Identiteti evropian i shqiptarëve

[Albo]

Identiteti shqiptar

Dorian Kociu

Në poemën epike “Odisea” të Homerit, ka një pasazh interesant që meriton vëmendje. Kur Odiseja gjendet i zënë në kurth në shpellën e Polifemit, i pyetur nga ai se kush është, për të mos zbuluar identitetin e vet, kthen përgjigje se është “Askushi”. Natyrisht, që Odiseja e dinte shumë mirë se kush ishte dhe po kështu, po aq e qartë do të ishte dhe për të tjerët se ç’përfaqësonte heroi i Trojës nëse shqiptonte emrin e tij. Problemi në të vërtetë nuk qëndron kur persona të veçantë ngatërrojnë identitetin e tyre, as kur për një arsye apo tjetër duan të identifikohen me një identitet të rremë, por kur ky ambiguitet shtrihet në rrafshin kombëtar, ashtu siç na ka ndodhur shpesh ne shqiptarëve në histori, atëherë kthehet në një “nyje gordiane” që kërkon zgjidhje.
Si çdo “nyje gordiane” që është e koklavitur, por dhe që zgjidhjen e ka po aty para nesh, përpara se t’i biem shkurt duke “e prerë me shpatë”, duhet të analizojmë se si arritëm të ngatërrohemi deri në atë pikë. Përpara se të tjerët të na thërrasin me një emër apo të vetëquhemi si të tillë, ne duhet të kemi të qartë se kush jemi, dhe nga vijmë. Në këtë kuadër, memoria kolektive historike luan një rol shumë të madh në formimin e identitetit të një kombi. Nuk përjashtohen raste si ai i Zvicrës, kur “harresa kolektive” ka shërbyer më shumë për forcimin e identitetit kombëtar sesa kujtesa, duke harruar qëllimisht se vetëm një vit më parë se të formohej Konfederata Zvicerane, kishte pasur një luftë civile midis kantoneve që çoi në krijimin e konfederatës. Shqiptarët, në dallim nga rasti i Zvicrës, ashtu si dhe gjithë kombet e tjera të Ballkanit, zgjodhën kujtesën historike për të formuar identitetin e tyre kombëtar. Gjatë viteve të Rilindjes Kombëtare, ata zgjodhën si simbol të zgjimit të tyre kombëtar Gjergj Kastriot Skënderbeun, dhe rrjedhimisht një nga armiqtë e tyre dhe shtetin turk, që kishte ndërprerë ecjen normale së Shqipërisë sikundër ana e tjetër të Adriatikut.

Një përpjekje titanike filloi nga ana e rilindësve, për të “zgjuar” një komb që flinte në dafinat e identiteteve të rrema. Si rezultat i ndarjes fetare, shqiptarët duke mos pasur dhe shkollë kombëtare e gjenin veten sa turq, grekë apo latinë e sllavë, sipas riteve fetare që ushtronin. Problemin më të madh që pati shteti turk në Ballkan nuk e kishte me popullsitë e krishtera të vendeve fqinjë pasi atyre, duke i konsideruar si të huaja, kur erdhi kalbja e perandorisë e pati më të lehtë për t’iu njohur pavarësinë shpeshherë dhe në kurriz të tokave shqiptare, por me Shqipërinë, ku popullsia përbënte pothuajse dy të tretat myslimane, që ishte dhe besimi zyrtar i Perandorisë. Shqiptarëve, Porta e Lartë u mohoi çdo përpjekje për t’u afirmuar si komb, duke mos u lejuar zhvillimin dhe kultivimin e gjuhës së tyre madje as administrimin e vilajeteve shqiptare në një të vetëm. Kjo luftë e heshtur dhe e ndyrë, që shpesh here pretendohej se bëhej dhe në emër të ruajtjes së “identitetit” të shqiptarëve nga fqinjët dhe që fatkeqësisht zë vend tek-tuk në shkrimet e disa studiuesve tanë, bëhej ne fakt në emër të ruajtjes së perandorisë. Porta e Lartë kërkonte të sanksiononte përjetë edhe pushtimin territorial, duke e kthyer vendin tonë në një “Turqizë të vogël”, pasi kish arritur më parë atë shpirtëror, nëpërmjet fesë dhe kulturës lindore. Mohimi i arsimimit në gjuhën kombëtare nxiti fenomenin e njohur të “grekomanëve”-shqiptarëve, që duke mos gjetur mundësinë për t’u arsimuar në gjuhën e mëmës, arsimoheshin në greqisht dhe që Patriakana mundohej t’u blinte shpirtin. Ky ishte një nga “peshqeshet” e shumta të politikave shkombëtarizuese që turqit ndiqnin ndaj shqiptarëve.

