Poezi Shqiptare nga London Express

[B-rexha]

Tema qe eshte hapur nuk eshte kafeneve
kjo teme ne vetvete hapur ju poetve
mendimet nese vargjeve te zemres keni
ktheni dhe nga nje gote se s'jemi hosteni

sot hapjet e zemres me letra e poezi
krijoni o njerez se s'je popull i ri
enderrat e romancat e der n'e elegji
krijimet emocjonet me rikthejne rini

...sidoqofte e thona bashkim fjalesh osht
e kur s'te del as hona koshin le si bosht!!!

[B-rexha]

Mendimet lundruan pergjate lumit thejms
zbaticat shpirtrore mallin po ma shton
lundruar me endrren ku shpirti flijes
kembkryqur si ora qe kohen numeron

Do doja lundrimin e mallit ta shuaj
por valet e lumit ne toke me s'me cuan
o njeri i huaj si kohen qe vuaj
jepme pakez flete qe lapsi perseri shkruan

Ndertesa laike e ura te kohore
enderrat qe thithe si syri perpijes
leshomeni zemren nje poste kurore
dhe t'i ringjallem shpejt shqiperis

[B-rexha]

Engjejt e vdekjes o shpirtera erresire
o njerez me mendje qe s'kane mbarim,
shqiptaret pas jete merguar perfshire
o amanet token ku kam gjelberim!!!

Mbyllur ne vetmine zerat skaperdijen
degjoj erresiren e hijet qe fshihen,
do te doja qe yjet neteve te shihen
thelle ne abise zbardhur te bien!!!

O gjak i helmuar le zemer erresuar
gufuar si krepi tejet i rremuar,
ererat e koheve ballet e cuar
tashme nje poeme plakur e harruar.

Ktheme dhe nje here o kohe e mbaruar
ktheme qe ta ndiej poemen e shkruar,
ktheme ta godas fillesen terbuar
po ktheme ti kot se prape kam enderruar!!

[B-rexha]

Anes rrugeve kaq te vetmuara
veshtroj makinat qe s'kane te mbaruar
drejtimet qe rete qiellin mbuluar
prita shirat, rrezet e terbuara.

Heshtur qendruar anes kesaj rruge
se zerat e syte larguar, pakuptuar
ecjet si enderrat lane zemren e zgjuar
ulur mbeshtjellur po pres i duruar

Vec pyjet e heshtura kam takuar
e yjet e nates kam biseduar
erresiren bashke i shoqeruar
eci rruges me dredha lakuar

Urat si kembet lodhur me s'kane
kerrusur, duruar per peshen qe mbajne
ecur si hije harruar qe vetmine vec kan
rruga qe tashme perbrenda me mban

[B-rexha]

Lamtumire baba kur duart nuk i dhame
nen shikimin tend lotet qe s'te dhane,
nuk di kur serisht doren ta shtrengoj
vitet qe tani shkuan e me s'do takoj.

Lamtumiren e zemres ty nuk ta dhashe
e i braktisur udheve jetim si me pare,
permbahem loteve qe kurre s'me tregove
brengesine e shpirtit fort ma shtrengove.

Lulet e fresketa lotet si permbane
ulur si femija te qendrova prane,
doren tende une me nuk e gjeta
vec dheun ta shkrifta po te mori etja.

[B-rexha]

Ne livadhin e shthure dhente me te fryre
dalur mbi kope udheheqin nje atdhe,
grinden per nje zile qe mente u kane marre
kopene e terthure zorret sec kane lare.

Barin e shtepise ndare mes qeflise
qajne njeri tjetrin sa nuk derdallise,
gjuhet me gjemba flake u dergojne
140 cjepa qe vallen po trajnojne.

Ngritur ne nje koder tejet et vecuar
cirren e bertasin per mjekrrat qe kane bluar,
zilet qe kendojne veshet qe spellcasin
se sot heronj njeherazi pellasin.

Pullat e vena nga boja qe s'thahet
zikat, laramanat qe vec buzet lepijne,
dalur si perthana bishtat mbajne lart
dhjamosur me perralla qe sot si mot llapine.

Kerricat qe kane dale sheshit buzagaz
gomeret qe perpijne se jane nje livadh,
krimbur kjo plebe qe gomeret zbraz
se hallet qe si ke vijne si letrat bardh.

Rendur palat kurrizet dalur zhap
hajdutet qe s'merziten dalur ne flagrance,
kokrren e rrushit mbetur shahen kush e kap
o mjere popull shkrete qe vesht' bosh kace.

[B-rexha]

Rane kembanat nen sahatin e lashte
veshtrimet e njerzve hije kane tretur,
kumbojne klithmat e syve te cjerre
degjohen vec tingujt e kenges se mbetur.

Shkretuar nen ekon e thirrjes se etur
rruget qe s’ndahen zerat trazuar,
poetet qe s’reshten vargje te tretur
nen peshperimat e botes se rrethuar.

Kerkova njeriun dicka te prekur
gjeta vec fantazmat e qytetit te vdekur,
drejtohem drejt thirrjeve me emra te mekur
endem pa kuptuar se c’fare kishte ngjetur.

E ndjella deshiren e jetes kaluar
ta dija sa shume tjeter te ktheja,
njehere qytetin me mallin e shuar
zemren e qytetit te femirise ta defreja.

[B-rexha]

Kur floket e thinjura
fytyren me rrudha ta kem,
duart qe dridhen
moshen e vjeter mberthejne.

Syte qe nuk shkelqejne
vuatjet e kohrave rrefejne,
nga kjo bote do ikim
ne boten tjeter ku do veme.

Do iki te zhdukem
do le familjen
te pasur me vajza e djem
do qajne ato qe me deshen
le te gezohen ato qe me urrejn.....

[Brari]

nga je ti rexh?

sa kohe ke qe ke ikur nga atdheu?

Mos valle mendja jote e thurr ne anglisht poezine fillimisht e pastaj e shqiperon?

Nejse por poezite i ke te bukura por.. sikur ke ca mungesa ne gjuhen shqipe.. ose e ke stil kete menyre pak "jo gramatike" te vjersherimit..

Suksese e na sill Poezi te tjera te bukura..

[B-rexha]

Ndoshta mik i dashur
nje gje eshte vertete,
larg atdheut ndodhur
kaluar plot shtate vjete.

Thurjen e poezise
me pak strofa vesh,
gram-a-tike s'prese
se lidhja eshte pa pesh.