Poezi nga Ajet Duraj

[^VJOSA^]

keto jan poezi te krijuara nga Ajet Duraj...



SIKUR

Sikur gjithe bukuria te permblidhej vec ne nje lule
ti per mua do ishe nje kopesht pa fund e pa ane
sikur thjeshtesia te kthehej ne nje pikez uji
ti do ishe per mua e dashur, nje oqean

sikur gjithe dhimbja te permblidhej ne nje plage
mungesa jote per mua do ishte nje gijotine
sikur trishtimi te ishte nje gur i vogel
pa ty, nje mal i tere do rendonte ne shpirtin tim

sikur nje rreze te mund te ndricoje nje shpelle te erret
ti per mua do ishe sa njemije diej bashke
sikur nje shkendije te shkrije akujt e gjithe globit
zemren time vec ti mund ta ngrohesh...zoti e dashte!!!!




ME FAL

ti me fal e dashur, nese jeten ferr ta bera
me ato capkenlleqet e dashurise sime te pare
ndoshta isha une qe s'te kam kuptuar, nuk e di!
vec ah... skur ta dije shpirti im per ty sa ka qare!

me fal pra e dashur, nese thelle ne shpirt
pa asnje shkak, une ty te kam lenduar
por dhe nese ti kurre me tek une s'do kthehesh
vendi yt do mbetet bosh, dhe zemra ime perjete e lenduar

me fal ti vogelushe per hir te dashurise
mos me ler te vuaj nen dhimbje pa sherim
me jep nje shenje, nje drite sado e zbehte mjafton
te shkrije akullin qe me ke pllakosur
e ta ngrohe shpirti tim



DISA PJESEZA

mos qaj ti tekanjozja ime,
por qesh mbi gjunjet e mi
se kur ti te plakesh e dashur
do kete boll hidherim per ty!

...
kur nje dite, kete bote te zhurmshme do ta lesh
dhe te afermit mbase, te qajne do ti besh
e kur te shikosh se sa te kane dashur
atehere do e kuptosh se sa vlere ke pasur.

...
ne kater gjera e permblishja jeten kur isha femije:
ledhatim, puthje, lumturi e dashuri
por tani kuptova qe s'qenka me loder
jeta te buzeqeshka vec kur je i vogel!


DESHIRAT

Si trupa te bukur te vdekurish qe kurre nuk u plaken
dhe i mbyllen me lote ne arkivole te arte
me kurora dafinash, e trendafile te koka
e stolisur krejt argjend e serma

tamam keshtu ngjajne dhe deshirat
qe me kaluan pa u plotesuar
pa marre bekimin e nje nate te kthjellet
pa e pare agimin e bardhe te ndricuar



KITARA E VJETER

Degjo kitaren e vjeter e te vetmuar
qe gjalleri i jep neteve te prillit qetesise
diku thelle brenda saj, nje shpirt po vajton
me buzet e njoma e te virgjera te dashurise

dhe nata e heshtur, xheloze e pagjume
u be ziliqare e mbajti vesh drejt eres
qendroi e u kthye te degjoje c'bilbil
mund ti shprehe me bukur se ajo dhimbjet e zemres

dhe gjoni i shemtuar, deshtak e frikacak
me deshire te madhe qendroi te degjoje
ne heshtje melodine e kitares se vjeter
te mesoje i gjori se si te vajtoje

ani cka nese mola drurin bren
e kalojne shume vite e mosha i harrohet
me e embel, me e forte e me e bukur
behen tingujt e saj, sa me shume vjeterohet

kitara e vjeter e vetmuar jam une
qe qetesine e neteve te prillit dua te ngjall
diku brenda meje nje zemer vajton
me buzet e virgjera te dashurise sime te pare

ani cka nese mosha bren zemren time
e c'do vit shkoj tutje, e me kurre s'do kthehem
me e embel, me e forte e me e bukur
behet dashuria ime per ty, sa me shume une vjeterohem




KENGA E DASHURISE

sekretet e detit harrohen ne reren e plazhit
eresira e thellesise harrohet ne shushurimen
koralet e memories papritur purpurt ndricojne
oh mos leviz, kujdes te degjosh fillimin

ti preke kokrren e molles
dora u zgjat, udhen duke treguar
o dridhme e erret ne rrenje dhe ne gjethe
sikur ta sillje ti agimin e harruar

qe zambaket prape te celin plotesisht
qe dita te zbardhe, me diellin ne perqafim
qe ata sy nen driten e zbehte te ndricojne
qe shpitri i panjohur te shfaqet si nje vegim

nata syte i mbylli por prushi ende djeg
nje zhurme e mbytur mbetet qe vjen prej erresire
nje barake, dhe nje zalizje ne xhamin e erret
nje perplasje flatrash, qe s'pret mysafire.

[edspace]

Shume poezi te bukura. "Me fal" me pelqeu me shume nga te gjitha.
Po ato poezite e tua kur do ti postosh Vjosa?
Posto ndonje tani pa ardhur mire dimri se pastaj turbullohen ujrat.

[^VJOSA^]

no wonder why u like that...

[edspace]

Me pelqen ajo sepse duket sikur eshte dicka qe poeti e ka jetuar. S'ka menyre me te qarte per te shpjeguar dhimbjen qe ndjen ai, ajo. S'ka menyre me te mire per te thene "Me fal" sesa me nje poezi kaq te bukur.

Perpjekjet e shumta te poetit per ti kerkuar falje kane deshtuar. Ajo eshte shurdhuar me zerin e tij monoton dhe kjo poezi eshte shpresa e tij e fundit. I ulur ne gjunje, i puth kembet perendeshes dhe me sy te lotuar i lexon rrjeshtin e fundit te poezise "...Me fal".

...