Shën Jozefi

[toni77_toni]

Shën Jozefi, sipas Papës:

“Drejtësia e thjeshtësia e tij janë dhanti themelore në botën tonë të zhurmshme”.

Urdhëra e Kongregata rregulltare, shoqata laike e një numër i madh entesh me natyra të ndryshme, e kanë zgjedhur si Pajtor: Shën Jozefi, fati i Virgjërës Mari e ati i kujtuar i Jezusit, është Shenjti në të cilin virtytet e jetës së krishterë shkëlqejnë me një bukuri e një përsosuri të jashtëzakonshme. Benedikti XVI, që sot kremtoi ditën e emrit, ka folur shumë herë për Shën Jozefin.

Gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot, më 19 mars 2007, Papa i ftoi besimtarët të ndalen me nderim para figurës së shokut të jetës të Virgjërës Mari e Pajtorit të Kishës universale. Më pas kujtoi se Shenjti ka një rëndësi themelore në historinë e shëlbimit. Ai i dha Jezusit sigurinë, që i jep babai të birit e, përmes tij, Jezusi bëhej ligjërisht pasardhës i Davidit, duke vënë, kështu, në jetë, Shkrimet e Shenjta, në të cilat Mesia profetizohej si ‘Bir i Davidit’. Prandaj madhështia e Jozefit – na kujton Papa… :

“… bie edhe më shumë në sy, sepse e kreu misionin në përvujtërinë e në fshehtësinë e shtëpisë së Nazaretit. E ishte vetë Zoti, në Vetjen e Birit të vet të mishëruar, që e zgjodhi këtë jetë e këtë stil – plot përvujtëri e fshehtësi – në jetën e vet tokësore”.

Më pas Papa shpjegoi se nga shembulli i Shën Jozefit buron një ftesë e fuqishme për ta kryer me besnikëri, thjeshtësi e modesti detyrën, që na ka caktuar Provania hyjnore. Mendoj para së gjithash – thekson Ati i Shenjtë - për baballarët e nënat e familjeve e lutem që ta vlerësojnë bukurinë e një jete të thjeshtë e punëdashëse, duke kultivuar me kujdes marrëdhëniet bashkëshortore e duke kryer me entuziazëm misionin e madh e të vështirë edukativ.

Heshtja e Shën Jozefit, krejt në kundërshtim me poterën e komunikimit të kohës sonë, shpjegon Papa në një rast tjetër, përshkohet tej e ndanë nga kundrimi i misterit të Hyjit e nga gatishmëria për të bërë gjithnjë vullnetin e Tij:

“Me fjalë të tjera, heshtja e Shën Jozefit nuk flet për një shpirt të zbrazët; përkundrazi, zemra e tij është përplot me fe. Feja i prin çdo mendimi e çdo veprimi të tij. Urojmë të na e mësojë edhe ne heshtjen, për të cilën kemi aq shumë nevojë, në një botë shpesh herë tepër të potershme, që nuk krijon kushte të përshtatshme për t’u lutur e për të dëgjuar zërin e Zotit”(18 dhjetor 2005).

E pikërisht tri vjet më parë Benedikti XVI kryesonte në Bazilikën e Vatikanit Meshën për punëtorët, pajtor i të cilëve është Shën Jozefi. Në homeli Papa kujtoi se “Veprimtaria punonjëse duhet t’i shërbejë të mirës së vërtetë të njerëzimit, duke krijuar kushte që njeriu, si individ e si anëtar i shoqërisë, ta kultivojë e ta realizojë plotësisht vetveten dhe i nxiti besimtarët të shenjtërohen përmes punës së tyre, duke i përngjarë Shën Jozefit, të cilit i duhej të mendonte çdo ditë për të plotësuar nevojat e Familjes Shenjte me punën e duarve të veta:

“Dëshiroj t’ia besoj atij të rinjtë që nuk e kanë të lehtë të gjejnë vendin e tyre në botën e punës, të papunët dhe të gjithë ata që vuajnë për shkak të vështirësive të krijuara nga kriza e përhapur e papunësisë" – tha Papa dhe në vijim iu lut Shenjtit dhe Virgjërës Mari t’i ruajë të gjithë punëtorët e t’u sjellë paqen e gëzimin familjeve të tyre e mbarë njerëzimit. Duke ecur në gjurmët e Shenjtit, Papa i ftoi punëtorët ta dëshmojnë në çdo mjedis ku punohet dashurinë e Krishtit, që është burim i solidaritetit dhe i paqes së vërtetë.

