Episkopi i Kishës Ortodokse Serbijane “raško-prizrenski”, Artemije Radosljevi; kërcënon shqiptarët me luftë: ”Virtyt kryesor për serbijanët është gënjeshtra” – thotë ideologu i shovinizmit serbomadh, Dobrica Qosiq !
Shkruan: Sejdi Veseli
Gjykuar sipas Press njësisë së Eparkisë të Rashës dhe Prizrenit, të publikuar edhe nga SRNA dhe BBC-Serbian.com, Episkopi Artemije ishte në një turne disaditëshe në SHBA, si mysafir i Kongresit të Bashkimit Serb. Edhe gjatë kësaj turneje, si dhe herëve tjera, ky Episkop e vizitoi edhe Institutin amerikan KEJTO1. Në emër të këtij Instituti, si zakonisht u prit nga miku i vjetër, drejtori, z. Kristofer Prebel. Gjatë bisedës, Episkopi Artemije, jo vetëm se nxori vrerin e tij shovinist mesjetar kundër shqiptarëve, por edhe i kërcënojë ata me luftë “çlirimtare” serbo-çetnike. Duke lexuar me vëmendje dhe pa paragjykime tekstin e deklaratave të këtij “njeriu” të “zotit”, të botuara nga agjencitë e sipër përmendura, me 10, përkatësisht me 12 shkurt 2006, me titujt "Episkopi Artemije: Pavarësia e Kosovës do me thënë shfarosja e serbëve nga krahina” dhe “Episkopi Artemije për shpalljen e okupimit”, me nxiti që të shkruaj këtë tekst reagimi, ndaj propagandës serbomadhe mesjetare antishqiptare që bën ky “zotëri” edhe në truallin e demokracive euro-atlantike, sidomos në truallin e SHBA-ve, që me plotë të drejt konsiderohet djepi i demokracisë botërore.
Artemije i fyen shqiptarët
Gjatë dhe pas takimit të tij me Kristofer Prebel, Episkopi Artemije, në mes tjerash deklaron: se e paska të vështirë të kuptojë, se si është e mundur që kaq shumë njerëz të Uashington-it me ndikim, po e mbështesin aksionin i cili do t’u dhuroj terroristëve( mendon në shqiptarët), një fitore të rëndësishme në Evropë. Ky pop serbijanë, më së vështiri e paska të kuptoj, se amerikanët janë duke e luftuar terrorizmin kudo në botë, por jo edhe në “Kosovë dhe Metohi”? Me këtë rast Episkopi Artemije përpiqet t’i këshillojë nikoqirët e tij amerikan, ashtu si dikur Slobodan Miloseviqin dhe klikën e tij, se nëse tërhiqeni nga “Kosova dhe Metohija”, do të rrezikoni që kjo hapësirë të shndërrohet në një “bazë të fuqishme të xhihadit islamik”. Paramendoni u tha bashkëbiseduesve amerikanë: “...çfarë do të ndodh kur xhihadistët mysliman, tërë pushtetin do ta marrin në duar, qëllimi i të cilëve është përzënia e serbëve të krishterë nga Kosova dhe Metohija?”
