Sa "zota" ka?

[F_LASKU]

Matrix

Te sakrifikosh nje jete te tere per njerezimin dhe te duash ate qe te persekuton, ne asnje menyre nuk verteton njeshmerine e Perendise apo egzistencen e tij.Ne kete nenforum ka nje teme domethenese "Feja koncept vetzhvlefsues".Sikur miliona si nene tereza kane kontribuar per te miren e njerezimit dhe shume prej tyre kane perqafuar me dashuri ata qe i kane persekutuar ka dhe shume tjere qe nuk kane besuar ne Krisht dhe Allah por ne Yje,gure,planete,kafshe,qe kane bere te njejten gje.Pra kane ndjekur linjen e asaj qe kane besuar.Kane sakrifikuar nje jete te tere,kane dashur ata qe si duan.Nuk ke pse e ngaterron kete me natyren njerezore pasi ne shpirtin e njeriut ka dhe vend qe te sakrifikosh nje jete te tere dhe te perqafosh ata qe te persekutojne dhe pa qene nevoja qe te jesh fetar apo per ndihmen e nje "Perendie" qe ti beson.

[Matrix]

Jo F Lasku,

Nuk mundet kurre ai qe adhuron guret, te jape jeten per besimin e tij, madje duke qene ne paqe me armiqte e tij.

Ai mund te marre jetet e te tjereve per besimin e tij, kete e pranoj, por kurre nuk mund te jape jeten e vet.

[RULE_partizani]

hmmm,,,,un jam i bindur ne ate qe besoj,,,ti genjenn veten tende dhe te tjeret me ato fjale boshe qe i zbukuron,por qe nuk kan asnje kuptim.....


kurse sa per te vertetuar mund te sjell me miliarda argumenete por kam frik se sdo ti lexosh se do pertosh




Rastësi apo inteligjencë?
ANALYS
Universiteti i Torontos





Vërtet, kjo gjithësi shfaq një perspektivë të rendit dhe vazhdimësisë. Për shembull, ne mund të vështrojmë rregullsinë e madhe me të cilën trupat qiellorë përcjellin orbitën precize, dhe të mahnitemi me mënyrën në të cilën uji i detrave sillet deri te toka nga retë që i lëvizin erërat, të cilat sipas radhës janë të formuara me avullimin e ujit; pa këtë plotësim, jeta do të ishte e pamundur. Ne po ashtu mahnitemi me modelet migruese të shumë llojeve, përfshirë ngjalat e posalindura që udhëtojnë me mijëra milje oqeanike që të strehohen në rrymat (rrjedhat) e veta lokale, dhe të bletëve, të cilat përdorin dritën e diellit për navigim në kërkimin e tyre për nektar. Ne mund të mendojmë në atë se pse të gjitha gjërat e gjalla ekzistojnë në çifte, dhe të sodisim mbi optimumin e proceseve që përfshijnë tërë universin. Madje, edhe ndryshimet e jashtëzakonshme minutore do të çrregullonin balancimet në natyrë; fundja, sikur orbita e tokës të kthehej pak në cilëndo anë, uji dhe format rezultuese të jetës s’do të paraqiteshin. Në të vërtetë, në vështrojmë një unitet në ligjet e kozmosit. Përmes spektrumit të shtrirjes jetësore dhe të pajetë, prej grimcave subatomike mikrokozmike deri te zgjerimi makrokozmik i vetë universit, integrimi manifestohet në çdo nivel.



Të menduarit mund të na çojë deri te pyetjet përkatëse: A do të mund të ngrihej një rend përfshirës i tillë thjesht nga rastësia e paqëllimtë? Apo, a do të mund të ishte ndonjë shpikës intelegjent i këtij koleksioni spektakular i formave jetësore dhe të pajetë – një përpilues që ka mundur t’i zhvillojë ato përmes proceseve që tek mbetet të vendosen (zbulohen) plotësisht? Cilat konkludime janë evidente?



A ka mundësi që të gjitha shkronjat në këtë fletë të ndahen vetvetiu rastësisht, që të formojnë këto fjali të strukturuara dhe të kuptimplota? Si atëherë mundet që qenia njerëzore – me vesh, sy dhe mendje – të jetë formuar rastësisht? A është e besueshme që një univers i pafund me miliarda galaksione të panumërta te ketë evuluar rastësisht? A nuk e tejkalon integrimi dhe kompleksiteti i një qelize të vetme atë të një letre të thjeshtë me të shkruar të kuptueshëm në të, lere më universi me tërë atë që përmban? (Posaçërisht pasi universi poashtu përmban këtë copë letre...!)



Ne e dimë që ne nuk jemi shkaku i vetës sonë, sepse zhvillimi embrional është i organizuar dhe drejtuar në etapa nën ligjet natyrore. Por i drejtuar nga ligjet e kujt? Rastësisë? Apo inteligjencës?



Çka lidhur me shumëllojshmërinë e qenieve të pafundme? A do të mund të ishin këto përgjegjëse për këtë fabrikim kozmologjik? A nuk do të ishte gjendja rezultuese e këtij universi e çrregulluar dhe kaotike për shkak të urdhërave konfliktuozë të këtyre entiteteve të pafundme e të fuqishme, të cilat do të mundoheshin që të ngriheshin në fronin e autoritetit në rivalitet? Vërtet, në një regjim të tillë, do të pritej të shihnim një mospërputhje ne univers në kundërshtim me përputhjen. Në vend të shiut, ne përfytyrimisht do të mund të përjetonim një rrebesh elefantësh nga qielli. (Sigurisht që ombrella nuk do të ishte tmerrësisht e dobishme në një gjithësi të tillë!) Në një skenar të tillë sigurisht se do të parashtrohej pyetja: cila nga krijesat e pafundme është paraqitur e para? Dhe pse? Në anën tjetër, nëse një shumëllojshmëri e tillë e qenieve të pafundme do të ishte në një harmoni të përsosur gjatë tërë kohës, atëherë s’do të kishte nevojë për më shumë se një – e as që ka ndonjë dëshmi.



