nëpër zgëqet e diplomacisë franceze. Dyshimet për masakrën e Prekazit po i dëgjoj për herë të dytë. Për herë të parë i kam dëgjuar këtu e pesë vjet të shkuara. Dhe ja se ku:

Ca kohë pas asaj masakre të tmerrshme në Prekaz, ku u gjetën të therur fëmijë, gra, pleq dhe plaka të pafajshme, në Shqipëri erdhi për një vizitë dyditore (17-19 mars 1999) një delegacion i Dumës Shtetërore të Asamblesë Federale të Federatës Ruse, i kryesuar nga zëvendëskryetari i saj, anëtari i grupit të deputetëve “Pushteti Popullor”, Sergej Baburini. Në atë vizitë delegacioni rus kishte si qëllim të ushtronte ndikim mbi strukturat kryesore të shtetit shqiptar (parlament, president, qeveri), në mënyrë që ato t’i kundërviheshin nismës së NATO-s, kryesisht asaj të SHBA-së dhe të Anglisë, për të hequr dorë nga fillimi i bombardimeve kundër Serbisë. Në takimin e delegacionit rus me Komisionin e Jashtëm të parlamentit tonë, Sergej Baburini kaloi edhe më tej në dyshimet e tij për masakrën e Prekazit, duke akuzuar vetë shqiptarët për kryerjen e saj, në mënyrë që këta të fitonin kapital politik në sytë e opinionit ndërkombëtar dhe të nxitej edhe më shumë fillimi i bombardimeve kundër Serbisë! Hamendjet e tij të çartura Baburini i përforcoi me një ngjarje analoge në Çeçeni, ku krimet e trupave pushtuese ruse ua faturonte vetë vendasve, të cilët, sipas tij, mundoheshin të demaskonin politikën ruse në republikën kaukaziane. Në atë takim, ku merrja pjesë si përkthyes i delegacionit rus, zoti Sabri Godo, kryetar i Komisionit të Jashtëm, shprehu thjeshtë habinë e tij për akuzën e pabazë të Baburinit. Dhe vetëm kaq! Dhe askush nga anëtarët e tjerë të Komisionit të Jashtëm nuk e hapi gojën që të protestonte kundër provokimit të rëndë të Baburinit, pa le pastaj që të kërkonte edhe ndërprerjen e menjëhershme të bisedimeve. Tani, pas pesë vjetësh, nuk e di pse Kadarea ndalet në moszbardhjen e asaj ngjarjeje aq tragjike në Prekaz! Kush mund ta zbardhte përfundimisht atë kasaphanë të vërtetë, kur dihet që paskëtaj pushtuesit serbë i përzunë tërësisht të gjithë të huajt nga territori i Kosovës?



Mania e Kadaresë për të futur shqiptarët në thesin e mëkatarëve ballkanas.



Në intervistën e tij për Pietro del Giudice Kadarea thotë: “Njoh të gjitha të metat e ballkanasve, njoh të gjithë të keqen që kanë prodhuar, të gjitha idiotësitë e çmenduritë e tyre” (po aty).

Kësisoj, Kadarea i fut në një thes të gjithë popujt e Ballkanit, i mat me të njëjtin kut, çka, për mendimin tim, nuk është aspak e drejtë. Shqiptarët nuk mund të futen në një thes me sllavët dhe me grekët, të cilët kanë ushqyer dhe vazhdojnë të ushqejnë një urrejtje patologjike ndaj tyre. Sllavët dhe grekët, sidomos pas vendosjes në themel të politikës së tyre shoviniste, përkatësisht të Naçertanie-s dhe të Megali-Ide-së, kanë pasur si të vetmin qëllim copëtimin e trojeve etnike shqiptare, të cilin arritën ta realizojnë me përkrahjen e drejtpërdrejtë të Evropës, që nga Kongresi i Berlinit deri në Konferencën e Londrës. Krimet, djallëzitë, çmenduritë janë tipare që karakterizojnë vetëm sllavët dhe grekët në qëndrimin ndaj kombit shqiptar. Shqiptarët kanë qenë dhe janë përgjithësisht paqësor, mikpritës, të ndershëm, të besës, të drejtë dhe kurrën e kurrës nuk u kanë rënë në qafë fqinjëve të tyre. Kombi shqiptar gjithmonë ka dëshiruar, dhe vazhdon të dëshirojë edhe sot, që me fqinjët të ketë paqe dhe qetësi, por me kusht që gjithsekush të jetojë në trojet e veta. Kurse fqinjët tanë sllavo-grekë kurrë nuk e kanë lënë dhe vazhdojnë të mos e lënë të qetë kombin shqiptar. Ata nuk kanë lënë gur pa lëvizur për të sabotuar zhvillimin ekonomik të popullit shqiptar. Dhe rolin më të poshtër për nxitjen e këtij sabotimi sot po e luan si Serbia, ashtu edhe Greqia Vetë serbët e Kosovës, si racistë të kulluar që janë, s’duan të bashkëjetojnë me popullin shqiptar të Kosovës, se kanë gati një shekull që dinë të luajnë mirë vetëm rolin e sundimtarit. Dhe tani na kërkojnë ose ndarjen e Kosovës, ose autonomi për çdo fshat e qendër banimi serbe, të cilat janë shpërndarë në mbarë krahinën një këtu dhe një atje, tamam si qimet e qerosit.

