Fjalë dhe shprehje arbërore ,që mungojne në shqipen e sotme

[noname22]

fjala gustin > kuptimi ?

[arbereshi_niko]

Nga një faqe interneti arbëreshe…

[arbereshi_niko]

De Rada, me disa bashkë fshatarë të tij.
Është ai me shkop në dorë.

[Semela]

Shprehja qenka shumë e bukur !

[Vocerinka]

Kurmi nuk është konteksi i pare per fjalen trupi ,ate te njeriut por per trungun e pemeve . Formimi i saj vjen nga vet kuptimi i fjalës trung , qe eshte pjesa e trashe e poshte e prere ,ose pema e prere quhet trungu. Kurmi vjen nga formimi(ka ) - (ra )-mi > ka-rra-mi , pra e shkurtoj apo e pres ne mes ( mi , shkurtim , i mes , midis ) Trungu i nje peme e cila eshte ne vetvete pjesa e pemes pa gjethet lart ,e pa rrenjet poshte ,pra ne mes te trupit te pemes , njeso si busti i njeriut , pa gjymtyret duart dhe krahet. fjala kurmi tregon ndryshe trupin apo bustin e nje njeriu apo peme, qe gjendet midis gjymtyreve te siperme dhe atyre te poshtme . Kormos ( κορμός) eshte pikerisht per fjalen trung , dhe jo trup dhe gabimisht lidhet me fjalen keiro (κείρω , pres ) qe eshte perdorur per qethjen e bagetive si fjale ne fillim , pra ngaterrohet me vet fjalen shqip qero ( pastro ) qe ka qene shqiptuar me k te bute me heret , kero dhe formohet nga fjala koi- ro ( der ne qime ( koi-mi > kimi, kime )) rah , e shtrij, e rruaj , pra e bej te shkurter duke e afruar tek vrima apo zgavra nga del qimja, ose deri poshte lekures se nje objekti qe formon fjalen koi-mi ( mbi vrime te nje sendi apo pore te saj ) pra qimja vet lind prej ketij konteksi , permbi pore ) .Per kete ndihmon shpjegimi i rrenjes koi ( zgaver, ushqej femijet ne goje direkt, ) e cila formohet nga llogjika ka-oi ( nga hyj, ose nga ka nje vrime apo oi ,qe eshte fjale e vjeter per te treguar nje vrime ne nje trup shume te vogel qe duket si e mbyllur po mund te futesh dicka ne te ).Fjala "koi "ka formuar me vone perdorimin goi( goje per zgavren qe gjendet siper mjekres, gojen) . Pra etimologjia e gabuar e fjales greke, i con akoma me teper ne konfuzitet ata qe nuk studiojnë gjuhen shqipe ne rrenjet e saja te para. Trung si fjale ne shqip rrjedh nga llogjika trunk ( k-ja e bute eshte perdorur me heret ne gjuhen e vjeter ), dhe ne anglisht ruhet me k-te bute kjo fjale, por eshte vet dy rrenjesori i bashkuar ta-rau-ne-kai ( t'rau -n'ka, t'ru-nka, trunk ), sepse per te prere trungun e nje peme , pritet nje here ne kahun e poshtem ne afersi te rrenjeve, dhe njehere siper, duke ja nisur poshte degeve dhe gjetheve . Fjala kurmi ne arberisht eshte per trungun ,ose bustin dhe eshte 100% me baze shpjeguese te rrokjeve qe shqipja i perdor edhe sot ne llogjiken e saj dhe perceptimin gjuhesor. Sa per fjalën kerme dhe pse ka ngjashmeri , nuk formohet nga dy rrenjesor te njejte, sepse jane kontekse komplet te ndryshme llogjike , dhe pse kerma i referohet nje trupi te vdekur tenje kafshe apo njeriu i cili qelbet nga fermentimi i baktereve ne natyre , konteksin e fiton nga aroma qe le ,jo nga vet pershrkimi i formes se trupit apo ndonje cilesie tjeter. Kerma ( ka -er-mba > ajo qe mban ere ) thjesht e bukur shprehje shqip me rrenjeza rrokezore , dhe kermos ( ka er mban oshte , pra eshte duke mbajtur ere ). Kundermoj eshte ne dy kuptime dominante , si te eres se mire ,ashtu dhe asaj te keqe . dhe ka te bej me "ka-und-er-moj > ka-hund-er-mboj ( pra me ngel ne hunde era e saj , me mban tere kohen , sepse aroma e forte e dickaje percjell me shpejtesi molekulat e saj ne atmosfere dhe disa prej tyre ngelen ne hunde per kohe te gjate)