Nëse reagimi juaj ndaj hipotezës së rastësisë (krijimit të paqëllimtë) dhe shumëllojshmërisë (krijimit nga dy apo më shumë qenieve) është negative, ateherë përgjigja jonë duhet të shtrihet në mes zeros dhe dyshit. Me fjalë tjera, mund të jetë vetëm një inteligjencë unike drejtuese – unike për shkak të mospasjes së gjysëm-zotave, ndërmjetësuesve, qenieve mistike inkarnuese, apo ndonjë tjetër shoqërues njerëzor ose jonjerëzor. Kjo inteligjencë e pafundme e vetme, atëherë, do të ketë krijuar dhe zhvilluar të gjitha gjërat e gjalla dhe të pajetë, si dhe vetë hapësirën/kohën, dhe prandaj duhet që të jetë e pavarur prej saj.



Nëse ky është konkludimi ynë, atëherë do të thotë se format e panumërta të materies dhe energjisë, si dhe struktura psikologjike e qenies njerëzore duhet t’i jenë nënshtruar ligjeve natyrore të kësaj inteligjence drejtuese të vetme dhe të pavarur.



Krahas kësaj varësie të pavullnetshme psikologjike të qenieve njerëzore ndaj ligjeve të caktuara natyrore, ne jemi të pajisur me mendje e cila ka kapacitet që vullnetarisht të pyes dhe rezonojë. Personi i arsyeshëm do të ishte tërhequr në mënyrë natyrore deri te konkludimi logjik në ekzistimin e një shpikësi unik, dhe si pasojë një qëllimi kuptimplotë të kësaj ekzistence. Personi i tillë do të jetonte me këtë njohje, në paqe me veten e tij apo saj dhe me pjesën tjetër të natyrës.



Vërtet, njerëzit e arsyeshëm jetojnë dhe kanë jetuar përgjatë epokave në të gjitha pjesët e botës. Ata mund të gjenden duke jetuar në mesin e xhunglave të bollshme apo në qytetet tona të mëdha, të populluara dendur dhe të mbushura. Ajo që do t’i dallonte individët e tillë, do të ishte angazhimi i arsyes si fundament i jetës. Nëse njerëzve të tillë do t’u jepej një emër i cili gjuhësisht tregon ‘nënshtrimin e vullnetshëm paqësor’ ndaj kësaj inteligjence unike, dhe e cila përfshin të gjitha këto atribute, një term i përshtatshëm në një gjuhë do të ishte fjala Musliman.




salafipublications.com



Dy mënyra për ta njohur Krijuesin
nga Ibn el-Kajjim





Imami dhe Shejhu i Islamit, Ibn el-Kajjim ka thënë në el-Feua’id [f.31-32]:



“Zoti, më i Larti, i thërret në Kur’an robërit e Vet që ta njohin Atë në dy mënyra:



a] Të shikuarit në punën e bërë [të Zoti, në krijimin]
b] të menduarit mbi vargjet e [e recituara] Tij, të medituarit mbi to



Prej këtu, shenjat e para vështrohen dhe dëshmohen, ndërsa shenjat e dyta recitohen dhe kuptohen.



Përsa i përket llojit të parë, ato janë sikurse në thënien e Tij, “Vërtet! Në krijimin e qiejve dhe tokës, dhe në ndërrimin e natës dhe ditës, dhe në anijet që lundrojnë nëpër det me atë që është në dobi të njerëzimit” [Bekare: 164], deri në fund të ajetit. Dhe thënia e Tij, “Vërtet! Në krijimin e qiejve dhe tokës, dhe në ndërrimin e natës dhe ditës, ka shenja për njerëzit që kuptojnë” [Aali Imran: 190]. Dhe këtë e hasim shpesh në Kur’an.



Përsa i përket llojit të dytë, ato janë sikurse në thënien e Tij, “A nuk e përfillin ata Kur’anin [me kujdes]? [en-Nisa: 82]. Dhe po ashtu thënia e Tij, “A nuk menduan ata thellë mbi Fjalën [Kur’anin]?” [el-Mu’minun: 68]. Dhe po ashtu në thënien e Tij, “[Ky është] një Libër [Kur’ani] përplot bekime, të cilin Ne ta kemi zbritur, që ata të mendojnë për vargjet e tija, dhe që të përkujtojnë ata që kanë mend.” [Sad: 29]



Këtë po ashtu e hasim shpesh në Kur’an.



Përsa i përket punëve të bëra [në krijimin], ato japin dëshmi për veprimet [që janë ekzekutuar në to], dhe veprimet [sipas radhës] japin dëshmi për Cilësitë. Ngase ai [objekti] që është bërë, jep dëshmi për zbatonjësin e veprimit [që e bëri atë], dhe kjo sipas radhës e bën të nevojshme ekzistencën e zbatonjësit të veprimit, fuqinë e tij, vullnetin, dhe diturinë.