Shikoni ç’bëjnë grekët në Shqipërinë e Jugut! Kishte më shumë se një muaj që qarkullonte dorë më dorë dokumenti i botuar në gazetën “Albania” të datës 4 prill, në të cilin paraqiteshin gjashtë porositë e një armiku me damkë të kombit shqiptar, Nikolas Geixh, për helenizimin e Sarandës. Ky dokument më pat rënë edhe mua në dorë më datën 31 mars. Ma pat dhënë një nacionalist nga Shqipëria e Jugut. Mendova t’ia çoja zotit Baleta për ta botuar në gazetën e respektuar “Rimëkëmbja”, por ai nacionalisti nga jugu (nga Saranda) më tha se do të botohej së shpejti në një të përditshme. Nacionalistët e shkretë veç “Rimëkëmbjen” e përjavshme kanë në dispozicion. S’kanë tjetër mjet propagande për të përhapur me shpejtësi pikëpamjet e tyre nacionaliste.

Por pa u tharë mirë boja mbi faqet e gazetës “Albania”, deputeti demokristian, Nikollë Lesi, më datën 5 prill, deklaron në sallën e parlamentit se i paskësh rënë në dorë letra që ambasadori grek në Tiranë i ka dërguar zëvendësministrit të jashtëm të Republikës së Shqipërisë, Luan Hajdaragës, në të cilën kërcënon hapur, se në qoftë se parlamenti shqiptar miraton Rezolutën për Çamërinë, atëherë të 500 mijë emigrantët shqiptarë në Greqi shteti grek do t’i dëbojë për në Shqipëri! Rezultuan me të vërtetë profetike fjalët e Baletës, i cili që në vitet ’90-të pat deklaruar se emigrantët shqiptarë Greqia ka për t’i përdorur tamam si një çengel për të rrezikuar sa herë të dojë pavarësinë e Shqipërisë. Ja rezultati: Parlamenti shqiptar braktis Rezolutën për Çamërinë dhe poshtëron veten para presionit grek. Partia Socialiste del para opinionit publik, ashtu si edhe etërit e saj, si tradhtare e vendit dhe e interesave mbarëkombëtare, bashkë me kryetarin e opozitës, Sali Berishën, aleatin e PBDNJ-së për Himarën, i cili nuk gjeti kohë të ishte i pranishëm kur po diskutohej Rezoluta në fjalë!

Shikoni deri në ç’derexhe e ka katandisur veten klasa politike shqiptare! Nuk mjafton që Shqipërinë e ka kthyer pothuajse në një koloni të Greqisë, por edhe vetë është zhveshur tërësisht nga çdolloj dinjiteti kombëtar. Në Kosovë është Nebojsha Çoviç ai që sillet si një guvernator i vërtetë, në Tiranë paskemi guvernator ambasadorin grek që kërcënon parlamentin shqiptar se për çfarë duhet të vendosë dhe si duhet të vendosë, kurse në Shqipërinë e Jugut Nikolas Geixh bën pelegrinazhe kur t’i teket dhe ku t’i teket dhe bën thirrje të hapur për copëtimin perspektiv të territorit shqiptar! Atëherë çfarë duhet të bëjë populli shqiptar në një rast të tillë? Të vazhdojë të ndjekë qerren e tradhtisë së klasës politike shqiptare, që gjakosi egërsisht demonstruesit çamë para parlamentit, të cilët po kërkonin aprovimin e Rezolutës për Çamërinë, apo të ngrihet më këmbë dhe të marrë situatën në dorë? Kadarea, me siguri, e ka të qartë, se sa më shumë Kosova i afrohet pavarësisë, aq më shumë Greqia zë e i afrohet Shqipërisë së Jugut. Në këto kushte, a nuk ka rrezik që nesër në jug të Shqipërisë të shpërthejë një revoltë e fuqishme kundër kolonizimit grek, kundër monopoleve dhe bizneseve greke që po i zënë frymën biznesit vendës, revoltë kjo, e cila shumë shpejt mund të dalë jashtë kontrollit? A thua se Kadarea mund t’i qortojë paskëtaj shqiptarët e jugut të Shqipërisë, sidomos gjirokastritët dhe sarandiotët e ndershëm, se ata po bëkan lojën e grekëve?



Kadareja i gatshëm të ujdiset me "realpolitikën e Koshtunicës".



Kur gazetari Pietro del Giudice e pyet Kadarenë se ç’mendon për ndarjen e Kosovës, ky i përgjigjet: “Ndarja e Kosovës më duket një hipotezë kobzezë, por nëse nuk mbetet asgjë tjetër për të bërë...” Kësisoj, duke e lënë mendimin havadan, Kadarea lë të nënkuptohet se Kosova mund të ndahet, në pamundësi të gjetjes së një alternative tjetër! Kur një politikan shqiptar, si kryeministri Bajram Rexhepi, e lëshon zemra dhe zë e qaravitet për rrezikun e ndarjes së Kosovës, unë nuk habitem, se te ne politikanët shqiptarë, si në Tiranë, ashtu edhe në Prishtinë, janë të zhveshur nga dinjiteti kombëtar. Por kur ndarjen e Kosovës e shikoka si alternativë ekstreme edhe një shkrimtar i madh, si Kadarea, atëherë keqardhja ta pushton qenien tënde cep më cep. Për mendimin tim, Kosova mund t’i vërë në kandar të gjitha alternativat, ama alternativën e ndarjes ajo duhet ta mbajë sa më larg vetes, sikur ajo të ishte murtaja vetë. Po u pranua kjo alternativë, do të thotë që Kosova t’i nënshtrohet vullnetit të minoritetit serb, i cili nuk do dhe nuk është i aftë të bashkëjetojë me popullin shqiptar të Kosovës. Ndërsa Kosova duhet, domosdoshmërisht, të diktojë vullnetin e shumicës dhe të vazhdojë të japë prova, ashtu siç ka dhënë gjithmonë, se për të kanë qenë dhe janë të huaja afshet e racizmit dhe të shovinizmit. Mitrovica është truri dhe zemra e Kosovës. Pa të Kosova mbetet thjeshtë një kufomë mbi dhe. Nëse Beogradi vazhdon të këmbëngulë për ndarjen e Kosovës, atëherë mbarë populli kosovar, me në krye nacionalistët kosovarë, duhet të kërkojë përshpejtimin e procesit për krijimin e Shqipërise Etnike, siç theksoi me shumë të drejtë zoti Albin Kurti dhe zonja Edita Tahiri në emisionin e sipërpërmendur “Shqip” të Rudina Xhungës. Veçse në atë emision, personi i tretë, i ftuar në të nga Rudina Xhunga, zoti Migjen Kelmendi, zbuloi mjerimin e vet intelektual kur gazetarja pyeti se ç’mendonin të ftuarit për “Shqipërinë Etnike”. Ai guxoi të bënte përafrime të termit “Shqipëri Etnike” me termin “Serbi e Madhe”, të cilën Millosheviçi s’arriti ta realizonte dot kurrë. Por Millosheviçi nuk arriti ta realizonte dot kurrë ëndrrën për një Serbi të Madhe se kërkonte të pushtonte territore të huaja, kurse termi “Shqipëri Etnike” do të thotë bashkim trojesh etnike shqiptare në një shtet të unifikuar kombëtar! A nuk kemi të bëjmë këtu edhe me një ndikim të Kadaresë mbi një pjesë të intelektualëve kosovarë në interpretimin që këta i bëjnë termit “Shqipëri Etnike”, si puna e Migjen Kelmendit?



