SK Tirana

[Del Monako]

Tirona s'ka konkurrenc ne Shqiperi. Pick muhabeti.

Fjalet e shumta jane fukarallek thote populli.

Ne e treguam veten ne fushe. Llafet e kota jane si lesht e amamit.

[Homza]

Partizoni eshte zemra e futbollit, Tirona eshte skuader me lapraks e babrrojsa.

Edhe historia qe flet ti Miki al , eshte ne favor tonin ne kemi 14 ndeshje me teper qe ju kemi bo rrush per pula, kjo eshte historia mer cun.

Hajde partizoni jon me te kuqe
ngreja hunden Tr po ruje se ja kpute.

[Pasiqe]

Partizoni eshte zemra e futbollit, Tirona eshte skuader me lapraks e babrrojsa.

Lapraksit e babrrujsit jane t'gjith me morrin mor budalle.

[Tulipani Zi]

Lapraksit e babrrujsit jane t'gjith me morrin mor budalle.

Duket qe Homza paska ardhe ne Tirone pas 97'. Lapraka eshte zemra e tifozerise se Partizonit.

Homza, Tirona eshte ekipi i Llacifaceve dhe mbeturinave Turke alla Qazim Mulleti. Nqs nuk e di ca do me thone Llacifac me dergo nje MP.

Pasiqe nuk te ngelet hatri besoj, vete kruheni.

[Pasiqe]

Ai i llacifaceve eshte argument i humbur. Kush shan Tiranen si skuader "llaciface" tregon injorance te theksuar.

Llacifacet jane vllehet e Tiranes, te ardhur ne Tirane pas shkaterrimive te Voskopojes dhe ca fshatrave te tjere vllehe te Mokres nga Ali Pasha e/o bejte lokale te zonave juglindore ne vitet 1750 deri 1780.

Vllehet e ardhur ne Tirane ishin ortodoksit e vetem qe iu bashkangjiten Tiranes myslymane te shekullit te XVIII.

Vllehet jane popullsi autoktone e latinizuar para 2000 vjetesh. Ka dokumentacion te mjaftueshem per te vertetuar qe jane nje nder popullsite me te pastra e me te vjetra te Ballkanit.

Rrallehere besoj te kete pasur ne qytete shqiptare raporte me te mira ne mes te ortodokseve dhe myslymaneve. Vllehet ortodokse dhe myslymanet tiranas kane qene gjithmone vellezer. Keta te fundit kane pasur alergji leberit partizane po kjo eshte pune tjeter.

Te thuash qe Tirana eshte skuader e vlleheve (pakice) eshte ofendim per mylsymanet e Tiranes (shumica). Tirana u themelua nga Avni Zajmi, myslyman tirane (jo vlleh) dhe Anastas Koja: njeri myslyman, tjetri ortodoks. Te shash Qazim Mulletin gjithesesi eshte injorance pasi ai kishte bere shkolle ne Austri dhe e kishte mbaruar (jo si kapidani i Partizanit, Enveri qe ne 6 vjet jashte shtetit nuk kaloi dot asnje provim). Kuptohet, edhe shume kohe nuk kishte te mesonte, pasi ishte djale krevati i bejlereve beratas, Vrioni.

Per historine e Tiranes lexo pak ne vazhdim. Dhe mos e sill me argumentin "llacifac" pasi eshte teper kaba.

[Pasiqe]

Historia e pambarimtë e një fanelleje emblematike në sportet shqiptare
(Marre nga libri i Bedri Alimehmetit)

Gjerdan suksesesh bardheblu / SK Tirana krenari e sportit

Pak muaj kishin kaluar nga 11 shkurti 1920, ku në Kongresin historik të Lushnjes qeveria e kryesuar nga Sulejman Delvina mori vendim për shpalljen e Tiranës kryeqytet të Shqipërisë, kur më 16 gusht 1920 u themelua Sport Klub Tirana. Kështu në këtë datë historike për sportin shqiptar, në kryeqytetin më të ri të kontinentit të vjetër, ku sapo kishin nisur të fuksiononin institucionet e para të shtetit shqiptar, u shtua edhe një institucion kulturor sportiv, prania e të cilit ndoshta qe në mënyrë krejt të rastësishme, por që gjithsesi shumë shpejt u konstatua domosdoshmëria e tij.