Janë të shumta rastet në historinë e afërt të shqiptarëve kur Porta e Lartë veproi kundër interesave tyre. Kështu p.sh., në tratativat që bëheshin me Greqinë në prag të luftërave ballkanike, diplomatët turq propozonin zgjerim territorial të Greqisë në Epir dhe në këmbim dëshironin të mbanin ishujt e Egjeut për të sanksionuar hegjemoninë e tyre në rajon. Po kaq lehtë Porta e Lartë, në prag të rënies së saj agonuese i copëtoi në katër vilajetet shqiptare, nga tre që ishin, duke marrë si kriter bazë besimin fetar dhe jo kombësinë. I dyshimtë mbetet fakti se si këto ushtri të dobëta turke, që ishin shpartalluar aq lehtë në luftërat ballkanike nga ushtritë e vogla ballkanike, dy vjet më vonë mbrojtën heroikisht Galipolin në Gadishullin e Azisë së Vogël, nga sulmet e ushtrive moderne anglo-franceze.

Duke vlerësuar këto fakte dhe shumë të tjera që gjenden në arkiva, të bëra dhe publike si rasti i marrëveshjeve për ndërrimin e popullsive midis ish-Jugosllavisë dhe Turqisë apo Greqisë dhe Turqisë, të cilat kanë dëmtuar strukturën etnike të trojeve shqiptare, tingëllojnë të çuditshme referencat që dëgjohen herë pas here në disa qarqe studiuesish se “ushtari turk nuk ka qenë i njëjtë me andartin grek dhe çetnikun serb”, apo për “vëllazërinë e pandarë turko-shqiptare”. “Akraballëku”-kushurillëku shqiptaro-turk siç e vlerëson me të drejtë politikani dhe studiuesi shqiptar Arbën Xhaferri, vetëm sa dëmton identitetin tonë dhe i jep rrugë spekulimeve të ndryshme rreth kombit dhe çështjes shqiptare. Fati i Shqipërisë është shkëputur me kohë nga ai i Turqisë, përpos “nën thundrën e përdhunës” kanë qenë bashkë për një periudhë të caktuar dhe në perspektivën e vet evropiane, Shqipëria ka nevojë të riforcojë lidhjet e vjetra me Evropën, pasi përbën një nga truajt e vjetër ku qytetërimi evropian ka filluar. Ne duhet të ndihemi njëlloj të irrituar kur ngrihet flamuri turk nëpër festa, po aq sa ndihemi të irrituar kur ngrihet flamuri grek apo serb. Raste të tilla, siç qe skena e synetllëkut masiv në një fshat të Librazhdit, që përveç simbolikës fetare që duhet respektuar valëviteshin dhe flamujt turq, të kujtonte mbledhjet e jeniçerëve- gjakut tonë të shprishur që ushqente ushtritë otomane, duken të papranueshëm për identitetin tonë kombëtar. Këtë dilemë e zgjidhën rilindësit tanë, të cilët pa përjashtim orientuan Shqipërinë e shekullit të XIX drejt Evropës, dhe s’kemi pse ne brezi i tretë i tyre në shekullin e XXI ta kemi.

Lidhjet historike krijohen mbi bazën e njëjtë të origjinës dhe të besimit fetar, por përderisa shqiptarët nuk kanë të përbashkët me turqit origjinën dhe e kanë bërë zgjidhjen tyre instinktivisht që në vitin 1912, kur Faik Konica shkruante në një artikull drejtuar myslimanëve shqiptarë, se “myslimanët shqiptarë duhet të ishin të afërt dhe sinqerisht të bashkuar me të krishterët” për të formuar kombin shqiptar dhe më pas i këshillonte që “ta mbanin fenë Islame, por në të njëjtën kohë të largoheshin nga e keqja politike që vinte prej saj: identifikimi nga të huajt i shqiptarit mysliman me turkun”, s’kanë pse të identifikojnë vetveten me lidhje historike të paqëndrueshme. Koha tregoi se shqiptarët i bënë të vetat këto gjykime në vigjilje të shtetit të tyre dhe koha, si gjykatësi më i mirë, e ka treguar se ky ka qenë një nga gjykimet më të urta që shqiptarët kanë ndërmarrë në jetën e tyre politike si komb.