[toni77_toni]

Të lutemi Zotit me Shën Jozefin

Me rastin e solemnitetit të sotëm, po kujtojmë këtë lutje aktuale:

O Shën Jozef, fillimisht kerkoj falje dhe po të rrëfej se nuk të kujtoj shpesh - gati kurrë. Të lutem, më fal në emer të Krishtit, por ti e di mirë ç'do të thotë të jesh në hije.


Por sot, ditën e festës sate, dua të të drejtohem pikërisht ty qe t'i lutesh Zotit Hyjit tonë:

Shën Jozef, ti je në hije - a më mirë të themi, je krejtë në harresë - ndonëse fare pranë Atij, që është Drita e botës, e po aq pranë, Nënës së tij të ndritshme.


Ti nuk e kundërshton heshtjen edhe nëse harrohesh dhe lihesh pas dore. Mësona ta pranojmë edhe ne, kur e ndjejmë veten të harruar e të lënë pas dore. Na mëso ta duam.

Shën Jozef, Ungjilltarët nuk ishin të mendimit se kishte një vend të rëndësishëm në historinë e Shëlbimit. Përndryshe do të kishin shkruar shumë më tepër për ty.
Ndoshta të fshehën, ashtu si fshihet një perlë e vogël, që të mund të të gjenin vetëm ata, të cilët kanë sy të vëmendshëm për perlat e vogla. Prandaj lutju Zotit qe të mund të njoh unë gjatë gjithë jetes time.

Shën Jozef, sipas Shkrimit Shenjt, Zoti t'u drejtua vetëm ndër ëndrra. Ta tha në ëndërr atë që duhet të bëje.
Lutju Zotit per ne dhe të ndihmohem ta dëgjojmë me vëmendje atë që dëshiron të na thotë Zoti, si kur flejmë, ashtu edhe kur jemi zgjuar.

Shën Jozef, ti i pranove sprovat që të çoi Zoti. Ti e more me vete të fejuarën tënde, që ishte shtatzënë, ndonëse ndokush të shikoi shtrembër, ndonëse pat edhe njerëz që folën keq për ty, ndonëse për këtë arsye humbe miq e emër të mirë.
Lutu Hyjit qe të bëjmë edhe ne vullnetin e Zotit, edhe kur na dhemb.

Shën Jozef, ti le atdheun, punën, sigurinë, sepse biri yt - që nuk ishte yt bir - kishte nevojë për ty. Nuk the: qoftë mallkuar! Nuk ngurrove e as mërmërite. More në heshtje gomarin e shkopin e i mbrojte Marinë dhe të birin në udhën e gjatë drejt Egjiptit.

Shën Jozef, ti e deshe vashën tënde, Marinë. Pate filluar ta doje, sepse bashk me prinderit dhe të afermit e patër zgjedhur - por pastaj gjithçka mori tjetër rrugë. Në gjithçka ngjau, ne mund të kuptojmë fare pak, sepse këtu ti je aq afër Zotit, sa askush nuk mund ta kuptojë.

Gjithsesi dashuria jote për Marinë, vashën tënde, duhet të ketë qenë tepër e madhe - ditë për ditë më e madhe. Sepse në fund të fundit ti je Shenjt e virtyti më i madh i Shenjtorëve është aftësia për të dashur!

Shën Jozef, lutu dhe na mëso të duam, t'i duam të gjithë njerëzit; na mëso ta dhurojmë dashurinë. Na mëso të heqim dorë nga shumë gjëra, për hir të dashurisë. Na mëso dashurinë që të përvëlon e të bën të vuash. Na mëso atë dashuri që është vërtetë dashuri.