Gjithsesi, edhe pse data 16 gusht 1920 në shekullin e kaluar shënoi fillimin e funksionimit të një klubi sportiv, ajo kurrsesi nuk shënonte zanafillën e zhvillimit të sporteve në Tiranë. "Rrënjët" e ushtrimit të sporteve në Tiranë ishin shumë vite më thellë se përpara kësaj date. Nëpër lagjet "Abdulla Bej, "Sulejman Pasha", "Ali Efendi" ejt, të Tiranës së fillmshekullit të kaluar, në sheshet pranë xhamive, teqeve, shkollave e sidomos në kopshtet e shumë prej familjeve të nderuara tiranase si: Petrela, Lleshi, Kokonozi, Alimehmeti, Qorrali, Kika, Qyqja, Xhafa etj, siperfaqe të tëra nga kopshtet e tyre i linin pa punuar enkas, për t'u argëtuar e ushtruar gjatë kohës së lirë në lloje të ndryshme sporti djemtë e tyre të talentuar.

Shumë nga këta djem falë përkujdesjes së prindërve, studionin nëpër universitet europiane, kur ktheheshin me pushime, sillnin gjithnjë të rejat më të fundit të sporteve dhe lojrave, që ushtroheshin në vendet ku studionin. Kështu, gradualisht pas kësaj themelimi i klubit Tirana erdhi si një domosdoshmëri krejt e natyrshme, e pasionit të të rinjve tiranas për t'u marrë me sport, të cilët deri në atë kohë ishin inkuadruar nëpër shoqata me emra domethënës si "Djelmënia", "Naim Frashëri", "Vaso Pasho" etj, të cilëve u lindi dëshira për t'u bashkuar në një klub.

Dhe kjo ndodhi më 16 gusht 1920, kur një grup intelektualësh tiranas, si Bahri e Said Toptani, Stefan Shundi, Anastas Koja, Selman Stërmasi, Adem Karapici, Anastas Shundi, Irfan Gjinali, Reshat Tafalla, Jonuz Tafaj etj, të mbledhur në një nga sallat e muzeut të atëhershëm (ku sot gjendet biblioteka e vjetër e Tiranës), formuan Sport Klub Tirana.

Pas këtij akti, u hartua programi dhe statuti dhe u caktua emblema, që i kishte rrënjët në bardheblunë e flamurit të oxhakut toptanas dhe në thellësitë oqeanike të genit tiranas, që karakterizohet nga bardhësia e shpirtit dhe çiltërsia e ndjenjave qiellore. U caktuan kuotizacionet e antarëve. Shumë familje tiranase, sidomos tregtarë, derdhën të ardhura të konsiderueshme në arkën e klubit. Në një mbledhje tjetër të kryesisë, iu kërkua shkresërisht bashkisë, madje kryeministrit të asaj kohe leja për caktimin e një sheshi, ku Sport Klubi të ushtronte normalisht aktivitetet e veta sportive.

Interesimi i vetë kryetarit të bashkisë së asaj kohe, Fuat Toptani, bëri të mundur dhënien me qira të truallit në Shallvare, një fushë ideale, që kishte për fatin e mirë një drenazhim natyral (për fat të keq deri më sot, në atë vend diku në afërsi të parkut "Rinia", tek pallatet "Shallvare" nuk është vënë të paktën një pllakë përkujtimore, ku ta mësonin brezat e rinj që në shekullin e kaluar në Tiranë, më së pari futbolli e të gjithë sportet e tjera atletika, basketbolli, volejbolli etj, kanë nisur të luhen në truallin, ku janë sot këto lulishte apo bare, ku ata kalojnë kohën e lirë), ku fillimisht, në një nga ndarjet e kafenesë së Tut Mezinit, mblidhej kryesia e Sport Klubit.

Më vonë, u muar me qira njëra nga dhomat e shtëpisë së një banori, aty në afërsi të Shallvareve, e cila u përdor për zhveshjen e futbollistëve. Teksa pusi në oborrin e shtëpisë shërbente për t'u larë pas stërvitjeve e ndeshjeve. Këto ishin fillimet.