[2043]

Identiteti shqiptar

Dorian Kociu

Në poemën epike “Odisea” të Homerit, ka një pasazh interesant që meriton vëmendje. Kur Odiseja gjendet i zënë në kurth në shpellën e Polifemit, i pyetur nga ai se kush është, për të mos zbuluar identitetin e vet, kthen përgjigje se është “Askushi”. Natyrisht, që Odiseja e dinte shumë mirë se kush ishte dhe po kështu, po aq e qartë do të ishte dhe për të tjerët se ç’përfaqësonte heroi i Trojës nëse shqiptonte emrin e tij. Problemi në të vërtetë nuk qëndron kur persona të veçantë ngatërrojnë identitetin e tyre, as kur për një arsye apo tjetër duan të identifikohen me një identitet të rremë, por kur ky ambiguitet shtrihet në rrafshin kombëtar, ashtu siç na ka ndodhur shpesh ne shqiptarëve në histori, atëherë kthehet në një “nyje gordiane” që kërkon zgjidhje.
Si çdo “nyje gordiane” që është e koklavitur, por dhe që zgjidhjen e ka po aty para nesh, përpara se t’i biem shkurt duke “e prerë me shpatë”, duhet të analizojmë se si arritëm të ngatërrohemi deri në atë pikë. Përpara se të tjerët të na thërrasin me një emër apo të vetëquhemi si të tillë, ne duhet të kemi të qartë se kush jemi, dhe nga vijmë. Në këtë kuadër, memoria kolektive historike luan një rol shumë të madh në formimin e identitetit të një kombi. Nuk përjashtohen raste si ai i Zvicrës, kur “harresa kolektive” ka shërbyer më shumë për forcimin e identitetit kombëtar sesa kujtesa, duke harruar qëllimisht se vetëm një vit më parë se të formohej Konfederata Zvicerane, kishte pasur një luftë civile midis kantoneve që çoi në krijimin e konfederatës. Shqiptarët, në dallim nga rasti i Zvicrës, ashtu si dhe gjithë kombet e tjera të Ballkanit, zgjodhën kujtesën historike për të formuar identitetin e tyre kombëtar. Gjatë viteve të Rilindjes Kombëtare, ata zgjodhën si simbol të zgjimit të tyre kombëtar Gjergj Kastriot Skënderbeun, dhe rrjedhimisht një nga armiqtë e tyre dhe shtetin turk, që kishte ndërprerë ecjen normale së Shqipërisë sikundër ana e tjetër të Adriatikut.

Një përpjekje titanike filloi nga ana e rilindësve, për të “zgjuar” një komb që flinte në dafinat e identiteteve të rrema. Si rezultat i ndarjes fetare, shqiptarët duke mos pasur dhe shkollë kombëtare e gjenin veten sa turq, grekë apo latinë e sllavë, sipas riteve fetare që ushtronin. Problemin më të madh që pati shteti turk në Ballkan nuk e kishte me popullsitë e krishtera të vendeve fqinjë pasi atyre, duke i konsideruar si të huaja, kur erdhi kalbja e perandorisë e pati më të lehtë për t’iu njohur pavarësinë shpeshherë dhe në kurriz të tokave shqiptare, por me Shqipërinë, ku popullsia përbënte pothuajse dy të tretat myslimane, që ishte dhe besimi zyrtar i Perandorisë. Shqiptarëve, Porta e Lartë u mohoi çdo përpjekje për t’u afirmuar si komb, duke mos u lejuar zhvillimin dhe kultivimin e gjuhës së tyre madje as administrimin e vilajeteve shqiptare në një të vetëm. Kjo luftë e heshtur dhe e ndyrë, që shpesh here pretendohej se bëhej dhe në emër të ruajtjes së “identitetit” të shqiptarëve nga fqinjët dhe që fatkeqësisht zë vend tek-tuk në shkrimet e disa studiuesve tanë, bëhej ne fakt në emër të ruajtjes së perandorisë. Porta e Lartë kërkonte të sanksiononte përjetë edhe pushtimin territorial, duke e kthyer vendin tonë në një “Turqizë të vogël”, pasi kish arritur më parë atë shpirtëror, nëpërmjet fesë dhe kulturës lindore. Mohimi i arsimimit në gjuhën kombëtare nxiti fenomenin e njohur të “grekomanëve”-shqiptarëve, që duke mos gjetur mundësinë për t’u arsimuar në gjuhën e mëmës, arsimoheshin në greqisht dhe që Patriakana mundohej t’u blinte shpirtin. Ky ishte një nga “peshqeshet” e shumta të politikave shkombëtarizuese që turqit ndiqnin ndaj shqiptarëve.