Me gënjeshtrat e tij në shërbim të propagandës shoviniste serbomadhe në dëm të shqiptarëve, Episkopi Artemije, duke u shërbye me retoriken e padenjë për një njeri të zotit, përpiqet për t’i etiketuar shqiptarët e Kosovës, si gjoja “xhihadist mysliman”. Në këtë drejtim, ai nuk heziton që të shërbehet edhe me falsifikimet e historisë së krishtërizmit ndër shqiptarët. Por, fatmirësisht ka aq shumë argumente, të cilat dëshmojnë katërcepërisht, se si zakonisht edhe gënjeshtrat e këtij shovinisti të tërbuar i kanë këmbët e shkurtra. E vërteta flet kështu: -se Shqiptarët e pranuan Ungjillin e Krishtit, nga Apostulli-Shën Pali, në vitin 57 të e.r., në kohën kur populli serb, jo vetëm se ishte pagan, por ishte tej Karpateve; -se pranimi i Ungjillit të Krishtit në tërë hapësirën e banuar me shqiptar u përfundua, në gjysmën e dytë shekullit të VI-të. Pra, para se serbo-sllavet e parë, të kalonin lumin Danub, në veriun e Gadishullin Ballkanik; -se nga një shqiptar i Dardanisë (Kosova e sotme), i mirënjohuri Shën Niketa, është kompozuar Lutja kryesore e krishtërizmit perëndimor “Te Deum Laudamus” ( “Ty Zot të lavdërojmë”), e cila prej çerekut të parë të shekullit të gjashtë e deri sa të ketë jetë mbi tokë, do të konsiderohet si njëra prej vlerave kryesore e të krishterëve. Këtë të vërtetë e bëjnë të pakontestueshme burime shumë serioze të arkeomuzikologjisë, si ato të nga Selia e Shenjët, Raguzës, Francës, Britanisë,...etj; -se përkthimin e parë të Biblës, nga hebraishtja në gjuhën latine, e ka bërë po një shqiptar, i mirënjohuri Shën Gjeri , në vitin 405;-se Kodikët shqiptar janë një përmendore e kulturës dhe e qytetërimit. Ata dëshmojnë edhe për hapësirën bibliko-ekumenike të truallit etnik shqiptar. Me këtë rast mjafton të cekët “Kodiku i Purpurt i Beratit”, i njohur në botën perëndimore si “Memoire du Monde” (Kujtesa e Botës), tani nën përkujdesjen e UNESCO-s; -se serbo-sllavët, jo vetëm se e gjetën Krishtërizmin në Kosovë, por edhe shumicën e kishave dhe manastireve katolike e ortodokse të shqiptarëve, i serbizuan pas invadimeve të tyre okupuese. Dokumentet historike dëftojnë, se pas pushtimit të Kosovës (Dardanisë së atëhershme) nga ushtria e Dinastisë së Nemanjiqve, në gjysmën e dytë të shekullit XIII-të, për qëllime të shpërnguljes të Patrikanës Ortodokse Serbijane nga Rasha (serb. Rashka) në Kosovë, synohej që më parë të bëhej serbizimi i kishave dhe manastireve shqiptare. Siç edhe dihet, duke ushtrua terrori më barbar, si ndaj klerit dhe besimtarëve të krishterë vendor, u serbizuan Manastiri i Deçanit, kisha e Graçanicës, e Banjskës, Pejës dhe kështu me radhë. Kështu që Peja në gjysmën e shekullit XIII-të u shndërrua në qendrën e Kishës Ortodokse Serbijane, e njohur edhe sot si Patrikana e Pejës. Me këtë rast mjafton të veçohet vetëm një fakt: Manastiri i Deçanit, së pari nuk e ka arkitekturën e stilit ortodoks, dhe së dyti vërehet qartë mbyllja e portës së tij të mëparme, pas serbizimit të tij, ngase ishte e drejtuar nga lindja, për t’u hapur hyrja e re e drejtuar nga perëndimi. Është e ditur, se objektet e kultit Krishtërizmit katolik, hyrjen e kanë nga lindja, ndërsa lutjet bëhen në drejtim të perëndimit (Vatikanit). E kundërta qëndron me kishat ortodokse, ato hyrjen e kanë nga përendimi, ndërsa lutjet bëhen në drejtim të lindjes (Peshkopata e Stambollit). -se ushtria pushtuese serbijane, përveç se i serbizojë objektet fetare të shqiptarëve të krishterë, ajo