Shën Jozef, tregojua rrugën të gjithë atyre që e kanë humbur. Lute për ta Jezusin, Birin e Hyjit.

Na e mëso dashurinë e vërtetë, në kohën tonë, që ka aq shumë nevojë për dashuri!

Shën Jozef, gjatë rrugës së historisë së Kishës, ti gati-gati ke qenë harruar.

Erdhën shtyllat vigane të Kishës, Pjetri e Pali, martirët Shtjefni e Lorenci, dijetarët Agostini e Ambrozi, studiuesit Toma e Deda, reformatorët Françesku i Asizit e Injaci i Lojojës, dijetaret e shenjta të Kishës Katerina e Tereza, e erdhën më pas edhe shenjtorët e kohëve tona, Edit Shtain e Maksimilian Kolbe.

Pas këtyre njerëzve, kush nuk e harron njeriun që e kaloi gjithë jetën në hije, për të cilin nuk dihet asgjë, Jozefin e Nazaretit?

Mos u zemëro, Shën Jozef, në se të gjitha përpjekjet për të të nxjerrë nga hija në dritë dështojnë njëra pas tjetrës.

Edhe punëtorët e zejtarët e sotëm nuk të kushtojnë ndonjë vëmendje të veçantë. E edhe vendi, që tashmë ke zënë në Kanunin Romak, nuk të ndihmon aq shumë.

E kjo ndodh sepse ti vetë nuk dëshiron të dalësh nga hija e nga terri i harreses.

Më mëso, na mëso, të mos kërkojmë duartrokitjet, dritat e skenës, publicitetin. E di se kjo është tepër e vështirë, sepse të gjithë kemi dëshirë të bëhemi të famshëm, të mbulohemi me lëvdata.

Shën Jozef, na mëso se të gjitha këto dëshira të largojnë nga Jezusi; se vetëm ai që pranon, madje ai që e do hijen, gjen Jezusin e Atin!

Shën Jozef, lutu per ne qe ta pranojmë vendin tonë në hije e në harresë!

Shën Jozef, lutu per ne..

Amen!

[NoName]

(Piktura: Jozefi zdrukthëtar - James Tissot)

„Shenjti më i madh mashkull që ka jetuar ndonjëherë, nuk ka qenë prift, as ipeshkëv, as diakon, as murg e as rregulltar, por ka qenë bashkëshort, baba e punëtor – Shën Jozefi!“
- Shën Josemaria Escriva

[NoName]

Nënditëshi i Shën Jozefit

O Rojtar plot pastri i Zojës së Bekueme, Shën Jozef, ashtu siç ishte i madh trishtimti yt - e dhimbja e zemrës sate - kur nise me dyshue e deshte me e lanë të kulluemen, Zojën e Bekueme - ashtu i pashembullt qe edhe gëzimi yt kur Engjëlli të dha lajmin e madh mbi themelin e hyjnueshëm të mishnimit të të Naltit Zot. Pash dhimben - e gëzimin tand - po të lutemi ta ngushëllosh shpirtin tonë me një jete të mirë e, në fill të mordes - me gëzimin e një deke shenjte, që t’i përngjajë sates, ndër duer të Jezu Krishtit e Zojës së Bekueme!”.



Dita e parë

O Rojtar plot pastri i Zojës së Bekueme, Shën Jozef, ashtu siç ishte i madh trishtimti yt - e dhimbja e zemrës sate - kur nise me dyshue e deshte me e lanë të kulluemen, Zojën e Bekueme - ashtu i pashembullt qe edhe gëzimi yt kur Engjëlli të dha lajmin e madh mbi themelin e hyjnueshëm të mishnimit të të Naltit Zot. Pash dhimben - e gëzimin tand - po të lutemi ta ngushëllosh shpirtin tonë me një jete të mirë e, në fill të mordes - me gëzimin e një deke shenjte, që t’i përngjajë sates, ndër duer të Jezu Krishtit e Zojës së Bekueme!”.