Janë të shumta rastet në historinë e afërt të shqiptarëve kur Porta e Lartë veproi kundër interesave tyre. Kështu p.sh., në tratativat që bëheshin me Greqinë në prag të luftërave ballkanike, diplomatët turq propozonin zgjerim territorial të Greqisë në Epir dhe në këmbim dëshironin të mbanin ishujt e Egjeut për të sanksionuar hegjemoninë e tyre në rajon. Po kaq lehtë Porta e Lartë, në prag të rënies së saj agonuese i copëtoi në katër vilajetet shqiptare, nga tre që ishin, duke marrë si kriter bazë besimin fetar dhe jo kombësinë. I dyshimtë mbetet fakti se si këto ushtri të dobëta turke, që ishin shpartalluar aq lehtë në luftërat ballkanike nga ushtritë e vogla ballkanike, dy vjet më vonë mbrojtën heroikisht Galipolin në Gadishullin e Azisë së Vogël, nga sulmet e ushtrive moderne anglo-franceze.

Duke vlerësuar këto fakte dhe shumë të tjera që gjenden në arkiva, të bëra dhe publike si rasti i marrëveshjeve për ndërrimin e popullsive midis ish-Jugosllavisë dhe Turqisë apo Greqisë dhe Turqisë, të cilat kanë dëmtuar strukturën etnike të trojeve shqiptare, tingëllojnë të çuditshme referencat që dëgjohen herë pas here në disa qarqe studiuesish se “ushtari turk nuk ka qenë i njëjtë me andartin grek dhe çetnikun serb”, apo për “vëllazërinë e pandarë turko-shqiptare”. “Akraballëku”-kushurillëku shqiptaro-turk siç e vlerëson me të drejtë politikani dhe studiuesi shqiptar Arbën Xhaferri, vetëm sa dëmton identitetin tonë dhe i jep rrugë spekulimeve të ndryshme rreth kombit dhe çështjes shqiptare. Fati i Shqipërisë është shkëputur me kohë nga ai i Turqisë, përpos “nën thundrën e përdhunës” kanë qenë bashkë për një periudhë të caktuar dhe në perspektivën e vet evropiane, Shqipëria ka nevojë të riforcojë lidhjet e vjetra me Evropën, pasi përbën një nga truajt e vjetër ku qytetërimi evropian ka filluar. Ne duhet të ndihemi njëlloj të irrituar kur ngrihet flamuri turk nëpër festa, po aq sa ndihemi të irrituar kur ngrihet flamuri grek apo serb. Raste të tilla, siç qe skena e synetllëkut masiv në një fshat të Librazhdit, që përveç simbolikës fetare që duhet respektuar valëviteshin dhe flamujt turq, të kujtonte mbledhjet e jeniçerëve- gjakut tonë të shprishur që ushqente ushtritë otomane, duken të papranueshëm për identitetin tonë kombëtar. Këtë dilemë e zgjidhën rilindësit tanë, të cilët pa përjashtim orientuan Shqipërinë e shekullit të XIX drejt Evropës, dhe s’kemi pse ne brezi i tretë i tyre në shekullin e XXI ta kemi.