Kadare fashistizon idealin kombëtar të Shqipërisë Etnike.



Pyetjes tjetër të gazetarit në fjalë “Të ndahet Kosova dhe t’i jepet jetë “Shqipërisë së Madhe”?” Kadarea i përgjigjet: “Shiko. Ideja e “Shqipërisë së Madhe”, në fund të fundit, nuk është autoktone, por e një origjine fashiste. Është një hipotezë gjeopolitike e përqafuar nga fashizmi dhe e importuar gjatë pushtimit italian. Mendoj se shumica dërrmuese e kosovarëve janë kundër bashkimit me Shqipërinë. Midis dy popujve ka pasur historikisht – ka edhe sot e kësaj dite – shumë pika konflikti” (po aty).

Kadarea do të bënte mirë t’ia sqaronte gazetarit Pietro del Giudice se shqiptarët e ndershëm njohin vetëm termin “Shqipëri Etnike”. Nëse çdo i huaj me termin “Shqipëri Etnike” nënkupton termin “Shqipëri e Madhe”, kjo është punë për të dhe ne s’kemi ndonjë kundërshtim. Ama tepër befasues tingëllon pohimi i Kadaresë kur deklaron se shumica dërrmuese e kosovarëve na qenka kundër bashkimit me Shqipërinë dhe se midis dy popujve paska pasur dhe paska edhe sot shumë pika konflikti! A nuk po merr ca si shumë gjëra mbi vete Kadarea duke bërë kësisoj deklaratash? Nga e di ai se kosovarët na qenkan kundër bashkimit me Shqipërinë? Mos ka të dhëna për ndonjë anketim të fshehtë që qenka bërë në mbarë Kosovën dhe për të cilin nuk është bërë publike asgjë deri më sot? Gjate verës dhe vjeshtës së vitit 1999 kam qenë katër herë me shërbim në Kosovë, si përkthyes. Tri herë kam shoqëruar grupe gazetarësh ukrainas dhe një herë një grup gazetarësh rusë. Nga takimet e shumta që ata patën me qytetarë të thjeshtë të Kosovës, që nga fshati Çabër i Mitrovicës e deri në fshatin Grejkoc të Prizrenit, nga Kaçaniku e deri në Pejë, rezultoi një tjetër mendim, i përkundërt me atë të Kadaresë. Pyetjes së gazetarëve se si e shikonin ata, si qytetarë të thjeshtë, perspektivën e Kosovës, të gjithë i përgjigjeshin njëlloj: të pavarur dhe të bashkuar me Shqipërinë. Po mjaftohem vetëm me një shembull:

Më 24 korrik, kur u ndodha për herë të parë në Kosovë me një grup gazetarësh ukrainas, në hyrje të Grant Hotel-it takova një qytetar të thjeshtë kosovar, zotin Enver Zeka. Ishte punonjës shërbimi në atë hotel. Kishte filluar punë aty për herë të parë në vitin 1989. E patën pushuar serbët në vitin 1990. Qe detyruar të punonte taksist me një motokultivator për të nxjerrë bukën e gojës. Qe rikthyer në punë në hotel më 30 qershor 1999. E pyes për gazetarët ukrainas: Cili është mendimi i njerëzve të thjeshtë për çështjen e Kosovës? Ja përgjigjja e tij, të cilën e hodha në bllok fjalë për fjalë: “Synimi ynë është pavarësia dhe mandej bashkimi me Shqipërinë e Jugut, se Kosova Shqipëri është, por Shqipëri Verilindore, kurse Shqipëria, me kufijtë e sotëm politikë, është, në të vërtetë, thjesht Shqipëri e Jugut, prandaj e përshëndes përzemërsisht popullin e Shqipërisë së Jugut që na u gjend në ditë të vështira”.