Më pas, Shallvarja edhe u rrethua me dërrasa, u ndërtua pista e atletikës me katër korsi, gropa e kërcimeve etj. Madje, kampionët e parë sport klub Tirana i ka pikërisht në atletikë, në të parin kampionat kombëtar të zhvilluar në vitin 1929. Rekordet e bardhebluve në atë kohë, ato të Zabit Çokut në 100 m 11" 02 , të Abdyl Këllezit në 200 m 24" 1, të Isuf Dashit në 100 m/p 19", 8 etj, janë jo pak domethënës për kohën. Kurse skuadra e futbollit, e kushtëzuar nga mungesa e zhvillimit të kampionatit kombëtar, e kishte paksa të kufizuar veprimtarinë e saj, vetëm në takimet miqësore me skuadrën e Bashkimit Shkodran, Besën e Kavajës, Teutën e Durrësit etj, përshi këtu dhe ndonjë takim miqësor ndërkombëtar me ekipin e Cetinjës së Malit të Zi etj.

Disa nga djemtë tiranas njëherësh edhe sportistë të talentuar si Selman Stërmasi, Adem Karapici etj, studjuan në Itali enkas për fiskulturë e sporte, falë kujdesit të të cilëve u futën për herë të parë rregulloret e lojrave e të gjykimeve.

Ndërkohë, shpesh tregtarët tiranas organizonin veprimtari midis shoqërive sportive, që Tirana i kishte të shumta jo vetëm nëpër lagje, por edhe në rrugica, siç bënin dhe orëndreqësit e njohur Tufina, që organizonin herë pas here kupën "Tufina". Fituesit, veç trofeut, fitonin edhe nga një orë dore të markës "Longines". Kështu vepronte edhe familja Gjinali. Veç kupës, futbollistët vishnin edhe nga një kostum të cilësisë së lartë "Marcotto". Dalloheshin shumë në këto veprimtari shoqëritë "Agimi", "Moisi Golemi", "Kont Urani", etj.

Krijimi i FSHF më 1930 bëri të mundur edhe organizimin e të parit kampionat kombëtar në futboll. Pra, njerëz të tillë, pasionantë dhe dashamirës për ngjyrat e qytetit të tyre, bënë gjithçka, dhanë sa mundën, derdhën djersë e mund, duke shkrirë deri edhe pasuritë e tyre, që emri i Sport Klub Tirana të lartohej gjithnjë e më shumë. Pse ishte primar ky përkushtim, shumë shpejt sportistët e klubit nisën të shkruajnë emrat e tyre në listat e rekordmenëve, kampionëve e fituesve në mjaft veprimtari kombëtare.

Nis kështu trajektorja e inkandeshencës së yjeve të klubit bardheblu, vezullimi i së cilës në qiellin shqiptar, përmbi tetëdhjetëpesë vite me radhë, nuk do të rreshtë së përjetësuari, në hapësirën e tejskajshme të saj, emrat e sportistëve cilësorë të këtij klubi, sukseset e panumurta dhe trofetë e fituara. Gjithnjë e më shumë emra të mëdhenj, figura të nderuara e të respektuara të sportit shqiptar, rekordmenë e kampionë të vendit, të Ballkanit e të Europës e kanë pasuruar dhe vijojnë ende ta bëjnë të tillë, librin e Artë të Sport Klub Tirana. Janë pikërisht këto figura, si edhe dhjetra e qindra të tjerë, që me punën e pasionin e tyre të jashtëzakonshëm, talentin dhe dashurinë e madhe për sportin e ngritën dhe e mbajtën kurdoherë lart emrin e madh të klubit kryeqytetas.

Padyshim, të pandarë nga këto suksese janë së pari emrat e sa e sa presidentëve e sponsorëve, që kontribuan e po vijojnë të kontribojnë financiarisht për klubin si dhe emrat e trajnerëve, seleksionerëve, që qëmtuan me kujdes shesheve, rrugicave, shkollave e fushave sportive, breza të tërë sportistësh, të cilët arritën të mbajnë mbi shpatulla me dinjitet fanellën bardheblu të një klubi të madh si Tirana.