Lidhjet historike krijohen mbi bazën e njëjtë të origjinës dhe të besimit fetar, por përderisa shqiptarët nuk kanë të përbashkët me turqit origjinën dhe e kanë bërë zgjidhjen tyre instinktivisht që në vitin 1912, kur Faik Konica shkruante në një artikull drejtuar myslimanëve shqiptarë, se “myslimanët shqiptarë duhet të ishin të afërt dhe sinqerisht të bashkuar me të krishterët” për të formuar kombin shqiptar dhe më pas i këshillonte që “ta mbanin fenë Islame, por në të njëjtën kohë të largoheshin nga e keqja politike që vinte prej saj: identifikimi nga të huajt i shqiptarit mysliman me turkun”, s’kanë pse të identifikojnë vetveten me lidhje historike të paqëndrueshme. Koha tregoi se shqiptarët i bënë të vetat këto gjykime në vigjilje të shtetit të tyre dhe koha, si gjykatësi më i mirë, e ka treguar se ky ka qenë një nga gjykimet më të urta që shqiptarët kanë ndërmarrë në jetën e tyre politike si komb.

Po Albo.
Eshte nga shkrimet e tua qe me ka pelqyer me shume dhe jam dakord me ato qe thua.
Por problemi ka nje yckelte vogel.
Turqia asnjehere nuk ka patur pretendime teritoriale ndaj nesh dhe praktikisht per arsye gjeografike nuk mund te kete keshtu qe nuk perben problem, ndersa Greqia nuk resht se foluri per vorioepirin me ane te Bollanove e kompani dhe kjo eshte serioze, po aq sa qesharake.
Nese Turqia do te kishte kufij te perbashket shteterore me ne qofte edhe 1 meter , atehere te shikoje ti si do i mprehnim lapsat kunder saj.
Respekte.

[land]

Turqia,Turqit????????
eshte pikerisht ky nacion qe ka kompromentuar rende identitetin tone Europian,aq sa tregohemi me gisht si delja e zeze e kontinentit,nese ne duam ti bashkohemi kontinentit meme(gjeografikisht,jemi ne Europe,gjenetikisht,jemi Europiane)ne duhet ta zhdukim nga truni njihere e pergjithmone Turqine,
Turqit jane pikerisht ata te cilet mua me bejne te ndjehem racist,kam pare plot prej tyre ketu ne perendim

[arbereshi_niko]

Naimi ne kohe te vet shprehet keshtu per turqit – po te kohes se vet;
“ O Zot i madh e i vertete, qe te gjith gjerat ti i di vete,
por kur bere derrne dhe arine, ç’deshe qe bere Turqine…”.
E pra asnje prej anetareve te ketij Forumi, nuk do te kishte me aresye dhe njohuri per temen qe trajtohet,…. sa Naimi i madh.
Ai jetoi e studioi ne Turqi ose me mire nen Perandorine Osmane, por vet aresyetonte,sillej e vishej alla frenga...,pse keshtu???

[Rina_87]

Po, shume e sakte. Turqia deri ne fillimvitet e shekullit te XX, ka qene armiku paresor i shqiptareve dhe sigurisht se per shkak te nje okupimi aq te gjate, 500 vjecar, pasojat ndihen edhe kesaj dite.

Kurse, shtetet ballkanike, te perkatesise religjioze ortodokse i kemi armiq natyral ne vazhdimesi. Dhe kur them armiq, nuk mendoj vetem ne kuptimin e luftes, por ne kuptimin e cdo zhvillimi te shqiptareve dhe shtetit shqiptar, qe eshte ne pajtueshmeri me zhvillimet globale.

Eshte fat i keq i shqiptareve, qe kemi fqinjesi kaq barbare.

[Albo]

Kurse, shtetet ballkanike, te perkatesise religjioze ortodokse i kemi armiq natyral ne vazhdimesi. Dhe kur them armiq, nuk mendoj vetem ne kuptimin e luftes, por ne kuptimin e cdo zhvillimi te shqiptareve dhe shtetit shqiptar, qe eshte ne pajtueshmeri me zhvillimet globale.

I vetmi shqiptar intelektual qe une njoh qe mendon si ty, e ka emrin Kasem Trebeshina, mirepo ky miku sot jeton ne Ankara dhe thote me mburrje qe "nuk jam shqiptar ngordhalaq, por turk i forte!"

Dhe mendimi qe ti shpreh me lart, bie ndesh me mendimin e themeluesit te shtetit shqiptar, Ismail Bej Vlores qe ne Athine per ti shpetuar ndeshkimit te Portes se Larte, kur sulltani kish nxjerr ferman per koken e tij, citohet te kete thene: "Populli grek eshte populli natyral vella i popullit shqiptar" (Albanian National Awakening, S. Skendi).