Kjo është për shkak të pamundësisë së ndodhjes të ndonjë veprimi – që bëhet më zgjedhje – nga një gjë e paqenë apo nga diçka që ekziston por që s’ka fuqi, jetë, dije dhe vullnet.3



--------------------------------------------------------------------------------
3. Dobia1: Ateizmi është një nga pavërtetësitë më të mëdha bashkëkohore

Në atë që është thënë më lart nga Shejh ul-Islam Ibn el-Kajjim, gjendet një dëshmi bindëse kundër argumentit ateistik [dhe evolucionar]. Dhe në sqarimin e asaj që është thënë nga Ibn el-Kajjim, themi: Sikur një ateist të merrte ndonjë objekt të përditshëm [apo të merrte ndonjë fenomen ose proces natyror] dhe të mendonte për disa çaste, ndoshta do t’i bëhej e qartë realiteti i një "Krijuesi". Le ta marrim një libër për shembull:

Së pari, ky objekt, në dhe prej vetes së tij, si edhe ekzistenca e dukshme e tij, është dëshmi në veten e vet për atë, apo sendin, apo qenien që e ka shkaktuar atë, apo që ka qenë përgjegjës për bërjen e tij në formën e tij të qartë. Nuk ka mundësi që të gjykuarit e shëndoshë të cilitdo njeri ta mohojë këtë, qoftë ai që ka jetuar 3000 vite më parë në vendet e largëta të shkretëtirës së Saharës, apo në kohërat e sotshme në xhunglën e Amazonit, apo në qendër të qytetit të Nju Jorkut, apo madje edhe nëse ndokush do të jetonte 1000 vite prej tash. Elementi më themelor i të gjykuarit tregon në atë se ky deduksion është i vërtetë dhe i vlefshëm për cilindo send, objekt, gjë apo qenie; i gjallë apo i pajetë, i bërë nga njeriu apo ndryshe.

Së dyti, vetë paraqitja fizike e këtij objekti, në dhe prej vetes së vet, është dëshmi se ai [objekti] ka kaluar nëpër një proces apo procese të shumta dhe i është nënshtruar një plani të kalkuluar, të shpikur, të organizuar dhe inteligjent, para se të vinte në ekzistencë apo në gjendjen e tanishme të tij. Dhe që këtej e tërë kjo jep dëshmi për “veprime” të ndryshme që janë zbatuar me qëllim që ky objekt të sillet në gjendjen e tanishme fizike të tij. Ose këto “veprime” ishin veprime të rastësishme që ndodhin rastësisht, ose ato janë kalkuluar dhe shpikur. Të gjykuarit e shëndoshë, madje edhe parimet shkencore, nuk e pranojnë se diçka që është e çrregullt kalon në diçka që është e rregullt me të qëlluar apo rastësisht.

Së treti, dy deduksionet e mësipërme, të cilat përgjithësisht janë të vlefshme dhe në përputhje me të gjykuarit e shendoshë, të lidhura më arsyen dhe mendjen e shëndoshë, dhe të cilat refuzohen vetëm për shkak të arrogancës apo marrëzisë, tregojnë në [1] ekzistencën e entitetit apo qenies e cila është përgjegjëse për objektin në gjendjen e tij të tanishme [në rastin tonë një libër] dhe [2] cilësitë e ndryshme të këtij entiteti që e ka shkaktuar dhe plotësuar atë. Këto cilësi, të cilat njihen nga mendja e shëndoshë dhe nga domosdoshmëria, përfshijnë:

a] Diturinë: Entiteti që ka qenë përgjegjës për këtë “libër” duhet medoemos të ketë pasur dituri për një vistër të tërë disiplinash, dmth botimin, petëzimin, prerjen, formatizimin, dhe kështu me radhë. Mirëpo, shumë shpesh mund të ndodhë që të ketë shumë entitete që bashkëpunojnë me qëllim që të plotësohet kjo punë e bërë, dhe të gjithë ata kanë dituri lidhur me disiplinat e tyre përkatëse. Për shembull: Përmbajtja e këtij libri është në përgjegjësi të autorit i cili ka njohuri speciale mbi subjektin, pastaj botuesi, pastaj tipografi, e kështu me radhë. Kështu që “libri” tregon në praninë e një vistri të tërë shkencash dhe disiplinash të ndryshme.

b] Fuqia apo Mundësia: Entiteti që ka qenë përgjegjës për këtë “libër” duhet të ketë pasur fuqinë apo mundësinë për ta zbatuar këtë “punë”.

c] Vullneti: Entiteti që ka qenë përgjegjës për këtë “libër” duhet të ketë pasur vullnet, me qëllim që të zgjedhë për t’ia filluar kësaj “pune” në rend të parë, posaçërisht mënyrën në të cilën e ka bërë, dhe të prodhojë prodhimin e përpunuar në mënyrën që është.

Veç këtyre tre cilësive esenciale të mësipërme, gjithashtu është e mundshme, me anë të të menduarit, që të deduktohen cilësi dhe kualitete tjera të "entitetit". Për shembull: Përmbajtja tematike e librit, në shembullin tonë, e qartëson qëllimin apo synimin e entitetit në vendosjen se a të shkruhet apo botohet "libri", dhe ne mund të vazhdojmë në këtë mënyrë gjersa të përfitojmë më shumë informata lidhur me "entitetin" që është përgjegjës për këtë punë të bërë. Në dritën e kësaj, shpjegimi me rastësi përjashtohet si një shpjegim, meqë rastësia nuk posedon "dituri" apo "vullnet" [këtë nuk mund ta bëjë nga vetë natyre e vet!]

