Imzot Ignati, Mitropoliti i Beratit

[Albo]

Intervistë me Imzot Ignatin, Mitropoliti i Beratit, Kaninës, Vlorës dhe Myzeqesë

Jam arvanitas, nga nëna kam mësuar gjuhën e bukur shqipe

Imzot Ignati

. Është lindur në 28.12.1934.
. Vendlindja: Fshati Podhromos, Greqi.
. Identiteti i origjinës: Joann Triantis.
. Babai: Luka Triantis
. Nëna: Maria Triantis
. Arsimuar në Universitetet e Athinës, Degët: Teologji/ Muzikë Bizantine.
. U hirotonis Mitropolit, në 27.07.1996,
. U fronëzua si Mitropolit i Beratit, më 18.07.1998


KUJTESA HISTORIKE

Mitropoliti i Mitropolisë së Shenjtë të Beratit, Anthim Aleksudhi*, në vitin 1868, ndër të tjera, ka shkruar: “Popullsia e Dioqezës së Beratit është e përbërë nga të krishterë, ortodoksë apo myslimanë. Në pikëpamje të feve ata kanë mendime të ndryshme, por në jetën shoqërore dhe familjare kanë zakone të ngjashme, flasin të njëjtën gjuhë, gjuhën amtare shqipe dhe bashkëpunojnë e bashkëjetojnë në paqe midis tyre në veprimtaritë tregtare, në punët bujqësore, në prodhimet artizanale dhe respektojnë ligjet e pushtetit mbretëror”...


PËRSHKRIMI

Imzot Ignati edhe pse ka lindur 72-vjet më parë është aq aktiv sa nuk të krijon idenë e hyrjes në moshën e tretë. Trashëgon një memorie për t’u pasur zili, është aq erudit sa të ngjall dëshirën për t’ia përkushtuar jetën literaturës. Nga orët e gjata të studimit e leximit ka marrë inteligjencën pa kufi, kurse prej përkushtimit si misionar i Zotit, shpirtin njerëzor dhe dëshirën për t’iu gjendur grigjës së nevojshme. Imzot Ignati ka zgjedhur për banesë një shtëpi të thjeshtë, por mijëravjeçare, me vendndodhje lagjen muzeale “Mangalem”, apo të thirrurën “E një mbi një dritareve”. Ka lindur më 28 dhjetor 1934 në fshatin Prodhromos, të rrethit të Thivës, në një familje të thjeshtë arvanitase, ku është pagëzuar nga prindërit e tij Luka dhe Marie Triantis, me emrin Joanni. Nënën e kujton si një shenjtore, edhe sepse prej saj ka mësuar “gjuhën e bukur shqipe”, siç shprehet, të cilën e ka përvetësuar në mënyrë të kënaqshme. Shkollën fillore dhe atë 6- vjeçare e ka mbaruar në fshatin e lindjes, për të përfunduar më vonë arsimin e mesëm të përgjithshëm në seminarët kishtare të qytetit të Korinthit dhe të ishullit Patmos. Në vitin 1960 mbaron me sukses shkollën e lartë, pranë Universitetit të Athinës, në degën Teologji, periudhë kur diplomohet edhe për muzikë bizantine.

Banor i qytetit të Beratit është bërë në 18 Korrik 1998, pasi dy vjet më parë ishte hirotonisur Mitropolit në Konstandinopojë. Ritin e fronëzimit e kreu në kishën e “Shën Spiridhonit”, që ndodhet në një tjetër lagje muzeale të qytetit 2400 vjeçar, atë “Goricë”. Pas kësaj që prej shtatë vitesh vazhdon të kryejë detyrën e shenjtë si Mitropolit i Mitropolisë së Shenjtë të Dioqezës së Beratit, e cila përfshin rrethet e Beratit, Vlorës, Fierit, Lushnjes, e Mallakastrës. Prandaj, edhe qysh në kohërat e lashta, thirret Mitropolia e Shenjtë e Beratit, Vlorës, Kaninës dhe gjithë Myzeqesë.

Si e pritët kërkesën e Fortlumturisë së Tij, Kryepiskopit Anastas, për marrjen e detyrës si Mitropolit i Shenjtë i Mitropolisë së Beratit, Kaninës, Vlorës dhe Myzeqesë?

Para së gjithash ju falënderoj nga zemra për interesimin që tregoni për kishën tonë ortodokse, si dhe për mua personalisht. Kërkesën e Kryepiskopit Anastas për marrjen e detyrës si Mitropolit i Beratit e prita me emocion të madh, por edhe me një ndrojtje personale, për shkak të gjendjes së rëndë të situatës së asaj kohe dhe të vështirësive të shumta, me të cilat do të përballesha. Por e prita edhe me një krenari të ligjshme, duke e konsideruar si zgjedhje të Zotit, të bërë nëpërmjet Kryepiskopit Anastas, personaliteti i të cilit në lëmin fetar, por edhe në veprimtaritë e tij kulturore, shkencore dhe shoqërore, siç e ka treguar koha, është i padiskutueshëm.