me ndihmën e dhunës të shfrenuar dhe barbare, arriti të asimiloj një numër jo të vogël të shqiptarëve të Dardanisë dhe Zetës (Malit të Zi)3 -se është e vërtetë historike se konvertimi masovik i shqiptarëve (i shumicës dhunshëm), në fenë myslimane ndodhi pas pushtimit të përfundimtar të Trojeve shqiptare nga Perandoria Osmane, pas vdekjes së Kryetrimit Legjendar-Princit shqiptar Gjergj Kastriotit - Skënderbeut. Është e mirë e ditur, se në kuadër të popullit shqiptar të Kosovës, veprojnë dy konfesione fetare, ai katolik dhe ai mysliman. Por, përkundër faktit se shumica e shqiptarëve të Kosovës i përkasin besimit mysliman, afro 80%, për ndryshim nga Kisha Ortodokse serbijane e cila nxiti dhe mbështeti, jo vetëm terrorin e solldateskës serbo-çetnike, deri në përmasat e gjenocidit ndaj kroatëve të krishterë katolik, por edhe në ditët e sotme është duke ushtruar terror edhe kundër Kishës Ortodokse malaziase, për shqiptarët e besimit mysliman nuk dihet asnjë rast, që të kenë organizuar edhe një fushatë të vetme kundër vëllezërve të tyre të krishterë! Por, përkundrazi, shqiptarët e myslimanizuar, krah për krah me vëllezërit e tyre të krishterë, e luftuan pa mëshirë pushtuesin osman, deri sa e dëbuan nga Trualli i tyre. Kështu, vepruan dhe do të veprojnë edhe në raport me të gjithë pushtuesit e Atëmemëdheut të tyre, përfshi këtu edhe pushtuesit serbosllav. Prandaj, akuza e Episkopit Artemije nuk është e qëndrueshme. Etiketa e fundamentalizmit fetar mysliman, të cilën mundohet t’ua mëveshë shqiptarëve ky Episkop, do t’i mbetet në gishtat e tij, sepse ai së pari, qëllimisht nuk e bënë dallimin e besimit fetar nga ai etnik; së dyti, shqiptarët e besimit mysliman dhe kleri i tyre kanë dhënë mjaft dëshmi, se fundamentalizmi islamik për ta është i pa pranueshëm; së treti, shqiptarët që në orët e para u solidarizuan me luftën e miqve të tyre anglo-amerikan kundër terrorizmit fundamentalist mysliman, për dallim nga serbijanët dhe vëllai i tyre i madh-Ariu i Sibirit, të cilët vazhdojnë miqësinë me ta. Si kërcënimet, ashtu dhe akuzat ndaj shqiptarëve janë të konstruktuara mbi bazat e epsheve hegjemoniste dhe grabitqare ndaj trojeve shqiptare, si dhe të urrejtjes patologjike ndaj popullatës autoktone të tyre. Akuzat nënçmuese të Artemije Radosllavleviqit ndaj popullit shqiptar, rishpalosin fytyrën e vërtetë të këtij “njeriu” të zotit. Bazuar në fjalorin e tij, mund të konstatohet se ky far Artemija mund të jetë gjithçka tjetër,vetëm njeri i zotit jo! Bazuar në sjelljet e tij, para, gjatë dhe pas fushatës kriminale të solldateskës serbo-çetnike ndaj popullit shqiptar të Kosovës, ky far Artemija e ka vendin përballë gjykatësve të Hagës për krime të luftës dhe përballë organeve të ndjekjes në Kosovë, për shkak të ofendimeve që u bënë shqiptarëve për një kohë të gjatë!
Artemije kërcënon shqiptarët me luftë
Ky serbo-çetnik i fshehur nën petkun e një kleriku të rangut të lartë të Kishës Ortodokse Serbijane, rishpalos kërcënimet ndaj shqiptarëve me luftë, pa hezitimin më të vogël edhe para bashkëbiseduesve amerikan: “...Imponimi i pavarësisë së Kosovës nuk do të sjell paqe në Ballkan por do të shkaktojë konflikte të reja...Përveç kësaj, imponimi i pavarësisë për Kosovën nga Serbia do të vlerësohet si okupim, ndërsa secili shtet e ka të drejtën legjitime për çlirimin e territorit të tij të okupuar...”4 Këtë kërcënim të hapur ndaj shqiptarëve, Episkopi Artemije, përpiqet ta argumentoj, duke