Gjykimi i mësipërm është përgjithësisht i vlefshëm dhe mund të aplikohet nga kushdo dhe në cilëndo kohë, në cilindo vend apo lokacion, me çfarëdo objekti, të gjallë apo të pajetë. Dhe kjo është një ndër dëshmitë vendimtare të "Krijuesit". Dhe çfarëdo forme tjetër e të gjykuarit apo të shpjeguarit për të mohuar ekzistencën e "Krijuesit", gjithmonë do të jetë

a] hamendje e thjeshtë e ndërtuar në supozim, gjë që është spekulim teorik;
b] apo e ndërtuar rreth një niveli domethënës apo ndodhisë së rastësishme;
c] apo bazuar në argumente emocionale më parë sesa në ato logjike;
d] apo bazuar në përjetime të këqija personale;
e] apo bazuar në mundësinë e individit për të parë apo gjetur shpjegime për realitete të caktuara veças nga ato që janë formuar në atë që gjendet në pikat "a" deri në "d" më lart.
--------------------------------------------------------------------------------

Atëherë, në shumëllojshmërinë [e madhe] dhe tiparet e dallueshme dhe të veçanta të të gjitha gjërave rreth nesh, gjendet dëshmia për vullnetin e Bërësit. Dhe se veprimi i tij s'është diçka që ndodh nga natyra [pa zgjedhje], në kuptimin që ajo ndodh vetëm njëherë dhe pastaj nuk përsëritet më4…" Mbarim i fragmentit të parë nga Ibn el-Kajjim.


--------------------------------------------------------------------------------
Pra nuk ka dyshim në lidhje me Shpikësin dhe Krijuesin. Referoju seksionit "Shtojca të Fragmentit të Parë", që gjendet më poshtë. Kjo formë e argumentimit, e cila hedh poshtë përfshirjen e rastësisë, shqyrtohet më poshtë dhe gjithashtu kjo është diçka në të cilën Dijetarët shpesh aludojnë.

Dhe në Kur'an Zoti fton njerëzimin që të mendojnë në punën e bërë të Tij dhe prej tyre të kuptojnë se punët e Tija vërtet tregojnë më një siguri absolute në ekzistencën e Krijuesit dhe Formuesit, të cilin ata janë të obliguar ta njohin dhe ta dhurojnë.

4. Kjo po ashtu është një pikë që përmban një përgënjeshtrim të teorisë së evolucionit, e cila pohon se shumëllojshmëria në krijimin është rezultat i mutacionit të rastësishëm që ka zënë vend përgjatë kohës dhe e cila ka çuar në paraqitjen e llojeve të reja apo evolucion të llojeve të reja. Dhe e tërë kjo është pavërtetësi, meqë baza e kësaj teorie mbështetet në rastësi, pa marrë parasysh se si mund t'i parashtrojnë të dhënat e tyre evolucionistët e mahnitshëm, të këndshëm, bindës, arrogantë dhe kokëfortë. Dhe asgjë inteligjente dhe komplekse s'është krijuar rastësisht…le ta sintetizojnë mohuesit arrogantë një krah të mizës me mutacion të rastësishëm dhe ndodhi të rastësishme…nëse e flasin të vërtetën.

--------------------------------------------------------------------------------

Ajo në çka është aluduar nga Ibn el-Kajjim me anë të disa fjalëve, mund të zgjerohet në këtë që vijon:



Dëshmitë racionale5

E para: Mundësitë intelektuale nuk janë më shumë se tre



Kushdo që nuk e pranon ekzistencën e Zotit [dmth Krijuesit] dhe Zotërimin e tij mbi gjithësinë, atëherë është e mundshme që të përdoren dëshmi kundër të tij, të atilla që ai s'do të ketë zgjedhje veçse t'u nënshtrohet atyre, apo përndryshe të lihen të gjitha ndjenjat e inteligjencës dhe të hyhet në çmenduri dhe në natyrën e çoroditur. Pra, atij që e refuzon këtë i thuhet:



Të gjitha gjërat që janë të mundshme në ekzistencë nuk bien në asgjë tjetër pos në njëren nga tre çështjet:



1] Se të gjitha gjërat e krijuara erdhën në ekzistencë vetvetiu, rastësisht pa ndonjë Shpikës apo Krijues. Kjo është e pamundshme, dhe intelekti e refuzon dhe e hedh poshtë këtë vendosmërisht, nga nevoja. Dhe po ashtu dihet me siguri se kushdo që mendon kësisoj, ai është më afër çmendurisë sesa gjendjes normale dhe mendjes së shëndoshë. Kjo ngase çdo person i arsyeshëm e di se s'është e mundur për ndonjë gjë që të vijë në ekzistencë pa diçka që do ta binte në ekzistencë atë, apo pa një shpikës. Që këtej, çdo ndodhi, apo gjë, apo çështje, kërkon që ta sjellë atë në ekzistencë. S'ka mundësi që kjo të refuzohet. Ekzistenca e ndonjë sendi pa një shpikës është e pamundshme dhe s'është veçse pavërtetësi - me anë të perceptimit ndijor dhe instiktit natyror.