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e dytë

O Fatlumi Patriak, Shën Jozef, që u zgjodhe për të zanë vendin e babës të Birit të Tënzot: ajo dhimbje që provove nësa e shihje tue lindë aq vorfnisht Jezu Krishtin - t’u shndërrue vrullshëm në gëzim të pashoq, kur ndigjove kangët e Engjujve e sodite lumninë e asaj nate të madhe, plot me dritë e himne qiellore…
Pash atë dhimbë - e atë gëzim, që ndjeu zemra jote, por të lutemi me na e nxjerrë hirin që, mbas kësaj jete, të vijmë edhe na me ndigjue lavdet e Engjujve e me gëzue të mirat e lumnisë së pasosun!

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e tretë

O i lumnueshmi Shën Jozef, ti që iu binde gjithnjë ligjit të Tënzot, sa fort u trishtove kur Shëlbuesi ynë, ende fëmijë, derdhi për herë të parë gjakun e vet. Sa ta theri zemrën, ai gjak! Por prap se prap, emni i Jezu Krishtit të ngushëlloi e t’i teri lotët.
Për atë vaj e për këtë gaz - po të lutemi të na nxjerrësh hirin që, tue ndejë larg veseve të këqija në këtë jetë, të vdesim në paqë e qetësi, me emnin e Jezu Krishtit në gojë e në zemër.

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e katërt

O Shenjt fort besnik, pjesëtar në themelet e shëlbimit tonë, sa fort ta preku zemrën profecia e Simon plakut, kur foli për mundimet, që do të hiqte Krishti e Zoja e Bekueme! Por edhe ma fort të mbushi me gëzim, kur të tregoi se nga ato mundime do të shëlboheshin shumë shpirtën, në rrjedhë shekujsh.
Pash dhimbjet e gazmendin tand, po të lutemi të na nxjerrësh hirin që edhe na të jemi ndërmjet atyne fatbardhëve të cilët, përmes meritimeve të Krishtit e lutjeve të Zojës së Bekueme, do të ngjallen një ditë të lumnuem!

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e pestë

O Rojtari ma i kujdesshëm e ma i dashun i të Birit të Tënzot, i lumi Shën Jozef, aq sa u mundove tue e rritë të Birin e të naltit Zot e tue e ndihmue, sidomos kur t’u desht me ikë në Egjipt - aq edhe u gëzove tue e pasë përherë me vedi Jezu Krishtin e lum e, tue pá si rrëxoheshin idhujt e egjiptianëve.
Pash këtë dhimbë - e këtë gëzim - po të lutemi me na nxjerrë hirin që, tue mbajtë larg nesh armikun e shpirtit tonë e rastet që na shtyjnë me ra në mëkat, të shkulet me rrajë prej zemrës sonë dashunija e këtij shekulli gënjeshtar e, tue u kapë për dore me Jezu Krishtin e me Zojen e Bekueme, të jetojmë vetëm për Ta - e për Ta e me Ta edhe të vdesim!

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e gjashtë

O Engjulli i shekullit, i lumi Shenjti Sh’Jozef, ti që e pate nën pushtet tand Mbretin e Qiellës! Kah ktheheshe prej Egjipti zemra t’u trazue keqas prej frikës së Mbretit të Judenjve! Po prap se prap t’u ngushëllue, kur more vesht prej Engjëllit lajmin se Herodi nuk jetonte ma.
Atëherë zemra jote ra prap në fashë e, me Zojen e Krishtin Fëmijë zutë vend në Nazaret.
Pash këtë dhimbë – e këtë gëzim të zemrës sate atnore, po të lutemi të na nxjerrësh hirin që zemra jonë të shkarkohet prej çdo frike- e çdo tmerri, të cilët nuk mungojnë kurrë mbi këtë dhe - e të gëzojmë qetësinë e shpirtit, tue e shkue jetën në paqe me Jezu Krishtin e Zojen e Bekueme: e ndër duer të tyne të japim edhe shpirtin një ditë.