Dhe mendimi qe ti shpreh me lart eshte kryekeput nje mendim anadollak dhe rracist pasi asnje popull ne bote nuk mund ta justifikoje ekzistencen e tij mbi armiqesine me popujt e tjere fqinje. Sulltani mundohej ti mbante shqiptaret te percare neper 4 vilajete dhe te ndare ne "turq e greke" per shqiptaret myslimane e shqiptaret e krishtere, ashtu si Hitleri i apelonte nacionalizmit gjerman duke treguar me gisht si armiq hebrejte.

Dhe nuk jane vetem fqinjet tane qe kane patur ambicie dhe kane kryer krime ndaj nesh, edhe ne shqiptaret nuk kemi qene te paket pasi per 500 vjetet e pushtimit turk ligjin ne Ballkan nuk e benin as sllavet e as greket, e benin shqiptaret qe i mbanin keta popuj te shtypur. Shembulli me i mire per kete eshte Ali Pashe Tepelena ne jug e bejleret e Kosoves qe njiheshin ne mbare perandorine otomane si "te perkedhelurit e Sulltan Abdyl Hamidit".

Albo

[Rina_87]

I vetmi shqiptar intelektual qe une njoh qe mendon si ty, e ka emrin Kasem Trebeshina, mirepo ky miku sot jeton ne Ankara dhe thote me mburrje qe "nuk jam shqiptar ngordhalaq, por turk i forte!"

Pa dashur ta personalizoj ketu temen, por zakonisht ti e meriton, i vetmi shqiptar qe kurre ne asnje postim nuk e kam pare ta justifikoje apo mbroje popullin e vet ne raport me popujt fqinje, je ti. Pavaresisht se me cfare situate, ngjarje kemi te bejme, ti merr turr e i meshon kokes me mur, per ta sulmuar popullin tend dhe justifikuar veprimet e popujve tjere, pa e ditur mire se kush eshte i abuzuari dhe abuzuesi dhe kush eshte krimineli e viktima. Tani vjen ketu e mundohesh te me etiketosh mua dhe te tjeret me fjale te tipit "anadollake e rraciste". Lej keto pallavra, se une gjykimet e tua i shoh si te pavlera. Bile ti shpesh here je munduar edhe ta mbrosh krimin e serbeve ndaj shqiptareve duke u munduar ta relativizosh me disa shpikje dhe sajime te tua personale gjate historise, gje qe e ke bere edhe ne kete postim.

Sa per informim, se me dukesh nganjehere si ne trans ti dhe disa tjere, kesaj interncionalizem nuk i thuhet, e as ballkanizem, por budallaki, se tjeter emertim nuk ka per dike qe eshte kunder vetvetes.

"Populli grek eshte populli natyral vella i popullit shqiptar" (Albanian National Awakening, S. Skendi).

Nese Ismal Qemali e ka thene kete per popullin grek, i ka pasur arsyet e veta diplomatike dhe atdhetare, ne nje periudhe kur populli shqiptar nuk ka pasur vetem nje armik, por ka qene i rrethuar me armiq (ne shumes). Dhe, mos i shfryezo theniet e pinjolleve te shqiptarizmes, qe jane thene apo me mire, kane qene te detyruar t'i thone, ne kontekste te caktuara historike, per t'i justifikuar veprimet dhe opinionet e tua.

Se sa zgjat bashkimi e vellazerimi ne mes popujve ballkanik, e ke deshmi luften e fundit te popujve jugosllav. Kur popujt sllav nuk mund te jene vellezer mes vete, qe jane te nje origjine, atehere cfare i duhet shqiptareve te vellazerohet me popujt ballkanik, kur asgje nuk kemi te perbashket, e aq me pak me popullin me te ri te ballkanit, te quajtur greke, qe jane pa rrenje historike.

Pra, ne shqiptaret popull vlla nuk mund te kemi, se ne vetevete, origjine dhe identitet jemi te vecante. Ndoshta mund te flasim vetem per fqinjesi me popuj. Kaq dhe asgje me shume!

