FK Vllaznia - Shkodër

[puroshkodran]

qa po bahet me vllaznin mor puro se na e kan myt te rit e kosovaret ...

keq keq keq
kena hup edhe ne kruje....
sa per kosovart, me ken tan si ata kishte kene mire. se nallbani asht nder ma pozitivet ne ekip

[puroshkodran]

Viti 1947: Vllaznisë i mohohet edhe një titull tjetër

Kampionati i vitit 1937 ka qenë i pari rast kur shkodranët janë ndëshkuar haptazi në rrugën e tyre drejt titullit kampion. Mohimi i titullit të parë atë vit, do të pasohej nga të tjerë më pas. Në fakt, menjëherë pas çlirimit të evndit, gjithçka nisi mirë për Vllazninë. Ajo është kampione më 1945, 1946 dhe duhej të ishte edhe më 1947 dhe më tutje. Nuk e lanë sepse kështu ishin rrethanat. Nëpër vende të ndryshme të Europës ishin ngritur PARTIZANËT dhe madje kishin nisur edhe DINAMOT. Ata ishin skuadra të Ministrisë të Brendshme dhe njëkohësisht edhe të Mbrojtjeve. Ishin skuadra që kishin prapa edhe pushtetin dhe si të tilla patjetër që duhej të fitonin.

I pari që e bëri këtë gjë ishte Partizani. Sikur të mos i mjaftonte marrja e disa futbollistëve si Medo Cuciqi, Lutfi Hoxha, Isuf Pelingu, Hamdi Bakalli e Zef Gavoçit, skuadra e ushtarakëve “i vjedh” Vllaznisë edhe titullin kampion. Sigurisht jo vetëm por me ndihmën e gjyqtarëve dhe të drejtuesve të Federatës së asaj kohe. Në mënyrën më të paturpshme por gjithçka ishte logjike sepse Partizani kishte prapa mbështetjen e shtetit. E përshkruan bukur Besnik Dizdari në librin e tij “Historia e kampionateve të Shqipërisë”, libri 2 që flet për vitet ’40 teksa nis të shpjegojë padrejtësitë që i bëhen Vllaznisë në kampionatin e vitit 1947. “… Java e 10- të ka humbjen e Vllaznisë prej Partizanit në Tiranë, një ndeshje që ngjall shumë diskutime, që nuk gjen thuajse asnjë pasqyrim në shtyp, që kundërshtohet për njëanshmëri gjykimi prej shkodranëve përderisa Vllaznia kërkon edhe përsëritjen e ndeshjes. Një gjë e tillë nuk ngjet…”- shkruhet në faqet e këtij historiku. Sigurisht që nuk mund të përsëritej sepse planet tashmë ishin bërë: Partizani me çdo kusht duhej të shpallej kampion sepse ishte skuadra e MINISTRISË SË MBROJTJES.

Dhe këtu fillon lufta e vërtetë për kuqeblutë. Ata barazohen me pikë me të kuqtë dhe titulli sigurisht që është humbur prej këtu. Nuk ka asnjë vend më për dyshim sepse për të ndihmuar “të përkëdhelurit” e pushtetarëve, mendon Federata. Zgjidhja që gjendet këtu është mjaft origjinale. Vllaznia dhe skuadrat e tjera të kampionatit i luajnë të gjitha ndeshjet e kampionatit ndërkohë që Partizani do t’i luajë shumë më vonë. Arsyeja që jepet është se kjo skuadër ka patur të angazhuar në kombëtare gjatë asaj periudhe disa lojtarë dhe në fakt vetëm dy prej tyre janë pjesë e këtij ekipi? Aq sa mund të kenë patur edhe ekipet e tjera, në mos më tepër.

Por duhej një shkak dhe ajo që e pëson është Vllaznia. Dizdari e shpjegon bukur në librin e tij kur shkruan: “… Vllaznia luan rregullisht çdo javë ndërsa Partizanit i shtyhen ndeshjet e tij deri sa do të mbërrijmë tek rasti unikal që fikohet më 27 gusht 1947. Janë në krye Vllaznia me 26 pikë, Dinamo e Korçës me 24 pikë dhe Partizani me 17 pikë. Jemi një javë përpara mbarimit të kampionatit dhe të duket sikur titulli ka të bëjë vetëm me Vllazninë dhe Dinamon e Korçës. Nuk është kështu. Vllaznia e Dinamo kanë vetëm edhe nga 1 ndeshje për të luajtur ndërsa Partizani plot 6! I gjithë ky konfuzion shkon megjithatë në të mirë të një skuadre të vetme, Partizanit, i cili pasi ka parë dy rivalët të mbarojnë punë, arrin të parashikojë gjithçka në ndeshjet e tij rradhazi me skuadrat e tjera”.