Tani kujt t’i bësojmë se ka të drejtë? T’i besojmë Kadaresë, që deklaron se “shumica dërrmuese e kosovarëve janë kundër bashkimit me Shqipërinë” dhe se midis nesh “ka pasur historikisht – ka edhe sot e kësaj dite – shumë pika konflikti”, apo t’i besojmë qytetarit të thjeshtë nga Prishtina, zotit Enver Zeka, i cili thotë të kundërtën e Kadaresë? Personalisht, mendoj se Kadarea ka bërë një deklaratë të nxituar, e cila çon ujë në mullirin e propagandës së diplomacisë serbo-ruse dhe të kumbareshës së saj franceze. Ashtu si në intervistën e tij të lartpërmendur për kanalin TV “Klan”, ku, në fshikullimin e rreptë që i bën popullit shqiptar të Kosovës për ngjarjet e 17-18 marsit, deklaron se “nuk ka pse t’i kontrollojmë fjalët”, edhe në intervistën për gazetarin Pietro del Giudice Kadare përsëri vazhdon të mos i kontrollojë fjalët, kur flet për konfliktin e gjatë që, demek, na ekzistoka mes popullit shqiptar të Kosovës dhe popullit shqiptar të Shqipërisë dhe për pamundësinë e bashkimit të tyre! Këtë hendek të paqenë mes popullit shqiptar të Kosovës dhe të Shqipërisë, të cilin Kadarea kërkon të na e bëjë të qenë, shovinistët serbomëdhenj janë munduar ta shtrijnë edhe në lëmin e gjuhës shqipe, e cila, sipas tyre, nuk na qenka e njëjtë në Shqipëri dhe në Kosovë!

Më 20 nëntor të vitit 1999, bashkë me një grup gazetarësh rusë, ndodheshim pranë fshatit Gorazhdevac, që shtrihet shtatë km larg qytetit të Pejës. Sapo kaluam postbllokun e KFOR-it italian, hyjmë në fshat. U gjendëm para një lëndine të gjelbër në qendër të fshatit, ku jetojnë 200 familje serbe dhe një familje shqiptare. Aty pari ndodheshin ca shtëpi dhe një shitore ushqimesh. Gazetarët rusë takuan një grup grash të moshuara, të cilat sapo dolën nga shitorja. Gazetari Oleg Odnokolenko i gazetës “Sevodnja” të Moskës i pyeti nëse flisnin shqip (po-allbanski). Ato ia kthyen: “Ne flasim po-shkiptarski”. Ç’është kjo gjuhë, - më pyet Olegu i befasuar. – Ato flasin po-allbanski, - i them, por në këtë mes ka një djallëzi. Beogradi, për qëllimet e veta shoviniste, është munduar ta bindë opinionin e brendshëm dhe atë ndërkombëtar, sikur populli shqiptar i Shqipërisë dhe populli shqiptar i Kosovës na qenkan popuj krejt të ndryshëm dhe na folkan gjuhë krejt të ndryshme!



Kadareja i do shqiptarët "viktima që i përulen xhelatit".



Kadare përsëri gabon, kur në intervistën për gazetën “Le Monde” të datës 6 prill deklaron për ngjarjet e 17-18 marsit: “Shqiptarët duhet t’u kërkojnë të falur serbëve për dhunën dhe djegien e kishave, pavarësisht se ata, serbët, kurrë nuk kanë kërkuar të falur për krimet e tyre. Në Ballkan të kërkosh të falur ka shumë rëndësi, një gjë e tillë është pjesë e themelit të psikologjisë ballkanike” (“Koha jonë”, 10 prill 2004, f.7). Ai s’ka të drejtë t’i bëjë thirrje popullit shqiptar të Kosovës t’u kërkojë falje serbëve për “dhunën dhe djegien e kishave”, se kosovarët nuk janë popull, në dejet e të cilit, siç do të dëshironte Kadarea, mund të qarkulloka “gjak gjarpri” dhe jo gjak njeriu! Populli shqiptar i Kosovës, sipas Kadaresë, të vazhdojë të jetë model i tolerancës së skajshme, i durimit të skajshëm, i heshtjes së skajshme para krimeve serbe që kanë vazhduar gjatë një periudhe më shumë se njëshekullore, që nga Kongresi famëkeq i Berlinit. Kombi shqiptar, në krejt trojet e veta etnike në Evropën Juglindore, nuk ka kryer kurrë krime në dëm të fqinjëve të tij sllavo-grekë. Por Evropës së krishterë s’i ka bërë përshtypje qëndrimi fisnik i kombit shqiptar ndaj trojeve etnike të fqinjëve tanë sllavo-grekë, kurse krimet e sllavo-grekëve kundër kombit tonë ajo i ka përkrahur dhe nxitur me të gjitha mënyrat e mundshme, deri në copëtimin kriminal të trojeve të tij dhe hallakatjen e tyre në pesë shtete të Evropës Juglindore. Tani Kadarea, sikur të ishte zëdhenës i Parisit dhe i krej Evropës Perëndimore, i bën thirrje popullit shqiptar të Kosovës të tregojë modele tolerance dhe t’u kërkojë falje serbëve të Kosovës “për dhunën dhe djegien e kishave”, sepse Evropa përsëri kërkon të bëjë eksperimente me shqiptarët, se deri ku mund të arrijë caku i durimit të tyre para krimeve sllavo-greke. Por edhe sikur shqiptarët të vazhdojnë të tregojnë modele të një tolerance të skajshme para krimeve sllavo-greke, ata asnjëherë nuk kanë për të përfunduar ne parajsën kristiane evropiane, ashtu siç dëshirojnë vetë – si një shtet i unifikuar kombëtar. Këtë të fundit, pra, krijimin e një shteti të unifikuar kombëtar në mbarë trojet e tyre etnike, shqiptarët mund ta arrijnë vetë, duke luftuar të keqen brenda vetvetes, siç thekson me shumë të drejtë Naim Frashëri, sipas të cilit “Shqipërinë mund ta bëjnë shqiptarët, prandaj edhe roli i pashmangshëm dhe vendimtar i faktorit evropian në pamjen e tij historike është gati i mosqenë” (Citohet sipas Prof.Rexhep Qosja në: F.Konica, Vepra, 5, f.129).