[Adelina Berisha]

Te nderuar miq te ketij forumi.Per te fole per identitet duhet me qene i shkarkuar prej disa gjerave qe pretendojne tia veshin identitetin me fjale e rrealiteti eshte krejt tjeter.rrenjet e kesaj toke per 2ooo vjet qe e dijme me mire e per 2000 perpara jane te ujitura me gjakun e pastert ILIR ne vazhdimesi me ALBAN dhe ARBNOR e me deformimin e ketij gjaku kur ne shekujt e mesem filloi te rrjedhe gjaku i ngjyrosur me SHQIPTAR termin ky qe prej formimit e gjer me sot per tu ikur rrenjeve te te pareve pra IDENTITETIT i cili termin kurrfare kuptimi nuk shpreh nese e bejme analizen morfologjike apo edhe etimologjine e saj.Ne si pasardhesit e ilireve qe i pjelli kjo toke ,dolen nga toka dhe vazhdojme te jemi te kesaj toke te pa lekundur jo me pak se 2000 vjet.Kete idenditet e ruan te pa prekur MIRDITA HOTI GRUDA TRIESHI dhe te gjithe ata qe mendojne se jane ARBEROR apo ALBAN dhe nese kemi akoma ALBANOLOG atehere kemi institutin ALBANOLOGJIK e jo SHQIPTAROLOGJIK e nese doni ti shifni rrenjet e te pareve tane ejani ne komunen me te vjeter te KOSOVES qe quhet MAMUSHE ku banoret e kesaj komune bajne plisin e bardhe me mbiemra THAQI ,BERISHA ,SHALA, MAZREKU etj.tipik mbiemra te fiseve tona shqiptare te krishtera,e keta ZOTERINJET me keta mbiemra dhe plis te bardhe flet turqisht dhe deklarohet se eshte TURK.Ne kete menyre ju kisha keshilluar vellezer te nderuar ta pergezoni identitetin tone kombetare me shpalljen e shtetit turk ne zemer te KOSOVES 90 % te islamizuar dhe te dalur fare.keshtu do ta fitojme PAVARSINE.Me TURQINE.Hogjallaret tane me kapuq apo tagje ne koke e karavate ne qafe.Qfare anomalie uniforme e bukur fetare.Kravata bukur te trasha.Pse kaq keq jane keta shqiptare te pa identifikuar,kane deshire qe koken ta kene ne Turqi e prapanicen ne Kosove.keshtu ka deshire edhe gruaja,koken te kete te baba e prapanicen te burri.

[Jimmi_1978]

Turqia asnjehere nuk ka patur pretendime teritoriale ndaj nesh.

Vertete?!!!!!! E cfare donte ajo ne ballkan? 500 vjet cka pretendonte ajo?
Te rruaj vo? Apo tentoi me cdo kusht te shkrij kulturat ballkanike dhe ta bej Turqi deri ne zemer te Europes?
Deri me 1912 ne ishim Turqi!!!


PS: Adelina duhet te thuash TERM jo TERMIN, sepse pastaj merr nje kuptim tjeter.

[n.aulon]

Dy figurat nga me te shquara te Shqiperis (I.KADARE dhe R.QOSJA),kane hapur nje debat : "INDETITEI EUROPIAN I SHQIOTAREVE ".1)Ne Kosove ,myslymanizmi ishte nje nga faktoret me te fuqishem qe i sherbente pozitivisht bashkimit te shqipetarve perballe sllavizmit ortodoks.Nuk mund te pergenjeshtrhet ky fakt.Arsyetimi i z.R.QOSJA eshte pasqyrim iketij realiteti.2)Ne Shqiperi ne pergjithesi egzistonin tri "fe"(Myslymanizmi,Ortodoksia,Katolicizmi,).Gja te dhjetevjecareve te fundit ne keto grupime, nuk u kultivua urejtja ,fondamentalizmi..etj.Jetonin ne te njejtat kushte ekonmike ,politike,juridike,morale.Idete perendimore (sidomos ne kohen e diktatures komuniste,)ishin i vetmi ngushllim shpirteror per Shqipetaret.Arsyetimi i z. I.KADARE eshte pasqyrim i ketij realiteti.Vetm rezultantja e ketyre dy qendrimeve,duke mare parasysh pozicionin gjeografik te Shqiperis,faktorein politik nderkombetar(shqipetaret duhet te jene te mencur per perspektiven brezave te ardhshem!), ne munde te percaktojm nje ruge te qarte. N.Aulon --------------------------------