Mjeshtri i shkrimeve historike për futbollin shqiptar, e thotë “me dorashka” por të gjithë e kanë të qartë se çfarë po ndodhte. Vllaznia kishte marrë dy tituj boll dhe tashmë duhej të hapte rrugën. Ishte urdhër i pastër ndonëse jo i dhënë me shkresa e vendime. Partizani patjetër duhej të dilte kampion sepse ishte ndërtuar për të “bërë ligjin” në futbollin shqiptar. Kampionati i vitit 1947 e demostron më së miri këtë gjë me shtyrjen në mënyrë krejt të pakuptimtë të ndeshjeve të tij kur skuadrat e tjera e kishin mbaruar kampionatin.

Besnik Dizdari në librin e tij shpjegon qartë edhe datat se kur janë luajtur ndeshjet e të kuqve dhe bën krahasim me ato të Vllaznisë, rivales së saj për titull. “…Datat e ndeshjeve të tij janë të pashembullta në spontanitetin e tyre në ditë futbollistike kur luan vetëm ky Partizan i sapolindur. Për shembull, javë e 12-të luhet më 15 qershor e Partizani e bën ndeshjen e tij më 31 gusht; java e 14- të luhet për të gjithë më 6 korrik, Partizani e luan të tijën më 7 shtator; java e 16-të zhvillohet më 20 korrik, ndërsa Partizani e zhvillon ndeshjen e tij për këtë javë vetëm më 16 shtator; java e 17-të zhvillohet më 27 korrik dhe Partizani luan më 28 shtator! …Vllaznia dhe Dinamo e Korçës ndeshjen e tyre të fundit e kishin luajtur më 3 gusht, në Korçë dhe do ta mbyllnin kampionatin një javë më pas (10 gusht). Partizani kishte edhe 6 ndeshje pa luajtur”- citojmë më tej Besnik Dizdarin në librin e tij historik.

Kampionati kësisoj përfundon në atë mënyrë që pritej. Partizani duhej të ishte kampion me çdo kusht. Ai grumbullon 29 pikë ndërsa Vllaznia 28 dhe kjo diferencë prej një pikë mjafton që skuadra ushtarake të shpallet kampione e vendit për herë të parë në historinë e saj. E pëson Vllaznia e cila kështu, duke nisur nga ky kampionat fillon e merr të tatëpjetën derisa e dërgojnë dy herë në kategorinë e dytë. Kampionati i vitit 1947 kësisoj është titulli i dytë i mohuar për Vllazninë. Por jo i fundit sepse në vitet e mëpastajme do ketë edhe të tjerë. Të presim…

vllaznimi sportiv

[murik]

Keto jane te verteta.Jo vetem Vllaznise,por edhe Skenderbeut te Korces dhe Tiranes i jane mohuar kampionate me skenare te ngjashem si keto qe pershkruhen ketu me lart.Behet fjale per kampionate te mbaruara,dhe jo per padrejtsi qe hasen ketu e aty ne jeten e perditshme.

[puroshkodran]

ne vitet 30, kampionatet qe i kan vjedh vllaznise e korçes kan shku ne favor te tiranes. mandej ne vitet e komunizmit, der ne fund te viteve 70 eshte penalizu edhe tirana ne favor te dinamos e partizanit

[puroshkodran]

0-0 me Dinamon
Kena dominu tan lojen e kena pase shum raste per gol qi nuk i kena shfrytzu. Kena ken edhe pa fat ne nji rast ku kena godite traversen e ne dy te tjera ku topi ka shku njite me shtylle.

para vllaznia

[bombona]

0-0 me Dinamon
Kena dominu tan lojen e kena pase shum raste per gol qi nuk i kena shfrytzu. Kena ken edhe pa fat ne nji rast ku kena godite traversen e ne dy te tjera ku topi ka shku njite me shtylle.

para vllaznia

lene ma se nuk eshte ken qudi me u pa nda 2-0 per ne po lene

[goldian]

o puro ne zonen per me ra prej kategorise nuk jena shyqyr zotit
ma shume spretendoj

[puroshkodran]

DOSSIER: Historia me "gabimet" e mëdha ndaj skuadrës shkodrane.

1948: Vllaznia "humb" edhe një titull tjetër

Ishte shumë e qartë tashmë. Dalja në skenë e skuadrës së ushtrisë dhe më pas edhe e asaj të Ministrisë së Brendshme, do ishin krejtësisht në dëm të Vllaznisë dhe skuadrave të tjera të rretheve. Në ato vite të para të pasluftës, Partizani kishte filluar “të bënte ligjin” në futbollin shqiptar. Të kuqtë morën ashtu siç e morën kampionatin e vitit 1947 dhe të njëjtën gjë bënë edhe një vit më vonë. Dhe sërish Vllaznisë. Këtë herë me golaverazh më të mirë. Kampionati i vitit 1948 është zhvilluar me 14skuadra, të ndara në 2 grupe, ku grupi A kishte 6 skuadra dhe grupi B me 8. Në grupin A bënin pjesë Partizani, Vllaznia e 17 Nëntori, tre skuadrat më të njohura të atyre viteve ndërkohë që në grupin tjetër ishin Flamurtari dhe ekipe të tjera pa shumë emër e përvojë në futbollin shqiptar.