2] Apo të gjitha gjërat e krijuara komplekse erdhën në ekzistencë dhe e krijuan vetveten - dhe kjo gjithashtu është e pamundshme nga nevoja intelektit. Çdo person i arsyeshëm është i vendosur se një gjë s'mund ta sjellë vetveten në ekzistencë e as ta krijojë vetveten. Meqë më përpara se ekzistenca e tij është mosqenia, si mund që ajo të jetë krijues i vetvetes?



3] Apo të gjitha gjërat e krijuara, në përgjithësinë e tyre, më e larta dhe më e ulëta prej tyre, me doemos e kanë një Shpikës i cili kontrollon çështjet e të krijuarit, të poseduarit dhe të rregulluarit, dhe kjo s'është tjetër veçse Zoti i Plotfuqishëm, Krijuesi i çdo gjëje, Ai që rregullon dhe sistemon të gjitha çështjet, Kontrolluesi i të gjitha çështjeve. Për këtë arsye Zoti, më i Larti, e përmend këtë dëshmi absolute racionale: "A mos u krijuan ata nga asgjëja apo ata vetë ishin krijuesit?" [Tur: 35]. Dhe për këtë shkak Xhubeir bin ***'em qe prekur tepër nga kjo kur ai e dëgjoi Pejgamberin [sallallahu alejhi ue selam] duke e recituar atë. Ai tha: "Kam dëgjuar Pejgamberin duke recituar në namazin e Akshamit suren e Turit, dhe kur ai e mbërriti këtë varg: "A mos u krijuan ata nga asgjëja apo ata vetë ishin krijuesit? Apo a mos i krijuan ata qiejt dhe tokën? Jo, por ata nuk janë të bindur. Apo a mos janë tek ata thesaret e Zotit tënd? Apo a mos janë ata tiranë me autoritet që të bëjnë çfarë të duan?" [Tur: 35-37]; zemra ime gati pushoi së rrahuri." [Transmetuar nga Buhari, Kitab ut-Tefsir] dhe në një transmetim tjetër: "Kjo ishte hera e parë që Imani u fiksua në zemrën time." [Transmetuar nga Buhari, Kitab ul-Maghazi].



--------------------------------------------------------------------------------
5. Materialet në këtë seksion janë nxjerrur dhe modifikuar nga teza e doktoraturës së Seid bin Uehf el-Kahtanit, "el-Hikme Fid-Da'ueh Ilallah" [f.348-356]. Këtij teksti i janë shtuar shtojca dhe sqarime.
--------------------------------------------------------------------------------

Që këtej, krijimi me doemos ka krijues, dhe çfarëdo "sendi i fabrikuar" e ka "Fabrikuesin" dhe kjo çështje është mirë e njohur për të gjithë individët me intelekt të shëndoshë.




E dyta: Mosqenia nuk krijon ndonjë gjë


Dhe kjo po ashtu njihet nga intelekti dhe mendja e shëndoshë, që do të thotë se gjëja e paqenë nuk krijon ndonjë gjë. Meqë ajo që është e paqenë s'mund të krijojë, me doemos. Dhe kur një person inteligjent të mendojë për të gjitha çështjet e krijimit të cilat shfaqen dhe ndodhin, e që nuk kanë qenë në ekzistencë para asaj kohe, siç është ajo që ndodh me njerëzit dhe shtazët, dhe gjithashtu edhe në kohë, ditën dhe natën; po ashtu me diellin, hënën, planetet dhe yjet, dhe po ashtu të gjitha ngjarjet që zënë vend në baza ditore, në tokë, në det, në qiell, në mesin e njerëzve, mes shtazëve dhe kështu me radhë, atëherë intelekti i shëndoshë do të jetë i prerë se e tërë kjo s'është bërë nga një gjë e paqenë, domethënë prej asgjëje dhe nga asgjëja. Më saktë, kjo është nga puna e bërë e Zotit, më të Lartit.




E treta: [Nëna] Natyra nuk posedon fuqi [për të krijuar] dhe ajo që nuk posedon diçka s'mund t'ua jep atë të tjerëve



Përgjithësisht është rënë dakord nga të gjithë personat me intelekt të shëndoshë dhe formim të fortë mental se prej personit të varfër nuk kërkohet pasuri dhe prej personit injorant nuk kërkohet dije, meqë ai i cili nuk posedon diçka s'mund t'ua japë atë të tjerëve.



Prej këtu, kushdo që pohon se natyra e ka krijuar atë apo se ajo ka krijuar ndonjë gjë, atëherë ai ka kundërshtuar intelektin dhe të vërtetën, e ka humbur fromimin mental dhe si pasojë ai ka nevojë për një themelim mental. Kjo ngase çdo gjë në ekzistencë tregon në faktin se Krijuesi i saj ka dituri, urtësi, dhe furnizon e mban, udhëzon e mbron, si dhe tregon mëshirë. Se Ai është unik dhe i vetëm [në sundimin e vet]. Për sa i përket "natyrës", ajo nuk ka fuqi madje as mbi një atom.



Njerëzit kanë dituri, vullnet, fuqi, mundësi dhe përkundër kësaj s'janë në gjendje të krijojnë madje edhe një mizë - "O njerëz! Ja një shembull, veni veshin pra: Vërtet ata të cilët i lutni krahas Zotit s'mund të krijojnë asnjë mizë, edhe nëse të gjithë bëhen bashkë për këtë qëllim. E nëse miza ua rrëmben atyre ndonjë send, ata s'do të kenë mundësi që ta lirojnë atë prej mizës. Të dobët janë të dy, edhe lutësi edhe i luturi." [el-Haxh: 73]



Pra, kur kështu qëndron puna me njerëzit që s'kanë mundësi për këtë, atëherë "natyra" si një tërësi dhe si një entitet, e cila as nuk sheh as nuk dëgjon, e as nuk posedon dituri as mundësi, vështirë që do të jetë në gjendje ta bëjë këtë.