Ku e ka hallin Kadarea kur i turret popullit shqiptar të Kosovës të rrijë urtë dhe t’i kërkojë falje minoritetit serb? Mos vallë ai kërkon që popullin shqiptar të Kosovës ta kthejë përsëri drejt gandizmit rugovian? Kadarea e di shumë mirë që populli shqiptar i Kosovës u ngop deri në fyt me gandizmin rugovian, i cili, me kërkesën e tij për pavarësi, këtë të fundit e shtyti për ditën e moskurrit. Gandizmi rugovian s’i rrezikonte as edhe një grimë pushtuesit serbë në Kosovë, paçka se kjo e fundit zhvillonte edhe zgjedhje, bënte edhe referendume, të cilat atyre s’u prishnin asnjë punë!

Duke theksuar që populli shqiptar i Kosovës t’i kërkojë falje minoritetit serb “për dhunën dhe djegien e kishave”, Kadarea nënvizon se “një gjë e tillë është pjesë e themelit të psikologjisë ballkanike”. Unë nuk e di që të kërkuarit falje të qenka pjesë e themelit të psikologjisë së serbëvve dhe grekëve! Po të qenkësh kështu, serbët dhe grekët do të qenë kujtuar, të paktën, qoftë edhe një herë të vetme, për t’i kërkuar falje kombit shqiptar për krimet që kanë kryer kundër tij, sidomos serbët që pas Kongresit të Berlinit dhe grekët që pas Konferencës së Londrës. Në intervistën e lartpërmendur për gazetën “Le Monde” Kadare përmend literaturën antike greke, e cila jep idenë e pendimit, e vrasjes së ndërgjegjes për krimet që grekët e lashtë kryen kundër Trojës. Por halli është se këta grekët e sotëm nuk po u ngjajnë fare atyre grekëve të lashtë, se për krimet që kanë kryer kundër shqiptarëve që nga viti 1913 e deri në ditët tona nuk kanë dhënë shenja se mund të pendohen ndonjëherë. Prandaj pendesa për krimet e kryera kundër kombit shqiptar nuk mund të jetë kurrsesi pjesë e themelit të psikologjisë së serbëve dhe të grekëve.



Ç'pret nga Kadareja kur vuan më shumë për kishat serbe se për dhimbjet e shqiptarëve.



A ka menduar ndonjëherë Kadarea se duke mos i kontrolluar fjalët, me të cilat u turret rreptë kosovarëve “për dhunën dhe djegien e kishave” serbe më 17-18 mars, mund të ngjalleshin reagime të forta kundër tij? Në “Gazetën Shqiptare” të datës 8 prill 2004 u njohëm me një kërcënim me vdekje që i bëhej Kadaresë nga AKSH-ja në një faqe interneti, ku ndër të tjera thuhej: “Nuk kanë vdekur ende Avni Rustemët, që të bëjnë pishman që ke le”! Sipas shpjegimeve që jep Gafur Adili në faqen 2 të “Gazetës Shqiptare” (9 prill 2004), autor i kërcënimit qenka një intelektual i madh dhe i njohur kosovar.

E gjithë kjo histori të lë një shije shumë të keqe. Fakti që Kadarea ka kaluar nga njëra lajthitje te tjera gjatë vlerësimeve që ka dhënë për problemet e sipërpërmendura, bëri që puna të arrijë deri në këtë pikë, që atij t’i bëhen edhe kërcënime për jetën. Ky kërcënim i shtohet varganit të pafund të sherreve që shqiptarët kanë pasur me njëri-tjetrin, sidomos gjatë këtij shekullit të fundit, sherre këto, nga të cilat kanë nxjerrë përfitimet e tyre serbo-grekët. Autori i kërcënimit gabon keq kur Kadaresë i përmend Avni Rustemin, që me aktin e tij në Paris shënoi fillimin e serisë së vrasjeve të kundërshtarëve politikë në Shqipëri, vrasje këto, që përbëjnë shtratin, mbi të cilin u ngrit taktika dhe strategjia kriminale e komunistëve shqiptarë, që lulëzoi gjatë Luftës Antifashiste dhe gjatë sundimit gjakatar të Enver Hoxhës, që e përçau keqas kombin shqiptar, që braktisi dhe tradhtoi përfundimisht interesat kombëtare për llogari të shovinistëve sllavo-grekë, që u kurorëzua me kundërrevolucionin e vitit 1997 në Vlorë dhe me krijimin e hapësirës për vënien në jetë të kodit moral serbo-grek në mjediset shqiptare – copëtimin e kufomës me sopatë – një dukuri kjo krejtësisht e huaj për kodin moral të shqiptarëve. Pra, ajo koburja e Avni Rustemit, që u shkreh në Paris në vitin 1920, në vitin 1997 u shndërrua në një sopatë gjakatare në njërin nga auditoret e Universitetit të Vlorës, ku qe shtrirë kufoma e masakruar e oficerit Lekë Qoku, para së cilës zgërdhiheshin dhe gajaseshin një grup studentësh të ndërkryer, ca pjella këta të shtazëruara të trashëgimisë komuniste, organizatorë të maskaradës së grevës së urisë – një pamje e llahtarshme kjo, që të kujton një skenë tmerri nga koha e luftës civile në Greqi. Asokohe trupat qeveritare greke zunë komandatin Aris të forcave kundërshtare dhe “i prenë kokën, me të cilën filluan të luanin në sheshin kryesor të Trikallës” (Prof.As.Dr.Beqir Meta, “Tensioni greko-shqiptar – 1939-1949 – Shtëpia Botuese “GEER”, Tiranë, 2002, f.217).

Komandanti i Frontit për Bashkim Kombëtar, Gafur Adili, në intervistën e tij për “Gazetën Shqiptare” të 9 prillit, thotë: “Mendoj se shkrimtari Ismail Kadare duhet të kërkojë falje publike për sharjet, ofendimet dhe fyerjet që ka bërë ndaj popullit të Kosovës. Por ai nuk mund ta bëjë këtë gjë, sepse ka frikë të rrezikojë ëndrrën e tij që është çmimi Nobel”.