Dallohej qartë se gara për titullin kampion do ishte shumë e fortë. Skuadra që do zinte vendin e parë në grupin A natyrisht që do dilte kampion i vendit. Rivaliteti ishte shumë i madh në mes Partizanit e Vllaznisë. Ballafaqimi parë në Shkodër mes këtyre dy ekipeve do fitohej nga vendasit me rezultatin e thellë 4-1 Ndeshja e kthimit në Tiranë mbyllet 1-0 për Partizanin por Vllaznia sipas kronikave të kohës, është dominuese në lojë, paçka se i mungon vetëm goli. Këto ishin të vetmet humbje për këto ekipe, çka tregon për forcën e tyre. Dhe dy ekipet shkojnë drejt fundit të kampionatit me pikë të barabarta. Çka do thoshte se për skuadrën kampione do vendoste golaverazhi.

Ajo çfarë nuk arrijmë të kuptojmë në historikun e këtij kampionati është ngatërrimi i datave të ndeshjeve. Kështu Vllaznia ndeshjen e javës së katërt e luan me Besën në Kavajë më 11 prill të atij viti ndërsa Partizani ndeshjen e po kësaj jave me 17 Nëntorin më 11 korrik!!! Vllaznia e luan ndeshjen e saj të javës së 8-të me Dinamon më 25 korrik ndërsa Partizani me Yllin e Kuq më 15 gusht. Nuk merret asgjë vesh. Mbi të gjitha vetë organizmi që e drejton këtë kampionat, e lejon një zhvillim të tillë të ndeshjeve në mënyrë krejt absurde. Mbase diçka ka në këtë mes dhe gjithçka luhet në kurriz të shkodranëve. Derisa mbërrijmë tek java deçizive e vendosjes së fatit të titullit kampion.

E shkëpusim këtë nga libri i Besnik Dizdarit: “Historia e kampionateve të Shqipërisë”- vitet ’40. Diku shkruhet: “…Ndeshjet falë atij çrregullimi të pamëshirshëm, nuk kanë ecurinë e duhur. Kështu dy ndeshjet e fundit, tepër vendimtare, pa ndonjë arsye të fortë, luhen më 15 gusht. Partizani e Vllaznia kanë nga 15 pikë. Golat paraqiten kështu: Partizani 25-8, pra +17 gola; Vllaznia 18-7, pra +11 gola. Në Tiranë luhej Partizani- Ylli i Kuq, ku dihej që skuadra durrsake nuk ishte një formacion dosido. Në Shkodër është Vllaznia- Besa dhe dihej që skuadra kavajase po kalonte një periudhë shumë të vështirë të historisë së saj teksa kishte humbur 7 ndeshje, pra kishte marrë vetëm një barazim, 1 pikë të vemte në gjithë kampionatin! Në Shkodër mendonin se Vllaznia do t’i shënonte Besës gola të pafund dhe Partizani do fitonte ngushtë. Llogari të gabuara! Partizani fiton 9-0 kundër Yllit të Kuq dhe Vllaznia “vetëm” 6-0 ndaj Besës.

Në Shkodër ka kundërshtime sepse sipas tyre, Ylli i Kuq i ka hapur portat Partizanit i cili në pjesën e parë të kampionatit kishte barazuar me vështirësi. Në Tiranë simpatizantët e kampionëve thonë se sido që të ishte, Vllaznia nuk mund të fitonte, bie fjala 15-0 me Besën! Me golaverazh më të mirë (+26 përballë +19 të Vllaznisë) Partizani edhe me koefiçentin e përpjestimit të golave të shënuar me ato të pësuar, siç përcaktonte rregullorja e renditjes në këtë kampionat, është finalist i kampionatit të 11-të kombëtar”. Logjike që do ishte edhe kampion se finalisti tjetër, Flamurtari ishte shumë më poshtë në nivel se Partizani e Vllaznia.

Historia e ndeshjes së fundit të këtij kampionati përshkruhej mjaft mirë edhe në gazetën “Vllaznimi Sportiv” të datës 27 maj 1992 nga gazetari i mirënjohur Rifat Uruçi kur shkruante: “…telefonatat e garnizoneve ushtarakë ishin vendosur në fushën e vjetër të Shkodrës, çdo gjë bëhej nën kujdesin e majorit ushtarak S.Xh. që punonte në aparatin e sigurimit të Ministrisë së Mbrojtjes. Si njeri me merita e kishte gjetur ilaçin. Ndeshja me Partizanin filloi gjysmë ore me vonesë. Centralistët ushtarakë bënin punën e tyre dhe Partizani për çudi e gjeti rrugën e rrjetës dhe Vllaznia 6 herë”.

vllaznimi sportiv

[lola_it]

Vllasni Zemra E Shkodres

[vetevendosje]

Pershendetje Shkodra ..
Jam Tifoz i Vellaznimit nga Gjakova dhe Vllaznis nga Shkodra..!!
Rrespekt per gjith ju ... !!