Që këtej, nga intelekti i shëndoshë kërkohet që Shpikësi dhe Krijuesi të ketë të gjitha cilësitë e përsosurisë, në kuptimin absolut, në kuptimin se Ai a] është i pavarur dhe që s'ka nevojë për askë që është veç Tij; b] është i pari që s'ka fillim; c] është i fundit që s'ka mbarim; d] nuk është i kufizuar me kohë; e] apo me vend; f] është i aftë, ka mundësi mbi atë që dëshiron; g] dhe është në dijeni për secilën çështje që ka ndodhur, që do të ndodhë, dhe nëse ajo që nuk ka ndodhur do të ndodhte, si do të ndodhte ajo.



Të gjitha këto karakteristika janë të përshtatshme vetëm për një Krijues, që është i përsosur në çdo aspekt. Kjo nënkupton pavërtetësinë e materialistëve, meqë materia dhe esenca fizike e saj, pjesërisht apo e tëra, s'mund të përshkruhet me ndonjë nga këto!




E katërta: Rastësia nuk ka kontroll mbi jetën


Ateistët besojnë në ndodhitë e rastësishme dhe se të gjitha gjërat e krijuara kanë arritur në gjendjen në të cilën janë me anë të rastësisë, jo me qëllim, vullnet, dhe kontroll.



Kështu që të tillit i thuhet: “Prej nga e merr kjo botë dhe kjo gjithësi rregullin e vet dhe rregullimin e përsosur? Si mund që e tërë kjo t'i përshkruhet rastësisë dhe supozimit? Dhe si janë bashkuar të gjitha këto pjesë individuale [atome, qeliza, etj.] dhe si janë bërë pjesë të organizmave tjerë, duke e ditur saktësisht pozitën e tyre të caktuar dhe cilat janë rolet e tyre të përcaktuara? Rastësisht?”



Shembulli i njeriut të tillë është mu sikurse ai që pohon se fjalori i Websterit është krijuar në formë libri, me rend të përsosur alfabetik nga një shpërthim në një fabrikë. Apo si ai që hedh miliona letra individuale në një kuti të madhe, e përzien atë dhe pas disa orvatjeve ai më në fund e nxjerr "Enciklopedinë Britanika". Me siguri se ai që orvatet të sqarojë plotësisht gjithësinë dhe tërë atë që gjendet në të, me tërë kompleksitetin dhe mjeshtërinë e saj, është i çmendur dhe sa më shpejt që do ta vizitonte psikiatrin aq më mirë.



Allahu, më i Larti, thotë: “Çka! A mos keni ndonjë dyshim në lidhje me Zotin, Krijuesin e qiejve dhe tokës?” [Ibrahim: 10].6



--------------------------------------------------------------------------------
6. Dobia3: Kotësia e modelit të sintezës së rastësishme evolucionare

Dhe mu këtu demaskojmë arsyetimin e shtrembër të evolucionistëve në orvatjen për ta përdorur modelin e sintezës së rastësishme për të provuar se diçka kuptimplotë dhe e rregullt mund të krijohet rastësisht. Shpesh kjo merr formë të një programi kompjuterik i cili selekton shkronjat me një formë të aldoritmit të rastësishëm. Është e lejuar që të udhëhiqet të krijuarit e një rendi shkronjash, të cilat vazhdimisht ndërrohen dhe zëvendësohen gjersa të gjendet një “i barabartë”. Kjo është kur ajo të korrespondojë me një fjalë në gjuhën Angleze/Shqipe apo që gjendet në fjalor dhe e cila, kushtimisht, është së paku gjashtë letra e gjatë. Ky model në parim është defektiv dhe në vend të kësaj kjo dëshmon ekzistencën e një Krijuesi, më parë sesa atë çka evolucionistët kanë menduar me të. Kjo ngase modeli i tyre supozon para-ekzistencën e asaj që i jep kuptimin dhe konceptin fjalës që është prodhuar rastësisht. Për të ilustruar këtë, imagjinoni se fjala e parë e prodhuar është “majmun”. Tash, rendi i shkronjave në fjalën “majmun” do të thotë vetëm majmun ngase dikush apo diçka e ka bërë këtë rend të shkronjave të korrespondojë me dhe të tregojë në shtazën e caktuar të cilën ne e njohim si "majmun". Dhe kjo po ashtu është për të gjithë emrat abstrakt dhe jo-abstrakt, dhe po ashtu për foljet. Me fjalë tjera, modeli supozon para-ekzistencën e njëfarë forme të inteligjencës, e cila i ka dhënë kuptim dhe domethënie shprehjeve dhe fjalëve. Kjo po ashtu supozon ekzistencën e atyre realiteteve, qoftë abstrakte apo konkrete, të cilat janë të identifikueshme me fjalën që është prodhuar rastësisht[!!].

