Dashuria apo fëmijët ?

[Pasiqe]

Pink, sorry!!!
Ne nje note nje cike me teper serioze, ne shqiptaret kemi standarte shume kondradiktore. Ne jemi OK me idene e divorcit, por i quajme burrat leshko, dhe grate K.... (pardon the french). Nganjehere duket sikur mundohemi te arrijme boten me shume nxitim dhe adoptojme zakonet e tyre me te keqija. Divorci eshte OK por ideja te adoptosh nje femije te nje njeriu tjeter nuk eshte e pranueshme sepse nuk eshte i joni?

Na fal o Pink, po mos e trash zerin se ti je e embel prej natyre.

Meqe perdora fjalen leshko, ndoshta une jam objektivi ketu. Nese te le gruaja, do i kesh bere ndonje gje qe s'eshte e kenaqur, prandaj nese s'e ke kenaqur, je leshko. Fjalen K. e perdori vetem Gio se une s'e pashe gjekund tjeter ne teme.

Divorci eshte Ok nese zbulohen inkompatibilitete te theksuara karakteresh, po prape jane leshko te dy nese nuk kane qene te zgjuar ta kuptojne qe para se martohen.

Te marresh femijet e tjetrit eshte pergjegjesia me e madhe. Mund te ndodhe po ne situata te jashtezakonshme. Bota eshte plote me single, pse duhet gjetur ai/ajo me kalamaj? Mall i perdorur eshte. Ju beni si profesoresha ketu, po t'ju vije rasti mendoheni jo nje here po 100,000 here.

[marsela]

gio dmth esht kaltersia?

me zhgenjeve shume ..

Per temen nuk e di si do veproja, nuk eshte situate shume e thjeshte, po me shume mundesi do vazhdoja lidhjen, martesen dmth.

[FierAkja143]

Njeriun qe do, e do me te gjitha te mirat dhe te keqiat qe ka. Nga momenti qe ke lidhur jeten me nje person do mundoheni bashk te gjeni zgjidhje per te gjitha problemet. Ne nje rast te till varet, mbasi ke ber ca eshte e mundur qe te besh femi (shkenca ka perparuar shume) dhe prap sbehet gje ske si ta lesh burrin (apo burri gruan) nga qe ka nje problem (per te cilin nuk ka faj).
Dihet qe nuk eshte e leht. Ne fund te fundit mund te adoptojn.

[Poeti]

Gjithënjë po flasim (sa e kuptova unë) për një lidhje ku dashuria do të duhej të jetë në rend të parë. Në rrethin e gjërë familjar kam rastin kur burri, shkaku i një lëndimi që e ka pasur kur ka qenë ushtar, nuk mund të lind fëmijë dhe kjo lidhje (martesë) vazhdon edhe më tutje. Ky qift jeton në një familje me qiftin tjetër (vëllaun e burrit) dhe kujdesen bashkarisht të dy qiftet për fëmijët që qifti më i ri i ka (katër). Pra kjo është një nga zgjidhjet. Zgjidhja e dytë e pranueshme nga këndvështrimi im është PLLESHMËRIA ARTIFICIALE. Dhe një zgjidhje e tretë e pranueshme poashtu është adoptimi. Sa i përket adoptimit, këtu pra do të ndalem paksa më gjatë, janë dy të mira në një vend. E para, i sigurohet strehë dhe ngrohtësi familjare një fëmiu të mbetur bonjak dhe e dyta sigurohet qetësia në familjen e cila vet nuk mund ti lind fëmijët. Nëse tek qifti në fjalë mbizotëron dashuria, atëherë problemi ka zgjidhje, në të kundërtën nuk ia vlen as të flitet!
Këtu u përmend edhe një opcion, bëje me tjetrin dhe thuaj burrit se është i tijë!!!Sipas meje kjo është një gënjeshtër që herdokurë do të dal në shesh dhe pasojat do të jenë shumë të mëdha dhe me shumë rreziqe (përse ka nevojë të gënjejmë??!) Nuk është vetëm qështja e ngjyrës së syve, apo pamjes së përgjithëshme, por është dallimi esencial ne gjenet e fëmiut? Por sido qoftë martesa nuk ruhet duke u mbështetur në gënjeshtra!
Dhe një problem tjetër është konceptet e ndryshme që kanë femrat dhe meshkujt në këtë qështje (flas në veçanti për mentalitetin shqiptar). Gjithënjë është konsideruar se pëe mosplleshmëri, fajtore është femra (gruaja),sepse ashtu është edukuar kombi, prandaj gruaja ka qenë e obliguar edhe të duroj gruan tjetër të burrit (ortaken) e cila do të lindte fëmijët, sepse kështu e kërkonte kanuni. Sot edhe në këtë aspekt ka ndryshime, që të dy partnerët janë në të njejtën situatë, pra edhe zgjidhja duhet të jetë e përbashkët.
Nëse shkaku mungesës së fëmijëve, shuhet dashuria, atëherë as perëndia nuk mund të ndihmoj dhe është më e pranueshme ndarja se sa vuajtja e përjetëshme nën akuzën e mosplleshmërisë.
Definitivisht jeta në qift pa fëmijë është e pa pranueshme për mua, por nëse qifti është në situatë të tillë, duhet të gjej një nga zgjidhjet që i paraqita më lart dhe të ruajn dashurinë!