Në këto suksese, i pandarë është edhe kontributi i dhjetra drejtuesve, administratorëve e punonjësve të klubit ndër vite. Por, ky gjerdan i pafundmë suksesesh bardheblu, nuk do të ishte kurrsesi i të tilla përmasave, pa mbështetjen, duartrokitjet, thirrjet "Tirona-Tirona", entuziazmin, valëvitjen e flamujve, në ekstazat e dalldisë së fitoreve, të mijra sportdashësve, të cilët përjetësisht u janë bërë të pandashëm bardhebluve.

Dhe, pse ka patur dhe ka gjithnjë në gjirin e tij sportistë të tillë cilësorë, si askush tjetër, dhe një sportdashës të zjarrtë e të kulturuar, Sport Klub Tirana është një nga klubet më popullore në vendin tonë, madje pa dyshim krenaria e sportit shqiptar.

[Pasiqe]

Keta jane themeluesit e Tiranes ne vitin e larget 1920:

1. Bahri Toptani
2. Said Toptani
3. Avni Zajmi
4. Stefan Shundi
5. Anastas Koja
6. Selman Stërmasi
7. Adem Karapici
8. Anastas Shundi
9. Irfan Gjinali
10. Reshat Tafalla
11. Jonuz Tafaj

Si i zgjuar qe je, gjej numrin e llacifaceve dhe pjesetoje me numrin total. Do arrish ne perqindjen e tyre.

Si vetem nje nga qindra shembujt e padrejtesive te bera ndaj Tiranes, lexo pak artikullin per Aurel Verrine, lojtar i shkelqyer i Tiranes dhe nje nga trajneret me te mire per talentet e reja.

I persekutuar ne vitet '60 (bashke me shume te tjere sportiste te Tiranes).

[Pasiqe]

Vera Verija: Si i shpëtoi internimit bashkëshorti im
[Tirana Observer 3 Shtator 2006]
Leonard KARAJ

Një nga pikat më të forta të Tiranës në vitet 1957-1966. Trajner i kombëtares së të rinjve nga 1983 deri në 1989. Zbuluesi më i mirë i talenteve të rinj në futbollin tonë dhe trajner i të rinjve bardhë-e-blu për më shumë se dy dekada. Fitues i Kupës së Shqipërisë më 1962-shin dhe dy herë fitues i kampionatit shqiptar më 1965 dhe 1966 me ekipin e Tiranës. "Mjeshtër i Sportit", titull i dhënë nga Presidenti që prej vitit 1990. Ky është njeriu fjalë pak e punë shumë, ai që i dedikoi gjithë jetën e tij futbollit, Aurel Verija.

Një vit nga ndarja me miqtë, të afërmit dhe tifozët e tij, gazeta "Tirana Observer", në një intervistë me bashkëshorten Vera Verija ka zbuluar të vërteta e pathëna të mjeshtrit të madh, Aurel Verija. Pse u largua shumë shpejt nga Tirana si futbollist? Pse drejtoi vetëm ekipet e të rinjve? Si i shpëtoi internimit nga regjimi komunist? Martesa e përfolur me Vera Verijan? Këto dhe enigma të tjera mbi jetën e Aurel Verisë, u jepen përgjigje më poshtë në bisedën me zonjën Vera Verija.

Aurel Veria ka pasur një jetë të gjatë si trajner, por ka luajtur shumë pak si futbollist tek Tirana...

Po, Aureli ka luajtur tek skuadra e Tiranës, asokohe quhej 17 Nëntori, që nga viti 1956 deri në vitin 1966. Madje në vitin 1956 ishte ende tek skuadra e të rinjve të Tiranës dhe vetëm një vit më vonë kaloi tek skuadra e parë. Me Tiranën arriti të fitonte Kupën e Shqipërisë më 1962-shin dhe siç tregonte ai ka qenë vërtet një gëzim i madh për futbollistët e Tiranës, pasi në ato vite ishin kohët e arta të Partizanit dhe Dinamos, të cilat fitonit si kampionatin dhe kupën. Më pas mundi të fitonte edhe dy vjet rresht kampionatin më 1965 dhe 1966. Pas këtij trofeu u largua nga Tirana si futbollist për probleme më së shumti familjare.

Cilat ishin këto probleme? A mund të na thoni?