Sikur të ishte model përfaqësimi i realiteteve të vërteta – siç konsiderohet nga evolucionistët – atëherë pa marrë parasysh se çfarë fjale është prodhuar, kjo në fakt do të ishte e pakuptimt, sepse në modelin evolutiv dhe peshoren kohore, ajo që ne do ta quanim “inteligjencë”, apo “kuptueshmëri”, apo “gjuhë”, s’do të ekzistonte, në mënyrën që një pjesë e caktuar e fjalës të mund të identifikohej me emrat abstrakt apo konkret! Prej këtu, ky model është ilustrim i ekzistencës së Krijuesit i cili krijon, formon, modelon gjëra dhe u jep atyre kuptime, role, dhe cilësi. E ndërlidhur me këtë është degjenerimi i gjuhës, mirëpo ky s’është vendi për këtë lloj diskutimi, por diskutimi i degjenerimit të gjuhës po ashtu e shkatërron plotësisht teorinë e evolucionit.

--------------------------------------------------------------------------------


E pesta: Debatet racionale

Kjo ilustrohet me incidentin e njohur, ku përfshihet Ebu Hanife [v.150H], në të cilin ai debaton me disa ateistë. Ata i thanë atij: “Cila është dëshmia për ekzistencën e një Krijuesi?” Ai i pyeti ata: “Çfarë thuani për ndonjë i cili ju thotë se ka parë një anije me ngarkesë pa kapiten dhe ekuipazh në mes të shtrëngatës së tërbuar, por duke lundruar mirë drejt një porti të sigurt [në këtë mënyrë duke e shpëtuar veten]? A e pranon intelekti juaj këtë?” Ata thanë: “Të gjykuarit tonë nuk e pranon këtë.” Ebu Hanife më pas komentoi: “Nëse të gjykuarit e juaj nuk e pranon tregimin e anijes pa ekuipazh udhëheqës, atëherë si e pranoni lëvizjen e një universi të tërë me të gjitha kushtet ndryshuese të tija dhe natyrën komplekse pa një Krijues me përgjegjësi të plotë?” [Der’et et-Te’arud el-Akl uen-Nakl 3/127].




E gjashta: Origjina e shkaqeve



Realiteti i jashtëm dhe intelekti i shendoshë dëshmon për faktin se kur njeriu ka hapur sytë e vet [nga lindja e më tej], ai kurrë s’ka vrojtuar ndonjë ndodhi përveçse ajo të ketë pasur një shkak, dhe ngjashëm ai kurrë s’ka dëshmuar diçka të re përveçse ajo të ketë pasur një shpikës. Dhe në llogari të kësaj vazhdoi vrojtimin përgjatë jetës së tij, duke u bërë kjo një realitet të cilën s’mund ta kundërshtojë intelekti i shëndoshë. Kjo refuzohet dhe kundërshtohet vetëm nga një intelekt i shuar apo nga ai i cili së paku është i mangët. Dhe i tilli është sikur shembulli i një fëmije i cili thyen një kupë apo një pjatë dhe pastaj thotë, duke u arsyetuar, “ajo vetë është thyer”[!!]. Vërtet, ky shembull ilustron kufijtë e skajshëm të intelektit të një atesisti, atij që thotë “është krijuar vetë”, apo “është krijuar nga asgjëja”, apo “e ka krijuar asgjëja”, dhe kështu me radhë.



Është transmetuar se kur është pyetur një beduin për dëshminë e ekzistencës së një Krijuesi, ai ka thënë: “Bajga e devesë jep dëshmi për [ekzistencën e] devenë, dhe gjurmët në tokë tregojnë në ekzistencën e udhëtarit. Qiejt kanë zbukurim [yjet] dhe toka ka shtigjet e veta. Detet kanë valë, nata është errësirë dhe dita është e ndriçuar. A nuk jep e tërë kjo dëshmi për më të Mirin dhe më të Butin dhe Atë që është i informuar për çdo gjë?” [Rijadh un-Nadireh f.257].



Për sa i përket pohimit të ateistëve se sikur çdo gjë të kishte shkak apo shpikës, atëherë çka e solli Zotin në ekzistencë? Dhe kjo pyetje qëndron jashtë vendit dhe logjikisht nuk parashtrohet. Kjo ngase mendja e ateistit ka menduar për këtë pyetje sepse ai ka bërë analogji mes krijimit [dhe ligjet e parimet me të cilat krijimi drejtohet dhe mbahet] dhe Krijuesit e Shpikësit i cili e ka nxjerrur krijimin në ekzistencë. Këto të dyja janë krejtësisht të ndryshme. Dhe prej këtu, kjo pyetje nuk parashtrohet fare në rend të parë. Në krijim çdo gjë e ka një shkak, sepse kjo është mënyra të cilën Zoti e ka përcaktuar, dhe Ai është shpikësi i të gjitha shkaqeve. Për shembull, shiu bën që toka të pasurohet dhe kjo bëhet shkak që bimët të rriten, por retë bënë që shiu të bjerë, kurse vetë era ishte përgjegjëse për grumbullimin dhe formimin e reve, dhe prej detit dhe efekteve të diellit retë qenë formuar së pari. Pra, tash ne kemi dy entitete të jashtme gjer tek shiu: diellin dhe erën. Çka ka qenë shkaku i erës dhe çka e solli diellin. Dhe kështu me radhë, ne mund të bëjmë këtë analizë për çdo gjë dhe për mënyrën në të cilën funksionojnë krijimi dhe fenomenet në të. Mirëpo, në secilin rast ne përfundimisht do të vijmë në situatën kur në s’do të mund të shkojmë më tutje pa e pranuar ekzistencën e një Shpikësi dhe Krijuesi, atij që është i pari pa fillim dhe i fundit pa mbarim. Ai që s’është i krijuar, por vetë është Krijuesi. Dhe në këtë stad ne thjesht do të ktheheshim në pikën e parë në këtë seksion, që do të thotë se mundësitë intelektuale [për shpjegimin e ekzistencës] nuk janë më shumë se tre.


sa per filllim...po dehse ka prap


- - - - - - - - -



here tjeter me mire ver link se kete shkrim e ka postuar dhe realitetiweb diku te evolucioni me duket.