Kush është Imzot Ignati, nga vjen, cila është origjina juaj, arsimi dhe aktiviteti fetar?

Kam lindur më 28/12/1934 në fshatin Prodhromos të rrethit të Thivës, në një familje të thjeshtë arvanitase, ku jam pagëzuar nga prindërit Luka dhe Marie Triantis, me emrin Joanni. Në mënyrë të veçantë nga nëna kam mësuar gjuhën e bukur shqipe, të cilën e kam përvetësuar në mënyrë të kënaqshme. Shkollën fillore, gjashtëvjeçare e mbarova me rezultate shumë të mira në fshatin e lindjes. Arsimin e mesëm të përgjithshëm e kreva me rezultate të larta në seminarët kishtarë të qytetit të Korinthit dhe të ishullit Patmos. Prej vitit 1954 deri në vitin 1960 mbarova me sukses shkollën e lartë, në degën e Teologjisë, pranë Universitetit të Athinës. Në të njëjtën periudhë u diplomova në shkollën e lartë të muzikës bizantine, me rezultate të larta, po në kryeqytetin e Greqisë, Athinë. Që në bankat e shkollave të mesme dhe të larta, i jam përkushtuar veprimtarisë së larmishme kishtare. Kam shërbyer si katekist, duke u dhënë mësime kishtare besimtarëve të moshave dhe sekseve të ndryshme. Jam aktivizuar si psalt i ceremonive fetare në shumë kisha, kam predikuar vazhdimisht gjatë liturgjive hyjnore, duke trajtuar tema të rëndësishme. Kam dhënë në shkolla të mesme lëndë të ndryshme si: letërsi, gjuhë, histori, gjeografi dhe teologji, të cilat më dhanë mundësinë të zgjeroja horizontin tim fetar e kulturor për t’u bërë në të ardhmen një klerik i aftë dhe i devotshëm. Pasi u hirotonisa prift, në vitin 1967 kam shërbyer si famulltar në katedralen e Thivës, si zëvendës episkop në rrethin e Thivës, si igumen, domethënë si drejtues i murgjve të dy manastireve, si Atë Shpirtëror i Dioqezës së rretheve Thivë dhe Livadhja. Si shpërblim të kësaj pune të gjatë e të zellshme, Zoti më bëri të denjë që të zgjidhem Mitropolit nga Sinodi i Shenjtë i Patriarkanës së Konstandinopojës, me propozim të Patrikut Ekumenik, tërë shenjtërisë së tij Imzot Vartholomeut, më 24/06/1992. Për arsye të situatave të njohura të asaj kohe, u hirotonisa Mitropolit më 27/07/1996, në Konstandinopojë, dhe më 18/07/1998, u fronëzova në kishën e Shën Spiridhonit si Mitropolit i Mitropolisë së Shenjtë të Beratit.

Çfarë shtrirjeje ka dioqeza që ju drejtoni?

Kjo dioqezë shtrihet në rrethet e Beratit, Vlorës, të Fierit, të Lushnjes, e të Mallakastrës. Prandaj dhe quhet qysh në kohërat e lashta, Mitropolia e Shenjtë e Beratit, Vlorës, Kaninës dhe gjithë Myzeqesë.

Si u pritët nga besimtarët ortodoksë beratas?

E them me çiltërsi dhe kënaqësi të veçantë, se u befasova nga pritja madhështore dhe entuziaste e ortodoksëve beratas, e përfaqësuesve të pushtetit vendor, e klerikëve dhe e anëtarëve të këshillave kishtare të Vlorës, Fierit, Lushnjes, Kuçovës e Patosit. Kjo pritje nuk më shlyhet nga kujtesa, për shkak të fjalëve të përzemërta të shumë prej të pranishmëve dhe përfaqësuesve të komuniteteve myslimane e katolike, që më uronin me ngrohtësi suksese në këtë detyrë me shumë përgjegjësi, fjalë zemre, fjalë që buronin nga shpirti i tyre, fjalë shprese për ringritjen e kishës sonë të shkatërruar nga regjimi ateist, fjalë përshëndetjeje, që më bënë ta ndieja veten si në shtëpinë time dhe t’u premtoja me gjithë shpirt se do të punoja me përkushtim dhe sakrificë, që të drejtoja këtë grigjë kaq të përvuajtur në rrugën e drejtë dhe të vërtetë të Krishtit Perëndi.

Në fillim, pasi u njohët me situatën, cilat vlerësuat si probleme më emergjente?

Sapo fillova detyrën iu përvesha punës në të gjitha enoritë e qyteteve dhe të fshatrave të dioqezës sonë. U përpoqa me këmbëngulje të takohesha personalisht me secilin klerik dhe me një shumicë të madhe njerëzish të besimeve të ndryshme fetare, duke komunikuar me thjeshtësi, për të dëgjuar me vëmendje zërin e zemrave të tyre për mungesat, nevojat dhe kërkesat që ata më parashtronin. Me dhimbje konstatova se në përgjithësi vuanin nga varfëria e tepërt, nga sëmundje dhe halle të shumta dhe nga kërkesa për të siguruar viza për në Greqi, ku dëshironin të takoheshin me të afërmit e tyre, të shtroheshin nëpër spitale për t’u shëruar, apo për t’u punësuar që të siguronin bukën e gojës. Shumë nga këta persona i kam ndihmuar për të zgjidhur problemet e lartpërmendura, pa bërë asnjë dallim në lidhje me përkatësinë fetare, shoqërore, partiake, apo moshore dhe gjinore. Një pjese të rëndësishme nevojtarësh u kam dhënë ndihma të pakursyera në ushqime, veshmbathje, ilaçe dhe në para.

Cilat janë arritjet më të mëdha të K.O.A.SH – it, gjatë kohës së ripërtëritjes?

Pas viteve ’90-të, kur në Shqipëri u rivendos e drejta e praktikimit të feve, u vu re se vendi ynë ishte rrënuar tërësisht në të gjitha drejtimet, por dëmi më i madh u ishte bërë kulteve fetare dhe klerikëve. Përkushtimi i gjithanshëm dhe i vazhdueshëm i Fortlumturisë së Tij Imzot Anastasit, i Mitropolitëve dhe i të gjithë klerit shqiptar, por dhe i besimtarëve të flaktë ortodoksë, bëri të mundur që brenda një periudhe të shkurtër të ringrihet nga themelet dhe të konsolidohet nga dita në ditë K.O.A.SH-i.

Arritjet më të mëdha të K.O.A.SH-it janë: Ngritja e Akademisë Teologjike “Ngjallja e Krishtit” në Shën Vlash të Durrësit, çelja e shkollave të mesme të përgjithshme dhe fetare në Gjirokastër, në Jergucat e në Tiranë. Po ashtu botimi i gazetës kishtare “NGJALLJA”, i revistave “GËZOHU” dhe “KËMBANAT”, apo i shumë librave kishtarë, hirotonisja e më shumë se 130 klerikëve shqiptarë, ndërtimi nga themelet i dhjetëra kishave të reja dhe restaurimi i qindra kishave të dëmtuara. Çelja dhe funksionimi i dhjetëra konvikteve për fëmijë dhe studentë, ngritja dhe funksionimi i disa kampingjeve për edukimin fetar e kulturor të vajzave dhe djemve besimtarë, organizimi i festivaleve lokale dhe kombëtare me këngë fetare dhe popullore.

Të gjitha këto arritje të mëdha natyrshëm çuan në rimëkëmbjen dhe sidomos në ngritjen e vazhdueshme të besimit në Zotin Krisht, të masave të gjëra të popullit, duke shtuar së tepërmi numrin e besimtarëve ortodoksë, të cilët me devotshmëri ndjekin vazhdimisht liturgjinë hyjnore dhe ritet e shumta ortodokse, duke dhënë kontributin e tyre si nga ana shpirtërore, ashtu dhe nga ana materiale për të forcuar shpirtërisht dhe ekonomikisht K.O.A.SH-in. Sipas mendimit tim kjo është dhe arritja më e madhe, për të cilën jemi ngarkuar ta kryejmë sa më mirë.

Si janë marrëdhëniet ndërfetare në Dioqezën e Beratit, Kaninës, Vlorës dhe Myzeqesë?

Vazhdimisht në çdo Meshë Hyjnore përmendet shprehja shumë domethënëse “paqe midis jush të gjithëve”. Këtyre fjalëve hyjnore u përmbahet Kisha jonë Ortodokse për të ndërtuar dhe për të mbajtur marrëdhënie të drejta ndërfetare. Mitropoliti i shquar i Mitropolisë së Shenjtë të Beratit, Anthim Aleksudhi, në vitin 1868, ndër të tjera, ka shkruar: “Popullsia e Dioqezës së Beratit është e përbërë nga të Krishterë ortodoksë apo Myslimanë. Në pikëpamje të feve ata kanë mendime të ndryshme, por në jetën shoqërore dhe familjare kanë zakone të ngjashme, flasin të njëjtën gjuhë, gjuhën amtare shqipe dhe bashkëpunojnë e bashkëjetojnë në paqe midis tyre në veprimtaritë tregtare, në punët bujqësore, në prodhimet artizanale dhe respektojnë ligjet e pushtetit mbretëror”.*

Kjo tregon më së miri se qysh në kohët e lashta komunitetet ndërfetare kanë bashkëjetuar me dinjitet. Edhe sot e kësaj dite Kisha e Dioqezës sonë punon me përkushtim për të trajtuar dhe për të çuar më përpara këto tradita të çmuara, duke respektuar opinionet dhe mendimet fetare, duke u treguar tolerante në vizitat reciproke, që bëjnë në rezidencat përkatëse dhe në komunikimet herë pas here për zgjidhjen e problemeve shoqërore, pa sulmuar aspak konceptet e ndryshme që ka secila bashkësi fetare.

Si qëndron çështja e pronave në Dioqezën e Beratit?

Problemi i kthimit të pronave kishtare në Dioqezën tonë është zvarritur së tepërmi për arsye të neglizhencës së organeve kompetente shtetërore që merren me këto probleme por dhe si rezultat i mungesës se dokumenteve në arkivat vendore, për shkak të djegies së këtij Arkivi në vitin 1997. Pas këtij viti kemi dërguar kërkesat tona të argumentuara me dokumente konkrete, që vërtetojnë pronësinë tonë. Deri tani një pjesë e mirë e këtyre pronave është njohur nga Komisioni i Kthimit të Pronave dhe presim kompensimin e tyre. Për pjesën tjetër jemi në procesin e plotësimit të dosjeve përkatëse që t’i dërgojmë në Komisionet e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave brenda afatit. Shprehim besimin se do të na kthehen dhe do të na kompensohen pronat në fjalë, duke u bazuar në premtimet serioze të Kryeministrit, Shkëlqesisë së Tij Prof.Dr. Sali Berisha, për ta parë me përparësi nga Qeveria dhe nga organet Kompetente kthimin e pronave të komuniteteve fetare, sa më parë dhe sa më të plota.

Në çfarë marrëdhënieje qëndron Dioqeza që ju drejtoni me ato simotra?

Dioqeza e Beratit ka marrëdhënie vëllazërore me Dioqezat e tjera të K.O.A.SH-it, duke bashkëpunuar, duke koordinuar punët tona, duke ndihmuar njëra-tjetrën me përvojën e vet, duke ndjekur me vëmendje dhe duke zbatuar porositë e vlefshme që na jep Fortlumturia e Tij Kryepiskopi Anastas për harmonizimin e të gjitha veprimtarive të këtyre Dioqezave.

Çfarë kontributi jep Mitropolia Juaj në edukimin e tre niveleve të shoqërisë, e kam fjalën për fëmijët, të rriturit dhe të moshuarit?

Mitropolia e Beratit e konsideron si detyrë të rëndësishme edukimin kishtar, arsimor, kulturor dhe zbavitës të fëmijëve, të të rriturve dhe të të moshuarve. Për të realizuar këto synime të larta kemi ngritur grupe katekizmi, që funksionojnë normalisht në Zëvendësitë e Dioqezës sonë; Funksionojnë disa kurse për mësimin e disa gjuhëve të huaja; Janë ngritur kampingje verore veç për vajzat dhe veç për djemtë si në Zvërnec të Vlorës, në shën Joan Vladimir të Elbasanit, si dhe në shumë qytete të Dioqezës sonë, ku fëmijët dhe të rinjtë pajisen me kulturë fetare, zgjerojnë horizontin e tyre në fusha të ndryshme nëpërmjet veprimtarive të larmishme sportive, mësohen të bëhen amvisa të mira në mirëmbajtjen e mensave, në gatimin e ushqimeve të shijshme, në rregullat dhe zbatimin e higjenës së të ushqyerit; krijojnë dhe forcojnë shoqëri dhe miqësi të reja. Në shumë qytete të Dioqezës sonë janë çelur kopshte për fëmijët ku mirërriten dhe miredukohen. Dy herë në vit organizojmë festivale vendore dhe kombëtare të këngëve e valleve kishtare edhe popullore si dhe të dramave me veprimeve të thjeshta dhe artistike.

A merret Imzot Ignati me shkrime dhe botime? Cilat janë ato dhe çfarë objektivash ka për të ardhmen?!

Me kënaqësi merrem, prej kohësh, me shkrime dhe botime, duke u ushqyer vazhdimisht nga librat e shenjta. E kam filluar këtë punë me redaktimin e një cikli poezish të asketit Joan, të cilin e kam adhuruar dhe e kam pasur mësuesin tim shpirtëror. Ky cikël poezish me tre vëllime është botuar në Athinë, i pari në vitin 1971, i dyti në vitin 1973 dhe i treti në vitin 1975. Më vonë, si anëtar i një komisioni teologësh, u mora me botimin e librit: “Përulësia sipas Biblës dhe Etërve të Shenjtë”, i botuar, fillimisht, në Athinë, në vitin 1982 dhe ribotuar për të katërtën herë.

Në vitin 1992 botova librin voluminoz “Jerondi i Patmos, Amfilohios Makris (1889 – 1970), Jetesë – Këshilla - Dëshmi”. Ky libër u vlerësua nga Akademia e Athinës. Vazhdimisht shkruaj predikime edhe fjalime tematike të larmishme kishtare dhe kulturore, të cilat i komunikoj si para besimtarëve në Liturgjinë Hyjnore, por gjithashu edhe në simpoziume të ndryshme me karakter kombëtar. Herë pas here botoj në gazetën “NGJALLJA” artikuj të ndryshëm, duke i bërë jehonë aktualitetit. Që në fillim të pranisë sime në këtë Dioqezë jam përpjekur vazhdimisht për të përçuar melodinë bizantine me himnet e krishtere në gjuhën shqipe. Në të ardhmen, sipas vullnetit të Perëndisë dhe me hirin e Zotit, do të seleksionoj shkrimet më të çmuara dhe do t’i botoj në një broshurë të veçantë.


PËRGATITI:
XHOVANI SHYTI
ABEDIN KAJA

*ANTHIM D. ALEKSUDHI/ Përshkrim i shkurtër i Mitropolisë së Shenjtë të Belegradhës/ KORFUZ 1868.

[qorrbiba]

Do te doja te hapja nje teme per Hiresine e Tij, Ignatin, Mitropolit. Ata qe dine me shume per Jeten e Tij ju lutem jepni ca te dhena.

[qorrbiba]

Si ka mundesi qe asnjeri ne forum s'di gje ose s'ka kohe te shkruaje per bariun e beratasve, vlonjateve, kaninasve dhe gjithe myzeqareve?

Do te doja te dija dicka me shume per jeten e tij: ku ka lindur, ku i ka mbaruar studimet, sa vjec eshte dhe nese ka ndonje foto te tij.

Faleminderit.

[arbereshi_niko]

Jo te gjithe forumistet kane kohe te shkruajne..., pasi duhet ta dish qe fillojne pushimet ose i kane filluar me kohe, keshtu edhe pjesemarrja ne forum bie pak...
Di qe Hiresia e tij Ignati do te vije ne Milano, e kur te vije do ta takoj..., me pas te them.
Po deshe me, kalo nga kjo adrese, me siguri qe do te gjesh diçka...
www.orthodoxalbania.org

[qorrbiba]

Ne kete faqe http://www.orthodoxalbania.org/Shqip/sinodi/sinodfr.htm nuk ka asgje.

Mezi po pres te na thuash pershtypjet e tua per te.

[arbereshi_niko]

S'te kam asnje detyrim a derezi, por nese je kaq i interresuar do te kerkoj e do te sjell..., por nderkohe bej durim.
Hajde pra mire u degjofshim.

[qorrbiba]

Ti vete the qe do me thuash kur ta takosh ne Milano.

C'eshte ajo "derezi"? Deren ndoshta e ke ti te zeze, une e kam boje kaf.

Une jam i interesuar per figuren e numrit dy te orthodoksise ne Shqiperi. Duket se ka nje vello misteri qe rrethon pasardhesin e Janullatosit.

[Archon]

Intervistë me imzot Ignatin, mitropolit i Mitropolisë së Shenjtë të Beratit, Vlorës, Kaninës dhe gjithë Myzeqesë.

NGA NËNA KAM MËSUAR GJUHËN E BUKUR SHQIPE

Në fillim menduam që me imzot Ignantin të bënim një bisedë të shkurtër me ndrojtjen se ai do të ishte shumë i zënë me punë pasi siç edhe na thonë në mitropoli për shkak të ngarkesës që ai ka në punë. Sapo ulesh për të biseduar me imzot Ignatin, vetja të duket sikur je në një botë tjetër,vetja të duket sikur je në botën e gjykimit, reflektimit dhe pendesës. Fjalët e tij të urta dhe të mençura në gjuhen e bukur shqipe, siç e quan ai, të krijojnë përshtypjen sikur perënditë flasin vetëm shqip ashtu siç edhe kanë folur që në kohën e Zeusit. Biseda e filluar me Imzot Ignati ashtu e thjeshtë dhe e ngrohtë, vazhdoi gjatë. Imzot Ignati na rrëfeu gjithçka, na rrëfeu për jetën, origjinën dhe punën e tij në sherbim të besimtarve dhe kishës ortodokse duke filluar që nga Greqia dhe duke vazhduar me punën e tij në mitropolitin e shenjtë të Beratit.

Si e pritët kërkesën e Kryepiskopit Anastas për marrjen e detyrës si mitropolit i Beratit?
Para së gjithash ju falënderoj nga zemra për interesimin që tregoni për Kishën tonë Orthodhokse si dhe për mua personalisht.
Kërkesën e Kryepiskopit Anastas për marrjen e detyrës si Mitropolit i Beratit e prita me emocion të madh, por edhe me një ndrojtje personale për shkak të gjendjes së rëndë të situatës së asaj kohe dhe të vështirësive të shumta me të cilat do të përballesha.
E prita edhe me një krenari të ligjshme, duke e konsideruar si zgjedhje të Zotit, të bërë nëpërmjet Kryepiskopit Anastas, personaliteti i të cilit në lëmin fetar, por edhe në veprimtaritë e Tij kulturore, shkencore dhe shoqërore, është i padiskutueshëm, siç e ka treguar koha.

Kush është Imzot Ignati, nga vini, origjina Juaj, arsimi dhe aktiviteti Juaj fetar?

Kam lindur më 28/12/1934 në fshatin Prodhromos të rrethit të Thivës, në një familje të thjeshtë arvanitase, ku jam pagëzuar nga prindërit Luka dhe Marie Triantis me emrin Joanni. Në mënyrë të veçantë nga nëna kam mësuar gjuhën e bukur shqipe, të cilën e kam përvetësuar në mënyrë të kënaqshme.
Shkollën fillore gjashtëvjeçare e mbarova me rezultate shumë të mira në fshatin e lindjes.
Arsimin e mesëm të përgjithshëm e kryeva me rezultate të larta në Seminarët Kishtarë të qytetit Korinth dhe të ishullit Patmos.
Prej vitit 1954 deri në vitin 1960 mbarova me sukses shkollën e lartë në degën e Teologjisë pranë Universitetit të Athinës. Në të njëjtën periudhë u diplomova në shkollën e lartë të Muzikës Bizantine me rezultate të larta në kryeqytetin e Greqisë.
Që në bankat e shkollave të mesme dhe të larta i jam përkushtuar veprimtarisë së larmishme kishtare.
Kam shërbyer si katekist, duke u dhënë mësime kishtare besimtarëve të moshave dhe sekseve të ndryshme;
Jam aktivizuar si psalt i ceremonive fetare në shumë kisha; kam predikuar vazhdimisht gjatë Liturgjive Hyjnore, duke trajtuar tema të rëndësishme;
Kam dhënë në shkolla të mesme lëndë të ndryshme si: Letërsi, Gjuhë, Histori, Gjeografi dhe Teologji, të cilat më dhanë mundësinë të zgjeroja horizontin tim fetar e kulturor për t’u bërë në të ardhmen një klerik i aftë dhe i devotshëm; pasi u hirotonisa prift, në vitin 1967 kam shërbyer si Famulltar në Katedralen e Thivës, si zëvendës – Episkop në rrethin e Thivës, si Igumen, domethënë: si drejtues i murgjëve të dy manastireve; si Atë Shpirtëror i Dioqezës së rretheve Thivë dhe Livadhja.
Si shpërblim të kësaj pune të gjatë e të zellshme Zoti më bëri të denjë që të zgjidhem Mitropolit nga Sinodi i Shenjtë i Patriarkanës së Konstandinopojës me propozim të Patrikut Ekumenik, Tërëshenjtërisë së Tij Imzot Vartholomeut, më 24/06/1992.
Për arsye të situatave të njohura të asaj kohe u hirotonisa Mitropolit më 27/07/1996. në Konstandinopojë dhe më 18/07/1998 u fronëzova në Kishën e Shen Spiridhonit si Mitropolit i Mitropolisë së Shenjtë të Beratit.

Sa shtrirje ka dioqeza juaj?

Kjo Dioqezë shtrihet në rrethet e Beratit, Vlorës, të Fierit, të Lushnjes, e të Mallakastrës. Prandaj dhe quhet qysh në kohërat e lashta Mitropolia e Shenjtë e Beratit, Vlorës, Kaninës dhe gjithë Myzeqesë.

Si u pritët nga orthodhoksët beratas, a gjetët ngrohtësinë e nevojshme për ta bërë sa më të lehtë punën tuaj?

E them me çiltërsi dhe kënaqësi të veçantë se u befasova nga pritja madhështore dhe entuziazte e orthodhoksëve beratas, e përfaqësuesve të Pushtetit vendor, e klerikëve dhe e anëtarëve të Këshillave Kishtare të Vlorës, Fierit, Lushnjes, Kuçovës e Patosit.
Kjo pritje nuk më shlyhet nga kujtesa për shkak të fjalëve të përzemërta të shumë prej të pranishmëve dhe përfaqësuesve të Komuniteteve Myslimane e Katolike, që më uronin me ngrohtësi suksese në këtë detyrë me shumë përgjegjësi, fjalë zemre, fjalë që buronin nga shpirti i tyre, fjalë shprese për ringritjen e Kishës sonë të shkatërruar nga regjimi ateist, fjalë përshëndetjeje, që më bënë ta ndieja veten si në shtëpinë time dhe t’u premtoja me gjithë shpirt se do të punoja me përkushtim dhe sakrificë, që të drejtoja këtë grigjë kaq të përvuajtur në rrugën e drejtë dhe të vërtetë të Krishtit Perëndi.

Në fillim, pasi u njohët me situatën, cilat probleme ishin më emergjente?

Sapo fillova detyrën iu përvesha punës në të gjitha enoritë, e qyteteve dhe të fshatrave të Dioqezës sonë. U përpoqa me këmbëngulje të takohesha personalisht me secilin klerik dhe me një shumicë të madhe njerëzish të besimeve të ndryshme fetare, duke komunikuar me thjeshtësi për të dëgjuar me vëmendje zërin e zemrave të tyre për mungesat, nevojat dhe kërkesat që ata më parashtronin. Me dhimbje konstatova se në përgjithësi vuanin nga varfëria e tepërt, nga sëmundje dhe halle të shumta dhe nga kërkesa për të siguruar viza për në Greqi, ku dëshironin të takoheshin me të afërmit e tyre, të shtroheshin nëpër spitale për t’u shëruar, apo për t’u punësuar që të siguronin bukën e gojës.
Shumë nga këta persona i kam ndihmuar për të zgjidhur problemet e lartpërmendura, pa bërë asnjë dallim në lidhje me përkatësinë fetare, shoqërore, partiake, apo moshore dhe gjinore.
Një pjese të rëndësishme nevojëtarësh u kam dhënë ndihma të pakursyera në ushqime, veshmbathje, ilaçe dhe në para.

Cilat janë arritjet më të mëdha të K.O.A.SH – it. Para ‘67të dhe tani pas lirisë së besimit?

Pas viteve 90, kur në Shqipëri u rivendos e drejta e praktikimit të feve, u vu re se vendi ynë ishte rrënuar tërësisht në të gjitha drejtimet, por dëmi më i madh u ishte bërë kulteve fetare dhe klerikëve.
Përkushtimi i gjithanshëm dhe i vazhdueshëm i Fortlumturisë së Tij Imzot Anastasit, i Mitropolitëve dhe i të gjithë klerit shqiptar, por dhe i besimtarëve të flaktë orthodhoksë, bëri të mundur që brenda një periudhe të shkurtër të ringrihet nga themelet dhe të konsolidohet nga dita në ditë K.O.A.SH-i.
Arritjet më të mëdha të K.O.A.SH-it janë:
Ngritja e Akademisë Teologjike “NGJALLJA E KRISHTIT” në Shen Vlash; Çelja e shkollave të mesme të përgjithshme dhe fetare në Gjirokastër, në Jergucat, në Tiranë;
Botimi i gazetës Kishtare “NGJALLJA”, i revistave “GËZOHU” dhe “KAMBANAT”; i shumë librave kishtarë; Hirotonisja e më shumë se 130 klerikëve shqiptarë; ndërtimi nga themelet i dhjetëra kishave të reja; restaurimi i qindra kishave të dëmtuara;
Çelja dhe funksionimi i dhjetëra konvikteve për fëmijë dhe studentë; ngritja dhe funksionimi i disa kampingjeve për edukimin fetar e kulturor të vajzave dhe djemve besimtarë; organizimi i festivaleve lokale dhe kombëtare me këngë fetare dhe popullore.
Të gjitha këto arritje të mëdha natyrshëm çuan në rimëkëmbjen dhe sidomos në ngritjen e vazhdueshme të besimit në Zotin Krisht të masave të gjëra të popullit, duke shtuar së tepërmi numrin e besimtarëve orthodhoksë, të cilët me devotshmëri ndjekin vazhdimisht liturgjinë hyjnore dhe ritet e shumta orthodhokse, duke dhënë kontributin e tyre si nga ana shpirtërore, ashtu dhe nga ana materiale për të forcuar shpirtërisht dhe ekonomikisht K.O.A.SH-in. Sipas mendimit tim kjo është dhe arritja më e madhe, për të cilën jemi ngarkuar ta kryejmë sa më mirë.

Si janë marrdhëniet ndërfetare në Dioqezën tuaj?

Vazhdimisht në çdo Meshë Hyjnore përmendet shprehja shumë domethënëse “paqe midis jush të gjithëve”. Këtyre fjalëve hyjnore u përmbahet Kisha jonë Orthodhokse për të ndërtuar dhe për të mbajtur marrëdhënie të drejta ndërfetare.
Mitropoliti i shquar i Mitropolisë së Shenjtë të Beratit Anthim Aleksudhi në vitin 1868, ndër të tjera, ka shkruar: “Popullsia e Dioqezës së Beratit është e përbërë nga të Krishterë orthodhoksë apo Myslimanë. Në pikëpamje të feve ata kanë mendime të ndryshme, por në jetën shoqërore dhe familjare kanë zakone të ngjashme, flasin të njëjtën gjuhë, gjuhën amtare shqipe dhe bashkëpunojnë e bashkëjetojnë në paqe midis tyre në veprimtaritë tregtare, në punët bujqësore, në prodhimet artizanale dhe respektojnë ligjet e pushtetit mbretëror”.
Kjo tregon më sëmiri se qysh në kohët e lashta komunitetet ndërfetare kanë bashkëjetuar me dinjitet.
Edhe sot e kësaj dite Kisha e Dioqezës sonë punon me përkushtim për të trajtuar dhe për të çuar më përpara këto tradita të çmuara, duke respektuar opinionet dhe mendimet fetare, duke u treguar tolerante në vizitat reciproke, që bëjnë në rezidencat përkatëse dhe në komunikimet herë pas here për zgjidhjen e problemeve shoqërore, pa sulmuar aspak konceptet e ndryshme që ka secila bashkësi fetare.

Si qëndron problemi i pronave në Dioqezën tuaj dhe konkretisht me Beratin?

Problemi i kthimit të pronave kishtare në Dioqezën tonë është zvarritur së tepërmi për arsye të neglizhencës së organeve kompetente shtetërore që merren me këto probleme por dhe si rezultat i mungesës se dokumenteve në arkivat vendore për shkak të djegies së këtij Arkivi në vitin e mbrapshtë 1997.
Pas këtij viti kemi dërguar kërkesat tona të argumentuara me dokumente konkrete, që vërtetojnë pronësinë tonë. Deri tani një pjesë e mirë e këtyre pronave është njohur nga Komisioni i Kthimit të Pronave dhe presim Kompnesimin e tyre. Për pjesën tjetër jemi në procesin e plotësimit të dosjeve përkatëse që t’i dërgojmë në Komisionet e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave brenda afatit. Shprehim besimin se do të na kthehen dhe do të na Kompensohen pronat në fjalë, duke u bazuar në premtimet serioze të Kryeministrit, Shkëlqesisë së Tij Prof. Dr. Sali Berisha, për ta parë me përparësi nga Qeveria dhe nga organet Kompetente kthimin e pronave të komuniteteve fetare sa më parë dhe sa më të plota.

Në çfarë marrëdhënie qëndron Dioqeza jonë me ato simotra?

Dioqeza e Beratit ka marrëdhënie vëllazërore me Dioqezat e tjera të K.O.A.SH-it, duke bashkëpunuar, duke koordinuar punët tona, duke ndihmuar njëra – tjetrën me përvojën e vet, duke ndjekur me vëmendje dhe duke zbatuar porosistë e vlefshme që na jep Fortlumturia e Tij Kryepiskopi Anastas për harmonizimin e të gjitha veprimtarive të këtyre Dioqezave.

Çfarë kontributi jep Mitropolia juaj në edukimin e tre niveleve të shoqerisë: a) fëmijë, b) të rritur, c) të moshuar?

Mitropolia e Beratit si detyrë të rëndësishme e konsideron edukimin kishtar, arsimor, kulturor dhe zbavitës të fëmijëve, të të rriturve dhe të të moshuarve. Për të realizuar këto synime të larta kemi ngritur grupe katekizmi, që funksionojnë normalisht në Zëvendësitë e Dioqezës sonë;
Funksionojnë disa kurse për mësimin e disa gjuhëve të huaja; Janë ngritur kampingje verore veç për vajzat dhe veç për djemtë si në Zvërnec të Vlorës, në shen Joan Vladimir të Elbasanit, si dhe në shumë qytete të Dioqezës sonë, ku fëmijët dhe të rinjtë pajisen me kulturë fetare, zgjerojnë horizontin e tyre në fusha të ndryshme nëpërmjet veprimtarive të larmishme sportive, mësohen të bëhen amvisa të mira në mirëmbajtjen e mensave, në gatimin e ushqimeve të shijshme, në rregullat dhe zbatimin e higjenës së të ushqyerit; krijojnë dhe forcojnë shoqëri dhe miqësi të reja. Në shumë qytete të Dioqezës sonë janë çelur kopshte për fëmijët ku mirërriten dhe mirëedukohen.
Dy herë në vit organizojmë festivale vendore dhe kombëtare të këngëve e valleve kishtare edhe popullore si dhe të dramave me veprimeve të thjeshta dhe artistike.

A merret Imzot Ignati me shkrime dhe botime? Cilat janë ato dhe çfarë objektiva ka për të ardhmen?!

Me kënaqësi merrem, prej kohësh, me shkrime dhe botime, duke u ushqyer vazhdimisht nga librat e shenjta.
E kam filluar këtë punë me redaktimin e një cikli poezish të asketit Joan, të cilin e kam adhuruar dhe e kam pasur mësuesin Tim shpirtëror. Ky cikël poezish me tre vëllime është botuar në Athinë në vitet: i pari 1971, i dyti 1973, i treti 1975.
Më vonë si anëtar i një komisioni teologësh u mora me botimin e librit: “Përulësia sipas Biblës dhe Etërve të shenjtë”, i botuar në Athinë në vitin 1982 dhe është ribotuar për të katërtën herë.
Në vitin 1992 botova librin voluminoz “Jerondi i Patmos, Amfilohios Makris (1889 – 1970), Jetesë – Këshilla - Dëshmi”. Ky libër u vlerësua nga Akademia e Athinës.
Vazhdimisht shkruaj predikime edhe fjalime tematike të larmishme kishtare dhe kulturore, të cilat i komunikoj si para besimtarëve në Liturgjinë Hyjnore, por gjithashu edhe në Simpoziume të ndryshme me karakter kombëtar.
Herë pas here botoj në gazetën “NGJALLJA” artikuj të ndryshëm, duke i bërë jehonë aktualitetit.
Që në fillim të pranisë sime në këtë Dioqezë jam përpjekur vazhdimisht për të përçuar melodinë bizantine me himnet e krishtere në gjuhën shqipe.
Në të ardhmen, sipas vullnetit të Perëndisë dhe me hirin e Zotit, do të seleksionoj shkrimet më të çmuara dhe do t’i botoj në një broshurë të veçantë.
Së fundi, ju përgëzoj për dëshirën tuaj të mirë që tregoni për veprimtarinë e kishës dhe të shërbëtorëve të saj që t’ia u bëni të ditur lexuesve të shumtë vlerat e padiskutueshme të K.O.A.SH-it.
Ju faleminderit
Bisedoi: ABEDIN KAJA

[Albo]

[Albo]