Po ja, gjoja Aureli kishte një xhaxha që ishte larguar jashtë vendit gjatë Luftës dhe familja e tij shihej ndryshe nga drejtuesit e Partisë në atë kohë. Madje edhe ato pak herë që pati dalë jashtë shtetit, pati pasur shumë probleme për marrjen e vizës. Madje nga viti 1970 deri në vitin 1973 e patën larguar nga Tirana për në Zallherr si mësues fizkulture vetëm nga kjo damkë që kishte në familjen e tij. Por gjithsesi, besoj se gjërat do të kishin shkuar edhe më keq për të në rast se nuk do të ishte martuar më mua.

Përse?

Sepse unë vija nga një familje shumë e nderuar për atë kohë. Babai im, Besim Hamdiu (Qorri), ishte një nga drejtuesit e kolegjiumit të arbitrave, përgjegjës i stadiumit "Qemal Stafa", arbitër i UEFA-s dhe kishte shumë reputacion.

Kur jeni njohur me bashkëshortin tuaj?

Jam njohur me Aurelin më 1964-n. Unë isha vetëm 15 vjeç, ndërsa ai ishte 25 vjeç. Përveç diferencës së moshës, ishte fakti se ai ishte ortodoks dhe unë isha myslimane, dhe kjo gjë tingëllonte shumë keq për kohën. Kështu që unë u detyrova të largohesha nga familja ime dhe në një farë mënyre le të themi se u martuam "me zor", pa pëlqimin e familjeve tona. Por e rëndësishme ishte se ne duheshim shumë me njëri-tjetrin. Pra, fakti se Aureli u martua me një vajzë që vinte nga një familje me reputacion le të themi se e shpëtoi mbase edhe nga internimi siç bëhej në atë kohë.

Pas kthimit sërish në Tiranë, ai vazhdoi përsëri të drejtonte të rinjtë e Tiranës...
Po, më 1975, përveç mësimdhënies si mësues fizkulture në shkollën "7 Marsi", ai ishte edhe trajner i të rinjve të Tiranës, punë që e kishte bërë edhe gjatë viteve '66-'70. Pastaj, më 1983-shin mori drejtimin ekipit kombëtar të të rinjve deri më 1989-n. Dhe nga 1990 e deri në fund, pra 1994-n u kthye sërish tek Tirana.

Gjatë gjithë karrierës së tij, Aurel Verija ka drejtuar vetëm ekipet e të rinjve, përse pikërisht vetëm këta të fundit? Përse nuk ka marrë ndonjë skuadër ose ekipin përfaqësues?

E para dhe më e rëndësishmja, mendoj se ka qenë fakti se Aureli ishte i lindur për të zbuluar talentet e rinj në futboll. Askush si ai nuk ka nxjerrë kaq shumë të rinj në këtë sport. Askush si ai nuk pati krijuar një kartelë të veçantë për çdo futbollist që merrte në dorë. Askush si ai nuk mund të të jepte brenda një seance stërvitore se cili ishte i prerë për t'u bërë futbollist dhe cili nuk kishte fare të bënte me futbollin. Pra, kishte talent për këtë gjë, prandaj i jepnin vetëm skuadrat e të rinjve.

E dyta, ai ishte specializuar për futbollin e të rinjve në Rusi dhe gjatë gjithë kohës lexonte literaturë të huaj, sidomos ruse. Dhe e fundit, njolla që kishte në biografi, sipas regjimit të atëhershëm, nuk përtypej aq kollaj.

Po pas viteve '90?

Pas ardhjes së demokracisë, i vetmi si të thuash ngushëllim ishte titulli "Mjeshtër i
Sportit". Gjithsesi Aureli, ishte një person që e donte sportin dhe i dedikoi gjithë jetën. Edhe pse gjatë gjithë kohës ka jetuar me frikën se "ja erdhën dhe më morën tani, ja erdhën e më morën më vonë", vetëm sepse kishte një xhaxha që ishte larguar jashtë shtetit. Përveç kësaj, ai ka bërë një jetë shumë të bukur deri në fund. Madje edhe kur ndërroi jetë nuk vuajti nga një sëmundje. Iku ashtu, nga një moment në tjetrin. Eci me këmbët e veta deri në fund, pa u ankuar për asnjë gjë. Ky ishte Aurel Verija.