u mbështetur në virtytin2 kryesor serbijan dhe nëpërmjet pyetjeve bajate në adresë të bashkëbiseduesve të tij, si për shembull: -sa krime janë krye ndaj serbëve të “Kosovës dhe Metohisë”, në shtatë vitet e fundit nën pushtetin e UNMIK-ut dhe KFOR-it, dhe krimi ka mbetur i padënuar, ndërsa kriminelët edhe më tutje shëtisin lirshëm nëpër Kosovë? -çfarë do të ndodh kur xhihadistët mysliman”, tërë pushtetin do ta marrin në duar, qëllimi i të cilëve është përzënia e serbëve të krishterë nga Kosova dhe Metohija? .Fjalori që përdori ky "Episkop" serbomadh edhe kësaj radhe në SHBA, nuk ndryshon me asgjë, nga fjalori që përdorej nga Millosheviqi dhe Shesheli dhe, që vazhdon të përdoret në raport me shqiptarët nga pinjollët e tyre në Serbi dhe nëpër enklavat serbe në Kosovë. Zaten, po ky “Episkop” dhe kolegu i tij shpirtëror Sava, janë koautor të Platformës fashiste se gjoja"serbet janë popull hyjnor" dhe "të zgjedhurit e Zotit", në bazë të cilës erdhi deri te ringjallja e tipit mesjetar të ideologjisë hegjemoniste serbomadhe, e cila i parapriu gjenocidit shtetëror serbijan, ndaj popullatës civile shqiptare. Ishte po ky "Episkop" serbo-çetnik dhe kolegët e tij, të cilët pagëzuan dhe i bekuan me tymin e "temjanit" paramilitarët dhe kriminelët e rangut të Arkanit, në Kishën e Graçnicës, para se të fillonin me masakrimet dhe veprimet e gjenocidit ndaj popullatës civile shqiptare. Ma thotë mendja, se do të ishte në nderin e administratës amerikane dhe të kolegëve të saj evropian, që ky propagandues radikal i shovinizmit serbomadh, të shpallej persona non grata, dhe të merreshin masat përkatëse për që në afatin e limituar kohor të largohej nga territori i shteteve të tyre, pa të drejt të kthimit. Dua të besoj, se populli shqiptar e ka kuptuar drejt dhe mirë, se kërcënimet që ju bënë në adresë të tij, si nga Episkopi Artemije edhe nga territori i SHBA-ve, ashtu dhe nga zëvendësi e kryeradikalit serbijan Sheshel, Tomisllav Nikoliq, nga territori i Serbisë, në prag të fillimit të bisedimeve të Vjenës, të 20 dhe 21 shkurtit 2006, nuk ishin të rastësishme. Pa u munduar shumë mund të arrihet deri të paramendimi, se të çfarë përmasave do të ishin akuzat dhe presionet ndaj shqiptarëve, po të kërcënoheshin serbijanët nga ndonjë personalitet shqiptar, jo i rangut të Episkopit Artemije dhe zëvendësit të kryeradikalit serbijan Sheshel, Tomisllav Nikoliq, por i rangut shumë më të ulët? S’do mend se këto kërcënime nuk ishin tjetër, pos edhe një testim provues për drejtuesit aktual të IPVQ-ve(të mandatuar në bazë të verdiktit të votës së lirë) dhe të partive politike të Kosovës, se sa janë të përkushtuar dhe të vendosur, jo për të realizuar aspiratat jetike të shqiptarëve për t’u ribashkuar me Shqipërinë, për çka brez pas brezi flijuan lumenj gjaku, por vetëm për të jetuar të lirë në Vendin e tyre, të shkëputur nga tërësia e tij etnike. Siç edhe u pa, rezultati i këtij testimi ishte i favorshëm për Serbinë! Si Beogradi zyrtar ashtu dhe aleatët e tij tradicional u bindën, se planet strategjike të Serbisë në raport me Kosovën, nuk do të rrezikohen nga drejtuesit aktual shqiptar. Mos reagimi adekuat, si nga ana e drejtuesve të IPVQ-ve, të partive politike, ashtu dhe nga ana e Grupit Negociator, ndaj kërcënimeve publike që ju bënë, janë baza e sigurt ku mbështet kjo bindje e Beogradit zyrtar dhe e aleatëve të tij.Përfundimisht, tani është më se e qartë, si për Beogradin zyrtar, ashtu dhe për