Dita e Hashures

[ATMAN]

Sot më 10 Muharrem është dita e matirizimin të imam Husejnit a.s. Sot me rastin e ashuras së Husejnit a.s. (ditës së martiriziit të këtij imami), miliona besimtarë të botës mbajnë zi. Në vitin 61 hk, imam Husejni a.s. dhe shokët e tij, u rrethuan në shkretëtirën e Qerbelasë nga ushtria e Jezidit, dhe në ditën e dhjetë të muajit muharrem në një luftë të pabarabartë, Imam Husejni a.s. bashke me 72 shokët e tij besnik u martirizuan. Muslimanët e vendeve të ndryshme të botës, për çdo vit në këtë ditë, organizojnë ceremoni zie për Imam Husejnin a.s. dhe derdhin lot pikëllimi.

[ATMAN]

Hashurja nuk eshte feste Bektashije. Eshte nje dite e veçante ne kalendarin lunar. historia eshte kjo:

politikisht ne keto dite(behet fjale per ditet e matemit) vritet Nipi i Muhamedit rreth 30 vjet pas vdekjes se te derguarit hazretit muhamed a.s. Devijimi politik i Islamit (shiat apo iranianet e sotem) e mban kete dite si me te zezen e historise dhe mbajne nje zi te kobshme e vete-infligohen. Argjirimi qe ishte tradite e adhurimit e afrimit me zotin u be nje forme vetmohimi e zije. Ordodoksia turke per te evituar futjen ne mase ne popull te kesaj psikologjie negative te zize ne diten e Muharremit, me ane te Tarikateve, nxorri ne pah nje atmosfere festive, per ditet e Ashuras (eshte emri i ketyre diteve te muharremit...me pas i embelsires). Dhe duke qene se dita e Ashuras ne traditat monoteiste eshte dita e fundit e Noes ne anije dhe zbritja e tije ne toke, i dha prioritet ne tradite te lashte, Embelsires te Nuhut, qe sipas tradites eshte ushqimi i fundit qe u henger ne anije. eshte nje mix frytash te thata. hashurja (nga origj. Ashura) u be nje embelsite e nje rast i mire per te vizituar te afermit,per te shkembyer embelsirat e per te embelsuar gojen e rrjedhimisht shpirtin ne keto dite ku devijimet tentonin ta benin dite zije e makabre.


Ideja e hashures mes bektashimzit shqiptar eshte nje gjurme qe tregon qe bektashimi origjinal s'eshte shia apo Alevi siç thane me siper, dhe ka elemente te forta te Ehli Sunnetit.

.


Te jesh bektahsi do te thote te pranosh Allahun te vetmin Zot, te pranosh te derguarin e Tij Muhamnedin e ta duash ate, te mesosh prej tije dhe tijes se tij qe trasmetoi Aliu i dashuri i Profetit, dhe tere familja e tij. Te duash familjen e te derguarit e te ndjekesht Kur'anin.


Nuk ka alkol e festa te habitshme ne Bektashizem...Sot me bektashizem identifikohet nje shtrese shume injorante qe s'e ka idene se ç'eshte shkolla e haxhi Bektash Veliut dhe urtesia e Tij. Per fat tani ka filluar dhe nje zgjim intelektual mes Bektashinjsh megjithse i quajtur heretik...nga tradicionalistet injorante.

[ATMAN]

Dyzet ditët e martirizimit të Imam Hysejnit a.s, vazhdimësi e mesazhit të Ashuras

Në përvjetorin e të dyzetave të martirizimit të Imam Huseinit (as) dhe shokëve të tij është një rast i përshtatshëm për të rikujtuar dhe kuptuar epopenë e Qerbelasë. Kryengritja e Imam Huseinit (as) është një kryengritje që sa më shumë që të kalojë kohë nga kjo ngjarje po aq më shumë është dinamike dhe më e gjallë

*******************

Ajo çka u ndodhi familjes së pejgamberit pas martirizimit të Imam Husejnib (as) është një çështje shumë e rëndësishme për shoqërinë islame. Jazidi, me fitoren që ishte vetëm në dukje ndaj Imam Husejnit dhe shokëve te tij e pa veten si ngadhënjyes, mirëpo të dhënat historike dhe vet koha flet të kundërtën. Fjalimet e njohura dhe njëherit shpalosëse të së vërtetës të Hazrete Zejnebit s.a. dhe Imam Saxhadit (as) në ditët e para të martirizimit të Imam Husejnit (as) në fakt kanë zgjuar opinionin publik që ishte në gjumë në atë kohë. Këta njerëz madhështor treguan të vërtetën se Imam Husejni (as) ka bërë kryengritje për ta ringjallur fenë islame dhe shpëtimin e shoqërisë islame nga sunduesi diktator i asaj kohe dhe me mënjanimin e perdes së mashtrimit dhe tradhtisë, dhe zbardhjen e të së vërtetës në fakt dolën shkëndijat e para të revolucionit dhe fillimit të zhvillimeve dhe ndryshimeve në shoqërinë islame. Jazidi, duke parë këto zgjime të popullit, Imam Saxhadin (as) dhe Hazrete Zejnebin (sa), së bashku me pjestarë të tjerë të Ehli Bejtit, i dërgoi në Medine. Karavani i Ahli Bejtit në rrugën e kthimit të tyre në Medine kaluan edhe neper Qerbela dhe në bazë të disa të dhënave historike ata dyzet ditë pas martirizimit të imam Husejnit a.s. ishin po në këtë vend. Ata që mbijetuan nga kjo ngjarje vizituan varrezat e dëshmorëve dhe aq ishin në pikëllim dhe zi sa që shumë njerëz ranë nën ndikim të tyre.