Aurel Verija
Emri: Aurel; Mbiemri: Verija; Datëlindja: 10/02/1939; Vendlindja: Tiranë; Shtetësia: Shqiptare; Data e vdekjes: 10/08/2005

Titujt: 1964-1965, Kampion i Shqipërisë me Tiranën
1965-1966, Kampion i Shqipërisë me Tiranën
1962, Fitues i Kupës së Shqipërisë me Tiranën
1990 merr titullin "Mjeshtër i Sportit"
1956-1966, Tirana (si futbollist)
1966-1970, trajner i të rinjtë të Tiranës
1973-1980, trajner i të rinjve të Tiranës
1980-1983, shef i katedrës së shkollës së futbollit, Tiranë 1983-1989, trajner i të kombëtares së të rinjve (U-19) 1990-1994, trajner i të rinjve të skuadrës së Tiranës

Talentet qe kane dale nga dora e Aurel Verise
Sipas bashkëshortes së tij, Vera Verija, Aureli kishte lindur për të qenë një zbulues talentesh. "Ai ishte padiskutim ndër trajnerët më të mirë për sa i përket futbollistëve të rinj. Dinte të jepte që në shikim të parë se cili mund të ishte një futbollist i mirë dhe cili nuk ishte për këtë sport", thotë Vera Verija.

Disa nga talentet që kanë dalë nga dora e Aurel Verisë janë: Shkëlqim Muça, Agustin Kola, Tit Dibra, Skënder Hodja, Krenar Alimehmeti, Arjan Xhumba, Agron Reçi, Mirel Josa, e deri tek ish-kapiteni kuqezi, Rudi Vata.

[Tulipani Zi]

Si i zgjuar qe je, gjej numrin e llacifaceve dhe pjesetoje me numrin total. Do arrish ne perqindjen e tyre.

Mua me doli 27%. Tamam eshte? Pjesa tjeter jane mbeturina Turke te Haxhi Qamilit qe "donin Baben".

Te thuash qe Tirana eshte skuader e vlleheve (pakice) eshte ofendim per mylsymanet e Tiranes (shumica). Tirana u themelua nga Avni Zajmi, myslyman tirane (jo vlleh) dhe Anastas Koja: njeri myslyman, tjetri ortodoks. Te shash Qazim Mulletin gjithesesi eshte injorance pasi ai kishte bere shkolle ne Austri dhe e kishte mbaruar (jo si kapidani i Partizanit, Enveri qe ne 6 vjet jashte shtetit nuk kaloi dot asnje provim).

Zombie te paska djeg shume se ke dhene 4 pergjigje te rrufeshme.
Megjithate c'te keqe ka se edhe Llacifacet Shqiptare jane apo e kam gabim?

Ne nuk preferojme tu ngjisim emra kafshesh, shpendesh apo insektesh kundershtareve po preferojme terma pakez me njerezore.

Na nxorre edhe Verin "Kapidan te Partizanit". A ka me kufinj imagjinata juaj?

Vllehet ortodokse dhe myslymanet tiranas kane qene gjithmone vellezer. Keta te fundit kane pasur alergji leberit partizane po kjo eshte pune tjeter.

Po natyrish qe jo-Shqiptaret do kene inat Shqiptaret apo jo?

[Pasiqe]

Po t'i veresh me kujdes pergjigjet e tua ndaj citimeve te mia do veresh ca pasaktesira. Megjithate, nje e ke te vertete: Vllehet jane shqiptare, nga me te vjetrit bile.

Thashe "leberit partizane", pra pjesen me te keqe te laberise. Une ne Laberi kam qene dhe ka njerez te mrekullueshem atje, po c'faj kam une qe gjithe reckamanet e Laberise erdhen ne Tirane ne vitin e pergjakur 1946?

Koha ben te veten dhe shume prej femijeve te tyre u bene tifoza te Tiranes pasi e ndjejne veten tironca, dhe kjo eshte gje e madhe e qe m'a ben zemren mal.

Ca ngelen refraktare ndaj bukurise se qytetit, dhe u mbetet ne goje fjala percart "partizaaaani, partizaaaaani". Nuk ke c't'i besh, nuk mund te jene te gjithe te zgjuar, zoti eshte zemergjere dhe krahas njerezve normale le edhe ca te mete te kullosin.

Tani qe thua tine, une do postoj ca gjera per historikun e skuadres se lavdishme te kryeqytetit te Shqiperise moderne, Tiranes se madhe.