aleatëve e tij( sidomos për ata në hije): -se drejtuesit aktual të IPVQ-ve dhe të partive politike të Kosovës ose nuk e kanë kuptuar ose nuk duanë ta kuptojnë, se bisedimet e Vjenës për decentralizimin (lexo: legalizimin e enklavave serbe) nuk janë gjë tjetër, pos legjitimimi i parakushteve (në emër të kompromiseve që kërkohen nga ndërmjetësuesit ndërkombëtar), për ndarjen e një pjese jo të vogël të Kosovës, e cila më vonë, në bazë të paragrafëve të një rezolute të KS të OKB-së për statusin përfundimtar të saj, do të aneksohej nga Serbia; -se drejtuesit aktual të IPVQ-ve dhe të partive politike të Kosovës të dashuruar pas kolltukëve të importuara nga jashtë dhe pozimit para kamerave televizive, se janë të gatshëm të shkelin zotimet e tyre publike, si psh. “se me Serbinë nuk do të ketë bisedime të drejtpërdrejta”, “se çështja e decentralizimit nuk do të bisedohet me Serbinë, ngase është çështje e brendshme e Kosovës”, “ se nuk do të krijohen komuna mbi bazat etnike”; se drejtuesit aktual të IPVQ-ve dhe të partive politike të Kosovës janë të gatshëm të pranojnë edhe nënçmimin e hapur që u bëhet ( pa u mërzitur se ai nënçmim nuk u bëhet personit të tyre, por verdiktit të votës së popullit), siç është rangu zyrtar i anëtarëve të delegacionit serb( asnjëri me pozitë më të lartë se këshilltarë të krerëve institucional serbijan) i cili gjatë
“muhabeteve “ të Vjenës, do të ulet përball ministrave dhe politikanëve kosovar;
- se drejtuesve aktual të IPVQ-ve dhe të partive politike të Kosovës, as që u shkon ndërmend të shfrytëzojnë kërcënimet e serbijanëve me luftë dhe nënvlerësimin që u bëhet nga ana e tyre, për t’u liruar nga presionet e pabaza që u bëhen nga qarqe të caktuara ndërkombëtare, aspak miqësore ndaj shqiptarëve, duke reaguar ashtu siç u ka hije atyre që e respektojnë votën e elektoratit të tyre. Sipas mendimit tim reagimi adekuat i Prishtinës zyrtare do të ishte: Jo vetëm refuzimi i parevokueshëm i pjesëmarrjes në bisedime të drejtpërdrejta me Serbinë, për çështje të brendshme të Kosovës, por edhe pezullimi i bisedimeve teknike me palën serbijane, deri sa të garantohej nga ana e ndërmjetësuesve ndërkombëtar: -se prapa kërcënimeve me luftë nuk qëndron Beogradi zyrtar; -se rangu i anëtarëve të delegacionit serbijan, do të jetë në përputhje me rangun e anëtarëve të delegacionit kosovar. Nga mos reagimi i Prishtinës Zyrtare, mund të nxirren këto përfundime: -se sa janë të përkushtuar, si drejtuesit e IPVQ-ve, ashtu dhe ata të partive politike, për realizimin e plotë të aspiratave të drejta të popullit, për të jetuar i lirë dhe sovran në vendin e tij; -se çfarë do të jetë epilogu i bisedimeve të 20 dhe 21 shkurtit 2006; -se duhet mbështetur pa hezitim dhe aktivisht përpjekjet e Lëvizjes Vetëvendosje, duke iu bashkuar radhëve të saj në marshim! 1..Ky farë instituti amerikan është dëshmuar me vepra konkrete, si proserb, si p.sh. duke kundërshtuar bombardimet e NATO-s mbi caqet me rëndësi strategjike për soldateskën fashiste serbo-çetnike, në vitin 1999 2.”Virtyt kryesor për serbijanë është gënjeshtra” – thotë ideologu i
shovinizmit serbomadh, Dobrica Qosiq
3. Špiro Kulišiæ: “ O Etnogenezi Crnogoraca”, Pobjeda, Titograd, 1980
4. www.bbc.co.uk/serbian (12 02t 2006,SRNA,10 02 2006, www.danas.co.yu, 13
02 2006
Prishtinë, me 20 shkurt 2006
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga mjaftulodhe
Mjekrra sllave ofendon prap popullin shqiptare!!
Krijoni Kontakt