*******************

Lufta kundër dhunës dhe padrejtësisë nga diktatorët e kohës është shembull i njerëzve liridashës të botës në kohëra dhe vende të ndryshme të jetës. Imam Husejn (as) është gjithashtu në mesin e njerëzve të mëdhenj të Zotit dhe filloi lëvizjen e vet kur ndjeu se e vërteta po ndryshohet dhe shoqëria islame ka nevojë për reforma thelbësore .Ai duke bërë të ditur vlerat dhe pastërtinë e njeriut, formuloi një pikëpamje të re ku njeriu duhet të ketë një jetë të qetë por duhet të jetë liruar nga dhuna dhe për të arritur deri te këto qëllime sublime ka nevojë që të sakrifikojë. Në këtë botëkuptim njeriu është një qenie më e lartë dhe për nevojat dhe dëshirat e pavlefshme nuk duhet që të pranoj dhunën. Ajo që sipas imam Husejnit ka vlerë është pikërisht një jetë që do të pranoj sundimin e Zotit dhe udhëheqjen e të personave kompetent dhe të pastër. Jeta atëherë është e lumtur kur njeriu duke pasur lirinë e vet të arrij të ruaj vlerat dhe pastërtinë e vet. Është e natyrshme që pranimi i cdo sundimi mbi njeriun përveç sundimit të Zotit e drejton atë drejt devijimit dhe dyanësisë dhe njerëzit me largimin e tyre nga synimet madhore shkojnë drejt humbjes dhe shkatërrimit dhe në këtë mënyrë përgatitet rruga për sundimit të personave të padrejtë dhe jo kopmetent. Imam Husejn (as) bëri kryengritje kur pa se një rrezik i këtilël po i kërcnohet shoqërisë islame dhe ka thënë : Unë jam larguar nga Medina për të të përmirësuar kombin e stërgjyshërve të mi.

Imam Husejni (as) nuk u bë i përjetshëm në histori vetëm me parulla dhe fjalë. Ai me trimëri të pashembullt nuk pranoi dhunën dhe arriti të zbatoj parullat më sublime të njeriut. Kjo parullë në çdo vend dhe në çdo kohë çmohet dhe vlersohet lartë nga njerëzimi. Si është e mundur që njeriu të arrij deri në këtë shkallë që asnjë pikë dhunë të mos pranoj? Është e qartë se mbështetja tek Zoti dhe të dërguarit e tij janë mënyrat e arritjes në këtë shkallë .Në të vërtet, cila ishte epopeja me madhështore që Imam Husejni (as) e kujtoi ne kohen kur ishte nën shigjetat e armikut? Imam Husejni duatë me të thella dhe më të kuptimta i belbëzoi në çastet më të vështira të jetës së vet. Madje edhe në kulmin e betejës ai synonte që të udhëzoj në rrugë të drejtë ushtrinë e vet. Prezenca e kësi lloj karakteristikash janë pikërisht ato që e kanë shndërruar të përjetshëm emrin dhe epopenë e Imam Husejnit (as) dhe nga këto veçori të lartpërmendura ai ndryshe njihet edhe si drita e udhëzimit dhe anija e shpëtimit të njerëzimit.

*******************

Tashti në çdo vend ku një grup personash që çohen të kundërshtojnë dhunën duke marrë shembull nga epopeja e Imam Husejnit (as) në një farë mënyrë në të vërtet po ringjallin ngjarjen e Qerbelasë. Ndërkaq ata të cilët i vënë nën thundër vlerat dhe moralin njerëzor për të arritur interesat e tyre personale dhe jo legjitime, në fakt po ndjekin rrugën e devijuar të Jazidit. Ata mundohen që me dhunë, frikë dhe tmerr të imponojnë kërkesat e tyre mbi të tjerët dhe në këtë rrugë derdhin gjakun e personave liridashës dhe të drejtë por sundimi Hyjnor ka teguar se rruga e të humburve është gjithmonë në devijim kurse drejtësia gjithmonë ka për të triumfuar. Ndërkaq, sot edhe me kalimin e shekujve të shumtë jemi dëshmitarë se Imam Husejni (as) po kujtohet për të mirë dhe emri i tij mbjell dashur dhe entuziazëm në zemrat e njerzve. Megjithse ai u përball me vështirësi të panumërta në rrugën e tij kundër dhunuesve por mënyra e kundërshtimit të tij me sundimtarët e kohës së tij ka krijuar skena të bukura dhe të papërsëritura. Ai me një personalitet të qëndrueshëm ka theksuar: Unë në një ambient të tillë të kënaqshëm, vdekjen e sheh si lumturi ndërsa jetën nën sundimtarët e di si pjesë te vuajtjes dhe dhunës. Ai me mesazhin e vet dha një kushtrim të rëndësishëm për njerëzimin dhe njëkohësisht ka deklaruar se në kushtet ku mirësia dhe lumturia është e privuar nga njeriu në atë kohë lufta që mbaron në martirizim është po ajo lumturia e vërtet e njeriut. Nga përvoja që kemi pasur në periudha të ndryshme na është bërë e qartë se bota është vendi ku duhet të përhapet paqja dhe pastërtia morale dhe kur një grup po lëviz jashtë këtyre kornizave të lartpërmendura, ngushtohet jeta e njerëzve të devotshëm dhe të drejtë. Nga kjo buron edhe dëshira e peronave të ndritur për të luftuar injorancën dhe padrejtësinë. Gjë të cilën e bëri edhe nipi i pejgamberit të islamit, Imam Husejni (as).

*******************