[Vocerinka]

Kurmi nuk është konteksi i pare per fjalen trupi ,ate te njeriut por per trungun e pemeve . Formimi i saj vjen nga vet kuptimi i fjalës trung , qe eshte pjesa e trashe e poshte e prere ,ose pema e prere quhet trungu. Kurmi vjen nga formimi(ka ) - (ra )-mi > ka-rra-mi , pra e shkurtoj apo e pres ne mes ( mi , shkurtim , i mes , midis ) Trungu i nje peme e cila eshte ne vetvete pjesa e pemes pa gjethet lart ,e pa rrenjet poshte ,pra ne mes te trupit te pemes , njeso si busti i njeriut , pa gjymtyret duart dhe krahet. fjala kurmi tregon ndryshe trupin apo bustin e nje njeriu apo peme, qe gjendet midis gjymtyreve te siperme dhe atyre te poshtme . Kormos ( κορμός) eshte pikerisht per fjalen trung , dhe jo trup dhe gabimisht lidhet me fjalen keiro (κείρω , pres ) qe eshte perdorur per qethjen e bagetive si fjale ne fillim , pra ngaterrohet me vet fjalen shqip qero ( pastro ) qe ka qene shqiptuar me k te bute me heret , kero dhe formohet nga fjala koi- ro ( der ne qime ( koi-mi > kimi, kime )) rah , e shtrij, e rruaj , pra e bej te shkurter duke e afruar tek vrima apo zgavra nga del qimja, ose deri poshte lekures se nje objekti qe formon fjalen koi-mi ( mbi vrime te nje sendi apo pore te saj ) pra qimja vet lind prej ketij konteksi , permbi pore ) .Per kete ndihmon shpjegimi i rrenjes koi ( zgaver, ushqej femijet ne goje direkt, ) e cila formohet nga llogjika ka-oi ( nga hyj, ose nga ka nje vrime apo oi ,qe eshte fjale e vjeter per te treguar nje vrime ne nje trup shume te vogel qe duket si e mbyllur po mund te futesh dicka ne te ).Fjala "koi "ka formuar me vone perdorimin goi( goje per zgavren qe gjendet siper mjekres, gojen) . Pra etimologjia e gabuar e fjales greke, i con akoma me teper ne konfuzitet ata qe nuk studiojnë gjuhen shqipe ne rrenjet e saja te para. Trung si fjale ne shqip rrjedh nga llogjika trunk ( k-ja e bute eshte perdorur me heret ne gjuhen e vjeter ), dhe ne anglisht ruhet me k-te bute kjo fjale, por eshte vet dy rrenjesori i bashkuar ta-rau-ne-kai ( t'rau -n'ka, t'ru-nka, trunk ), sepse per te prere trungun e nje peme , pritet nje here ne kahun e poshtem ne afersi te rrenjeve, dhe njehere siper, duke ja nisur poshte degeve dhe gjetheve . Fjala kurmi ne arberisht eshte per trungun ,ose bustin dhe eshte 100% me baze shpjeguese te rrokjeve qe shqipja i perdor edhe sot ne llogjiken e saj dhe perceptimin gjuhesor. Sa per fjalën kerme dhe pse ka ngjashmeri , nuk formohet nga dy rrenjesor te njejte, sepse jane kontekse komplet te ndryshme llogjike , dhe pse kerma i referohet nje trupi te vdekur tenje kafshe apo njeriu i cili qelbet nga fermentimi i baktereve ne natyre , konteksin e fiton nga aroma qe le ,jo nga vet pershrkimi i formes se trupit apo ndonje cilesie tjeter. Kerma ( ka -er-mba > ajo qe mban ere ) thjesht e bukur shprehje shqip me rrenjeza rrokezore , dhe kermos ( ka er mban oshte , pra eshte duke mbajtur ere ). Kundermoj eshte ne dy kuptime dominante , si te eres se mire ,ashtu dhe asaj te keqe . dhe ka te bej me "ka-und-er-moj > ka-hund-er-mboj ( pra me ngel ne hunde era e saj , me mban tere kohen , sepse aroma e forte e dickaje percjell me shpejtesi molekulat e saj ne atmosfere dhe disa prej tyre ngelen ne hunde per kohe te gjate)