Mardheniet brenda nje familje?
Thuhet se ne familje raportet nene-bij dhe babe-bir lidhur me komunikimin mes tyre per probleme te ndryshme jane me te zakonshme.Por a eshte e vertete kjo? Do doja mendimin tuaj mbi kete problem ndoshta dhe nga vete eksperienca juaj d.m.th me ke jeni ndjere me te lirshem per te biseduar per probleme te ndryshme dhe pse?
Une prinderit e mi i kam konsideruar njesoj. Flas lirisht si me babin edhe me mamin po ndonje ndryshim, biles babi eshte me shakator dhe si me te qeshur ja them ndonje gje, dhe e kaloj rradhen.
Une flas shume hapur me prinerit e mi sikur te jene shoket a shoqet e mia....
Nuk ka asnje ndryshim per mua .....
shendet!
Prá, mallkue njaj bir Shqyptari,
Qi ketë gjuhë të Perendís,
Trashigim, qi na la i Pari,
Trashigim s'i a lên ai fmís;
Edhè atij i u thaftë, po, goja,
Qi e perbuzë ketë gjuhë hyjnore;
Qi n'gjuhë t'huej, kúr s'âsht nevoja,
Flet e t'veten lên mbas dore.
AT Gjergj Fishta
Une ne fakt jam me e lidhur me mamane.E konsideroj si shoqe dhe mund te flas me te lirshem per cdo problem qe te kem dhe ajo gjithmone eshte e gatshme te me ndihmoje.
Me vjen mire qe ju keni pasur afrimitet qofte me njerin apo me tjetrin. Une per vete kam qene tip i mbyllyr nuk i hapesha shume njeriu per problemet e mia por i zgjidhja vete.
Edhe une si DINA flas me shume me mamin sepse e ndiej veten me te lidhur me te dhe shumicen e mendimeve i kemi njesoj.
mardheniet midis meje dhe mamit vecanerisht jan e me te aferta se me nje shoqe...ajo di gjithcka per mua...kurse me babin eshte ndryshe sepse vet mentaliteti shqiptar te ben ndihesh me e ndrojtur ndaj tij...
Midis endrres dhe realitetit nuk ka asnje ndryshim, sepse ti di te besh realitet gjithcka qe kam enderruar!
BeRaTsE 83
kurse un i du fort se i kam si shok te dy...gjej gjithmon gjuhen e perbashket....
Shqiponja
I lexova te gjitha shkrimet mbi kete teme dhe per nje moment me erdh keq per veten....sepse un nuk kam pasur kete lloj lidhje me prinderit e mi. Kjo jo per fajin tim apo te prinderve te mi po per kohen e papershtatshme ne te cilen kam kaluar un adolishencen. Ka qene ne kohen e enverit dhe prinderit e mi vinin te lodhur e te rraskapitur nga puna me turne dhe nga jeta e veshtire e asaj kohe. Tani qe jam bere vet prind e kuptoj sa shume me kane munguar ata ,sa shume nevoj kisha per ta ... Mundohem me vajzat e mia qe te mos krijoj kete boshllek qe kam pasur une dhe them se deri me sot ja kam arritur megjithese ato jane akoma te vogla
Nuk flas dot hapur me prinderit e mi, po ama kam nje lidhje shume te mire me te dy, mund ta ekzagjirojn ndonjehere me fanatizmin e tyre po ama i preferoj sic jan.
Be yourself and you will always be in fashion.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt