Me rastin e shtate vjetorit te Betejes se Jeshkoves(Gjeqit)ne Treven e Vrrinit

[ARIANI_TB]

PYETJE:Pas 8 ditësh të qëndrimit në Jeshkovë(Gjeq),pikërisht më 11 mars 1999 forcat serbe do të ndërmarrin një ofenzivë ndaj UÇK-së.Si e pritët këtë operacion të forcave armike?
S.XHEZAIRI:Ne ishim të vetëdijshëm se një ditë forcat serbe do të nisen drejt Jeshkovës.Dhe kjo ndodhi më 11 mars 1999,ku ne i pritëm,nuk u larguam.Në mëngjesin e asaj dite rojet tona vërejtën lëvizjet e një grupi të usharëve serb përmbi fshatin Hoq(si duket ishin vëzhgues)që vinin në drejtim të Jeshkovës(Gjeqit).Në mes të ushtarëve ishte edhe një civil i cili meqë nuk ecte në fillim të kolonës,konsideruam se ishte një fshatarë i marrë me dhunë për t´ua treguar atyre terenin.Si çdo ditë, pas ngrënjes së mëngjesit në shtëpinë e Iftiman Shalës i rreshtova ushtarët për herë të fundit,ua kontrollova armët dhe dolëm nëpër pozicionet e përcaktuara më herët.

1.Grupi i parë u pozicionua në dalje të fshatit”lagjja e xhamis”-drejtimi Lybeçevës(Malësi e Vërrinit);

2.Grupi i dytë përmbi Jeshkovë(Gjeq)-drejtimi”shtavat e Opojës” dhe

3.Grupi i tretë në hyrje të fshatit”te shkolla”-drejtimiillushë(Kushtrim)-Hoq e Qytetit.

Në orën 7 të mëngjesit nga Hoqa pati guximin të vij Valbone Qazim Shala,e cila na informoi se atje ka depërtuar njësia tankiste serbe,dhe ishte pozicionuar me tyta të kthyer në drejtim të Jeshkovës(Gjeqit).Valbona,siç më informoi ushtari Bashkim Suka,kishte dhënë kontribut të madh qysh në ofenzivën e shtatorit 1998,duke i ndihmuar ushtarët e plagosur.Andaj edhe atë ditë tek ajo pash guxim,trimni dhe njëkohsisht-gëzim të madh,që ishte në mesin e ushtarëve të UCK-së.Ajo nuk u kthye prap në Hoq,jo…qëndroj me ne,edhe pse nuk kishim pushk rezervë për t´i dhënë asaj.
Rreth orës 9 e 30 minuta mora një ushtarë nga Pirana dhe shkuam në drejtim të Hoqës,për ta sulmuar grupin e forcave serbe që i pamë në fillim,por nuk patëm sukses.Nën breshëritë e plumbave të forcave serbe,por pa u dëmtuar,ne u kthyem sërish në fshat.Tanimë secili grup siç thash edhe më lartë,i morëm pozitat e përshtatshme për të luftuar me shkaun.

[ARIANI_TB]

FYETJEhe si u zhvilluan ngjarjet…?
S.XHEZAIRI:Siç thash tanksat serbe ishin pozicionuar në Hoq,pastaj njësia e minahedhësve ishte përqëndruar në Lybeçevë(Malësi e Vërrinit) dhe në pjesët tjera deri në shtava të Opojës,ndërsa përgjat shtavave ishin pragat dhe nga të katër anët ishte përqëndruar këmbësoria dhe priste marshimin drejt Jeshkovës(Gjeqit).Pra atë ditë Jeshkova(Gjeqi) ishte në rrethim të hekurt dhe sipas informacioneve që kishim, armata serbe në këtë operacion kishte angazhuar rreth 270 automjete të motorizuara dhe mbi 3000 ushtarë,karshi 30-35 ushtarëve të UCK-së sa ishim.Këto ishin përmasat e forcave serbe kundrejt atyre të UÇK-së.
Në orën 11:30 minuta kanë filluar granatimet e shkaut dhe ato kanë zgjatur deri në orën 12:05 minuta.Pragat dhe minahedhësit 80 e 120 mm granatonin pa ndërpre,ngjashëm ashtu sikurse në luftën e përgjakshme të Junikut.Thënë të drejtën ne ishim të përgaditur për një luftë të tillë.Granatimi për ushtarët ka qenë pjesa më e parrezikshme e luftës,sepse ilaçi kundër tij ishte strehimi në katin përdhes ose nëpër podrume.Në anën tjetër, gjatë granatimit isha i vetëdijshëm(këtë e kisha përjetuar nëpër trevat e ndryshme të Kosovës) se këmbësoria serbe përparonte në drejtim të pozicioneve tona.Andaj e shikoja orën në çdo 2 minuta,në mënyrë që të dija përafërsisht se ku mund të jenë këmbësoria e shkaut.Gjatë granatimeve duke i vëzhguar lëvizjet e forcave të shkaut që vinin nga shtavat e Opojës,u plagos ushtari Ymridin Qengaj.Ai fillimisht mori plagë të lehta në fytyr(nga copat e tjegullës)kurse gjatë tërheqjes nga shtëpia ku ishte i pozicionuar e lëndoi(theu)rëndë edhe këmbën.Për Ymridinin gjatë tërë kohës do të kujdeset Alejdin Xhezairi dhe Valbone Shala.Krahas granatimeve me praga dhe minahedhës nga shtavat e Opojës,Lybeçeva(Malësia e Vërrinit)… pa ndërpre gjuanin edhe tanksat nga Hoqa,mirëpo nuk lëviznin në drejtim të Jeshkovës(Gjeqit) edhe pse e kishin një mundësi të tillë,ndoshta nuk lëvizën për faktin se në hyrje të Jeshkovës,në Shkollë dhe në disa objekte tjera përreth,kishim vendosur disa gypa(qynga)të oxhakut dhe shkiet sigurisht kanë menduar se ato janë topa pa dridhje,kështu që në drejtim të Jeshkovës ka lëvizur vetëm këmbësoria.

[ARIANI_TB]

Në orën 12:05(pra pas 35 minutash)u ndalën granatimet.Tani mbretëronte qetësia,kjo për mua tregonte se këmbësoria e shkaut kishte arritur afër fshatit.Ndërkohë komandanti i njësisë speciale Hysen Rexhepi që ishte i pozicionuar me Ilirin dhe disa ushtarë tjerë në lagjen e xhamisë së fshatit,erdhi dhe më informoi se forcat e shkaut(që kishin lëvizur nga shtavat)veç janë afruar afër xhamis.Atëherë bëra një ripozicionim të forcave tona në 4 grupime.Tanimë lufta nuk bëhej nga distanca,por në afërsi andej murin-këndej murin,ne në shtëpi ata në murin e avlisë ose anasjelltas.Për t´ju dhënë zemër ushtarëve këndonim parreshtur këngën “Besa besë, besën ta kam dhanë për Kosovë jetën du me dhanë…”.
Rreth orës 14 unë me dy ushtarëesnik Kastratin snajperist dhe Nuredin Shalën,kalova matan rrugës nga shtëpia ku e lash Ymridin Qengajn,Ymer Shalën,Bashkim Sukën,Alejdin Xhezairin,Valbone Shalën e shumë të tjerë dhe i zumë në befasi ushtarët e shkaut që ishin futur në fshat nga pjesa e Xhamisë,pikërisht në shtëpinë e dëshmorit Besim Ryshen Shala.Unë me një bomb dore,Besniku me snajperk dhe Nuridini me kallashnikov, i dëmtuam rëndë forcat e shkaut,të cilët u detyruan të kthehen andej nga kishin ardhur.Ndërkohë pason një pauz dhe ne shfrytëzojmë rastin të pozicionohemi më mirë.Nuridini u pozicionua në një pullaz ,Besniku diku aty afër tij në shtëpi,ndërsa unë mora një pozitë të përshtashnme më lartë prej tyre,duke shfrytëzuar për mbrojtje një mur të avlisë.Ndërkohë forcat e shkaut filluan të depërtojnë në shtëpitë e para të Jeshkovës(Gjeqit)edhe nga drejtimi i Billushës

[ARIANI_TB]

(Kushtrimit).Aty u zhvilluan luftime të ashpra.Në ato momente disa herë patëm rastin t´i qëllojmë shkiet prapa shpinës,të cilët ishin të koncentruar në drejtim të shokëve tanë që ishin në anën tjetër të rrugës.Mundësia e vetme për t´i asgjësuar shkiet ishte pjesa e qafes,fytyra-mjekrra,posht pjesët gjenitale dhe kembët,sepse ata ishin të veshur me jelek antiplumb.
Edhe në këto rrethana këndonim këngën”Besa besë…”dhe për t´ju dhënë vullnet ushtarëve gjithnjë thërrisjabanu trima,luftoni trima e kështu me radhë.Këtë e bëja edhe me qëllim,për t´ju treguar ushtarëve se jemi gjallë dhe të fort.Pas një pauze të vogël(prej 2 min.) që bëra unë,pra nuk ju flisja me zë ushtarëve ,Besnik Kastrati u largua nga pozicioni ku ishte dhe shkoi në drejtim të objektit tek ushtarët tjerë matan rugës.Nuk vonoi shumë kur edhe Nuridini shkoi pas Besnikut.Për fat të keq ata,mbasi nuk ma ndëgjuan zërin për një kohë të shkurt,kanë menduar se unë kish shkuar para tyre tek objekti ku ishin ushtarët tjerë të pozicionuar.Tani unë mbeta vetëm këndej rrugën(majtas),ndërsa ushtarët tjerë andej rrugën(djathtas).
Megjithatë kontakti vazhdoi,por tashmë vetëm me krisma armësh të furishme.Lufta ka vazhduar deri në orët e vona të pasdites.
Gjatë këtyre luftimeve do të bien dëshmorë 9 ushtarëysen Rexhepi,Alejdin Xhezairi,Feriz Susuri,Ymridin Qengaj,Bashkim Suka,Skënder Latifi,Tahir Thaçi,Hamit Thaçi dhe Hajdar Shala,ndërsa 9 të tjerë konsiderohen të humbur/zhdukur/.Por humbje ka pas edhe pala serbe.Pa modesti mund t´ju them se ata që i kam parë vet me sy,janë vrarë 24 shkie plus për 3 nuk jam i sigurt a kanë mbetur të vrarë apo kanë shpëtuar.Këtë ua kam thënë gazetarëve por edhe familjarëve të ushtarëve.Numri i shkive të vrarë jam i sigurt se ka qenë edhe më i madh,sepse luftimet janë zhvillue në largësi prej shokëve tjerë dhe nuk dija për numrin e vrarë të shkive prej atyre.Sipas dëshmitarëve nga Hoqa thuhet se në kamiona shkiet kanë ngarkuar mbi 80 kufoma të ushtarëve të vet.
Në orët e vona të pasdites kanë pushuar luftimet.Atëkohë unë mbeta vetëm dhe nuk dija më për fatin e ushtarëve tjerë.Pas një pushimi të gjatë,diku rreth orës 20 të mbrëmjes,në Jeshkovë
(Gjeq) kanë hyrë shumë automjete përveç tanksave dhe rruga kryesore prej shkollës-deri te xhamia u bllokua plotësisht.Forcat serbe kishin menduar sa kan vu kontrollë të plotë në Jeshkovë.
Pas orës 20 për mua pason faza e dytë e luftës-përdorimi i armëve të ftohta sihika e gjatë 40 cm,(të cilën e kisha siguruar kur isha në Shalë të Bajgorës)dhe teli i hollë.Në orën 20 e 10 minuta,duke tentuar që të kaloi në një objekt tjetër pak sa më të sigurt,në oborr futet një kamion i mbushur përplotë me ushtarë serbë,për t´u kthyer aty ngase rruga ishte shumë e ngusht dhe unë në atë moment isha i mbështetur për muri në fund të oborrit.Për fat të mirë,mbrapa meje i shkonte flaka një shtëpie dhe ushtarët që veç kishin zbritur nga kamioni, të verbuar prej dritës së flakës nuk më panë.Unë i shihja ata shumë mirë dhe tani po i pres kur të vijnë në drejtim timin për të pirë ujë në qeshme që rridhte nonstop afër meje.Dashti zoti asnjë ushtarë nuk erdhi për të pirë ujë,kamioni doli nga oborri dhe u parkua në rrugë.Në shpejtësi e ndërrova objektin dhe tani pasi shkiet u rahatuan,i hoqën jelekët antiplumb dhe u liruan edhe unë isha më i lirë dhe veproja si të doja.I shfrytëzova ngushticat ndërmjet shtëpiave dhe i ndërroja pozicionet duke u futur nën kamiona -herë nën rrugë herë mbi rrugë.Me këtë rast i shfrytëzova mjetet e ftohta thikën dhe telin sipas nevojës.I sulmoja shkiet në befasi…Kështu e vazhdova punën deri në orët e vona të natës.Pasi që isha i lodhur e i rraskapitur aty rreth orës 1 pas mesit të natës me shumë vështërsi kam kaluar në mal përmbi fshat.Jam ndalur te bazeni ujit,kam pushuar mirë dhe pas orës 5 të mëngjesit kam kaluar në pjesën tjetër mbi fshat,nga ana e Lybeçevës(Malësia e Vërrinit).Deri në orën 6 e 30 minuta të gjitha automjetet e shkive e lëshuan Jeshkovën(Gjeqin) dhe shkuan për Prizren në drejtim të Hoqës.Ndërkohë në Jeshkovë(Gjeq) fillimisht janë futur 2 makina të policisë serbe dhe pas gjysëm ore edhe 2 xhipa të OSBE-së ,të cilët pasi e kanë kontrolluar terenin…kanë shkuar për Prizren.
Dikur në orët e mesditës së datës 12 mars i kam gjuajtur 3 plumba me pauz,në mënyrë simbolike për t´ua bëra me dije shkive se lufta këtu ende vazhdon…Në orën 6 pasdite u nisa në drejtim të Lybeçevës(Malësis së Vërrinit) dhe diku pak para orës 21 të mbrëmjes arrita në lagjen Tusus në shtëpinë e gjyshit tim.

[ARIANI_TB]

PYETJE:A kontaktuat me ushtarët,të cilët i kishin shpëtuar luftës së përgjakshme në Jeshkovë(Gjeq)?
S.XHEZAIRI:Po,Besnik Berisha më vuni në kontakt me Valbone Shalën,e cila e traumatizuar nga lufta nuk besonte se kam shpëtuar gjallë.Ajo më tregoi se kishte shpëtuar duke u fshehur në fund të Jeshkovës,në një përrua(nën rrënjë të lisit)ku për fat nuk kishin kaluar andej forcat serbe.Mandej u informova se të gjithë ushtarët që kanë qenë të pozicionuar në krahët anësorë të fshatit kanë shpëtuar.Më 11 mars 2000 mora vesh se edhe Shaban Gashi nga Hoqa,kishte qenë atë ditë në Jeshkovë(Gjeq).Në luftën e pabarabart të Jeshkovës(Gjeqit) pra ranë dëshmorë 9 ushtarë,të cilët nga kapella e spitalit të Prizrenit u nxorën me ndihmën e OSBE-së dhe u varrosën me nderimet më të larta ushtarake në Pagarush.

PYETJEilat ishin veprimet e ardhshme të komandant Hoxhës?
S:XHEZAIRIë 17 mars 1999 udhëtova për në shtabin e ZOP-it.Në shtab mësova,se gjatë kohës sa ne ishim në Jeshkovë,ishin bërë ndërrime në komandën e Brigadës 125 nga komandanti i zonës.Më kujtohet dokumenti që ishte shkruar për këtë qëllim,aty thuhej se:”Për arsye të profesionalizmit të radhëve të UCK-së Selim Krasniqi emrohet komandant i Brigadës 125,kurse Nehat Basha zv.komandant…”Ndërrimet kadrovike komanduese natyrisht se ishin të domosdoshme,por vetëm sipas kritereve profesionale.Në rastin konkret ndërrimi ishte i padrejt sepse Nehat Basha ishte oficer me akademi ushtarake,ndërsa Selim Krasniqi nuk kishte një përgaditje të tillë.Këtë emrim sa më kujtohet nuk e kishte pranuar as SHP i UCK-së.Këto lojna mua nuk më kanë pëlqyer fare,e sidomos në kohën kur ne bëmë një luftë të përgjakshme me forcat e shkaut në Jeshkovë(Gjeq).
Të nesërmen(më 18 mars) mora pjesë në një betejë të zhvilluar në Studenqan të Therandës/ Suharekës/,pas 2 dite pason një konfliktë tjetër në Randobravë edhe një tjetër në Piranë…
Më 23 mars 1999 së bashku më ushtarëtlber Dërvarin,Milaim Ponikun,Isa Gashin,Sadik Gashin dhe Qerkin Krasniqin nga Buçja e Opojës,u riktheva sërish në Prizren dhe fillimisht u strehuam në kolyben e Milaim Ponikut në Tusuz.Si gjithnjë Besnik Berisha ishte në lëvizje,ai më 24 mars,në mbrëmje ma mundësoi takimin e parë me Zafir Berishën nga fshati Kushtrim(ish-Billushë).
U takuam në një shtëpi të pabanuar(afër kolybes së Milaimit)te përroi i parë në përfundim të lagjes Tusuz.Zafiri ishte me Florim Islamajn,Ryfet Krasniqin,Rrystem Krasniqin,Mirsad Berishën,Setki Berishën…Aty u njohëm për herë të parë njëri me tjetrin edhe pse kisha dëgjuar nga ushtarët,për veprimtarinë atdhetare të Zafirit.Ai,ditë më parë me disa ushtarë ishte futur nga shqipëria në Kosovë,nëpër borë(që pak kush e kishte bërë atë kohë),pra për ta bërë këtë marshim duhet të kishe guxim të madh.Në këtë takim biseduam rreth betejës së përgjakshme të Jeshkovës(Gjeqit),rreth ofenzivës së shtatorit të vitit 1998 në Vërri dhe rreth organizimit të luftës sonë në të ardhmen.Kah fundi i marsit 1999,prej Tusuzit,kemi kaluar të gjithë ushtarët në Vërri dhe jemi vendosur në fshatin Kushtrim(ish-Billushë).

[ARIANI_TB]

PYETJEilat ishin aktivitetet ushtarake të UÇK-së, në fazën e dytërill-qershor 1999?
S.XHEZAIRI:Po,në fazën e dytë njësitë tona të UÇK-së kanë zhvilluar një luftë guerile,ndaj forcave armike.Ishim gjithsej 54 ushtarë që kemi operuar deri në përfundim të luftës në treven e Vërrinit dhe nëTusuz.Gjatë muajve prill-qershor 1999,kur UÇK-ja luftonte kundër shkaut krahas me aleaten me të fuqishme në botë NATO-n,ne ndërmorrëm një varg aksionesh luftarake,në zonën tonë të veprimit.Unë me këtë rast krejt shkurt do t´i përmendi disa aksione(jo të gjitha)që i kemi kryer në këtë periudhë kohore.
-Më 7 prill 1999 në Billushë(Kushtrim)-te shkolla, prej orës 7 e 30 të mëngjesit,deri në orën 10,kemi zhvilluar një betejë të përgjakshme me forcat serbe.Me këtë rast e asgjësuam një kombi-bus dhe një xhip ushtarak me 20 ushtarë e oficerë serb.Një numër prej tyre u goditën(pasi ishin futur brenda në shkollë)edhe me mortajën e dorës 500 nga Ylber Dërvari.Aty për herë të parë përdora edhe topin me mbushje të heliumit.Një pjesë e ushtarëve morën pjesë në këtë aksion,ndërsa njësitë tjera ishin të pozicionuar,në prapavijë.Me pozicionimin e njësive është marrë Zafiri.Pas këtij aksioni u tërhoqëm nëpër një luginë që të qonte në mal.Në orën 20 në malet e Billushës(Kushtrimit) kryem edhe një aksion tjetër.Aty asgjësova edhe 3 militarë serb.Në malet e Billushës(Kushtrimit) kemi qëndruar tërë natën dhe mandej kemi vazhduar rrugën për në bazën tonë që e kishim në Tusuz.Ne kishim disa baza tjera rezervë në malet e Prizrenit ku prej aty do t´i organizojmë edhe një varg aksionesh luftarake,kundër forcave okupatore të shkaut.
-Më 20 prill 1999,në orët e paradites në Tusuz kemi asgjësuar një kamion të mbushur përplotë ushtarë të armikut.
-Më 22 prill 1999,në orët e pasdites njësiti ynë ka kryer një aksion,mbi fshatin Leskovec
(tani Arbëri)-rrëzë Cvilenit te vendi i quajtur” kroji that”.
-Më 29 prill 1999 zhvillojmë një luftë të ashpër për marrjen e pozicioneve në Leskovec
(Arbëri).
-Më 1,2 dhe 3 maj 1999 njësitë tona guerile kanë kryer katër aksione të furishme në Leskovec(Arbëri) dhe rrëzë majes së Cvilenit,ku i kishin bazat e tyre shkiet.
-Më 7 maj 1999 u ndërmorrë një aksion në lagjen e Prizrenit-Terzi Mahall te Konvikti i vjetër.
-Më 9 maj 1999 në Prizren”Te Kroji i Pashës”u sulmuan forcat e shkaut,ku me këtë rast kapëm një arsenal luftarak të armikut.
-Më 11 maj 1999 në orët e pasdites(16-24) zhvilluam luftime të ashpra rrëzë Cvilenit dhe dëmtuam paisjet teknike të RTV-s serbe dhe paisje tjera të ndërlidhjes.
-Më 15 maj 1999,pasdite në vendin e quajtur”Pousk”zumë një pritë forcave të shkaut.
-Më 16 e 17 maj 1999,forcat e shkaut ndërmorrën një ofenzivë në shkallë të gjerë mbi njësitë tona ,në Tusuz,Te kroji Pashës,Te Pishat,Te Bllatat…mirëpo ofenzivën e armikut e shndërruam në kundërofenzivë.Gjatë këtyre luftimeve të përgjakshme armiku ka pësuar humbje të madhe në ushtarë dhe teknik luftarake,ndërsa në anën tonë janë plagosur dy ushtarë.Ditën e parë është plagosur rëndë në qaf ushtari Sadik Gashi nga Hatmaxha,kurse ditën e dytë Arben Kryeziu nga Prizreni,plagoset nga copat e granatës.Më 18 maj gjatë kontrollimit të fushëbetejave do të mbledhim një numër të konsiderueshëm të armëve,që i kishte lënë armiku.
-Më 19 maj 1999 nga Kalaja e Prizrenit,në Hotel”Theranda”godasim për vdekje(me snajperk)dy oficerë serbë,ndërsa në Kala një epror të policisë.
-Më 26 maj 1999,në rrugën”Ramiz Sadiku”në Tusuz,sulmohet një patrullë e policisë.
-Më 28 maj 1999 sulmohet post-blloku i policisë,afër spitalit të Prizrenit.
-Më 31 maj,në orët e pasdites sërish në Tusuz kryhet një aksion ndaj një patrulle të policisë.
-Më 3 qershor 1999 në rrugët e Tusuzit sulmojmë dhe e shkatërrojmë plotësisht një kombi të ushtrisë serbe më 11 usharë(prej tyre 3 eprorë).Me këtë rast u plagosa në anën e majtë të kokës dhe në pjesën e sipërme të veshit.
-Më 5 qershor 1999,prej orës 15-17 në Cvilen njësitë tona u konfrontuan me forcat e shkaut dhe pas tërheqjes së tyre,grupi ynë i deminimit bëri çmontimin e minave kundër këmbësorisë.

[ARIANI_TB]

PYETJEë 12 qershor 1999 të gjitha njësitë e Brigadës 125 futen-triumfues në Prizren.Cili ishte roli juaj në ato ditë të para të çlirimit të Kosovës?
S.XHEZAIRI:Po,unë pas çlirimit,rreth 5 javë e ushtrova detyrën e shefit të Brigadës 125 dhe ato ditë isha mjaftë aktivë në kontaktet që i zhvillonim me KFOR-in gjerman.Ndërkaq në fazën e demobilizimit të UÇK-së dhe të transformimit të saj në Trupat Mbrojtëse të Kosovës,unë u demobilizova dhe më pastaj shkova për ta vizituar familjen time të ngushtë ,që e kisha në Austri.Pas dy muajve u ktheva në Prizren dhe vazhdova jetën time si qytetar i lirë.

[ARIANI_TB]

SI U ZHVILLUA BETEJA E JESHKOVES(GJEQIT)ME 11 MARS 1999?

PYETJE:z.Samidin,në mars 1999,pas konsolidimit të radhëve të UÇK-së,me vendim të shtabit të ZOP-it,njësia speciale e Brigadës 125 ,do të kaloi në zonën e Vërrinit .A mund të na pasqyroni këtë ngjarjeje të rëndësishme historike?
S.XHEZAIRI:Po,më 3 mars 1999 njësia speciale,e cila ishte përgaditur mirë fizikisht dhe psiçikisht,kaloi në fshatin Jeshkovë(tani Gjeq)të Vërrinit,ku deri në shtator të vitit 1998 ishte shtabi i Brigadës 125.T´ju përkujtoj se Komandant i njësisë speciale atëkohë ishte Hysen Rexhepi,ndërsa zv.komandant Iliri nga Hatmaxha.Atë ditë grupi prej 24 ushtarësh nga Retia një pjesë të rrugës e kaloi në këmbë,e pjesën tjetër deri në Landovic udhëtuam me një kamion,të cilin e siguroi Osman Qerreti-Quni.Në Mbrëmje nga Landovica kaluam rrugën pranë forcave të shkaut e mandej depërtuam afër fshatit Hatmaxh nëpër Kobaj-Vlashnje-rrugën Prizren-Zhur-Hoq-Jeshkovë(Gjeq).Kamionit tonë deri në Jeshkovë(Gjeq) i printe një makinë dhe zhurma e madhe që sillte ajo natë,të lente me kuptue sikur andej po kalonte një kolonë e gjatë e automjeteve të ushtrisë sonë.
Të nesërmen(më 4 mars)kur banorët e Hoqës morën vesh se në Jeshkovë ishte rikthyer UCK-ja,u larguan nga fshati në drejtim të Prizrenit,nga friga se forcat e armikut do të hakmirren mbi ta.Me largimin e popullatës së Hoqës në drejtim të qytetit dhe të fshatrave tjerë përreth,po atë ditë në Jeshkovë erdhën menjëherë përfaqësuesit e OSBE-së dhe kontaktuan me ne për t´u informuar lidhur me gjendjen e krijuar.Në pyetjen e tyre se çka mund të bëjnë ata në këtë situatë,ne ju thamë seu nuk mund të na ndihmoni neve asgjë,por ju mund ta ndihmoni popullatën e fshatrave Hoq,Poslisht(Gurrë),Billushë(Kushtrim),Lybeçevë(Ma lësi e Vërrinit),Leskovec(Arbëri)…,nga sulmet e mundshme serbe. Ndonëse kërkesën tonë e morën seriozisht,ata(OSBE-ja)një përfaqësi të tyre e vendosën në Hoq.Kontaktet tona pastaj kanë qenë pothuaj se të përditshme me OSBE-në…

PYETJE:A kërkoi OSBE-ja largimin tuaj nga zona e Vërrini,apo... ?
S.XHEZAIRIo jo,ata nga ne vetëm morën informacione,nuk kërkuan largimin tonë.
Prandaj ne kërkuam(prej ditës së parë) që ata të kujdesen për popullatën që të mos dëmtohet nga forcat e shkaut.Dashti zoti dhe në ofenzivën(që do të zhvillohet) më 11 marsi 1999 ,prezenca e përfaqësuesve të OSBE-së në Hoq dhe kontrollet e tyre të vazhdueshme në fshatrat tjera në rajon,bëri që të mos dëmtohet popullata civile.

[ARIANI_TB]

PYETJE:A ishte e banueshme Jeshkova(Gjeqi) atëkohë,dhe pse pikërisht e zgjodhët këtë fshat për rikthimin e UÇK-së në Vërri?
S:XHEZAIRIëtë fshat e gjetëm të shkatërruar plotësisht.Fillimish u vendosëm në shtëpinë e Fetah Shalës,e pas 2-3 ditësh edhe në shtëpitë tjera,në atë të Bajram Shalës,të Iftiman Shalës etj.Jeshkova(Gjeqi) edhe pse ishte shndërruar në gërmadhë,aty i gjetëm 4 familje,të cilat kishin krijuar kushte minimale për jetë,mirëpo me kërkesën tonë ato u larguan nga fshati dhe u strehuan diku tjetër.Këtë e bëmë sepse Jeshkovën(Gjeqin) e shpallëm kazermë ushtarake dhe ndërkohë i bënim përgaditjet për ardhjen edhe të dy grupeve tjera prej 30-40 ushtarësh nga Retia. Arsyeja pse Jeshkova(Gjeqi) u muar si vend për rikthimin e UÇK-së ishte se,ky fshat ishte i shkatërruar pothuajse plotësisht nga ofenziva e shtatorit 1998,
kështu që nëse do të zhvillohet një ofenzivë e re,mendonim se s´do të ketë se çka të shkatërrohet më tepër.Mandej Jeshkova(Gjeqi) është fshat i vogël,ka dy hyrje-dalje dhe ishte lehtë për t´u kontrolluar.Ne menjëherë filluam patrullimin nëpër rrugët e fshatit,si dhe sanuam gjendjen për fjetje,ushqim etj.Gjithashtu kontrollonim hyrje-daljet e fshatit dhe banorët që shkonin nga Hoqa për Lybeçevë(Malësi të Vërrinit) sugjeroheshin të mos kalonin nëpër Jeshkovë(Gjeq),por të përdorin rrugën tjetër poshtë fshatit.
Pra popullatës ua ndaluam hyrjen nëpër zonën ushtarake,sepse tentonim që në asnjë mënyrë të mos përzihet popullata civile në ndonjë konflikt të eventual me forcat serbe..

PYETJE:A ju ndihmuan banorët e Vërrinit?
S.XHEZAIRI:Pyetje shumë vend.I pari që u lajmërua për të na ndihmuar ishte Feridin Berisha nga Billushës(Kushtrimit),së bashku me Haxhiun,Setkiun e disa të tjerë,emrat e tyre nuk më kujtohen.Ata na sollën gjëra të shumta ushqimore.Më vonë ndihma morëm edhe nga Hoqa përmes Ridvanit(Krasniqi),pastaj nga Kobaja ka ardhur një traktor me ndihma,ndërsa fshatarëve të Poslishtit(Gurrës),për shkak të sigurisë iu sugjeruam që ndihmat t´i sillnin nëpërmes Billushës(Kushtrimit).Përveç këtyre ndihmave,ne një javë para se të vinim në Jeshkovë,nga Retia e kishim dërguar në Vërri Elbasan Shoshajn për të siguruar miellin, tela xhembor e gjesende tjera tjera të nevojshme për ushtrinë,dhe një pjesë të tyre është siguruar prej tij,mirëpo jo të gjitha… Ndihmat e siguruara i deponuam në shtëpinë e Fetahut. Në atë kohë pata pranuar edhe disa ushtarë vullnetarë nga Vërrini,të cilët posedonin armë,jo shumë, sepse ne përgadisnim terenin për ushtarët që do të vinin nga Retia.Nga Jeshkova(Gjeqi) ishte Ymer Shala(Ymer Kaçaku) ,Nuridin Shala…nga Zhuri ishte Feriz Susuri i cili më 11 mars bie dëshmorë,në fazën e dytë(prill-qershor 1999) ka qenë Hajri Kurtaj,nga Lybeçeva në fazën e dytë ka qenë Astriti dhe një tjetër-Milaim e kishte emrin në mos gabofsha, ka pas nga Struzha(Sharri)nga Billusha(Kushtrimi),Hoqa,pastaj nga Anadrini,nga Opoja ishte Alejdin Xhezairi djali i axhës tim dhe gjyshi i tij Ymridin Qengaj(që të dy bien dëshmorë në betejen e 11 marsit)e shumë të tjerë.

[ARIANI_TB]

PYETJE:Pasi u vendosët në Jeshkovë(Gjeq),si i mbanit lidhjet me Retinë?
S.XHEZAIRIontaktet me shtabin në Reti i mbanim me një radio-lidhje.Flisnim prej malit që shtrihej përmbi fshat.Lidhjet tona i kemi mbajtur edhe nëpërmjet kuririt.Ne pas 3-4 ditësh,pasi rregulluam strehimin dhe siguruam rezerva ushqimore për ushtarët e rinjë,dërguam në Reti:Sait Berishën(Pehlivanin)dhe Gjylbeharin nga Kobaja, për t´ia përcjellur porosinë komandant Nehat Bashës se mund ta nis grupin e dytë prej 30 ushtarësh.Mirëpo ky grup i ushtarëve nuk erdhi në Jeshkovë(Gjeq).Përgjegjësinë për mos ardhjen e ushtarëve,të cilëve ua kishim përgaditur terenin,gjithsesi e mbanë shtabi i ZOP-it.Kur jemi tek lidhjet Jeshkovë-Reti është me rëndësi të theksohet angazhimi maksimal i ushtarëve të palodhuresnik Abdullah Berisha(Tusus),Haki Thaçi(Kushni) dhe Arsim Pulaj(Vërmicë).
Ky tresh i famshëm,në ato ditë të vështira me plotë rreziqe,udhëtoi pa u lodhur nga Prizreni në Reti dhe anasjelltas Reti-Prizren-Jeshkovë.Morën disa herë për detyrë që të na furnizonin me veshmbathje e gjëra tjera të nevojshme edhe pse këtë detyrë e kishte pasur Elbasan Shoshaj,i cili pasi ka kaluar njësiti special i Brigadës 125 në Vërri nuk është lajmëruar fare më në Jeshkovë.Kur shkruhet për luftën e organizuar në Prizren është e pamundur të mos përmendet kontributi,veçanërisht i Besnik Berishës,sepse shumë ngjarje lidhen me këtë luftëtarë shembullor.Ai ishte ndërlidhës i shumë aktiviteteve luftarake të UÇK-së në Prizren e më gjerë.

PYETJE:Pas 8 ditësh të qëndrimit në Jeshkovë(Gjeq),pikërisht më 11 mars 1999 forcat serbe do të ndërmarrin një ofenzivë ndaj UÇK-së.Si e pritët këtë operacion të forcave armike?
S.XHEZAIRI:Ne ishim të vetëdijshëm se një ditë forcat serbe do të nisen drejt Jeshkovës.Dhe kjo ndodhi më 11 mars 1999,ku ne i pritëm,nuk u larguam.Në mëngjesin e asaj dite rojet tona vërejtën lëvizjet e një grupi të usharëve serb përmbi fshatin Hoq(si duket ishin vëzhgues)që vinin në drejtim të Jeshkovës(Gjeqit).Në mes të ushtarëve ishte edhe një civil i cili meqë nuk ecte në fillim të kolonës,konsideruam se ishte një fshatarë i marrë me dhunë për t´ua treguar atyre terenin.Si çdo ditë, pas ngrënjes së mëngjesit në shtëpinë e Iftiman Shalës i rreshtova ushtarët për herë të fundit,ua kontrollova armët dhe dolëm nëpër pozicionet e përcaktuara më herët.

1.Grupi i parë u pozicionua në dalje të fshatit”lagjja e xhamis”-drejtimi Lybeçevës(Malësi e Vërrinit);

2.Grupi i dytë përmbi Jeshkovë(Gjeq)-drejtimi”shtavat e Opojës” dhe

3.Grupi i tretë në hyrje të fshatit”te shkolla”-drejtimiillushë(Kushtrim)-Hoq e Qytetit.

Në orën 7 të mëngjesit nga Hoqa pati guximin të vij Valbone Qazim Shala,e cila na informoi se atje ka depërtuar njësia tankiste serbe,dhe ishte pozicionuar me tyta të kthyer në drejtim të Jeshkovës(Gjeqit).Valbona,siç më informoi ushtari Bashkim Suka,kishte dhënë kontribut të madh qysh në ofenzivën e shtatorit 1998,duke i ndihmuar ushtarët e plagosur.Andaj edhe atë ditë tek ajo pash guxim,trimni dhe njëkohsisht-gëzim të madh,që ishte në mesin e ushtarëve të UCK-së.Ajo nuk u kthye prap në Hoq,jo…qëndroj me ne,edhe pse nuk kishim pushk rezervë për t´i dhënë asaj.
Rreth orës 9 e 30 minuta mora një ushtarë nga Pirana dhe shkuam në drejtim të Hoqës,për ta sulmuar grupin e forcave serbe që i pamë në fillim,por nuk patëm sukses.Nën breshëritë e plumbave të forcave serbe,por pa u dëmtuar,ne u kthyem sërish në fshat.Tanimë secili grup siç thash edhe më lartë,i morëm pozitat e përshtatshme për të luftuar me shkaun.