E kam vështirë ta besoj që Kadarea, për vlerësimet e padrejta që u ka bërë ngjarjeve të 17-18 marsit në Kosovë, është nisur nga fakti se ai po e mban veten peng te çmimit Nobel. Me sa jam në dijeni, ai ka kohë që është imunizuar nga ethet e çmimit Nobel, marrja e të cilit do të ishte një nder shumë i madh për mbarë kombin shqiptar. Më shumë jam i prirur të mendoj se ai, duke jetuar në Francë për një kohë prej rreth trembëdhjetë vjetësh, mundet që të mos i ketë shpëtuar dot ndikimit të fuqishëm të rrymave të diplomacisë evropiane, e sidomos asaj franceze, të cilat e kanë të vështirë ta zhvlerësojnë atë vendim kriminal që morën në vitin 1913 për copëtimin e trojeve etnike shqiptare dhe që tani nuk duan kurrsesi të shkallmohen muret, me të cilët i ndanë shqiptarët përdhunshëm nëpër disa shtete. Ndryshe si është e mundur që Kadarea, pa asnjë argument bindës, të ngrihet dhe të deklarojë se shumica dërrmuese e kosovarëve na qenkan kundër bashkimit me Shqipërinë, se midis dy pujve paska pasur – dhe na ekzistokan edhe sot e kësaj dite – shumë pika konflikti? Nëse Kadarea me shumicë dërrmuese të kosovarëve nënkupton njerëz si Migjen Kelmendi, që trembet nga Shqipëria Etnike si djalli nga vetëtima, apo si Baton Haxhiu, i cili jargavitet pas Fatos Nanos sa herë që takohet me të, atëherë ai ka plotësisht të drejtë të deklarojë asisoj. Vërtetë njeriu shndërrohet në produkt i mjedisit ku jeton, por vallë të jetë e mundur që edhe shkrimtari ynë i madh të jetë shndërruar disi në produkt i mjedisit francez? Nëse nuk është kështu, atëherë mund të dyshohet se Kadarea na paska rënë rob i ndikimit të klaneve labogjirokastrite, të cilat e kanë sunduar dhe vazhdojnë ta sundojnë Shqipërinë me dorë të hekurt për gati gjashtëdhjetë vjet rresht dhe tani e kanë të pamundur të pranojnë bashkimin e Kosovës me Shqipërinë, se paskëtaj labogjirokastrizmi na mbetet në pakicë dhe rrezikohet të humbasë privilegjet e veta ekonomike, që burojnë nga pushteti i tij i pakufizuar politik!


Shkrimin e postoi:

"Mr.Dituria"alias Sabri Selmani

[Iliriani]

LAJTHITJA E RADHËS E KADARESË

Shkruan:Eshref Ymeri


. Tani të bën përshtypje fakti se si është e mundur që edhe Kadarea, edhe Myftaraj e anashkalojnë një të vërtetë historike nga e kaluara e krishterë e popullit shqiptar: në periudhën e luftërave të Skënderbeut kundër Perandorisë Otomane shqiptarët të gjithë ishin të krishterë, në varësi të sferës së ndikimit të Perandorisë Romake të Perëndimit (katolikët) dhe të Perandorisë Romake të Lindjes (ortodoksët). Edhe pse të krishterë, shqiptarët asokohe s’e gëzuan që s’e gëzuan dot përkrahjen e Evropës së krishterë në përballjen e tyre me perandorinë më të fuqishme të mesjetës. Veç shpërfilljes së Evropës së krishterë, shqiptarët, edhe si të krishterë që ishin, që para, gjatë dhe pas periudhës skënderbejane, përsëri provuan mbi kurrizin e tyre edhe mërinë, edhe xhelozinë, edhe armiqësinë e te krishterëve fqinj. Prandaj përqafimi i fesë islame prej tyre qe një hap i matur, një hap i peshuar mirë, i cili bëri të mundur mbijetesën e tyre, si komb, mes dallgëve të egra të historisë. Kush nuk dëshiron ta kuptojë që feja myslimane ishte feja e mbijetesës së shqiptarëve në fatin e tyre tragjik, të imponuar përdhunshëm nga Evropa dhe fqinjët e saj të krishterë, ai nuk ka për ta kuptuar kurrë faktin që pikërisht Evropa e krishterë na i copëtoi trojet tona etnike jo se ishim në pjesën dërrmuese myslimanë, por se ishim populli më i vjetër i kontinentit dhe, për motive xhelozie, ajo vendosi të kënaqte epshet shoviniste të fqinjëve tanë lakmitarë.
.................................................. ..............................

1--Kujt i mbijetoi shqiptari ne kohen e pushtimit turk?

Se pushtus qene turqit ?

Do zhdukej nga serbet ose greket ne ate kohe??

Kur populli jone i mbijetoi kohes se para turkut??sipas autorit.Ne kohen e turkut kercenimi nuk qe nga te krishteret.

Shqiptaret qene drejtus ne 4 vilajete-- per ju qe nuk e dine---jo se turku u beri nder--jo-- ai hariti e vra ne gjithe kreret e tyre ne kurth etj etj----turku qe qendroi 500 vjet nuk qendroi kote---ai qeveriste ne nje zone duke lene grupin me te madh etnik ne drejtim--e ky do ti paguante taksat--per cdo gje tjeter turku i leshonte ushtrine e i priste koken pashait--e vente prap nje pasha nga ai grup ose nga ajo familje --pasi kishin mare mesimin.

2--Si pasoj e qenies ne nje fe me turqit--kjo u shfrytezua nga ata qe donin te vidhnin tokat tona---qe ne ishim turq e duhet te venim pas ne turqi--'''nga erdhem'''[sipas tyre]--e jo ilire brez pas brezi ne tokat tona.
Pra ne u copetuam nga feja jo mbijetuam sic thote autori --e pesuam.