[i_pakapshem]

Ok po e bej shpirtin ( Gishtat ) gur dhe po e hap nje teme paska me reale se keto te fundit .

Dashuria thone nuk njeh moshe , rrace , fe , limite etc etc si puna e ketyre romancave ....

Po kur vjen puna te krijimi i familjes dhe njeri nga te dy nuk mund te " prodhoje " kalamaj ? Si shkon puna ? Te ndahen .. apo te pranojne realitetin se ska , sdo kete trashegimtare te gjakut t'tyre dhe thjesht ti nenshtrohen jetes dhe fatit (dashurise ) te tyre ? Kush do triumfoje per ju ketu dashuria apo femijet , gjaku juaj ?

Si mendoni ju ?

ps; Me shume u " frymezova " me kete lloj teme pasi po beja muhabet me njeren dhe po me tregonte per nje shoqen time qe kam pas dikur ne tirone qe ishte ndare mbas 10 vjetesh me burrin per arsye se ai nuk bente femije (me erdhi paksa keq ne fakt ). Sot ajo eshte martuar me dike tjeter dhe pret nje femije me te .

sa e vret dhe ti mendjen, ktu ke njerez te martuar dhe te shendoshe qe mund te bejne femije dhe sduan, se thone jo kush i rrit, jo dua te bej qejf une lol

[Aragorn I]

Pink, ka masa te tjera te mesme qe mund te merren. Psh mund te marresh ndonje qen te vogel, ose ndonje kotele, ose edhe ndonje shimpaze te lezetshme nuk eshte ide e keqe. Dikush me larte permendi adoptim brenda familjes, pllenimi artificial brenda familjes po ashtu alternative e mundshme, etj etj... ose mund te besh ashtu si angelina joolie edhe te vesh andej nga brazili, te adaptosh ndonje, pastaj ndonje tjeter prej vietnamit, life is full of colours! Pra ne te shumten e rasteve there's a way around it... tjeter pastaj nese perdoret si pretekts per t'u ndare. ;-)

[Leila]

Ja marton nje me femije dhe e di qe s'jane te tute, e ke mendjen te fjetur ne kete drejtim dhe nuk i ushqen vetes shpresa te kota, por ka edhe me keq. Nje studjim thoshte se 1 ne 25 baballare po rrisin nje femije qe nuk eshte biologjikisht i tyre dhe ata te shkretet s'e kane idene. Imagjinoni sa ju eshte thyer zemra atyre qe e kane marre vesh kur e kane kalamanin adoleshent.

[*~Rexhina~*]

Ok po e bej shpirtin ( Gishtat ) gur dhe po e hap nje teme paska me reale se keto te fundit .

Dashuria thone nuk njeh moshe , rrace , fe , limite etc etc si puna e ketyre romancave ....

Po kur vjen puna te krijimi i familjes dhe njeri nga te dy nuk mund te " prodhoje " kalamaj ? Si shkon puna ? Te ndahen .. apo te pranojne realitetin se ska , sdo kete trashegimtare te gjakut t'tyre dhe thjesht ti nenshtrohen jetes dhe fatit (dashurise ) te tyre ? Kush do triumfoje per ju ketu dashuria apo femijet , gjaku juaj ?

Si mendoni ju ?

ps; Me shume u " frymezova " me kete lloj teme pasi po beja muhabet me njeren dhe po me tregonte per nje shoqen time qe kam pas dikur ne tirone qe ishte ndare mbas 10 vjetesh me burrin per arsye se ai nuk bente femije (me erdhi paksa keq ne fakt ). Sot ajo eshte martuar me dike tjeter dhe pret nje femije me te .

Shume e veshir dhe shume e dhimbshme kjo pyetje...nese e dua kaq shume sa nuk imagjinoj doten jeten pa te, do mundohem te adoptoj (althought it would kill me damn it)...por ne fakt pink nuk mund te japesh nje pergjigje te sinqert nese sje ne ate vend..prandaj me mire te themi se dim

[oiseau en vol]

Pse ore, megjithe kete teqnike qe kemi arritur sot nuk mund te bejme nje bebe ? Ik ore andej, ç'thoni ju... Sot ta marrin nje fije floku dhe ne krye te nente muajve ta lene "pakon" ne dore

Jo seriozisht e kam, ndoshta dukem i ashper, por une nuk te ndahesha me zemren time ne nje rast te tille. Nganjehere jeta duhet marre ashtu siç vjen. Por gjithsesi, mendoj qe sot keto raste jane shume te rralla sepse vertete mjekesia ben çudira.

Kaq, ju uroj te gjitheve me forcat e veta

[bunny]

femite i dua shum... te botes.. edhe jam e sigurte qe do doja 100 here me shum te kisha te mite sidomos me nje partner qe e dua etj etj...por para se te arrija tek vendimi i ndarjes..do provoja cdo shkece (cdo mundesi) per ne femi-..mjekesia ka ecur shum sot (ivf etj etj) kshq do provoja cdo gje...edhe pse mbase ekonomikisht do na pastronte mire e mire. Po jam dakort me Rexhinen qe deri sa te vehesh ne ate kepuce nuk e din sesi do veprosh.