- darwin

[F_LASKU]

Copy paste te tipit carcaf afghan mbushur plot me dogma e pa asnje pergjigje per temen ne fjale nuk vlejne per asgje tjeter vecse per te renduar serverin e per te dehur dhe me shume te dehurit.

Asgje nuk ke sjellur Rule,

[F_LASKU]

Jo F Lasku,

Nuk mundet kurre ai qe adhuron guret, te jape jeten per besimin e tij, madje duke qene ne paqe me armiqte e tij.

Ai mund te marre jetet e te tjereve per besimin e tij, kete e pranoj, por kurre nuk mund te jape jeten e vet.

Matrix

Mos e keqkupto ate qe shkruajta.Desha te them me pak fjale qe ka pasur dhe do kete gjithnje njerez qe kane cilesi qe ty te duken si te paarritshme pa ndihmen e "Perendise"
Jeta e nene terezes,jeta e shume tjereve qe fetaret i quajne shenjtor absolutisht ne asnje menyre nuk argumenton egzistencen e Zotit,njeshmerine e tij dhe vertetesine e feve.Sikur the dhe vete ata perfaqesojne vetveten me pas ate qe besojne.Kete e deshmon dhe fakti qe jane te dyja ekstremet si te miret si te keqinjte qe perfaqesojne veten dhe ate qe ndjekin.Ti me thua shih jeten e nene terezes ndersa un dua te shoh dhe ate te krimineleve qe kane derdhur gjak te pafajshem per te imponuar besimin e tyre tjerevet.

[Matrix]

Une nuk di asnje shembull te dikujt qe beson ne Krisht dhe te kete vrare dike qe nuk beson.

Vertet ka pasur inkuzitore, kryqetare, mbreter, perandore, qe kane vrare ne emer te fese te krishtere, por njesoj do kishin vrare dhe po te ishin nen nje fe tjeter.

Ti mund te thuash se dhe nene tereza do kishte bere te njejten gje dhe po te kishte nje fe tjeter, apo te ishte ateiste, por une nuk e besoj kete.

Njeriu nga natyra(e rene) eshte egoist, i lindur ne ligesi, dhe per te dale nga kjo ligesi, i duhet forca e Jetes se Zotit.

I duhet te rilinde.

Ky eshte besimi yne. Nqs ti nuk e beson kete, jam i sigurt se nje dite do ta besosh, nqs je i sinqerte.

Eshte vetem ceshtje kohe...

[F_LASKU]

Supozimet mbeten supozime pa u vertetuar ndersa te vertetat jane te verteta.
Njeshmeria e Zotit dhe egzistenca e tij absolutisht nuk vertetohet duke pare shembujt e njerezeve te fese pasi ata perfaqesojne ne rradhe te pare vetveten me pas ate qe besojne.Ne shpirtrat e njerezve ka dhunti qe te sakrifikosh tere jeten per dicka,ka dhunti qe te vrasesh e te shkaterrosh per bindjet dhe besimin.
Por njeshmeria e perendise mbetet dogme si shume tjera qe besojne por nuk e dine.

[Matrix]

Supozimet mbeten supozime pa u vertetuar ndersa te vertetat jane te verteta.

Mendja njerezore ka vene ne pikepyetje dhe ekzistencen e vet keshtu qe asgje nuk eshte absolutisht e vertete nga ana mendore.

Prandaj thashe qe duhet te rilindim per te kuptuar te Verteten.

[darwin]

Ti mund te thuash se dhe nene tereza do kishte bere te njejten gje dhe po te kishte nje fe tjeter, apo te ishte ateiste, por une nuk e besoj kete.

Njeriu nga natyra(e rene) eshte egoist, i lindur ne ligesi, dhe per te dale nga kjo ligesi, i duhet forca e Jetes se Zotit.

I duhet te rilinde.

Ky eshte besimi yne. Nqs ti nuk e beson kete, jam i sigurt se nje dite do ta besosh, nqs je i sinqerte.

Eshte vetem ceshtje kohe...

Njeriut nuk i duhet nje moral i dhene nga pacavure si ato qe ia bombardoni koken qe ne moshe te vogel (per librat "e zbritur", them) dhe i shpjegoni se qe te gjeje te miren dhe te moralshmen i duhet te ngreje koken lart, dhe nderkohe vazhdoni qe ato gjepurat semite t´i paraqisni si burimin e atyre dy cilesive me lart.. standartet e moralit i arrin nepermjet arsyetimit.

Ky eshte arsyetimi yne. Nese ti nuk e kupton kete, une uroj qe ti t´ia arrish, nqs je i sinqerte me veten.

Eshte vetem ceshtje kohe.. ketu te ateizmi eshte vend i duhur per sherim.

(me fal qe vetem ndryshova fjalet e tua, por kuptimi nuk u dilte keq)

[Matrix]

Ateizmi eshte nje ilac i mire kunder diktatures fetare...


Por kur njeriu sherohet, ka nevoje per ushqim dhe ateizmi nuk ja ofron dot kete.
Nje dite i duhet t'ja lere vendin Dikujt tjeter ....