Pa autori nuk jep shembull ku mbijetuam---se shembulli eshte qe e pesuam nga qe u konsideruam si turq.
E kemi 100vjet me kufire te ndara nga kjo.

3--Turqia Osmanet--i dhane autonomi greqise , serbise, bullgarise, kroacise, bosnjes, e pas kesaj edhe pavaresi cave, me marveshje pa lufte ose me ca kryengritje kote,---kurse ne turku edhe autonomi ne 4 vilajete qe ja kerkoi Lidhja e Prizerenit qe do qe ne interes te tij--nuk na dha--po ta kishim kete nuk do qeme copetuar--e ca nderi tu njohim turqeve??qe na lane mish qe te na shqyenin korbat??

E mos haro ne Luften e Pare jo vetem ne --sic thone ca na coptoi europa e krishtere--jo qe bote e eger atehere--vendi me i vjeter krishter ne europe Austria u copetua e u la nje shtet teper i vogel, Hungaria e krishtere po keshtu si ne u zvogelua ne 1/4 duke i dhene toka te saj serbise e rumanise etj.


Ketu ska asnje llogjike edhe 10000 here jua kemi thene po vazhdoni te beni shkrime carcafe---qe kur i shtryll nuk ngelet as nje gje.

Besimi fetar Mysliman eshte besimi me i madh ne shqiperi, sot eshte nje e drejt e cdo personi per te e nuk duhet te kemi asnje kompleks.

Nga ana tjeter, nuk ka pse nga gazetat e tij ose nga keta te behet propagande e tille e te bejne keto lidhje, ne vend qe te meren me te mirat qe ka besimi.

Nuk kane pse e justifikojne myslimanizmin apo mbijetesen e tij me keto gjera se ne thelb e riskojne ate se keto jane gjera te paverteta kurse e drejta e liria fetare eshte ajo qe ata duhet te bazohen, pa u perpjekur te na thone se mbijetesa e myslimanizmit eshte e varur me mbijetesen e kombit qe qe nuk eshte e vertet, se populli jone ka shtrirje te thelle ne histori , para se te linte kjo fe.

Le te ushtrojne fene , per te mirat qe ajo ka, pa u perpjekur te bejne lidhje te tilla qe me teper e kompromentojne sesa e ndihmojne.

[ZANOR]

Eshref Ymeri, shqiptar, njohes i rusishtes, perkthyes i disa rasteve te gazetareve ukrainas neper Kosove (gazeta ruse), neper Mitrovice e fshatra serbe deri tek fshati serb Gorazhdovac (qe Ymeri e thekson serbisht, qe shqip i thone Gorozhdec) edhe si perkthyes i gazetareve te gazetes ''Sovodnja'', te Moskes (pa e theksuar si thohet shqip, sovodnja) - qe nuk na mbushe mendjen, se nuk eshte nje kosmopolit, perndryshe si nje nacionalist shqiptar (siç pretendon te jete), nuk do te ishte i deshirueshem per gazetat ruse, te hyj edhe ne fshatra serbe me 200 familje serbe, e vetem nje familje shqiptare. Eshref Ymeri merr mundin historik nga Mitrovica e deri ne Vlore (1997), duke mos e cekur vitin e 17-18 marsit ne Kosove -
nga Kongresi i Berlinit e deri tek 1913-ta famkeqe londineze per shqiptaret - gjihte kete tabllo historike e ven perballe nje intelektualit, Ismail Kadarese, pse paska thene: 'muslimanizmi eshte fatkeqesia e shqiptareve' - duke i bere çorbe faktet historike nen mllefin fetar, duke çjerrur zerin, sikur vet kadare na qenka fajtori kryesor i gjithe tragjikes historike shqiptare.

Sikur vet Eshref Ymeri te ishte nje luftetar i shenjte kunder te gjitha atyre tragjedive shqiptare - mesiguri gazetaret e gazetes "Sovodnja" te Moskes, nuk do ta kishin marre si perkthyes dhe as qe kishte guxuar te hyje neper fshatrat serbe Gorozhdec etj., si nje perkthyes i thjeshte i rusishtes. Do te ishte shume me shqiptarizem e shenjteri fetare, sikur Eshref Ymeri, te na kishte sielle fakte te gjalla, gjate perkthimeve te tij me gazetaret rus, te na nxierri fakte te gjalla pikerisht nga goja e serbeve ne ato takime me ta, te shohim si reagoi Ymeri gjate perkthimeve, ta shohim shqiptarizmin e tij: si per vrasjen makabre te tre femijeve shqiptare ne Mitrovice te ndjekur me qen, si per ate familjen shqiptare te vetmen, ne Gorozhdec (gorozhdevac, si i thot Ymeri), si per reagimet serbe gjate trazirave te marsit 2004 (si perkthyes te iu jepte ne rusishte gazetareve moskovit) - do ta kishim pare vertet, si nje shqiptar te forte! Por, jo sepse si te tille, nuk do ta kishin pranuar gazetaret rus as enkllavat serbe ne Kosove, do ta kishin ndjekur me dru...

Mbase Kadare nga Parisi nuk e dinte vertetesine e vrasjes makabre te tre femijve shqiptare, ne Mitrovice, pse nuk e ndriçove ti Eshref Ymeri, kur ishje me gazetaret rus, afer ngjarjes, ta zbulosh mbulesen e ushtareve francez (gjate perkthimit tend ne rusishte), te na japesh nje analize te vertete - sepse mu ai rast i atyre tre femijeve shqiptare, ishte ndezja e fitilit, eksplodimit te trazirave te marsit 2004 ne Kosove! Ne kete shkrim siper, nuk je nje perkthyes ne rusishte, por nje 'analist' konkret, i krejt atyre mendimeve te perkthyera.