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e shtatë

O pasqyra e të gjitha virtyteve, i lumi Shejti Sh’Jozef, kur Jezu Krishti, vetëm 12 vjeç, humbi - jo për faj tand - ti e kërkove tri ditë me dhimbë të madhe në zemër. Dhe e gjete, me gëzim edhe ma të madh - në Tempull të Jeruzalemit, në mes dijetarëve.
Pash këtë dhimbë - e këtë gëzim - po të lutemi me gjithë zemër t’i kërkosh për ne të madhit Zot hirin, që të mos e humbim kurrë me mëkat mortar Jezu Krishtin - e nëse e bjerrim, për fat të zi, ban që ta kërkojmë me dhimbje në zemër, derisa ta gjejmë rishtas: të butë e të mëshirshëm, si gjithnjë, sidomos në fill të mordes, që të mund të shkojmë me gëzue në Parriz, e atje, bashkë me ty, ta levdojnë e ta nderojmë përgjithmonë e jetës.

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e tetë

O i lumi Shenjti Sh’Jozef, Rojtari ma i zgjedhun e ma besnik i të pastërve! Ty i madhi Zot të la në dorë sundimin mbi Zojën e mbi Birin e vet, Jezu Krishtin, për ta mbajtë, për ta rritë e për ta pështue ndër rreziqe të jetës. Ty ta pështeti nanën e këtij Fëmije të hyjnueshëm, të Lumen Zojën e Bekueme, për t’ia ruejtë nderën e pastrinë e për t’ia lehtësue mundimet e skamin e rrënesës.
Qe se edhe vetë po të porositem, o Shenjt i madh. Due me ndejë krejt e përgjithmonë në dorë tande. Më ruej të pastër e të urtë, me njatë kujdes që ruejte Krishtin e vogël. Bân që t’i kaloj ditët e jetës seme përherë mirë me Zotin: mos më lësho, sidomos, në fill të mordes, që të mund të më dalë shpirti si ty, ndër duert e të Lumit Jezu Krisht e të Zojës së Bekueme. Ashtu kjoftë.

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.



Dita e nëntë

O i lumnueshmi Shejti Sh’Jozef, po lëshohemi sot me përvujtni në kambët tua e po të kushtohemi ty, tue e dijtë sa të mëdha ishin virtytet tua, sa e naltë lumnia e sa e fuqishme mbrojtja jote, që e ban besimtarin me të nderue e me t’u lutë ma shumë se gjithë shenjtënve të qiellës.
Tue pasë pranë Jezu Krishtin, që deshti të ishe ati i tij i kujtuem mbi tokë e të Shenjtnueshmen Mari, që të mori e të pat fat tepër të pastër, na sot po të zgjedhim si mbrojtës të posaçëm, si prijës në rrugën e jetës sonë.
Këshilltar në lëkundjet tona, Atë fort i dashun, po e lëshojmë gjithçka në duert tua: ditën tonë, të ardhmen tonë, krejt jetën tonë e, sidomos shëlbimin e shpirtit tonë e të të gjithë të dashunve.
Pranoje, o Shën Jozef, këtë përkushti tonën, na merr të gjithë nën mbrojtjen tande të posaçme. Na del Zot kurdoherë në jetë, e sidomos në fill të mordes sonë. Rri pranë nesh me Jezu Krishtin e Zojën e Bekueme në rektimin tonë të fundit. Na ndihmo, na mbro, na ngushëllo në çastin e grahmës sonë të mbrame, që të bashkohemi me ty në qiell. Ashtu kjoftë.

Lutu për ne, o Shejti Sh’Jozef,
që të bahemi të denjë për premtimet e Jezu Krishtit!

Atynë, Falemi Mrí, Qoftë lumni Atit.

Lutjet e u morën nga Visari Shpirtnuer, Bot.IV, Witerberg – Çekosllovaki – Shpí Botuese Kat. J. Steinbrener, 1936, fq. 317- 323- e u kthyen në gegnishten, që vijon të flitet edhe sot në viset veriore e të përdoret fort sidomos ndër lutje.