Gjithe ate mundim te atij shkrimi te Ymerit (qe lexova me vemendje), mendoj se eshte jo aq nje mllef kunder Kadarese, sa nje perçarje nderfetare e ndershqiptare sot kur duhet uniteti -
duke i pare gjerat nga poshte, nga masat e popullit, ne pakenaqesine ndaj protektoratit nderkombetar (nje teme krejt tjeter) - e jo duke analizuar vertetesisht, nga prizmi i larte politik
se ku eshte ne te vertete Kosova e Shqiperia, cilat jane provat qe i jep Kosova e Shqiperia dhe cilat jane synimet nderkombetare per Kosoven sot, ende nen rezoluten 1244 te OKB-se. Pyetja eshte: kujt i sherben pikerisht ai shkrim i Ymerit?

Dihen mendimet e Kadarese: ''muslimanizmi fatkeqesia shqiptare'' edhe kur ishte kunder luftes shqiptare ne irjm edhe gjate intervistave te tij ne Prishtine e Tirane, e ne gazeta boterore, ferkimet me Qosjen e Demaqin, e qeverite shqiptare
edhe qellimet e tij te pergjithshme - por ai per nje çmim Nobel, nuk mund te jete kunder gjithe çeshjtes shqiptare, sepse do te mbetet as pa Nobel, as pa shqiptaret!

Shqiptaret duhet ta kuptojne kthjellte: pse u denua me vdekje Sylejman Vokshi dhe me burgim te perjetshem Abdyl Frasheri? Ketu eshte tragjika shqiptare e Shqiperise Etnike, qe nga Prizreni i famshem 1878-81, me pretekstin Shqiperia Etnike, qe e deshirojne te gjithe shqiptaret - rodhi nje cukel Shqiperie ne Vlore (1912). Pse Turqia e shou me gjakderdje Lidhjen Shqiptare te Prizrenit - Shqiperine Etnike dhe ua la llavave sllave e greke ta lodronin derisot? A mund ta kupton shumica shqiptare muslimane, kete te vertete te tmerrshme historike?

[Iliriani]

Pas Skënderbeut tragjikën e popullit shqiptar e solli në trojet etnike shqiptare Abdyl Frashëri,dihet se pse, ka me qindra argumente shkencore.Ndërsa Sami Frashëri ishte krej e kundërta e Abdylit sllav.

E Ismail Qemali e me radhe gjithe ata qe bene shqiperine e pavarur.

Pra ti heqim keta qe bene kete vend Shqiperi e i treguan botes kete Identitetin Shqiptar---pra o sabri te behemi si avganistani i talibanasve pastaj---e emri shqiperi te fshihet.

Abdyli qe shqiptar as turk as sllav as arab.

Se doli ne mbrojte te shqiperise kundra turkut--- se qe shqiptar.--se ju po dole kundra turkut --thoni o je grek o je sllav------pa klasifikuar shqiperine qe egziston--pra nuk e njihni egzistencen e shqiperise----e qe ka njerez qe dalin e luftojne per te kundra turqeve sllave e grekerve e gjithe atyre qe prekin shqiperine.
Kjo eshte nen teksi i atyre qe shkruan ti o Sabri--pra po doli kundra turkut je sllav--haron qe ka dhe nje kombesi shqiptare ---qe del njeriu e lufton per shqiperi as per turqi as per serbi as per greqi.

Sabrit e ata qe ju fryne ne vesh e pane ne Ceceni sesi ekstremizmi islamik shkateroi ceshtjen kombetare cecene per interesa e tij.

Abdyl Frasheri i kerkoi turqise nje autonomi , e me qetesi e edukate e duke i thene qe ne interes te saj qe sic ja njohu pa luftE Bullgarise pak kohe me pare AUTONOMINE edhe Serbise [sllaveve] tia njifte dhe Shqiperise, e flitet per autonomi brenda perandorise turke.
Qe shqiperia te vihej ne harte---te njihej qe egzistonte si popull e si shtrirje teritori--se ne europe thoshin nuk egzistone, se qe koha qe te gjithe donin te vidhnin toka.

Turqia--JO E MBYTI ME GJAK SHQIPTARI LIDHJEN E PRIZERENIT

KETE GJAK QE SABRIT DUHET TA KUJTOJNE

MUND TE QE I VETMI MOMENT QE TURQIA TE NA NDIHMONTE REALISHTE SHUME--PO JO NUK E BERI

E pas kesaj

Erdhen Sllave e moren ca deshen, e shqiperia u cilesua nga ata si pjese e turqise, e shqiptaret si turq te ardhur mysliman.
Po qe se turqia do kishte njohur nje autonomi si Bullgarise , Serbise Bosnjes atehere do qe ndryshe.
E po te mos SHTYPTE ME GJAK LIDHJEN E PRIZERENIT serbet e sllavet do ta kishin te pamundur te canin aq thjeshte sic cane ushtrine turke e pushtuan tokat tona.


Zot Shqiperise i dalin shqiptaret as sllavet as turqit as arabet gjithe keta kane interesat e tyre jo tonat.

[friendlyboy1]

Feja myslymane ka qen fatkeqsia me e madhe qe i ka ren popullit shqiptar, po ashtu edhe feja ortodokse. Te dyja keto fara te huaja, te mbjellura artificialisht nga ozurpator te huaj rriten rrenj ne popull dhe duke qen te dyja ekstremiste e ndan popullin dhe e futen ne nje periudh ogurzez. Nje nat pa fund qe ishte e kaluara e shqiperis, e shkateroi kombin dhe vlerat e tij. Prapambetja e shqiperis nga ana ekonomike kulturore mandje edhe komunizmi ne nje far mase jan pasoja te drejtperdrejta te se kaluares.
Ne rradh te par ne duhet ti themi jo orientalizimit te vendit, per hir te atyre qindra mijra shqiptarve qe vdiqen nder shekuj duke luftuar pushtuesin otoman.

[fejer_nagy]

identiteti europian, tmerri sllavian ......